Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
300301302303[304]305306307308
Laborscy - Lisieccy
Andrzej, syn Jana i Rzeplińskiej, ur. w Rzeplinie 1582 r., pobierał nauki za granicą i tam przeszedł na katolicyzm. Proboszcz w Rzeplinie, sekretarz królewski 1600 r., scholastyk płocki, instalowany na kanonię krakowską 21 II 1603 r., instalowany na kustodię gnieźnieńską 17 III 1605 r., wiceprezydent Trybunału Koronnego 1608 r., kanclerz biskupa krakowskiego Tylickiego, instalowany na scholasterię krakowską 12 X 1612 r., asesor sądów zadwornych, poseł na sejm Rzeszy do Ratysbony. Po śmierci biskupa Tylickiego obrany administratorem diecezji krakowskiej 23 VII 1616 r., biskup łucki 1617 r., podkanclerzy kor. 1618 r. i równocześnie kanclerz królowej Konstancji, został 1620 r. kanclerzem wielkim koronnym i był nim do 1624 r. Biskupem kujawskim został 1623 r., krakowskim 1630 r. Wieś Stropiszyn p. kal., należącą do kustodii gnieźnieńskiej, sprzedał 1611 r. ks. Janowi Korytowskiemu, rektorowi kolegium kaliskiego S. J. (ZTP 27 s. 803). Od swego stryjecznego brata Wacława otrzymał 1611 r. na wypadek śmierci zapis 3.400 zł, z czego kwitował go w 1612 r. (ZTP 27 s. 807; G. 71 k. 299). W 1612 r. pięciu kmieci w Dembłowie w p. gnieźn. sprzedał za 1.600 zł Jakubowi Modliszewskiemu, żupnikowi bydgoskiemu (P. 1408 k. 57). Dziedzic miasta Chocza (Chodcza) w p. kal., wystawił tam kościół 1623 r. i ufundował tam i we Włocławku klasztory Reformatów. Dla kościoła w Choczu wyjednał 1629 r. wyniesienie go do rangi kolegiaty, której proboszczem infyłatem mógł być przede wszystkim członek rodziny L-ch h. Grabie. Uposażenie kościoła w Choczu na dobrach Andrzeja potwierdził król 10 II 1609 r. (M. K. 179 k. 39-42). Przy kościele założył szkołę z dwunastu stypendiami. Na te fundacje wydać miał ponad 300.000 zł. W 1628 r. skwitował brata Adama, chorążego bełskiego, starostę tarnogórskiego (ZTP 28b s. 1952; R. Kal. 11 k. 129v). Jedynemu żyjącemu bratu Adamowi legował 15.000 zł Umarł w Warszawie 4 IX 1631 r. (Niesiecki; Korytkowski; Boniecki).
4. Świętosław, syn Mikołaja i Siemikowskiej, obok braci współdziedzic w lIpem (I. Kon. 4 k. 270, 270v), w r. 1567 kupił za 1.000 zł od swych braci Stanisława i Macieja trzecią część piątej części w Lipem, którą to piątą część owi bracia nabyli od brata Jana (R. Kal. 3 k. 1v). W 1575 r. jako podstarości bełski i dziedzic w Czaśnikach w ziemi bełskiej, swoje części w Lipem, spadłe po rodzicach i po bracie Marcinie sprzedał w grodzie bełskim za 2.500 zł braciom swym Stanisławowi i Maciejowi (I. Kal. 44 s. 37). Był później wojskim horodelskim 1589 r. i umarł w 1604 r. Po jego synach zrodzonych z Anny Podhoreckiej poszła bełska linia L-ch, której genealogią nie będę się tu zajmował, brak bowiem do tego danych w źródłach wielkopolskich. Niektórzy przedstawiciele owej lini żyjacy w wieku XVIII i znów związani z Wielkopolską umieszczeni zostaną z zakończeniu tego artykułu.
5. Maciej, syn Mikołaja i Siemikowskiej, obok braci współdziedzic w Lipem 1545 r. (I. Kon. 4 k. 270, 270v). Ożeniwszy się z Anną Biskupską cz. Zadąbrowską, córką Jana i Konstancji Zielonackiej, wdową po 1-o v. po Marcinie Przespolewskim, spisał z nią w 1560 r. wzajemne dożywocie (I. i D. Z. Kal. 6 k. 531v; I. Kal. 29 s. 383). Wraz z bratem Stanisławem dostał w 1562 r. od brata Jana jego części w Lipem (P. 1397 k. 193v). W 1569 r., wedle zobowiązania danego przez siebie i braci swych Stanisława i Świętosława, czwartą część z części nabytej przez nich w Lipem od brata Jana dał wieczyście bratu Marcinowi (R. Kal. 3 k. 179v). Wraz z bratem Stanisławem odkupił 1576 r. część w Lipem za 2.500 zł od brata Świętosława (I. Kal. 44 s. 37). Jako współspadkobierca brata Marcina kwitował 1576 r. Andrzeja Kraśnickiego (ib. s. 1217). Po śmierci swej żony, mocą praw nabytych od swych pasierbów Przespolewskich, a jako opiekun swoich dzieci z niej zrodzonych, to jest Jana, Wacława, Krzysztofa, Anny i Katarzyny, kwitował 1582 r. z 33 zł małżonków Przyrańskich (ib. 48 s. 142). Części w Krąkowie i Zielęcinie w p. sier., które zmarła żona obok innych swych sióstr odziedziczyła po matce, a które spadły na dzieci jej z pierwszego i drugiego małżeństwa, Maciej zaś odkupił od pasierbów, Piotra i Marcina Przespolewskich, sprzedał 1583 r. za 220 zł Mikołajowi Krąkowskiemu i jego bratankowi Jakubowi (R. Kal. 5 k. 297). Od tych pasierbów odkupił też t. r. za 100 zł części ich po matce w Dębsku w p. kal. (ib. 2 k. 310). Na częściach w Lipem oprawił w 1584 r. posag 2.100 zł drugiej swojej żonie Małgorzacie Jastrzębskiej, córce Jana (R. Kal. 51 k. 369) i t. r. spisał z nią wzajemne dożywocie (I. i D. Z. Kal. 6 k. 589v). Wraz z bratankiem Janem, synem Stanisława, podstolego kaliskiego, kupił 1589 r. za 300 zł od synów brata Jana części w Lipem, które spadły na nich po jego bracie Marcinie (ib. 6 s. 195). W 1594 r. synom zrodzonym z pierwszej żony, Janowi i Wacławowi rezygnował części Dębska, zastrzegając części w Lipem dla synów z drugiego mąlżeństwa (ib. s. 791). Z tą drugą żoną ponowił zapis wzajemnego dożywocia 1594 r. (ib. 2 k. 445). Od Jana Biskupskiego Mruka kupił 1599 r. za 6.600 zł części w Wielkim Piątku (ib. 7 k. 261). Umarł między r. 1600 a 1601 (ib. k. 284; P. 1404 k. 278). Z pierwszej żony miał synów: Jana, Wacława i Krzysztofa oraz córki: Annę, w l. 1587-1611 żonę Wojciecha Boczkowskiego, i katarzynę, w r. 1589 żonę Stefana Wysockiego. Ta Katarzyna t. r. swoją część dóbr po matce w Dębsku w p. kal. i w Biskupicach w p. sier. dała stryjecznemu bratu matki Marcinowi Biskupskiemu, dworzaninowi królewskiemu (ib. 6 s. 200). Była wdową po Wysockim 1612 r. Spośród synów, Krzysztof, wspomniany jako nieletni w 1582 r. (zob. wyżej), zapewne umarł młodo. Z drugiego małżeństwa pochodzili synowie Prokop i Piotr oraz córka Zofia, w l. 1622-1636 żona Walentego Trąmpczyńskiego. Zapewne z drugiej żony były też córki, Jadwiga, w r. 1600 żona Zygumnta Złotnickiego cz. Padniewskiego, 2-o v. 1608 r. za Hieronimem Boguckim, i Marianna, wydana krótko po 8 X 1612 r. za Wojciecha Olszewskiego.
1) Jan, syn Macieja i Biskupskiej, małoletni 1582 r. (I. Kal. 48 s. 142)., spisał 1593 r. dożywocie z żoną Jadwigą Smuszewską, wdową 1-o v. po Janie Przysieckim (P. 1401 k. 78v; Kc. 120 k. 97v, 98v). Swoje części w Dębsku, wsi dziedzicznej po matce, sprzedał w 1598 r. za 1.250 zł bratu Wacławowi (P. 1402 k. 806v). T. r. spisał ponownie wzajemne dożywocie z żoną (ib. k. 808). Był wówczas dziedzicem Górek Srebrnych w p. kcyń. (Ks. 123 k. 95). Obok braci, Piotra i Prokopa, dziedziczył w Lipem. W imieniu własnym i tych braci protestował 1602 r. przeciwko Jerzemu Objezierskiemu o zbrojny najazd na tę wieś (Rel. Kal. 1 k. 469). Od brata Wacława otrzymał 1600 r. dwa łany w gaci Powęzowej w p. kal. (R. Kal.7 k. 316, zaś w 1603 r. od tegoż brata dostał całe części jego w Lipem (ib. k. 527v). Wraz z bratem części w Piątku Wielkim p. kal., który zmarły ich ojciec zobowiązał się dać synom z drugiej żony, rezygnowali 1606 r. tymże swym braciom przyrodnim, Prokopowi i Piotrowi (ib. k. 149). Jan umarł w 1608 r. (Py. 134 k. 254; Kc. 125 k. 421). Jadwiga Smuszewska t. r. występowała jako dziedziczka części Królikowa w p. kcyń. (ib.). W 1610 r. jeszcze wdowa (N. 60 k. 501v), w 1611 r. byłajuż 3-o v. żoną Andrzeja Łaszewskiego. Umarła między r. 1613 a 1619 (N. 222 k. 14; Kc. 118 k. 61, 504). Jan i Jadwiga dzieci nie mieli.
2) Wacław, syn Macieja i Biskupskiej, małoletni 1582 r. (I. Kal. 48 s. 142), w 1589 r. spisywał wzajemne dożywcie z żoną swoją Zofią Cerekwicką, córką Andrzeja, a wdową po Marcinie Włoszynowskim (P. 1400 k. 291). Obok brata Jana otrzymał w 1594 r. od ojca części Dębska w p. kal. (R. Kal. 6 k. 791). Swoje części w owej wsi zobowiązał się 1595 r. sprzedać za 3.000 zł Marcinowi Przespolewskiemu (Kc. 121 k. 884). Od brata Jana kupił 1598 r. za 1.250 zł jego część w Dębsku (P. 1402 k. 806v). Od Stanisława, Wacława i Jana braci Rajskich kupił 1599 r. za 9.000 zł części wsi Gać Pawęzowa, Rypidłów (Rypielów), Gaczki (Górki?), Stryczew (Stirkowo) (R. Kal. 7 k. 228v). Dwa łany roli w swej części Gaci Pawęzowej rezygnował 1600 r. bratu Janowi (ib. k. 316). Żeniąc się powtórnie z Urszulą Prusimską, córką Wojciecha krótko przed ślubem, 11 XII 1600 r. dał zobowiązanie jej braciom, iż na połowie swych części w Gaci Pawęzowej oprawi jej 1.800 zł posagu. Przyszły spadek po ojcu w Lipem i Wielkim Piątku od tej oprawy wyłączył (P. 970 k. 1070). Dokonał jej w 1601 r. (P. 1404 k. 278). Jego żona wraz z siostrą Barbarą zamężną Grabowską swoje części w Żabikowie p. pyzdr. sprzedały t. r. za 200 zł Maciejowi Baranowskiemu (ib. k. 286). Wacław od Wawrzyńca Trzebińskiego otrzymał 1602 r. rezygnację części wsi Trzebinie Stare i Ciepielewo w p. kal. (R. Kal. 7 k. 494v). Odziedziczone po ojcu części w Lipem rezygnował 1603 r. bratu Jakubowi (ib. k. 527v). T. r. był poborcą kaliskim (Boniecki). Wraz z bratem Janem części w Piątku Wielkim, wedle zobowiązania zmarłego ojca, rezygnował w 1606 r. braciom swym przyrodnim Prokopowi i Piotrowi L-im (ib. k. 149). T. r. wraz z żoną Urszulą Prusimowską otrzymał dobra Ceków (Boniecki). Od Dobrogosta Brzechwy kupił w 1609 r. za 12.500 zł wsie Chocholewy (dziś Kochlowy) i Turze w p. ostrzesz. z prawem patronatu kościoła w Chochlewach (ib. k. 406). Części w lipem, pochodzące ze spadku po bracie Janie, sprzedał 1610 r. za 2.250 zł bratu Prokopowi (ib. k. 537v). Jako spadkobierca Barbary z Zadąbrowia Biskupskiej, żony Stanisława Sulmowskiego Króla, dobra zastawne po niej spadłe dał 1611 r. Marcinowi Przespolewskiemu (I. Kal. 77a s. 585). Mianowany stolnikiem kaliskim 1 XII 1618 r. (M. K. 163 k. 110, 110v). W 1632 r. roborował z biskupem Andrzejem L-m ugodę o sprzedaż Lipego i innych dóbr (ib.). Umarł między r. 1629 a 1631 (R. Kal. 11 k. 44v; I. Kal. 97a s. 1169). jego druga żona Prusimska żyła jeszcze w 1610 r. (P. 984 k. 755v). Po jej śmierci Wacław zaślubił 3-o v. Urszulę Szamowską, która występowała w 1641 r. jako wdowa (ZTP 29 s. 1252). Z pierwszej żony, orientując się wedle dat przybliżonych małżeństwa, miał Wacław córkę Jadwigę, która krótko po 12 II 1610 r. wyszła za Stanisława Bąkowskiego z Bąków w p. radomszczańskim. Z drugiej (wedle tegoż kryterium) była Dorota, zaślubiona w 1624 r. Janowi Głoskowskiemu, z którym żyła jeszcze w 1631 r. Powtórnie wyszła w 1638 r. za Stanisława Tomickiego. Były jeszcze: Krystyna, niezamężna, nie żyjąca już w 1634 r. (Py. 150 k. 63v), Urszula, w 1636 r. franciszkanka w Brześciu Lit. (I. Kal. 102 s. 98). i Elżbieta, niezamężna w l. 1636-1638 (ib. s. 893; 104b s. 1173). Nie wiem z której żony pochodziły te trzy córki. Nie wiem tego i o synach: Wojciechu, Świętosławie i Stanisławie,a jedynie mogę się domyślać, wedle dat ich występień prawnych, iż dwaj młodsi pochodzili z drugiego małżeństwa. O najstarszym Wojciechu wiem tylko tyle, iż w 1623 r. pobił Jana Ząbkowskiego z p. płoc. (P. 152 k. 407), a w 1637 r. zapisał dług 500 zł Annie z Rudzkich Suskiej (I. Kon. 48 k. 459). Może to ten Wojciech miał 1641 r. sprawę z Decjuszem Przybysławskim i jego sługami (I. Kal. 107a s. 53).
(1) Świętosław, syn Wacława stolnika kaliskiego, i kanclerz włocławski, proboszcz wolborski, części swe we wsi Kochlewy sprzedał 1631 r. za 15.000 zł bratu Stanisławowi (R. Kal. 11 k. 306). W r. 1632 był sekretarzem królewskim, a w 1634 r. ponadto jeszcze proboszczem infułatem w Choczu Lipskich. Kupił wtedy od Stanisława Kosowskiego części wsi Broniszewice i całą wieś Polskie w p. kal. za 28.000 zł (R. Kal. 11 k. 585). Inne części w tej wsi nabył 1636 r. za 21.000 zł od Piotra Suchorzewskiego (ib. k. 769). Umarł w 1663 r. (Boniecki; Py. 153 s. 72; Kośc. 146 k. 107). Spadkobiercami jego były dzieci jego bratanicy teresy zamężnej Gomolińskiej (Boniecki).
(2) Stanisław, syn Wacława stolnika kaliskiego, występował 1631 r., zapisując dług 43 zł Marcinowi Mężyńskiemu (I. Kal. 97a s. 711). Od brata ks. Świętosława kupił 1631 r. za 15.000 zł części wsi Kochlewy (R. Kal. 11 k. 306). Żona jego Dorota (czasem nazywana Zofią) z Rusiborza Cielecka, córka Krzysztofa, kasztelan śremskiego, wdowa po Stanisławie z Bnina Radzewskim, skasowała 1633 r. oprawę 12.000 zł swego posagu, daną jej przez pierwszego męża namieście Gostyniu i przyległych wsiach (I. Kal. 99b s. 1304). Stanisław oprawił jej t. r. na połowie wsi Kochlewy i Turza jako posag sumę 1.600 zł podniesioną od Jana Radzewskiego, jako stryja i opiekuna swej pasierbicy Barbary Radzewskiej (R. Kal. 11 k. 514v). Nie żyła już w 1641 r., a Dorota Zofia była wtedy 3-o v. żoną Hieronima Wężyka Osińskiego (P. 166 k. 276v; 1043 k. 184). W 1644 r. miała sprawę ze stryjem swej córki z pierwszego małżeństwa o opiekę nad nią (P. 169 k. 684). W 1649 r. swe prawa na wsiach Gać, Pawęzowo, Trzebienie i Ciepielewo scedowała ks. Świętosławowi L-mu, proboszczowi chockiemu i wolbromskiemu (I. Kal. 115 s. 965). Stanisław miał tylko córkę jedynaczkę Teresę, w imieniu której występowała 1636 r. matka (I. Kal. 102 s. 1823). Teresa nie żyła już w 1663 r., była żoną Aleksandra Gomolińskiego.
3) Prokop, syn Macieja i Jastrzębskiej, wraz z bratem Piotrem otrzymał 1606 r. od braci Jana i Wacława L-ich rezygnację całych części we wsi Piątek Wielki w p. kal., wedle zobowiązania ich ojca (R. Kal. 1 k. 149). Od brata Wacława kupił 1610 r. części wsi Lipe, pochodzące ze spadku po bracie Janie )ib. k. 537v). Był w l. 1609-1611 mężem Barbary Żychlińskiej (I. Kon. 35 s. 64; I Kal. 77a s. 795), której w 1609 r. na połowie Lipego, )przypadłej mu z działów z braćmi) oprawił 5.000 zł posagu. Wyłączył od tej oprawy część w tej wsi odziedziczoną po bracie Janie (Rel. Kal. 1 k. 404). Drugą jego żoną, zaślubioną w 1618 r. była Urszula z Łagowca Sczaniecka, córka Jerzego, wdowa po jakubie Bojanowskim. oprawił jej wtedy, na krótko przed ślubem, 7.500 zł posagu na połowie Lipego (P. 1411 k. 71; 1417 k. 678). W 1624 r. mowa o niej jako o posesorce oprawnej połowy Łowęcic (P. 152 k. 1197). Prokop 26 IV 1621 r. występował już jako sędzia surogator grodzki kaliski (R. Kal. 9 k. 452v). W l. 1621-1623 zawarł układ z biskupem Andrzejem L-im, mocą którego sprzedał mu dobra Chocz, Kwilenie i inne, kupił zaś od biskupa Lipe (Boniecki). Od Andrzeja Bułakowskiego kupił 1623 r. za 1.600 zł części Gadziątkowa w p. kal. (R. Kal. 10 k. 51), ale te części, zapewne z jeszcze innymi, t. r. sprzedał za 3.000 zł janowi Sczanieckiemu (ib. k. 114v). Był też t. r. dziedzicem Jankowa, wsi nabytej od Jana, Wojciecha i Chryzostoma Mycielskich (P. 1414 k.319v). W r. 1623 był pisarzem ziemskim kaliskim (Boniecki). Jan Sczaniecki odprzedał mu w 1624 r. za 3.000 zł części Gadziątkowa (R. Kal. 10 k. 309). W 1625 r. on i jego żona, posesorzy połowy Łowęcic, byli procesowani przez dziedziców owej wsi, Bojanowskich (Py. 145 k. 31v-34v). Miał ponadto kamienicę w Kaliszu przy ulicy Św. Mikołaja, którą jego spadkobiercy sprzedali Mariannie z Tarnowa, wdowie po Marcinie Wężyku Osińskim, łowczym sieradzkim, i jej dzieciom (I. Kal. 125 s. 124). Umarł w r. 1638 (Boniecki; Py. 148 s. 29; R. Kal. 12 k. 120v). Urszula z Sczanieckich żyła jeszcze 1647 r. (I. Kal. 113 s. 380), nie żyła już w r. 1649 (ib. 115 s. 1048). Prokop miał z pierwszej żony syna Jana, z drugiej Adama. Miał i córki, nie wiem jednak z którego małżeństwa, chyba też z drugiego. Z tych córek, Dorota, zmarła po r. 1683, była 1-o v.1646 r. żoną Sylwestra Myszczyńskiego, 2-o v. w l. 1647-1673 Jana Korzbok Zawadzkiego, Marcjanna, nie żyjąca już w 1657 r., za Adamem Żychlińskim.
(1) Jan, syn Prokopa, pisarza ziemskiego kaliskiego, i Żychlińskiej, wsytępował 1638 r. (Py. 148 s. 27). T. r. był mężem Anny Bojanowskiej (I. Kal. 104b s. 1741). Tej Annie, córce Jakuba na połowie swych części we wsi Lipe, otrzymanych z działu z bratem, oprawił w 1639 r. posag 5.500 zł (R. Kal. 12 k. 120v). Od Bartłomieja Kołdowskiego dostał 1641 r. zobowiązanie do sprzedaży za 7.000 zł części Karminka Małego i Trzebowa (I. Kal. 107a s. 966). W 1649 r. mianował opiekunów dla swych dzieci zrodzonych z Bojanowskiej (ib. 115 s. 1579). Żonie dał w 1651 r. swe dobra ruchome (R. Kal. 14 k. 193). W 1652 r. opłacał z 22 dymów w Lipem 22 zł podymnego, a z 10 dymów w Godziątkowie 10 zł (Rel. Kal. 31a k. 258). Wraz z bratem całą wieś Lipe i części w Godziątkowie sprzedali w 1654 r. za 36.500 zł Janowi Jemielskiemu, kasztelanowi kowalskiemu (R. Kal. 14 k. 398v). Marszałkował sejmikowi deputackiemu w Środzie (R. Kal. 14 k. 398v). T. r. i w 1659 r. był sędzią deputatem z województwa poznańskiego na Trybunale Piotrkowskim (ZTP 30 s. 1669, 1789). Pisarz ziemski kaliski 1659 r. (N. 227 k. 408). Deputat na Trybunał Lubelski 1663 r. (Boniecki). Jego druga żona, Zofia z Iwicz Chmielówna, wdowa po Stefanie Jędrzejewskim, podniosła w 1666 r. od Gryzeldy Zamoyskiej, wdowy po ks. Jeremim Wiśniowieckim, wojewodzie ruskim, sumę 6.000 zł, którą pierwszy mąż oprawił jej na trzymanych zastawem od wojewody dobrach Kordyszów i Holebiszy (I. Kal. 126 s. 29). W 1669 r. skwitowała Jana i Franciszka L-ch, synów zmarłego Hieronima, wojskiego horodelskiego z sumy 5.200 zł zapisanej jej przez ich ojca, a wypłaconej przez tęż Gryzeldę Wiśniowecką (ib. 129 s.469). Jan zastawił 1666 r. wieś Polskie w p. kal. za 3.000 zł Janowi Korzbokowi Zawadzkiemu (ib. 126 s. 501). W r. 1668 był podsędkiem ziemskim i sędzią surogatorem grodzkim kaliskim (R. Kal. 15 k. 1v). Piastował jeszcze oba te urzędy 1669 r., kiedy córką Urszula, zamężna Linowską, skwitowała go z 3.000 zł zapisanych jej przez zmarłego ks. Świętosława L_go, proboszcza w Choczu (I. Kal. 129 s. 402). Był potem sędzią ziemskim kaliskim. Nie żył już 14 VI 1673 r., kiedy sędzią ziemskim mianowany został Przespolewski (Rel. i Z. Kal. 1c k. 274c). T. r. owdowiała Zofia Chmielówna skwitowała synów swego męża urodzonych z pierwszej żony, ks. Stanisława, Wojciecha, Prokopa i Wacława z 15.000 zł, zapisanych jej w grodzie bełskim i zabezpieczonych na Broniszewicach i Polskim (I. Kal. 153 s. 532). Z pierwszej żony obok wspomnianych wyżej synów miał Prokop również i córki. Urszula wyszła krótko po 12 I 1665 r. za Stanisława Linowskiego, zmarła między r. 1713 a 1714 Barbara pod imieniem Walerii, klaryska śremska 1669 r. (I. Kal. 129 s. 1348), ksieni tamże, zmarła 27 V 1695 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Z drugiej żony była tylko córka Anna, w l. 1673-1690 żona Macieja Trzebickiego, wojskiego wieluńskiego.
a. Stanisław, syn Jana, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Bojanowskiej, ur. ok. 1648 r., kanonik kamieniecki, dziekan kolegiaty chockiej 1673 r. (I. Kal. 133 s. 70), instalowany na kanonii gnieźnieńskiej fundi Węglewo 22 II 1680 r., archidiakon gnieźnieński 22 X 1685 r., prowizor seminarium duchownego i bursy kaliskiej 1688 r., także 1693 i 1696 r., reprezentowane kapitułę na sejmach 1690, 1691, 1694 i 1697 r., dr. obopraw. Uniwersytetu Krakowskiego 1693 r., mianowany proboszczem gnieźnieńskim 1697 r., instytuowany dopiero 28 VII 1699 r., a instalowany 25 IX t. r., umarł w zamku chockim 1711 r. i pochowany u Jezuitów w Kaliszu (Korytkowski; Boniecki; G. 88 k. 104 v; ZTP 34 s. 1283; P. 1127 II k. 85v).
b. Wojciech Franciszek, syn Jana, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Bojanowskiej, wziął w zastaw 1673 r. od Dobrogosta Kuczkowskiego za 4.000 zł części Kuczkowa w p. kal. (I. Kal. 133 s. 579). Wedle zobowiązania z 1673 r., wraz z bratem starszym ks. Stanisławem, a też w imieniu brata Prokopa sprzedali w 1674 r. wsie Broniszewice i Polskie za 38.000 zł Janowi Wielowieyskiemu (R. Kal. 15 k. 378). Żoną Wojciecha była 1682 r. Teofila (Teresa) Tokarska (LB Skalmierzyce), córka Marcina i Zofii Rokossowskiej, której w 1682 r. oprawił posag 6.000 zł (P. 1112 VII k. 57). Od Wojciecha Lubiatowskiego kupił 1683 r. za 24.000 zł miasto Kwiatków i wsie Wiesiołowa i Siedliska w p. kal. (I. Kal. 142 k. 82), a w 1685 r. odprzedał owe dobra za takąż sumę bratu stryjecznemu Janowi L-mu, synowi Adama (ib. 143 s. 192). Chyba to on nazwany 1689 r.zastawnym posesorem wsi Branno(I. Kon. 68 k. 17v). Od Stanisława i Jana Gostkowskich, synów Władysława i Ewy L-ej (zob. wyżej), wedle zobowiązania z r. 1691 kupił w 1700 r. za 35.000 zł Michałowi Dzierżanowskiemu (P. 1140 III k. 92), ponieważ jednak, jak to zobaczymy niżej, Bartoszewice będą potem własnością jednego z jego synów, transakcja ta widocznie nie doszła do skutku. W 1704 r. Wojciech scedował synowi Tomaszowi pewne sumy zapisane w 1693 r . przez Dominika Łętkowskiego, a jednocześnie córkom swym, Uszuli, Mariannie i Annie zapisał posagi, każdej po 10.000 zł (I. Kal. 157 k. 270). Umarł między 1708 a 1710 r. (Ws. 77 VI k. 23v, 50v). Teofila z Tokarskich żyła jeszcze 30 III 1704 r. (LB Krobia), nie żył już w 1715 r. (Py. 157 s. 89). Z synów Wojciecha: o Stanisławie, zob. niżej, Andrzej, nieletni 1710 r. (Ws. 77 III k. 50v), żył jeszcze 1723 r. (G. 94 k. 270v), o Janie, Prokopie i Tomaszu zob. niżej. Spośród córek, Urszula Marianna, ur. w Kwiatkowie, ochrzcz. 22 X 1682 r. (LB Skalmierzyce), była w 17199 r. żoną Wojciecha Bieńkowskiego, regenta ziemskiego sieradzkiego i grodzkiego poznańskiego. Umarła 27 VI 1733 r. (Kurier Polski, nr 185). O Mariannie nie wiem nic więcej, może umarła młodo. Anna pod imieniem Walerii klaryska śremska 1715 r. Nekrolog klarysek śremskich notuje dwie różne daty jej zgonu: 13 VIII 1737 r. i 19 IX 1741 r. Może były współcześnie dwie zakonnice tego samego imienia i nazwiska?
a) Tomasz, syn Wojciecha i Tokarskiej, otrzymał 1704 r. od ojca cesję sum zapisanych przez Łętkowskiego z Tarchalina, otrzymał 1704 r. (I. Kal. 157 k.270). T. r. kwitował Nahojewskiego z prowizji od należnych ojcu 1.000 zł (Ws. 77 VI k. 23v), był więc chyba pełnoletni. Pełnoletni już napewno 1710 r. (P. 1146 II k. 146). Ożenił się z Katarzyną Schlichting, córką kazimierza i Anny Ossowskiej. Kontrakt małżeński spiany został w Przybini 11 VIII 1714 r. Panna wnosiła 16.000 zł posagu (P. 1148 III k. 5v). Od teścia Tomasz wydzierżawił 1715 r. na jeden rok Przybinię (P. 1149 I. k. 271). Żonie swej posag 16.000 zł oprawił w r. 1718 (P. 1157 k. 16v). W 1733 był dziedzicem Bartoszewic. Jego drugą żoną była wówczas Konstancja Grzybowska (LB Jutrosin; Ws. 90 k. 47v). Tomasz Bartoszewice Wielkie sprzedał 1748 r. za 80.000 zł zięciowi Ignacemu Naramowskiemu (Ws. 90 k. 47v). Drugą swoją wieś, Łowęcice w p. pyzdr. sprzedał t. r. za 50.000 zł temuż Naramowskiemu (P. 1293 k. 159). W 1760 r. nazwany jednak obecnym dziedzicem Bartoszewic a byłym dziedzicem Łowęcic. Zawierał wtedy kontrakt z zięciem swym Koszutskim (Kośc. 328 k. 136v). Umarł tego jeszcze roku (P. 1329 k. 99v). Konstancja z Grzybowskich żyła jeszcze chyba w 1772 r. (Kośc. 361 k. 1). Z pierwszej żony była córka Joanna Magdalena, ur. w Przybini, ochrzczona 11 VI 1718 r. (LB Rydzyna), z drugiej Barbara. Joanna 10 II 1739 r. zaślubiła w Cerekwicy Ludwika Jabłkowskiego, późniejszego podstolego sieradzkiego i starostę zgierskiego, zaś 2-o v. była w 1752 r. żoną Macieja Cieleckiego, starosty zgierskiego. Barbara, ochrzcz. 4 XII 1733 r. (Jurtosin), jeszcze niezamężna 11 I 1745 r. (LB Smolice), w 1748 r. żona Ignacego Naramowskiego, 2-o v. w 1760 r. Hektora z Pierzchna Koszutskiego, chorążego pancernego. Rozwiedziona z nim, wyszła 1769 r. za Ignacego Dzimińskiego, skarbnikiewicza gostyńskiego dzierżawcę Dobczyna, żyła jeszcze 11 III 1782 r.
b) Stanisław, syn Wojciecha i Tokarskiej, pełonoletni 1710 r. (Ws. 77 VII k. 50v), obok braci współdziedzic Łowęcic 1711 r. (P. 1146 II k. 146; Kośc. 151 s. 919). W 1719 r. spisał wzajemne dożywocie z żoną Joanną Bartochowską, córką Franciszka i Zofii Korzbokówny Zawadzkiej (I. Kal. 160 k. 531). Jego żoną, ajk wynika z wieku ich córki, musiała być już ok. 1716 r. Owa Joanna wraz ze swym bratem Władysławem nabyli w 1725 r. od ks. Władysława Koźmińskiego, dziekana kolegiaty w Choczu, za 7.000 zł połowę Pacynowic w p. kal. (ib. 161 s. 146). T. r. Stanisław L. wraz ztymże szwagrem Bartochowskim kupili od Zofii z Drzewieckich 1-o v. Gliszczyńskiej, 2-o v. Witowskiej, regentowej grodzkiej pyzdrskiej, i od jej syna Macieja Gliszczyńskiego za 5.000 zł części w Pieruszycach p. kal. (ib. s. 178, 181). W 1729 r. oboje małżonkowie wydziarżawili Pacynowice małżonkom Chrzanowskim (I. Kal. 167 s. 198). T. r. Stanisław umarł, a Joanna z Bartochowskich, dziedziczka Pieruszyc, zastawiła tę wieś za 30.000 zł Janowi Skoroszewskiemu (P. 1218 k. 105; I. Kal. 171/173 s. 608). Joanna już nie żyła w 1734 r. (I. Kal. 171/173 s. 63, 608). Synowie Stanisława i Joanny to Michał i Ignacy. Z córek ich Rozalia (Róża), ur. ok. 1716 r., zaślubiła 1 I 1738 r. Prokopa Wierusz Niemojowskiego, późniejszego podczaszego ostrzeszowskiego. Umarła między r. 1765 a 1770. Marianna, niezamężna 1734 r. (ib. s. 63). Wedle Bonieckiego był ateż Flawia, w r. 1783 sakramentka w Warszawie. To oczywiście jej imię zakonnę, może więc identyczna z Marianną?
(a) Michał, syn Stanisława i Bartochowskiej, proboszcz kolegiaty chockiej 1735 r., instalowany na kanonii gnieźnieńskiej fundi Leśniewo 28 IV 1742 r., trzymał ją do 1767 r. (Korytkowski). wraz z bratem Ignacym dziedzice dóbr Błaszki 1744 r. (Rel. Kal. 125 s. 1050). Obaj w 1750 r., wedle zobowiązania danego w r. 1739, dobra Marszewo i Pacynowice oraz psutkę Modłowo sprzedali za 50.000 zł stryjowi Prokopowi, oboźnemu wielkiemu koronnemu (P. 1300 k. 2). Był Michał t. r. wiceprezydentem Trybunału Koronnego w Piotrkowie (Kurier Polski, nr 733). Mianowany 1752 r. opatem komenadotoryjnym lubińskim, w 1759 r. pisarz wielki koronny i prezydent Trybunału Koronnego w Piotrkowie, a 1760 r. w Lublinie (ib., nr 28; Korytkowski). Referendarzem koronnym został 12 VIII 1778 r., a rezygnował z tego urzędu 1779 r. (ib., s. 101). Kawaler Sw. Stanisława 1767 r., Orła Białego 1776. Umarł w Lublinie 8 I 1780 r. i tam pochowany (Korytkowski; Boniecki).
(b) Ignacy, syn Stanisława i Bartochowskiej, kapitan wojsk koronnych 1748 r. (I. Kal. 185/189 k. 107)., w 1750 r. rezygnował wieczyście kapitule metropolitalnej gnieźnieńskiej za 6.000 zł tytuł dziedzictwa dóbr Błaszki i Borzysławice Krzczonowice w p. sier. (G. 98 k. 374v). Wsie Marszewo, Pacynowice i Modłowo w p. kon. w 1754 r. sprzedał za 80.000 zł stryjowi Prokopowi (I. kal 196/198 k. 42). Było to dopełnienie transakcji z l. 1739 i 1750, o którym mowa była wyżej. Łowczym wschowskim mianowany 2 XI 1754 r. rezygnacji Jana L-go (Ws. 183 k. 136). Jego żona Barbara Żychlińska, córka Serafina, starosty stawiszyńskiego, i Konkordii Raczyńskiej, była w 1766 r. wraz ze swymi siostrami współdziedziczką po ojcu miasta Goliny z przyległościami (I. Kon. 80 k. 43v). Mimo wspomaninej wyżej transakcji z kapitułą gnieźnieńską, Ignacy nazwany w l. 1768-1773 dziedzicem miasta Praszki z przyległościami (Rel. Kal. 193/194 k. 292v; I Kal. 209/213 k. 17). Od Antoniny z Kołudzkich, żony Maksymiliana Otto Trąmpczyńskiego, kupił mocą kontraktu spisanego w Golinie 17 VI 1780 r. dobra Przyma, Przyrowno, Głodowo za 85.000 zł (I. Kon. 82 k. 167v, 168). Jako spadkobierca brata, ks. Michała, sekretarza koronnego i opata lubińskiego, zawarł 14 X 1780 r. komplanację o ten sapdek z ks. kazimierzem L-im, archidiakonem katedralnym kujawskim, opatem lubińskim i proboszczem chockim, a w 1781 r. skwitował go z 17.044 zł, wedle tej komplanacji (I. Kal. 221 k. 245). W 1784 r. oboje małżnokowie mocą kontraktu spisanego w Błaszkach 7 IV, a roborowanego w grodzie kaliskim 14 IV, nabyli od Wawrzyńca Sokołowskiego, generała adiutanta królewskiego, trzecią część miasta Goliny i wsi przyległych, to jest Spławia. części Wilcznej i rybaka w Myśliborzu, oraz trzecią część miasta Kazimierz i wsi przyległych, to jest Nieświastowa, Kamienicy, Słaboludzia, Lubca, Mokrej, Bieniszewa i młyna zwanego Olszak w p. kon. za 188.000 zł (I. Kon. 83 k. 31v). T. r. Ignacy był też właścicielem dóbr Miełkowice, Strachocice, Młyny Strachockie, i Zaspy w p. sier., nabytych po 25 VII 1782 r. od Jana Mączyńskiego (I. Kal. 224 k. 337). Kontraktem z 31 V 1787 r. kupił za sumę 56.000 zł od Wiktorii z Kierskich, wdowy po kajetanie Morawskim, starościcu gniewkowskim, Kozarzewo w p. kon. (I. Kon. 83 k. 314). Umarł w r. 1792, przed 19 XI, kiedy to wdowa mocą praw dożywotnich zodtał intromitowana do dóbr Przyma, Głodowa, Kozarzewo, Nieświastów i Słaboludź (ib. 84 k. 404v, 412). Wdowa żyła jeszcze 1804 r. (Boniecki). Syn Ignacego i Żychlińskiej, Józef, dziedzic Błaszek, pułkownik wojsk polskich, był mężem Benigny Górskiej, 2-o v. Dłuskiej (ib.).
c) Jan, syn Wojciecha i Tokarskiej, nieletni w l. 1710-1711 (P. 1146 II k. 146; Ws. 77 VII k. 50v), instalowany 22 X 1731 r. na kanonię gnieźnieńską fundi Żydówko, jednocześnie był proboszczem kolegiaty w Choczu. A był i proboszczem miechowskim. Kanonikiem krakowskim został w 1734 r. Umarł 1735 r. (Korytkowski; Boniecki).
d) Prokop, syn Wojciecha i Tokarskiej, ur. ok. 1699 r. małoletni w l. 1710-1711 (P. 1146 II k. 146v; Ws. 77 VII k. 50v), miecznik poznański 1729 r., poseł na sejm elekcyjny 1733 r. (Boniecki), w 1734 r. był opiekunem sierot po bracie Stanisławie (I. Kal. 171/173 s. 63). Starosta śremski 1735 r., t. r. otrzymał prawo wspólności na to starostwo dla żony teresy Dąmbskiej, marszałkówny koronnej (Boniecki). Chorąży poznański 1737 r. (ib.). Kupił 1741 r. za 34.000 zł Gorzewo w p. pozn. od Michała i Jana braci Golimowskich, od siostry ich Antoniny zamężnej Jarnowskiej i od przyrodniego ich brata Ignacego Jarnowskiego (P. 1264 k. 33). Mianowany oboźnym wielkim koronnym 21 V 1742 r. (Kossakowski III, s. 41; Kośc. 321 s. 180). Dostał 1743 r. list przypowiedni na chorągiew pancerną po kardynale L-im. Od swych bratanków, ks. Michała i Ignacego kupił zobowiązanie z r. 1739 (P. 1300 k. 2). Jako dziedzic Marszewa występował już 1745 r. (LB Śrem), niewątpliwie na mocy wspomnianego wyżej zobowiązania do sprzedaży. Był też 1750 r. dziedzicem Ludom (ib.). T. r. porucznik chorągwi usarskiej Antoniego Dąmbskiego, wojewody brzeskiego kujawskiego (I. Kon. 78 s. 449). W 1754 nabył ponownie od bratanka Ignacego Marszewo, Pacynowice i Modłowo, tym razem za sumę 80.000 zł (I. Kal. 196/198 k. 42v). Otrzymał 1757 r. order Orła Białego (Kurier Polski, nr 31). Był syndykiem konwentu reformatorów w Szamotułach, Umarł w Grzymisławiu 22 III 1758 r. i 13 IV został pochowany u Reformatorów w Poznaniu (Lm Śrem, Nekr. Reformatów Pozn.; Franciszkanki śremskie zanotowały datę jego zgonu na 21 VIII 1758 r., Bernardyni w Gołańczy datę pogrzebu na 26 II 1759 r.). Synowie Prokopa i Dąmbskiej: Jan i Chryzostom, o których niżej, Andrzej Józef Jan Nepomucen, ur. 29 XI 1752 r. (LB Ludomy), zapewne młodo zmarły. Z córek, Seweryna Józefa, ochrzcz. z ceremonii 15 X 1757 r., ale urodzona znacznie wcześniej, bo już 26 V 1748 r. wsytępowała jako matka chrzestna (ib.), a 18 XII 1757 r. był ajuż żoną Macieja Mielżyńskiego, starosty radziejowskiego.Umarła w Chobienicach 6 IX 1804 r., pochowana w Woźnikach u Reforamtów. Inna córka Katarzyna Gertruda Barbara, ur. 25 XI 1745 r. (ib.). zapewne zmarła młodo.
(a) Jan, syn Prokopa, oboźnego w. kor., i Dąmbskiej, ochrzcz. z ceremonii 16 X 1757 r. (ib.), orodzony jednak znaczenie wcześniej, był już 1759 t. porucznikiem regomentu pieszego buławy wielkiej W. Ks. Litewskiego i opiekunem młodszego nieletniego brata Chryzostoma (P. 1328 k. 21v). Dziedzic Marszewa z przyległościami 1766 r. (I. Kal. 106/8 k. 70), t. r. już dziedzic klucza czerniejewskiego i mąż Marianny Koźmińskiej (LB Czerniejewo), córki leona, chorążego wschowskiego, i Jadwigi Radomickiej, której to Mariannie wówczas zobowiązał się oprawić na poczet posagu sumę 80.000 zł (G. 101 k. 362v). Od Adama Nieżychowskiego, podkomorzego wschowskiego, kupił 20 VIII 1769 r. za 300.000 zł wsie Trzebinia, Piotrowice Krzycko Małe w p. wschow. (Ws. 94 k. 243, 191 k. 396) i jednocześnie di Ignacegi Nieżychowskiego, podkomorzego wschowskiego, Przybyszewo i Ogrody (Ws. 191 k. 461v). Był też wtedy zastawnikiem części w Wielkim Długim w tymże powiecie (ib. k. 256). Od Kajetana Mlickiego, wojszczyca płockiego, kupił 28 VII 1773 r. za 2.200 zł części Przyborowa (P> 1350 k. 56v). Dnia 2 VIII t. r. w pałacu w Ludomach spisał działy z bratem Chryzostomem. Był wówczas posłem z pow. gnieźnieńskiego na sejm warszawski (ib. k.65). Był też w 1773 rotmistrzem pancernym, a 1774 r. otrzymał pułk pieszy ordynacji ostrogskiej, ale zrzekł się tego jeszcze t. r. (Boniecki). Z dóbr pojezuickich dostał t. r. Wydzierzewko, Nagrodowice i Krzyżewniki (ib.). W 1775 r. już jako generał major wojsk koronnych, nazwany dziedzicem Gorzewa w p. kośc., Trzebini w ziemiwschowskiej, Marszewa, Prokopowa i Pacynowic w p. kal. (I. Kal. 214/6 k. 75, 233; P> 1352 k. 112v). T. r. wykupił od Gajewskich starostwo kościańskie i dostał je emfiteutyczne władanie na 50 lat dla siebie i żony, a sejm 1775 r. potwierdził działu dokonane z bratem, komisję do sprawy sukcesji po kardynale L-im, rozgraniczenia Czerniejewa, Goraina, Gorainka od różnych dóbr królewskich i prywatnych (Boniecki). W 1777 r., 10 VII sprzedał Wojciechowi Koszutskiemu 56.000 zł Krzycko małe z folwarkiem Nowica, należące do klucza trzebińskiego (Ws. 97 k. 55). T. r. 24 VII kupił za 9.000 zł od Franciszka i Ksawerego braci Zbyszewskich Sławęcino w p. pyzdr. (P. 1354 s. 393). W imieniu własnym i żony wsytępował 1778 r. jako jeden ze spadkobierców Wojciecha, wojewody sieradzkiego, i Karola, braci Opalińskich (P. 1355 k. 98v). Wraz ze swoją żoną, spadkobierczynią zarówno ojca jak i przyrodniego brat Piotra Koźmińskiego, dziedziczką Wszołową, Jankowa i Ordzina w p. kal., sprzedali w 1780 r. te dobra, wedle kontraktu z 21 VIII 1779 r., Annie z Swianrskich Chlebowskiej, kasztelanowej kaliskiej (I.Kal. 220 k. 242). Kontraktem z 19 (17?) V 1780 r. kupił Jan za 38.000 zł Golemowo w p. gnieźn. od Jana Polewskiego, kasztelanica międzyrzeckiego, za 140.000 zł Wyskoć w p. kośc. (P. 1357 k. 82). Przybyszewo z folwarkami Dolnym i Górnym oraz wieś Nowe Ogrody w z. wsch. sprzedał 10 VIII 1781 r. za 255.000 zł Ludwice ze Skaławskich, wdowie po Macieju Koźmińskim, wojewodzie kaliskim (Ws. 193 k. 184). Od Stanisława Mycielskiego, starosty lubiatowskiego, kupił 12 VII 1781 r. za 350.000 zł wsie: Boguniewo, Słomowo, Pacholewo, Nienawiść. Głęboczek, ZIelonka, Szczytno z pustką Zakrzewo w p. pozn. (Ws. 100 k. 151v). W Słomowie ustanowił targi 1782 r. Wyskoć sprzedał 28 VI 1782 r. za 140.000 zł ks. Antoniemu Jabłonowskiemu, kasztalnowi krakowskiemu (Kośc. 334 k. 150). Dostał prawem dziedzicznym Wydzierzewice (porównaj wyżej), w której to wsi widzimy go 1783 r. (G. 110 k. 145). Posiadł 1785 r. wieś Porażyn (P. 1362 k. 110v). Marianna z Koźmińskich umarła w Trzebini 23 I 1787 r. (Nekr. Reformatów Pozn.). Generał Jan. L. posłował na konwokację, potem na inne sejm, wreszcie na sejm warszawski 1789 r. (G. 115 k. 112v). Skwitowany został w 1790 r. przez córkę Helenę zamężną Skorzewską z 250.000 zł posagu (P. 1367 k. 137). Bratu Chryzostomowi L-mu sprzedał w 1791 r., wedle kontraktu z 27 VI 1790 r., za 280.000 zł dobra Gorzewo, Jardonki (Wiardunki), Boruchowo, Dąbrówkę, części Ninina i młyn Smolarz (P. 1368 k. 380v Hip. Wągr., Gorzewo). Janowi Klugowi sprzedał w r. 1791 za 1.080.000 zł wsie Boguniewo, Pacholewo, Słomowo, Szczytno z folwarkiem Nienawiść, pustę Zalesie, dalej wsie Głęboczek, Zielonkę i Hutę, folwarki oraz Holendry Głębockie i Huckiea też młyn Tartak w p. pozn., kupując od niego jednocześnie za 450.000 zł dobra Rokossowo i Bełczylas w p. kośc. (P. 1368 k. 412). Rokossowo i Bełczylas już w 1791 r. wziął był od Kluga zastawem za 20.000 cz. zł (P. 1369 k. 481v). Po zmarłym 3 VI 1794 r. Augustynie Koźmińskim obrany został syndykiem Reformatów poznańskich (Nekr. Reformatów Pozn.). Był też dowódcą powstania sieradzkiego 1807 r. W 1815 r. mieszkał w Rokossowie (Boniecki; LB Białacz). Umarł w Trzebini 1832 r. (Boniecki). Dziećmi Jana i Koźmińskiej byli: Józef, o którym niżej, Ignacy Prokop, ur. w Czerniejewie, ochrzcz. 6 VIII 1774 r. (LB Czerniejewo), niewątpliwie zmarły młodo, Helena Maria Ludwika, ur. 16 VIII 1766 r. tamże (ib.), w 1789 r. żona Józefa Skorzewskiego, starosty gnieźnieńskiego, Katarzyna Nepomucena Marcella, ur. tamże 30 X 177- r. (ib.), jeszcze niezamężna 30 VI 1790 r. (LB Poznań, Fara), wyszła potem za Feliksa Szołdrskiego, szambelana króewskiego, z którym rozwiedziona, umarła w Bielewie 11 XII 1816 r. i pochowana 14 VII w Gostyniu u Filipinów (LM Lubiń), Nepomucena Marianna Jadwiga, ur. w Czerniejewie 4 IV 1772 r. (LB Czerniejewo), zapewne młodo zmarła.
Józef Egidiusz, syn Jana, generała majora wojsk koronnych, i Koźmińskiej, ochrzcz. 1 I 1769 r. (ib.), rotmistrz kawalerii narodowej 1792 r. (P. 1369 k. 631), generał major milicji gnieźnieńskiej w powstaniu 1794 r. (PSB), kupił od ojca dobra Długie 24 VI 1804 r. za 900.000 zł. Był dziedzicem ŻYlic 1805 r. (LB Fara, Poznań). Umarł 28 IX 1812 r. w Czerniejewie i tam pochowany (LM Żydowo). Jego żoną była zaślubiona 10 IX 1803 r. Józefa Szołdrska, rozwiedziona z Onufrym Krzyckim (LC Wilkowo Polskie), ur. ok. 1782 r., zmarła 11 II 1811 r. w Czerniejewie i tam pochowana (LM Żydowo). Syn Józefa i Szołdrskiej, Aleksy Jan, ur. 14 VII 1805 r., zmarły w Lesznie 5 V 1822 r., pochowany w Czeniejewie (LM Leszno; LM długie Stare). Córka Marianna Balbina Seweryna, ur. 16 VII 1804 r. (LB Św. Marcin, Poznań), zaślubiła 15 X 1823 r. hr. Rajmunda Skorzewskiego wnocząc mu Czerniejewo (LC Żytowiecko; LC Długie Stare), umarła w Czerniejewie 22 X 1888 r. (Dz. P.).
(b) Chryzostom (właściwie Jan Chryzostom Karol józef), syn Prokopa, oboźnego koronnego, i Dąmbskiej, ur. w Ludomach 28 I 1750 r. (LB Ludomy), pozostawał 1759 r. pod opiekę syarszego brata Jana i ks. Mikołaja, pisarza wielkiego koronnego (P. 1328 k. 22v). Tego brata kwitował 1772 r. z 65.300 zł schedy po rodzicach (P. 1349 k. 42). Ze swoją żoną Joanną Łakińską, córką Jakuba i Zofii Prądzyńskiej, spisywał wzajemne dożywcie 1773 r. (P. 1350 k. 47v). Z działów przeprowadzonych z bratem 2 VIII t. r. dostały mu się dobra Ludomy z pałacem, Dąbrówka, Boruchowo i folwark Drzonek, Orłowo z Holendrami Teresowo i młynem Piełka (ib. k. 65). Joanna z Łakińskich żyłą jeszcze 6 VIII 1780 r. (LB Fara, Poznań), nie żyła już w 1784 r., kiedy Chryzostom występował jako posesor dóbr po niej, a mianowicie Jaktorowa (G. 111 k. 137). Otrzymał 1787 r. dobra Kleszczewo i Pietrzykowo (Vol. leg.). Ożenił się 2-o v. 10 II 1787 r. Beatryczą (Beatą) Chmielewską (LC Reformaci, Poznań), córką Franciszka, szambelana królewskiego, i Klary Ulatowskiej, zapisując jej przed ślubem 30.000 zł (P. 1375 k. 82). Teścia Chmielewskiego skwitował 1789 r. z 50.000 zł (P. 1366 k. 336v), żonie zaś t. r. oprawił ową sumę jako posag (P. 1375 k. 466). Od swego brata Jana kupił 1791 r. za 280.000 zł dobra Gorzewo, Jordanki (Wiardunki), Boruchowo, Dąbrówkę, część Ninina i młyn Smolarz (P. 1368 k. 380v; Hip. Wągr., Gorzewo). Żonie zapisał w r. 1796 sumę 30.000 tal. W r. 1801, jak się zdaje, żył z nią w separacji (Hip. Wągr., Ludomy). Umarł w Ludomach 1 X 1808 r. (LM Ludomy). Jego dzieci z pierwszego małżeństwa: Wiktor Ignacy Prokop, ur. 15 IX 1775 r. (Lb Ludomy), niewątpliwie zmarły młodo, Józef, o którym niżej, Michał Antoni Mateusz, ur. w Ludomach 16 IX 1778 r. (ib.), też zmarły młodo, Zofia, ur. w 1773 r., zmarła 1842 r., jeszcze niezamężna 1796 r. (LB Ludomy), żona Franciszka Brennessel, Franciszka, ochrzcz. 6 VIII 1780 r. (LB Fara, Poznań), żyjąca jeszcze 1787 r. (P. 1364 k. 276v). Z drugiej żony: Rupert Aleksander Józef, ur. w Ludomach 27 III 1788 r., Ignacy, o którym niżej, Teresa Antonina Beatrycza, ur. tamże 10 V 1792 r. (LB Ludomy), zmarła w Wierzenicy 29 I 1869 r. (Dz. P.), zaślubiła w Ludomach 25 VIII 1814 r. Teodora Dembińskiego. Jej syn trzymał do chrztu 19 III 1820 r. Teodora L-a z Rudnicza (LB Łęgowo).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
300301302303[304]305306307308
