Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
147148149150[151]152153154155
Bnińscy - Borowscy
Bojaczewscy, zob. Wojaczewscy.
z Bojanek Dersław, wicepodsędek poznański 1419 r., kościański w l. 1419-20 (G.). Zob. Bojańscy z Bojanic.
Bojakowska Zofia, żona w r. 1686 1-o v. Macieja Jaraczewskiego, majora JKMci, 2-o v. w r. 1690 Wojciecha Sokołowskiego (I. Kal. 146 s. 110).
Bojanowscy h. Junosza odmienna, wzięli nazwisko od wsi Bojanowo (dziś Bojanowo Stare) w p. kośc. Właścicielem tej wsi był w l. 1391-1400 Guncerz (Gunter) Pradel, w l. 1391-93 postarości kościański (Leksz. I 1471, 1485, 2607; II 919, 1663). Był on przybyszem ze Sląska, gdzie Pradlów spotykamy w księstwach oleśnickim i legnickim już w r. 1320. Pierwotnym ich gniazdem była miejscowość Predel w Saksonii koło miasta Zeitz. Zachowana z r. 1327 pieczęć jednego z członków tej rodziny ma w godle trzy heraldyczne stopnie (3 herald. Stufen, die treie Kreisflache fullen Blutenstengel aus). Tożsamość Pradlów, antenatów Bojanowskich, z Schaffgotschami należy do bajek chętnie powtarzanych przez Żychlińskiego, który zresztą całą genealogię B-ch nieprawdopodobnie pogmatwał. Gunter, oprócz Bojanowa, miał w Wielkopolsce sąsiednie Nietążkoo i Unino, kupione od Piotra Ziberlicha, a w r. 1398 był również właścicielem w Spławiu koło Kościana (KDW III 1994). Wraz z bratem Mikołajem de Prudel dziedziczył też w r. 1399 w Bronikowie (ib. 2000). Z tej wsi pisany był i w r. 1403 kiedy to dekretem sądu ziemskiego poznańskiego Dersław Taczanowski winien mu był uiścić 50 grz. poczem Guncerz miał ustąpić z trzymanej zastawem dziedziny Żukowo (Ks. Ziem. Pozn. 1125). Nie żył już w r. 1406, kiedy występowała Małgorzata, wdowa po Gunterze Pradlu z Bronikowa, matka Małgorzaty (Kośc. 3 k. 39). "Pani Pradlewa" zeznała w r. 1407, iż guncerz Piotrowi Ziberlichowi z 50 grz. ceny Nietążkowa i Unina pozostał winien tylko 7 grz. T. r. Cybko Pradel poświadczył, iż Guncerz kupił był od Borzysława i jego syna Mikołaja Kuranowo (dziś Koronowo) w pobliżu Leszna i zapłacił za tę wieś (Piek. 1174, 1175). W l. 1415-16 mowa o Andrzeju, synu Małgorzaty Pradlewej (Kośc. III k. 137; II k. 81). Kozierowski sądził, iż być może synami Guncerza Pradla byli: Niklas Pradel, w r. 1403 pisany z Nietążkowa i Unina (Kozier. BNT; I s. 514) i powyższy Cybko (Cibek heres Curanowski), którego w Kuranowie i Spławiu widzimy już w r. 1395 (Leksz. I 2040). Ten sam niewątpliwie Cybko Pradel ze Spławia w r. 1412 (Kozier., Obce ryc.). Andrzej B. wymieniony w l. 1413-16 obok Sędziwoja B. Obaj nazwani w r. 1413 dziedzicami w Rusinowie (Kośc. III k. 131v; II k. 145v). W 1432r. Sędziwój i Andrzej, bracia rodzeni, niewątpliwie identyczni z powyższymi, występowali jako bracia Doroty (Kośc. 14 k. 20).
Andrzej Bojanowski, syn Małgorzaty Pradlowej, a więc zapewne i Guncerza Pradla, występował już w r. 1403 (Kośc. I. k. 40v), w r. 1412 dziedziczył w Bojanowie, Żydowie, Ostrowie (Kośc. III k. 108v), w r. 1414 zasiadał na sądach w Kościanie jako zastępca starosty generalnego wielkopolskiego. Pochodzenie z rodziny niedawno w Wielkopolsce osiadłej mogłoby tłumaczyć zarzut nieszlachectwa jaki spotkał go ze strony Leszczyńskich. Wywodził w r. 1422 swe pochodzenie szlacheckie na sądach w Kościanie, a świadkowie zeznali, iż ma w herbie białego barana na czerwonym szczycie z proklamą Junosz, po matce zaś herb Czwekow, po babce ojczystej Samson, po macierzystej Pierzchała (Pis. Dz. Pol.IX s. 327; Boniecki). Ponieważ Andrzej był synem Guncerza Pradla, to najwidoczniej ostateczne ustalenie się godła rodzinnego w formie barana musiało się dokonać stosunkowo późno. Jan, zwany "Dusza", ze Skoraczewa, Skoraczewski, występował jeszcze w r. 1450 (Kośc. 18 s. 417a; 19 k. 18v, 85). Występował Andrzej na terenie pow. kościańskiego jako podsędek w czasie wakansu urzędu sędziowskiego, zaś w l. 1432-38 jako podwojewodzi, wreszcie w l. 1439-40 jako burgrabia kościański (G.). W r. 1435 dziedzic w Bojanowie, oprawił na tej wsi i na wsi Czyżewo w p. kośc. 200 grz. posagu żonie swej Klimce (P. 1378 k. 73v). Umarł w r. 1440 (Kośc. 17 s. 165, 212). Jego dziećmi było rodzeństwo: Andrzej, Jan, Wincenty, Jadwiga, Małgorzata, Barbara i Dorota, o których niżej. Jako syn zmarłego Andrzeja występował w r. 1440 Mikołaj, z którym wiedli sprawę Jan Buniński i Włodek, syn Ramsza ze Smigla (Kośc. 17 s. 212).
Jan i Andrzej, bracia rodzeni i niedzielni, dziedzice w Bojanowie, kwitowali w r. 1443 Włodka i Mikołaja, synów Ramsza Smigielskiego z ich macierzyzny alias babizny (Kośc. 17 s. 295). W r. 1444 mieli oni termin z Jadwigą ze Stęszewa i Mikołajem Stęszewskim. Owa Jadwiga miała też wtedy termin z panną Dorotą z Bojanowa, niewątpliwie ich siostrą (ib. s. 466). Ta Dorota B. miała 1443 r. termin z Janem i Zewrzydem, wójtami kościańskimi (ib. s. 301). Nazwana "niegdy Bojanowską" 1448 r. (ib. 18 s. 177).
Andrzej, Jan i Wincenty, bracia rodzeni i niedzielni, dziedzice w Bojanowie, kupili w r. 1446 od Jana wójta w Kościanie połowę jego dziedzictwa we wsiach Skoraczewo i Prędkowice (P. 1379 k. 152). W dziale przeprowadzonym w r. 1448 te dwie wsie dostały się Janowi, zaś Andrzej i Wincenty objęli Bojanowo, Żydowo i Spławie, z obowiązkiem wyposażenie trzech wspomnianych sióstr (P. 1380 k. 10v, 11). W l. 1423-24 Andrzej i Wincenty, niedzielni dziedzice w Bojanowie, w r. 1449 nabyli od kapituły katedralnej poznańskiej pustkę Poświątne we wsi Spławie wzamian za zapis 3 grz. czynszu rocznego zabezpieczonego na Spławiu (ib. k. 96). O Wincentym wiem jeszcze tylko to, że wraz z bratem Andrzejem pozywał 1459 r. Mikołaja Karnińskiego z Grunowa o sadzawkę między Spławiem i Karninem (Kośc. 19 k. 253). Czy nie jego to synem był Piotr Spławski, po którym, jako po bracie stryjecznym rodzonym, odziedziczył w r. 1501 w Spławiu Mikołaj B., syn Andrzeja? (Kośc. 231 k. 81). Po tym Piotrze dziedziczyły równie, jako po bracie stryjeczno-rodzonym siostry, Katarzyna, wdowa po Mikołaju Jaromierskim, i Zofia, żona Mikołaja Czackiego. W r. 1500 sprzedały one części w Spławiu i Żydowie za 200 grz. Mikołajowi B. (P. 1389 k. 69v). Może to były córki Jana? Andrzej wraz z braćmi procesował się 1449 r. z córkami Jana Nietąszkowskiego o dług ich zmarłego ojca (Kośc. 18 s. 406, 417a, 437a, 440; 19 k. 18v), żonie swej Annie oprawił w r. 1449 na połowie Bojanowa 100 grz. posagu (P. 1380 k. 48v), a w r. 1470 ponowił jej oprawę posagu 100 kop groszy na tejże wsi (P. 1385 k. 60v). W l. 1479-81 i 1484-92 był burgrabią kościańskim (G.; P. 1387 k. 54; Kośc. 228 k. 339v). W r. 1494 nazwany byłym burgrabią (Kośc. 230 k. 34v). W r. 1498 miał sprawę przed sądem kapitulnym ze Stanisławem opatem lubińskim o konia nabytego na wyprawę wojenną (A. Cap. III 1536, 1541). Nie żył już w r. 1501, kiedy Anna występowała jako wdowa, zaś synowie Wojciech i Mikołaj dokonali działu Bojanowa, Parska, Spławia i Żydowa (Kośc. 231 k. 114). Anna żyła jeszcze w r. 1505, kiedy to syn jej Jan za sumę 100 kop gr. intromitowany został do jej oprawnej czwartej części w Bojanowie (Kośc. 232 k. 41). Synów miał Andrzej trzech: Wojciecha, Jana (o którym właśnie mówiłem) i Mikołaja. O Wojciechu nie wiem nic więcej, o Janie i Mikołaju zob. niżej. Były też córki: Annie ojciec zapisał w r. 1486 na Bojanowie dożywotnio 7 grz. czynszu rocznego (P. 1387 k. 54). Żyła jeszcze w r. 1502 (Kośc. 231 k. 157v), Elżbieta, żona 1-o v. Wojciecha Krajkowskiego, w l. 1490-1513 2-o v. za Wojciechem Żabieńskim, Apolonia, w r. 1495 żona Wojciecha Karmińskiego.
I. Jan, syn Andrzeja i Anny, w r. 1493 występował jako brat wujeczny Doroty z Popowa, żony Mikołaja Chraplewskiego (P. 856 k. 2ocv), w r. 1497 uczestniczył w wyprawie wołoskiej (Boniecki). W r. 1501 występował jako współdziedzic Bojanowa, niedzielny z bratem Mikołajem (Kośc. 23 k. 6; 231 k. 73). Prócz tej wsi mieli oni obaj w r. 1502 po ojcu i po zapewne już wtedy nie żyjącym bracie Wojciechu, Spławie, Żydowo i Parsko (Kośc. 231 k. 157v) Mikołajowi Kemblanowi z Szołowa zapisał w r. 1503 30 grz. długu z sumy 100 grz. należnej za części wsi Spławie i Żydowo (P. 861 k. 38). Żonie swej Katarzynie Cmachowskiej, córce Jana, oprawił t. r. 200 grz. posagu na połowie Bojanowa (P. 1389 k. 253v). Na swej części w Bojanowie w r. 1509 ponowił oprawę posagu 150 grz. tej żonie (P. 786 s. 83). W r. 1510 tejże żonie dał oprawę 200 grz. posagu na połowie tych części w Bojanowie, Spławiu, Żydowie i Parsku, które mu się należały z przyszłego działu z bratem (ib. s. 203). T. r. dla dzieci swych: Andrzeja, Małgorzaty, Stanisława i Jana mianował opiekunami Macieja i Bartłomieja Pawłowskich (Kośc. 233 k. 13; 345 k. 10v). W dziale z bratem Mikołajem dostał w r. 1511 Bojanowo i t. r. dodał Mikołajowi do jego działu łąkę Ostrów koło Bojanowa i "zapustek dębowy" w Bojanowie (Kośc. 233 k. 16; 345 k. 15). W r. 1512 ponowił mianowanie opiekunów dla wymienionych wyżej dzieci, tym razem Macieja Pawłowskiego i Piotra Cmachowskiego oraz żonę swą Katarzynę (Kośc. 345 k. 26v). Żył jeszcze w r. 1513 (Kośc. 23 k. 395v). W r. 1528 wdowa po nim, Katarzyna, wraz ze swym synem Andrzejem cztery łany roli osiadłej w Bojanowie, wraz ze swym synem Andrzejem cztery łany roli osiadłej w Bojanowie wyderkowała Piotrowi B. (P. 1393 k. 235). W r. 1529 kwitowała brata swego Piotra Cmachowskiego z dóbr po rodzicach i ze spadkowych dóbr działoszyckich rozrzuconych w powiatach krakowskim, sandomierskim i lubelskim (P. 871 k. 404). Wraz z synami Andrzejem, Piotrem i Stanisławem występowała w r. 1531 jako pani oprawna na częściach Bojanowa (Kośc. 234 k. 194-195v). Swoją oprawę na tej wsi wydzierżawiła t. r. synowi Andrzejowi (Kośc. 27 k. 104v). Żyła jeszcze w r. 1534 (Kośc. 234 k. 293v). O Piotrze wiem jeszcze tylko, że w r. 1536 swe części dworu w Bojanowie dał bratu Andrrzejowi wzamian za części placu w tejże wsi (P. 1394 k. 45). O Andrzeju i Stanisławie niżej. Córka Malgorzata w l. 1528-58 żona Jana Błożejewskiego.
A. Andrzej, starszy syn Jana i Cmachowskiej, w r. 1526 mąż Katarzyny Włościejewskieju, wdowy 1-o v. po Piotrze Radomickim (Ws. 1 k. 186). Odkupił w r. 1528 za 1.000 zł od stryjecznego brata Mikołaja oprawę posagu 500 zł i tyleż przywianku zapisane żonie przez Radomickiego na połowie Radomicka, a przez nią sprzedaną t. r. Mikołajowi B., poczem na częściach w Bojanowie uzyskanych z działu braterskiego i na tej sumie na Radomicku zapisał żonie dożywocie (P. 1393 k. 253v, 254, 254v). Zabiwszy w polu wsi Radomicko Andrzeja Radomickiego miał o to sprawę w l. 1531-33 (Kośc. 27 k. 77v, 157). Od brata Stanisława nabył w r. 1534 za 800 zł części w Bojanowie i Ostrowie, pozostawiając mu dożywociem części pustego ogrodu koło dworu w Bojanowie (P. 1395 k. 635). Wiceburgrabia ziemski kościański 1538 r. (Kośc. 234 k. 377v), t. r. burgrabia (Kośc. 28 k. 65), a był nim jeszcze w r. 1551 (P. 1395 k. 651). Wymieniany już bez tego urzędu 1557 r. jako jeden z opiekunów nieletniego Jana B., syna Stanisława ze Spławia (Kośc. 237 k. 201v). Od Janusza Latalskiego, wojewody poznańskiego, dzierżawił w 1545 r. jego część cła kościańskiego za opłatą 115 grz. rocznie (P. 884 k. 193). W r. 1565 skwitował go z opieki i z wydania ruchomości pozostałych po ojcu rodzony bratanek Jan (Kośc. 243 k. 203v, 205v, 219). W r. 1567 mowa o nim jako o świeżo zmarłym (Kośc. 246 k. 395). Katarzyna Włościejewska żyła jeszcze w r. 1539 (P. 1394 k. 272), nie żyła już w r. 1562 (P. 904 k. 775). Synowie Andrzeja i Włościejewskiej: Jerzy i Stanisław, córki: Małgorzata, w l. 1551-59 żona Jana Słuszkowskiego, Anna, w r. 1561 za Jakubem Słuszkowskim.
Z synów, Jerzy występował w l. 1562-67 (P. 904 k. 775; Kośc. 246 k. 395). Stanisław z Bojanowa wspominany w l. 1567-84, Bojanowo oraz pustki Czyżewo i Ostrów sprzedał w r. 1575 za 14.400 zł Wawrzyńcowi Żegrowskiemu (P. 1398 k. 597; Kośc. 255 k. 279v). Transakcja ta najwidoczniej nie doszła do skutku, bo w r. 1583, 8 III (powtorzenie 8 III 1585 r. dla tegoż Stanisława!) dostał przywilej lokowania w Bojanowie miasta na prawie niemieckim (M. K. 127 k. 284v, 131 k. 109). Bojanowo, Ostrów i Czyżewo sprzedał ostatecznie w r. 1584 za 11.300 zł Mikołajowi Bojanowskiemu z Trzebosza (P. 1399 k. 425), który w 1585 pozostawił mu w dożywotnie użytkowanie wyspę cz. Ostrówko na stawie w Bojanowie (ib. k. 432v).
B. Stanisław, syn Jana i Cmachowskiej, ur. około r. 1507, od Stanisława Ostroroga dostał w r. 1540 dożywociem wsie Gunice i cz. Sołeczna w p. pyzdr. (P. 1394 k. 383). Swoją część spadku po bracie Piotrze dał w 1544 r. bratu Andrzejowi (P. 1391 k. 115v). Po r. 1543 kierownik kancelarii polskiej młodego króla, w l. 1547-55 agent dyplomatyczny ks. pruskiego Albrechta, sekretarz królewski 1548 r. (Pol. Sł. Biogr.; P. 1395 k. 416v). Swej żonie Magdalenie Bylęckiej, córce Stanisława, oprawił w r. 1549 posag 300 zł na połowie Gunic i Sołeczny (ib. k. 517). Umarł 17 VI 1555 r. w Krakowie i pochowany został w kościele Dominikanów. Na znajdującym się tam do dziś nagrobku herb Junosza w postaci zwykłej, nie odmiennej. Magdalena Bylęcka już w r. 1557 była 2-o v. żoną Wincentego Buszewskirego (Kośc. 237 k. 238). Nie żyła już w r. 1587 (P.948 k. 135v). Dziećmi Stanisława i Magdaleny, Jerzym i Zofią, opiekował się w r. 1555 stryj Andrzej B. (P. 896 k. 574, 591). Zofia w l. 1570-92 była żoną Macieja Chomęckiego z Konarzewa.
Jan, syn Stanisława i Bylęckiej, od Anny Dębickiej, wdowy po Janie Sołeczyńskim, 2-o v. żony Wawrzyńca Skarboszewskiego, kupił w r. 1547 za 100 grz. części w Sołecznej (G. 335a k. 341v). Kwitował w r. 1565 z ruchomości swego opiekuna stryja Andrzeja (Kośc. 243 k. 219, 205v). W r. 1572 kwitował Jana i Mikołaja Ostrorogów, kasztelaniców międzyrzeckich, z sumy, którą jego ojciec złożył na wykup sołectwa we wsi Gunice cz. Sołeczno i na kupno części w tej wsi (P. 920 k. 114v). W r. 1579 nazwany sekretarzem JKMci (P. 932 k. 97v). Paprocki mówi o nim jako o marszałku dworu ks. Jerzego Słuckiego i zwie go gorliwym katolikiem. W l. 1588-99 był starostą bobrujskim (Boniecki; Arch. Sbor. Dok. VI s. 63). Łożniczy JKMci 1590 r. (P. 954 k. 9). Mąż Beaty Lutomierskiej, zaślubionej przed r. 1589 (wtedy zapewne urodził się najstarszy syn), wraz z nią w r. 1597 zapisał 1.900 zł długu szwagrowi Chomęciemu (P. 967 k. 1185v). Beata w r. 1600 występowała już jako wdowa. Wtedy to Maciej i Gabriel B-cy, synowie Marcina, jako opiekuni Stanisława, Krzysztofa, Janusza, Stefana i Mikołaja, synów łożniczego, zabezpieczyli odebrane a należne pupilom 19.000 zł (Ws. 17 k. 228). Drugim mężem Beaty był Adam z Chomiąży Baliński, kasztelan bydgoski, trzecim w r. 1606 Adaukt Smerzyński, wojewodzic inowrocławski (I. Kon. 32 k. 362v). W r. 1609 była już wdową i po tym trzecim mężu (ZTP 27 s. 497). Nie żyła już w r. 1612 (ib. s. 1130). Prócz synów wspomnianych wyżej Jan i Lutomierska mieli i córki: Jadwigę, której bracia Stanisław i Krzysztof przyznali pewną sumę (Boniecki) i Elżbietę, niezamężną w l. 1609-11 (ZTP 27 s. 497, 801), w r. 1616 żonę Stanisława Bogdańskiego. O Stanisławie zob. niżej. O Stefanie i Mikołaju wiem jeszcze tylko tyle, że obaj nie żyli już w r. 1610 i byli bezpotomni (I. Kal. 76 s. 415). Janusz skwitował w r. 1615 z opieki Gabriela B. (ib. 81 k. 127v) i występował jeszcze w r. 1616 (ZTP 27 s. 1833). Krzysztof w r. 1610 skwitował Gabriela B. z opieki i z połowy sumy 19.000 zł, którą opiekunowie podjęli w imieniu pupilów ze starostwa bobrujskiego (I. Kal. 76 s. 414, 415). Łożniczy królewski w r. 1618, sprzedał bratu Stanislawowi Słońsko, Latkowo i Olszewice w p. inowrocł., zaś w r. 1620 prawa swe do starostwa kremońskiego cedował Białłozorowi (Boniecki).
Stanisław Krzysztof, syn Jana i Lutomierskiej, ur. około r. 1589, pisał się z Słońska, był dziedzicem Słońska, Latkowa i Olszewic w p. inowrocł. W r. 1612 opiekował się dobrami swych nieletnich braci przyrodnich Smerzyńskich (ZTP 27 s. 1130). Wstawiał się za nim 25 VIII 1639 r. sejmik średzki, prosząc by król wynagrodził mu jurgielt zabezpieczony na Rydze (P. 164 k. 563). Umarł mając około 62 lat w r. 1651, kiedy to 12 XII syn zawiesił ojcu u Franciszkanów inowrocławskich chorągiew nagrobną (Nekr. Franciszkanów inowrocł.). Z nieznanej mi żony zostawił syna Andrzeja i córkę Mariannę, w l. 1654-82 żonę Adama Padniewskiego. Wujem tej Marianny nazwany w r. 1682 Jan Wyrzyski, ale czy to wuj rodzony? (Kc. 132 k. 231).
Andrzej, syn Stanisława, nie żył już w r. 1681, kiedy to jego żona Marianna Obrębska, już 2-o v. żona Aleksandra Ostrowskiego, sędziego grodzkiego kowalskiego i komornika granicznego brzeskiego kujawskiego, potem sędziego grodzkiego inowrocławskiego, występowała wraz z dziećmi z pierwszego męża: Józefem, Wojciechem, Teresą, Katarzyną, Anną, Wiktorią i Zofią (I. Kon. 63 k. 362). Obrębska była w r. 1687 powtórnie wdową (P. 1114 VIII k. 9). Żyła jeszcze w r. 1700 (P. 1138 V k. 5). Z synów, Józef zapewne już nie żył w r. 1687, bo nie wspomniany wtedy przy wyliczeniu całego rodzeństwa (P. 1113 VI k. 37). Wojciech żył jeszcze w r. 1700 (P. 1138 V k. 5). Z córek, niezamężna Zofia, wymieniona w r. 1681, była zapewne identyczna z niezamężną Teofilą wspomnianą w r. 1687 (P. 1113 VI k. 37). Teresa, w l. 1686-1701 żona Konstantego Makowieckiego, Katarzyna, żona 1-o v. Franciszka Wiśniewskiego, w l. 1698-9 2-o v. żona Wojciecha Jankowskiego, Anna, w l. 1693-1721 żona Pawła Zbierzchowskiego, Wiktoria, w l. 1698-99 żona Kazimierza Paruszewskiego.
II. Mikołaj B. czasem Spławski, syn Andrzeja i Anny, od Katarzyny wdowy po Mikołaju Jaromierskim i Zofii żony Mikołaja Czackiego, sióstr stryjeczno-rodzonych i spadkobierczyń Piotra Spławskiego, nabył w r. 1500 za 200 grz. części w Spławiu i Żydowie (P. 1389 k. 69v). Dziedziczył w r. 1501 i sam w Spławiu po tym swym bracie stryjeczno-rodzonym Piotrze Spławskim (Kośc. 231 k. 81). Po śmierci owego Piotra zajechał dwór w Spławiu należący do zmarłego Mikołaja Spławskiego, o co toczyła się sprawa w r. 1502 (Kośc. 23 k. 82). Z działu z bratem Janem otrzymał w r. 1511 całe wsie Spławie, Żydowo i Parsko oraz folwark Poświątne (dziś Poświętno) koło Spławia. Dostał na dodatek od brata łąkę Ostrów i "Zapustek Dębowy" w Bojanowie (Kośc. 345 k. 15). Żył jeszcze w r. 1514 (P. 1392 k. 13v), a nie żył już w r. 1517. Żona jego była 1496 r. Barbara Drzewianowska (N. 146 s. 125). W r. 1501 oprawił jej 400 zł posagu (P. 1389 k. 147). W r. 1517 owdowiała Barbara miała oprawę 400 grz. na Spławiu (Kośc. 25 k. 45v). Wszyscy trzej synowie Mikołaja i Barbary, Andrzej, Mikołaj i Piotr, zostawili potomostwo. Córki: Barbara, w r. 1512 żona Mikołaja z Karchowa i Belęcina Karchowskiego, Helena, w r. 1514 za Janem Daleszyńskim, Małgorzata, w r. 1517 za Marcinem Łąckim. Zapewne też ich córką była Anna, 1-o v. żona Krzysztofa Olbrachcickiego, 2-o v. w l. 1529-31 żona Stanisława Radzewskiego. Wszyscy trzej synowie, Andrzej, Mikołaj i Piotr, skwitowani zostali w r. 1517 przez siostrę Łącką z jej części we wsiach Spławie, Poświątne, Źydowo i Parsko (Kośc. 25 k. 41).
A. Andrzej, syn Mikołaja i Drzewianowskiej, przed dokonaniem działów braterskich pisał się czasem i Spławskim. Sługa Łukasza z Górki, kasztelana lędzkiego i starosty generalnego wielkopolskiego, oskarżony wraz z innymi o zabicie Marcina Rembieskiego, został w r. 1508 uwolniony od winy (Wierzb. IV 349). Od swej żony Małgorzaty Gołaskiej, córki Jana, dostał w r. 1516 całe jej części w Gołaszynie w p. kośc. i zabezpieczył jej 300 grz. posagu na połowie swych części w Gołaszynie, Spławiu, Żydowie i Parsku (P. 1392 k. 98v, 99). Częściami w Spławiu i Poświątnem i łąką Ostrów w Bojanowie podzielił się w r. 1517 po połowie z bratem Piotrem (Kośc. 233 k. 56), ale t. r. jeszcze części w Spławiu, Poświątnym i łące Ostrów oddał braciom Andrzejowi i Piotrowi wzamian za całe wsie Żydowo i Parsko (Kośc. 345 k. 62v). Jak zobaczymy jednak niżej, pewne części w Spławiu pozostały w rękach Andrzeja i jego potomstwa. T. r. kupił za 100 kop gr. części w Gołaszynie od Małgorzaty, żony opatrz. Michała Fotza, obywatela z Góry, oraz od jej siostrzeńca i siostrzenic (P. 1392 k. 123v). W r. 1520 został uwolniony od wyprawy wojennej (Wierzb. IV 3513). Jako patron kościoła parafialnego w Gołaszynie, oskarżony został przez tamtejszego plebana Benedykta w r. 1526 o "luterańskie prześladowanie" (A. Cap. II 1793). Połowę wsi Spławie i części w Gołaszynie wyderkował w r. 1533 za 300 grz. Mikołajowi Krzyckiemu, staroście w Pułtusku (P. 1393 k. 596). Nie żył w r. 1536, kiedy to jego synowie: Jan, Andrzej, Mikołaj, Marcin i Stanisław przeprowadzili działy ojcowizny. Jan i Andrzej połowę Spławia i części w Gołaszynie dali trzem młodszym braciom, biorąc sami całą wieś Trzebosz w księstwie głogowskim, koło granicy Wielkopolski, niedaleko Gołaszyna (P. 1394 k.8v). Owdowiała Małgorzata Gołaska oprawą swą na połowie Gołaszyna i Spławia dała w r. 1540 swym młodszym synom Mikołajowi, Marcinowi i Stanisławowi, zachowując sobie tylko dożywocie owej oprawy (ib. k. 383v, 384). O Andrzeju, drugim synu, wiemy jeszcze tylko to, iż występował w r. 1538 (Kośc. 28 k. 121, 121v). Umarł chyba stosunkowo młodo i bezdzietnie. Zapewne nie żył już w r. 1542, kiedy bracia przeprowadzili działy nie wymieniające go (P. 1394 k. 504v). Jan, Mikołaj, Marcin i Stanisław pozostawili potomstwo. Córki: Anna, w l. 1540-44 żona Sebastiana Smigielskiego, Katarzyna, w l. 1546-49 żona Macieja Zakrzewskiego, Agnieszka, w l. 1547-50 żona Bartłomieja Drzewieckiego.
1. Jan, syn Andrzeja i Gołaskiej, pisał się z Gołaszyna czasem nawet Gołaskim. W Gołaszynie współdziedziczył obok pozostałych braci. W r. 1542 w działach otrzymał ponadto wraz z bratem Stanisławem od braci Mikołaja i Marcina części w Spławiu (P. 1394 k. 504v). W r. 1551 opiekę swych dzieci urodzonych z Heleny Karchowskiej, córki Andrzeja, oraz dóbr tych dzieci - Gołaszyna, zlecił żonie oraz swym stryjom Piotrowi i Andrzejowi burgrabiemu kościańskiemu (Ws. 345 k. 218v). Od swego stryjecznego brata Wojciecha B. i jego żony Doroty Ręckiej kupił w r. 1563 za 8.000 zł wsie Żydowo i Parskie oraz części w Bojanowie (P. 1397 k. 238), a w r. 1568 te dobra sprzedał za 9.000 zł Bartłomiejowi B., bratu Wojciecha, i jego żonie Annie Tłockiej (ib. k. 642v). Od Zofii Gołaskiej, żony swego syna Andrzeja, i od jej siostry Doroty z Gołaskich Maciejowej Gostkowskiej, kupił w r. 1574 za 6.000 zł części w Gołaszynie, które spadły na nie po ich bracie Mikołaju Gołaskim (P. 1398 k. 447v). Nie żył już w r. 1575 (Kośc. 245 k. 139v). Owdowiała Helena Karchowska żyła jeszcze w r. 1584 (Kośc. 264 k. 17). Córce Annie rezygnował w r. 1561 sumę 800 zł posagu (P. 903 k. 820v). w r. 1568 owa Anna B. cz. Gołaska zaślubiła Zygmunta Korzboka Kamieńskiego. Synowie: Stanisław, Andrzej, Erazm i Krzysztof.
1. Stanisław B. cz. Gołaski, piszący sie przeważnie z Kopaszewa, syn Jana i Karchowskiej, części Gołaszyna sprzedał w r. 1575 za 6.000 zł swym braciom Andrzejowi, Erazmowi i Krzysztofowi (P. 1398 k. 521). T. r. od Andrzeja hr. z Górki, kasztelana międzyrzeckiego, nabył sposbem wyderkafu za 6.000 zł do r. 1577 Kopaszewo w p. kośc. (ib. k. 610v). W r. 1579 na połowie części tej wsi i na powyższej sumie wyderkowej oprawił posag żonie swej Zofii Kromnównie Przybyszewskiej, córce Jana i Doroty Rąbińskiej (Ws. 9 k. 155v; 202 k. 27), a w r. 1580 skwitował jej brata Jana Przybyszewskiego z 700 zł na poczet tego posagu i wyprawy (P. 934 k. 292). Przybyszewska była drugą żoną Stanisława. Pierwszą była Agnieszka Siedlecka, wdowa 1-o v. po Wawrzyńcu Pawłowskim (Kośc. 264 k. 142v). Andrzej z Górki Kopaszewa z jego rak nie wykupił i w r. 1587 Bojanowski nabył za 10.300 zł od jego spadkobiercy, wojewody poznańskiego Stanisława z Górki, tę wieś tytułem wieczności (P. 1400 k. 42v). Na połowie tej wsi w r. 1588 oprawił 700 zł z posagu żony, podniesione od jej brata Jana Przybyszewskiego, pisarza ziemskiego wschowskiego (Ws. 262 k. 14). Od Jana, syna Macieja, Marcina, Stanisława i Jana, synów Mikołaja i Piotra, synów Piotra, Pawłowskich braci między sobą stryjecznych, kupił w r. 1590 za 7.000 zł części w Pawłowicach i Robczysku w p. kośc. (Ws. 347 k. 82). W r. 1592 na Kopaszewie oprawił 8.500 zł posagu swej żony (Ws. 13 k. 85v) i t. r. po skasowaniu przez nią tej oprawy (P. 958 k. 320v), ponowił zapis oprawny, ale już w znacznie mniejszej sumie, bo tylko 1.700 zł (P. 1400 k. 922). Pustą dziedzinę w Kopaszewie zw. "Żalki" dał w r. 1603 swemu synowi Swiętosławowi (P. 1404 k. 1083). Od spadkobierców Jerzego Turewskiego kupił wraz z Janem i Mikołajem Konarzewskimi w r. 1608 za 23.200 zł Turew i Wronowo w p. kośc. (P. 1406 k. 231), dokupując t. r. cząstki w tych wsiach za 431 zł (ib. k. 423), a w r. 1613 zyskując rezygnację praw do tych dóbr od Anny z Tarnowa Nowowiejskiej (P. 1408 k. 700). Podpisał w r. 1609 protest szlachty ewangelickiej w sprawie budowania zboru w Międzyrzeczu (P. 143 k. 744). Synowi Świętosławowi w dziale z innymi swymi synami, Wojciechem, Janem i Samuelem, dał w r. 1610 swe dobra w Pawłowicach i Robczysku (P. 1407 k. 18). Wraz z Janem, Mikołajem i Andrzejem Konarzewskimi nabył w r. 1611 za 7.000 zł części Żabna w p. kośc. od Katarzyny z Drzewców, wdowy po Erazmie Modrzewskim (ib. k. 400v). Pewne cząstki w Turwi i Wronowie wraz ze spadkobiercami zmarłego Jana Konarzewskiego kupił w r. 1612 za 500 zł od Katarzyny Prusimskiej, żony Jana Chwałkowskiego (P. 1408 k. 206). Wraz z Konarzewskimi nabytki w Turwi, Wronowie i Żabnie sprzedał w r. 1614 za 30.600 zł Zofii z Rąbinia 1-o v. Strzeleckiej, 2-o v. Wojciechowej Chrzypskiej (P. 1409 k. 171v). Nawróciwszy się na katolicyzm w dzień WW. Swiętych, umarł 22 XI 1616 r. (LM Krzywiń). Z pierwszej żony Siedleckiej syn Piotr i córki Anna i Agnieszka, wszyscy wspomniani jako żyjący w r. 1584 (Kośc. 264 k. 142v). Z nich, Anna w r. 1596, krótko po 27 V, wyszła 1-o v. za Jana Sadowskiego, w r. 1610 krótko po 5 II, 2-o v. za Mikołaja Marszewskiego, w l. 1619-27 była 3-o v. żoną Maksymiliana Biskupskiego, sędziego grodzkiego ostrzeszowskiego. Z drugiej żony Przybyszewskiej prócz wspomnianych już wyżej czterech synów była córka Małgorzata, która zaślubiła krótko po 3 XI w 1604 Wojciecha Sławińskiego, była wdową w l. 1616-18, 2-o v. w l. 1620-33 żona Łukasza Iłowieckiego.
(1) Swiętosław, syn Stanisława i Przybyszewskiej, pisał się z Kopaszewa. Jak już powiedziałem wyżej, dostał od ojca w r. 1603 pustkę zw. "Żalki" w Kopaszewie, zaś w r. 1610 części w Pawłowicach i Robczysku. Na połowie tych części t. r. żeniąc się z Anną Brodnicką, córką Macieja, a wdową 1-o v. po Wojciechu Ponieckim, oprawił jej 5.000 zł posagu (P. 1407 k. 20v). Od Mikołaja Gostkowskiego kupił w r. 1619 za 1.200 zł dwie części lasu w Gostkowie (P. 1411 k. 387). Od Adama Brodnickiego nabył w r. 1620 za 11.000 zł części w Choryni p. kośc. (P. 1412 k. 198v). Nie żył już w r. 1622, kiedy wdowa występowała z synami Władysławem, Swiętosławem i Janem, pozostającymi pod opieką stryjów Wojciecha, Jana i Samuela (Kośc. 292 k. 10v, 42). Ci stryjowie w imieniu swych pupilów dąbrowy w Gostkowie kupione przez zmarłego Swiętosława od Mikołaja Gostkowskiego sprzedali w r. 1623 za 1.000 zł Hieronimowi Zakrzewskiemu (P. 1414 k. 112v). Anna z Brodnicy łan "Stary" w Choryni sprzedała w r. 1623 za 500 zł swemu synowi z pierwszego męża, Krzysztofowi Ponieckiemu (ib. k. 500), a w r. 1628 całe części w tej wsi za 14.000 zł sprzedała temuż swemu synowi (Ws. 206 k. 240). W r. 1631 była już 3-o v. żoną Jerzego z Chwalczewa Sobockiego (Kośc. 296 k. 106v). Wspomniana jako żyjąca w r. 1632 (Ws. 45 k. 8v), nie żyła już w r. 1633 (Kośc. 297 k. 51). Z synów, Jan występował raz jeszcze w r. 1625 (ZTP 28b s. 1872), ale milczy o nim już zapis z r. 1626, mocą którego stryjowie Wojciech, Jan i Samuel, jako opiekunowie bratanków Władysława i Swiętosława, wydzierżawili na jeden rok połowę Pawłowa, wolną od oprawy wdowy po Swiętosławie, tejże wdowie (P. 1017 k. 29v). Pewnie wtedy już nie żył. Władysław nie żył już w r. 1639, kiedy to Jan z Kopaszewa i Stefan z Gołaszyna, opiekunowie Swiętosława, jedynego pozostałego przy życiu syna Swiętosława, sprzedali za 26.000 zł Wojciechowi Chełkowskiemu dobra jego, Pawłowice i Robczysko, zniszczone w czasie trwania posesji jego matki (P. 1419 k. 1304v).
Świętosław, syn Świętosława i Brodnickiej, mąż Ewy Tworzyjańskiej, dla zrodzonych z niej dzieci mianował w r. 1651 opiekunami Łukasza i Jarosława B-ch (Kośc. 302 k. 519v). Chyba ten Świętosław, ze Zbęchów, świadkował 8 I 1662 r. (LC Lubiń). Od córek swego stryja Jana B., Barbary zamężnej Bronikowskiej i panny Zofii, kupił w r. 1666 za 17.500 zł części w Kopaszewie i folwarku Kopaszewko (P. 1864 k. 312). Połowę Pawłowic, zwaną Małyn Dworem, oraz Robczysko w p. kośc. najwidoczniej odkupione nanowo, sprzedał w r. 1669 za 50.000 zł Andrzejowi Gorzyckiemu (P. 1867 k. 256v). Tworzyjańska żyła jeszcze w r. 1679 (P. 1429 k. 343v). Po jej śmierci Swiętosław w r. 1686 zaślubił 2-o v. Katarzynę Raczkowską, zapisując jej przed ślubem dług 3.000 zł (Kośc. 306 k. 322v). T. r. synowi Stanisławowi i jego żonie wyderkował części w Choryni (Kośc. 306 k. 337, 337v). W r. 1687 ożenił się trzeci raz z Katarzyną Bratkowską, córką Wojciecha, której przed ślubem zapisał sumę 500 zł (ib. k. 375v). Części w Choryni sprzedał w r. 1688 za 18.500 zł Jakubowi Sliwnickiemu (Kośc. 307 k. 108v). W r. 1689 od Anny Krzbok Zawadzkiej, żony Samuela Tomickiego, kupił za 18.000 zł Chwalęcin Wielki w p. pyzdr. (P. 1118 IX k. 99). Żył jeszcze w r. 1690 (Py. 156 s. 109), nie żył już w r. 1693 (P. 1432 k. 333v). Katarzyna Bratkowska wyszła 2-o v. za Skrzetuskiego i nie żyła już w r. 1708. Byla bezdzietna (P. 1144 k. 259v). Z pierwszej żony byli synowie: Stefan, Stanisław i Wojciech oraz córka Katarzyna, w l. 1671-79 żona Wojciecha (Macieja?) Radowickiego. Z synów, Stanisław wspomniany tylko w r. 1676 (P. 1094 k. 1198v).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
147148149150[151]152153154155
