Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
380381382383[384]385386387388
Łobescy - Łyszkowscy
Franciszek, administrator starostwa grabowskiego w r. 1716 (LC Grabów). Chyba ten sam Franciszek, mąż Marianny Skrońskiej, córki Sebastiana i Anny Konopnickiej, uzyskał w r. 1724 od żony plenipotencję celem podniesienia sumy z dóbr Miemiecin(?) w wojew. łęczyckim, scedowanej jej w r. 1711 przez Aleksandra Skrońskiego (I. Kal. 161 s. 344). Pani Marianna, chrzestna w r. 1729 (LB Kotłów). Anna, z Tarchał, chrzestna 1733.26/IV. r. (LB Raszków). Katarzyna, chrzestna 1734.9/XII. r. (LB Lewków). Zuzanna wyszła przed 1736.3/I. r. za Józefa Radwańskiego, chrzestnym jej dziecka był wtedy Franciszek Ł. (LB Janków). Była wdową w r. 1737. Drugim jej mężem, poślubionym przed 1739.10/XII. r., był Antoni Hilary Dobrski, dziecko zaś ich podawał wtedy do chrztu ks. Mikołaj Łabudziński(!), proboszcz rastkowski (ib.). Oboje Dobscy (ona nazwana teraz Łobodzińską) nie żyli już w r. 1781. Jej siostra, Magdalena, już nie żyła w r. 1765, a była żoną Sylwestra Szawelskiego. Katarzyna i mąż jej Walenty Bojanowski, oboje już nie żyli w r. 1762. Józef zaślubił 1767.25/VIII. r. "sław." pannę Justynę Rzeszewską (LC Żerków). Teodora wyszła w Czerminie 1789.28/VI. r. za Aleksego Prusinowskiego, ekonoma we Wróblewie.
Łobżeńscy, Łobżeniccy h. Topór (Pałuka) z Łobżenicy w pow. nakielskim. Daniel Słupski, syn Macieja, kasztelana nakielskiego, dzięki małżeństwu z Zofią Łobżeńską, córką Sędziwoja (zob. niżej), zawartego przed r. 1501, wszedł w dziedzictwo Łobżenicy i od niej poczęto go zwać. Wespół z rodzonym bratem, Mikołajem Słupskim z Drzewianowa, jako tenutariusze Kcyni, część młyna w tym mieście, za konsensem królewskim z 1510.28/II. r., sprzedali w r. 1511 za 80 grz. Dobrogostowi Żarczyńskiemu (P. 786 s. 310). Daniel umarł między r. 1513 a 1515. Jego synowie, Maciej, Andrzej i Marcin, pozostawali pod opieką stryja Mikołaja Słupskiego z Drzewianowa (P. 865 k. 286v, 866 k. 165v). Wspomniana już żona jego, Zofia Ł-a, kwitowała w r. 1500 Barbarę Buntowską z 250 zł., zapisanych na Buntowie w p. nakiel. (N. 146 s. 242). Swoją część w tej wsi t. r. sprzedała wyderkafem za 100 zł. węg. Wojciechowi Krotoskiemu (ib. s. 308). Odziedziczone po ojcu trzy łany osiadłe i trzy łany puste w Kościerzynie p. nakiel., które ojciec nabył wyderkafem za 50 grz. od Jakuba "Rungi" Sypniewskiego, w r. 1502 sprzedała wyderkafem za taką sumę Stanisławowi Jardanowskiemu (ib. s. 320). Część brzegu rzeki Wyrzy w r. 1505 sprzedała za 31 zł. węg. Benedyktowi Rynarzewskiemu (ib. s. 392d). Po swej rodzono-stryjecznej siostrze, Małgorzacie Drzewianowskiej, odziedziczyła Drzewianowo i Skoraczewo w p. nakiel., ale obie te wsie zagarnął Mikołaj Słupski, brat rodzony Daniela Ł-go. W latach 1502-1505 sprzedała je temu Mikołajowi za 1.000 zł. (N. 146 s. 295, 392b; P. 865 k. 286v). Zofia, będąc już wdową, swe dobra w mieście Łobżenicy oraz wsiach, Buntowo i Piesno, w r. 1522 wymieniła z Andrzejem Krotoskim na jego części w Wierzejewicach i dopłatę 3.750 zł. (N. 213 k. 54v). Nabyła wyderkafem: t. r. od Krotoskiego za 2.000 zł. wsie, Żórawia, Strachocin, Kowalewo, Rozwarzyn w p. kcyń (P. 1392 k. 438), w r. 1523 od Jana Łekieńskiego za 300 zł. czwartą część miasta Łekna (ib. k. 519v), w r. 1524 od Małgorzaty, żony Mikołaja Rynarzewskiego, za 1.000 zł. Pszczołczyno w p. kcyń. (Kc. 2 k. 7). Z kolei czwartą część Łekna sprzedała wyderkafem w r. 1527 za 300 zł. Wojciechowi Grodzieńskiemu (P. 1393 k. 169v). Połowę wsi Żórawia wyderkafem sprzedała w r. 1528 za 300 zł. Bernardowi Grocholskiemu (G. 335a k. 114v), zaś pięć łanów roli w tejże wsi w r. 1531 za 100 zł. Michałowi Jardanowskiemu, burgrabiemu ziemskiemu kcyńskiemu (ib. k. 143) i znowu w r. 1534 połowę wsi Żórawia za 100 zł. temuż Grocholskiemu (ib. k. 184). Żyła jeszcze w r. 1536, kiedy całe wsie Żórawia i Kowalewo oraz połowy wsi pustych, Strachocin i Rozwarzyn sprzedała wyderkafem za 2.000 zł. swemu synowi Andrzejowi (P. 1394 k. 55v). Jak już była mowa, Daniel i Zofia mieli synów, Macieja, Andrzeja i Marcina. Córką ich była Barbara, o której rękę matka zawarła 1525.19/XII. r. umowę z Janem Ostrowskim z pow. inowrocł. Wyznaczono ślub na 31/XII. (Kc. k. 99v).
Spośród synów, o Marcinie po za wzmianką z r. 1515 nie wiem nic więcej. Maciej Ł. w r. 1528 kupił od Szymona Turzyńskiego za 1.000 grz. całą wieś Wałdowo oraz części w Wałdówku w p. nakiel. i Jadamkowo w p. tucholskim (P. 1393 k. 223). Na połowie tych dóbr w r. 1533 oprawił posag 400 zł. Jadwidze Śleszyńskiej (N. 213 k. 36). Nie żyli już w r. 1539 a synowie jego, Jan, Wawrzyniec i Maciej, pozywali wtedy Andrzeja Krotoskiego, już kasztelana inowrocławskiego, o sumy wyderkafowe na wsiach Żórawia, Rozwarzyn, Kowalewo i Strachocin (Kc. 10 k. 117v). Ich stryjowie i opiekunowie, bracia Mikołaj i Wojciech Słupscy, oraz Mikołaj Słupski, syn Macieja, kwitowali t. r. kasztelana z 2.000 złp. (ib. k. 119). Owdowiała Zofia była 2-o v. w r. 1542 żoną Jana Oleskiego (Kc. 10 k. 216v, 217), umarła w r. 1545 (ib. k. 293, 307v). Jana, Wawrzyńca i Macieja zwano już Wałdowskimi (Kc. 11 k. 31; N. 157 k. 193).
Andrzej ze Słupów, Ł., drugi syn Daniela i Zofii Ł-ej otrzymał od matki w r. 1536, jak już widzieliśmy, wyderkafowe wsie, Żórawia osiadłą i Kowalewo pustą, połowy wsi pustych, Strachocino i Rozwarzyno. Połowę wsi Żórawia zachował dla siebie, drugą zaś połowę sprzedał wyderkafem w r. 1537 za 600 zł. Bernardowi Grocholskiemu (P. 1394 k. 128). Od Urszuli Włościborskiej, żony Jakuba Czapiewskiego, w r. 1538 kupił za 600 zł. części we Włościborzu p. nakiel. (ib. k. 209), a inne tam części kupił wtedy za taką samą sumę od Barbary Włościborskiej, żony Piotra Skarżyńskiego "Jałmużny" (ib. k. 208v). Od tej drugiej uzyskał też w r. 1539 zobowiązanie, iż zrezygnuje mu części swego syna, Jana Zapadowskiego, w Zapadowie w p. tuchol. (Kc. 10 k. 95). T. r. został zamordowany przez Wojciecha Nadbora (ib. k. 181v). Spadkobiercami jego byli bratankowie Wałdowscy, synowie Macieja Ł-go (Kc. 11 k. 31; N. 157 k. 93). O nich pod Wałdowskimi h. Topór. Zob. tablicę.
@tablica
Łobżeńscy, Łobżeniccy z Łobżenicy w pow. nakiel. Mikołaj z Łobżenicy, Ł., w latach 1427-1438 (G. 3 k. 96v, 4 k. 89v, 5 k. 221v). Sędziwój z Wiśniewa "Nielataj", dziedzic w Łobżenicy, Łobżenicki. Na Starym i Nowym mieście Łobżenicy, wsi Łobżenica oraz przedmieściach, na częściach wsi Pieszna, Łobżenka i Buntowo, jeziora Kraszyn młynów Jutrogoskiego i Wielkiego Łobżeńskiego, dobrach należących mu się za działów z bratem Maciejem, oprawił w r. 1467 posag 30 grz. swej żonie Barbarze (N. 146 s. 20). Ona zaś t. r. dała mężowi swoją macierzystą połowę we wsi Mienkowo p. nakiel. wraz z użytkami w Ślesinie, sprzedała mu jednocześnie wyderkafem za 200 zł. trzecią część ze swej trzeciej części wsi Nietobyle, Zakrzewo i Słupowo p. nakiel. (N. 144 s. 34). Sędziwój na Mienkowie, Zakrzewie, Nietobylu i Słupówku w r. 1468 zapisał 8 grz. mansjonarzom w Łobżenicy (ib. s. 35). Połowę Drzewianowa w p. nakiel., przypadłą z działu z bratem Maciejem, sprzedał t. r. za 50 zł. Pawłowi z Budziszewa (ib. s. 43). Skwitowany w r. 1469 przez Piotra "Roga" z Radziczka z zastawu na Buntowie (ib. s. 77). Jego drugą żoną (jeśli imię pierwszej, Barbary, nie zostało zapisane błędnie) była Małgorzata Jankowska. Na sześciu łanach w Łobżenicy, wolnych od jej oprawy, i na częściach wsi Pieszna w p. nakiel. zapisał w r. 1475 czynsz kościołowi (P. 1382 k. 178). Małgorzata miała oprawę na miastach Łobżenicy Nowej i Starej, wsi Łobżenicy oraz folwarku. W latach 1476-1477 Sędziwój miał sprawę o zabicie Andrzeja Buntowskiego (N. 145 s. 114, 115, 146). Żył jeszcze w r. 1482 (N. 144 s. 316), nie żył już w r. 1488, kiedy to jego syn Wojciech żądał uiszczenia 21 grz. należnych od Wojciecha i Stanisława, dziedziców Potulic (N. 146 s. 14). T. r. Małgorzata była już 2-o v. żoną Mikołaja Słupskiego (ib. s. 28). Trzecią część przywianku, uzyskanego od pierwszego męża na połowie Starej i Nowej Łobżenicy, tj. 80 grz. scedowała w r. 1496 obecnemu mężowi (ib. s. 103). Syn Sędziwoja, wspomniany wyżej Wojciech Ł., żył jeszcze w r. 1493 (P. 22 k. 95v). Był widocznie bezpotomny, bowiem dobra łobżenickie dostały się w całości siostrze Zofii Ł-ej, żonie w r. 1500 Daniela Słupeckiego, który począł się od nich zwać Ł-im (zob. wyżej).
Nie wiem kim był w stosunku do powyższych Mikołaj Ł., między którym a Anną Luchowską zakładane było w r. 1497 vadium (N. 146 s. 148).
Łochoccy h. Junosza z Łochocina w pow. lipnowskim. Jadwiga, w r. 1578 żona Feliksa Jarunowskiego. Aleksy nie żył już w r. 1600, kiedy jego żona, Anna z Oporowa, zapisała dług 130 zł. swemu bratu rodzonemu(!), Marcinowi Szrobskiemu (Kc. 123 k. 654). Czy powyższych można istotnie zaliczać do Junoszów Ł-ch, pewności nie mam.
Erazm z Łochocina, już nie żyjący w r. 1657 (G. 82 k. 1195), mąż Katarzyny z Kiełpin Pręczkowskiej, nie żyjącej w r. 1660 (N. 225 k. 496), był ojcem Stanisława.
Stanisław, syn Erazma i Pręczkowskiej, od ks. Stanisława Gnińskiego, kanonika poznańskiego, jego siostry Katarzyny zamężnej Trlęskiej Aleksandra i Jerzego Łubów, ich braci przyrodnich, kupił w r. 1663 za 10.000 złp. wieś Górkę w p. pozn. (P. 1076 k. 172v, 1425 k. 239, 1428 k. 161). Od Heleny Cieleckiej, wdowy po Mikołaju Słopanowskim, oraz od jej synów, Łukasza, Jana, Aleksandra i Stanisława, kupił w r. 1667 za 18.500 zł. Przyborówko w p. pozn. (P. 196 k. 117v, 1426 k. 961). Od Macieja Ł-go w r. 1672 kupił wsie, Stęklinek w p. lipnowskim, Głęboczek w p. rypińskim, oraz części we wsiach, Frąca, Kopytkowo, Rychłowo, Kamionka i Udziesz w p. nowskim (P. 1121 I k. 10v). Przyborówko i Górkę sprzedał w r. 1677 za 36.000 złp. zięciowi, Samuelowi Kaliszkowskiemu (P. 1428 k. 230). Nie żył już w r. 1680 (P. 1102 IX k. 31). Żeniąc się w r. 1657 z Konstancją Maniecką, córką Jakuba i Agnieszki Przecławskiej spisywał kontrakt małżeński 8/VI. (G. 82 k. 1195). Żonie tej w r. 1660 oprawił 3.000 zł. posagu (N. 225 k. 496). Testament dysponujący sumami i ruchomościami spisała ona w Poznaniu 1693.29/V. r., pod zakładem 3.000 zł. (P. 1125a k. 103). Żyła jeszcze w r. 1701 (P. 1140 I k. 140v). Synowie, Stefan i Wojciech. Córki, Teresa, ur. w Górce, ochrzcz. 1668.21/IV. r. (LB Objezierze), zapewne zmarła dzieckiem, i Katarzyna. O tej Katarzynie dowiadujemy się najpierw, że była żoną Chryzostoma Pogorzelskiego, który w r. 1676 roborował zawarty z jej ojcem w Przyborówku układ o sumę 12.000 złp. posagu (P. 1094 k. 93, 94), ale tego samego roku oprawił jej 10.000 złp. posagu mąż, Samuel Kaliszkowski (P. 1427 k. 569v). Może w pierwszym wypadku mamy pomyłkę co do imienia i szło o inną córkę Stanisława? Katarzyna zamężna Kaliszkowska umarła między r. 1702 a 1719.
1. Stefan, syn Stanisława i Manieckiej, kasztelan rypiński w r. 1703, dobrzyński od 1722.1/XII. r. (Kossakowski III; Bon.). Od Stanisława Jemielskiego, wojskiego inowrocławskiego, w r. 1686 brał w zastaw Smoszewo p. kcyń. (Kc. 132 k. 388v). Kwitował w r. 1690 Kazimierza Ł-go, stolnika dobrzyńskiego, z zapisu rezygnacyjnego dotyczącego Steklina w p. lipnowskim (Kc. 132 k. 559v). Od Zygmunta Niemojewskiego w r. 1691 kupił za 41.000 złp. Słupowo z folwarkiem Łukowiec w pow. nakiel. (P. 1122 X k. 82v), zaś w r. 1693 dobra te zastawił na trzy lata za 40.000 złp. klaryskom bydgoskim (N. 189 k. 65). Był w r. 1706 dziedzicem dóbr: Słupowo i Łukowiec w p. nakiel., Steklinek (Steklino Małe) i Niedźwiedź w ziemi dobrzyńskiej (Bydg. 79 k. 31, 35). Od Franciszka Moszczeńskiego, chorążego brzeskiego-kuj., w r. 1717 wziął w zastaw na dwa lata za 5.000 zł. Kotomierz w p. bydg. (N. 193 s. 160), a skwitował go z tej sumy już w r. 1712 (N. 194 s. 44). Od Władysława Korzbok Łąckiego, kasztelanica kaliskiego, w r. 1713 brał w trzyletni zastaw za 40.000 złp. wsie, Liszkowo, Rataje, Piesna z młynem Folusz w p. nakiel. (N. 195 s. 112). Zastaw Liszkowa za tę samą sumę odnowił w r. 1715 ale już z Janem Łakińskim (N. 198 s. 135). Kwitował się w r. 1719 z tym Łakińskim ze spisanego 1715.4/X. r. kontraktu trzyletniej dzierżawy Liszkowa (N. 201 II k. 38v). Umarł w r. 1724 (Bon.). Jego żoną była Apolinara Unimierska, córka Michała i Marianny Jemielskiej obok siostry Ulatowskiej spadkobierczyni ojca. Dobra po nim, a więc Brudnowo, Ossówkę i bory ciągnące się od wsi Waganca do Brudnowa w p. inowrocł. sprzedała w r. 1685 za 13.500 złp. Stanisławowi Jarnowskiemu, cześnikowi inowrocławskiemu (P. 1109 II k. 48v). "Jaroszewiznę" we wsi Święte w p. brzeskim(?) w r. 1686 sprzedała za 1.400 złp. Przemysławowi Bykowskiemu, podczaszemu sieradzkiemu. Od męża uzyskała w r. 1695 zapis posagu 16.275 zł. (P. 1130 X k. 57v), zaś w r. 1701 zapis dożywocia (P. 1141 IX k. 153). Mąż w jej imieniu w r. 1696 kwitował się z Maciejem Wałdowskim z inwentarza wsi Kobyłki, Kopanina i Starężyn w p. kcyń. (G. 90 k. 74). Żyła jeszcze w r. 1715, kiedy córka Eleonora, żona Stanisława Niszczyckiego, z czasem kasztelana raciąskiego, skwitowała oboje rodziców z 20.000 tynfów, na poczet 60.000 tynfów swego posagu (N. 198 s. 137). Nie żyła już 1725 r. (I. Kal. 161 s. 267, 268). Eleonora Niszczycka nie żyła już w r. 1734. Byli dwaj synowie, Stanisław i Jan Antoni.
1) Stanisław (Stanisław Aleksander), syn Stefana i Unimierskiej, ochrzcz. 1686.23/X. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), mianowany stolnikiem dobrzyńskim 1713 r., chorąży dobrzyński 1716 r., deputat na Trybunał Koronny 1722 i 1723 r., kasztelan dobrzyński 1724.4/V. r., starosta osiecki 1728 r., elektor Stanisława Leszczyńskiego z ziemi dobrzyńskiej 1733 r. (Bon.; Kossak. III; I. Kon. 75 k. 389v; Ws. 83 k. 23v). Kwitował się wzajemnie z Jakubem Działyńskim, wojewodzicem kaliskim, z pretensji o kontrakt dzierżawy zawarty w r. 1722, dotyczący miasta Krajenka oraz wsi, Tarnówka, Ossówka, Piecewo (N. 202 k. 125v). Od Józefa Radolińskiego, podkomorzego wschowskiego, uzyskał w r. 1725 cesję sumy 60.000 złp., zastawnej na miastach Unrugowa i Kargowa, dziedzicznych Karola Unruga, stolnika wschowskiego (N. 204 k. 44). Od Jana Antoniego Radomickiego, wojewody inowrocławskiego, starosty generalnego wielkopolskiego, w r. 1726 wziął w zastaw za 100.000 zł. wsie, Granowo, Drużyn, Kubaczyn, Niemierzyno i Strzępin w p. kośc. Tę sumę oraz 10.000 zł. prowizji scedował w r. 1728 wdowie po wojewodzie, Dorocie z Broniszów, w zamian za dokonaną przez nią wtedy cesją na jego rzecz starostwa osieckiego. Konsens królewski na ową cesję wydany był 19/VI. t. r. (Ws. 83 k. 23v). Od Franciszka Szeliskiego w r. 1730 kupił za 31.000 tynfów wieś Gliszcze w p. nakiel. (N. 204 k. 72). Ze szwagrem Niszczyckim, kasztelanem raciąskim, po śmierci jego żony a swej siostry Eleonory, zawierał w imieniu własnym i brata komplanację spisaną we wsi Grabiona, dotyczącą 60.000 złp. jej posagu, 1734.10/IX. r. (N. 205 k. 228). Od Lubomirskich w r. 1736 nabył Nieborów (Bon.). Starostwo osieckie za konsensem królewskim scedował w r. 1737 synowi Józefowi Janowi (Bydg. 95 k. 65). U schyłku życia był właścicielem Słupowa, Łukowa, Wierzchucina, Krąpiewa, Trzemiętówka, Drzewianowa, Glesna, Słupówka w p. nakiel., Nieborowa w p. rawskim, Steklinka w p. lipnowskim (Bydg. 132 k. 158). Umarł 1738.13/VIII. r., pochowany w Toruniu w kościele Panny Marii (ib. k. 398). W sprzeczności z tą datą zgonu pozostaje zapis z r. 1737, gdzie mowa, iż po jego śmierci opiekunem nieletnich synów, Józefa-Jana i Wojciecha, jest ich stryj, Jan-Antoni, starosta krzeczowski (N. 206 s. 193). Żoną Stanisława była Teofila Rydzyńska, córka Stanisława łowczego wschowskiego, i Teresy Kwileckiej. Konstrakt małżeński spisany był w Grzymiszewie 1723.31/III. r. Wniosła 100.000 złp. posagu (I. Kon. 75 k. 389v). Przeprowadziła ona 1725.20/VIII. r., pod zakładem 189.000 zł., podział ojcowizny z siostrą Marcjanną, żoną Antoniego Mycielskiego, starosty wschowskiego (I. Kal. 161 s. 255). Zaraz potem mąż oprawił jej 91.500 zł. posagu. Teofila odziedziczoną po ojcu połowę wsi Morkowo w p. kośc. sprzedała wtedy za 60.000 zł. siostrze Mycielskiej (ib. s. 267, 268). Oprócz wspomnianych wyżej synów, Józefa-Jana i Wojciecha, był jeszcze Józef Gabriel, ur. w Radosiewiu, ochrzcz. 1727.6/IV. r. (LB Czarnków), może identyczny z Józefem-Janem?
(1) Jan (Jan Józef), syn Stanisława i Rydzyńskiej, starosta osiecki 1737 r., nabył od Ogińskich starostwo błońskie, które w r. 1770 scedował Dzierzbickiemu (Bon.). Jeszcze nieletni, w latach 1737-1742 pozostawał pod opieką stryja Jana Antoniego (N. 206 s. 193; Kc. 139 k. 281). Podziału dóbr dokonał z bratem w r. 1745 (Bydg. 132 k. 145). Dziedzic wsi Krotoszyno p. gnieźnien. 1752 r. (G. 98 k. 545), wespół z bratem dziedzic Sokołowa p. kon. 1754 r. (I. Kon. 78 s. 800). Dziedzic miasta Barcina z przyległościami w p. kcyń. 1745 r. (N. 210 k. 62v-64). Żył jeszcze w r. 1774 (G. 100 k. 640). Nieborów sprzedał Radziwiłłom, pozostała jednak na tych dobrach należna mu suma. Nie żył już w r. 1785 (P. 1382 k. 408v). Był bezdzietny i, jak się zdaje, bezżenny.
(2) Wojciech, syn Stanisława i Rydzyńskiej, nabył od Działyńskich w r. 1758 starostwo murzynowskie (Bon.), a 1762.29/VII. r. dostał konsens królewski na scedowanie tej tenuty Konstantemu i Brygidzie z Załuskich Bnińskim. Kontrakt sprzedaży starostwa spisał z nimi już wcześniej, 30/VI. t. r. (Kc. 145 k. 62). Był w r. 1759 generałem-majorem wojsk koronnych (N. 211 k. 344v). Pozostawał w latach 1737-1742 pod opieką stryja Jana-Antoniego (N. 206 s. 193; Kc. 139 k. 281). Dziedzic Słupowa w r. 1745 (N. 210 k. 62v-64). Dziedzic Królikowa w p. kcyń., w r. 1747 zastawił tę wieś Kazimierzowi Sadowskiemu (ib. k. 251). Dobra Stęchlinek, Wygoda, Niedźwiecz z młynem Czernikowo w ziemi dobrzyńskiej sprzedał 1750.17/IX. r. za 75.000 tynfów Władysławowi Krzyckiemu, staroście zelgniewskiemu (N. 211 k. 25v). Nie żył już w r. 1782, a nie żyła wtedy również jego żona, Anna Kalkszteinówna (P. 1359 k. 154). Synowie, Józef i Ignacy. Z córek, Joanna Franciszka wyszła przed r. 1783 (w r. 1782?) za Jana Święcickiego, z czasem generała wojsk polskich, będąc już wdową umarła w Kokorzynie 1828.26/III. r., mając ok. 60 lat. Ludwika mając lat 16 poszła 1787.14/XI. r. za Józefa Mieczkowskiego, kasztelanica konarsko-kujawskiego. Byli rozwiedzeni w r. 1791, a ona żyła jeszcze 1795 r. Eleonora zaślubiła 1788.7/VI. r. Józefa Kajetana Zawadzkiego z Cerekwicy, potem dziedzica Dziećmiarek. Była i Bogumiła, w r. 1791 jeszcze niezamężna (P. 1368 k. 217v).
a. Józef (Józef Anastazy), syn Wojciecha i Kalkszteinówny, uzyskał za sumę 102.000 złp. cesję starostwa powidzkiego od Kazimierza Radońskiego (P. 1113 k. 326), cedował tę królewszczyznę 1787.5/VI. r. Bonawenturze Gajewskiemu, biorąc od niego 130.000 złp. (P. 1375 k. 8). Rotmistrz kawalerii narodowej 1786 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1791 r. (P. 1368 k. 217v), generał-brygadier regimentu kaliskiego 1807 r., obrany prezydentem Warszawy 1807.16/II. r., złożył ten urząd w
@tablica
kwietniu t. r., był w r. 1809 sędzią pokoju pow. bydgoskiego (Bon.). Od Kazimierza Dworzańskiego uzyskał w r. 1786 cesję praw do wsi Mamlicz pow. inowrocł. (G. 113 k. 20). Od szambelana Wojciecha Piechowskiego kupił 1788.26/VI. r. Giewartowo p. gnieźn. z przyległościami, za 52.000 zł., ale już 1789.20/I. r. sprzedał owe dobra za 54.000 złp. Stanisławowi Chrościckiemu (P. 1365 k. 475; G. 115 k. 96, r. 1788, k. 10, r. 1789). Był w r. 1795 dziedzicem Barcina (LB Barcin).
b. Ignacy (Ignacy Franciszek), syn Wojciecha i Kalkszteinówny, pisał się hrabią. Jako bratanek i współspadkobierca stryja Jana Józefa, starosty osieckiego, sumę pozostałą na Nieborowie u Radziwiłłów cedował w r. 1785 bratu Józefowi Anastazemu (P. 1362 k. 408v). Dziedzic Słupowa i Barcina 1786 r. (LB Barcin). Wspólnie z siostrami, panną Bogumiłą, Joanną Święcicką i Ludwiką Mieczkowską, skwitował w r. 1791 brata Józefa Atanazego z ruchomości pozostałych po zmarłej bezpotomnie stryjecznie ich siostrze Korduli, zamężnej Małachowskiej, wojewodzinie krakowskiej (P. 1368 k. 217v). Żył jeszcze w r. 1793 (P. 1370 k. 192).
2) Jan (Jan Antoni), syn Stefana, kasztelana dobrzyńskiego, i Unimierskiej, starosta krzeczowski 1718 r., elektor Stanisława Leszczyńskiego z wojew. krakowskiego 1733 r., poseł dobrzyński na sejm 1735 r., uzyskał 1718 r. konsens na wykup starostwa soleckiego od Słoneckich (Bon.). Wspomniany obok rodziców w r. 1708 (Bydg. 79 k. 31). Opiekun bratanków, kasztelaniców dobrzyńskich, w latach 1738-1742 (N. 206 s. 193; Kc. 139 k. 281). Nie żył już w r. 1745 (N. 210 k. 93v). Żoną jego była Krystyna z Witowic Szwarcenberk Czernówna, wdowa 1-o v. po Janie Brzechffie, staroście krzeczowskim. Mąż uzyskał dla niej w r. 1718 prawo wspólnoty na starostwie soleckim, które mu wtedy, jak już wiemy, pozwolono wykupić (Bon.). Jedyna córka Kordula, nieletnia w r. 1745 (N. 210 k. 93v), była w r. 1755 w Andrychowie, w domu swego dziada Czernego, kasztelana wojnickiego, zaręczona Piotrowi Małachowskiemu, staroście oświecimskiemu (K. P. nr 93), poźniejszemu wojewodzie krakowskiemu. Umarła w r. 1790 w Warszawie, a inwentarz pozostałych po niej rzeczy spisano 4/VI. (P. 1368 k. 217v).
2. Wojciech, syn Stanisława i Manieckiej, wspomniany w r. 1682 (P. 1105 X. k. 62v), jezuita kolegium poznańskiego, przypadającą sobie połowę dóbr ojcowskich, tj. Stęklino i Głęboczek w powiatach lipnowskim i rypińskim, oraz części wsi, Frąca, Kopytkowo, Rychłowo, Kamionka i Udziesz w pow. nowskim dał w r. 1691 Kazimierzowi Ł-mu stolnikowi dobrzyńskiemu (P. 1121 II. 10v). Zob. tablicę.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
380381382383[384]385386387388
