Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
294295296297[298]299300301302
Laborscy - Lisieccy
a) Aleksander, syn Prokopa i Mieruckiej, szambelan królewski, poseł z wojew. krakowskiego na sejm wielki 1788-1792, kawaler orderu Św. Stanisława 1793 r., rotmistrz kawalerii narodowej, komisarz Rady Najwyższej Narodowej wojew. sandomierskiego 1794 r., referendarz Rady Stanu Księstwa Warszawskiego 1807 r., rasca stanu 1808 r., dyrektor generalny policji i poczty 1815 r., sędzia najwyższej instancji 1817 r., t. r. senator kasztelan, umarł 1820 r. Ożeniony był z Karoliną Hube, rozwiedzioną z Józefem Łęskim. Z niej syn Konstanty i córka Aleksandra, ur. 1810 r., zmarła 1854 r., żona Tomasza Orsettiego.
Konstanty, syn Aleksandra i Karoliny Hube, ożeniony z Angielką, miał tylko córkę, żonę Wilhelma Orsettiego.
b) Wojciech, syn Prokopa i Mieruckiego, szambelan królewski 1789 r., radca departamentu krakowskiego 1810 r., senator Rzeczypospolitej Krakowskiej 1820 r., kawaler orderu Św. Stanisława. Z żony Korduli Dembińskiej miał syna Ignacego Kajetana, wylegitymowanego w Heroldii Królestwa Polskiego (Boniecki).
(2) Władysław, syn Marcina i Molskiej, zawierał 1677 r. z Tomaszem Łętkowskim kontrakt o rękę jego siostry Katarzyny Łętkowskiej, córki Sebastiana, wojskiego kaliskiego, i Krystyny Zaleskiej, która mu wnosiła 8.000 zł posagu (I. Kal. 138 s. 131). Oprawił jej ten posag 1678 r. (R. Kal. 15 k. 686). Od swej bratanicy Konstancji, zamężnej Ślesińskiej, dziedziczki części Wilczkowa w p. sieradzkim po babce Ewie z Molskich Marcinowej Lipskiej, kupił 1689 r. za 955 zł tę jej część (I. Kal. 146 s. 305). Również i od swej siostry Katarzyny, zamężnej Koszutskiej, kupił 1693 r. jej część w tej wsi za 7.250 zł (ib. 149 s. 340). Jeszcze inną część Wilczkowic kupił 1700 r. za 3.265 zł od bratanka Andrzeja L-go (ib. 142 k. 638).
(3) Baltazar, syn Marcina i Molskiej, brał w zastaw 1673 r. od Andrzeja Zadorskiego i Anny Napruszewskiej małżonków część w Goli w p. kośc. za sumę 8.200 zł (ib. 133 s. 626). Żonie swojej Annie Zadorskiej, córce powyższych, oprawił posag 4.500 zł (R. Kal. 15 k. 308). Od Andrzeja z Konar Kołaczkowskiego wydzierżawił 1676 r. na trzy lata Bartoszewice Wielkie (P. 1094 k. 605). Jego synowie: Andrzej, o którym niżej, Maciej, ur. w Goli, ochrzcz. 24 II 1675 r. (LB Stary Gostyń), a wedle Bonieckiego i córka Marianna, żyjąca 1689 r.
Andrzej Samuel, syn Baltazara i Zadorskiej, ur. w Goli, ochrzcz. 1673 r. (LB Stary Gostyń), podniósłszy sumę 1.000 zł z rąk Mikołaja Gorzyńskiego, skwitował z niej 1700 r. Urszulę Lipską, wdowę po Stanisławie L-im, oraz jej syna Jana, pisarza grodzkiego i konińskiego (I. Kal. 154 s. 478). Swoją część w Wilczkowic w p. sier. odziedziczoną po babce Ewie z Molskich Widawskiej, łowczynie sieradzkiej, sprzedał t. r. za 3.625 zł stryjowi Władysławowi L-mu (ib. s. 678). Jego żoną była 1705 r. Zofia Poradowska, córka Sebastiana Ludwika i Katarzyny Krzemieniewskiej (ib. 157 s. 24). Kwitowała ona 1729 r. Franciszka Borka Gostyńskiego, dziedzica Zbierska, z prowizji rocznej od sumy 3.500 zł (ib. 167 s. 166). Nie żyła już w r. 1736, kiedy jej córki Kunegundy i Marianna kwitowały z sum po niej Franciszka Przespolewskiego, dziedzica Droszewa (ib. 171/173 s. 491), a podjętą od niego sumę 3.400 zł lokowały na części wsi Szczury, dziedziczonej Barbary z Łukomskich Stanisławowej Czyżewskiej (ib. s. 493). Andrzej wówczas jeszcze żył, nie żył zaś już w r. 1739, kiedy to córka Kunegunda, jeszcze niezamężna, pozwała Stanisława Czyżewskiego, dziedzica Bieniewa (Rel. Kal. 112/113 s. 864). W r. 1740 spisywała dożywocie ze swym mężem Józefem Gliwiczem (I. Kal. 177 s. 427), którego poślubiła była w Broniszewicach 12 I t. r.
2) Seweryn, syn Baltazara, wedle Bonieckiego występował w l. 1618-1631, był zapewne identyczny z Sewerynem vel Janem Sewerynem, pisarzem grodzkim inowrocławskim 1648 r., poborcą brzeskim 1651 r., sędzią grodzkim inowrocławskim 1655 r., skarbnikiem brzeskim 1660 r., podsędkiem ziemskim inowrocławskim 1662 r., zeznającym zapis dożywocia z żoną Teresą 1658 r. Istotnie Jan L., podsędek ziemski inowrocławski i sędzia grodzki brzeski był w 1664 r. mężem Teresy Broniewskiej, córki Franciszka (I. Kon. 68 k. 254). Boniecki przypuszcza jednak mylnie, iż po tym Sewerynie cz. Janie Sewerynie pochodzili L-cy znani aż po XIX wiek.
2) Wojciech L. cz. Piotrowski, syn Stanisława zabił Wojciecha Seczymnińskiego Kopcia, którego głowę obwołano na cmentarzu w Orchowie 11 II 1585 r. (P. 944 k. 201). Ojciec zobowiązał się t. r. sprzedać mu połowę części w mieście czyli wsi Orchowie i we wsi pustej Wola pod zakładem 1.000 zł (Py. 122 k. 315v) i jednocześnie zobowiązał się przyszłej żonie syna pannie Małgorzacie Słoneckiej, córce Marcina, oprawić na połowie tych dóbr 1.500 zł posagu (ib. k. 318). Wojciech skwitował ojca 1586 r. (G. 62 k. 406), żonie zaś oprawił 1.500 zł na połowie części Orchowa i Woli w 1593 r. (G. 337 k. 3v). Orchowo i pustkę Wolę sprzedał 1613 r. za 15.000 zł Janowi Gorazdowskiemu (P. 1408 k. 549). Oboje z żoną nie żyli już 1614 r., kiedy to córka ich Katarzyna miała iść za Mikołaja Winnickiego z ziemi dobrzyńskiej (Py. 137 k. 257v). Jan Gorazdowski zapisał jej wtedy dług 266 zł, a Adrian i Szymon, synowie Wojciecha, scedowali mu oprawę na 1.500 zł, daną kiedyś przez ich ojca matce ich Małgorzacie Słoneckiej (ib. k. 140v, 141v). Winniccy byli już małżeństwem w 1615 r. Adrian, Katarzyna i Szymon, rodzeństwo, jako spadkobiercy ojca występowali 1618 r. przeciwko Zagórskim (I. Kon. 40 s. 527). Adrian ów pisał się 1608 r. L-im cz. Piotrowskim (P. 980 k. 284). Wedle Bonieckiego jego żoną była w 1615 r. Helena Nowomiejska.
3. Walerian L. cz. Piotrowski, syn Stanisława, wspomniany 1589 r. (P. 952 k. 541). Otrzymał 30 IV 1590 r. od Andrzeja Kołudzkiego zapis 1.000 zł długu jako posag za swoją żonę przyszłą Dorotę Kołudzką, córką tego Andrzeja (G. 64 k. 41). Obojgu tym małżonkom zapisywał w 1601 r. dług 500 zł Jakub Kołudzki (Kośc. 281 k. 134). Walerian żył jeszcze 1613 r. (G. 72 k. 129v). Wedle Bonieckiego umarł w 1625 r., pozostawiając wdowę Małgorzatę. Jego córce Annie idącej za Baltazara Markowskiego, narzeczony zobowiązał się 1611 r. oprawić posag 2.500 zł (G. 71 k. 6).
III. Leonard L. cz. Piotrowski, mąż Katarzyny Przyborowskiej, córki Wojciecha zwanego Gamlet, która w 1557 r. potwierdziła Wojciechowi Goryńskiemu, nabywcy części Przyborowa, pokwitowanie z 50 grz. posagu (G. 36 k. 141v). Pozwany przez instygatora o zabicie Wojciecha Węgierskiego 1558 r. (G. 37 k. 398v). Katarzyna z Przyborowskich, jako spadkobierczyni Doroty, wdowy po Wojciechu Kobylnickim, pozwała w 1561 r. Wojciecha Goryńskiego (G. 262 k. 407). Leonard bratu Stanisławowi dał 1564 r. zobowiązanie, iż mu sprzeda za 300 zł część w Linowcu, odziedziczoną po zmarłym bracie Janie (G. 43 k. 75), i t. r. temu bratu sprzedał całą swoją część w tej wsi za 1.500 zł (P. 906 k. 790). Od Mikołaja i Macieja Łosińskich, synów zmarłej Anny Piotrowskiej, swojej stryjecznej siostry, kupił 1571 r. za 1.000 grz. części wsi Ciosny w p. pyzdr. (P. 1398 k. 194v) i t. r. na połowie tych dóbr oprawił 100 grz. posagu swej żonie (P. 1398 k. 238). Od swego stryja Mikołaja Piotrowskiego (ojca Anny) otrzymał t. r. darowizną część we wsi pustej Wrzoskowo zwaną Ostroga, ponadto zaś położone w tejże wsi 20 zagonów roli og granicy wsi Ciosny aż do drogi wiodącej ze Słup od Powidza, oraz 30 zagonów boru między granicami wsi Ciosny a drogą z Poznania do Kluczewa (Py. 31 k. 104). Leonard został zabity w Słupcy w 1571 r. przez Kaspra i Tomasza Kaliskich. Wizji ciała dokonano w Ciosnach 27 XI, zaś obwołania głowy przy pogrzebie w Ostrowie na wezwanie jego nieletniego syna Sebastiana, działającego w imieniu sióstr i dziecka, które miało dopiero przyjść na świat (Py. 110 k. 91). Dzieckiem tym był pogrobowy syn Maciej. W 1572 r. Jan Białęski, opiekun Sebastiana i Macieja, dał zobowiązanie Mikołajowi Łosińskiemu, iż puplie jego skwitują go z 50 zł (G. 52 k. 200v). Sebastiana i Macieja Piotrowskich cz. Linowskich pozwali t. r. Kasper, Franciszek i Tomasz Kaliscy (Py. 110 k. 159v). Owdowiała Katarzyna Przyborowska była już w 1578 r. żoną 2-o v. Sebastiana Węgierskiego i kwitowała z długu 100 grz. synów Sebastiana i Macieja (G. 56 k. 187). Córki Leonarda: Małgorzata i Anna (ib. k. 187v). Małgorzata, w r. 1582 żona uczc. Tomasza, kwitowała brata Sebastiana z 60 zł na poczet 80 zł, zapisanych jej przez niego z dóbr po rodzicach (Py. 119 k. 187v). Anna wyszła w 1585 r. za Wojciecha Grzybowskiego zw. Robaszek i żyła z nim jeszcze 1589 r.
1. Sebastian L. cz. Piotrowski, syn Leonarda i Przyborowskiej, wspólnie z bratem Maciejem a w asyście opiekunów występował 1576 r. przeciwko Kasprowi Kaliskiemu, zabójcy ojca (Py. 113 k. 264). W 1578 r. już chyba pełnoletni, w imieniu własnym i Macieja Dobra ojczyste we wsi osiadłej Ciosna i wsi pustej Ostroga oraz część zastwioną ojcu przez Annę Otorowską, wdowę po Janie Łosińskim, wolną od oprawy matki ich, wydzierżawił na trzy lata ojczymowi Węgierskiemu (G. 56 k. 187v). Obaj z bratem części Ciosny i Ostrogi oraz części boru Wrzoskowo sprzedali 1591 r. za 1.400 zł Katarzynie Paruszewskiej, żonie Walentego Goliszewskiego (P. 1400 k. 796). Od Sebastiana Andrzeja Wydzierzewskiego nabył t. r. wyderkafem za 110 zł kmiecie z Gorzekowa i połowę ról sołeckich w tej wsi w p. gnieźn. (ib. k. 802v). Żona jego Anna Wydzierzowska, córka Jana a siostra tego Andrzeja, t. r. swoją oprawę na połowie części Ciosny, Brzostowa (!) i Ostrogi scedowała Katarzynie Goliszewskiej (P. 956 k. 945). Jako nabywca praw od brata Macieja kwitował t. r. swoich braci stryjecznych, Baltazara, Wojciecha i Waleriana ze 100 zł, zapisanych w grodzie inowrocławskim (P. 955 k. 502). Żył chyba jeszcze w r. 1596 (Py. 47 k. 95v). Nie żył już 1597 r., kiedy jego córka Elżbieta występowała przeciwko zabójcy stryja Macieja (Py. 128 k. 237v). W 1626 r. żona uczc. Jana Lubińskiego, występowała jako spadkobierczyni swej ciotki panny Heleny Wydzierzawskiej (I. Kon. 44 k. 512v).
2. Maciej L. cz. Piotrowski, syn pogrobowy Leonarda i Przyborowskiej, ur. w końcu 1571 r. lub w początkach 1572 r., sumę 100 zł zapisaną w grodzie inowrocławskim przez zmarłego Stanisława L-go, cedował 1590 r. bratu Sebastianowi (Py. 125 k. 503). Przysięgał 7 VIII 1593 r. na urząd podpiska powiatu kcyńskiego (Kc. 121 k. 168). Zastrzelił go w r. 1597 Mikołaj Krzesiński, sługa Mikołaja Latalskiego. Wizji ciała dokonano w Wierzbocicach 13 V, a obwołania głowy tegoż dnia przy pogrzebie w kościele w Ciążeniu (Py. 128 k. 237v). Zob. tablice 1-3.
Linowscy z Linowca w p. gnieźn., których przynależności rodowej określić nie umiem. Przypuszczam, iż spośród tu wymienionych ci późniejsi, żyjący w końcu XVI lub w XVII wieku, należą do Pomianów. Mogą jednak znajdować się wśród nich także i L-cy z Prus.
Gaweł z Linowca swoją ojcowiznę w tej wsi wraz z inwentarzem 1469 r. dał zastaw Janowi z Popowa w 60 grz. posagu siostry swej Anny (G. 8 k. 72). Ten Gaweł chyba identyczny z ks. Gawkiem, plebanem i dziedzicem w Linowcu, który w 1484 r. swoją część po rodzicach w tej wsi sprzedał za 20 grz. Przecławowi z Linowca (G. 12 k. 93v). Jakub L. swoją część w Linowcu sprzedał 1480 r. za 50 grz. temuż Przecławowi (G. 10 k. 142), a ponowił tę transakcję w 1481 r., ale już za 70 grz. (P. 1386 k. 136). Przecław L., nabywca owych części, występował 1494 r. jako wuj dzieci Marcina Budzisławskiego (G. 23 k. 10). Od Macieja L-go kupił 1496 r. za 40 grz. jego część w Linowcu (G. 16 k. 131). Pozwał 1499 r. Mikołaja Wysockiego, który go skarżył o najazd dworu w Kiełczewie po śmierci Jadwigi, żony Ninoty Kiełczewskiego, i o zagarnięcie spadku ruchomego, który z prawa bliższości należy się Wysockiemu (G. 24 k. 27). Części w Linowcu sprzedał Janowi Gorczyńskiemu, który został do niej 1499 r. intromitowany (G. 24 k. 6v). Andrzej L. na połowie swych części w Linowcu oprawił 1481 r. 40 grz. posagu żonie swej Agnieszce (P. 1386 k. 134). Ks. Mikołaj, dziedzic i pleban w Linowcu, część tam swoją własną i inną spadłą nań po śmierci rodzonego brata Andrzeja wymienił 1489 r. z Hektorem z Orchowa na dwa łny puste w Małym Gałczynie w p. gnieźń. i za dopłatę 150 grz. (P. 1387 k. 121). Wojciech L., dziedzic w Kijewcu i Sarnowie w p. gnieźn., pożyczywszy 5 grz. od Filipa Pątnowskiego zastawił mu 1497 r. w tej sumie łan osiadły w Kijewcu (G. 17 k. 40v). łan osiadły w tej wsi zastawił 1500 r. w tejże sumie Andrzejowi, Janowi, Wincentemu, Marcinowi i Mikołajowi, synom zmarłego Pątnowskiego (G. 18 s. 179). Jan L., mąż Jadwigi, córki Przecława Irzewskiego, wdowy
@tablica
@tablica
@tablica
1-o v. po Marcinie Bąciszewskim, poręczył za nią 1499 r. jej synom z pierwszego męża, dziedzicom w Siejuszycach i Bąciszewie, iż Skwituje ich ze swego posagu i nie będzie niepokoić (G. 24 k. 23v). Marcin L. kwitował 1500 r. z 10 zł węg. Mikołaja Pamiątkowskiego (N. 146 s. 235). Helena L. miała 1502 r. oprawę na częściach Boszkowa w p. gnieźn. i Siedlca w p. kon. (Py. 169 k. 228v). Stanisław L., mąż Doroty Chomiąskiej, córki Wojciecha, otrzymał 1502 r. od teścia zobowiązanie zabezpieczenia połowy grzywny czynszu rocznego i sumy posagowej 45 grz. wyderkafu na Kożuszkowie i Woli (G. 25 k. 20). Żonie tej na swej części Linowca oprawił 1503 r. posag 100 zł węg. (P. 1389 k. 245). Chomiąski winien był 1512 r. płacić winę, bo mu nie zrezygnował wyderkafem w 40 grz. łanu osadnego w Kożuszkowie oraz części w Woli w p. gnieźn. (G. 26 k. 364). Dorotę L-ą skwitował 1513 r. Kasper Szuszewski z 4 grz. zastawionych na łanie osiadłym w Linowcu Mikołajowi Palędzkiemu (G. 25 k. 241). Ta Dorota, już wdowa po Stanisławie, dziedzicu w Linowcu, w asyście Mikołaja Ossowskiego, stryja i opiekuna dzieci tego Stanisława, kwitowała 1541 r. Jana L-go z 34 grz., za które wykupił od niej i jej dzieci siedem łanów w Linowcu zastawionych zmarłemu ich ojcu (ib. k. 538). Jan L. wyderkował 1504 r. część jeziora Linowiec we wsi tej nazwy Hektorowi Orchowskiemu cześnikowi kaliskiemu (ib. k. 536v). Siedem łanów roli, w czym jeden osiadły, w Linowcu sprzedał 1514 r. za 100 grz. Stanisławowi Gurowskiemu (P. 1392 k. 34v). Jan L. zw. Dura, niewątpliwie ten sam, na połowie swych części w Linowcu, to jest trzech łanów pustych i jednego osiadłego, oprawił 1516 r. posag 30 grz. żonie swej Barbarze, córce Macieja Baranowskiego (ib. k. 101). Ten sam Jan Dura część w Linowcu sprzedał 1522 r. za 20 grz. Szymonowi Turzyńskiemu z Słowikowa (G. 335a k. 65v). Stanisław L. trzcią część macierzystą we wsi Kijowiec sprzedał 1510 r. za 50 grz. Maciejowi Szyszyńskiemu (P. 786 k. 194). Stanisław L. kupił 1510 r. za 20 grz. część w Sarnowie od Stanisława Markowskiego (G. 19 k. 164). Agnieszka L., żona Jakuba Lissowskiego, pozwała Jakuba Chomiąskiego o wygnanie jej z części ojczystej w Linowcu. Nie stanął i 1516 r. płacił winę (P. 866 k. 347). Części w Linowcu sprzedała 1520 r. za 200 zł węg. Stanisławowi Markowskiemu (G. 335a k. 49v), ten zaś Stanisław Markowski wspólnie z tą Agnieszką L-ą, ciotką swoją, całą swą część wsi Sarnowa sprzedał 1520 r. za 60 grz. Michałowi i Wojciechowi braciom, dziedzicom w Sarnowej (ib.). Józef L. część w Linowcu zw. Czechowska sprzedał 1520 r. za 35 grz. Szymonowi Turzyńskiemu, pisarzowi ziemskiemu inowrocławskiemu (ib. k. 53). Jego brat rodzony Jan sprzedał również temu Turzyńskiemu swój udział w tej części (ib. k. 66). Piotr L., stryj Jana Baranowskiego ze Świętej 1520 r. (ib. k. 49). Maciej połowę łana osiadłego w Linowcu wyderkował 1521 r. za 3 grz. Tomaszowi Suchorzewskiemu (G. 28 k. 16). Jadwiga L., nie żyjąca już 1523 r., była pierwszą żoną Jana Gorczyńskiego. Wniosła mężowi część w Linowcu i stąd pisano go 1521 r. L-im (P. 1392 k. 417v). Tę część sprzedał 1523 r. za 100 zł Janowi Suchorzewskiemu (ib. k. 496), ale jeszcze i drugą żonę Gorczyńskiego, Agnieszką, córkę Stanisława Chwalęckiego, zwanego też Mochelskim, nazwano w 1532 r. L-ą (P. 1392 k. 496v; Kc. 2 k. 157). Piotr L. jako stryj i opiekun panny Heleny, córki zmarłego Piotra L-go Kulki, zawierał 1530 r. ugodę z Piotrem Suszewskim (G. 29 k. 92v). Mikołaj, dziedzic w Linowcu, miał 1534 r. termin z braćmi Bierzglińskimi o sieci rybackie. Płacić miał grzywnę w 1535 r., bo nie stanął z ich pozwu (G. 262 k. 120, 252). Szymon L., dziedzic w Linowcu, pozwany był ok. 1539 r. przez stryjów i opiekunów Doroty Wierzejskiej (G. 263 k. 82v). Mikołaj L. nie żył już 1546 r., kiedy to wdowa po nim, Eufemia Trlęska była już żoną Piotra Łosińskiego i swoją część oprawną w Linowcu oraz sumę zapisaną przez zmarłego męża Mikołaja Słowikowskiego (!) sprzedała za 100 zł Andrzejowi Słowikowskiemu (G. 335a k. 324v). Mikołaj L. i Mikołaj Słowikowski to chyba jedna i ta sama osoba. Po Mikołaju L-m pozostała małoletnia córka Petronella L., urodzona z Eufemii, którą się opiekował właśnie Andrzej Słowikowski, nazwany jej stryjem (G. 264 k. 111; Py. 172 k. 722). W l. 1550-1571 była żoną Marcina Suszewskiego, zwanego też później Małachowskim. ta Petronella L-a cz. Słowikowska była 2-o v. w l. 1572-1589 żoną Krzysztofa Lubieńskiego. Dziedziczka części Linowca, zapisała 1572 r. dług 120 zł Stanisławowi L-mu cz. Piotrowskiemu (Py. 110 k. 418). Jej pierwszego męża Małachowskiego pozywał 1562/1565 r. Kasper L., syn Stanisława (G. 262 k. 633). Piotr L. z żoną Zofią Siedlecką wydzierżawili 1582 r. od Wojciecha Wyrzyskiego wsie: Domaborz, Brzezna, Zaszkowice, Kopaszyno i pustkę Krotoszynko w p. kcyń. za czynsz roczny 1.000 zł (N. 160 k. 273v). Ta Zofia Siedlecka była 1-o v. za Trzcińskim. Jan Trzciński z p. tucholskiego poręczył w 1584 r. za Piotra L-go wobec Piotra Radwanowskiego (Kc. 26 k. 449v, 450). Po śmierci Piotra L-go jego synowi Adamowi zapisał dług 150 zł jego przyrodni brata Maciej Trzciński (P. 973 k. 647v, 648v). Adam L. i jego żona Anna Prusiecka zapisali 1613 r. dług 300 zł Piotrowi Wojnowskiemu (G. 72 k. 189v). Żyli jeszcze oboje 1618 r. (N. 171 k. 203v, 535v). Jadwiga, córka zmarłego Stanisława L-go, mianowała 1586 r. plenipotentów (Kc. 119 k. 277v). Małgorzata z Linowca, wdowa po Andrzeju Pomorskim 1602 r. Jan L., syn zmarłego Tomasza, wspólnie z Janem Parzniczewskim kwitował 1608 r. Zygumnta i Stanisława Pruszaków Bieniewskich (P. 980 k. 446). Maciej L. w popisie szlachtu powiatu kcyńskiego przed wyprawą na Turków 1621 r. (Kc. 19 k. 172). Jak się zdaje, żoną Macieja L-go była 1618 r. Barbara Strzelecka (N. 62 k. 162v-163). Anna L., w r. 1626 wdowa po Baltazarze Wiśniewskim.
Marianna i jej mąż Andrzej Mikołajewski, oboje już nie żyli w r. 1690 Zygmunt i Zofia z Kochowskich, rodzice Justyny Reginy, żony 1699 r. Sebastiana Niesołowskiego (P. 1137 VIII k. 69). Zygmunt i Zofia, małżonkowie nie żyli już w 1711 r., a ich córka Justyna była już w 1710 r. 2-o v. żoną Michała Boboleckiego (P. 146 I k. 63v). Umarła między r. 1715 a 1717. Synami Zygmunta i Zofii byli Wojciech i Stanisław, bezdzietni, których spadkobiercą był 1753 r. ich rodzony siostrzeniec Mikołaj Niesołowski (Kc. 142 k. 110). Wojciech i jadwiga, rodzice Chryzostoma Józefa, ochrzcz. 16 II 1711 r., którego do chrztu podawał Jan L. (LB Włościejewki). Kazimierz, w 1730 r. mąż Eleonory Grotkowskiej (I. Kal. 167 s. 481), córki Adama i Agnieszki Aniołowiczówny, żony 1-o v. Czarnieckiego. Oboje nie żyli już 1748 r., a Eleonora była bezdzietna (I. Kal. 185/189 k. 106v). Jako wdowa po Kazimierzu L-im, posesorze Rogowa w p. sier., może po tym samym, występowała Zofia Koszutska, córka Michała i Elżbiety Rozdrażewskiej, wtedy w r. 1748 już 2-o v. żona Franciszka Łętkowskiego (ib. 185/189 k. 84, 218).
Lińscy ze wsi Linie koło Pniew w p. pozn., jakkolwiek są tu zapewne i L-cy pochodzący ze wsi Linie Wielkie w ziemi dobrzyńskiej, zwłaszcza wśród tych z XVII wieku. Należy brać też pod uwagę niemal chroniczne mieszanie pisowni L-ch i Lniskich. Henryk, syn Grzymały z Lini na Uniwersytecie Krakowskim 1401 r. (Alb. Stud. I, s. 16). Sędziwój z Lini i Grodziska miał 1446 r. wspólnie z Niemierzą z Grodziska i Lubosza termin z Dziersławem z Orzeszkowa (P. 15 k. 203). Sędziwój, syn zmarłego Jana Mniskiego, dziedzica w Mnichach, na dwóch częściach wsi Linie i Chudopsice w 1471 r. oprawił 200 kop gr. posagu matce swej owdowiałej Annie Rozbickiej (P. 1385 k. 119). Anna L-a z synem Sędziwojem wyprawili ze wsi Linie 1474 r. jednego konnego na wojnę czeską (Star. Pr. Pol. Pomn. VI, nr 681). Ta Anna był;a córką Dobiesława z Rozbitka, a w 1488 r. była już powtórnie zamężna za Jakubem ze Śrzemu. Wtedy jej syn Sędziwój z Chudopsic i ona połowę Chudopsic i jeziora w Liniach zwanego Przegrodzanki wyderkowali Elżbiecie i jej córkom: Małgorzacie, Elżbiecie i Burnecie, chyba Białęskim (P. 1387 k. 95; 1392 k. 273v). Sędziwój L. na wsi Linie 1489 r. ks. Pawłowi, altaryście we Lwowie (Lwówku) zapisał jedną grzywnę czynszu wyderkowego od sumy 12 grz. przeniesionych z wójtostwa do miasta Lwowa (Lwówka) (ib. k. 105v). Ów Sędziwój na połowach wsi Linie i Chudopsice oprawił 1503 r. ponownie 200 kop gr. posagu swej matki, obecnie żony Jakuba Śrzemskiego, nazwanej jednak teraz Beatą (!) (P. 1389 k. 278v). Połowę wsi Linie wyderkował 1508 r. za 50 grz. Marcinowi Kwileckiemu (P. 786 s. 4). Nie żył już 1512 r., kiedy to jako jego spadkobierca występował stryj Stanisław Mniski (ib. s. 363). Jakub L. działał 1500 r. jako stryj Urszuli Piekarskiej, żony Jana Gnińskiego (P. 859 k. 152). Był identyczny ze wspomnianym wyżej Jakubem Śrzemskim (P. 22 k. 13v) i pisał się z Liń z tytułu oprawnych praw swej żony na tej wsi. Jakub L. ze Śrzemu świadczył w 1500 r. z herbu Samson (Scr. rer. Pol. IX, s. 355).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
294295296297[298]299300301302
