Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
340341342343[344]345346347348
Lisieccy - Luzińscy
a. Bogusław, syn Zygmunta i Bojanowskiej, jak widzieliśmy, wymieniony w testamencie ojca z r. 1756, wspólnie z braćmi otrzymał w1758 r. cesję sumy od braci Kosickich (Kośc. 328 k. 4v). Opiekunem jego i brata Stefana, Ernest Sherr Thoss, ich cioteczny brat, spisywał 1759 r. punkta sprzedaży ich wsi Rogowa z Andrzejem ze Skrzypny Twardowskim (Ws. 92 k. 186). Ten opiekun w ich imieniu wieś ich Belęcin wydzierżawił 1761 r. Zygmuntowi Lossowowi (Ws. k. 10). O Bogusławie nie wiem nic więcej.
b. Stefan Aleksander, syn Zygmunta i Bojanowskiej, ur. w Sierpowie i ochrzczony 1747.30/IX. r. w kościele katolickim, mimo, iż syn rodziców luteran (LB Radomicko), zaś 10/VIII. w zborze luterańskim (LB Śmigiel, dyssyd.). Belęcin sprzedał kontraktem 1764.30/VI. r. Zygmuntowi Lossowowi, dotychczasowemu dzierżawcy tej wsi (Ws. 93 k. 247v). W 1773 r. dokonał generalnego zakwitowania z opieki swego ciotecznego brata Ernesta Seherr Thoss, podpułkownika wojsk koronnych, potwierdzając jednocześnie wszystkie dokonane przezeń w charakterze opiekuna transakcje (Ws. 96 k. 1). Innych wiadomości o nim nie posiadam.
(3) Sebastian, syn Dobrogosta i Dziembowskiej, pułkownik J.Kr.Mci, już nie żyjący w 1756 r. (Ws. 92 k. 121). Zrodzeni z żony Fryderyki Zofii Bernhard jego synowie: Aleksander, kapitan wojsk kor. 1759 r., Karol Jakub, wtedy jeszcze małoletni, i Konstanty, również małoletni, chorążowie wojsk kor. T. r. Aleksander w imieniu swoim i tych braci a wspólnie z Ernestem Dobrogostem Sherr Thossem, opiekunem Bogusława i Stefana L-w, stryjecznych braci Aleksandra, odziedziczone po wspólnym ich stryju Aleksandrze dobra Rogowo z przyl. w p. kośc. sprzedali za 71.000 złp. Andrzejowi Twardowskiemu (Ws. 184 k. 218v).
2) Sebasiat, syn Fryderyka Młodszego i Szlichtynkówny, ur. 1672.2/II. r. (LB Wolsztyn, dyssyd.), na połowie dóbr oprawił 1700 r. posag 7.000 zł. żonie swojej Barbarze Bogumile (Teofili) Lossow, córce Melchiora i Anny Elżbiety Drzewieckiej 2-o v. żony Krzysztofa Fryderyka Luki (P. 1138 VI k. 37v; Ws. 77 IV k. 17). Od Mikołaja Bronikowskiego kupił 1700 r. za 36.500 zł. połowę Mierzewa w p. kośc. (P. 1138 VI k. 20). Z Maksymilianem Szlichtynkiem, od którego dzierżawił wsie Rogalino, Świątniki i Dobiertki, kwitował się t. r. z kontraktu (P. 1139 XI k. 18). W imieniu własnym i żony skwitował 1712 r. jej matkę (Ws. 77 VIII k. 61)., Dzieciom swej zmarłej już siostry Gruszczyńskiej zapisał t. r. 3.000 tal. (ib. k. 59v). Swoje części w Mierzewie sprzedał 1721 r. za 35.000 zł. Sebastianowi Prusimskiemu (P. 1182 k. 16), a oprawę posagu swej żony w sumie 5.000 zł. przeniósł t. r. na połowę swoich dóbr (ib. k. 58v). Ta żona, spadkobierczyni brata rodzonego Jana Aleksandra Lossowa i brata przyrodniego Samuela Bogusława Luki, skwitowała 1722 r. innego swego brata przyrodniego, Krzysztofa Teofila Lukę z sum pozostałych po tych braciach na Dębowejłęce (Ws. 80 k. 174v). Sebastian, zastawny posesor wsi Golina, zpbowiązał się t. r. oprawić żonie na połowie swoich dóbr posag 10.750 zł. (ib. k. 19v). Swoją część po matce w Dębowejłęce, zwaną "Kowalską", Barbara Bogumiła sprzedała 1723 r. za sumę 10.750 zł. wspomnianemu wyżej przyrodniemu bratu, Krzysztofowi Teofilowi Luce (ib. k. 73). Sebastian zrzekł się 1728 r. opieki danej sobie t. r. nad Anną Elżbietą L., córką swego stryjecznego brata Dobrogosta (Kośc. 316 s. 25). Barbara Bogumiła z Lossowów umarła 1731.23/XI. r., mając lat 46. Jej mąż był wówczas dzierżawcą Gierłachowa w p. kośc. (LM Bojanowo, dyssyd.). Sebastian, jak się zdaje, żył jeszcze 1740 r. (P. 1260 k. 148). Nie żył już w 1744 r. (Ws. 89 k. 8). Jego synowie: Sebastian, Zygmunt Władysław, Samuel Aleskander, Bogusław Fryderyk. Córki: Helena Elżbieta, ur. ok. 1709 r., wyszła 1-o v. 1732.11/V. r. za Zygmunta Korzboka Zaidlica i żyła z nim jeszcze 1740 r., 2-o v. w l. 1743-1772 żona Stefana Żychlińskiego, zmarła mając lat 66, w r. 1775 i została pochowana w Obrzycku 22/XII., wreszcie Anna Szarlota, ur. 1718.15/III. r., zmarła 1723.5/II. r. (LM Bojanowo, dysyyd.).
(1) Sebastian, syn Sebastiana i Lossówny, major wojsk koronnych, więc chyba do niego odnosi się wiadomość z 1732.20/VIII. r., iż został majorem w regimencie pieszym królowej komendy Flemminga (Kurier Pol., nr 139). Dziedzic dóbr Tornow koło Krosna nad Odrą w Brandenburgii, spisywał testament w Elblągu 1759.12/XII. r. i zmarł bezdzietnie (Ws. 95 k. 56). Samuel Zygfryd Szlichtynk, jako opiekun spadkobierców, to jest potomstwa po trzech braciach zmarłego, spisał w Elblągu 1760.27/IX. r. kontrakt sprzedaży dóbr Tornow (Terranowa) za cenę 33.000 zł. prus. z Jerzym Wilhelmem Goltzem, generałem lejtnantem wojsk koronnych (Ws. 96 k. 65v). Do pozostałej po Sebastianie sumy 10.680 zł., złożonej w depozycie miasta Elbląga, pretendowali w l. 1762-1781 jako spadkobiercy bratankowie i bratanice (Ws. 93 k. 86v), 87; 100 k. 22, 112v, 185 k. 247).
(2) Zygmunt Władysław, syn Sebastiana i Lossówny, jako posesor Szlichtynkowej i Gorczyny mianował 1737 r. plenipotentem swego brata Samuela Aleksandra (Ws. 86 k. 2). Od Antoniego Bartoszewskiego kupił 1738 r. za 120.000 zł. Czerwonąwieś z folwarkiem Kąty i Kocywie w p. kośc. (P. 1254 k. 69v; Ws. 87 k. 16, 37v). T. r. spisywał wzajemne dożywocie ze swoją drugą żoną Heleną Szlichtynkówną, córką Aleksandra i Anny Heleny Kindlerówny (Ws. 87 k. 3). Zaślubił ją 1737 r., krótko po 3/III., kiedy to przed ślubem zapisywał jej sumę 2.000 tal ces., t. j. 12.000 złp. (Ws. 186 k. 58), zaś. po 4/IV., kiedy od jej matki otrzymał w posagu za nią z dóbr macierzystych zapis 37.333 zł., zabezpieczonych na Gorczynie (Ws. 89 k. k. 8). Pierwszą żoną Zygmunta Władysława była Magdalena Katarzyna Lukówna, nie wiem czyja córka za którą wziął posag 3.000 tal. ces. i zabezpieczył zrazu na Czerwonejwsi, potem za Sulejewie, Wyciążkowie i Boszkowie (Ws. 180 k. 97). Czerwonąwieś sprzedał wraz z Kątami i Kocywiem 1744.5/II. r. za 150.000 zł. Michałowi Franciszkowi Chłapowskiemu (Ws. 88 k. 16). Mianowany 1744.22/XI. r. łowczym bracławskim (Ws. 179 k. 106). Kupił 1745.9/II. r. od Piotra Żychlińskiego, wojszczyca wschowskiego, za 32.000 zł. Boszkowo w p. kośc. (Ws. 89 k. 32, 32v). W 1746 r. był posesorem Sulejewa i Wyciążkowa (Kośc. 323 k. 160v). Umarł w 1748 r. przed 12/VIII. i po jego śmierci wdowa najpierw potwierdziła zapis sumy 18.000 zł. podniesionej ze Śląska, posagowej pierwszej żony swego męża zabezpieczonej na Sulejewie, Wyciążkowie i Boszkowie (Ws. 180 k. 144), a wkrótce potem, jeszcze t. r., już od siebie "z miłości macierzyńskiej" zapisała swym pasierbicom, pochodzącym z pierwszej żony, Magdaleny Katarzyny z Luków, więc Amelii Szarlocie i Henryecie Mariannie Lowizie, 2.000 tal. ces. czyli 12.000 zł., każdej po 6.000 zł., którą to sumę sama dostała była od męża zapisaną jako dług w 1737 r. (Ws. 90 k. 24; P. 1291 k. 37v). Potem w 1764 r. protestowała przeciwko temu swemu zapisowi, który dać miała "nieświadoma praw", z krzywdą swoich własnych córek (Ws. 186 k. 58). Boszkowo sprzedała Zygmuntowi Żychlińskiemu, mężowi starszej z tych pasierbic, Amelii Szarloty, i w 1750 r. została przez tę Żychlińską skwitowana z 9.000 zł., należnych jej jako macierzyste (P. 1750 II k. 106v). Druga z pasierbic, Henryeta Marianna Lowiza, już żona Bogusława Lossowa, skwitowała ją 1754 r. z 9.000 zł., na poczet posagu 18.000 zł. (Ws. 92 k. 47). Anna Helena Szlichtynkówna w imieniu własnych córek to jest Ludwiki, Karoliny i Zofii, jako spadkobierczyń bezpotomnie zmarłego stryja Sebastiana Luki, skwitowała 1762 r. z 2.650 zł. z sumy spadkowej po nim, Andrzeja Aleksandra Szlichtinka, podkomorzego J.Kr.Mci (Ws. 93 k. 87). Jednej z tych córek, Karolinie, wtedy żonie Augusta Kalckreutha, zapisała 1770 r. z dóbr jej macierzystych posag 22.500 zł. (Ws. 95 k. 60). T. r. trzecia z jej córek, Zofia, żona Krzysztofa Piotra Unruga, skwitowała matkę z 3.750 tal. ces. (ib. k. 39v). Anna Helena, jako dziedziczka po ojcu części Szlichtynkowskiej w Dryżynie, rezygnowała ją 1777 r. swemu bratankowi Andrzejowi Aleksandrowi Szlichtynkowi (Ws. 97 k. 21). Skwitowana 1779 r. przez córkę Karolinę zamężną za Kalckreuthem z 30.000 zł., w czym mieścił się jej posag z dóbr macierzystuch i udział w spadku po stryju Sebastianie (Ws. 100 k. 22). Łowczyna bracławska żyła jeszcze 1786 r. (Ws. 104 k. 15). Córki Zygmunta Władysława z pierwszej żony: Amalia Szarlota, w l. 1750-1751 za Zygmuntam Żychlińskim, już nie żyła 1760 r., Henryeta Marianna Lowiza, w l. 1754-1777 za Bogusławem Lossowem, wdowa 1777 r., z drugiej: Ludwika, w r. 1770 żona Zygmunta Żychlińskiego, wdowa w l. 1778-1779, Karolina Konstancja zaślubiła 1766.17/IV. r. Augusta Leonarda Kalckreutha i żyła z nim jeszcze 1779 r., Zofia Małgorzata wyszła zamąż jednego dnia z poprzednią siostrą, zaślubiając Krzysztofa Piotra Unruga, Oboje żyli jeszcze 1790 r.
(3) Samuel Aleksander, syn Sebastiana i Lossówny, mianowany plenipotentem przez brata Zygmunta Władysława 1737 r., od swej przyszłej żony, Sigundy Eleonory Wize (Wiese), wdowy 1-o v. po Krzysztofie Teofilu Luce z Debowejłęki (zob. niżej), otrzymał 1738 r. zapis sumy 10.000 zł. (Ws. 86 k. 76v). Poślubiwszy tę wdowę po dziedzicu Dębowejłęki, objął w posesję ową wieś i 1739 r. był kwitowany przez Fryderyka Czischwitza, wuja i opiekuna pasierbicy swej żony a córki Krzysztofa Teofila Luki, panny Eleonory Lukówny, z rocznych prowizji z tej wsi (Ws. 87 k. 87). Od Anny Teresy Stibitz, wdowy po Erneście Fryderyku Nostitz Drzewieckim, mającej oprawę i dożywocie na Starych Drzewcach w p. wschow., otrzymał 1745 r. cesję jej sum wraz z posesją tej wsi (Ws. 89 k. 30v), a 1746.27/VI. r. kupił część owej wsi za 25.000 zł. od jednej ze spadkobierczyń tego Drzewieckiego, jego stryjecznej siostry, panny Anny Jadwigi Nostitz Drzewieckiej (ib. k. 96). Nie żył już w 1748 r. (Ws. 90 k. 22). Wdowa umarła w Drzewcach 1756 r., między 28/I. a 16/II. (Ws. 183 k. 289). Synów Samuela Aleksandra było dwóch, Zygmunt i Karol Aleksander.
a. Zygmunt Teofil (Gotlib), syn Samuela Aleksandra i Wizówny, w 1761 r. wspólnie z młodszym bratem pozostawał pod opieką Samuela Zygfryda Szlichtynka (Ws. 93 k. 2). Wespół z tym bratem zobowiązał się 1762 r. ich część w Dębowejłęce sprzedać za 82.668 zł. ich przyrodniej siostrze Ludwice Teofili Lukównie, córce Krzysztofa Teofila i Wizówny, żonie zaś swego rodzonego stryja Bogusława Fryderyka Luki (ib. k. 131). Dokonał z tym bratem działu dóbr w Drzewcach 1763.11/VIII. r. (ib. k. 181v, 183). Ożeniwszy się z Julianną Wilhelminą Żychlińską, córką Piotra i Wilhelminy Julianny Neerhoff (Neerfoff v. Holderberg), spisywał z nią wzajemne dożywocie 1764 r., przy czym oboje podpisali się po niemiecku (Ws. 93 k. 209). Ponowili ów zapis 1765 r. a Zygmunt Teofil nazwany wtedy dziedzicem części w Starych Drzewcach (ib. k. 259v). Od brata Karola Aleksandra, w dopełnieniu działów z 1763 r., kupił 1773 r. za 25.000 zł. jego część w Starych Drzewcach (Ws. 96 k. 56). Jako dziedzic części w tej wsi, zwanej Dolny Folwark, należącej przedtem do zmarłego Ernesta Nostitz Drzewieckiego, skwitowany został 1774 r. z sumy 10.500 zł. przez jego stryjeczną siostrę i współspadkobierczynię Annę Jadwigę Nostitz Drzewiecką, wdowę po Pawle Winterze (ib. k. 103). W 1781 r. obok brata rodzonego i braci stryjecznych, synach stryja Bogusława, występował jako spadkobierca stryja Sebastiana, majora wojsk koronnych (Ws. 100 k. 112v). Jako dziedzic części w Starych Drzewcach spisał po niemiecku 1785 r. komplanację z Janem Karolem Nostitz Drzewieckim, dziedzicem w Drzewcach Średnich, Nowych i w części Starych, oraz z Józefem Jonemanem, dziedzicem w części Starych Drzewców. Przyłożył do tego aktu pieczątkę z herbem i położył podpis "Sigismund Gottlib von Luck" (Ws. 102 k. 107). W 1790 r. zrzekł się opieki nad synem swego stryjecznego brata Fryderyka (Ws. 106 k. 19v).
b. Karol Aleksander, syn Samuela Aleksandra i Wizówny, od Baltazara Lossowa kupił 1768.25/IV. r. części wsi Łysiny w p. wsch. (Ws. 94 k. 153). W r. 1771 manifestował się (czynił to już i 1766 r.) przeciwko swej przyrodniej siostrze z jednej matki, Ludwice Teofili z Luków 1-o v. Lukowej, teraz 2-o v. Bronikowskiej, posesorce części Dębowejłęki, o nieważność tej transakcji (Ws. 188 k. 185). swoją część w Starych Drzewcach, jak już widzieliśmy, sprzedał 1773 r. bratu swemu Zugmuntowi Teofilowi. Jako dziedzic części Dębowejłęki skwitowany 1775 r. przez pannę Ewę Dziembowską (Ws. 96 k. 153v). Ze swoją żoną Joanną Teofilą Zaidlicówną, córką Zygmunta i Joanny Konstancji Kurnatowskiej, spisywał 1785 r. wzjemne dożywocie. Oboje podpisali ów akt po niemiecku (Ws. 102 k. 188v). Joanna Teofila żyła jeszcze 1790 r. (Ws. 106 k. 45). Karol, dziedzic części w Dębowejłęce, w r. 1789 zeznał, iż ma z niej prowizji 1.815 zł. z czego skarbu oddaje 182 zł. i 26 gr. (Ws. 197 k. 669). Jako spadkobierca stryja Floriana L. sumę 2.000 zł. zapisaną ojcu tego stryja, Florianowi Luce w 1720 r. przez Jana Zaidlica, cedował 1793 r. Wojciechowi Zambrowskiemu (P. 1369 k. 307v).
(4) Bogusław Fryderyk, syn Sebastiana i Lossowówny, porucznik regimentu pieszego wojsk koronnych 1748 r., mąż Ludwiki Teofili (Bogumiły) Lukówny, córki Krzysztofa Teofila z Sigundy Eleonory Wize (Wiesen), 2-o v. swej bratowej Samuelowej, z którą dożywocie spisał w grodzie ostrzeszowskim 1748.17/IX. r. (Ws. 180 k. 262, 263), a kwitował 1749 r. ową Sigungę, w jednej osobie teściową i bratową, z 600 zł. jako części posagu zapisanego swej żonie przez matkę 1748.17/VII. r. (Ws. 90 k. 66). Bogusław Fryderyk żył jeszcze 1751 r., kiedy to żona jego wespół ze swoją siostrą zamężną Festenberg Packisch nabyła 1751 r. od swej matki części w Dębowejłęce (Ws. 91 k. 13v). Był w ostatnich latach życia kapitanem piechoty J.Kr.Mci. Ludwika Bogumiła, już wdowa, będąc spadkobierczynią ciotki swej Barbary Wiesen, zamężnej Tschirnhaus, w imieniu własnym i dzieci swych mianował 1759 r. plenipotentem Ernesta Seherr Thossa z Wygnańczyc (Ws. 92 k. 187). W imieniu swoich nieletnich synów, Józefa Fryderyka i Jana Henryka, spadkobierców stryja Sebastiana, kwitowała 1762 r. z 3.560 zł. Andrzeja Aleksandra Szlichtynka, Samuela Zygfryda Szlichtynka (Ws. 93 k. 86v). W 1768 r. była już 2-o v. żoną Jana Aleksandra Bronikowskiego, częśnika ostrzeszowskiego, dziedzica części Dębowejłęki (Ws. 94 k. 153). Żyła z nim jeszcze 1775 r. (Ws. 96 k. 170v). Skarżyła się 1776 r. przeciw przyrodniemu bratu Karolowi Luce w sprawie transakcji o Dębowąłękę, której dokonał z tym jej "szkodliwym mężem" (Ws. 190 k. 403). W 1777 r. jako jego żona rozwiedziona kwitowała Karola Lukę, dziedzica części Dębowejłęki, z rocznej prowizji od sum (Ws. 97 k. 68v). Jako była dziedziczka części tej wsi, skwitowana 1778 r. przez tegoż Karola Lukę z 1.500 zł. (ib. k. 108v). Już po śmierci swego drugiego, rozwiedzionego męża skwitowała 1786 r. jego syna Andrzeja Bronikowskiego, wojskiego wschowskiego, dziedzica po ojcu Wyciążkowa, z 75 zł. prowizji od sumy 3.000 zł., wedle komplanacji z 1778.6/VII. r. (Ws. 104 k.9v). Żyła jeszcze 1791 r. (Ws. 106 k. 100v).
a. Józef Fryderyk, syn Bogusława Fryderyka i Lukówny, zwany zazwyczaj tylko swym drugim imieniem, podchorąży wojsk pruskich, mianował 1768 r. plenipotentem brata swego Jana Bogusława (Ws. 94 k. 117). Chorąży "zielonegi regimentu" huzarów pruskich, kwitował 1773 r. swoją matkę (Ws. 96 k. 38v). Jako współspadkobierca stryja Sebastiana, w imieniu własnym i brata sumę 22.000 zł. zabezpieczoną im oraz innym spadkobiercom tego stryja w 1760 r. przy okazji sprzedaży wsi Tornow, scedował 1774 r. Andrzejowi Aleksandrowi Szlichtynkowi, pułkownikowi wojsk pruskich (Ws. 96 k. 65v). Był w 1775 r. komisarzem salin króla pruskiego (ib. k. 170v). Żył jeszcze 1781 r. (Ws. 100 k. 112v), nie żył już 1780 r., kiedy to jego stryjeczny brat Zygmunt Teofil zrzekł się opieki nad jego synem Karolem Henrykiem Fryderykiem Rudolfem, urodzonym z Eleonory Zofii Rabenau. Zrobił to, bo zakwestionowała jego opiekę babka dziecka, Ludwika Bogumiła z Luków 2-o v. Bronikowska (Ws. 106 k. 19v).
b. Jan Henryk Bogusław, syn Bogusława Fryderyka i Lukówny, wachmistrz regimentu konnego "kargopolskiego" wojsk rosyjskich, mianował 1771 r. swymi plenipotentami matkę i brata (P. 1348 k. 23v). Chorąży wojsk rosyjskich 1775 r. Już jako porucznik wojsk rosyjskich, kwitował 1780 r. z 3.540 zł. Karola Modlibowskiego, cześnika wschowskiego, dziedzica Kromolic, Kokronosa i innych dóbr (Ws. 100 k. 100v). Jednak w 1781 r. występował jako współspadkobierca stryja Sebastiana znów tylko z rangą chorążego wojsk rosyjskich (ib. k. 112v).
2. Kasper, syn Fryderyka Starszego i Hornówny, nazwany szlachcicem pomorskim, widocznie więc osiadły na Pomorzu, swoje części w Gorzycy w p. pozn. scedował 1664 r. braciom Fryderykowi, Godfrydowi i Samuelowi (W. 85 k. 99).
3. Godfryd (Dobrogost, Bonawentura), syn Fryderyka Starszego i Nostitzówny, brat rodzony i spadkobierca panny Anny Marianny Lukówny, zapisaną jej przez ich ojca sumę 1.500 zł. cedował 1663 r. Baltazarowi Zaidlicowi (P. 1073 k. 765v). Zarówno on jak i jego żona Dorota Zaidlicówna nie żyli już w 1684 r., kiedy to ich córce Barbarze Elżbiecie Franciszek Jakub Zaidlic zapisał jako posag 2.000 zł. z części Czarmyśla (P. 1107 V k. 86).
4. Samuel, syn Fryderyka Starszego i Kręskiej, jedyny spadkobierca matki, był już w r. 1663 dostatecznie dojrzały, aby asystować jej przy zawieraniu kontraktu z Unrugiem (P. 1073 k. 499). Był w 1668 r. mężem Elżbiety Szlichtynkówny i spisywał z nią t. r. wzjemne dożywocie (Ws. 68 k. 297v; 208 k. 282). Dopisał jej w 1669 r. do pierwotnie oprawionego posagu, to jest do 2.500 zł. jeszcze dalsze 2.000 zł., wypłacone mu przez jej braci (P. 1866 k. 76). Wspólnie z tą żoną kupił 1685 r. za 16.000 zł. od Anny Urszuli Zaidlicówny, żony Jana Ernesta Knobelsdorfa ze Śląska, jej części w Czarmyślu (P. 1110 IX k. 14). Występował 1694 r. już po śmierci swej żony, w imieniu zrodzonych z nią dzieci (P. 1128 XII k. 63v), sam nie żył już 1697 r. (Kośc. 308 k. 380). Synowie: Krzysztof Fryderyk, Dobrogost cz. Godfryd, Zygmunt (Jerzy Zygmunt). Córki: Ewa Elżbieta, niezamężna (Ws. 77 III k. 44v), zmarła w wieku 56 lat w 1732 r. i pochowana 29/I. (LM Rakoniewice, dyssyd.), Sabina, w l. 1708-1732 (kontrakt małżeński spisany był 1708.21/II. r.) żona Krzysztofa Henryka Szarzyńskiego wdowa w 1737 r., zmarła w Łagiewnikach 1753.23/XII. r., Marianna, w 1715 r. żona Floriana Luki, zmarła przed r. 1719.
1) Krzysztof Fryderyk, syn Samuela i Szlichtynkówny, przez małżeństwo dziedzic części Dębowejłęki (P. 285 k. 147v), spisywał 1697 r. dożywocie wzajemne z żoną Anną Elżbietą Nostitz Drzewiecką, córką Jana Jerzego i Barbary Krzyskiej, wdową 1-o v. po Melchiorze Lossowie (Kośc. 308 s. 380). Anna Elżbieta, dziedziczka części Dębowejłęki, kupionej prze nią od braci Kowalskich, skwitowana 1700 r. przez pannę Katarzynę Kowalską z rocznego czynszu 200 zł. od sumy 2.000 zł. zapisanej jej na tej wsi (P. 1139 X k. 13). Została ona 1712 r. skwitowana przez córkę z pierwszego męża, Barbarę Bogumiłę (Zofię) Lossowównę i jej męża Sebastiana Lukę, stryjecznego brata Krzysztofa Fryderyka (Ws. 77 VIII k. 61). Krzysztof Fryderyk otrzymał 1714 r. od Franciszka Kowalskiego cesję 1.000 zł. jako część sumy 2.000 zł., należnej jego zmarłej siostrze Katarzynie Kowalskiej, z ceny części Dębowejłęki (Ws. 77 IX k. 54v). Wspólnie ze swą żoną i jej zięciem, Sebastianem Luką zawierał 1715 r. kompromis z zabójcą jej syna Jana Aleksandra Lossowa, Baltazarem Zaidlicem (P. 1149 IV k. 31). Anna Elżbieta z Drzewieckich już nie żyła 1721 r. (Ws. 79 k. 181). Krzysztof Fryderyk kwitował się 1722 r. z Janem Ernestem Sczanieckim z kontraktu spisanego 1720 r. w Dębowejłęce (Ws. 80 k. 24). Nie żył już 1723 r. (ib. k. 73). Jego synowie: Samuel Bogusław i Krzysztof Teofil. O pierwszym z nich wiem tylko tyle, że był bezpotomny i w 1722 r. już nie żył. (Ws. 80 k. 17v).
Krzysztof Teofil, syn Krzysztofa Fryderyka i Drzewieckiej, dziedzic części w Dębowejłęce, zwanej "Kowalską", skwitowany został w 1722 r. przez swoją przyrodnią siostrę Barbarę Teofilę z Lossowów Lukową z sum pozostałych na tej wsi po jej zmarłych braciach, rodzonym Janie Aleksandrze Lossowie i przyrodnim Samuelu Bogusławie Luce (ib.). T. r. swojej rodzonej ciotce pannie Elżbiecie Lukównie dał zapis 5.000 zł. (Ws. 91 k. 57v). Eleonora Cziswchwitz (Tschischwitz), córka Gustawa i Ludmiły Abszacówny (Abschatz), żona Krzysztofa Teofila Luki, skwitowała 1722 r. swego ojca z 3.000 tal. ces. posagu i z 1.000 tal. ces. legowanych jej przez wuja bar. Adolfa Juliana Abschatza ze Steine na Śląsku w księstwie oleśnickim (Ws. 80 k. 29). Krzysztof Teofil od swej wspomnianej już przyrodniej siostry Lukowej kupił 1723 r. za 10.750 zł. te części w Dębowejłęce "Kowalskiej", które ona odziedziczyła była po ich wspólnej matce (ib. k. 73). Po śmierci pierwszej żony zawarł 1727.24/II. r. w Dębowejłęce umowę ślubną z Sigundą Eleonorą Wize (Wiese), córką Ludwika Krystiana i Barbary Małgorzaty Wiese, wnosząc mężowi w posagu 3.500 tal. ces. (Ws. 82 k. 27). Żył jeszcze 1735 r., kiedy Franciszek Kowalski skwitował go z 2.000 zł. pozostawionych 1693 r. przy sprzedaży Dębowejłęki jego matce na tej wsi (Ws. 85 k. 69). W 1737 r. owdowiała już Sigunda Eleonora Wiese została skwitowana przez Michała Rynarzewskiego z 2.000 zł., zapisanych mu przez jej zmarłego męża w 1732 r. (Ws. 86 k. 26v). Wyszła ona 2-o v. 1738 r. za Samuela Aleksandra Lukę, stryjeczno-stryjecznego brata swego pierwszego męża (zob. wyżej). W 1751 r. córkom swym, Festenbergowej i Lukowej sprzedała swą część w Dębowejłęce. Z uzyskanej z tej sprzedaży sumy ulepszyła posagi owych córek, przydając każdej po 2.000 zł. (Ws. k. 13v, 14, 14v). Sigunda Eleonora umarła w Drzewcach 1756 r. między 28/I. a 16/II. (Ws. 183 k. 289). Córka Krzysztofa Teofila urodzona z pierwszej żony, Eleonora pozostawała pod opieką rodzonego swego wuja Fryderyka Czischwitza, który w 1739 r. kwitował z rocznych czynszów jej ojczyma Samuela Aleksandra Lukę (Ws. 97 k. 87). Była potem w 1749 r. żoną Krzysztofa Wiese Łąckiego. Z drugiego małżeństwa pochodziły córki: Ernestyna Małgorzata Elżbieta i Ludwika Teofila. Pierwsza z nich była w l. 1748-1763 żoną Jerzego Zygmunta Festenberg Pakisch. Druga, najpierw w l. 1748-1751 żona Bogusława Fryderyka Luki, wdowa po nim w l. 1759-1762, 2-o v. w l. 1768-1775 żona Jana Bronikowskiego, cześnika ostrzeszowskiego, rozwiedziona z nim 1777 r., występowała jako wdowa 1786 r., umarła po r. 1790 (zob. wyżej).
2) Dobrogost (Godfryd), syn Samuela i Szlichtynkówny, współspadkobierca ojca 1699 r. (Ws. 77 III k. 44v), jeszcze nieletni, pozostawał w 1700 r. wraz z młodszym rodzeństwem pod opieką stryjecznego brata Dobrogosta i męża stryjecznego siostry, Jana Gruszczyńskiego. Ci opiekunowie kwitowali wtedy Przecława Potockiego, kasztelana rogozińskiego, z prowizji od sumy 20.000 zł., zpisanej 1699 r. tym nieletnim Lukom (P. 1139 XII k. 31). Spisywał 1714 r. wzajemne dożywocie z żoną Szarlotą Eleonorą Kalckreuth, córką Adama i Anny Heleny Seherr Thoss (P. 1148 III k. 169v). Kapitan J.Kr.Mci w regimencie pieszym Zaidlica, stojącym załogą w Poznaniu 1715 r. (LB Fara, Poznań; LB Wolsztyn, dyssyd,; P. 1149 IV k. 20, 23v). T. r. jego żona skwitowała swych braci, Karola Zygmunta, Adama Leona i Ludwika Kalckreuthów z 15.000 t. z dóbr rodzicielskich (P. 144ę IV k. 41). Od Stanisława Skarbka Malczewskiego, podstolica kaliskiego Dobrogost kupił 1720 r. za 10.500 zł. Jaskółki w p. kośc. (P. 1178 k. 33v). Zastawny posesor Restarzewa w p. kośc. wydzierżawił tę wieś t. r. Baltazarowi Frydrykowi Zaidlicowi (Ws. 79 k. 116v). Od Aleksandra Bronikowskiego kupił 1722 r. za 35.000 zł. całą wieś Płaczkowo, zwaną też Bartoszewicami Mniejszymi w p. kośc. (P. 1187 k. 30). Szarlota Eleonora Kalckreuth żyła jeszcze 1720 r. (Ws. 79 k. 116v). Po jej zgonie Dobrogost ożenił się 2-o v. we Wroniawach 1723.10/V. r. z Ewą Heleną Dziembowską, najstarszą córką Konrada, dziedzica Wroniaw, i Ewy Heleny Bojanowskiej. Nazwany wtedy byłym kapitanem J.Kr.Mci (LC Wolsztyn, dyssyd.; Kośc. 315 s. 188). Umarł w 1725 r. i 12/XII. odprawiono za niego egzekwie (LM Wolsztyn, dyssyd.). Wdowa kwitowała 1727 r. swoich rodziców z 15.000 zł. posagu (Kośc. 315 s. 188). W 1734 r. już jako żona 2-o v. Jana Mańkowskiego, byłego dziedzica Rudek, skwitowała swego brata Jana Dziembowskiego z 19.000 zł. swego posagu (P. 1239 k. 84). Z pierwszego małżeństwa miał Dobrogost następujące potomstwo: Krzysztof Godfryd, ochrzcz. 1716.26/I. r., Erdman Bogusław, ochrzcz. 1718.14/VI. r., zmarły 1719.9/X. r., Karol Abraham, ochrzcz. 1721.19/IV. r. (LB i LM Wolsztun, dyssyd.) i Anna Elżbieta, opieki nad nią zrzekł się najpierw w r. 1728 Sebastian Luka, brat stryjeczny jej ojca (Kośc. 316 s. 25), a potem w 1729 r. Dobrogost Luka, inny stryjeczny brat ojca (Kośc. 164 k. 133). W l. 1732-1736 była żona Cypriana Szlichtynka, już nie żyła w 1754 r. Wszystkie inne dzieci Dobrogosta niewątpliwie pomarły młodo, bo ona nazwana w 1736 r. jedyną spadkobierczynią rodziców (P. 1243 k. 148v).
3) Zygmunt, syn Samuela i Szlichtynkówny, w 1715 r. pozostawał w służbie wojskowej poza granicami kraju (P. 1149 IV k. 23v), żył jeszcze 1703 r. (Ws. 77 V k. 7) i niwątpliwie był identyczny z Jerzym Zygmuntem, majorem regimentu moskiewskiego, któremu w 1722 r. Dobrogost, dziedzic Jaskółek, cedował sumę 2.000 zł., zapisaną sobie w r. 1721 przez Krzysztofa Teofila Lukę (Ws. 80 k. 25v). Zob. tablice 2-3.
@tablica
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
340341342343[344]345346347348
