Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
342343344345[346]347348349350
Lisieccy - Luzińscy
Lüdingshausen Wolff. zob. Wolff v. Lüdingshausen
Ludkowscy. Anna, wdowa po Łukaszu Godziątkowskim 1579 r., Antoni, dzierżawca Chrostowa 1779 r. (LB Objezierze).
Ludomscy z Ludomia (dziś Ludomy) w p. pozn., na zachód od Rogoźna. Heraldycy (Niesiecki, Boniecki) dawali im h. Łodzia, za Łodzica bowiem poczytywał Długosz Piotra L-go, który w 1474 r. walczył w szeregach Macieja Korwina przeciwko własnej ojczyźnie (Opera Omnia XIV, s. 614). Tego Piotra nie znajduję w materiałach, którymi dysponuję, nie umiem więc powiedzieć, czy łączyły go węzły pokrewieństwa z tymi o których tu będę mówić.
Dobrogost L. z Ludomia na sądach w Poznaniu 1389 r. (Leksz. I, nr 592), nazwany dziedzicem w Ludomiu 1396 r., miał wówczas sprawę z Nastką Wełneńską o jaz miedzy Wełną i Dąbrówką (ib., nr 2243, 2247). Był mężem Katarzyny, córki Sędziwoja z Uzarzewa (Urzazewa) 1398 r. (ib., nr 2777). O. Halecki niesłusznie zowie go chorążym poznańskim w 1401 r. (Ród Łodziów, Mies. Herald. V 1912, s. 108), był nim bowiem wtedy Sędziwój z Ostroroga (zob. G.). Dobrogost z Ludomia zapewne umarł właśnie w r. 1398 r, bowiem t. r. pani Katarzyna występowała sama z dziećmi (Leksz. I, nr. 2792). Nie wiem, czy ta sama "pani Ludomska", w 1402 r. już żona Marcina Zwanowskiego, miała wtedy termin z panią Rogowską (Ks. Z. Pozn., nr 845, 907). Katarzyna z Uzarzewa miała 1421 r. termin o 80 grz. ze strony synowej swej Anny z Ludomia (P. 6 k. 131v). Podjęła ona z Uzarzewa od ojca 40 grz. i te wniosła ongiś do Ludomia. Nie żyła już 1428 r. (P. 10 k. 137v). Synami Dobrogosta i Katarzyny byli trzej bracia, z którymi w pierwszej połowie XV wieku spotykamy się często: Mścisław cz. Mściszek, Wojciech i Dobrogost. Była też zapewne córka, zamężna za Dziersławem z Roswarowa, już nie żyjąca 1428 r. (ib. k. 134, 137v).
Mścisław, Mściszek, dziedzic części Ludomia, nie żył już w 1418 r., kiedy to jego dzieci i brat "Wojtek" procesowali się o dziedzictwo w Ludomiu z Jutą, żoną Cherubina z Goryszewic (P. 5 k. 42v, 59). Żoną Mściszka była Anna, którą szwagier Wojtek dzielił 1421 r. z dziećmi Mściszka (P. 6 k. 131v) i która t. r. wraz z tymi dziecmi miała termin z Niemierzą Luboskim (ib. k. 137). Te dzieci to: syn Wojciech, któremu w 1420 r. sąd przydał 8 lat w toczonej przeciw Klemensowi, mieszczaninowi z Obornik, sprawie o 8 grz. (ib. k. 80v), zmarły chyba niedługo po r. 1421, Małgorzata i Katarzyna oraz, jak się zdaje, Mścichna cz. Mściszka (ib. k. 93v). Stryj Dobrogost w imieniu dzieci Mściszka uzyskał 1420 r. termin przeciwko Cherubinowi z Gorzyc o dziedzictwo w Ludomiu (ib. k. 50). Małgorzata i Katarzyna występowały jako wpółdziedziczące w tej wsi 1424 r. (ib. k. 143, 8 k. 7v). W 1428 procesowały tego stryja o należną im część w dobrach Swięcino, Uzarzewo i Ludomie. Małgorzata już w 1427 r. była żoną Piotra Żuńskiego (Żońskiego, Szuńskiego) (P. 9 k. 126, 10 k. 8v, 38v, 92, 113).
Wojciech, Wojtek, syn Dobrogosta i Katarzyny z Uzarzewa, występował obok matki 1420 r. (P. 6 k. 123). Dziedzic w Ludomiu, miał 1422 r. termin ze strony, ks. Jana, kanonika poznańskiego, posesora Głuszyny, i Wojciecha, braci rodzonych z Morawska (ib. k. 29). Nazwany 1424 r. Wojciechem "niegdy z Ludomia" (ib. k. 154), a więc wyzbył się swego dziedzictwa w tej wsi, lub zgoła wtedy już nie żył?
Dobrogost z Ludomia, z Dąbrówki, pisany czasem L-im z Dąbrówki, wspomniany jako jeden z trzech braci 1418 r. (P. 5 k. 59). I on miał w 1422 r. obok brata Wojciecha termin ze strony braci z Morawska, a szło o donację uczynioną przez zmarłą Fronę (P. 6 k. 16v, 29). Wespół z owym bratem miał t. r. termin ze strony Daszczoła i jego żony z Ludomia (ib. k. 16vb). Jego pierwszą żoną była w l. 1420-27 Chemka z Dąbrówki (P. 6 k. 60, 80v; 9 k. 126). Wspólnie z Anną z Ludomia zyskał 1421 r. termin przeciwko Niemierzy z Kiszew (ib. k. 137). Dziersławowi z Rosfarowa (Rostworowa) zeznał 1424 r. 45 grz. za swego rodzonego brata Wojciecha "niegdy z Ludomia" (ib. k. 154). Dzieciom Dziersława z Rosforowa zeznał 1428 r. należną mu po ich matce piatą część w Swiecinie i Urzazewie (P. 10 k. 137v). Płacić miał 1428 r. winę, bo, pozwany przez bratanice Małgorzatę i Katarzynę z Ludomia, nie stanął (P. 10 k. 8v, 25), a szło o dziedzictwo jego bratanic w Swiecinie, Urzazewie i Ludomach (ib. k. 113). Bratanicuy Małgorzacie odstąpił t. r. połowę dziedzictwa w Tomiszowie (ib. k. 116). Miał 1438 r. termin ze strony Ramsza z Golenczewa (P. 14 k. 29). Wraz z Bieniakiem Rosforowskim (Rostworowskim) w imieniu brata Dobroszka Łowęckiego odstąpił 1443 r. wieczyście bliższość w Urzazowie (Uzarzewie) i Święcinie po siostrze ich rodzonej (!) Dorocie, zakonnicy owińskiej, Andrzejowi i Wojsławowi, braciom z Gryżyny (ib. k. 176). Jego drugą żoną była w 1452 r. Katarzyna z Morawska, córka Dziersława Lulińskiego, dziedzica wtedy wespół ze swoją siostrą niedzielną Małgorzatę w Morawsku (P. 18 k. 25, 57v, 59v). Dobrogost miał 1453 r. termin ze strony Mikołaja i Hieronima braci z Rosnowa (P. 18 k. 173). Nie żył już w 1459 r., kiedy to synom jego Andrzejowi i Mścichowi sąd przydał siedem lat w sprawie toczonej z Bartoszem Palędzkim (ib. k. 204v). Synów tych było więcej: Wincenty, Leon, Andrzej, Mścich, Wojciech i córka Dorota, która w 1468 r. pozywała swego brata Wincentego, wtedy plebana w Ludomiu, o sumę 50 grz. (P. 854 k. 8v).
1. Wincenty, syn Dobrogosta, niedzielny z braćmi dziedzic w Ludomiu 1459 r. (P. 18 k. 197v), t. r. pleban w Ludomiu, wspólnie z braćmi Leonem i Andrzejem po śmierci ojca przypozywany przez Jana Nienińskiego (ib. k. 241). jako "niegdy pleban w Ludomiu" i dziedzic w tej wsi występował 1462 r. przeciwko bratowej Katarzynie, żonie Leona (P. 1384 k. 135). Wspólnie z bratem "Lewkiem" siedem łanów osiadłych sprzedał 1462 r. za 90 grz. Janowi Wełmińskiemu (ib. k. 97v), a w r. 1464, nazwany znów plebanem w Ludomiu, uczestniczył w zapisywaniu przez tego brata oprawy jego żonie (P. 1383 k. 274). Jako dziedzic i pleban w Ludomiu uzyskał 1466 r. intromisję do trzeciej części tej wsi stanowiącej własność brata Wojciecha, a to z tytułu należności 4 grz. (P. 18 k. 163). W działach braterskich przeprowadzonych w 1467 r. wziął wspólnie z Leonem i Wojciechem całą wieś Ludomie (P. 1383 k. 239v), a że zobowiązał się wraz z tymi braćmi dopłacić pozostałym braciom do ich działu 60 grz., czego nie dopełnił, wzywany był wraz z Leonem i Wojciechem do uiszczenia tej sumy najpierw w 1468 r. (P. 854 k. 3v), potem znów w 1470 r. (ib. k. 56, 56v). Z plebanii w Ludomiu przeniósł się na plebanię w Sławnie, gdzie go widzimy już w 1471 r. (P. 854 k. 11v). W 1475 r. doszło do ugody między nim a bratem jego Mścichem z jednej strony a Andrzejem Górskim z drugiej strony o ósmą część w Ludomiu, którą skonfiskowano Wojciechowi L-mu z racji niedopełnienia obowiązku wojennego i dano Górskiemu (P. 20 k. 27). Ów Górki, starosta wałecki, części w Ludomiu, które otrzymał od króla prawem kaduka, sprzedał 1476 r. ks. Wincentemu i Mścichowi za 1.000 zł. węg. Pieniądze na tę transakcję dwaj bracia zdobyli przynajmniej w części od Andrzeja Przecławskiego, któremu jednoczesnie wyderkowali za 550 zł. węg. jedynaście łanów osiadłych w Ludomiu (P. 1386 k. 47). Ks. Wincenty, już będąc plebanem w Margoninie, wspólnie z bratem niedzielnym Mścichem 1484 r. 11 łanów osiadłych w Ludomiu wyderkowali za 550 zł. węg. Włodkowi Laskownickiemu (P. 1387 k. 8), 1488 r. znów temuż Włodkowi wyderkowali 10 łanów tamże, w tym jeden pusty, za 600 zł. węg. (ib. k. 92v) Dziesięć łanów osiadłych w Ludomiu, siedem karczem osiadłych i ósmą opustoszałą wyderkował 1489 r. za 600 zł. węg. Janowi i Mikołajowi braciom z Gorzewa (P. 1387 k. 109v). Nazwany znów dziedzicem i plebanem w Ludomiu, miał 1493 r. sprawę z siostrami z Wielkiego Sławna (P. 22 k. 94v). Nie żył już 1502 r. (P. 24 k. 66).
2. Leon cz. Lewek, syn Dobrogosta, obok braci niedzielny dziedzic w Ludomiu 1459 r. (P. 18 k. 197v), w 1462 r. mąż Katarzyny, która na Ludomiu miała oprawę 100 kop groszy posagu (P. 1384 k. 135), wspólnie z bratem ks. Wincentym oprawił jej 1464 r. na dwóch częściach należnych im po rodzicach dóbr we wsiach Ludomie i Drzonek ów posag (P. 1383 k. 274). Jak już widzieliśmy, z działów w 1467 r. wspólnie z braćmi, ks. Wincentym i Wojciechem, otrzymał Ludomie (ib. k. 239v). Żył jeszcze w 1471 r. (P. 854 k. 11v). W 1475 r. wdowa po nim Katarzyna swoją oprawę na dwóch częściach Ludomia i Drzonka rezygnowała za 200 kop gr. Andrzejowi Górskiemu, staroście wałeckiemu (P. 1386 k. 36v). Wyszła 2-o v. za Jana Łężeckiego i jeszcze żyła 1509 r., kiedy oprawę na wsiach Kąpiel i Przecław rezygnowała temu drugiemu mężowi (G. 19 k. 94v). (P. 786 s. 91).
3. Andrzej zwany Ludot (Ludet?), syn Dobrogosta, obok braci dziedzic w Ludomiu (P. 18 k. 241). Z działów 1467 r. wspólnie z bratem Mścisławem otrzymał całą wieś Drzonek i dopłatę 60 grz. (P. 1383 k. 239v), o którą upomniał się kilkakrotnie w l. 1468-1470 (P. 854 k. 3v, 56). Zapewne krótko potem umarł, bo go już nie spotykam więcej w transakcjach między braćmi zawieranych.
4. Mikołaj zwany Mścichem, syn Dobrogosta, obok braci współdziedzic w Ludomiu 1459 r. (P. 18 k. 197v). Z działu braterskiego, jak widzieliśmy, otrzymał 1467 r. wspólnie z Andrzejem Drzonek i dopłatę 60 grz., o którą dwaj ci bracia musieli się upomnieć. Brata ks. Wincentego pozywał w 1468 r. (P. 854 k. 9). Na połowie swych części Ludomia i Drzonka oprawił 1485 r. posag 30 grz. żonie swojej Eufemii cz. Fiemce Chraplewskiej, córce Macieja (P. 21 k. 216; 859 k. 99v; 1387 k. 25). Pozywała ona swych braci, Mikołaja, Jana i Marcina Chraplewskich, którzy nie stanęli (P. 21 k. 216). Mścich zapisał 1496 r. Janowi Gorzewskiemu 100 grz. w posagu za swoją córką Agnieszką (P. 856 k. 188). Dobra Mścicha uległy konfiskacie 1497 r. z powodu niedopełnienia przez niego obowiązku wojny. (Arch. Kom. Hist. IX, s. 286). Żona jego otrzymała od swych braci 1500 r. zapis 15 grz. w zamian za dobra po rodzicach (P. 859 k. 99v), a 1502 r. skwitowała tych braci z dóbr ojczystych w Chraplewie i z posagu matki wniesionego z Rokietnicy (P. 859 k. 233). Mścich w l. 1501-2 procesował się z Laskownickimi, którzy go pozywali o posag swej babki Dobrochny, oprawiony jej przez zmarłego Dobrogosta I-go, i o spadek po Annie, żonie Wawrzyńca Laskownickiego (P. 24 k. 20, 37v, 65v). Pozywał Feliksa, Grzegorza i Mikołaja braci z Gaju, tenutariuszy Obornik, o wygnanie z borów wsi Gaj w p. pozn., a ponieważ nie stanęli, zasądzono ich 1516 r. na płacenie winy (P. 866 k. 372). W jego imieniu syn Andrzej oświadczył 1517 r., iż ojciec gotów złożyć przysięgę wobec Feliksa z Gaju w sprawie o ten las przylegajacy do Ludomia (ib. k. 406). Nie żył już w 1527 r. (P. 1393 k. 185). Jego wynowie: Andrzej i Wojciech, córki: Agnieszka, w l. 1496-1528 żona Jana Gorzewskiego, wdowa po nim 1539 r., i Zofia, 1-o v. w 1541 r. żona Stanisława Grochowskiego, 2-o v. l. 1524-1529 za Benedyktem Kęszyckim.
1) Andrzej, syn Mikołaja cz. Mścicha, występował 1513 r. wraz z bratem Wojciechem jako brat stryjeczny Klary Gackiej, córki Macieja, żony Jerzego Kaczlińskiego (P. 786 s. 443), sam w 1516 r. jako wuj Małgorzaty, żony Wierzbięty Mruka Bobrownickiego (P. 1392 k. 67), w r. 1517 jako wuj Agnieszki, żony Szymona Złotkowskiego, miecznika kaliskiego (ib. k. 182), w r. 1518 jako wuj Małgorzaty Łukowskiej, żony Wojciecha Trąmczyńskiego (ib. k. 189). Żył jeszcze 1521 r. (ib. k. 409v).
2) Wojciech, syn Mikołaja cz. Mścicha, mąż Anny Grabianki, córki Jana, dał 1521 r. zobowiązanie jej braciom, Janowi i Wojciechowi Grabiom, dziedzicom w Grabinej Woli w p. piotrk., iż ją stawi do akt dla skwitowania ich dóbr rodzicielskich (P. 867 k. 584v). Na połowie części w Ludomiu i Drzonku mających mu przypaść z działu z bratem oprawił 1521 r. 100 grz. posagu tej żonie (P. 1392 k. 409v). Połowę w Ludomiu, nabytą wyderkafem od siostry i szwagra, małżonków Gorzewskich, wyderkował 1528 r. za 537 grz. Maciejowi Wełmińskiemu (P. 1393 k. 226). T. r. występował jako wuj Anny Karnowskiej, córki Stanisława Grochowskiego, dziedzica w Wielkim Karnowie, i siostry swej Zofii L-ej (N. 213 k. 89v; P. 871 k. 97). Żonie swej Annie Grabiance oprawił 1530 r. posag 120 grz. na połowie połowy Ludomia i połowie wsi pustej Drzonek (P. 1393 k. 336). Jako stryj Anny Skrzetuskiej z Małego Skrzetusza występował 1536 r. (P. 1394 k. 39). Całe wsie Ludomie i Drzonek sprzedał 1537 r. za 3.000 zł. zięciowi Maciejowi Starczynowskiemu, zachowując dla siebie i żony dożywotnie posiadanie owych wsi (P. 1394 k. 162v). Żył jeszcze 1538 r. (ib. k. 210). Nie żył w r. 1540, kiedy to owdowiała Anna sumę 200 grz. swej oprawy na Ludomiu i Drzonku sprzedała swej córce Zofii (ib. k. 417). Córce Annie zapisała 1542 r. dług 250 grz. (P. 881 k. 168), zaś w r. 1543 tejże Annie zapisała jeszcze dług 1.000 grz. (P. 1391 k. 111). Żyła jeszcze 1561 r. (P. 903 k. 410v, 411). Córki Wojciecha: Anna, w r. 1537 żona Macieja Starczynowskiego, który zmarł 1541 r., poczem ona była w l. 1545-1549 2-o v. żoną Krzysztofa Pampowskiego, a jako wdowa występowała w l. 1550-1572, Zofia poślubiła w 1542 r. Jana Łopateckiego z z. sieradzkiej, Katarzyna, nabyła wyderkafem 1538 r. od Wincentego Kierskiego za 1.200 zł. połowę Swadzimia i połowy w częściach wsi Wielkie i Złotniki oraz połowę pustki Prześmirowo w p. pozn. (P. 1394 k. 210), a była potem żoną tego Wincentego Kierskiego i nie żyła już 1554 r.
5. Wojciech, syn Dobrogosta, obok braci współdziedzic w Ludomiu 1459 r. (P. 18 k. 197v). Do jego części w tej wsi intromitowany został 1466 r. jego brat ks. Wincenty (ib. k. 163). Wspólnie z tym ks. Wincentym i Leonem otrzymał w działach braterskich z 1467 r. całe Ludomie (P. 1383 k. 239v). Dobra jego w Ludomiu zostały skonfiskowane z racji niedopełnienia obowiązku wojny i w r. 1475 oddane Andrzejowi Górskiemu, staroście wałeckiemu (P. 20 k. 27; 1386 k. 47). Zob. tablicę.
@tablica
Dorota, 1526 r. żona 1-o v. Piotra Dembińskiego cz. Iwieńskiego, dziedzica w Dembionku w p. nakiel., była 2-o v. w 1544 r. za Wojciechem Wolskim. N. Ludomski był mężem Apolonii Siedlemińskiej, córki Macieja, w r. 1559 współspadkobierczyni brata Andrzeja (I. Kal. 24 k. 487).
Zapewne z powyższymi nie miała nic wspólnego Ewa L., nie żyjąca już w 1657 r., żona Stanisława Muchlińskiego, występującego wówczas jako wdowiec.
Ludwig h. Własnego z Brandenburgii. Jadwiga Zofia, 1687 r. żona Jana z Bytynia Kurnatowskiego, nie żyjącego już 1715 r., nie żyła sama 1723 r. Barbara Zofia, żona Joachima Fryderyka Misbacha, nie żyjącego w 1723 r.
Ludziccy, Ludziscy ze wsi Ludzicko cz. Ludzisko (dziś wieś ta zwie się Ludziska) w p. inowrocł. Boniecki daje im h. Grzymałę, nie zdaje mi się jednak, by wszyscy tu przezemnie wymienieni należeli do jednej rodziny. Byli między nimi napewno i Kotwicze.
Jarosław Brzozogłowy Ludzicki, sędzia ziemski imowrocławski, mąż Katarzyny, wdowy 1-o v. po Andrzeju Piotrkowskim cz. Ozorzyńskim, która w 1473 r. wraz z synem Otą, urodzonym z drugiego małżeństwa cedowała swoim córkom z pierwszego, to jest Annie, żonie Jana Czechowskiego, i Elżbiecie, żonie Wojciecha Przetockiego, wieś Denkowo w p. gnieźn., zaś w myśl ugody one winny były wypłacić matce 70 grz. (G. 20 k. 272, 272v). Ocie, synowi Jarosława Brzozogłowego, winien był w 1474 r. zapłacić winę Hektor, dziedzic w Orchowie (G. 21 k. 5v).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
342343344345[346]347348349350
