Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona386387388389[390]391392393394Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Łobescy - Łyszkowscy
Łosińscy
3. Mikołaj, syn Andrzeja i Katarzyny Ł-ej, dojrzały, nieobecny (w kraju?) w r. 1539 (P. 1394 k. 324v), a działów braterskich w r. 1543 wziął wraz z braćmi Janem i Wawrzyńcem Łosiniec (P. 1395 k. 30, 30v). Część wsi Gać w p. pozn. w r. 1544 sprzedał wyderkafem Jerzemu Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (ib. k. 121v). Bezdzietny a chyba i bezżenny, nie żył już w r. 1547 (P. 886 k. 433). Zabity został przez Macieja Zajączkowskiego Bieniaka, a w r. 1557 już po śmierci zabójcy bracia Mikołaja pozywali jego synów, Jakuba i Stanisława Zajączkowskich (G. 36 k. 243v).

4. Jan, syn Andrzeja i Katarzyny Ł-ej, w r. 1539 już dojrzały (P. 1394 k. 324v), a działów braterskich w r. 1543 otrzymał oboka Mikołaja i Wawrzyńca części w Łosińcu (P. 1395 k. 30v). Od Macieja Piotrowskiego zw. Pietuch w r. 1545 kupił za 1.000 złp. części wsi Piotrowice i Ciosny p. pyzdr. (Py. 23 k. 183). Inną część wsi Ciosny kupił w r. 1550 za 60 złp. od Mikołaja Piotrowskiego, swego teścia, a sprzedał mu równocześnie za takąż sumę swoją część Piotrowic (Py. 31 k. 13v). Po śmierci brata Mikołaja pozywał w r. 1547 swych braci jako współspadkobierców zmarłego o sumę 100 zł., którą ten był mu winien (ib. k. 433). Zabił w r. 1550 Jakuba Wygrozowskiego, o co go w r. 1551 pozywał stryj Jakuba, Jerzy Drachowski (Py. 173 k. 100). Zabił też w r. 1552 Krzysztofa Babińskiego zw. Książek (P. 174 k. 159v). Od brata Wawrzyńca nabył w r. 1558 jego części po rodzicach w Łosińcu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 514). Te części, jak również części odziedziczone po bracie Stanisławie, t. r. sprzedał za 3.000 zł. Krzysztofowi Grzymułtowskiemu (P. 899 k. 701v, 1396 k. 617v; Py. 176 k. 570). Opiekunami bratanków i bratanic urodzonych ze swych braci, Piotra i Wojciecha Ł-ch, mianował w r. 1563 braci swych stryjeczno-rodzonych, Marcina i Bartłomieja Skrzetuskich (P. 1397 k. 239v). Połowę swych dóbr we wsi Ciosna sprzedał w r. 1566 za 1.800 zł. swemu zięciowi Kasprowi Kaliskiemu (ib. k. 509v). Nie żył już w r. 1568 (G. 49 k. 111v). Jego pierwszą żoną była w r. 1550 Anna Piotrowska, córka Mikołaja (Py. 172 k. 656). Swoją rodzicielską część wsi Linowiec sprzedała ona w r. 1550 za 60 złp. swym braciom rodzonym(!), Janowi, Stanisławowi i Leonardowi Linowskim (Py. 31 k. 13v). Uderza jednoczesność transakcji o Piotrowice, Ciosny i Linowiec, zawsze za taką samą sumę 60 zł., zapewne w jakiś sposób tylko symboliczną. Drugiej żonie, Annie Otorowskiej, na połowie swj części wsi Ciosny oprawił w r. 1553 posag 300 zł. (P. 894 k. 487, 1396 k. 107). Jako wdowa pozywała ona w r. 1569 pasierba Mikołaja o nie uiszczenie sumy 400 zł. (Py. 107 k. 411), z której go t. r. skwitowała (P. 915 k. 703, 862v). W r. 1571 mowa o dokonanej już przez tegoż pasierba na rzecz Marcina Siedleckiego cesji jej oprawy i dożywocia na Ciosnach (G. 51 k. 75). Mogłoby się zdawać, że już wtedy nie żyła. Jednak, jak się wydaje, żyła jeszcze i w. r. 1578 (G. 56 k. 187v). Z pierwszego małżeństwa synowie Mikołaj i Maciej oraz córka Jadwiga zaślubiona Kasprowi Kaliskiemu. Rzecz charakterystyczna, że ów Kaliski przed ślubem dawał zobowiązanie względem jej oprawy nie ojcu narzeczonej, lecz jej macierzystemu dziadowi, Mikołajowi Piotrowskiemu (Py. 179 k. 840). Świadczyć by to mogło bądź o zozdźwiękach w rodzinie, bądź też wnuczka przebywała u dziadka przez niego chowana. Mikołaj, Maciej i ta Jadwiga w r. 1579 skarżyli Stanisława Linowskiego cz. Piotrowskiego, dziedzica części Piotrowic, o zagarnięcie po śmierci ich dziadka należnych im ruchomości wartych 4.000 grz. (P. 116 k. 589). Z drugiej żony byli synowie, Wojciech, Stanisław i Jan, oraz córki, Zofia, w latach 1590-1609 żona Marcina Poniatowskiego, i Anna. Obie one w r. 1590 występowały jako spadkobierczynie swych zmarłych braci, Wojciecha i Stanisława, oraz zaginionego bez wieści Jana (P. 954 k. 211, 687v, 963 k. 476). Siostrze Annie, niezamężnej, małżonkowie Poniatowscy w r. 1595 zapisali dług 100 zł. (P. 963 k. 476). Wszyscy trzej synowie Jana i Otorowskiej w r. 1568 wspomniani jako nieletni (G. 49 k. 111v). Nie wiem, czy to ten czy jakiś inny Wojciech Ł. był w r. 1582 dzierżawcą Gębic (P. 938 k. 700).

1) Mikołaj, syn Jana i Piotrowskiej, w imieniu własnym i nieletnich braci, Wojciecha, Stanisława i Jana, dawał w r. 1568 zobowiązanie bratu Maciejowi (G. 49 k. 111v). Swoje części wsi Ciosna (Ciosny), scedowane mu ongiś przez matkę, w r. 1569 sprzedał wyderkafem za 400 Marcinowi Słoneckiemu (P. 1398 k. 32). Wespół z bratem Maciejem całe, odziedziczone po ojcum części owej wsi, jak również prawa do tych części spadłe po matce, sprzedali w r. 1571 za 1.000 grz. Leonardowi Linowskiemu (G. 51 k. 75v; P. 1398 k. 194v). Bezpotomny, umarł między r. 1582 a 1585, kiedy to jako jego spadkobierczyni występowała siostra Jadwiga zamężna Kaliska (Py. 119 k. 292v, 122 k. 121). Chyba to tenn sam Mikołaj Ł. w r. 1574 wydzierżawił od Wojciecha Drachowskiego Lisa części w Drachówku Rumiejewskim w p. gnieźn., a jednocześnie żonie swej "uczciwej" Agnieszce, pochodzacej z miesteczka Mielżyna, zapisał dług 40 grz. (G. 52 k. 348v, 350).

2) Maciej, syn Jana i Piotrowskiej, skwitował w r. 1568 Macieja Słaboszewskiego z procentów od sumy 150 złp. (I. R. Kon. 13 k. 638). Dobra w Łosińcu odziedziczone po stryju Stanisławie, które wdowa po owym stryju, mająca na nich oprawę, rezygnowała była Krzysztofowi Grzymułtowskiemu, rezygnował teraz ze swej strony Barbarze z Czarnkowskich, wdowie po tym Grzymułtowskim, trzymającej te dobra w dożywociu. Zawarował jednak, iż po jej smierci wrócą do niego lub jego spadkobierców (P. 1398 k. 115). Bezpotomny, umarł między r. 1579 a 1585, spadkobierczynią zaś była siostra Kaliska (Py. 116 k. 389, 122 k. 121).

5. Wojciech, syn Andrzeja i Katarzyny Ł-ej, w r. 1539 dojrzały nieobecny (w kraju?) (P. 1394 k. 324v), od brata Stanisława nabył w r. 1544 za 900 zł. całą wieś Jemielenko (Jemielinko, Imielinko) w p. gnieźn. (P. 1395 k. 157). Żył jeszcze w r. 1547 (P. 886 k. 433). Żonie swej, Katarzynie Rakojeckiej, córce Feliksa, na połowie Jemielenka oprawił w r. 1545 posag 417 zł. (P. 1395 k. 213). Ta Katarzyna, nazwana tu Michalecką, już wdowa, kwitowała w r. 1557 za 100 zł. Stanisława Włoszynowskiego (G. 36 k. 123v). Że nie była to jakaś inna, druga żona Wojciecha, świadczy zapis z r. 1562, który Katarzyna Rakojecka, wdowa po Wojciechu, teraz 2-o v. żona Marcina Ułanowskiwgo, swoją oprawę 416 zł. posagu na Jemielenku sprzedała wyderkafem za 800 zł. Stanisławowi Skrzetuskiemu (P. 1397 k. 145v). Dysproporcja sum tłumaczy się tym, iż oprawę posagu należy zawsze liczyć podwójnie, wchodziło tu bowiem w grę także "wiano", z reguły równe posagowi. Nie żyła już w r. 1599, kiedy jej córka Anna, żona Wojciecha Modliszewskiego Sobiejuchy, kwitowała swych przyrodnich braci Ułanowskich (G. 66 k. 124). Ta Anna wyszła za Modliszewskiego w r. 1572, krótko po 2/VI. Po bezdzietnej śmierci swych braci stała się dziedziczką części w Łosińcu (P. 1400 k. 611v). Synów Wojciecha i Rakojeckiej było trzech: Stanisław, Jan i Jerzy.

1) Stanisław, syn Wojciecha i Rakojeckiej, wespół w braćmi rodzonymi a obok braci stryjecznych przypozywał w r. 1557 Zajączkowskich w sprawie o zabójstwo stryja Mikołaja (G. 36 k. 243v). Był chyba jeszcze nieletni w r. 1562, kiedy Bartłomiej i Marcin Skrzetuski jemu i jego braciom dali zobowiązanie, iż po śmierci ich matki, teraz 2-o v. Ułanowskiej, zwrócą im 400 złp. (P. 904 k. 344v). Chyba już nie żył w r. 1569 (P. 915 k. 269v).

2) Jan, syn Wojciecha i Rakojeckiej, wspomniany w r. 1557 (G. 36 k. 243v), jeszcze w r. 1562 nieletni (P. 904 k. 344v), współdziedzic części w Łosińcu, wespół z bratem Jerzym pozywał Grzymułtowskich, synów Mikołaja i Barbary z Czarnkowskich, o wydzielenie im ich dóbr w tej wsi (P. 915 k. 269v). Od Wojciecha Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty generalnego wielkopolskiego, w r. 1572 nabył wyderkafem za 1.200 złp. wieś Przybychowo w p. pozn. (P. 1398 k. 366v). Szwagrowi Modliszewskiemu w posagu za siostrą zapisał w r. 1572 dług, gotowizną 600 złp. i w klejnotach 100 złp. (P. 920 k. 724v). Łosiniec, wieś swoją i brata Jerzego, w r. 1575 sprzedał za 2.800 złp. Marcinowi Rynarzewskiemu (P. 1398 k. 560v), musiała jednak ta transakcja nie dojść do skutku, skoro, jak widzieliśmy, dziedziczyła potem w Łosińcu siostra Modliszewska. Ciotce Zuzannie zamężnej Wyszławskiej Jan w r. 1576 zapisał dług 100 złp. (G. 54 k. 46).

3) Jerzy (Grzegorz), syn Wojciecha i Rakojeckiej, wspomniany w r. 1557 (G. 36 k. 243v), z całą pewnością jeszcze nieletni w r. 1562 (P. 904 k. 344v), współdziedzic w Łosińcu, żył jeszcze w r. 1575 (P. 1398 k. 560v).

6. Wawrzyniec zw. Farach, syn Andrzeja i Katarzyny Ł-ej, nieletni w r. 1539 (P. 1394 k. 324v), uzyskał z działów braterskich w r. 1543 obok braci Mikołaja i Jana części w Łosińcu (P. 1395 k. 30v), ale je w r. 1547 dał bratu Stanisławowi (ib. k. 384v). Kiedy zaś ten umarł, ponowił donację dóbr rodzicielskich w Łosińcu w r. 1558, tym razem na rzecz brata Jana (I. i D. Z. Kal. 6 k. 514), który nawzajem zobowiązał się utrzymać Wawrzyńca dożywotnio (i. Kal. 23 s. 1059). Jednak już t. r. Wawrzyniec część w Łosińcu, odziedziczoną po bracie Stanisławie, dał Mikołajowi Grzymułtowskiemu (P. 1396 k. 644v). Przeciwko Wawrzyńcowi zwanemu Farach, "gołocie" nieosiadłemu, protestowała w r. 1559 jego stryjenka, Zofia z Iłowca, wdowa po Stanisławie Ł-im, skarżąc o najazd i wygnanie jej z oprawy w Łosińcu (P. 901 k. 56v). Kwitowała go ta stryjenka w r. 1560 (P. 902 k. 640). Zob tablicę.

Łosińscy h. Pomian
Łosińscy h. Pomian z Łosińca w p. gnieźn. Wielisław z Łosińca w r.

Łosińscy (h. Jastrzębiec?)
@tablica

1449 skwitowany przez Mikołaja z Janowca (Janów Młyna), kasztelana śremskiego, z 18 grz. (G. 7 k. 29). Mikołaj z Łosińca dokonując w r. 1463 podziału dóbr z rodzonym bratem Marcinem z Podlesia, wziął Łosiniec i połowę Piączyna (Piekszyna?) oraz sumę pieniężną u Jana Prusieckiego, Marcinowi zaś dostało się Wysokie Podlesie i połowa Piączyna z połową jeziora tamże (P. 1384 k. 167). Wielisław z Łosińca, nie wiem czy identyczny ze wspomnianym wyżej, występował w r. 1491 ze swym synem Wojciechem (G. 22 k. 149v). Wojciech Ł., chyba identyczny z synem Wielisława, opiekę dzieci swego zmarłego stryjeczno-rodzonego brata Jana Kołybskiego, tj. Wojciecha, Katarzyny, Anny, Estery i Doroty, w r. 1494 powierzył matce ich Dorocie, obecnie 2-o v. żonie Macieja Budziejewskiego (G. 23 k. 42). Na połowie Łosińca t. r. oprawił żonie swej Helenie, córce Mikołaja Miedźwiedzkiego, posag 100 grz. (P. 1388 k. 36). Umarł między r. 1496 a 1499 (G. 16 k. 118, 18 s. 81). Owdowiała Helena żyła jeszcze w r. 1512, kiedy to dawała zobowiązanie Andrzejowi Skrzetuskiemu, mężowi swej córki Katarzyny, iż 100 grz. swego posagu, oprawionego na Łosińcu, po jej śmierci przypadnie tylko jemu (G. 26 k. 18v). Córkom Wojciecha i Heleny, Katarzynie, Annie i Małgorzacie, Piotr i Wojciech, bracia z Przesieki, oświadczyli w r. 1500 gotowość zadość uczynienia względem kontraktu dzierżawy Grzybowa, dziedzictwa owych sióstr (G. 24 k. 75v, 77v). Jak już powiedziałem, Katarzyna była żoną Andrzeja Skrzetuskiego. Siostra jej Anna, swoją połowę Łosińca (Małgorzata więc już wtedy nie żyła) wraz z częścią oprawy matki, która miałaby jej przypaść po śmierci tej matki, sprzedała w r. 1511 za 200 grz. szwagrowi Skrzetuskiemu (P. 786 s. 304). Skwitowała tego szwagra w r. 1512 z 50 grz., tj. z należnej jej części macierzystego posagu (G. 26 k. 18). W r. 1513 była już żoną Jakuba Redeckiego, zaś w r. 1544 występowała jako wdowa po nim.

Łosińscy
Łosińscy różni. Maciej kwitował w r. 1547 ze 105 zł. długu matkę i syna Lubiatowskich (P. 886 k. 497v). Jan "Łosiński a Wolde", nie żyjący już w r. 1626, był ojcem Katarzyny "a Wolde", wtedy żony Aleksandra z Nozewa Kakulińskiego (N. 222 k. 741). Ks. Stanisław Franciszek Ł. pleban w Cerekwicy, pozywany był w r. 1644 przez Władysława Bojanowskiego, działającego w imieniu brata Łukasza, obecnego dziedzica tej wsi (P. 169 k. 473). Mikołaj z dwóch dymów, jakie miał we wsi Czachóry w r. 1652 winien był płacić podwójnego podymnego 2 zł. (Rel. Kal. 31a k. 260v). Piotr i Marianna, rodzice bliźniaków Sebastiana i Pawła, ochrzczonych 1689.20/I. (LB Pozn., Św. Maria Magdal.). "Nob." Joachim (Łoszyński) świadkował 1757.17/XI. r. (LC Mur. Goślina). Jakub, dzierżawiąc starostwo Mieścickie od Filipa Raczyńskiego, skwitowany w r. 1780 z 200 złp. przez Wojciecha Nerskiego (G. 107 k. 30, 31). Nazwany w r. 1783 byłym dzierżawcą tego starostwa (G. 110 k. 121v). Antoni, mąż Eleonory Motowiczówny, wdowy 1-o v. po Antonim Otockim, która w r. 1780 odstąpiła od substancji po pierwszym mężu (I. Kon. 82 k. 155). Może ten sam Antoni Ł. był w r. 1790 pełnomocnikiem Antoniego Mierzewskiego, dziedzica Osieczna (G. 115 k. 48v). Józef, dziedzic Oleszna, skwitowany w r. 1788 przez Katarzynę z Kołudzkich Zaleską z 2.000 złp. (G. 115 k. 134).

Łosiowie h. Dąbrowa
Łosiowie h. Dąbrowa z p. przasnyskiego, ziemi ciechanowskiej. Andrzej, syn zmarłego Stanisława, kasztelana dobrzyńskiego, odbierał od Stanisława Mikołajewskiego zobowiązanie dania oprawy żonie Zofii Jasieńskiej, dopełnione w r. 1592 (R. Kal. 6 k. 640). Pankracy, ojciec Anny, w r. 1597 żony Samuela Grabowieckiego (P. 1402 k. 507). Anna żona 1-o v. Walentego Łanskowskiego(?), była już w r. 1624 2-o v. żoną Stanisława Świeykowskiego (Kośc. 292 k. 287v). Będąc już wdową i po tym drugim mężu umarła bezpotomnie między r. 1651 a 1659, kiedy jej siostra i spadkobierczyni Katarzyna kwitowała Andrzeja Stefana Drozdowskiego z prowizji od sumy 650 zł. (Py. 151 s. 236; Kośc. 304 k. 988). Owa Katarzyna, niezmężna, mając lat 70 roborowała w r. 1667 swój testament (Kośc. 305 k. 363). Kasper Ł. (Los?), mąż Anny Molskiej, która w r. 1630 kwitowała Grabskich (Z. T. P. 28b s. 2400). Aleksander, podstoli chełmiński, nie żył już w r. 1677, kiedy wdowa Justyna Teofila z Przytyka Podlodowska kwitowała Adama Molskiego, pisarza ziemskiego kaliskiego, z 5.000 zł. i t. r. kwitowała się nawzajem z małżonkami Skąpskimi z kontraktu o wieś Głozowo(?) (I. Kal. 138 s. 321, 447). T. r. od Macieja Konstanrego Waliszewskiego wzięła w zastaw za 6.000 zł. wieś Tymieniec p. kal. (ib. s. 709). W r. 1682 była już 2-o v. żoną Marcina z Budzisławia Wysockiego (I. Kon. 63 k. 636v).

Aleksander, mąż Marianny Łempickiej, córki Szymona i Anny Potockiej, która w r. 1690 zobowiązała się sprzedać swe dziedziczne części we wsi Rakowice w wojew. sieradzkim za 2.000 zł. Kazimierzowi Krzyżanowskiemu (I. Kal. 146 s. 165). Oboje, jak się zdaje, żyli jeszcze w r. 1720 (ib. 161 s. 285), nie żyli już w r. 1734 (ib. 171/173 s. 165). Ich syn Jakub, córka Zofia, nie żyjąca już w r. 1743, była żoną Jana Markowskiego. Być może również ich córką była Konstancja, w r. 1743 żona Jana Dembskiego.

Jakub, syn Aleksandra i Łempickiej, od Jadwigi Otorowskiej, wdowy po Stanisławie Zdzanieckim, kupił w r. 1721, wedle zobowiązania z r. 1720, części wsi Naczesławice zwane Otorowszczyzną czyli Ostrowszczyzną w p. kal., płacąc za nie 1.200 zł. (ib. 161 s. 285, 163 s. 88). Już jako były dziedzic tych dóbr został w r. 1734 skwitowany z sumy przez Teresę z Naczesławskich Iwańską (ib. 171/173 s. 165). Współspadkobierca obok Konstancji z Ł-ów Janowej Dembskiej, rodzonej swej siostry, Zofii zamężnej Markowskiej, kwitował w r. 1743 Wojciecha Sieroszewskiego, posesora Będziechowa, z sumy 275 zł. Był wówczas posesorem wsi Kaczko Pośrednie w pow. sier. (ib. 178/180 s. 103-108). Żoną jego była w r. 1734 Katrzyna Pogorzelska, córka Piotra i Marianny z Tarchalskich. Oboje nie żyli już w r. 1763, kiedy syn ich Wojciech, obok siostry Stodolskiej współspadkobierca wuja Marcina Tarchalskiego, zawierał z Chryzostomem Janem Jackowskim, też spadkobiercą Tarchalskiego, kontrakt kupna za 5.000 zł. części wsi Gać Powęzowa (ib. 204/205 k. 57v, 128). Dziedzic części wsi Górka zwanej Stawieczczyzną w p. szadkowskim, mąż Marianny Więckowskiej, córki Stanisława i Heleny z Kamińskich, kwitował w r. 1764 teściową z 500 zł. (ib. 204/205 k. 108). Części w Górkach Stawieczczyźnie w r. 1766 sprzedał Antoniemu Wierzbickiemu (ib. 206/208 k. 91). Siostrą Wojciecha a córką Jakuba i Pogorzelskiej była Marianna, w r. 1763 żona Wawrzyńca Stodolskiego, wdowa po nim w r. 1788. Zob. tablicę.

@tablica

Władysław, wojewoda pomorski, z pierwszej swej żony Barbary Marianny Guldensternówny miał córki Ulrykę i Eleonorę, z drugiej zaś, Elżbiety Kryszpinówny, Konstancję. Ludwika, w r. 1691, krótko przed 13/VIII., żona Działyńskiego, wojewodzica kaliskiego, zmarłego w r. 1692 lub 1693, jeszcze wdowa po nim w r. 1694, była już 1695.30/VI. r. wdową także i po drugim mężu ks. Antonim na Klewaniu i Żukowie Czartoryskim (N. 189 k. 3v, 103v, 129, 153v). Trzecim jej mężem, z którym spisywała dożywocie w r. 1708, był Fryderyk Wilhelm ks. Holstein-Beck (N. 192 s. 243). Umarła między r. 1712 a 1714 (N. 193 s. 17, 197 k. 47). Eleonora, żona Jana Warszyckiego, kasztelana łęczyckiego, występowała w r. 1714 jako spadkobierczyni siostry Ludwiki. W r. 1722 ustanowiła plenipotenta dla działań w sądach świeckich i duchownych przeciwko mężowi, wtedy już wojewodzie łęczyckiemu, z którym była seperowana. Jej pełnomocnik miał również prowadzić sprawy jej toczone z siostrą przyrodnią Konstancją, wdową po Feliksie na Podhajcach Potockim, kasztelanie krakowskim i hetmanie wielkim koronnym (I. Kon. 75 k. 316). Konstancja była wdową po Potockim w r. 1714 (N. 97 k. 47).

Katarzyna, żona Franciszka Drwalewskiego 1704 r. Władysław, kasztelan rypiński, po którym wdową była w r. 1722 Elżbieta z Czapskich (Z. T. P. 41 k. 439). Katarzyna i jej mąż Jan Chojnacki, oboje już nieżyli w r. 1748. Antoni Feliks, generał major wojsk koronnych, w r. 1765 ożenił się z Marią Urszulą Moszczeńską, wojewodzianką inowrocławską (Estr., dod do t. XXII, I). Józef, kasztelan rypiński, nie żył już w r. 1771, kiedy żona jego, Marianna z Malanowskich, 2-o v. za Wojciechem Tokarskich, była już 3-o v. żoną Antoniego Wolskiego, łowczego parnawskiego (P. 158 k. 159). Helena i mąż jej, Michał Badyński, oboje już nie żyli w r. 1788. Marianna i jej mąż Pruski nie żyli już w r. 1791.

Łoskuńscy ze wsi Łoskuń
Łoskuńscy ze wsi Łoskuń (dziś Łoskoń) w p. pozn., zapewne jednego pochodzenia z Wojnowskimi z siąsiedniego Wojnowa. Kiełcz z Łoskuni miał w r. 1395 w Poznaniu sprawę z Przecławem Popowskim (Leksz.). Pani Zofia, występująca w latach 1408-1409, matka Piotra (P. 3 k. 74v, 88). Piotr, Pietrasz w tychże latach (ib. k. 70, 77v). Myszczyna (Myczina) z dziećmi w r. 1411 (ib. k. 134v), może identyczna z powyższą Zofią, bowiem Pietrasz Myszczyc występował w r. 1411 wraz z Pietraszem Wojnowskim (ib. k. 138). Maciej Myszko nie żył już w r. 1437, kiedy syn jego Maciej Myszko z Łoskuni potwierdzał dokonane przez zmarłego ojca kupno 24 grz. czynszu z Margońskiej Wsi (K. D. W. V).



Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona386387388389[390]391392393394Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników