Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
341342343344[345]346347348349
Lisieccy - Luzińscy
@tablica
@tablica
W bliskim pokrewieństwie z powyższymi pozostawała linia Luków, którą jednak podaję osobno, ze względu na brak pewności co do osoby protoplasty owej linii. Pisałem wyżej, iż Antoni z Meszecina i jego żona Zaidlicówna mieli między innymi dziećmi syna Jana, występującego w 1636 r., o którym nie posiadam innych wiadomości. Nie wiem więc, czy był z nim identyczny Jan, już nie żyjący w 1680 r., kiedy to jego syn Florian kupił za 24.000 zł. od Jana Zaidlica połowę Grochowa w p. pozn. (P. 1102 VI k. 19). Ów Florian (czy, jak się zdaje, Jan Florian) miał starszego brata Jana Fryderyka ożenionego z Elżbietą Falkenhagen, zwamą również Sokołowską (P. 1151 k. 42v). W 1687 r. oboje ci małżonkowie już nie żyli, a Florian jako opiekun pozostałych po nich dzieci kwitował Unrugów z prowizji rocznej od sumy 1.650 zł. (P. 113 VI k. 15). Z owych dzieci znam tylko córkę Barbarę Zofię, która w 1694 r. jeszcze niezamężna skwitowała swego opiekuna z prowizji od sumy 1.600 zł. (P. 1128 XI k. 18). Potem w l. 1700-1705 była żoną Stanisława Radzińskiego (Radzyńskiego), a jako wdowa po nim występowała w 1717 r. Wracam do Floriana. Tem w roli opiekuna osieroconych przez ojca Zaidliców, wnuków swych po córce Elżbiecie, kwitował 1684 r. Jerzego Unruga starościca gnieźnieńskiego (P. 1107 V k. 84). Na połowie swoich dóbr oprawił 1688 r. posag 5.000 zł. żonie Barbarze Sabinie Zaidlicównie, wdowie 1-o v. po Melchiorze Sczanieckiem (P. 1116 XII k. 76v). Połowę Grochowa sprzedał 1690 r. za 25.000 zł. Aleksandrowi Unrugowi (P. 1431 k. 337v). Od Zofii Marszewskiej, żony Jerzego Iłowieckiego, kupił t. r. za 13.000 zł. wieś Wysoką w p. gnieźn. (ib. k. 615) i t. r. żonie swojej oprawił ponownie 5.000 zł. posagu (ib. k. 662). Florian z Kurska L. żył jeszcze 1702 r., kiedy go kwitowała Konstancja z Objezierskich Obałkowska. Był wtedy dziedzicem Wysokiej (P. 1142 III k. 122). Nie żył już 1706 r. (P. 1144 k. 86). Jego drugą żoną była Urszula Elżbieta Kalckreuth, która w 1711 r., już 2-o v. małżonka Jana Zaidlica, kwitowała swoich pasierbów Luków, Jana i Ewę Helenę zamężną Zaidlicową (P. 1146 I k. 115v). O Janie tym będę mówił niżej. Z córek, Elżbieta, czasem zwana Anną Elżbietą, o której już wspomniałem, była zrazu żoną Daniela Zaidlica, potem 2-o v. w l. 1690-1708 Fryderyka Wilhelma Luki, nie żyła już 1715 r., Ewa Helena (Ewa Barbara?), w l. 1710-1715 za Jerzym Zaidlicem.
Jan, a właściwie Jan Florian, syn Floriana i Zaidlicówny, w 1710 r. obok siostry swojej zamężnej Zaidlicowej współdziedzic Wysokiej (P. 1145 k. 143), pozostawał jeszcze w 1711 r. pod opieką "stryjów", Dobrogosta i Sebastiana L-ów, braci między sobą rodzonych (P. 1146 I k. 115v). Gdyby przjąć, iż dziad tego Jana, Jan, był identyczny z Janem synem Antoniego i Zaidlicówny, Dobrogost i Sebastian wypadaliby mu nie stryjami, lecz braćmi stryjeczno-stryjecznymi. Jednak takie nieścisłości w określeniu pokrewieństwa zdarzały się nader często, zwłaszcza przy większej różnicy wieku. Jan w 1712 r. nazwany tylko zastawnym posesorem Wysokiej, zaś małżonkowie Zaidlicowie jej dziedicami (P. 284 k. 38v), ale chodziło tu niewątpliwie tylko o połowę tej wsi należącą do Zaidliców. Na połowie swoich dziedzicznych dóbr w Wysokiej Jan Florian w 1715 r. oprawił 4.000 zł. posagu żonie swej Mariannie Lukównie, córce Samuela i Szlichtynkówny (zob. wyżej), którą to sumę wypłacił mu jej brat Dobrogost (P. 1149 IV k. 19v). Umarła ona wcześnie, przed 1719 r., bowiem t. r. Jan Florian był już mężem drugiej żony, Eleonory Elżbiety Nostitz Drzewieckiej, córki Ferdynanda i Anny Eleonory Riesenstein. Odbierał wtedy od teścia sumę 10.000 zł. należną swej żonie po jej zmarłej matce i oprawił kwotę tę jako posag. Jego podpis pod zapisem polski, jej zaś niemiecki (P. 1170 k. 10). Sprzedał 1731 r. Wysoką za 23.000 zł. Janowi Szlichtynkowi, a oprawę posagu żony, to jest 10.000 zł. przeniósł na połowę swych dóbr (P. 1230 k. 24, 26). Jako spadkobierca Franciszka Zaidlica, dziedzica części Czarmyśla, sprzedał 1737 r. tę część owej wsi Chryzostomowi Kalckreuthowi (P. 1251 k. 55v). Żył jeszcze 1739.26/IV. r., kiedy to przebywając wraz z żoną na Łazarzu koło Poznania chrzcił w kościele Św. Marcina, mimo iż oboje byli inowiercami, syna Aleskandra Floriana (LM Św. Marcin, Poznań). Mieli oni jeszcze innego syna, Floriana, już nie żyjącego w 1792 r., po którego bezpotomnej śmierci w charakterze spadkobiercy po "stryju" występował Karol L., dziedzic Dębowejłęki (P. 1369 k. 307v), o którym wyżej. Gdybyśmy identyfikowali dwóch Janów z XVII wieku, byłby ów Karol istotnie o jedno pokolenie młodszy od tego Floriana. Zob. tabl. 5.
@tablica
Adam L., w 1604 r. jeden z opiekunów dzieci zmarłego Krzysztofa Nostitz Drzewieckiego (Ws. 21 k. 11v). Katarzyna, wdowa po zmarłym 1620 r. Henryku Kotwicu z Gorczyny, dziedzicu Drożkowa (Droschkau) w księstwie głogowskim, Eremian (Henryk?) ze swoją żoną Elżbietą Warmsdorf otrzymał 1626 r. zapis długu 2.500 zł. od małżonków Sczanieckich (P. 1017 k. 222, 222v). Jan L. z księstwa legnickiego, mąż Anny Nostitz Drzewieckiej, kwitował 1629 r. jej brata Mikołaja z jej posagu 4.000 tal. oraz z sumy 2.000 tal. legowanej jej testamentem przez matkę Małgorzatę Falkenhahn (Ws. 41 k. 568). N. Lukówna, żona Kalckreutha z Gogołowic (niem. Gugelwitz) na Śląsku, koło Milicza. występowała 1646.28/V. t. jako chrzestna w zborze w Poniecu. Helena, wdowa po Janie Złyńskim, w 1654 r. 2-o v. żona Stanisława Dąbrowskiego. Anna, wdowa po Godfrydzie Hornie 1663 r. Fabjan, syn zmarłego Dawida, występował t. r. (P. 1073 k. 777). Anna Barbara, zamężna Stosch, dziedziczka wsi Trzebosz, występowała w l. 1677-1689. Maria, wdowa po Janie Pannwitz, burgrabim w Wąsorzy (niem. Herrnstadt) koło Góry na Śląsku, 1680 r. Melchior i jego żona Helena Knobelsdorff, rodzice Urszuli Heleny, w 1686 r. żony Kaspra Henryka Zaidlica z Czarmyśla (P. 1112 VIII k. 3v). Hryderyk Wilhelm L., mąż 1715 r. Anny Elżbiety Lukówny, córki Floriana (zob. wyżej), wdowy 1-o v. po Danielu Zaidlicu (P. 1149 II k. 166). Urszula Helena (Urszula Elżbieta?), w 1716 r. żona Kaspra Henryka Zaidlica, dziedzica Czarmyśla, wdowa 1719 r., już nie żyła 1723 r. Ewa Elżbieta, w l. 1715-1723 wdowa po Mikołaju Zygmuncie Zaidlicu, dziedzicu Czarmyśla. N. Lukówna, zamężna von Buntsch, umarła 1725 r. i pochowana w Wolsztynie 27/XII. t. r. Helena, żona Ferdynanda Nostitza, byłego zastawnika Niałka, umarła w r. 1726 mając lat 44 i pochowana w Wolsztynie 1/II. Magdalena Katarzyna, już nie żyjąca w r. 1737, była pierwszą żoną Zygmunta Władysława L-i (zob. wyżej). Anna Katarzyna i jej mąż Jan Krzysztof Konarski, oboje już nie żyli w r. 1742. Panna Dorota zaślubiła w Czerwonejwsi 1743.29/I. barona Karola Schönaich. Świadkami tego ślubu był Zygmunt Władysłąw L., dziedzic Czerwonejwsi (zob. wyżej). Może więc to jego siostra lub córka? Salomea Zofia, w l. 1760-1766 wdowa po Janie Szlichtynku, dziedzicu Popówka, już nie żyła 1777 r. Joanna i jej mąż Karol Fischer nie żyli już oboje 1793 r. Eleonora w 1813 r. żona Macieja Dembińskiego, rewizora celnego w Lesznie. Joanna, akatoliczka, przed 1821.22/IV. r. zaślubiła Jana Szczepkowskiego, katolika, posesora Tarchalina, a ich syna podawali do chrztu w r. 1821 Edward Leipziger, dziedzic dóbr Wenstadt w księstwie głogowskim, z żoną z domu Lucke (LB Bojanowo-Gołaszyn).
Lucławscy z Lucławic w p. pyzdr., wsi w parafii biechowskiej, dzisiaj nieznani. Kozierowski poczytywał ową wieś za starą siedzibę Wczeliczów (BNT). Lucław z Lucławic wraz z synami w l. 1402-1403 (Py. 1 k. 114, 143, 151v). Tolisław z Lucławic w l. 1402-1403 (Py. 1 k. 115, 123; G. 1 k. 40). Jego synowie Przecław i Nasław 1402 r. (Py. 1 k. 115). Stanisław w l. 1403-1404 (G. 1 k. 37, 53v). Wincenty 1412 r. (P. 3 k. 189). Andrzej 1412 r. (Py. 2 k. 111). Jaracz występował 1423 r. (Py. 7 k. 126v), a miał 1443 r. termin ze strony Stanisława Stawskiego (Py. 10 k. 37).
Ks. Piotr, pleban w Iwnie, cedował 1462 r. całą swoją część w Lucławicach, odziedziczoną po rodzicach, rodzonemu swemu bratu Jakubowi L-mu (P. 1384 k. 130v). Jadwiga, wdowa po Jakubie L-im, pozywała 1467 r. Jana, dziedzica w Dębiczu (Py. 14 k. 113). W sprawie między nią, już 2-o v. żoną Jana Orzeszkowskiego, a tym Janem, dziedzicem z Dębicza, zapadł dekret 1468 r. (Py. 14 k. 218v). Może dziećmi tego Jakuba było rodzeństwo: Jan, Jakub, Piotr i Barbara, w l. 1485-1500 żona Macieja Myślęckiego, już nie żyjąca 1509 r. Jan połowę Lucławic wymienił 1467 r. z Jakubem ze Starczynowa na dwa łany w Kołaczkowie w p. pyzdr. i za dopłatą 330 zł. węg. (P. 1383 k. 255). Nabył 1476 r. sposobem wyderkafu od Wojciecha Górskiego, kasztelana lędzkiego i starosty wschowskiego, za 124 zł. węg. roczny czynsz 10 zł. węg. na wsi Bogusław w p. pyzdr. (P. 1386 k. 46v). Wspólnie ze swym niedzielnym bratem Jakubem zastawił 1480 r. połowę Lucławic Wojciechowi z Czasułtowa (Zasutowa) i żonie jego Jadwidze (Py. 15 k. 252). Obaj 1482 r. wezwani przez swoją rodzoną ciotkę Barbarę L-ą, żonę Macieja Roszkowskiego, do uiszczenia jej 10 grz. (Py. 16 k. 50v), winni byli jej t. r. płacić winę (Py. 167 k. 98), bo się najwidoczniej z tego długu nie uiścili. Jan, bezdzietny, nie żył już w 1485 r., kiedy to ks. Piotr L., pleban w Biechowie, brat jego rodzony, prawo swoje do 10 zł. węg. czynszu zapisanego przez Górskiego, kasztelana lędzkiego, na wsi Bogusław wyderkował za 120 zł. węg. swej siostrze Barbarze Myślęckiej (P. 1387 k. 47v). Jakuba L-go, trzeciego z trzech braci, wzywała 1486 r. do uiszczenia sumy 10 grz. wspomniana już ciotka Barbara Roszkowska (Py. 168 k. 11). Swoje dobra po rodzicach we wsi Lucławski(!) p. pyzdr. zobowiązał się rezygnować 1495 r. za 100 grz. Ambrożemu Pampowskiemu, wojewodzie sieradzkiemu (Py. 15 k. 372), a dopełnił tego sprzedając połowę Lucławek wojewodzie 1496 r. (P. 1383 k. 116v). Nie żył już 1499 r., kiedy to wdowa po nim Bogumiła Czyrmińska otrzymała od swego ojca Macieja zapis długu 6 grz. (I. Kal. 5 k. 72). Żyła jeszcze 1500 r. (ib. k. 187). Barbara, córka Jakuba, była w 1499 r. żoną Pawła Dłońskiego z Chociczy. Wspomniana wyżej Barbara L., żona Macieja Roszkowskiego, żyła jeszcze 1500 r., kiedy toczyła sprawę z braćmi Górskimi z Miłosławia o wygnanie jej ze wsi Kozubiec (G. 24 k. 103). Zob. tablicę 1.
Bartłomiej L., wójt w Kaczanowie w p. pyzdr., został w 1545 r. zamordowany przez Łukasza Cienińskiego cz. Bielawskiego, jego synów i
@tablica
ich wspólników, Macieja i Jana Sarnowskich. Wizji ciała dokonano 3/XII. na wezwanie dzieci wójta: Andrzeja, Mikołaja, Wojciecha, Marcelego, Jakuba i Małgorzaty (Py. 172 k. 180).
1. Andrzej L. cz. Kaczanowski, syn wójta Bartłomieja, chyba już nie żył 1584 r. (P. 943 k. 203), a był ojcem Zofii L-ej cz. Kaczanowskiej, wówczas żony Stanisława Buszkowskiego, już nie żyjącej 1593 r.
2. Mikołaj L. cz. Kaczanowski, syn wójta Bartłomieja, żył jeszcze 1563 r. (Py. 179 k. 445v). Chyba identyczny z Mikołajem L-im, którego żona Anna Dziećmierowska, córka Wojciecha, już nie żyła 1553 r., a spadek po niej brała siostra jej Katarzyna, żona Pawła Wolickiego (Py. 174 k. 545v).
3. Wojciech L. cz. Kaczanowski, syn wójta, sam też wójt w Kaczanowie, występował 1558 r. w imieniu własnym i brata Marcelego przeciwko Maciejowi Gołaczyńskiemu (Py. 175 k. 328). Przeciwko temu Wojciechowi i jego braciom, Mikołajowi, Marcelemu i Jakubowi, jako posesorom sołectwa w Kaczanowie, występował 1563 r. ks. Marcin Gałczyński, kustosz poznański i tenutariusz wsi Kaczanowo (Py. 179 k. 445v). Wojciech mocą cesji uzyskanej od Wojciecha Sędziwoja Czarnkowskiego, intromitowany 1564 r. do wójtostwa wsi Zrzenica w starostwie średzkim (Py. 179 k. 590v). Wspólnie z żoną swoją Wiktorią Żernicką dostał 1567 r. od króla zapis 260 grz. na tym wójtostwie. Trzymał je do śmierci (P. 960 k. 406). Nazwany 1571 r. stryjem Katarzyny Włościejewskiej, żony Stanisława Sapińskiego (P. 1398 k. 208). Od Jana, Mikołaja, Andrzeja i Jerzego braci Brodowskich kupił w 1577 r. sposobem wyderkafu za 1.200 zł. sześciu kmieci osiadłych w Nietrzanowie w p. pyzdr. (ib. k. 734v). Intromitowany 1580 r. do części Dębicza p. pyzdr., kupionej za 4.000 grz. od Stanisława Markowskiego (P. 945 k. 310). Części w Dębiczu nabyte od Markowskiego względnie od innych osób sprzedał 1585 r. za 4.000 zł. Piotrowi Dębołęskiemu (P. 1399 k. 612), a żona jego Wiktoria Żernicka, córka Jana, która miała tam swoją oprawę, skasowała ją (P. 945 k. 392v). Od Piotra Czarnkowskiego, podkomorzego poznańskiego, nabył Wojciech sposobem wyderkafu 1592 r. za 3.000 zł. części wsi Korcz i Hamrzysko w p. pozn. (P. 1400 k. 960). Bezpotomny, nie żył już 1593 r. (P. 959 k. 409). T. r. spotykamy się z Wiktorią z Żernickich jako wdową (P. 960 k. 409). Nie żyła już 1605 r. (P. 976 k. 189).
4. Marceli L. cz. Kaczanowski, syn wójta Bartłomieja, zapisał 1581 r. dług 104 zł. Dorocie Nadarzyckiej, wdowie po Jakubie Grzybowskim Biernacie (P. 936 k. 366v). Od Andrzeja Pigłowskiego nabył 1584 r. wyderkafem za 1.000 zł. części Pigłowic w p. pyzdr. i na połowie swoich dóbr 9/IV. oprawił sumę 1.000 zł. posagu narzeczonej swej Zofii Pigłowskiej, córce tego Andrzeja (P. 1399 k. 287v). Od Macieja Pigłowskiego, brata swojej żony, kupił 1588 r. za 1.000 zł. jego część w Pigłowicach (P. 1400 k. 213v), zaś w 1590 r. kupił za takąż sumę część tej wsi od innego jej brata, Mikołaja (ib. k. 475v). Żonie swej na połowie Pigłowic oprawił 1591 r. posag 1.200 zł. (ib. 756v). Jako współspadkobieca swego brata Wojciecha i opiekun innych spółspadkobierczyń, to jest bratanic po bracie Jakubie, oddawał wieczyście 1593 r. Piotrowi Czarnkowskiemu, podkomorzemu poznańskiemu, części wsi Krocz i Hamrzysko, które podkomorzy wyderkował był zmarłemu Wojciechowi (P. 959 k. 941). Dla swej córki Katarzyny, oraz dla Zofii i Jadwigi, bratanic po bracie Jakubie, ustanowił w 1594 r. opiekę: żonę Zofię Pigłowską, Jana i Mikołaja braci Bieganowskich oraz Marcina Brodowskiego (P. 961 k. 412v). Części wsi Krocz i Hamrzysko w imieniu własnym i bratanic wydzierżawił 1595 r. podkomorzemu Czarnkowskiemu (P. 964 k. 397), a w 1598 r. wydzierżawił mu je ponownie (P. 968 k. 270). Swoje części Pigłowic sprzedał 1599 r. za 4.250 zł. Maciejowi z Pigłowic Manieckiemu (P. 1403 k. 112). Już po śmierci Marcelego owdowiała Zofia z Pigłowskich skwitowała 1600 r. Czarnkowskiego z 1.500 zł., to jest z połowy sumy 3.000 zł., za którą ów Czarnkowski wyderkował był Krocz i Hamrzysko (P. 970 k. 436). Żyła jeszcze 1610 r. (P. 984 k. 846v). Marceli miał dwie córki, Katarzynę, w l. 1599-1636 żonę Stanisława Mężyńskiego, skarbnikowicza kaliskiego, i Annę, którym w 1600 r. ich stryjenka Jakubowa dała zobowiązanie, iż stawi swoje córki, kiedy tylko dojdą do lat, aby skwitowały te swoje stryjeczne siostry z sum zapisanych na sołectwie wsi Zrzenica i z opieki, jaką nad córkami Jakuba sprawował zmarły Marceli L. (P. 970 k. 358v). Anna wyszła w 1612 r. za Stefana Wysockiego.
5. Jakub L. cz. Kaczanowski żenił się 1579 r. z Anną Jemielińską i przed ślubem dostał od jej ojca Stanisława zapis 200 zł. (P. 933 k. 160). Żył jeszce 1588 r. (P. 949 k. 182). Nie żył już 1593 r., a jego córki, Zofia i Jadwiga pozostawały pod opieką stryja Marcelego (P. 959 k. 941). Po śmierci tego stryja opiekę sprawowali obok matki Sebastian Małachowski i Jan Kuczkowski. Oni to skwitowali 1600 r. Piotra Czarnkowskiego z 3.000 zł. zapisanych na wsiach Krocz i Hamrzysko (P. 970 k. 670). Anna z Jemielińskich żyła jeszcze 1605 r. (P. 976 k. 656v). Zofia była potem w l. 1602-1610 żoną Rafała Chwalikowskiego, zaś Jadwiga szła w 1610 r., krótko po 18/I., za Bartłomieja Chraplewskiego. Jadwiga odebrawszy od Stanisława Mężyńskiego sumę 100 zł. należną jej z zapisu 200 zł., który stryj Marceli zrobił dla swych bratanic, skwitowała 1610 r. z tej kwity obie córki Marcelego, Mężyńską i pannę Annę (P. 984 k. 518). Zob. tablicę 2.
@tablica
Luczylinscy, zob. Łuczylinscy
Lüderitz h. Własnego z Brandenburgii. Jan, nie żyjący już w r. 1722, miał z żony Marianny Schütz (Szycówny) córkę Franciszkę, która jeszcze jako panna dostała w 1715 r. od Filipiny Heister, wdowy po Franciszku Rozdrażewskim, kasztelanie międzyrzeckim, zapis 5.000 zł. długu (Ws. 83 k. 35v; I. Kal. 161 s. 248; Kośc. 313 s. 187). W 1722 r. była żoną Wawrzyńca Zaleskiego, a już nie żyła w 1728 r.
Luderscy. Sebastian, celnik królewski w Międzychodzie, zmarły 1750.11/V. r., miał z żony Elżbiety dzieci: Elżbietę Katarzynę, ochrzczoną 1727.13/XI. r., Mariannę Antoninę, ochrzczoną 1729.18/VI. r., Eufrozynę Rozalię, ochrzczoną 1733.6/IX. r., Wojciecha, ochrzczonego 1735.23/IV. r., (LM i LB Międzychód). Józef, posesor ról proboszczowskich w Stawie, mąż Agnieszki N., mający około 40 lat, umarł w Stawie 1787.6/VII. r. (LM Staw).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
341342343344[345]346347348349
