Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona390391392393[394]395396397398Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Łobescy - Łyszkowscy
Łowęccy h. Zaremba
Łowęccy h. Zaremba z Łowęcic w p. pyzdr. Mikołaj Ł. obecny w r. 1392 na sądach w Pyzdrach (Leksz). Hanka, Barbara i Jan z Łowęcic w r. 1444 (P. 4 k. 57).

Stanisław, Stachnik wspomniany w ksiągach ziemskich pyzdrskich w latach 1410-1418 (Py. 2 k. 20, 20v, 92v, 3 k. 4v, 108, 4 k. 62v), Tyfan zaś w latach 1410-1417 (Py. 2 k. 20, 20v, 92v, 3 k. 4v, 183v), to bracia rodzeni, dziedzice w Łowęcicach. Zapewne też bratem ich był Mikołaj w Łowęcic występujący w latach 1411-1415 (Py. 2 k. 45, 3 k. 4v). Spośród nich, Stanisław miał w r. 1414 sprawę o Grabowo z Przybysławem z Siedlemina (Boniecki). Pisał się z Wociechowa (Wojciechowa), kiedy w latach 1447-1448 miał terminy z Janem i Piotrem, braćmi niedzielnymi w Łowęcic (Py. 12 k. 169v-220), zapewne swymi bratankami. Bezpotomny, umarł chyba w r. 1448 (P. 1380 k. 13v). Tyfan z Łowęcic miał w r. 1443 terminy z Katarzyną i Jadwigą, siostrami z Górki, córkami Jadwigi z Cerekwicy (Py. 10 k. 54, 54v), i z Wojciechem Golskim (ib. k. 38v). Zapewne żył jeszcze w r. 1447, kiedy jeden z jego synów Jan miał termin ze strony Czeleja z Łobza, zaś inny syn Marcin wiódł sprawę z Marcinem z Cerekwicy i był pozywany przez Tyfana z Broczkowa (Py. 12 k. 34, 39v, 40). Żoną Tyfana z Łowęcic była Tochna z Brodzewa(!), o której nieuiszczony posag, 100 kop gr., synowie Marcin, Jan i Chwał, bracia niedzielni z Łowęcic, pozywali w r. 1448 Piotra z Nidomia i Jana z Niankowa (Py. 12 k. 232v). Marcin trzecią część Łowęcic, przypadającą sobie z działu z braćmi, oraz część tejże wsi należną mu po rodzonym stryju, Stanisławie Wojciechowskim, sprzedał w r. 1448 za 300 grz. bratu Janowi Ł-mu (P. 1380 k. 13v). Współcześnie z tymi braćmi występowali bracia, Jan i Piotr, również spadkobiercy w Wojciechowie po stryju Stanisławie, byli więc może synami Mikołaja, w którym, jak to było wyżej, byłbym skłonny dopatrywać się brata owego Stanisława. Siostrą Jana i Piotra była Anna, która w r. 1472 będąc żoną Andrzeja Międzychodzkiego kwitowała brata Jana Ł-go z dóbr po rodzicach i po stryju (Py. 14 k. 246v). Czy z tą Anną nie była identyczna Anna, żona "uczc." Gnojka z Koźmina, która w r. 1463 wespół z Aleksym z Gunic pozywała Jana i Piotra o najazd na jej części w Wojciechowie, odziedziczone po rodzonym stryju Stanisławie? (Py. 14 k. 18v). Ów Gnojek byłby w takim przypadku pierwszym jej mężem. Piotr Ł. z Łowęcic miał za żonę Małgorzatę, która w r. 1459 winna była uiścić winę, bowiem nie stanęła z pozwu Mikołaja Korzboka z Zawady (Kośc. 19 k. 276v). Oprawił jej w r. 1463 na połowie Łowęcic i Wojciechowa 800 grz. posagu (P. 1383 k. 192). Nie żył już w r. 1468, zabity przez Lasotę z Brzostowa, ona zaś była już wtedy 2-o v. żoną Jana z Głoginina (Py. 15 k. 8v). Wdowa i potym drugim mężu (py. 167 k. 62v), żyła jeszcze w r. 1482, kiedy kwitowała córkę ze 150 swej oprawy na Łowęcicach i Wojciechowie (Kośc. 227 k. 114). Ta córka Jadwiga (kilka razy nazwana córką Jana, np Py. 167 k. 48, 70v), w r. 1476 żona Jana, Janusza Frycza Jutrosińskiego, wniosła mężowi części Łowęcic i Wojciechowa, od których to wsi począł się pisać. Stawiła t. r. poręczycieli na to, iż skwituje Lasotę z Brzostowa z głowy ojca (Py. 15 k. 186). Męża jej Jana Frycza zwano Młodszym już w r. 1475, bowiem wtedy Jan Ł., o którym niżej, sprzedał mu za 240 grz. trzecią część Łowęcic (P. 1386 k. 37). Oboje małżonkowie w r. 1476 obierali arbitrów na sąd polubowny z braćmi z Łobza celem przeprowadzenia granic między wsiami: Łobez, Karkisz, Łowęcice, Wojciechowo, Cerekwica (Py. 167 k. 23). Jan Frycz z Łowęcic część młyna wodnego w Wojciechowi na rzecze Obrze w r. 1477 sprzedał wyderkaferm za 20 grz. Mikołajowi Cielmickiemu. Inną część tego młyna zachował dla swj żony (P. 1386 k. 82v). Jadwiga dwie części w Łowęcicach oraz połowę Wojciechowa w r. 1482 wymieniła z Maciejem Jastrzębskim na połowę Jastrzębnik w p. kal. i dopłatę 400 grz. Jednocześnie Jan Frycz Jutroski dał Jastrzębowskiemu swoją połowę Wojciechowa i trzecią część Łowęcic, biorąc w zamian za to czwartą część Osieka w p. kośc. i dopłatę 400 grz. (P. 1386 k. 171, 171v). Ponowiony w r. 1489 akt wymiany między Jadwigą i Jastrzębskim dopłatę dla niej określił na 500 grz. (P. 1387 k. 113).

Jan Ł. z Łowęcic, z Wojciechowa, syn Jana Ł-go, już nie żyjącego w r. 1479 (Py. 167 k. 73), chyba identycznego z Janem, bratem Piotra, choć nie można wyłączyć i takiej ewentualności, że to mógł być Jan, syn Tyfana. Zwano go Dupik, Dup, Dupy. Był mężem Anny Stęgoskiej, córki Pawła i Doroty Uszczonowskiej, a od owdowiałej już matki swej żony uzyskał w r. 1469 zobowiązanie uiszczenia 60 grz. posagu (Py. 14 k. 137v). Od braci żony, Wincentego i Andrzeja Stęgoskich, w r. 1473 nabył wyderkafem za 27 grz. dwa łany we wsi Stęgosze w p. pyzdr. (P. 1385 k. 173). Jak już wiemy, w r. 1475 sprzedał swoją trzecią część Łowęcic za 240 grz. Janowi Fryczowi Jutroskiemu i już w r. 1480 mowa o nim jako o "niegdy z Łowęcic" (Py. 15 k. 253v, 254, 16 k. 123), lub "niegdy z Wojciechowa" (Py. 16 k. 119). Widzimy go w r. 1491 w Noskowie (Py. 168 k. 111). Od Piotra Będzieskiego, zwanego "Długim Piotrem", burgrabiego konińskiego, w r. 1495 nabył wyderkafem za 30 grz. część Szymanowic w p. kal. (P. 1388 k. 91v; I. Kal. 4 k. 368v). Jego żona, Anna Stęgoska, żyła w r. 1497 i była wtedy spadkobierczynią swej matki w Uszczonowie (I. Kal. 4 k. 500v). Od Macieja Poklękowskiego w r. 1499 kupiła za 100 grz. dwie części w Uszczonowie (ib. 5 k. 150). Owe dwie części Uszczonowa w r. 1513 sprzedała za 100 grz. Maciejowi No(wo)wiejskiemu (Py. 23 k. 13v). Jan od Mikołaja Chwalęckiego w r. 1514 kupił za 200 grz. część w Małym Chwalęcinie p. kośc. i zaraz na połowie owej części oprawił 50 (20?) grz. posagu drugiej swej żonie, Katarzynie (Kośc. 233 k. 47, 47v, 345 k. 50v, 51). Zob. tablicę.

@tablica

Katarzyna z Łowęcic, w r. 1469 wdowa po Janie z Taczanowa. Mikołaj i Andrzej, stryj z bratankiem, z Łowęcic w r. 1481 (P. 855 k. 112v). Andrzej Ł. i syn jego Wojciech w r. 1491 uzyskał od ks. Jana Kłunowskiego i jego bratanka Zachariasza zapis 4 grz. długu (Py. 168 k. 94v).

Wspomniany wyżej nabywca części Łowęcic, Maciej Jastrzębski z Jastrzębnik w p. kal., a więc niewątpliwie też Zaremba, począł pisać się także i Ł-im. Od Macieja Gorskiego w r. 1497 nabył wyderkafem za 100 grz. sześć łanów osiadłych w Noskowie oraz tamże karczmę w p. pyzdr., dobra dziedziczne Jana Noskowskiego (P. 1383 k. 156v). Od Mikołaja Ksiąskiego w r. 1499 kupił wyderkafem trzecią część miasta Książa w p. kośc. (P. 1389 k. 29). Nie żył już w r. 1502, kiedy synowie jego, Maciej, Jakub i Jan, bracia niedzielni, dziedzice w Łowęcicach mieli sprawę z Marcinem Górskim z Góry (Py. 169 k. 251; Kośc. 232 k. 18). Jego córka Jadwiga, żona Wincentego Łąckiego z Kamieńca, kwitowała w r. 1508 z dóbr rodzicielskich w Łowęcicach i Wojciechowie braci swych rodzonych, Macieja, Jana i Jakuba (P. 963 k. 64). Z nich, Maciej i Jakub sześć łanów i karczmę w Noskowie w r. 1507 sprzedali wyderkafem za 100 grz. Pawłowi Kębłowskiemu, a właściwie wymienili na wyderkaf w tejże sumie Orzechowa w p. pyzdr. (P. 1390 k. 119). Wszyscy ci trzej bracia, wciąż jeszcze niedzielni w Łowęcicach, w r. 1509 nabyli wyderkafem za 12 grz. od Pawła Strzeżewskiego część w Strzyżewie p. pyzdr. (P. 786 s. 140). Pozywali Ściebora Kolnickiego o to, iż im nie uwolnił Orzechowa. Ponieważ nie stanął, winien był im w r. 1510 zapłacić 8 skojców winy (Kośc. 232 k. 97v, 111). Maciej Ł. występował w r. 1513 jako wuj córek Piotra Lubiatowskiego (Py. 24 k. 102v). Jakub Ł. w r. 1523 wuj Małgorzaty z Twardowskich Goreckiej (Py. 25 k. 20).

Nie wiem czy z powyższymi pozostawał w jakimś związku występujący w r. 1579 Jan Ł., syn zmarłego Stanisława, brat zaś Stanisława, wtedy także już nie żyjącego.

Łowiccy z Łowicza
Łowiccy z Łowicza (dziś Łowiczka) w p. brzeskim. Niesiecki zlał ich w jadną całość z Łowęckimi cz. Ninińskimi i dał, jak tamtym h. Nałęcz. W tym poszli też i późniejsi heraldycy włącznie z Urskim. Dopiero Boniecki, a raczej jego kontynuator A. Reiski dał Ł-im h. Łabędź. Zrobił tak na tej zasadzie, iż wśród podpisanych na przyrzeczeniu ziemi brzeskiej danym w r. 1433 Jagielle, co do obioru królem jego syna, figuruje Krzesław z Dowierzyna z rodu Łabędziów. W latach 1418-1424 współdziedzicami Dowierzyna i jednocześnie Łowiczka byli, wedle tegoż autora, Stanisław z matką Małgorzatą. Pewności to jednak nie daje, bowiem wymienia on wśród dziedziczących w Łowiczu w XV w. osoby należące najwyraźniej do różnych rodzin. Sprawa herbu Ł-ch jest więc wysoce niepewna.

Maciej, mąż Jadwigi z Bogusławic Dobrosołowskiej, którą jej bezdzietny bratanek Florian uczynił w r. 1557 swoją spadkobierczynią (I. R. Gr. Kon. 7 k. 363). Nie żył już ów Maciej w r. 1562, a owdowiała Jadwiga, wydając córkę Barbarę za Kleofasa Mierosławskiego, zapisała 18/VI. swemu przyszłemu zięciowi dług 400 złp. w posagu za córką (G. 41 k. 335). Skwitowana t. r. przez tę córkę, już żonę Mierosławskiego, z dóbr rodzicielskich (P. 904 k. 781). Jadwiga była dziedziczką Dankowa (w z. wieluń.?) (G. 262 k. 505). Skwitowana 1566 r. przez innego zięcia, Wojciecha Siąskiego, z 200 zł. (I. R. Kon. 13 k. 129v), zapisała mu w r. 1567 dług 340 zł. (ib. k. 361v). Wespół z synami, Janem, Florianem, Jakubem i Wojciechem, w r. 1567 kwitowana była z procesów przez Jana Kaliszkowskiego z pow. brzeskiego (ib. k. 375). Była, jak to już wiemy, spadkobierczynią brata Floriana Dobrosołowskiego i z tego tytułu synowie jej w imieniu matki w r. 1569 kwitowali kapitułę metropolitalną gnieźnieńską oraz ks. Hieronima Garwaskiego, kanclerza gnieźnieńskiego, tenutariusza wsi kapitulnej Złotkowo (G. 49 k. 168v). Żyła jeszcze w r. 1575 i została wtedy skwitowana przez córkę Annę, żonę Dobrogosta (Bonawentury) Irzykowskiego cz. Baranowskiego, z dóbr rodzicielskich (I. R. Kon. 16 k. 808v). Już nie żyła w r. 1578 (ib. 18 k. 18v). Synowie: Jan, Florian, Jakub i Wojciech. Ten ostatni występował w r. 1570 (Py. 108 k. 17). Z córek, Barbara zaślubiła w r. 1562 krótko po 18/VI., Kleofasa Mierosławskiego, już nie żyjącego w r. 1578. Anna była w latach 1575-1578 żoną Dobrogosta (Bonawentury) Irzykowskiego cz. Baranowskiego. Petronella, w r. 1578 żona Jerzego Miełaczewskiego. Zofia, w latach 1566-1578 żona Wojciecha Siąskiego zw. Podleśnym, wdowa w latach 1582-1584, 2-o v. w latach 1585-1588 za Wojciechem Bartochowskim.

1. Jan, syn Macieja i Dobrosołowskiej, w r. 1562 obok matki skwitowany przez siostrę Mierosławską (P. 904 k. 781). Niedzielny z braćmi, obok nich w r. 1570 dziedzic części macierzystych w Częstkowie (Py. 108 k. 17). Żył jeszcze w r. 1578 (I. R. Kon. 18 k. 18v).

2. Florian, syn Macieja i Dobrosołowskiej, wspomniany w r. 1567, współdziedzic obok braci części w Częstkowie 1570 r., wyznaczony w r. 1571 przez szwagra Siąskiego jednym z opiekunów jego dzieci (I. R. Z. Kon. 6 k. 248v). Był w r. 1580 dziedzicem Dankowa w p. gnieźn. (Paw.). Żył jeszcze w r. 1588 (I. R. Kon. 23 k. 14v). Żonie swej, Sułkowskiej, oprawił w r. 1578 posag (Boniecki). Żył jeszcze w r. 1588 (I. R. Kon. 23 k. 14c).

Chyba Florianowi należałoby przypisać ojcowstwo Jana, kasztelana inowrocławskiego, oraz dwóch rodzonych sióstr tego Jana, Jadwigi, żony 1-o v. Hieronima Ponętowskiego, 2-o v. w latach 1608-1614 Hieronima (Jarosława) z Ruska Bielawskiego, nie żyjącej już w r. 1631, oraz Anny, w r. 1621 żony Marcina Łętkowskiego, nie żyjącej w r. 1655.

Jan był więc zapewne synem Floriana. Posiadanie przezeń Dankowa, która to wieś była w rękach Floriana, branie spadku po bracie Floriana, Jakubie, kasztelanie kowalskim (zob. niżej), wszystko to zdaje się uzasadniać moje przypuszczenie. Ów Jan, sekretarz królewski w latach 1610-1618 (I. Kon. 40 s. 35), sędzia ziemski brzeski-kujawski w r. 1618, podkomorzy brzeski od r. 1620 do 1623, starosta brzeski w r. 1622 (ib. 42 k. 252v, 46 k. 235), kasztelanii nakielskiej, danej sobie 1625.27/XI. r. (M. K. 173 k. 185v, 186v), nie przyjął, został 1628.23/I. r. kasztelanem lędzkim (ib. 176 k. 175v, 176), kasztelan inowrocławski w r. 1633, poseł na wiele sejmów, marszałkował sejmowi 1624 r. Trzymał starostwa: bobrownickie w r. 1623, ale je t. r. zrezygnował, lipińskie w r. 1631, gąbińskie w latach 1633-1634 (Boniecki). Dostał 1618.23/I. r. dożywocie wsi królewskiej Krampsko (Kramsko) w p. kon. (M. K. 161 k. 205, 205v). Danielowi Broniszowi w r. 1630 zapisał dług 3.000 zł. (I. Kon. 46 k. 198). Spadkobierca rodzonej siostry Jadwigi zamężnej Bielawskiej, skwitowany w r. 1631 przez Bielawskich, braci swego szwagra z sumy 1.300 zł., na poczet 2.290 zł. zabezpieczonych temu zmarłemu szwagrowi, Hieronimowi Bielawskiemu, sposobem wyderkafu na wsi Dankowo (ib. k. 349, 48 k. 34v). Jako spadkobierca Jakuba, kasztelana kowalskiego, skwitowany w r. 1635 przez Dorotę Lubińską, żonę Mateusza Malisa (G. 80 k. 24v). Dziedzic Krampska, skwitowany t. r. przez Krzysztofa Czampskiego, posesora tej wsi (I. Kon. 48 k. 180v). Dankowo zastawił w r. 1636 za 5.000 złp. Wojciechowi Baranowskiemu (ib. k. 255), zaś w r. 1639 zobowiązał się sprzedać mu ową wieś za 8.300 złp. (P. 1128 XIII k. 20). Był dziedzicem miasta Izbicy, wsi Łowiczek i innych przyległych (I. Kon. 58 k. 34). Umarł w r. 1640, zapewne w lutym (P. S. B.). Jego żoną była Ewa Zadzikówmna, siostra biskupa krakowskiego, zaślubiona przed r. 1623, która 1624.5/III. r. uzyskała od króla dożywocie na Kramsku (M. K. 171 k. 86, 87), od męża zaś w r. 1630 dostała oprawę posagu (P. S. B. Boniecki). Syn Wojciech, o którym niżej. Z córek, Marianna, 1-o v. żona Pawła Tomickiego, po którym wdową była w latach 1657-1658, 2-o v. w r. 1672 za Marcinem Aleksandrem Doruchowskim, już nie żyjąca w r. 1683, Anna, pod Charitas zakonnica w klasztorze Św. Józefa w Krakowie, w r. 1661 wikariuszka, spadkobierczyni swej zmarłej nieletniej bratanicy Teresy, skwitowała wtedy Wojciecha Kadzidłowskiego, kasztelana inowrocławskiego, nabywcę miasta Izbicy, wsi Łowiczek oraz innych, z posesji i prowentów z dóbr ojczystych i macierzystych owej Teresy (I. Kon. 58 k. 34).

Wojciech, syn Jana, kasztelana inowrocławskiego, i Zadzikówny, wspomniany w r. 1644 (Z. T. P. 29 s. 2036), deputat do boku królewskiego w r. 1649 (Vol. leg.), dziedzic miasta Izbicy, wsi Łowiczek i innych (I. Kon. 56 k. 382v), nie żył już w r. 1658. Żoną jego była Anna z Bogusławic Sierakowska, która była potem 2-o v. żoną Wojciecha Feliksa Kadzidłowskiego, zaś 3-o v. w r. 1658 Melchiora Grudzińskiego (Boniecki). Miała prawa dożywotnie na Izbicy i Łowiczkach, dobrach sprzedanych przez jej pierwszego męża Kadzidłowskiemu, i Grudziński w r. 1659 te jej prawa zobowiązał się znieść (I. Kon. 56 k. 382v). Jedyna córka Wojciecha, Teresa zmarła jako nieletnia, a spadkobierczynią jej, była w r. 1661, jak widzieliśmy ciotka zakonnica. Spadek po kasztelanie dostał się ostatecznie Tomaszowi Tomickiemu, jego wnukowi po córce Mariannie (P. 1128 XIII k. 20, 88v).

3. Jakub, syn Macieja i Dobrosołowskiej, starosta gnieźnieński w r. 1587 (Boniecki), był nim jednak bardzo niedługo, bo już 1588.15/VI. r. dostał tę królewszczyznę Paweł Uchański (M. K. 135 k. 61v-63). Podkomorzy brzeski-kujawski w r. 1590 (G. 64 k. 56v), dworzanin prymasa Karnkowskiego 1602 r., kasztelan kowalski w r. 1613 (Boniecki). Spotykam go po raz pierwszy w r. 1567. Współdziedzic obok braci w Czestkowie w r. 1570, zapisał w r. 1573 dług 50 złp. Janowi Dobrosołowskiemu, dziedzicowi w Ossowcu (G. 52 k. 256v). Szwagrowi Dobrogostowi Jerzykowskiemu cz. Baranowskiemu t. r. zapisał dług 130 złp. (I. R. Kon. 16 k. 395v). Przydany przez króla jako opiekun Małgorzacie Jamielskiej, odepchniętej (repudiata) żonie Andrzeja Kraśnickiego, asystował jej w r. 1578 z okazji pozwu przeciwko Marcinowi Sługockiemu i jego wspólnikom o wtargnięcie do domu Ł-go w Czestkowie i o uprowadzenie jej siłą, pobicie, ograbienie z szat, uwięzienie etc. (ib. 18 k. 77, 77v). Jakub swoje dobra macierzyste, tj. części w Czestkowie i Szyszyłowie w p. gnieźn. w r. 1583 sprzedał za 1.200 zł. Marcinowi Piotrowskiemu (R. Kal. 5 k. 373v). Z bratem Florianem kwitowali się wzajemnie w r. 1584 z kontraktu dzierżawy części w Czestkowie (I. Kal. 50 s. 436). Umarł w r. 1619 (Boniecki). Jego spadkobiercą był Jan Ł., kasztelan inowrocławski, o którym było wyżej. Zob. tablicę.

Łowiccy osiedleni częściowo w wojew. kaliskim, o których mówiłem,

Łowiccy (h. Łabędź?)
@tablica

wygaśli z całą pewnością w XVII wieku. Mniejwięcej wtedy urywają się też ich ślady na Kujawach, jak to wynikałoby z Bonieckiego. Nie mniej jednak na terenie W. Ks. Poznańskiego w XIX w. występowali przedstawiciele tego nazwiska. Karol Ł., posesor Zgierzynka, chrzestny 1821.25/XI. r. (LB Lwówek), posesor Starygrodu w latach 1833-1835, Białężyc w latach 1841-1844, z żony Prowidencji Guttry miał córki: Małgorzatę, ur. w r. 1832, zmarłą w Starymgrodzie 1833.25/V. r., Małgorzatę Annę, ur. tamże 1833.13/VII. r., Eufrozynę Marię,ur. tamże 1834.3/IX. r., Prowidencję Saturninę, ur. tamże 1835.29/XI. r. (LB, LM Starygród), Elżbietę, ur. ok. r. 1838, zmarłą w Białężycach 1844.4/III. r. w wieku lat sześciu (LM Białężyce). Żył również w Poznańskiem w drugiej połowie XIX wieku Władysław Ł. (K. Łodzia Czarniecki, Herbarz Polski podług Niesieckiego, t. II, s. 89), może syn Karola? Tych Ł-ch znał i był z nimi w kontakcie cytowany K. Czarniecki. Od jednego z członków rodziny właśnie Władysława, otrzymał przywilej królewski dany w r. 1618 Janowi (przyszłemu kasztelanowi inowrocławskiemu) na dobra Krępsko w pow. konińskim, który to przywilej zawędrował potem do Biblioteki Ossolineum. Wskazywałoby to na poczuwanie się słusznie, czy raczej niesłusznie za jedno z tamtymi z XVII wieku, ba, może nawet za potomków owego kasztelana!. Widzieliśmy wyżej, że cały spadek po kasztelanie poszedł na spadkobierców po siostrze, a więc dostały się im też zapewne i dokumenty odnoszace się do dziedziczonych dóbr. Do rąk Ł-ch żyjących w XIX w. przywilej w r. 1618 chyba nie zawędrował drogą spadku. K. Czarniecki musiał wiedzieć jakim herbem pieczętował się ten Ł., który mu użyczył owego dokumentu i jako ten herb wymiania Nałęcza, co jednak bynejmniej sie świadczy, że byli Nałęczami Ł-cy z XVII wieku! Jest to jeszcze jedno poświadczenie zjawiska występującego masowo: używania czy raczej uzurpowania sobie tych tylko herbów, które w związku z danym nazwiskiem wymieniał Niesiecki, stronienia zaś od herbów przez tego klasyka heraldyki polskiej niecytowanych.

Łowienieccy h. Topór
Łowienieccy h. Topór z Łowienicy, Łowinicy (dziś Łownica) w Sandomierskim. Dzieci Jana i Doroty z Gowarzewskich, córki Piotra, zmarłej chyba w r. 1570: Jan, ur. ok. r. 1550, Zygmunt, Stanisław, Krzysztof, Dorota, żona Jana Miączyńskiego, Katarzyna, Anna, Zofia, Barbara i Jadwiga, dziedziczyły po Melchiorze Chełmskim części w Lubiekowie w Lubiekowie w p. pozn., które Jan, najstarszy z rodzeństwa, w imieniu własnym oraz braci i sióstr w r. 1570 sprzedał za 2.000 zł. Janowi Strzeżmińskiemu (P. 917 k. 7v, 1398 k. 155). Całe to rodzeństwo w latach 1572-1579 występowało obok innych współspadkobierców Andrzeja Gowarzewskiego (P. 920 k. 220, 929 k. 1025, 932 k. 663).

Łowińscy
Łowińscy różni, Anna z Łowina Ł-a, w r. 1622 żona Andrzeja Kozielskiego, wdowa po nim w r. 1625. O. Adalbert Ł., cysters, profes bledzewski, zmarł w Bledzewie 1780.15/VII. r. mając 63 lata, po 38 latach profesji zakonnej, a po 36 latach kapłaństwa (Nekr. Przemęt). Br. Bonawentura Ł., franciszkanin, zmarł w Pyzdrach 1800.10/IV. r. (Nekr. Franciszkanie, Śrem).



Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona390391392393[394]395396397398Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników