Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona349350351352[353]354355356357Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Lisieccy - Luzińscy
Lutyńscy h. Korab
Jan, syn Macieja i Chwalibogowskiej, wespół z rodzeństwem w l. 1511-1514, pozostając wtedy pod opieką stryja Stanisława, procesował się ze stryjecznym bratem Wojciechem o części w Lutyni, między innymi o te, które się należały po smierci stryja ks. Jerzego, plebana w Twardowie (ib.). Trzy łany w Lutyni i czwartą część wodnego młyna tamtejszego wyderkował 1526 r. za 30 grz. Janowi Sławińskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 115). Jako dziedzic części w mieście Lutyni występował jeszcze 1529 r. (ib. 7 k. 411v). Nie wiem, czy można z nim identyfikować Jana L-go zwanego Jerzykiem, któremu Michał Gniazdowski i jego syn Franciszek zapisali w r. 1533 dług 18 grz. (I i R. Z. Kal. 4 k. 442). Mogłoby się zdawać, iż Jan, syn Macieja, nie żył już w 1531 r., bowiem wtedy częściami w Lutyni władała jego siostra Helena Krowicka i sprzedała je za 400 grz. właśnie Franciszkowi Gniazdowskiemu (P. 1393 k. 482). Były to te części, które ongiś ojciec jej nabył od brata Dziersława w zamian za dom w Pleszewie (ib. k. 255). Syn tego Franciszka Gniazdowskiego będzie z czasem zwać się Lutyńskim cz. Gniazdowskim (Zob. Gniazdowscy).

4. Stanisław, syn Dziersława i Beaty, uczestniczył w działach braterskich z r. 1475 (I. Kal. 2 k. 336). Swoje części w mieście Lutyni sprzedał w 1494 r. bratu Andrzejowi (P. 1383 k. 10). W 1498 r. w zastępstwie Elżbiety, wdowy po Krzonie Sczeńskim, brał udział w wyprawie tureckiej (St. Pr. Pol. Pomn. VII, s. 142). W l. 1511-1514 występował jako opiekun dzieci swego brata Macieja (P. 865 k. 58; 866 k. 36).

5. Dziersław cz. Dzierżek, syn Dziersława i Beaty, uczestniczył w działach braterskich z r. 1475 (I. Kal. 2 k. 336). Mąż Doroty z Małych Złotnik, która w 1487 r. miała dokonać podziału swej ojcowizny w tej wsi z siostrą Heleną, żoną Jana Krąkowskiego (I. Kal. 3 k. 415). Wspólnie z żoną sprzedał części w Małych Złotnikach Maciejowi i Annie małżonkom Biernackim oraz Janowi i Helenie małżonkom Krąkowskim i został pozwany 1497 r. przez tych nabywców o danie intromisji do owych dóbr (I. Kal. 4 k. 516). Brał udział w r. 1497 w wyprawie tureckiejm w czasie której przed sądem polowym wojewodzińskim toczył dalej zaciekły spór z Piotrem z Wielkieogo Koźmina (St. Pr. Pol. Pomn. VII s. 25, 30, 47, 81). Pożyczywszy 20 grz. od Mikołaja Borzechowskiego, zastawił mu 1500 r. w tej sumie swoją część w Lutyni (ib. 5 k. 202). Nie żył już w r. 1515, kiedy to mowa o wdowie po nim, Róży (a więc drugiej żonie), mającej oprawę na dwóch łanach z Oszczeklinie p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 34). W 1524 r. trzy córki Dziersława: Jadwiga i Marta niezamężne oraz Katarzyna, żona op. Mikołaja, uzdarza (rymarza) z Jarocina, swoje części w Lutyni po ojcu i matce wymieniły z Katarzyną Pabjanowską za jej folwark położony koło drogo z Brzeźnicy do Pabjanowa, dopłacając gotówką 100 grz. (P. 1393 k. 45). Marta była potem żoną Wawrzyńca Oszczeklińskiego 1528 r., zaś Katarzyna była 1532 r. 2-o v. żoną op. Błażeja zwanego Leszkiem, obywatela jarocińskiego. Jadwiga i Katarzyna części w Lutyni odziedziczone po ks. Jerzym L-im, rodzonym ich stryju, sprzedały 1532 r. za 120 grz. Franciszkowi Gniazdowskiemu (I. i D. Z. Kal. 4 k. 200).

@tablica

Jan, pozwany 1530 r. Przecława Laskowskiego jako ojca już nie żyjącego Piotra Laskowskiego (I. D. Z. Kal. 7 k. 447). Zofia, wdowa w r. 1550 po Mikołaju Szczytnickim. Zofia L. cz. Kołudzka, w r. 1558 wdowa po Franciszku Gniazdowskim (zob. Gniazdowscy). Helena L., w r. 1558 wdowa po Janie Krowickim.

Z tej samej Lutyni, ale nie wiem, czy również Korabitą był Jan L., piszący się z Jedlca 1442 r. (Gr. Kal. 6 k. 102v). Dwa łany w Jedlcu zastawił 1445 r. za 24 grz. Elżbiecie Hinczkowej, siostrze Jana z Kalinowy, kasztelana santockiego (Gr. Kal. 3 k. 116). Nie żył już 1464 r. kiedy wdowa po nim Dorota wzywała Jana Rolę z Borkowa do uiszczenia 15 grz. (I. Kal. 1 k. 299v), zaś w r. 1466 żądała od swego rodzonego brata ks. Marcina, plebana w Siedleminie, uiszczenia 200 grz. swego posagu (Gr. Kal. 6 k. 3v). Inny jej rodzony brat, Jan z Nieniewa, kasztelan wieluński, gotów był 1471 r. uiścić się wobec siostry (I. Kal. 2 k. 154).

Lutyńscy
Lutyńscy różni. Jan, administrator i ekonom starostwa powidzkiego, miał ze swej żony Zofii córkę Juliannę Scholastykę, ur. w Powidzu, ochrzcz. 1751.22/II. r. Żył jeszcze 1753.6/III. r. (LB Powidz). Nie wiem, czy identyczny z nim ur. Jan L. zmarły w Gnieźnie 1753.15/III. r. (LM Św. Trójca, Gniezno).

Luzińscy
Luzińscy v. Walde h. Własnego ze wsi zwącej się dziś Łoza (niem. Loosen, Loiisen) w p. człuchowskim. Maciej a Walde był w r. 1570 dziedzicem wsi Loiisen, Rautenberg i Gilgenfeld w p. człuch. (Baranowski). Niewątpliwie identyczny z Maciejem, który obok braci swych rodzonych, Heninga i Jerzego, występował kilkakrotnie przed aktami nakielskimi w drugiej połowie XVI wieku. Ci trzej bracia w 1570 r. kupili sposobem wyderkafu od Macieja Grudzińskiego za 5.000 tal. sr. całą wieś Radownicę i połowę wsi Lendyczek w p. nakiel., dobra leżące przy samej granicy p. człuch. (N. 115 k. 119v). Miasteczko Lendyczek znajdowało się już w obrębie p. człuch. T. r. Maciej zeznał, iż jego i braci, dziedziców w Loosen i Berwold (Berenwaldt) Grudziński zaspokoił z sumy 3.400 tal., za które wyderkował im Radownicę i Lendyczek (N. 156 k. 6v). Wszyscy trzej, dziedzice w Loosen i Berwolth, otrzymali 1572 r. od Stafana Grudzińskiego zastaw wsi Kaczkowo Wielkie i Uścikowo w p. kcyń. oraz części wsi Radownica, Lendyczek i Grodna w p. nakiel. za sumę 1.270 tal. sr. (N. 163 k. 241). Już po śmierci Heninga Maciej i Jerzy, jako jego spadkobiercy, pozwali w r. 1581 Stefana Grudzińskiego, kasztelana nakielskiego, o spadek po bracie z dóbr: Kaczkowo Wielkie, Uścikowo w p. kcyń., Radownica, Lendyczek i Grodna w p. nakiel. (N. 159 k. 191). W sprawie tego spadku występowali obaj i w r. 1583, a po śmierci Jerzego Maciej i jego bratankowie po Jerzym, to jest Hening (Henryk?) i Zabelius (Sebald?) dzielili w tej samej sprawie w 1584 r. (N. 56 k. 178v, 179). Maciej już nie żył w r. 1598. Miał z żony Katarzyny Konarskiej, siostry Michała, starosty hamersztyńskiego, i Feliksa, dwóch synów, Baltazara i Jana. T. r. Hening i Zabelius, synowie Jerzego, odziedziczoną po stryju Heningu część z zapisu Stafana Grudzińskiego z r. 1572 cedowali swoim stryjecznym braciom, Baltazarowi i Janowi (N. 163 k. 241). Z tych dwóch synów Macieja, Baltazar w r. 1600 już nie żył, kiedy to opiekunowie pozostałego przy życiu Jana L-go, to jest wujowie Konarscy i matka skwitowali jego imieniem Zygmunta i Stefana Grudzińskich synów zmarłego już Stefana kasztelana nakielskiego, z sumy 1.270 zł. (N. 164 k. 293). Zob. tablicę.

Luzińscy v. Walde h. Własnego
@tablica

Lwowscy
Lwowscy, zob. Ostrorogowie

Łabęccy - Łobescy
Łabęccy
Łabęccy Duninowie h. Łabędź, wyszli z Zalesia Łabędzkiego w ziemi bielskiej. Synowie Jana, nie żyjącego już w r.1681, Stanisław i Stefan z Łabędzi w imieniu własnym i rodzeństwa, Pawła, Władysława, Andrzeja i Konstancji, mianowali t.r.plenipotentami Zbigniewa i Bogusława Morsztynów oraz Jana Lubienieckiego (P.213 I k.27V). Jerzy, w r.1698 mąż Ludwiki Górskiej, córki Włądysława i Teresy Czeskiej, wdowy 1-0 v.po Stanisławie Szczypierskim (P.196 k.126v), nie żył już w r.1729. Jego syn z tej żony, Franciszek był w r.1725 mężem Teresy Poklękowskiej, corki Stefana i Anny Jedleckiej (I.Kal.161 s.76) i spisywał z nią w r.1729 wzajemne dożywocie (ib.167 s.147). Niewątpliwie ich to synem był Franciszek, którego w r.1750 Fabian Szamarzewski, rodzący się z POklękowskiej, dziedzic części Liśca w p.kon., mianował jako siostrzeńca jednym ze swych plenipotentów (ib.190/195 k. 184). Ks. Stefan, dziekan koniński, proboszcz kolski, dziedzic Łubienka w wojew.brzeskim-kuj.1723 r.(I.Kon.73 k.369v). Franciszka Petronella, żona 1-0 v.Antoniego Waniewskiego, 2-o v.Felicjana Zdanowicza nie żyła już w r.1762. Stanisław, skarbnik żydaczowski w r.1768 (I.Kal.206/208 k.33), był mężem nie żyjącej już wtedy Kunegundy Czachórskiej, córki Jakuba, ojcem zaś zrodzonych z niej dzieci: Andrzeja, Marianny, wówczas żony Antoniego Jaszowskiego, Elżbiety, Tekli, Dimicelli i Ludwiki, panien (Kc.147 k. 222v), współdziedziców t.r. w Czachórach w p.kal. (I.Kal.206/208 k.72).

Łabęccy różni, przeważnie z Łabędzi w pow. sieradzkim, koło Warty. Według Bonieckiego siedzieli tam Korabici, lecz była to typowa wieś drobnoszlachecka, stąd trudno mieć pewność, czy wszyscy współdziedziczący w Łabędziach i biorący stąd nazwisko należeli do jednej i tej samej rodziny. Stąd wśród niżej przezemnie wymienionych mogli się znależc i Duninowie, jeśli w aktach występowali bez tej części swego nazwiska.

Wojciech dostał w r.1553 od Stanisława i Jana Wilszyckich zobowiązanie sprzedania mu wyderkafem za 12 grz. dwóch składów roli w Wilkszycach, w pobliżu Korzenicy, w p. kal. (I.Kal.17 s. 403). Panna Róża Ł-a, córka zmarłego Szymona Parczewskiego(!), skwitowała w r. 1562 z 14 grz. Jakuba Dobrzyckiego (ib. 27 s. 30). Krzysztof w r. 1564 od Jana Niewieskiego kupił dwa puste łany we wsi czyli przedmieściu Krotoszyn Stary (ib. 29 s. 268). Wojciech Ł. "Śliz", mąż Anny Wilkszyckiej, którą w r. 1564 kwitował z 10 grz. Piotr Wilkszycki "Gajek" (ib. s. 732). Była ta Anna 1-o v. żoną Jerzego Wilkszyckiego "Bajaka". Skwitował ją w r. 1568 z 12 grz. Mikołaj Krąkowski (ib. 34 s. 479). Ten sam zapewne Wojciech Ł. zapisywał w r. 1568 dług 14 grz. pannie Małgorzacie Rajskiej (ib. 479). Łukasz, w r. 1568 mąż Doroty Wilkszyckiej (ib. s. 1131). Dorota, w latach 1582-1588 żona Wacława Zdzienickiego "Mydlaka". W imieniu Jana i Marcina, synow zmarłego Wojciecha Ł-go z pow. sieradz., wuj ich Jan Parczewski zapis na 20 grz. dany w grodzie sieradzkim ojcu ich przez Sebastiana Gawłowskiego, cedował w r. 1584 wraz z przezyskami z procesu i z posesją części jego wsi Morawki Janowi Korzenickiemu (ib. 50 s. 150). Bartłomiej Ł. "Śliz" mąż Elżbiety Wojsławskiej, córki Stanisława, 1586 r. (R. Kal. 5 k. 581). Jan Ł. "pilch", dziedzic części Łabędzi, już nie żyjący w r. 1595, z żony Anny Piotrowskiej miał córkę Elżbierę, żonę "sław." Jana Dembińskiego, mieszczanina z przedmieścia poznańskiego Śródki, ktora t.r. odziedziczone po ojcu części sprzedawała za 1.000 zł Janowi Piotrowskiemu (P. 1410, k. 360).

Bartłomiej Ł. cz. Drozdowski, syn Jana, nie żyjącego już w r. 1615 (R. Kal. 8 k. 413), dziedzic cząstki w Wojsławicach, może identyczny z powyższym Bartłomiejem Ł-im "Ślizem", wziął w r. 1696 w zastaw od Wojciecha Wojsławskiego "Szyjaka" za 600 zł dwie części roli w tejże wsi, przylegające do swoich ról (I. Kal. 63 k. 630). Z Walentym Wojsławskim "Pilchem" w r. 1601 dokonał wymiany gruntów w tej wsi (R. Kal. 7 k. 392 v). Jego pierwszą żoną była w r. 1603 Małgorzata Kowalska, wdowa 1-o v. po Janie Nieradzkim (Nierackim) "Graczu", która wtedy uzyskała intromisję do części wsi Modła w p. kal., z tytułu długu 300 zł zapisanego jej przez Walentego Molskiego (R. Kal. 1 k. 547). Nie żyła już w r. 1611 (I. Kal. 77a s. 466). Drugą żoną była Anna Molska, która w r. 1637 skwitowała ze 150 zł Stanisława Borzewickiego (I. Kon. 48 k. 328). Bartłomiej nie żył już w r. 1638, kiedy to jego synowie, Jan, Bobrogost i Wawrzyniec otrzymali od Macieja Mantyckiego zobowiązanie sprzedania im za 400 zł części w Bogusławicach Górnych i Nadolnych wraz z siedliskiem nabytym od Samuela Czyżewskiego (i. Kal. 104b s. 1874). Prócz powyższych synów był jeszcze syn Stanisława i córka Marianna, w r. 1631 żona Macieja Mantyckiego. Owdowiała Anna z Molskich w r. 1644 oprawę i dożywocie na dobrach mężowskich w częściach Wojsławic i Małych Mroczek cedowała synowi Janowi (ib. 110a s. 357). Żyła ona jeszcze w r. 1647 (ib. 113 s. 1785). O Wawrzyńcu nie wiem nic więcej.

1. Jan, syn Bartłomieja i Molskiej, spisywał w r. 1659 wzajemne dożywocie z żoną Zofią Zorzewską, córką Macieja (R. Kal. 14 k. 476). Ta Zofia, już będąc wdową, kwitowała w r. 1669 z 450 zł Wojciecha Siewierskiego (I. Kal. 129 s. 1332). W r. 1680 roborowała skrypt na 300 zł dany jej przez małżonków Gosławskich (I. Kon. 63 k. 183v).

2. Dobrogost, syn Bartłomieja i Molskiej, w r. 1639 od Jana Mantyckiego kupił za 200 zł części w Bogusławicach Górnych i Nadolnych (R. Kal. 12 k. 92v). Spisywał t. r. wraz z matką w Kurowie kontrakt ze Stanisławem Kurowskim "Nyczkiem" (I. Kon. 48 k. 633v). Chodziło tu niewątpliwie o małżeństwo jego z Jadwigą Kurowską, córką tego Stanisława, której r. t. oprawił 300 zł posagu na połowach swych części w Bogusławicach Górnych i Nadolnych (R. Kal. 12 k. 94). Drugą jego żoną, zaślubioną w r. 1644, krótko po 9 V (I. Kal. 110a s. 463), była Jadwiga Czachórska, córka Gabriela, która t. r., po ślubie już, części swe rodzicielskie w Gorzycach w p. kal. sprzedała za 500 zł Stanisławowi Franciszkowi Dobrosielskiemu, zas mąż na połowie swych części w Bogusławicach Górnych i Nadolnych oprawił jej 500 zł posagu (R. Kal. 13 k. 122, 123v). Małżonkowie spisali w r. 1645 wzajemne dożywocie (ib. k. 224v). Bartłomiej dobra swe w Bogusławicach Górnych i Nadolnych w r. 1647 zastawił za 500 zł Piotrowi Wardęskiemu i żonie jego, Zofii Wolińskiej (I. Kal. 113 s. 1780). Żzył jeszcze w r. 1648 (I. Kon. 53 k. 24), nie żył zaś w r. 1650, kiedy Marcin Orlewski i owdowiała Jadwiga z Czachórskich kwitowali się wzajem z ran (ib. k. 322). Miał Dobrogost syna Jana oraz córkę Zofię, w latach 1674-1681 żonę Ludwika Głoskowskiego.

Jan, syn Dobrogosta i Czachórskiej, kwitował w r. 1668 Stefana Złotnickiego ze 100 zł na poczet sumy 300 zł (ib. 58 k. 497v). Siostrze swej Głoskowskiej w r. 1674 zapisywał dług 150 zł (ib. 60 k. 657).

3. Stanisław, syn Bartłomieja, kwitował w r. 1644 z 640 zł Mikołaja Korzenickiego (I. Kal. 110a s. 1155) i t.r. zapisywał dług 400 zł swemu bratu Dobrogostowi (ib. s. 1338). Nie żył już w r. 1652, kiedy wdowa po nim, Anna Grudzielska zapisywała 100 zł długu Janowi Korzenickiemu (ib. 118 s. 217). Anna ta nie żyła już w r. 1669. Synem Stanisława był Maciej. Z corek, Anna w r. 1652 cedowała Andrzejowi Mańkowskiemu 500 zł z prowizji zapisanej sobie w grodzie wschowskim przez Barbarę z Krzyckich Goszczewską (P. 1064 k. 367v). Katarzyna była w r. 1669 żoną Andrzeja Chlewskiego. Marianna, t.r. żona Wierzbickiego. Może też Stanisława córką była Barbara, w latach 1659-1660 żona Jana Dąbrowskiego. Zdaje się wskazywać na to zapis 400 zł, jaki w r. 1659 uzyskała od Marcjana Grudzielskiego i jego żony (Kośc. 304 k. 984v). Nie żyła już w r. 1674.

Maciej, syn Stanisława i Grudzielskiej, mąż Anny Kołdowskiej, córki Stanisława, podstarościego sieradzkiego, dziedzica Wójcic Wielkich w pow. sier., i Marianny z Przytocznicy Gosławskiej (I. Kal. 152 s. 322, 159 s. 109), która w r. 1665 kwitowała swego brata Jana Kołdowskiego z 300 zł, na poczet jej dziedzictwa po rodzicach (ib. 126 s. 799). Maciej w r. 1669 w imieniu własnym i siostr, Chlewskiej i Wierzbickiej, skwitował Mikołaja Złotnickiego, podniósłszy odeń sumę 1.200 zl pożyczoną niegdyś matce tego Złotnickiego przez ojca ich Stanisława (ib. 129 s. 1028). Części w Wojsławicach w r. 1677 sprzedał Adamowi Szumskiemu (ib. 140 k. 71). Anna z Kołdowskich żyła jeszcze w r. 1695, kiedy to kwotowała z sum Marka Aleksandra Psarskiego, obecnego dziedzica Wojcic (ib. 152 s. 322). Owdowiały Maciej swój zapis dożywotni z r. 1665, spisany w Grodzie sieradzkim, oraz posesje części wsi Trzebinie Stare czyli Ciepielewo Lipszczyzna cedował w r. 1714 Franciszkowi Raciborskiemu, dziedziców tej wsi (ib. 159 s. 109). Zob. tablicę.

Łabęccy (h. Korab?)
@tablica



Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona349350351352[353]354355356357Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników