Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona344345346347[348]349350351352Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Lisieccy - Luzińscy
Lutomierscy, Lutomirscy h. Jastrzębiec
Mikołaj L. z Chełmicy zapisał był na wsiach Kurów i Mała Wiśnica w p. czchowskim sposobem zastawnym sumę 3.000 zł. Piotrowi Mączyńskiemu i w 1584 r., już po śmierci tego Piotra, skwitowany został z owej sumy przez jego bratanka i spadkobiercę Andrzeja Mączyńskiego (I. Kal. 50 s. 766).

Andrzej z p. sieradzkiego, mąż Elżbiety Kozirowskiej, która 1596 r. kwitowała z 50 zł. długu Mikołaja Słupskiego (N. 162 k. 632). Beata, w r. 1600 wdowa po Janie Bojanowskim, łożniczym królewskim, staroście bobrujskim, była 2-o v. w 1602 r. żoną Adama z Chomięży Balińskiego, kasztelana bydgoskiego i starosty kruszwickiego, 3-o v. w l. 1605-1606 Adaukta cz. Zbożnego Smerzyńskiego, wojewodzica inowrocławskiego, wdowa 1609 r., nie żyła już 1612 r.

Jan, syn zmarłego Piotra z p. płockiego, spisywał 1615 r. wzajemne dożywocie z żoną Agniszką Palędzką (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 296v). Była to córka Wojciecha i Zuzanny Krąpiewskiej, a idąc za L-go była już wdową po Piotrze Lubstowskim. W 1622 r. wspólnie z siostrą Anną zamężną Kłobukowską występowała przeciwko Stanisławowi Konarskiemu, łowczemu kaliskiemu, posesorowi Chojnicy, Nowejwsi i pustki Osiny, gdzie był zapezpieczony posag ich matki, to jest suma 1.200 zł. (I. Kon. 42 k. 92v). Jemu i jego żonie Agnieszce Palędzkiej winien był 1624 r. za część Lubstówka sumę 1.200 zł. Serafin Głembocki, który t. r. kupił je od nich za 3.000 złp. (N. 173 k. 474v, 480, 223 k. 555). Oboje małżonkowie zostali 1631 r. intromitowani z tytułu zysków i przezysków od pewnych sum do wsi Lichinek, należącej do Jerzego Michałowskiego (I. Kon. 46 k. 519). T. r. pozywali Mikołajewskiego i jego żonę o dług 440 zł. (ib. k. 610v). Skwitowali 1637 r. Mikołajewskiego z 400 zł. zapisanych im w grodzie przedeckim (ib. 48 k. 401).

Szl. Katarzyna L. była żoną Koczorowskiego i matką Jakuba, sługi Doroty Niemojewskiej, któremu w 1618 r. zarzucono nieszlachectwo (N. 62 k. 153v-154).

Adam, syn zmarłego Stanisława L-go z Chełmicy, zaś brat rodzony Mikołaja, wedle zobowiązania danego w 1636 r. przez tego brata, miasto Lutomiersko i wsie Czołczyn, Zolew i Wrząca w p. szadkowskim sprzedał 1638 r. za 15.600 zł. Andrzejowi Grudzińskiemu, wojewodzicowi rawskiemu (ZTP 29 s. 617). Adam z Chełmicy, zapewne ten sam, był w r. 1639 mężem Katarzyny Szyszkowskiej, wdowy 1-o v. po Piotrze Bogdańskim (I. Kon. 48 k. 706v). Ta Katarzyna odraczała 1644 r. uiszczenie jej sumy 2.500 zł. przez Stanisława Kobierzyckiego, kasztelana krzywińskiego (I. Kal. 110a s. 390), a ponowiła ową prolongatę 1647 r. (ib. 113 s. 469). Oboje małżonkowie kwitowali 1650 r. Franciszka Teodora Bykowskiego (I. Kal. 116 s. 686). Katarzyna, już jako wdowa, skwitowała 1652 r. Kobierzyckiego z 250 zł. na poczet należnych 2.500 zł. (ib. 118 s. 737). Żyła jeszcze 1666 r. (ib. 126 s. 362), nie żyła już 1673 r. (ib. 133 s. 750).

Zofia, żona 1-o v. Stanisława Trembińskiego, była 2-o v. w 1670 r. żoną Franciszka z Szamowa Szamowskiego, żyli jeszcze oboje 1685 r. Agnieszka, w l. 1674-1694 za Janem Podleckim, nie żyła już 1701 r. Stanisław, syn zmarłego Jana, skwitował 1677 r. Jana Krzuckiego i Jana Doruchowskiego z zadanych sobie ran (I. Kal. 138 s. 366). Stanisław, nie wiem czy ten sam, spisywał 1679 r. wzajemne dożywocie ze swoją żoną Jadwigą Wysocką (Ws. 208 k. 453), córką jakuba i Anny Miedzianowskiej, Ta Jadwiga, już jako wdowa, dziedziczka po ojcu części wsi Szczury i Będzieszyn, zwanych "Wysoczyzna" w p. kal., zobowiązała się 1698 r. sprzedać owe dobra za 2.200 zł. Wojciechowi Bartoszewskiemu (I. Kal. 153 s. 5). Swoje części Wysocka, odziedziczone też po rodzicach, sprzedała 1700 r. za 4.500 zł. Walerianowi Kołdowskiemu (ib. 154 s. 346). Umarła 1706.22/VIII. r. (LM Szczury-Górzno). Stanisław ze wsi Bieniew 1690 r. (LV Skalmierzyce) i Stanisław chrzestny 1692.30/XI. r. (LB Droszew), zapewne identyczni z mężem Wysockiej.

Lutomscy h. Prawdzic
Lutomscy h. Prawdzic z Lutomia w p. pozn. byli gałęzią Przesieckich. Dorota z Wielkiego Lutomia, zapewne siostra (chyba jednak raczej stryjeczna) Marcina, Mikołaja i Jakuba, braci z Wielkiego Lutomia, żona Wawrzyńca Przesieckiego 1469 r. (P. 18 k. 204v). Dzidziczka w Lutomiu, miała t. r. sprawę z Dobiesławem z Rozbitka (P. 20 k. 22v). Pozwana przez Marcina, Mikołaja i Jana(!), braci z Wielkoiego Lutomia, nie stanęła i 1470 r. winna była płacić winę (ib. k. 53). Swoją połowę w Wielkim Lutomiu darowała 1475 r. mężowi (P. 1386 k. 31). Ten Wawrzyniec nie żył już w 1500 r. (P. 859 k. 125). Miał dwóch synów, Michała i Jana, oraz córki: Annę, w r. 1496 żonę Jana Gorskiego, i Małgorzatę, w l. 15098-1514 żonę Piotra Bielejewskiego.

Michał L. cz. Przesiecki, syn Wawrzyńca i Lutomskiej, obaj z bratem piszący się wtedy z Łagiewnik, dziedzice w Wielkim Lutomiu dostali 1496 r. poręczenie od szwagra Gorskiego, iż jego żona a ich siostra skwituje ich z dóbr po rodzicach w Łagiewnikach, Olekszynie, obu Lutomiach i Rokszynie (P. 856 k. 176). Obaj otrzymali w r. 1500 ze strony córek Mikołaja Młyńskiego wezwanie do uiszczenia 25 grz. (P. 859 k. 125), ale 1502 r., kiedy owe siostry uzyskały z tytułu sumy intromisję do ich dóbr w Wielkim Lutomiu, nie dopuścili do tej intromisji (ib. k. 307v). Michał, jak się zdaje, żył jeszcze 1514 r. (G. 25 k. 443v).

Jan L. cz. Przesiecki, syn Wawrzyńca z Lutomskiej, cztery łany roli w Małym Lutomiu wyderkował 1499 r. za 30 grz. i jedną kopę groszy Mikołajowi Sławieńskiemu (P. 1389 k. 23). Na połowie Lutomia Wielkiego i na połowie Rokszyna, którą trzymał zastawem w sumie 60 grz., oprawił t. r. posag 100 kop gr. żonie swojej Barbarze Studzieńskiej, córce Marcina (ib. k. 50). swoim rodzonym stryjom, Piotrowi i Wojciechowi, dziedzicom w Przesiece, zaręczył 1500 r., iż uwolni ich z poręczycielstwa wobec Latalskiego, które dotyczyło oswobodzenia od obciążeń połowy Łagiewnik, Olekszyna i Żukowa w p. gnieźn. (P. 859 k. 84v). Chyba tego to Piotra Przesieckiego żoną była Anna, która występowała wspólnie z Janem L-im 1516 r. (P. 866 k. 361). Od teścia, Marcina Studzieńskiego, Jan otrzymał t. r. w posagu za jego córką zapis 100 zł. węg. (P. 859 k. 113v). Miał 1502 r. ze strony Marcina, Mikołaja i Jakuba braci z Lutomia termin o połowę Rokszyna (ib. k. 308). Marcinowi Kwileckiemu wyderkował 1503 r. za 40 grz. i 42 zł. węg. sześć łanów osiadłych i jeden pusty w Małym Lutomiu (P. 1389 k. 294v). Wincentemu Przecławskiemu sprzedał wyderkafem 1507 r. za 100 zł. węg. piąte części w Knyszynie i Drogocinie w p. pozn., które sam za takąż sumę nabył wyderkafem od Barbary, żony Marcina Studzieńskiego (P. 1390 k. 130v). Piotrowi Bielejewskiemu zapisał 1508 r. dług 100 grz. jako posag za swoją siostrą Małgorzatą (P. 863 k. 112). Wuja swego, Jakuba L-go kwitował 1509 r. z 30 grz., które zmarły ojciec wyderkował mu był na połowie Rokszyna (ib. k. 161v). Na Rokszynie i na połowie swej części w Małym Lutomiu oprawił 1509 r. posag 100 grz. drugiej swojej żonie Zofii Bożejewskiej, córce Piotra (P. 786 s. 133). Nie uiściwszy 60 grz. posagu swej siostrze Bielejewskiej, winien był 1510 r. zapłacić szwagrowi trzy grzywny winy (P. 863 k. 293). Skwitowany przez tego szwagra 1511 r. z 28 i pół grz. na poczet należnych 100 grz. (P. 865 k. 109), a w r. 1514 z 80 grz. (P. 866 k. 60). Całe swoje połowy Wielkiego i Małego Lutomia oraz Rokszyna sprzedał 1517 r. za 800 grz. Wojciechowi Bylęckiemu, kupując jednocześnie te dobra sposobem wyderkafu od Bylęckiego za 300 grz. (P. 1392 k. 109). T. r. Zofia Bożejewska, żona Jana, skwitowała męża z 100 grz. i 100 zł. węg. posagu oprawionego jej na częściach w Rokszynie i na połowie części w Małym Lutomiu (P. 866 k. 408). Od Sebastiana Jaktorowskiego kupił Jan w 1517 r. za 200 kop gr. całą jego część Studzieńca w p. pozn. (P. 1392 k. 164v). Inną część w tej wsi, to jest dwie części dworu i dom kupił 1519 r. za 40 grz. od Małgorzaty Studzieńskiej, żony Jana Noskowskiego (P. 1391 k. 44v). T. r. na swej części w Studzieńcu oprawił 100 grz. posagu żonie Zofii (P. 1392 k. 261v). W 1527 r. przy okazji wyderkowej sprzedaży czterech łanów Studzieńca on nazwany "Studzieńskim", zaś żona jego "Lutomską" (P. 1393 k. 157). Część w tej wsi sprzedał 1529 r. za 100 grz. Maciejowi Wełmińskiemu (ib. k. 265). Żona skwitowała wówczas Jana ze 100 grz. swej oprawy na połowie jego części w Studzieńcu (P. 871 k. 282v). T. r. od braci Andrzeja i Jana Jemielińskich Jan L. kupił za 500 grz. całe ich części w Jemielnie Kościelnym i Chwałkowie w p. gnieźn., a sposobem wyderkafu nabył od nich za 44 grz. połowę Złotnik z częścią jeziora i rzeki zwanej Główna (P. 1393 k. 288). Żył jeszcze 1530 r. (ib. k. 345v), nie żył już 1531 r. (ib. k. 395). Wdowa, Zofia Bożejewska żyła jeszcze 1541 r., kiedy to kwitowała swych synów Piotra, Jana, Józefa i Stanisława, zwanych Jemielińskimi, z oprawy, którą jej zabezpieczyli na Jemielnie Kościelnym i na Chwałkowie (G. 32 k. 366). Z pierwszego małżeństwa ze Studzieńską miał Jan syna Wojciecha i córkę Annę. Jako ich ojciec i opiekun zobowiązał się w 1516 r. zawrzeć ugodę z Małgorzatą, żoną Jana Noskowskiego (P. 866 k. 361). Anna, niezamężna w l. 1516-1517, potem w l. 1528-1529 żona Stanisława Retkowskiego. Z Bożejewskiej byli synowie wymienieni wyżej i córka Barbara wydana w r. 1531, krótko po 13/II. za Wawrzyńca Przyborowskiego zwanego Mieszała, z którym żyła jeszcze 1535 r.

Wojciech, syn Jana i Studzieńskiej, wspólnie z siostrą Anną kwitowali 1517 r. ojca z oprawy ich zmarłej matki (P. 866 k. 408). Oboje jako współdziedzice Studzieńca pozywali około 1518 r. Mikołaja Mielżyńskiego o należną im część z posagu Katarzyny Łążeckiej (G. 259 k. 62av). Anna, już jako żona Retkowskiego, część w Studzieńcu odziedziczoną po zmarłym wuju Wojciechu Studzieńskim sprzedała 1529 r. za 300 grz. Maciejowi Wełmińskiemu (P. 1393 k. 283). Stanisław, Piotr, Józef i Jan L-cy, synowie z drugiego małżeństwa, niedzielni dziedzice w Jemielnie Kościelnym, połowę Złotnik w p. gnieźn. wyderkowali 153.. r. za 45 grz. szwagrowi Przyborowskiemu (ib. k. 393v). Janowi L-mu dała uczc. Anna "Włochowa", wdowa po sł. Augustynie Italczyku, obywatelu poznańskim, oprawę posagu jej 600 zł. zabezpieczonego na dobrach ruchomych oraz 150 zł. jej własnych (ib. k. 682). Piotr L., dziedzic w Jemielnie Kościelnym, żył jeszcze 1544 r. (G. 44 k. 49). Zob. tablicę.

@tablica

Lutomscy h. Samson
Lutomscy h. Samson, zob. Belęccy h. Samson

Lutomscy h. Własnego
Lutomscy h. Własnego, zwanego Szeliga Odmienna z Lutomia w p. tucholskim. Jan L. był rodzonym wujem Jana Piechowskiego i po jego śmierci wdowa Elżbieta z Krupockich została w 1654 r. skwitowana przez tego siostrzeńca z zapisu testamentowego zmarłego (N. 227 k. 179).

Adam, mąż Elżbiety Korytowskiej, córki Bartłomieja i Elżbiety z Minostowskich, która w 1654 r. sumę 1.500 zł., zapisaną jej przez Adama Biskupskiego, Samuela i Kaspra Sierakowskich oraz Stanisława Smoszewskiego, scedowała Mikołajowi Chrząstowskiemu (ib. k. 158). Adam nie żył już 1654 r., kiedy to Elżbieta kwitowała tegoż Chrząstowskiego z prowizji od sumy 1.500 zł. Wspomniane też wtedy dzieci jej i Adama: Wojciech, Jakub i Marianna (ib. k. 380v). W r. 1661 była już 2-o v. żoną Jana Kaliskiego. Jej dzieci były jeszcze wtedy nieletnie (ib. k. 868). Oboje małżonkowie Kaliscy żyli jeszcze 1695 r. (G. 90 k. 67v). Z wymienionych wyżej dzieci, córka Marianna był w r. 1695 żoną Zygmunta Szudrawskiego. Syn Wojciech odebrał 1675 r. od Mikołaja Chrząstowskiego czynsz 60 zł. od sumy 500 zł. zapisanej niegdyś ojcu (N. 185 k. 464v). Żył jeszcze 1695 r. (G. 90 k. 67v).

Jakub, syn Adama i Korytowskiej, od Jana Ługowskiego i żony jego Katarzyny z Komaszyc 1679.7/VIII. r. wziął w zastaw za sumę 1.500 zł. Gwiazdowo, wieś dziedziczną Przyborowskich (G. 86 k. 164). Z żoną swoją Zofią Zabłocką spisywał wzajemne dożywocie 1684 r. (P. 1107 VI k. 1). Skwitowany 1697 r. przez Aleksandra Stańczykiewicza i jego żonę Teresę z Kaliskich z 200 zł. (G. 90 k. 137). Córce swej pannie Mariannie idącej za Wojciecha Tłockiego zapisał 1706 r. sumę 1.000 zł. (G. 92 k. 79v). W 1708 r. kwitował się z kontraktu z małżonkami Krzywosądzkimi (ib. k. 142v). Nie żył już 1712.22/XI. r., kiedy to owdowiała Zofia z Zabłockich zapisała sumę 3.000 zł. córce Barbarze idącej za Antoniego Czarneckiego (G. 93 k. 122). Wspólnie z zięciem Czarneckim i Wiecheckim oraz niezamężną córką Heleną kwitowała 1717 r. Władysława Radomickiego, kasztelana poznańskiego, z prowizji od sumy 4.400 zł. (G. 93 k. 286). Chyba jeszcze żyła w 1721 r. (P. 1181 k. 136). Córki Adama i z niej zrodzone: Marianna zaślubiła krótko po 1706.12/II. r. Wojciecha Tłockiego, Barbara wyszła w Gnieźnie 1712.22/XI. r. za Antoniego Czarneckiego, żyła z nim jeszcze 1718 r., już nie żyła 1730 r., Zuzanna, w l. 1717-1730 żona Franciszka Wiecheckiego, nie żyła już 1760 r., bezpotomna, wreszcie Helena, w l. 1728-1730 żona Wojciecha Zaruckiego. Syn Barbary Czarneckiej, Jakub występował w l. 1759-1789 jako jedyny spadkobierca dziadków Lutomskich (G. 99 k. 163; 115 k. 87v). Zob. tablicę 1.

Lutomscy h. Własnego 1
@tablica

Jan nie żył już 1654 r., kiedy to wdowę, Elżbietę Krupocką kwitował siostrzeniec jego rodzony Jan Piechowski z zapisów testamentowych wuja (N. 227 k. 179).

N., dziedzic Mokrego w p. tczewskim, zmarły przed r. 1695, po którym z żony Elżbiety Ossowskiej synowie Jakub i Marcin, dziedzice tychże dóbr (N. 189 k. 96).

I. Jakub, w 1703 r. mąż Teresy Kiełpińskiej (N. 192 s. 41), być może żył jeszcze w 1714 r. (N. 197 k. 131). Oboje małżonkowie nie żyli już 1725 r. (N. 202 k. 133v, 134v). Ich córka Joanna była w l. 1699-1703 żoną Franciszka Zeygutt Stanisławskiego, umarła w 1715 r. Synowie Jan i Mikołaj.

1. Jan, syn Jakuba i Kiełpińskiej, mąż Elżbiety Węsierskiej, córki Grzegorza i Tersy Kleistówny. Wspólnie z bratem Mikołajem dziedzic do r. 1721 wsi Zamarte w p. tuchol. (Bär). Kwitował 1714 r. stryja i opiekuna swej żony Andrzeja Węsierskiego z 2.500 zł. prus. z sumy 5.000 zł. prus., którą w 1700 r. zapisał był temu Węsierskiemu jako opiekunowi bratanic, Anny i Elżbiety, Jan Franciszek Tuchołka, starosta jasienicki (N. 197 k. 131, 131v). Jako opiekun siostrzeńców Stanisławskich był 1723 r. posesorem ich wsi Gumnowice (ZTP 42 k. 129). Od ks. Aleksandra Działyńskiego, kanonika katedralnego gnieźnieńskiego i proboszcza łęczyckiego, wydzierżawił 1724.22/IX. r. wsie Dzierżążno, Wiśniewka i młyn Wiśniewski w p. nakiel. (N. 202 k. 80). Będąc w rezultacie działów braterskich dziedzicem połowy wsi Mokre w p. tczewskim oraz części wsi Odry i Wojtal w p. tucholskim, sprzedał owe dobra w 1725 r. za 8.000 zł. prus. bratu swemu Mikołajowi (ib. k. 133, 134v). Z siostrzeńcami Stanisławskimi dokonał t. r. generalnego rozrachunku z posesji Gumnowic, ich dziedzicznej wsi, za lat dziesięć, to jest od śmierci ich matki w r. 1715 (N. 206 s. 207). Asesor ziemski tucholski, kupił kontraktem z 1736.17/VIII. r. od Mikołaja Brezy, kasztelanica santockiego, wsie Leśnica i Kamionka w p. kcyń. za 58.000 zł. (N. 206 s. 16). W 1737 r. występował jako opiekun swych bratanków po bracie Mikołaju (ib. s. 102). Oleśnicę i trzy części we wsi Kamionka w p. kcyń. sprzedał 1746 r. za 88.000 zł. Karolowi Grudzińskiemu, kasztelanowi nakielskiemu (P. 1283 k. 84v). W l. 1748-1758 był zastawnym posesorem Bzowa w p. pozn. (LC i LB Lubasz; P. 1292 k. 124). Nazwany w ostatnich latach życia sędzią i asesorem ziemskim tucholskim (P. 1338 k. 112). Oboje małżonkowie, Jan i Elżbieta z Węsierskich, posesorzy Bzowa, zostali pochowani 1758.6/V. r. (Nekr. Reformatów w Szamotułach). Synowie Jana: Marcin, Antoni, Józef, Stanisław i Franciszek. Spośród nich, Antoni był jezuitą w kolegium poznańskim. Kwitował 1748 r. rodziców (P. 1292 k. 124).



Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona344345346347[348]349350351352Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników