Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
339340341342[343]344345346347
Lisieccy - Luzińscy
Lucimscy, Łucimscy nie wiem skąd pochodzili i od jakiej miejscowości uformowali swe nazwisko. Mogłaby to być wieś Lucim w p. nakiel. ale bardzo późne pojawienie się owej rodziny na kartach ksiąg sądowych wielkopolskich świadczy niezbicie, iż byli albo niedawnymi do tej dzielnicy przybyszami, albo, co może bardziej w tym wypadku prawdopodobne, samozwańczą szlachtą świeżej daty. Heraldycy takiej rodziny szlacheckiej nie cytują.
Aleksander nie żył już 1739 r., kiedy wdowa po nim, Helena z Małachowskich, córka Stanisława i Anny Górskiej, żona 1-o v. Jana Gortatowskiego (Gotartowskiego), cedowała konwentowi w Bieniewie 480 zł. z sumy 1.500 zł., którą jej dziadowi Maciejowi Górskiemu zapisał był na części wsi Dobrosołowo i Jabłonka jego stryjeczny brat Jan Górski (I. Kon. 77 k. 159v). Jan, syn Aleksandra, był dzierżawcą Jaroszewic, z której to dzierżawy kwitował się 1754 r. z posesorem tej wsi Benedyktem Kamińskim (ib. 78 s. 816). Franciszka Bardskiego, dziedzica części Jaroszewic Mniejszych, kwitował 1755 r. ze sprawy sądowej (ib., s 901). Jego żona Konstancja Raczyńska, córka Andrzeja i Katarzyny Chrząstowskiej, jako spadkobierczyni swojej matki, kwitowała Władysława Gurowskiego, podkomorzego J.Kr.Mci, byłego posesora części zwanej Kozłowszczyzna w dobrach kleczewskich. (ib. 79 k. 197). Jan skwitował 1766 r. Krzysztofa Szczuckiego, dziedzica Dobrosołowa z prowizji od sumy 5.000 zł. posagowej swojej żony (G. 100 k. 188v). Żył jeszcze 1773 r. (ib. 80 k. 270), a w 1782 r. owdowiała już Konstancja skwitowała z 5.000 zł. swego posagu, lokowanego na Dobrosołowie, Maksymiliana Otto Trąmpczyńskiego (ib. 82 k. 312). W 1783 r. wspólnie ze swym synem Bartłomiejem L-m kwitowała małżonków Kościelskich, dziedziców Paniewa, z 2.568 zł., należnych wedle dekretu zjazdowego w Paniewie (G. 110 k. 75v). Bartłomiej uzyskał 1788 r. za kontraktem z 23/VI. od Piotra Wierzchlejskiego cesję posesji wybraniectwa we wsi Dembna ze starostwa kolskiego za sumę 2.500 zł. (ib. 84 k. 53). Jego żona Teresa Krzymska, 1-o v. rozwiedziona Dąmbska, jako współspadkobierczyni zmarłych sióstr swych, panien Magdaleny i Wiktorii, kwitowała się z procesu ze swym rodzeństwem (G. 115 k. 76, 91v). Zob. tablicę.
Nie wiem, czy z powyższym Janem identyczny był Jan Lucimski, posesor ról plebańskich w Gołuchowie, który z żony Katarzyny Brodnickiej miał Kajetana Wawrzyńca, ur. w Gołuchowie, ochrzcz. 1743.11/VIII. r. (LB Gołuchów).
@tablica
Luck, Luckow, Luckaw, Luka h. Własnego dla podobieństwa godła identyfikowanego z Rogalą. Do Wielkopolski przybyli chyba już w początkach XV wieku pierwsi przedstawiciele tej rodziny. Przybywali przeważnie z Brandenburgii, ale siedzieli i na Śląsku (zob. Kozierowski, Obce ryc.). W dokumentach łacińskich i polskich pisani niemal stale "Luka", sami w podpisach własnoręcznych lub w aktach redagowanych w języku niemieckim używali form: Luck, Luckow, Luckaw. Zrazu dziedzice Kurska, a potem w XVIII wieku niemal wszyscy przedstawiciele tej rodziny zamieszkujący Polskę pisali się "Lukami z Kurska" lub "Kurskimi Lukami". Rodzina aż po kres wieku XVIII tylko w bardzo nieznacznym stopniu i w osobach nielicznych przedstawicieli uległa polonizacji.
Jan zw. Luckow miał w r. 1400 proces z sędzią kaliskim Maciejem (Kozierowski, Obce rycerstwo) Występował ów Jan i w r. 1401 (P. 2 k. 70v). Jego bratem był Piotr 1400 r. (P. 2 k. 44). Andrzej zw. Luckow w r. 1400 (P. 2 k. 43v).
Jerzy Luka w 1520 r. nabył od Jana Sczanieckiego wieś Kursko z folwarkiem Zamostowo w p. pozn., dając mu zamian część wsi Starepole w ziemi świebodzińskiej i dopłatę 300 zł. węg. (P. 1392 k. 339). Odtąd pisano go "Kurskim Luką". Na połowie Kurska w 1521 r. zapisał wyderkowy czynsz roczny 10 grz. od sumy 100 kop groszy na ołtarz, który miał erygować Abraham ze Zbąszynia, kasztelan bydgoski (ib. k. 390v). Połowę Kurska i Zamostowa sprzedał 1522 r. za 750 zł. węg. Franciszkowi, Jerzemu i Marcinowi, braciom Sczanieckim (ib. k. 442v). Części folwarku i dwór w Kursku wyderkował 1524 r. za 50 grz. synowi swej rodzonej siostry Franciszkowi Kurskiemu (P. 1393 k. 25v). Bracia Wolfgang i Jerzy Lukowie w r. 1528 dali Jerzemu Stainiczowi Kurskiemu części wsi Pieski w p. pozn. w zamian za część Kurska i dopłatę 250 zł. reń. (P. 1393 k. 237). Chyba ten sam Jerzy "Kurski zwany Luką" na połowie dóbr w Kursku i Zamostowie oprawił 1562 r. posag 200 grz. żonie swojej Jadwidze, córce Wolfganga Łąkomińskiego Noss (P. 1397 k. 168). Była to chyba jego nie pierwsza już żona. Swoim niezamężnym córkom: Annie, Urszuli, Katarzynie i Elżbiecie zapisał t. r. każdej po 200 zł. posagu. Inna jego córka, Dorota, zapewne najstarsza, była wówczas żoną Kaspra Sczanieckiego (P. 904 k. 645v, 646). Jadwiga Łąkomińska Nossowna, wdowa po Jerzym Kurskim zwanym Luką, skasowała 1567 r. swoją oprawę na Kursku i Zamostowie (P. 911 k. 585). Dnia 1583.16/VIII. r. chora, nie mogąca się już osobiście udać do Poznania do grodu, spisała testament w Kursku, w domu swego pasierba i szwagra w jednej osobie, Jurgi Luki "Młodszego", dziedzica tej wsi. Kazała pochować się w Kursku. Wykonawca tej jej ostatniej woli, Kasper Sczaniecki miał wypłacić jej siostrom: Magdalenie, żonie Jurgi L., 100 grz., innym jej rodzonym siostrom, Annie i Urszuli z Łąkomina, drugie 100 grz. Ruchomości rozdarowała, zaś kościołowi w Kursku zapisła 25 grz. (P. 941 k. 318).
Jerzy (Jurga) Luka Kurski, zwany Młodszym, syn Jerzego Starszego z pierwszej, nieznanej mi żony, dał 1579 r. zobowiązanie swojej macosze Jadwidze Nossowej z Łąkomina (P. 932 k. 638). Czy nie był identyczny z Jerzym L., mężem w 1570 r. Barbary Langenau (Langnowskiej) z Wandritsch w księstwie głogowskim (Ws. 7 k. 366). Jak już widzieliśmy, żoną Jerzego Młodszego była w 1583 r. siostra owej macochy Magdalena z Łąkomina. Byłaby więc to ewentualnie druga żona. Umarła krótko potem, bowiem już 1585.25/VI. r. Jerzy na połowie części w Kursku i Zamostowie oprawił posag 500 grz. przyszłej swej żonie Katarzynie, córce uczciwego Jarosława ze wsi Bukowo (Bukowiec?) (P. 1399 k. 544v). Od Melchiora Jarosława Kurskiego Polaka, dziedzica części w Kursku, kupił 1591 r. za 100 tal. części karczmy w tej wsi (P. 1400 k. 791v). Postrzelony w nogę w Zamostowie przez Krzysztofa Warnsdorfa (Wermistorf), umarł od tej rany 1592 r. i 28/X. na wezwanie wdowy, Katarzyny "Jarosławówny" we dworze w Kursku dokonano wizji jego ciała (P. 958 k. 922). Swiadkami owej wizji, obok innej szlachty, Niemców i Polaków, był Maksymilian Dudycz. Katarzyna Jarosławówna z Bukowia oblatywała 1593 r. dokument, mocą którego król dla dzieci zmarłego Jerzego mianował opiekunami: ją samą jako matkę, Abrahama Bukowieckiego, Baltazara Stentzsch (Stainicz) Pieskowskiego, Stanisława Piekarskiego i Erazma Stentzsch (Steincz) Kurskiego (P. 960 k. 180). Żyła jeszcze 1598 r., kiedy ją kwitowała pasierbica Ewa Szlichtynkowa z zapisów, które dała była w imieniu własnym i swoich wtedy nieletnich synów, Jerzego i Ryszarda, ze spadków po matce Ewy i po jej ciotce Jadwidze z Łąkomina (Lękomina) (P. 968 k. 194v). Jerzy Iunior miał z pierwszego swego małżeństwa córki: Ewę, Sabinę i Dorotę. Ewa, żona Jerzego (Jurgi) Szlichtynka z Międzyrzecza, kwitowała 1591 r. ojca z 500 grz. oraz z 25 grz. stanowiących część sumy 200 grz. legowanej przez zmarłą ciotkę Jadwigę z Łąkomina matce Ewy (P. 956 k. 3v). Żyła jeszcze 1599 r. Sabina była 1593 r. żoną Jana Feffelt(?). Dorota, niezamężna, nie żyła już 1598 r. (P. 968 k. 184v). Chyba z tego małżeństwa pochodził też syn Joachim, o którym słyszymy tylko w 1593 r., kiedy siostra Feffeltowa kwitowała swych braci z posagu (P. 959 k. 625). Z drugiego małżeństwa byli synowie Jerzy i Ryszard.
1. Jerzy (Jerzy Abraham), syn Jerzego Młodszego i Jarosławówny, wspólnie z braćmi Joachimem i Ryszardem skwitowany 1593 r. przez siostrę Feffeltową z 500 grz. zapisanych jej przez ojca w posagu (ib.). Od Jerzego Rottenberga dostał 1614 r. łan w Zamostowie, pozostawiając mu ów łan w dożywotnie użytkowanie (P. 1409 k. 149). T. r. z bratem Ryszardem zawierał kontrakt o Kursko (P. 992 k. 936v). Na połowie części Zamostówka oprawił 1623 r. posag 240 zł. żonie swej Annie Hakównie (Hacke) (P. 1414 k. 8). Skwitowany 1636 r. z 300 zł. długu przez Jana Haka, syna zmarłego Baltazara (P. 1033 k. 59v), t. r. zapisał dług 1.000 zł. swojej żonie (ib. k. 768v). Tego też roku sprzedał całe części w Kursku za 3.900 zł. Witowi Sczanieckiemu (P. 1418 k. 885). Wdowa żyła jeszcze w 1660 r. (Ws. 76 k. 267). Córka Jerzego, Helena, żona Jakuba Rożyckiego, nie żyła już w 1680 r.
2. Ryszard, syn Jerzego Młodszego i Jarosławówny, całe swoje części w Kursku sprzedał 1614 r. za 6.000 zł. Witowi Sczanieckiemu (P. 1409 k. 61). Jego syn Leon, jako jedyny spadkobierca zmarłej bezdzietnie stryjecznej siostry heleny, zamężnej Rożyckiej, odziedziczone po nij części w Zamostówku z młunem Kurskim sprzedał 1680 r. za 2.000 zł. Janowi Erazmowi Zaidlicowi. Podpis jego niemiecki (P. 1102 VI k. 26). Zob. tablicę 1.
@tablica
Bracia rodzeni, Jan i Krzysztof Lukowie ze wsi Miechowo (Mchów niem. Mechau) koło Góry na Śląsku, otrzymali 1563 r. zapis 53 i pół zł. węg. długu od Jana Kotwicza Gorczyńskiego (Ws. 5 k. 251).
Melchior z Meszęcina (niem. Muschten) w Brandenburgii, nie żyjący już 1594 r. (P. 1401 k. 314v), był ojcem Jerzego, Fabjana, Katarzyny, w l. 1594-1610 żony Jana Szlichtynka, dziedzica w Gorzeniu nie żyjącej już 1624 r., i Małgorzaty, w l. 1615-1617 żony Franciszka Sczanieckiego. Stryjecznym bratem Katarzyny Szlichtynkowej nazwany w 1609 r. Fryderyk L. (P. 143 k. 647v), o którym jeszcze będzie mowa. O Jerzym, występującym w 1609 r. (ib.), nie wiem nic więcej. Fabian L. z Meszecina od Piotra Watty Gorzyckiego nabył wyderkafem za 1.200 zł. dwa łany we wsi Gorzyce w p. pozn. (P. 1401 k.28v). W 1624 r. wraz ze swym bratankiem Krzysztofem (czy po Jerzym?), obaj pisani z Meszecina, mienili się spadkobiercami siostry i ciotki Katarzyny zamężnej Szlichtynkowej. Części w Gorzeniu w p. pozn., które Katarzyna kupiła była od Łukasza Gorzeńskiego, sprzedali wówczas za 6.000 zł. Krzysztofowi Unrugowi (Ws. 206 k. 61). Ale Gorzeńscy pozwali stryja i bratanka o to, iż pochodząc z Meszecina, wsi położonej za granicą Rzeczypospolitej, nie posiadając indygenatu polskiego, nie będąc w dodatku żadnymi krewnymi zmarłego dziedzica w Gorzeniu, Jana Szlichtynka, bezprawnie zajęli owe dobra (P. 152 k. 1252). Chyba wspomniany tu Krzysztof L. był identyczny z Krzysztofem, który w 1642 r. zabił w Liniu Melchiora Siekowskiego (P. 167 k. 379v). Może też identyczny z tym Krzysztofem, Krzysztof L., nie żyjący już 1687 r., kiedy to syn jego Jerzy Melchior cedował sumę Kasprowi Zaidlicowi (P. 1113 I k. 5).
Wspomniany wyżej Fryderyk, stryjeczny brat Katarzyny zamężnej Szlichtynkowej, a więc i Fabiana z Meszecina, był synem Antoniego L., piszącego się z tegoż Meszecina.
Antoni Luke z Meszecina (Myszęcino) kupił 1574 r. od Joachima Gorajskiego za 3.500 zł. czwartą część (bez dwóch łanów) we wsi Goraj i czwartą część w połowie Krobielowa w p. pozn. (P. 1398 k. 419). Od Jana Sczanieckiego w 1583 r. lub krótko przed tą datą kupił części w Czarmyślu w p. pozn. (P. 941 k. 606) i na połowie dóbr swoich w tej wsi oprawił 1585 r. posag 550 grz. żonie Katarzynie Zaidlicównie, córce Wawrzyńca (P. 1399 k. 520). Swoje części w Czarmyślu sprzedał 1607 r. za 8.700 tal. Mikołajowi Selchow (Zelche) z Grochowa (P. 1406 k. 62v). Od Jerzego Szlichtynka kupił 1608 r. za 12.000 zł. części wsi Gorzyca w p. pozn. (ib. k. 257v) i już 1612 r. posany "Luką z Gorzycy" (P. 988 k. 653v). Żył jeszcze chyba 1616 r. (P. 1410 k. 13), nie żył w 1636 (P. 1033 k. 770v). Jego synowie, Fryderyk, o którym niżej, oraz Jan, występujący w 1636 r. Córka Elżbieta, niezmężna, żyła jeszcze 1663 r. (P. 1073 k. 777).
Fryderyk zwany Starszym, syn Antoniego, od Stanisława Gorzyckiego kupił 1631 r. za 9.000 zł. części w Gorzycy (P. 1417 k. 466). Od swego brata Jana kupił 1636 r. za 12.000 zł. części po rodzicach w Gorzycy i folwarku Głęboczku, z tym, iż ów folwark sprzedał zaraz za 7.000 zł. Abrahamowi Kręskiemu (P. 1418 k. 761). Jemu i Janowi Barbara Grynberkówna, żona Aleksandra Wojciechowskiego, scedowała w r. 1636 zabezpieczoną na Gorzycy sumę posagową swej matki, zmarłej Bogumiły Szlichtinkówny, żony Beniamina Grinberka (P. 1033 k. 205). Jego pierwszą żoną była Marianna Elżbieta Hornówna, drugą Helena Nostitzówna. Na połowie swych części w Gorzycy oprawił 1640 r. posag 3.000 zł. trzeciej żonie Barbarze Kręskiej, córce Eliasza i Heleny Schmolcke (Szmulkówny) (P. 1420 k. 88v). Wspólnie z synem Kasprem podniósł 2.000 zł. od szl. Krzysztofa Denasza ze Śląska i w 1645 r. dał mu zobowiązanie, iż po uzyskaniu konsensu królewskiego scedują mu obaj swe prawa do sołectwa we wsi królewskiej Kęszyca w starostwie międzyrzeckim (W. 38 k. 766cv). Skwitował ich Denasz z owego zobowiązania 1647 r. (Ws. 51 k. 94). Córkom swym, Ewie, urodzonej z pierwszej żony, oraz Elżbiecie i Annie Mariannie, urodzonym z drugiej, zapisał 1648 r. posagi, po 1.500 zł. każdej (Ws. 51 k. 176). W 1652 r. spisywał w Gorzycy po niemiecku kontrakt z Henrykiem Zaidlicem pod zakładem 21.000 zł. (P. 1064 k. 138). Nazwany starcem w 1663 r., kiedy jego żona Barbara Kręska w asyście swego jedynego syna Samuela zawierała kontrakt z Adamem Abrahamem Unrugiem (P. 1073 k. 499) i kwitowała męża z sumy 4.500 zł. zapisanej jej sposobem wyderkafu na części Gorzycy (ib. k. 502), zaś mąż zapisał jej dług 3.000 zł. jako rekompensatę kasaty praw na Gorzycy (ib. k. 506v). T. r. "zmorzony starością", wspólnie z synami Fryderykiem i Bonawenturą cz. Godfrydem części w Gorzycy, które kupił był w 1631 od nieżyjącego już teraz Stanisława Gorzyckiego, sprzedał za 70.000 zł. Melchiorowi Lossowowi (P. 1425 k. 225v). Już nie żył w r. 1664 (W. 85 k. 99). Owdowiała Barbara Kręska, w myśl zobowiązania danego przez syna Samuela, skwitowała 1667 r. siostry Wolcogenówny, Zawadzką i Szlichtynkową, z kontraktu dotyczącego Gierłachówka, Goliny i części Bukówki (Ws. 68 k. 169). Umarła w 1668 r. i pochowana 3/VI. (LM Zaborowo, dyssyd.). Z pierwszego małżeństwa z Hornówną byli synowie Fryderyk i Kasper oraz córka Ewa, niezamężna, nie żyjąca już 1663 r. (P. 1073 k. 774). Z Nostitzówny rodził się syn Bonawentura zwany też Godfrydem lub Dobrogostem, oraz córki Elżbieta i Anna Marianna, obie niezamężne, już nie żyjące w r. 1663 (ib. k. 765v, 775). Z Kręskiej był tylko syn Samuel.
1. Fryderyk zwany Młodszym, syn Fryderyka Starszego i Hornówny, ur. ok. 1626 r., od Elżbiety Szlichtynkówny, wdowy po Abrahamie Kręskim, kupił 1649 r. za 7.000 zł. folwark na gruncie wsi Gorzyce zwany Głęboczkiem i jednocześnie spisał wzajemne dożywocie z żoną swoją Barbarą Katarzyną Kalckreuth, córką Hieronima (P. 1424 k. 336, 338; Ws. 51 k. 259v). Ów folwark sprzedał 1651 r. za 7.000 zł. Henrykowi Zaidlicowi (Ws. 208 k. 111). Drugiej swojej żonie, Jadwidze Szlichtynkównie oprawił 1660 r. posag 2.000 zł. (ib. k. 337v). Jako spadkobierca swej siostry, panny Ewy, zapisaną jej przez ojca sumę 1.500 zł. cedował 1663 r. Baltazarowi Zaidlicowi (P. 1073 k. 774) i wespół z bratem Godfrydem i bratem Samuelem skwitował Barbarę Kleistównę, wdowę po Henryku Zaidlicu oraz Jana, Henryka i Fryderyka Zaidliców, synów, z pretensji do wsi Gorzycko Górne przez Fryderyka L. Starszego Henrykowi Ziadlicowi rezygnowanej (P. 1073 k. 776v). Od Władysława Cieleckiego kupił 1670 r. za 19.000 zł. części wsi Karna i Reklin w p. kośc. (P. 1868 VII k. 41, 44v) i t. r. na połowie owych części oprawił 5.500 zł. posagu żonie swojej Jadwidze Szlichtynkównie (ib. k. 14). Tej żonie zapisał jeszcze ponadto w 1671 r. "z miłości małżeńskiej" dług 6.000 zł., a ona skwitowała z 2.000 zł. swego brata Samuela, rotmistrza J.Kr.Mci (Ws. 68 k. 529). Fryderyk umarł na udar serca 1678.1/VIII. r., mając lat 52. Chowano go 5/VIII. (LM Wolsztyn, dyssyd.). Owdowiała Jadwiga z Szlichtynków zapisy dane sobie przez męża cedowała w 1689 r. synowie Dobrogostowi cz. Godfrydowi (Ws. 76 k. 156v). Żyła jeszcze chyba w r. 1690 (Kośc. 356 k. 138v). Z pierwszego małżeństwa pozostała córka Elżbieta, w l. 1669-1679 żona Kaspra Zygmunta Kalckreutha, nie żyjąca już w 1694 r., Czy nie ta sama Elżbieta w 1687 r. jako żona Falkenhagena (Krzysztofa?), zapisała sumę 1.500 zł. Jadwidze z Szlichtynków wdowie po Fryderyku L.? (P. 1113 V k. 4). Z drugiegi małżeństwa Fryderyka pochodzili synowie, Dobrogost cz. Godfryd i Sebastian, oraz córka Helena, której matka i brat Dobrogost zapisali w 1685 r. sumę 6.000 zł. długu jako jej posag (Ws. 76 k. 15v). Wyszła ona w Wolsztynie w r. 1685, 27 lub 28/XI. za Jana Gruszczyńskiego z Drogoszewa i żyła z nim jeszcze 1699 r. Umarła w r. 1711 lub 1712.
1) Dobrogost cz. Godfryd, syn Fryderyka Młodszego i Szlichtynkówny, pisany z Kurska Luką, ur. ok. 1661 r., w 1683 r. w imieniu własnym i swojej matki poddanego ze wsi Karna dał Władysławowi Cieleckiemu (Kośc. 306 k. 250). Bratu Sebastianowi zapisał 1689 r. dług 6.000 zł. (Ws. 76 k. 157v). Jego żoną była 1689 r. Ewa Elżbieta Dziembowska, córka Krystiana i Heleny Troschke (ib. k. 190v), a w r. 1690 oprawił jej 15.000 zł. posagu (P. 1431 k. 605). Od Maksymiliana Hazy kupił 1692 r. za 45.000 zł. Belęcin w p. kośc. (P. 1124 XII k. 14). W imieniu własnym i brata Sebastiana części Karny i Reklina sprzedał 1693 r. za 33.100 zł. Stanisławowi Kurowskiemu (P. 1432 k. 325v). Wraz ze swym szwagrem Janem Gruszczyńskim sprawował 1700 r. opiekę nad nieletnimi dziećmi swego stryja Samuela (P. 1139 XII k. 31), zaś w 1711 r. wspólnie z bratem Sebastianem opiekowali się jako stryjowie Janem L. synem zmarłego Floriana i Zaidlicówny (P. 1146 I k. 115v), których stopień pokrewieństwa nie jest mi jasny. Będzie o nich niżej. Dzieciom swej zmarłej siostry Gruszczyńskiej zapisał 1713 r. sumę 5.000 tynfów (Ws. 77 IX k. 10). Córce Annie Helenie, żonie Bogusława Bojanowskiego, wypłacił 1714 r. posag 12.000 zł. (P. 1148 II k. 168v). Skwitowany 1727 r. przez swoją córkę Ewę Dorotę zamężną Zaidlicową z posagu 12.000 zł. (P. 1210 II k. 19v, 20). Dochodząc swych lat siedemdziesiątych, stary i schorowany, mając sam liczne potomstwo, zrzekł się 1729 r. opieki nad Anną Elżbietą Lukówną, córką swego stryjecznego brata Dobrogosta (Kośc. 164 k. 133). Belęcin sprzedał 1736 r. za 70.500 zł. synowi Zygmuntowi, podpisując ów akt jako "Dobrogost Luka" (P. 1243 k. 98v). Poddanych z tej wsi, mieszkających obecnie za swym pozwoleniem, w Rogowie, wsi dziedzicznej syna Aleksandra, rezygnował 1738 r. temu synowi (Ws. 87 k. 30v). Jak się zdaje, żył jeszcze 1739 r. (P. 1257 k. 46v), nie żył już 1741 r. (P. 1264 k. 56). Elżbieta z Dziembowskich chyba jeszcze żyła 1741 r. (ib.), nie żyła już 1743 r. (Kośc. 322 k. 27v). Ich synowie: Bogusław, ochrzcz. 1691.4/IV. r., Jan Władysław, ochrzcz. 1700.23/VII. r. (LB Wolsztyn, dyssyd.), Aleksander, Zygmunt i Sebastian. Córki: Anna Helena, w l. 1714-1736 za Bogusławem Bojanowskim, nie żyła już 1736 r., Ewa Dorota, w l. 1722-1727 żona Baltazara Fryderyka Zaidlica, wdowa po nim w l. 1734-1766, i wreszcie Krystyna Elżbieta, w 1735 r. żona Jana Ernesta Seherr Thoss z Wygnańczyc, już nie żyjąca w 1751 r.
(1) Aleksander, syn Dobrogosta i Dziembowskiej, występował jako chrzestny 1709.20/I. r. (LB Niepart). Kapitan wojsk Rzpltej, spisywał 1733 r. wzajemne dożywocie ze swą żoną Krystyną Konstancją Bronikowską, córką Aleksandra i Marianny Pretwiczówny (Ws. 85 k. 17; P. 1240 k. 166). Od swych nieletnich siostrzeńców, Samuela, Sebastiana, Aleksandra, Zygmunta i Baltazara Zaidliców, synów zmarłego Baltazara i swej siostry Ewy Doroty L., kupił 1735 r. za 65.300 wieś Rogowo w p. kośc. (P. 1240 k. 163) i zrazu na połowie swych dóbr oprawił żonie 30.000 zł. posagu (ib. k. 166). Ojca swego skwitował 1738 r. (Ws. 87 k. 21v). W imieniu własnym i żony skwitował 1739 r. jej brata Jana Zygmunta Bronikowskiego z 3.900 zł. (ib. k. 53v). Żył jeszcze w sierpniu 1747 r. (LM Bojanowo, dyssyd.), nie żył w 1757 r., kiedy to 31/XI. owdowiała Krystyna Konstancja Bojanowska szła powtórnie za Jerzego ze Skrzypny Twardowskiego (LC Gołańcz). Ów Twardowski skwitował swoją żonę t. r. z sumy 16.950 zł. (Kośc. 327 k. 190v). Dzieci Aleksandra i Bojanowskiej: Ewa Elżbieta Bogumiła, ur. w 1735 r., umarła 1736.31/I. r. mając 27 tygodni i 5 dni, Bogumił (Godfryd) Aleksander, ur. w Rogowie 1747.28/V. r., umarł w lipcu t. r., mając osiem tygodni bez pięciu godzin (LB i LM Bojanowo, dyssyd.).
(2) Zygmunt, syn Dobrogosta i Dziembowskiej, działał 1735 r. jako plenipotent ojca, zapisujęc Janowi Ernestowi Seherr Thossowi, dziedzicowi Wygnańczyc, sumę 12.000 zł. (P. 1240 k. 161v), niewątpliwie posagową za siostrą Krystyną Elżbietą L. Jan już widzieliśmy, w 1736 r. kupił od ojca Belęcin, Ożenił się 1737.20/X. r. z Anną Konstancją Bojanowską, córką Karola, dziedzica Bojanowa (LC Bojanowo, dyssyd.), i Konstancji Wiśniewskiej. Oboje małżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1738 r. (P. 1252 k. 122v). W 1739 r. oprawił jej 30.000 zł. posagu (P. 1257 k. 46v). Od Joanny Marianny z Kotwiczów Unrużyny kupił 1741 r. za 92.000 zł. Sierpowo i Woliszewo w p. kośc. (P. 1264 k. 56). Bojanowska żyła jeszcze 1745 r. (Kośc. 323 k. 43). Zygmunt Sierpowo i Woliszewo sprzedał kontraktem 1756.14/VI. r. za 150.000 zł. Karolowi Aleksandrowi Bojanowskiemu, podkomorzemu J.Kr.Mci, dziedzicowi Starego Bojanowa (Kośc. 360 k. 15). Uzyskawszy indygenat od króla pruskiego, po śmierci pierwszej żony osiedlił się na Śląsku, gdzie ożenił się powtórnie i w Głogowie spisywał 1756.6/V. r. testament, oblatywany w Wschowie w 1757 r. Z pierwszej żony było wtedy przy życiu sześcioro dzieci. Synom nieletnim, Bogusławowi, Stefanowi i Karolowi dał do równego podziału Belęcin. Odstąpił też na ich rzecz swej posesji wsi Drzewce w ziemi wschowskiej, dziedzicznej Bojanowskich, na której to wsi miał łącznie 40.000 zł. Zobowiązał się też zrezygnować im Rogowo w p. kośc., którą to wieś odziedziczył po bracie Aleksandrze wspólnie z bratankami po zmarłym bracie Sebastianie, pułkowniku J.Kr.Mci. Posag 30.000 zł. wniesiony na Belęcin przez zmarłą żonę podzielił na sześć części, wobec czego każda z trzech córek, Szarlota, Konstancja i Fryderyka, miały dostać po 6.000 zł., zaś z substancji ojcowskiej po 25.000 zł. Opiekunem dzieci mianował siostrzeńca Ernesta Sherr Thoss (Ws. 92 k. 121). Żył jeszcze 1764 r. (Ws. 93 k. 274v). Nie żył już 1773 r. (Ws. 96 k. 1). Synowie Zygmunta i Bojanowskiej: Stefan Gotlib, ur. w Sierpowie, ochrzcz. 1742.30/IX. r. (LB Śmigiel, dysyd.), niewątpliwie zmarły dzieckiem, Bogusław, inny Stefan i Karol. Ten ostatni umarł niewątpliwie między r. 1758 a 1759 (Kośc. 328 k. 4v; Ws. 93 k. 10). Córki: Szarlota, wspomniana raz tylko w testamencie ojca w r. 1756, Joanna Konstancja, w r. 1762 żona Zygmunta Lossowa, Fryderyka, znana mi tylko ze wzmianki z r. 1756.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
339340341342[343]344345346347
