Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
387388389390[391]392393394395
Łobescy - Łyszkowscy
Anna, Hanka z Gośliny Długiej i jej dzieci, dziedzice w Łoskuni mieli w r. 1420 termin ze strony Wincentego, dziedzica w Wojnowie (P. 6 k. 118). Ta Anna oraz jej synowie, Piotr (Pietrasza) i Wincenty, dziedzice w Łoskuni, Brzezna i Długiej Gośliny, mieli w r. 1423 ze strony "uczc." Dobroszki, wdowy po sołtysie z Małych Pomorzan, i jej syna termin o 7 grz. (ib. k. 117v, 121v). Piotr z Łoskuni, Ł-i, pozywany w r. 1443 przez Ramsza z Golenczewa i jego żonę (P. 14 k. 232v), uzyskał w r. 1445 termin przeciwko Piotrowi z Przebędowa i Dobrogostowi z Wojnowa, braciom Sędziwoja Wojnowskiego (P. 15 k. 110). Był w r. 1448 jednym z poręczycieli ręczących za Piotra Przebędowskiego, iż bedzie żyć w pokoju z Zygmuntem z Chomęcic (P. 852 I k. 7). Miał w r. 1459 termin z Barbarą, córką Wojciecha Gackiego, której przydano 12 lat, i z panną Anną z Gaci, córką Mikołaja (P. 18 k. 196v, 215). Tę samą Annę, teraz już żonę Andrzeja Gądkowskiego, dziedzica Gaci, pozywał w r. 1464 (P. 18 k. 34, 82), a toczona z nią sprawa o poseję czwartej części Gaci ciągnęła się jeszcze w r. 1466 (ib. k. 123). Występował w r. 1468 w imieniu córek Sędziwoja niegdy Goślińskiego (P. 854 k. 3v). Uzyskał w latach 1471 i 1473 terminy przeciwko Maciejowi i Janowi, braciom, dziedzicom Długiej Gośliny (P. 20 k. 111, 120 k. 174v). W r. 1474 wyprawił w Łoskuni jednego konnego na wojną czeską (St. Pr. Pol. Pomn. VII 667). Umarł w r. 1475 (P. 20 k. 5, 855 k. 27). Wdowa po nim, Katarzyna, swoją oprawę na połowie Łoskuni w r. 1477 scedowała Wincentemu Pacholewskiemu (P. 855 k. 55), zaś w r. 1479 tę sprawę posagu, wynoszącego 100 kop gr. i tyleż wiana, sprzedała za 110 grz. temuż Pacholewskiemu, który jednocześnie zapisał jej na części Pacholewa w p. pozn. 8 grz. wyderkafowego czynszu od tej sumy (P. 1386 k. 107v). Córki Piotra: Katarzyna, żona Wojciecha Zaleskiego, Małgorzata, Anna i Dorota, zakonnica w Owińskach, siostry niedzielne, wespół z Andrzejem Ł-im (bratem?), działając w asyście ojca oraz stryjów rodzonych, Sędziwoja niegdy z Gośliny i Jana z Oleska, jak też wujów, Jakuba Węgorzewskiego i Gotarda Wojnowskiego, swoją macierzystą trzecią część Wilkowa w p. pozn. sprzedały w r. 1462 za 200 grz. Grzymisławowi Niegolewskiemu (P. 1384 k. 120). Katarzyna Zaleska umarła w r. 1481 lub 1482. Anna była w latach 1475-1476 żoną Jana Wilkowskiego. Dorota, cysterka owińska, otrzymała od ojca w r. 1474 zapis czynszu wyderkafowego na Łoskuni od sumy 60 grz. (P. 1386 k. 4v). W r. 1475 skwitowała ze swej części po rodzicach w tejże wsi siostry Zaleską i Wilkowską (P. 855 k. 27), które jej w r. 1476 sprzedały wyderkafem za 72 grz. roczny czynsz 6 grz. na połowie Łoskuni (P. 1386 k. 48). Skwitowała w r. 1485 Wincentego Ł-go (zob. niżej), dziedzica w Łoskuni i Wojnowie, z 30 grz. (P. 855 k. 184). Stanisław Worowski, w r. 1490 mąż Barbary Ł-ej (P. 21 k. 184), tej Dorocie, siostrze rodzonej(!) swej żony, zapisał wyderkafem w r. 1497 jedną grzywnę czynszu rocznego od sumy 12 grz. na Gołębowie w p. pozn. (P. 856 k. 254v, 1383 k. 132). Barbara zamężna Worowska byłaby więc jeszcze jedną córką Piotra Ł-go. Worowski w swym zapisie zastrzegł, iż jego żona ma po siostrze dziedziczyć owe 12 grz. Dorota, działając w asyście stryja Abrahama Wojnowskiego, swoją część Łoskuni sprzedała w r. 1500 za 12 grz. Agnieszcze, żonie Mikołaja Pierwoszewskiego (P. 1389 k. 100).
Andrzej, niegdy Ł., zwany Drapikotem, wadził się ze Stefanem i Janem braćmi z Prusinowa. Ręczył za nich w r. 1468 Marcin z Wiotszyna, podstoli poznański, iż będą żyć z Andrzejem w pokoju, za niego zaś takież poręczenie równocześnie składali Mikołaj Grudzielski i Mikołaj Opala Kotliński z Twardowa (I. Kal. 1 k. 474v, 475v). Może ten Andrzej identyczny ze wspomnianym wyżej, działającym w r. 1462 wespół z córkami Piotra Ł-go?
Wincenty Pacholewski, brat rodzony Stanisława i Abrahama Wojnowskich, jak już wiemy, otrzymał w r. 1477 od wdowy po Piotrze Ł-im cesję jej oprawy na Łoskuni i zaraz potem zapisał 100 grz. Katarzynie zamężnej Zaleskiej, córce tegoż Piotra (P. 855 k. 61). Od tej Katarzyny w r. 1478 kupił za 100 grz. połowę jej części ojczystej w Łoskuni wraz z połową placu w Poznaniu, koło kościoła Dominikanów, między placami Zbąskiego i Wojnowskiego. Katarzynie asystował przy tej transakcji w. in. stryj Dobrogost Wojnowski (P. 1386 k. 93). Wincenty, pisany już Ł-im (potem tak stale), w r. 1483 zapisał sumę 30 zł. węg. swej rodzonej bratanicy, Katarzynie, córce zmarłego Stanisława Wojnowskiego (P. 855 k. 140v). Dziedzic w Łoskuni i Wojnowie, uiścił się w r. 1485 z 30 grz. Dorocie Ł-ej, zakonnicy w Owińskach (ib. k. 184v). Od żony swej, Anny Czeszewskiej, dostał w r. 1485 jej trzecią część ojczystą w mieście i wsi Czeszewie oraz w Ruścu w p. kcyń. i na Czeszewie oprawił jej 150 grz. posagu (P. 1387 k. 31v). Bratu rodzonemu Abrahamowi Wojnowskiemu t. r. zapisał 11 grz. długu (P. 21 k. 15v). Trzecią część w Ruścu, którą dostał był od żony, wymienił w r. 1486 z braćmi Jakubem i Wojciechem Czeszewskim, dziedzicami w Ruścu, na ich trzecią część w Czeszewie (P. 1387 k. 49v). Jednocześnie Anna Czeszewska sprzedała za 70 grz. Janowi, Stanisławowi i Dorocie, synom i córce Marcina Izdbieńskiego, swoje dwie części z przypadającej na nią trzeciej części w Ruścu, odziedziczonej po zmarłym bracie Mikołaju Czeszewskim (ib. k. 50). Żył jeszcze Wincenty Ł. w r. 1487, kiedy uzyskała przeciwko niemu termin Katarzyna, córka zmarłego Stanisława Wojnowskiego (więc bratanica), żona Sędziwoja Nieświastowskiego (P. 855 k. 178).
Agnieszka Ł-a, żona Mikołaja Pierwoszewskiego, w r. 1488 cedowała mężowi swe prawa do dóbr rodzicielskich (w Łoskuni), ale jednocześnie trzecią część połowy owej wsi, swojej macierzystej, rezygnowała Mikołajowi Krzyszkowskiemu. Asystowali przy tej transakcji wujowie jej, Jan Przebędowski i Wincenty Czeszewski (P. 1387 k. 98v), może identyczny ze wspomnianym wyżej Wincentym Pacholewskim cz. Ł-im.
Łosoccy z Łosocina (wsi dziś nie istniejącej) w p. gnieźn. Piotr z Łosocina miał w r. 1399 sprawę w Gnieźnie (Leksz). Ten sam chyba Piotr w r. 1402 (G. 1 k. 18) i w r. 1411 (ib. k. 101v). Katarzyna w r. 1411 (ib.). Piotr z Jadwigą i Małgorzatą w r. 1415 (G. 2 k. 26). Sędziwój zw. Kusz w r. 1432 (G. 4 k. 75). Ów Sędziwój oraz Mikołaj z Łosocina procesowali się w r. 1437 o dziesięciny z Mikołajem, proboszczem od Św. Jana w Gnieźnie (Mon. Medii Aevi XVI). Niewątpliwie ten sam Sędziwój w r. 1438 (G. 4 k. 223v). Marcin z Łosocina asystował jako brat stryjeczny w r. 1443 przy transakcji Katarzynie z Dziekczyna, żonie Świętosława (P. 1379 k. 66). Jan z Łosocina miał w r. 1453 termin z Janem Słupskim z Wyrzyska (N. 143 k. 50v). Piotr Ł. miał w r. 1459 termin z Janem i Zygmuntem, braćmi niedzielnymi z Wilkowyi (G. 7 k. 296v). Piotr z Łosocina w r. 1465 pozywał Jana z Chwałkowa i Komorza, który na publicznej drodze napadł na Jana z Łosocina, rodzonego brata Piotra, i zabił go (Py. 14 k. 42v). Sprawa o to zabójstwo ciągnęła się jeszcze w r. 1467 (ib. k. 106). Piotr Ł. zw. Nogeć, może ten sam, szóstą część w Łosocinie w r. 1476 sprzedał za 60 grz. Piotrowi Ł-mu, synowi Wojciecha (P. 1386 k. 52), o którym mowa będzie niżej. Piotr, nie wiem czy jeden czy drugi, w r. 1478 pełnomocnik Małgorzaty, żony Bieniaka Jabłonowskiego (N. 145 s. 224). Piotr Ł. i Adam Michałkowski skwitowali w r. 1482 z 10 grz. posagu i wiana rodzonej ich ciotki, zmarłej Małgorzaty, żony Michała z Grzybowa Robieżyc, Michała, Stafana i Stanisława, braci rodzonych niedzielnych z Grzybowa Rabieżyc (G. 11 k. 110). Stanisław z Łosocina, brat przyrodni (frater cogermanus) Piotra, na dwóch częściach tej wsi, należnych mu z działów z bratem, oprawił w r. 1462 posag 20 grz. żonie swej Helenie (P. 1384 k. 127). Nie wiem, czy ten sam Stanisław procesowany był w r. 1460 o dziesięciny przez plebana z Jankowa (Mon. Medii Aevi XVI). Ten sam, czy inny Stanisław z Łosocina zwany Kasprkiem swoją szóstą część w tej wsi sprzedał w r. 1476 za 60 grz. Wojciechowi Ł-mu (P. 1386 k. 75). Małgorzata, żona "opatrzn." Jana, mieszczanina z Włocławka, w asyście stryjów, Andrzeja Dziekczyńskiego i ks. Piotra, plebana w Kołdrąbiu, oraz wujów, Jana Żabickiego i Szymona Radeckiego, części swe po obojgu rodzicach w Łosocinie sprzedała w r. 1466 za 50 grz. Wojciechowi Żołeckiemu (P. 1384 k. 227v). Wojciech Ł. uzyskał w r. 1469 termin przeciwko Michałowi, Stefanowi i Stanisławowi, braciom Grzybowskim (G. 9 k. 3). Widzieliśmy wyżej, że tych braci kwitował w r. 1482 Piotr Ł., musiała więc chyba między tym Wojciechem i Piotrem istnieć bliska więź rodzinna. Wojciech z Łosocina, nie wiem, czy ten sam, wespół ze swą córką Dorotą uzyskał w r. 1469 termin przeciwko Stanisławowi Łopieńskiemu (ib. k. 6).
Wojciech Świerczewski, już nie żyjący w r. 1476, ojciec Piotra Ł-go, zwanego Brakowny, który, jak to już mówiłem, w r. 1476 kupił od Piotra Ł-go "Nogća" za 60 grz. szóstą część w Łosocinie (P. 1386 k. 52). Ten Piotr w r. 1481 nazwany "Ł-im, niegdy Świerczewskim" (G. 11 k. 47). Czwartą część młyna "Gorzewskiego" na rzece Wełmie w r. 1485 sprzedał wyderkafem za 24 grz. Wawrzyńcowi Domasławskiemu (P. 1387 k. 19v). Skwitowany w r. 1486 przez Elżbietę, żonę Jana Ł-go (G. 13 k. 16). Umarł między w r. 1487 a 1491 (P. 1387 k. 84v; G. 15 k. 124v). Jego żoną była Elżbieta Budziejewska, może już w r. 1481, bowiem wtedy występował jako pełnomocnik sióstr niedzielnych Budziejewskich, Małgorzaty, żony Mikołaja Mościckiego, Barbary i Doroty (D. 21 k. 95v). Z całą pewnością małżeństwem byli w r. 1485, kiedy to brat Elżbiety, Wojciech Budziejewski zeznał szwagrowi w posagu za siostrą 12 grz. (G. 12 k. 119v). Piotr w r. 1486 zobowiązał się oprawić tej żonie posag 24 grz. na połowie swych dóbr w Łosocinie, ona zaś skwitowała z dóbr rodzicielskich swych braci, Jana i Wojciecha, dziedziców w Budziszewie (G. 13 k. 2, 2v). Poręczenie za nią, iż tym braciom Budziszewskim dopełni zakwitowania dawał wtedy jej mąż jak również inny Piotr Ł., też dziedzic w Łosocinie (ib.). Zapewne był to jeden z tych, o których wyżej była mowa, może ten zwany Nogciem, albo ten, który był bratem zamordowanego Jana. Elżbieta t. r. uzyskała od męża oprawę 10 grz. posagu na połowie części młyna wodnego zwanego Gorzewskim oraz na połowie dworu, ogradów i inwentarzy w Łosocinie (P. 1387 k. 46v). Ponowienie zapisu oprawy na połowie części w Łosocinie, tym razem na 20 grz. posagu, otrzymała w r. 1487 (ib. k. 84v). Synem Piotra "Brakowanego" był Wojciech, a niewątpliwie także Jan. Jako córki zmarłego już Piotra wymienione, Anna, w r. 1491 żona Andrzeja Piotrowskiego, i Jadwiga w r. 1497 żona Marcina Szyszyńskiego. Synem zmarłego Piotra nazwany też Maciej Ł., który w r. 1507 części swe rodzicielskie w Łosocinie sprzedał wyderkafem za 10 grz. Jakubowi Mirkowskiemu (G. 335a k. 6v). Jednak wobec tego, że współcześnie żyło kilku Piotrów, nie można mieć pewności, że Maciej to brat Wojciecha i Jana.
1. Wojciech, syn Piotra "Brakowanego" i Budziejewskiej, w r. 1491 zeznał 4 grz. długu Janowi Budziejewskiemu (G. 15 k. 124v). Całą swą część odziedziczonego po rodzicach młyna Gorzewskiego na rzece Wełmie we wsi Łosocino w r. 1492 sprzedał wyderkafem za 30 grz. temuż Budziejewskiemu (P. 1387 k. 173). Połowę połowy Łosocina wraz z połową części tego młyna sprzedał w r. 1498 za 60 grz. Mikołajowi Bojeńskiemu "Kosiorkowi", dziedzicowi w Łosocinie (P. 1389 k. 5v). Ten to zapewne Mikołaj, zwący się Ł-im, w r. 1501 kupił trzecią część w Pępicach p. gnieźn. za 60 grz. od sióstr, Doroty, żony Jana Pępickiego, i panny Elżbiety, jednocześnie zaś sprzedać czwartą część w Łosocinie i tamtejszym młynie wodnym za 40 grz. Tomisławowi Wybranowskiemu (ib. k. 158v). Wracam do Wojciecha Ł-go. Spytkowi Żabickiemu sprzedał wyderkafem za 17 grz. część młyna Gorzewskiego i w r. 1502 dał mu zobowiązanie uwolnienia owej części (G. 24 k. 187v). Był już księdzem w r. 1505, kiedy swoją część Łosocina z częścią tego młyna sprzedał za 40 grz. Stanisławowi Domasławskiemu (G. 335a k. 4v).
2. Jan, niewątpliwie syn Piotra "Brakowanego", sprzedał w r. 1510 za 100 grz. Tomaszowi Domasławskiemu swą połowę w Łosocinie oraz czwartą część młyna Gorzewskiego (P. 786 s. 220). Mając trzecią część wsi Kołdrąb w p. gnieźn., nabytą wyderkafem od Mikołaja Włoszynowskiego, wydzierżawił ją w r. 1512 za 12 grz. Janowi Dębnickiemu (G. 25 k. 375). Od Jana Rakojeckiego w r. 1517 nabył wyderkafem za 31 grz. połowę połowy wsi Rakojady w p. gnieźn. (P. 1392 k. 145v). W r. 1519 od Wincentego Gurowskiego wyderkafem nabył za 100 grz. trzecią część w Gurowie Małym w p. gnieźn., jak również za 30 grz. tę część w tejże wsi, którą trzyma Katarzyna Wojkowska (ib. k. 326v). Dorotę, wdowę po Stanisławie Chocieszewskim, w r. 1520 skwitował z 35 grz. jej posagu i wiana oprawionych na Chocieszewicach, zaś przez siebie nabytych wyderkafem w sumie 35 grz. (G. 28 k. 92v). Od Wincentego Kijańskiego w r. 1528 kupił za 120 grz. jego część w Małym Gurowie (G. 335a k. 118v). Całą swą część w tej wsi jak też sumy wyderkafowe na innej części Gurowa sprzedał w r. 1530 za 100 złp. Sebastianowi Owieczkowskiemu (I. R. Z. Kon. 6 k. 56v, 60v), a w r. 1532 wszystko to od Owieczkowskiego za taką samą sumę odkupił z powrotem (G. 29 k. 236v). Od Małgorzaty, żony Marcina Drachowskiego, wójta w Skarboszewie, wdowy zaś 1-o v. po Mikołaju Malczewskim "Kośmidrze", trzymał wyderkafem części w Małym Gurowie, które ona w r. 1534 sprzedała za 200 grz. bratu swemu stryjeczno-rodzonemu Wawrzyńcowi Gurowskiemu (G. 335a k. 179). Od szwagra Sebastiana Owieczkowskiego, w r. 1533 lub 1536 nabył wyderkafem za 1.000 zł. połowę Gurowa Mniejszego (G. 335a k. 198v). Umarł między r. 1562 a 1564 (G. 41 k. 488, 43 k. 195). Ożeniony był z Beatą ("Elżbietą alias Beatą") Owieczkowską (G. 36 k. 343v), córką Adaukta, której w r. 1519 na połowie swej trzeciej części w Łosocinie oprawił 30 grz. posagu (P. 1392 k. 326v). Oboje małżonkowie (ona w asyście stryja herbowego, Bartłomieja Myślęckiego) dali w r. 1560 zobowiązanie synowi Piotrowi sprzedania mu domu w Gnieźnie przy ulicy Farnej (P. 902 k. 197v). Beata, już będąc wdową, prawa swoje do połowy sumy 300 zł. długu, zapisanego jej i zmarłemu mężowi przez Jerzego Pielatowskiego, scedowała synowi Piotrowi (G. 43 k. 195).
Piotr, syn Jana i Owieczkowskiej, dziedzic części Gurówka w r. 1562 (P. 904 k. 757), t. r. obok swego ojca w imieniu własnym i matki kwitował z długu 320 złp. Seweryna Palędzkiego (G. 41 k. 537). Wawrzyniec Cielmowski z żoną byli mu w r. 1564 winni 200 złp. pod zastaw części w Cielmowie (G. 43 k. 304v). Od Wawrzyńca Gurowskiego, pisanego czasem szlachetnym, czasem zaś opatrznym, syna sław. Macieja, kuśnierza, mieszczanina gnieźnieńskiego, i szl. Małgorzaty Gurowskiej, kupił w r. 1566 za 2.000 złp. części w Gurówku, które ów Wawrzyniec odziedziczył był po bracie wujeczno-rodzonym, Jerzym Gurowskim (P. 1397 k. 468; G. 46 k. 271v). Już nie żył w r. 1569 (P. 915 k. 324). Żoną Piotra była Barbara Głębocka, córka Przecława. Przed ślubem z nią zobowiązał się w r. 1560, iż oprawi jej posag 570 złp. (G. 39 k. 170v). T. r. Barbaram już żona Ł-go, swą część po rodzicach we wsi Głębokie w p. gnieźn. sprzedała za 1.000 zł. węg. Sewerynowi Palędzkiemu (P. 902 k. 257, 1396 k. 816). Owdowiawszy poszła 2-o v. za Wawrzyńca Irzykowskiego. Była jego żoną w r. 1585 (G. 62 k. 144). Swoją oprawę 600 złp. posagu, uzyskaną na Gurówku od Ł-go, cedowała t. r. córkom (G. 62 k. 198). Jako wdowa również i po tym drugim mężu żyła jeszcze w r. 1605 (I. Kon. 32 k. 101). Córki, Anna i Zofia, dziedziczki w Gurówku w r. 1569 (P. 915 k. 324). Z nich, Anna była w latach 1585-1586 żoną Sędziwoja Rozbickiego, Zofia, w r. 1585 jeszcze niezamężna, w latach 1590-1595 żona Piotra Trzebińskiego, który w r. 1590 od szwagierki Rozbickiej nabył za 1.200 zł. części w Gurówku, które miała tam obok swych rodzonych sióstr (G. 64 k. 117). Stąd wniosek, że Piotr prócz tych dwóch musiał mieć jeszcze inne córki. Zofia umarła w r. 1599. Zob. tablicę.
@tablica
Łosowscy, Łossowscy z pow. wyszogrodzkiego. Marcin i Dorota Niezdzińska, oboje już nie żyjący w r. 1577, mieli synów, Rosłana cz. Rosłańca i Krzysztofa. Rosłan od Anny z Kurowskich, żony Jakuba Łukomskiego, wydzierżawił w r. 1563 części w Kurowie p. kon. (Py. 179 k. 229). Wespół z żoną Katarzyną Kurowską cz. Galewską, córką Ambrożego Galewskiego, dziedzica w Kurowie, wdową 1-o v. po Piotrze Kurowskim, zapisywał w r. 1567 dług 30 grz. Annie Sławińskiej, wdowie po Stanisławie Trąmpczyńskim (Py. 106 k. 9v, 107 k. 320, 1088 k. 399v; I. R. Kon. 13 k. 528). Tej Katarzynie Galewskiej dał w r. 1569 dożywocie swych dóbr, a był dziedzicem we wsi Brody Małe w p. wyszogr. (R. Kal. 3 k. 173). Pozywała go w r. 1572 o rany zadane na polu w Kurowie Jadwiga Kurowska, żona Marcina Szetlewskiego (Py. 110 k. 278). Katarzyna Kurowska, bezpotomna, nie żyła już w r. 1576 (Py. 113 k. 198v). T. r. Rosłan zawierał z bratem Krzysztofem układ na przeżycie w wypadku gdyby obaj byli bezdzietni (I. R. Kon. 16 k. 524). Już t. r. zaślubił 2-o v. Annę Puczołowską, córką Jana i Anny z Wilkońskich, której przed ślubem dał zobowiązanie oprawienia 300 zł. posagu na połowie Brodów Wielkich w p. płockim (Py. 113 k. 351v). Ów posag oprawił jej w r. 1577 na połowie swych dóbr w Brodach Małych w p. wyszogrodzkim (P. 1398 k. 764). Żył jeszcze w r. 1579 (I. R. Kon. 18 k. 317).
Łosowscy, Łossowscy, Łoszowscy, Łoszewscy, różni. "Szl.", "Ur." Franciszek Łosowski i Marianna, rodzice Jakuba, ochrzcz. 1675.20/VII. r. (LB Św. Małg. Pozn.), i Kazimierza, ur. w Gnieźnie na Wójtostwie, a ochrzcz. 1684.27/II. r. (LB Św. Trojan, Gniezno). Sebastian nie żył już w r. 1737, kiedy jego żona, Teresa z Mroczkowskich, córka Antoniego i Ewy z Chełstowskich, wdowa 1-o v. po Sebastianie Łapczyńskim, mianowała swego brata, ks. Piotra Mroczkowskiego, proboszcza w Grabienicach, plenipotentem dla windykowania spadku po ich matce z dóbr Sampława i Rodzone w z. michałowskiej (I. Kon. 77 k. 66). Nie żyła już w r. 1745, kiedy synowie Sebastiana i jej, Jakub i Maciej, występowali jako współspadkobiercy sum na dobrach Sampława i Rodzone, należnych im po matce, babce i prababce macierzystej, Annie z Sampławskich Chełstowskiej (I. Kon. 77 k. 415). Spośród nich, Jakub był w r. 1764 dla tych spraw plenipotentem rodzonego wuja, wspomnianego wyżej ks. Mroczkowskiego (ib. 79 k. 363v). Po smierci tego wuja kwitował w r. 1771 z 690 zł. Wojciecha Koszutskiego i jego żonę, Bogumiłę z Mroczkowskich (ib. 80 k. 215v). Żoną tego Jakuba była w r. 1786 Anna Kamieńska, wdowa 1-o v. po Franciszku Wierszewskim (ib. 83 k. 237v).
Grzegorz Łoszowski (dodano potem "Magn. i Gen.") i Anna Starszawszczanka(!), rodzice Jakuba Wincentego, ur. w Mielęcinie, ochrzcz. 1774.24/VII. r. (LB Parzynów). Paweł (Losowski) i jego żona, Krystyna Kuczborska, córka Jana i Elżbiety z Rokossowskich, oboje nie żyli już w r. 1776 (P. 1353 k. 365v).
z Łoszna Niemierza pozywał w r. 1453 ks. Andrzeja, plebana w Sampelborku (N. 144 s. 4).
Łościborscy, zob. Włościborscy
Łowęccy h. Nałęcz z Łowęcina w p. pozn. Jakusz z Łowęcina w r. 1407 (P. 3 k. 30v). Betka z Łowęcina z synem Janem w r. 1409 (ib. k. 101v). Jan Ł. w latach 1411-1416 (ib. k. 159v, 195, 197, 4 k. 144). Jan Ł. z Łowęcina i jego zięciowie, Mikołaj Biały z Siekierek i Mikołaj Tarnowski, w r. 1422 (P. 7 k. 34). Jan z Łowęcina miał w r. 1422 termin z Katarzyną cz. Pachną i ze Swachną z Urzazowa (Uzarzowa) (P. 6 k. 34v). Dobroszka, Dobrochna, żona Jana z Łowęcina, Ł-go, i Dorota, zakonnica w Owińskach, były w r. 1428 pozywane z ich dóbr macierzystych w Urzazowie i Święcinie przez Dziersława z Roswarowa, działającego w imieniu swych synów, dziedziczących w tych wsiach (P. 10 k. 69v). T. r. uzyskała termin przeciwko Mikołajowi z Wargowa (ib. k. 126). Swoje części we wsiach powyższych sprzedała w r. 1435 za 200 grz. Andrzejowi z Gryżyny. Zawierała w r. 1442 układ z Andrzejem i Mojsławem(!), braćmi z Urzarzowa (P. 14 k. 136). Swoje prawa bliższości do Uzarzowa, spadłe po rodzonej siostrze Dorocie, scedowała w r. 1443 Andrzejowi i Wojsławowi, braciom z Gryżyny. To samo zrobili jej bracia rodzeni(!), Dobrogost Ludomski i Bieniak Roswarowski (ib. k. 176). Jan, chyba identyczny z mężem owej Dobroszki, przysięgał w r. 1437, iż uiści 20 grz. posagu swej córce Katarzynie (P. 14 k. 44). Występował Jan wraz z synem Wincentym w latach 1432-1438 (P. 11 k. 121, 13 k. 66, 14 k. 12v, 36v). Wspólnie z tym synem miał w r. 1443 termin z Przechną, wdową po Mikołaju Gwiazdowskim cz. Poszczukowskim, zabitym przez Piotra Ł-go. O tym Piotrze będzie jeszcze mowa. Uzyskała wtedy Przechna zapis 19 grz. (P. 14 k. 191v, 192, 212). Jeszcze w r. 1445 procesował się Wincenty z Przecławem Gwiazdowskim, bratem zabitym Mikołaja (P. 15 k. 116v). Jan wespół z innym swym synem, Mikołajem, w r. 1445 sprzedał trzy łany w Łowęcinie za 30 grz. temu Przecławowi z Gwiazdowa, zaś dwa łany osiadłe i dwa puste w tejże wsi owdowiałej Przechnie (P. 1379 k. 125v). Jan, ojciec, miał w r. 1446 termin z Jadwigą, żoną Piotra Karszewskiego (P. 15 k. 154v), a w r. 1448 z Jadwigą z Bonina, żoną Piotra (P. 17 k. 176v, 231). Z jego wyżej wymienionych synów, Wincenty występował już w latach 1433-1434 (P. 12 k. 86, 209). Obaj bracia, Wincenty i Mikołaj, winni byli w r. 1452 płacić winę, bo nie stanęli z pozwu siostry Anny, zakonnicy w Owińskach (O. 18 k. 121). Wincenty miał z nią termin również i w r. 1453 (ib. k. 174v). Nie wiem, czy z Mikołajem, synem Jana, identyczni: Mikołaj Tramszyński(?) z Łowęcina, który w r. 1448 miał termin ze strony Macieja z Sokolnik (P. 17 k. 176v), i Mikołaj z Łowęcina, który w r. 1466 na połowie owej wsi oprawił 70 grz. posagu żonie Annie (P. 1383 k. 247v).
Dziersław z Łowęcina w r. 1419 (G. 2 k. 78). Dziersław z Mikołajem w r. 1420 (P. 6 k. 38). Dziersław niegdy z Łowęcina miał ok. r. 1426 termin ze Stanisławem Szramem z Nowegomiasta (G. 3 k. 240, 246). Żył jeszczew r. 1427 (G. 3 k. 242v, 253). Piotr, mąż Jadwigi, która w r. 1436 nabyła wyderkafem za 30 grz. od Wojciecha i Piotra, braci z Jasienia, łan osiadły w Jasieniu p. pozn. (P. 1378 k. 63v). Ten właśnie Piotr zabił wspomnianego wyżej Mikołaja z Gwiazdowa cz. Poszczułkowskiego, i Jadwiga, mająca oprawę na siedmiu łanach w Łowęcinie, miała w r. 1443 sprawę z Przechną, wdową po zabitym (Py. 14 k. 172). T. r. otrzymała zapis 19 grz. od Jana Ł-go i jego syna Wincentego (ib. k. 212).
Bracia: Andrzej, Jan i Piotr z Łowęcina zawierali w r. 1462 między sobą ugodę względem działów (P. 1384 k. 133). Spośród nich, Andrzej w r. 1465 na dwóch częściach w Łowęcinie, należnych mu z tych działów, zachowując trzecią część dla siebie, oprawił 50 grz. posagu żonie Małgorzacie (ib. k. 208v). Trojanowi Wydzierzewskiemu w r. 1477 sprzedał wyderkafem za 20 grz. dwa łany w Łowęcinie (P. 1386 k. 83). Jan, drugi z braci, całą część ojczystą w Łowęcinie sprzedał w r. 1475 bratu Andrzejowi za 40 grz. (ib. k. 40v). Już nie żył w r. 1477, kiedy wdowa po nim, Anna, wzywała Andrzeja do uiszczenia 10 grz. (P. 855 k. 50). Wreszcie trzeci z braci, Piotr, mąż Agnieszki, która części rodzicielskie we wsi Bylino sprzedała w r. 1483 za 24 grz. Marcinowi Bylińskiemu, zaś od męża uzyskała jednocześnie oprawę 20 grz. na połowie Łowęcina (P. 1386 k. 180).
Bartłomiej, Andrzej i Marcin to bracia rodzeni. O Marcinie będzie mowa niżej, Bartłomiej, Bartosz ręczył w r. 1484 za Andrzeja Ł-go, może brata, iż będzie żył w pokoju z Agnieszką, wdową po Piotrze Ł-im (P. 855 k. 145v). Tego Andrzeja spotykamy jeszcze raz w r. 1496 (Kośc. 230 k. 101v). Bartłomiej na połowie części, jaka mu w Łowęcinie miała przypaść z działów z bratem Marcinem, oprawił w r. 1483 posag 50 grz. żonie Annie (P. 1387 k. 40). Była ona córką Stanisława Wydzierzewskiego. Oprawił jej Bartłomiej posag w r. 1496, ale tym razem w wysokości 40 grz. Był jeszcze wtedy nie podzielony z bratem Marcinem (P. 1383 k. 127). Z bratem tym w r. 1516 ugodził się o granice (P. 866 k. 365), zaś w r. 1518 nabył od niego wyderkafem za 10 grz. łan roli w Łowęcinie (P. 1392 k. 235). Od Wojciecha, Jana i Doroty, rodzeństwa Siekierzeckich, kupił w r. 1526 za 20 grz. całą ich część w Siekierkach p. pozn. (P. 1393 k. 131). Czwartą część sołectwa w Łowęcinie, którą trzymał w 30 grz. oprawy swej matki, sprzedał w r. 1529 za 320 grz. ks. Stanisławowi i Maciejowi Ł-im, braciom między sobą rodzonym, swoim zaś, jak to zobaczymy, bratankom. Jednocześnie część w Siekierkach sprzedał za 30 grz. Łukaszowi Siekierzeckiemu (ib. k. 315). Nie żył już w r. 1532 (ib. k. 506v).
Nie wiem czyimi synami, może wspomnianego wyżej Andrzeja, byli bracia Stanisław i Maciej, bratankowie powyższego Bartłomieja. Z nich Stanisław był w r. 1522 dziekanem wieluńskim, w r. 1526 również i kanonikiem poznańskim, ale niewątpliwie tylko kolegiackim, nie katedralnym. Wraz z niedzielnym bratem Maciejem nabyli w r. 1522 wyderkafem za 1.000 zł. i 200 zł. węg. od Anny ks. raciborskiej miasto i wieś Potarzyce w p. pyzdr. (P. 1392 k. 446v), zaś w r. 1526 kupili od niej na wieczność całe te dobra za 3.000 zł. (P. 1396 k. 132). Ks. Stanisław od bratanków swych, Stanisława i Wojciecha, uzyskał w r. 1545 zapis 200 zł. węg. (P. 844 k. 141). Nie żył już w r. 1558 (P. 899 k. 139v).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
387388389390[391]392393394395
