Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
184185186187[188]189190191192
Borowscy - Bronowscy
Branwiccy mieli być według Paprockiego h. Janina. Michał, mąż Katarzyny Jedleckiej, córki Jana, ktora w 1520 r. pozywała jadwigę wdowę po Macieju Jedleckim, obecnie żonę Wojciecha Mokronoskiego, o wydzielenie dóbr macierzystych w Jedlcu p. kal. (P.867 k.307). Piotr z p. sandomierskiego, syn zmarłego Feliksa, piszący się "Branwicki" alias Barszcz, oprwił w r. 1597 posag 700 zł Dorocie Sławianowskiej, córce Sebastiana (P.1402 k.434; N.163 k.256v). Wraz z nią nabył sposobem wyderkafu w r. 1602 od Jakuba Rudkowskiego za 2.000 zł części Rogaczewa (P.1404 k.673). Oboje wydzierżawili w r. 1603 Bielejewo w p. kośc. od Andrzeja Bielewskiego (P.974 k.546v). Piotr kupił w r. 1607 od Stanisława, Macieja i Wacława, braci Żabińskich Sulejewo (Sulewo) za 5.715 zł (P.1406 k.103v). Na połowie tej wsi oprawił w r. 1608 posag 800 zł swej żonie (ib. k.267). Sulejewo sprzedał w r. 1616 za 6.200 zł Samuelowi Jaktorowskiemu, a żonie swej oprawił posag 4.000 zł (P.1410 k.66). W r. 1617 dla synów małoletnich: Jana, Kaspra i Andrzeja, ustawił opiekunami: żonę, Kaspra B. alias Barszcza, kanonika inflanckiego, i innych (Ws.31 k.248v). Wraz z żoną nabyli w r. 1617 od Jana Gułtowskiego sposobem wyderkafu Piotrowo w p. kośc. za 10.000 zł (P.1410 k.426)
@tablica
Wszystkie swe dobra t. r. dał żonie (Ws.205 k.90v). Miał w r. 1618 sprawę o zabicie Józefa B. wytoczoną sobie przez Zygmunta Morawickiego, wuja tego Józefa (P.1000 k.568). Dorota była w r. 1622 już wdową i nabyła wtedy wyderkafem od Adama Gułtowskiego i jego żony Katrzyny Sobieskiej Kurowo w p. kośc. (P.1413 k.508). Żyła jeszcze w r. 1623 (P.1012 k.435v), już nie żyła w 1626 r., kiedy synowie jej Jan i Andrzej, kwitowali Wacława Koszutskiego z sumy 3.000 zł zapisanych jej i in. (P.1017 k.180). Jan, syn Piotra, zawierał wraz z matką w r. 1622 w Spławiu kontrakt o rękę Zofii Nieżuchowskiej, córki zmarłego Michała, z jej opiekunem Maciejem Nieżuchowskim (Kośc.292 k.110v). Wzajemne dożywocie z żoną spisał w r. 1624 (P.1417 k.1149v). Nie żył już w r. 1653, kiedy Zofia, 2-o v. żona Aleksandra Malczewskiego, była już wdową i po tym drugim mężu (Ws.56 k.264v). Żyła jeszcze 1654 r. (I.Kon.56 k.61). Zob. tablicę.
Szl. Walenty z pow. sandomierskiego, nie żyjący już w r. 1616, mąż również wtwdy nie żyjącej Agnieszki Kamodzińskiej, był ojcem Józefa, Piotra i Ewy. Z nich Józef sprzedał w r. 1616 za 3.000 zł bratu rodzonemu Piotrowi części po ojcu w Strachocicach w p. sandomierskim (P.1510 k.286). W r. 1620 już nie żył, zabity przez Piotra B. Barszcza. Siostra Ewa była wtedy żoną sł. Jana Szczecińskiego, mieszczanina z Warty (P.1004 k.1486v).
Brańscy zapewne h. Pomian wyszli z Branna w p. inowrocł., a pisali się z Grabi, można więc uważać ich za Pomianów. Maciej z Grabi występował w r. 1580 (G.58 k.95v). Jego siostra Katarzyna była w l. 1597-1600 żoną Łukasza Sleszyńskiego. Wspomniany Maciej żył jeszcze w r. 1605 (P.976 k.463). Jego synowie, Wojciech i Jan, występowali w l. 1600-5 (N.164 k.513). Ten to moę Wojciech zapisał dług 200 zł Tuchołce, z którego to zapisu w r. 1609 skwitował go Kęsowski (N.167 k.249). Może ten sam Wojciech z Grabi, podczaszy inowrocławski, był w r. 1616 mężem Katarzyny Łubieńskiej, która w r. 1604 brała w zastaw od Mikołaja Niemojewskiego Niemojewo w p. inowrocł. (ZTP 27 s.1873). Podczaszy nie żył już w r. 1628, a syn jego Maciej występował w l. 1628-36 (N.176 k.299; ZTP 29 s.257). Może ten to Maciej w r. 1635 spisał wzajemne dożywocie z żoną Marianną Konopacką, wdową po Stanisławie Przyłubskim, cześniku inowrocławskim (ZTP 29 s.94).
Stanisław, w r. 1590 mąż Małgorzaty Łukomskiej (Py.125 k.347). Ludmiła, w r. 1602 żona Andrzeja Jemiełkowskiego. Zofia, w r. 1613 wdowa po Adamie Smuszewskim. Zofia z Grabi, w l. 1619-29 żona Adama Jezierskiego. Anna z Grabi, w l. 1623-29 wdowa po Stanisławie Palędzkim z Gozdynina. Jadwiga, żona Jakuba Strykowskiego, nie żyjącego 1636 r. Anna, żona 1-o v. Adama Kolczyńskiego, 2-o v. 1671 r. Mikołaja Trzebuchowskiego, skarbnika kaliskiegio, 3-o v. w r. 1689 Dawida Tyszkiemberka, podpułkownika JKMci. Zofia z Grabi, nie żyjąca w r. 1687, żona Wojciecha Chrząszczewskiego, też już wtedy nie żyjącego. Ludmiła i jej mąż Władysław Padniewski, oboje nie żyjący w r. 1696.
Ludmiła B. z Lubrańca (!), dziedziczka dóbr Branna w p. inowrocł., w r. 1721 wdowa po Janie Gąsiorowskim (G.94 k.148v).
Nie wiem czy do tych należeli Wojciech i Anna, rodzice Kazimierza, ur. w Zwierzyńcu 4 IV 1716 r., Stanisława Floriana, ur. tamże 18 IV 1717 r. (LB Bnin). Katarzyna zmarła 17 XII 1714 r. (LM Bnin).
Bratkowscy h. Przeginia według Paprockiego mieli wyjść z Bratkowa w p. sandomierskim. Do wojew. kaliskiego przyszli jednak nie bezpośrednio z Małopolski, ale z wojew. sieradzkiego. Ich liczne małopolskie koligacje w XVIII w. zdawałyby się świadczyć o tym, iż etap sieradzki trwał niezbyt długo. Pewne wątpliwości co do istotnego pochodzenia tej rodziny nasuwa jednak fakt posiadania w XVIII w. przez jednego z tych B-ch prebendy rodzinnej przy katedrze włocławskiej, prebendy fundowanej w początkach XVII w. Czyżbyśmy więc mieli i tu do czynienia z B-mi z któregoś Bratkowa w wojew. sieradzkim, herb zaś Przeginia był przez nich przyjęty dowolnie ?
Jan, nie żyjący w r. 1713, mąż Teresy Wężykówny, nie żyjącej w r. 1716,miał z niej syna Andrzeja, który w r. 1713 od Katarzyny Bobrownickiej, wdowy po Piotrze Żychlińskim, wziął w zastaw za 32.000 zł Grabienice, Rzążewo (?), Witnicę w p. kon. (ib.159 s.261). Od Katarzyny Modlibowskiej, wdowy po Franciszku Gizie, łowczym bielskim, i po Krzysztofie Hinczy Rogowskim, wziął w zastaw w r. 1715 za 40.000 zł Szymanowice i Ciemierowo (P.1149 II k.162). W r. 1717, na mocy zobowiązania z r. 1716, kupił od Piotra Koźmińskiego, sędziego ziemskiego kaliskiego, za 40.000 zł wieś Grab w p. kal. (I.Kal.159 s.135; 160 k.144). Sprzedał Grab w 1719 r. za 48.000 zł Andrzejowi Michałowi Morsztynowi (ib.160 k.589v), ale ta transakcja widocznie nie doszła do skutku, skoro widzimy potem w tej wsi jego synów. Od Łukasza Daleszyńskiego nabyl w r. 1725 zastawem za 14.645 zł na jeden rok Lutynię w p. kal. (I.Kal.161 s.413). Nie żył już w r. 1729 (ib.167 s.298). Z Katarzyny Kowalskiej, nie żyjącej w r. 1730, córka Zofia, żona 1-o v. t. r. Mikołaja Trąmpczyńskiego, 2-o v. w r. 1765 Andrzeja Korońskiego. Synowie tejże żony: Michał, Józef, Ignacy i Ludwik.
1. Michał, syn Andrzeja i Kowalskiej, występował w r. 1729 (ib.) wraz z braćmi dziedzic w Grabiu 1730 (ib. s.483), części w tej wsi sprzedał t. r. za 58.546 zł Krzysztofowi Koszutskiemu (P.1222 k.20). Zastawny posesor Lutyni w p. kal., oprawił w r. 1730 posag 12.000 zł swej żonie Teresie Węgierskiej, córce Marcjana, miecznika wschowskiego, i Urszuli Kierskiej (I.Kal.167 s.236; 178/80 s.88). Ponowił tę oprawę w 1732 r. na sumę 15.000 zł (ib.168/70 s.1260). W r. 174o był skarbnikiem kaliskim. W imieniu własnym i braci kwitował w r. 1742 Judytę z Radomickich Koźmińską, chorążynę wschowską, z 42.000 zł z kontraktu zawartego w r. 1739 względem zastawu dóbr Nidom, Goranin i Raków (?) w p. gnieźn. (P.1267 k.86v). Nazwany dziedzicem Lutyni 1748 r. (P.1293 k.211v). Tę wieś z pustką Rudą w p. pyzdr. sprzedał w r. 1750 za 60.500 zł Fabianowi Korwin Bieńkowskiemu (P.1300 k.95v). Był w r. 1756 posesorem Radomicka. W r. 1759 cześnik kaliski (Kośc.328 k.119). Umarł między r. 1768 i 1771 (I.Kal.206/8 k.9v; Py.158 k.168). Teresa Węgierska żyła jeszcze w r. 1775 (ib.214/6 k.92), nie żyła już w r. 1781 (ib.221 k.3). Córki Michała i Węgierskiej: Teofila Urszula, ur. 26 XII 1730 r., Salomea Barbara Wiktoria, ochrzcz.14 XI 1733 r., jeszcze w r. 1756 niezamężna (LB Radomicko), w r. 1787 żona kaspra Popiela, wojskiego wiślickiego, Marianna Kunegunda Teresa, ur. 22 II 1734 r. (LB Lutynia), pod imieniem Weroniki zakonnica w Ołoboku 1781 r. (I.Kal.221 k.3), Marcjanna, ur. około r. 1735, zmarła w wieku lat sześciu 4 V 1741 r. (LM Lutynia), Mechtylda w r. 1787 żona Józefa Chełmickiego, Katarzyna Eleonora Elżbieta, ur. 5 XI 1741 r., Urszula Kordula Gertruda, ur. 20 X 1743 r. (LB Lutynia), w r. 1787 żona Antoniego Żegoty Czernickiego, komornika ziemskiego pow. czchowskiego. Jedna z córek Michała zmarła w Lutyni jako dziecko w r. 1746 (Arch. Bern. W.50). Synowie: Kajetan, Józef, o których niżej, Dominik Wawrzyniec Ignacy Michał, ur. 4 VIII 1738 r. (LB Lutynia) Antoni, o którym niżej, Leon, chyba identyczny z Izydorem Celestynem Leonem, ur. w Lutyni 31 III 1739 r., żyjący jeszcze w r. 1787 (Py.163 k.535; data urodzenia chyba błędn, bo w kolizji z datą urodzin Antoniego !) Walenty, wspomniany rza w r. 1739 r., żyjący jeszcze w r. 1787 (Py. 158 k.168).
1) Tomasz Kajetan Marcjan, syn Michała i Węgierskiej, ur. 10 XII 1731 r. (LB Lutynia), kanonik kujawski prebendy domu Bratkowskich 1746 r., a więc mając zaledwie lat 15 ! (I.Kal.185/9 k.153), proboszcz gniewkowski 1768 r. (ib.206/8 k.9v), żył jeszcze w r. 1787 (Py.163 k.535; I.Kal.227 k.228). Posiadanie przez niego rodzinnej prebendy włocławskiej, fundowanej przez B-ch sieradzkich, nasuwa poważne wątpliwości co do pochodzenia rodziny.
2) Józef Szymon Maciej, syn Michała i Węgierskiej, ur. w Lutyni 16 II 1737 r. (LB Lutynia), podkomorzy elektorski i major wojsk saskich 1771 r. (Py.158 k.168), pułkownik wojsk koronnych 1781 r. (I.Kal.221 k.3), pułkownik wojsk saskich 1787 r. Py.163 k.535; I.Kal.227 k.228).
3) Antoni Kazimierz Józef, syn Michała i Węgierskiej, ur. 22 II 1739 r. (LB Lutynia), podkomorzy elektora saskiego 1771 r. (Py.158 k.168), wymieniony jeszcze w r. 1787 bez słówka "niegdy" (Py.163 k.535), ale już chyba wtedy nie żył (może właśnie t. r.) i był identyczny z Antonim, nie żyjącym w r. 1787, po którym z żony Tekli Cieleckiej, dwie żyjące wtedy niezamężne córki, Teresa i Urszula (I.Kal.227 k.30).
2. Józef, syn Andrzeja i Kowalskiej, kanonik katedralny kujawski 1729 r. (I.Kal.167 s.298), instalując się na kanonię katedralną gnieźnieńską 10 V 1730 r. i przeprowadzając wymagany dowód szlachectwa, wykazał, iż pochodzi z wojew. sieradzkiego a jest herbu Przeginia (Korytkowski). W r. 1736 będąc referendarzem prymasa, fortunę swą dał bratu Michałowi (I.Kal.171/3 s.34). W r. 1738 został kanonikiem krakowskim, umarł w czerwcu 1745 r. (Korytkowski).
3. Ignacy, syn Andrzeja i Kowalskiej, występował w r. 1734 i potem 1743 r. (I.Kal.178/80 s.3). Osiadł w Małopolsce i był 1760 r. cześnikiem stężyckim (i.Kr.400 s.25240). Żoną jego była w r. 1750 Julianna Dobińska, córka Jana, burgrabiego ziemskiego krakowskiego, i Teresy Zasieckiej (ib.390 s.1545). W dziale z siostrami przeprowadzonym 16 VII t. r. dostała ona Dalechowice, Ligęziec (dziś Ligienice) i część w Biedaczewie koło Pińczowa (ib. s.1581). Sam Ignacy był w r. 1774 właścicielem Lipnika w ziemi stężyckiej (ib.412 s.494) i Rakoszyna w p. ksiąskim. Umarł między r. 1774 i 1776, kiedy Julianna występowała wraz z dziećmi jako wdowa (ib.416 s.494). Żyła jeszcze w r. 1789 (ib.437 s.141). Dzieci: Franciszek Ksawery, Jan Nepomucen, Anna, Magdalena i Helena. Franciszek Ksawery chyba w r. 1776 już pełnoletni, był w r. 1782 właścicielem Szlachciniec, Łozowa i Kurnik w p. tarnopolskim (Boniecki), odziedziczonych po stryju Ludwiku. W r. 1785 skwitowany został przez Andrzeja z Jawora Paprockiego, męża siostry Magdaleny, z 20.495 zł spadłych na nią po śmierci tego stryja (ib.431 s.3). Jan Nepomucen nieletni jeszcze w r. 1787 (Py.163 k.535), w r. 1789 intromitowany do połowy wsi Rakoszyn ze spadku po ojcu (I.Kr.437 s.46). Wszystkie dzieci Ignacego żyły jeszcze w r. 1787 (Py.163 k.535).
4.Ludwik, syn Andrzeja i Kowalskiej, występujący w r. 1743 (I.Kal.178/80 s.3), był dziedzicem wsi Szlachcińce w p. tarnopol. Bezdzietny, nie żył już w r. 1782 (Boniecki; I.Kr.431 s.3). Czy nie identyczny z Ludwikiem, starostą miklaszewskim 1750 r., szambelanem królewskim 1761 r., elektorem króla Stanisława Augusta z województwa ruskiego, o którym to Ludwik Boniecki mówi pod Sasami ? Zob. Tablicę 1.
Bratkowscy pojawiający się w wojew. kaliskim pochodzili w większości przypadków z rodziny (czy rodzin ?) wiodących się z Bratkowa w p. szadkowskim wojew. sieradzkiego. Niesiecki a za nim Boniecki wszystkich B-ch pochodzących z wojew. sieradzkiego uważali za należących do herbu Swinka. W p. szadkowskim były jednak dwie wsie tej samej nazwy: Bratkow Wielki cz. Dolny (Niżni) i Bratków Mniejszy cz. Górny.
@tablica
Już to jedno każe być ostożnym w przyjmowaniu jedności rodzinnej i herbowej wiodących się z Sieradzkiego B-ch. Niektórzy z nich ponadto pisali się z Siemikowic, co mogłoby wskazywać na Okrzyców. A i pochodzenie B-ch występujących w Wielkopolsce, pieczętujących się Przeginią, a więc z pozoru Małopolan (zob. o nich wyżej), nie jest zupełnie pewne. To wszystko, przy równoczesnej niemożliwości podziału na większe grupy związane genealogicznie, każe mi wszelkie wiadomości o luźnych osobach lu niewielkich grupkach rodzinnych wiodących się z Sieradzkiego podać razem, zachowując jedynie porządek chronologiczny.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
184185186187[188]189190191192
