Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
365366367368[369]370371372373
Łabęccy - Łobescy
Jan, syn Jana, zapewne miał już w r. 1510 lata sprawne, skoro wtedy zobowiązał się wobec Grzymisława i jego bratanków, Jana i Mikolaja, dziedziców Dobrzycy, że stawi swych nieletnich braci, Jakuba i Feliksa, dla dokonania wspólnie z nimi wieczystej rezygnacji za 240 grz. połowy Kruchowa z folwarkiem i z połową młyna oraz óśmiu łanow pustych w Grabowie (G. 19 k. 165v). Żonie swej, Barbarze Rożniatowskiej, córce Wojciecha, w r. 1521 oprawił na połowie części w Ławkach 70 grz. posagu (G. 335a k. 59). Z bratem Jakubem, dotąd niedzielni (Feliks niewątpliwie już nie żył), dokonali w r. 1523 podziału wsi Ławki i części Grabowa (G. 28 k. 117v), ale już w r. 1527 Jakub kupił za 200 grz. od tego brata całe jego części w obu tych wsiach (G. 1393 k. 170). Drugiej swej żonie, Dorocie Cerekwickiej, córce Andrzeja, na połowie Ławek i części Grabowa w r. 1530 oprawił 200 zł posagu (G. 335a k. 129). Występował w r. 1531 jako stryj Małgorzaty Kruchowskiej, córki zmarłego Bogusza Kruchowskiego, wdowy po Wojciechu Broniewskim a żony 2-o v. Marcina Witowskiego, której poprzedniego roku sprzedał był wyderkafem za 10 zł sześc łanów pustych w Grabowie (G. 335a k. 134, 139). Z bratem Jakubem zawierał w r. 1531 ogodę o Ławki i Grabowo (G. 29 k. 215). O Jakubie juz potem nic nie wiem. Jan Ł. został w r. 1541 skwitowany przez Katarzynę, wdowę po Piotrze Mielińskim, ze 100 zł, za którą to sumę miał sobie przez Małgorzatę Kruchowską, żonę Marcina Witowskiego, sprzedane wyderkafem sześc Łanów w Grabowie (G. 32 k. 387). Juz nie żył w r. 1542, kiedy to córki jego, Anna, Jadwiga, Katarzyna i Barbara, w imieniu własnym oraz sióstr, Emerencji i Doroty, w asyście opiekunów tj. matki Doroty, stryja Jana Kaczkowskiego i wuja Jana Cerekwickiego "Kobyły", wedle zobowiązania danego w r. 1541 przez ojca, sześć łanów pustych w Grabowie sprzedały za 300 grz. Kasprowi Gołąbkowskiemu (G. 32 k. 344, 335a k. 275v). Dorota Cerekwicka ok. r. 1543 była już 2-o v. żoną Jerzego Palędzkiego (G. 263 k. 199), który wziąwszy za żoną posesję części Ławek zwany był niekiedy Ł-im. Od pasierbicy swej Jadwigi, żony Piotra Wierzejewskiego, nabył Palędzki w r. 1550 wyderkafem za 240 zł jej części w Ławkach (G. 335a k. 362v). Nabył też t.r. tamtejsze części drugiej pasierbicy, Katarzyny, żony Jakuba Rękawieckiego (ib. k. 372). Nazwany w r. 1553 dziedzicem w Ławkach, zaś jego żona dożywotniczką i panią wienną (P. 894 k. 734v, 1396 k. 128). Części w Ławkach i Grabowie kupił w r. 1554 za 240 zł od trzeciej z pasierbic, Barbary, żony "sław." Nikodema, dawniej krawca na Chwaliszewie za murami Poznania (P. 1396 k. 157). Tej Katarzynie, już wdowie, w r. 1557 zapisał 60 zł długu (G. 36k. 177v) i w r. 1560 był przez nią z tej sumy kwitowany (G. 39 k. 167). Jako opiekun niezamężnych pasierbic, Emerencji i Doroty, w posagu za pierwszą z nich w r. 1560 zapisał Walentemu Proczyńskiemu 300 zł długu (G. 39 k. 307v), ten zaś zobowiązał się t.r. za swą żonę, iż ojczymowi sprzeda ona swe dobra w Ławkach i Grabowie (ib. k. 308v). Sam zobowiązał się najpierw w r. 1558 wobec Jana Linowskiego, iz mu za sześć łanów pustych w tej wsi sprzedał Kasprowi Gołąbkowskiemu, co w r. 1561 aprobowały pasierbice, Emerencja zamężna Proczyńska i panna Dorota (P. 903 k. 135). Jerzy Palędzki cz. Ł. i żona jego Dorota z Cerekwickich żyli jeszcze oboje w r. 1569 (G. 49 k. 154). Jadwiga i jej mąż Piotr Wierzejewski wystepowali jeszcze w r. 1578. Zob. tablicę.
@tablica
Ławiccy. Ks. Wojciech (Nie wiem czy szlachcic?), scholastyk i prokurator spraw kapitulnych kolegiaty szamotulskiej w r. 1785 (P. 1362 k. 407v). Ur. Franciszek, posesor wsi Jaworz, mający lat 37, zaślubił 10 IV 1795 r. pannę Małgorzatę Chełmicką, liczącą lat 28. "Ur." Wincenty, dzierżawca Lubikowa, liczący lat 48, zaślubił 2 II 1826 panią Józefę Kinowską z Ostrowa. 38-letnia (LC Biezdrowo). Wincenty zapewne ten sam, dziedzic Swinar, chrzestny 7 X 1841 r. (LB Lechlin). I znów Wincenty, chrzestny 4 IV 1856 r. (LB Pomarzany). Wincenty, z Ławica koło Obrzycka, nie wiem czy ten sam, miał pożyczkę 3.000 mk zahipotekowaną na Podlesiu Kościelnym (Hip. Wągr. Podlesie Kośc.). "Szl." pani Józefa (czy identyczna z powyższą?), dziedziczka Brodów, chrzestna 31 X 1844 r. (LB Lubasz).
Łazarscy h. Prawda, może ze wsi Łazarze w ziemi bielskiej? Nie wiem, czy wszyscy tu wymienieni należeli do tej rodziny. Piotr ożenił się z Ewą Chociwską, córką Wawrzyńca, wdową 1-o v. po Wojciechu Kościeleckim. Wzajemne dożywocie spisywali w r. 1635 (N. 223 k. 1015v) i znów w r. 1650 (N. 225 k. 341v), zaś w r. 1638 kwitowała ona z 400 zł długu swego pasierba, Andrzeja Kościeleckiego (N. 178 k. 9). Dzierżawili oboje w r. 1653 od Andrzeja Karola Grudzińskiego, wojewody kaliskiego, Liszkowo i Liszkówko w p. nakiel. (N. 227 k. 53v). Nie wiem, czy tego Piotra żoną (drugą?) była Zofia Gurowska, która w r. 1659 scedowała wdowie po Stanisławie Jeżewskim sumę dłużną 280 zł, zapisaną jej przez Jakuba Jeżewskiego, syna tego Stanisława (N. 227 k. 402v). Oboje w r. 1665 spisali wzajemne dożywocie (N. 225 k. 560v). Stanisław, mąż Kunegundy Kleistówny, wdowy 1-o v. po Michale Dorpowskim, wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1652 (N. 225 k. 371v). Nie żył juz w r. 1678, kiedy Kunegunda Kleistówna zapisywala dług 2.000 zł Mariannie Kleistównie, żonie Krzysztofa Borny (N. 185 k. 770). Nie żyła już 1681 r. (ib. k. 981). Jerzy, syn zmarłego Jana, mąż Anny Bornianki, wespół z nią w r. 1653 dzierżawił Sitno Wielkie i Małe w p. bydg. od Jana Ostromęckiego (N. 227 k. 125v), a w r. 1654 kwitował się z tym Ostromęckim (ib. k. 210v). Poczet Ł-go (którego?) uczestniczył z powiatem nakielskim w pospolitym ruszeniu na elekcję pod Warszawę w r. 1669 (P. 196 k. 476). Michał zawierał w r. 1669 kontrakt z Katarzyną Ł-ą, żoną Jana Grotkowskiego (N. 185 k. 62). Ta Katarzyna była najpierw za Janem Amandusem. Z Grotkowskim żyła jeszcze 1673 r., nie żyła juz w r. 1693. Wladysław, syn zmarłego Baltazara i Anny Kęsowskiej, mąż Elżbiety Makowieckiej, spisywał z nią wzajemne dożywocie w r. 1690 (N. 225 k. 855v). Zofia, w r. 1709 żona Jana Grotkowskiego (może była nia juz w r. 1686?), wdowa w latach 1714-1719.
Łazińscy tu wymienieni należeć mogli do kilku różnych rodzin, a moga być wśród nich i Łążyńscy, których, zważywszy pisownię, odróżnić czasem niesposób.
Stanisław z wojew. łęczyckiego wespół z żoną Anną z Bobrowskich w r. 1604 uzyskał od Adriana Radlickiego zapis 200 zł długu (I. Kal. 70 k.989v). Ta Anna, będąc już wdową, kwitowała w r. 1611 Piotra Stojanowskiego (ib. 77a s. 242). Maciej w r. 1642 dzierżawca Goraszewa, wsi kapituły poznańskiej (P. 167 k. 302). Gabriel, w r. 1686 plenipotent swego szwagra, Kazimierza Sławieńskiego (P. 1111 I k. 49). Anna, córka juz nieżyjących Jana i Zofii z Mikołajewskich, w r. 1749 żona Pawła Wolszyckiego(?) (I. Kal. 190/195 k. 41). Aleksander (Łazyński), w r. 1793 plenipotent ks. Adama Obarzankowskiego, kanonika kamieniecko-podolskiego (P. 1370 k. 171v).
Łaznowscy. "Ur." Tomasz, ekonom w Konarach, miał z żony Marcjanny syna Benedykta, ur. 20 III 1796 r. (LB Konary). "Szl." Wojciech i Agnieszka z Szczerkowskich, rodzice Honoraty Agnieszki, ur. w Osieku 4 I 1818 r. (LB Mieszków). "Ur." Antoni, przybywszy do Korzkiew, umarł tu 16 IV 1822 r., mając lat 30 (LM Czermin). "Ur." Feliks, dworzanin w pałacu czerniejewskim, 32-letni, zaślubił 23 I 1842 r. Agnieszkę Karaskiewicz (Karaszkiewicz ) z Mórki (LC Mórka). Syn ich Mieczysław Feliks, ur. w Czerniejewskiej Wsi 7 VI 1849 r. (LB Czerniejewo).
Łazowiccy, zob. Łozowiccy.
Łazowscy. Nie wiem z której z rodzin tego nazwiska, Elżbieta, żona Jacka Włockiego, oboje już nie żyli w r. 1700. "Szl." Marcin (czy szlachcic?), sługa dworski w Kucharkach w r. 1739 (LC Kucharki).
z Łaźnina w pow. orłowskim, nie wiem jednak, czy z Ogonów, czy Jelitów, Paweł, mąż Róży z Wąsoszy, od jej braci rodzonych niedzielnych z Wąsoszy, ks. Dziersława, kanonika gnieźnieńskiego, i Pawła, uzyskał w r. 1491 zapis 100 grz. długu jako jej posag (I. Kon. 1 k. 211v).
Łażewski (cz szlachcic?). "Szl." Mikołaj, młynarz w Muszej Górze mąż Katarzyny Drużykowskiej, ojciec, Mikołaja, ochrzcz. 8 I 1675 r., i Bartłomieja, ochrzcz. 20 VIII 1675 r. (LB Św. Marcin, Pozn.).
Łąccy h. Jelita wyszli z Łęk (Łęki Szlacheckie) w pow. piotrkowskim, pisali się z Nadola, wsi połozonej w pow. opoczyńskim. Stanisław obok rodzonych braci, Piotra i Andrzeja, współdziedzic Dobieszyc w p. opocz., w r. 1546 ratyfikował granice pomiędzy ta wsią a Daliszewską Wolą, wsią Sławieńskich (I. Kal. 9 k. 465). Maciej, dziedzic w Łękach, kwitował w r. 1552 z 2 grz. Jana Tomickiego (Gr. Kon. 6 k. 103). Jakub, syn Klemensa h. Jelita (z babki ojczystej h. Topór) i Anny Pniewskiej h. Godziemba, instalował sie 5 XI 1555 r. na kanonię katedralną poznańską kollacji Lubrańskich (Install. s. 37). Kasper z ziemi sieradzkiej w r. 1571 sprzedał swemu bratu Stanisławowi Ł-mu "Szpakowi" za 200 zł płosy roli w Łękach zwane "Krotczyce", koło Łęk Królewskich (P. 1398 k. 252). Jan i Katarzyna z Dobieckich małżonkowie (I. Kal. 159 s. 241, 330). Chyba to ta Katarzyna z Nadola Ł-a umarła będąc wdową 1 III 1690 r., w wieku 67 lat, pochowana w Ostrzeszowie u Bernardynów (LM Kępno). Córki tej pary, Katarzyna i Elżbieta. Z nich, Katarzyna była w latach 1677-1713 żoną Cypriana Kręskiego, nazwanego w r. 1686 hrabią S. I. R. (LB Kępno), chorążego wieluńskiego, starosty stawiszyńskiego. Oboje nie żyli już w r. 1729. Elżbieta, w r. 1681 żona Wojciecha z Zabora Bąkowskiego, wdowa po nim w latach 1706-1717. Mikołaj, podstarości grodzki chęciński, syn Stanisława, nie żyjący już w r. 1678, z żony Anny z Romiszewic, wtedy już 2-o v. żony Jana Paska, komornika ziemskiego krakowskiego, miał syna Krzysztofa, jednego ze spadkobierców bezpotomnego Jana Ł-go, dziedzica dóbr Rączki, Dobromierz Wielki i Mały oraz Wymysłów w p. chęciń., który w r. 1678 swoją część z tego spadku dał Mikołajowi Mycielskiemu, staroście kolskiemu sędziemu ziemskiemu sieradzkiemu (Z. T. P. 32 k. 1060). Temu samemu niewątpliwie Krzysztofowi, nazwanemu "starościcem i sędzicem grodzkim chęcińskim", cedowała w r. 1714 sumę 5.000 zł Anna Duninówna, wdowa po Piotrze Piotrze Kozioroskim i Stanisławie Stokowskim (I. Kal. 159 s. 65). Spadkobierczyniami wspomnianego wyżej Jana były także jego stryjeczne siostry, córki Wojciecha nie żyjącego już w r. 1678, Katarzyna, żona Marcina z Rokszyc Pągowskiego, i Zofia, żona N. Sobiekurskiego. Syn Pągowskiej, Mikolaj swoją część z tego spadku w r. 1678 również dał temu Mycielskiemu (Z. T. P. 32 s. 1068).
Katarzyna i jej mąż Przecław Rupniewski, cześnik owrucki, nie żyli już oboje w r. 1709. Klara, franciszkanka w Chęcinach, umarła 9 VII 1719 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Adam, kolejno cześnik 1754 r., podstoli 1757 r. stolnik 1764 r., chorąży opoczyński 1765 r., kasztelan czechowski 1768 r., kasztelan sandomierski 1774 r., umarł w r. 1784. Jego pierwsza żona, Franciszka Radziątkowska umarła w r. 1763 (ib.; Bon.).
Łąccy h. Korzbok, których gniazdem była wieś Łęki Mniejsze (czasem zwana też Łęka Mniejsza) w pow. kośc. Byli jednego pochodzenia z dziedzicami Kamieńca w p. kośc. Wincenty Kordebog, dziedzic w Kowalewie w r. 1415 (Kośc. III k. 83v). Zapewne identyczny z nim Wincenty "dictus Cordzbok" z Kamieńca w r. 1419 (P. 6 k. 19), jak też Wincenty Cordebok w r. 1421 (ib. k. 128v). Wincenty Korzbok z Kamieńca ustanawiając w tamtejszym kościele parafialnym fundację mszalną za sibie, rodziców, żonę Katarzynę i córkę Annę, darował w r. 1431 plebanom role osiadłe, domostwa, gospody i zagrody czynszowe (Nowacki, Arch. Pozn. II, s. 450). Wspomniana tu żona Katarzyna, nie wiem czy jeszcze wtedy żyjąca, nie była jedyną żoną Wincentego. Inną, zapewne drugą, była Jadwiga, nie żyjąca juz w r. 1450. Może to ona była ową panią Jadwigą Ł-ą, którą w r. 1443 pozywał Przedpełk Ł. (Kośc. 17 s. 310). Być może, iż to ona wniosła mężowi dziedzictwo w Łękach Mniejszych. Małgorzata, żona Jana Bronikowskiego, procesowała się w latach 1440-1444 z braćmi Wincentym i Stanisławem o niewypłacone przez nich 50 grz. jej posagu (Kośc. 17 s. 187, 240, 414, 523). Wszystkich czterech braci, Wincentego, Stanisława, Jana i Piotra w r. 1445 skwitowala z ojcowizny i z całego posagu, tj. ze 100 grz. (ib. s. 635). Inne córki Wincentego, urodzone z Jadwigi, to Anna (nie wiem, czy identyczna z Anna z r. 1431, tamta była może zmarłą wcześnie córką z pierwszej żony?) i Jadwiga. Pierwsza z nich była w latach 1450-1459 żoną Prandoty Potrukowskiego, druga w r. 1450 żona Jana Kruszyny z Galowa, zmarłego w r. 1450 lub 1451, sama zmarła po r. 1458. Wincenty i Stanisław w r. 1450 zobowiązali się uiścić tym dwóm siostrom sumę 100 grz. w zamian za ich dziedzictwo po zmarłej matce Jadwidze w Łękach Mniejszych i w Plastowie (Kośc. 19 k. 106, 106v). Ostatecznie w r. 1451 Jadwiga, juz owdowiała, i Prandota z Potrukoz sprzedali Wincentemu ich części w Łękach Mniejszych i w Plastowie za 600 grz. (P. 1381 k. 29). Nie uiścili sie wobec tych sióstr odrazu, bowiem w r. 1452 byli wzywani przez nie do zapłacenia 100 grz. (Kośc. 19 k. 167). procesowały się jeszcze z nimi w r. 1459 żony Wincentego i Stanisława (ib. k. 250, 254). Spośrod braci, o Janie i Piotrze, którzy wystepowali jeszcze w r. 1446, nie wiem nic więcej.
A. Wincenty Korzbok, syn Wincentego z Kamienca, pisał sie przeważnie z Kamieńca, czasem jednak, jak np. w r. 1452, z Łęk Mniejszych (Kośc. 19 k. 140). Wespół ze swymi trzema braćmi miał w r. 1438 termin ze strony Blizbora z Karśnic (Kośc. 17 s. 95), zaś sam pozywał w r. 1443 Anne Sczeniecką(!) (ib. s. 287). Swej żonie Dorocie w r. 1448 na połowie Kamieńca oprawił 100 z. węg. posagu (P. 1380 k. 24v). Z dowodu szlachectwa przeprowadzanego przez wnuka owej Doroty, kiedy instalował się na kanonii poznańskiej, wiemy, iż była z Wilkowa, a herbu "cervorum alias Goleńczyk", czyli Jeleń. Zatrzymując dla siebie części Łęk Mniejszych, Wincenty w r. 1450 sprzedał Kamieniec i Kowalewo bratu Stanisławowi za 1.600 grz. (P. 1381 k. 11), a w r. 1451 od tego brata nabył wyderkafem jego części w Łękach Mniejszych za 1.000 zł (ib. k. 29v). W toku procesu z siostrami, tym razem z pozwu żon Wincentego i Stanisława, zapadł w r. 1459 dekret potwierdzający oprawę Doroty, żony Wincentego (Kośc. 19 k. 250, 254). Ponowił jej Wincenty zapis oprawny w r. 1466, teraz na połwoei Łęk Mniejszych (P. 1383 k. 237). Nie żył juz w r. 1469. Jego synowie, Zygmunt i Sędziwój, bracia niedzielni, mieli wówczas sprawę ze swymi stryjecznymi braćmi, synami Stanisława (Kośc. 20 s. 220, 271, 327v). Córka Jadwiga, żona Wawrzyńca z Małego Granowa, zwanego "Królem", oboje już nie żyli w r. 1485. Zygmunt, starszy z synów, pisał się z Kamieńca lub Kamieńskim, był juz duchownym, kiedy 19 I 1470 r. ks. Wierzbięta ze Stęszewa pozywał go przed sąd biskupi w Poznaniu, jako syna i spadkobiercy w Łękach Mniejszych zmarłego Wincentego, który sprzedał był roczny czynsz 4 grz. na Mniejszych Łękach (AC II nr 1323). Altarysta poznański w r. 1478 (P. 1386 k. 104v), kanonik gnieźnieński w r. 1479, poznański 13 IX 1483 r., pleban w Goniębicach w latach 1484-1489, zmienił w r. 1485 swą kanonie poznańską na inna w tejże kapitule, zaś 21 IV 1945 dostała mu sie jeszcze jedna kanonia poznańska. Był delegatem z kapituł gniexnieńskiej i poznańskiej na synod łęczycki w r. 1505, a z kapituły poznańskiej na synod prowincjonalny piotrkowski w Poznaniu. Umarł w r. 1523 (Korytk.; Nowacki II, s. 450).
Sędziwój, syn Wincentego i Doroty z Wilkowa, pisany Ł-im, wespół z bratem Zygmuntem w r. 1469 procesowany przez dziedziców Wilkowa Niemieckiego (Kośc. 20 s. 381), sześć łanów osiadłych i dwa puste w Łękach Mniejszych w r. 1477 sprzedał wyderkafem za 100 grz. Andrzejowi Gorzyckiemu (P. 1386 k. 83). Obo brata dziedzic w Kamieńcu, wespół z tym bratem w r. 1478 oprawił posag 165 grz. żonie swej Barbarze z Sadów h. Nałęcz (P. 1386 k. 104v; zob. niżej wywód jej syna Jana). Nie wiem kiedy i od kogo ci bracia nabyli Łeki Większe. Dopiero z r. 1495 znam zapis, mocą którego obaj oni nabyli wyderkafem część w Wielkich Łękach za 100 grz. od Stanisława Gnińskiego (P. 1388 k. 103v). Od tego Stanisława a potem od jego synów, Jana i Piotra, mieli nabyte wyderkafem za łączną sumę 160 grz. cztery części w tej wsi (P. 786 s. 270). Występował Sędziwój w r. 1485 jako rodzony wuj i współopiekun córek Wawrzyńca z Mniejszego Granowa i Jadwigi (P. 1387 k. 24v). Swym braciom stryjecznym, Wincentemu i Janowi, w r. 1495 wespół z bratem dał ojczystą połowę Kamieńca w zamian za ich połowę w Mniejszych Łękach (P. 1383 k. 85v). Obaj bracia na Mniejszych Lękach w r. 1496 sprzedali za 30 grz. roczny czynsz wyderkafowy dwie grzywny ks. Piotrowi Żzyrkowskiemu, kanonikowi łowickiemu, jako altaryście kościoła Najśw. Marii Panny na Górce Poznańskiej (P. 1383 k. 97v). Wraz z bratem, ks. Zygmuntem, w r. 1498 pozywał stryjenkę Dorotę, wdowę po Stanisławie Ł-im, oraz jej dzieci a swoje stryjeczne rodzeństwo (P. 856 k. 334v). Nie żył już w r. 1506, kiedy jako opiekun jego synów występował ks. Zygmunt z Kamieńca. Być może, że corką Sędziwoja była Jadwiga Ł., w r. 1506 żona Jana Żegrowskiego (Kośc. 232 k. 52v). Ks. Zygmunt i jego bratanek ks. Jan, syn Sędziwoja, świadczyli przy okazji legitymacji szlacheckiej syna tej Jadwigi, Kaspra Żegrowskiego (Scr. rer. Pol. IX nr 276). Młodszy z synów, Jan, instalowany na kanonię poznańską 7 VIII 1508 r., przeprowadził wtedy wywód szlachectwa z ojca i matki (ib. nr 234). Dopełniając zobowiązania, danego przez stryja i starszego brata, swoją część wyderkafową w Wielkich Łekach, nabyta za 160 grz. od Gnieńskich, sprzedał w r. 1512 wyderkafem za takąż sumę Urszuli Piekarskiej, żonie Jana Gnińskiego (Kośc. 233 k. 26v). W latach 1516-1518 studiował na Uniwersytecie w Bononii (AC I nr 1068). Oskarżony na kapitule wraz ze swymi sługami w r. 1522 o dopuszczenie się napaści na dom Skrobotka na Chwaliszewie, gdzie zatrzymał się Maciej Białośliwski, a w kilka miesięcy potem o karciarstwo, o nocne wyprawy do miasta w stroju świeckim, o nocowanie po gospodach, został 4 VII 1522 r. zasuspendowany na trzy miesiące, z groźbą zasuspendowania na zawsze, gdyby miało sie powtórzyć (ib. nr 1118, 1120). Żył jeszcze 1 VII 1554 r. (Scr. rer. Pol. IX nr 372). Umarł t.r. (Nowacki, Arch. Pozn. II s. 450).
Wincenty, syn Sędziwoja i barbary z Sadów, wespół ze swymi niedzielnymi, stryjem Zygmuntem i bratem, od Agnieszki, Katarzyny i Doroty, córek Mikołaja Wolikowskiego, w r. 1506 kupił za 100 grz. ich rodzicielskie części, tj. 15 łanów osiadłych w Wolikowie i Plastowie i t.r. został wraz z nimi do tych dóbr wwiązany (P. 1390 k. 95; Kośc. 232 k. 75). Wraz z nimi od Piotra Gnińskiego t.r. otrzymał zapis 60 grz. wyderkafu na połowie Większych Łęk (ib. k. 99v). Wspólnie też z nimi zawierał 25 I 1508 r. przedślubną umowę z maciejem i Mikołąjem Jastrzębskimi, braćmi, oraz Andrzejem i wawrzyńcem "Pasikoniami" Włościejewskimi, wujami, o rekę swej przyszłej żony, panny Jadwigi Jastrzebskiej. Miała otrzymać 200 grz. równających się 300 fl. złotym, oraz wyprawę na najbliższym jarmarku poznańskim, 12 III. Jego stryj Wincenty oraz brat jego zobowiązali się t.r. oprawic jej na połowie Mniejszych Łęk 400 grz. (AC II nr 1612). T.r., już po ślubie, owej Jadwidze Jastrzębskiej, córce Macieja, oprawił na połowie Mniejszych Łęk 400 zł węg. posagu (P. 786 s. 30), ona zaś skwitowała swych braci rodzonych, Macieja, Jana i Jakuba z Ławęcic(!) z dóbr rodzicielskich w Łowęcicach i Wojciechowie (P. 863 k. 64). Wincenty od stryja i brata t.r. nabył wyderkafem za 800 zł połowe w MNiejszych Łękach (P. 786 s. 51). Od Walentego i Jakuba, braci z Wolikowa "Gąsiorków", kupił w r. 1510 za 60 grz. ich części tamże, wreszcie od Mikołaja, macieja i Andrzeja "Koczurków" ich tamtejsze części za 66 grz. (ib. k. 209, 210). Wspólnie ze stryjem Zygmuntem trzy części w Łękach Większych, trzymane wyderkafem od Gnińskich, sprzedał wyderkafem w r. 1511 za 160 grz. Urszuli Piekarskiej, żonie Jana Gnińskiego (ib. s. 270) i t.r. dał poręczenie za brata, ks. Jana, że ze swej strony dokona na rzecz Piekarskiej rezygnacji tych części w Większych Łękach (P. 865 k. 24). Zrobił to ks. Jan w r. 1512 (Kośc. 233 k. 26v). Pozywał Wincenty w r. 1511 Piotra Wolikowskiego, który wygnał go z części folwarku w Wolikowie (ib. k. 86v). Pozywał też t. r. braci swej żony, Macieja, Jana i Jakuba Jastrzębskich, którzy z 300 zł węg. jej posagu nie dopłacili 30 grz. (Kośc. 23 k. 281). Od stryja, ks. Zygmunta nabyłw r. 1523 jego połowy w Większych Łękach i pustce Plastowo oraz całą część Wolikowa (P. 1392 k. 493v). Dla swego młyna w Większych Łękach wybudował groblę koło strumyka Mogilnica (dopływu Obry), na gruncie wsi Wielkie Sepno, nabył więc w r. 1527 od Jana Sepieńskiego te grunta w zamian za inne (Kośc. 345 k.131v) i ten młyn wraz ze stawem i strumykiem dał w r. 1529 żonie swej w dożywocie (ib. k. 136). Umarł między r.1540 a 1548 (P. 1391 k. 104v, 1395 k. 434). Jego synowie: Piotr, Jan i Jakub. Córki: Agnieszka, wr. 1537 żona Wojciecha Trzebińskiego cz. Piotrowskiego, zmarłego przed r. 1559, Anna, w r. 1539 za Michałem Karczewskim, umarła po r. 1546, Jadwiga, w r. 1540 żona Jakuba Kokalewskiego, zmarłego między r. 1554 a 1556, umarła sama po r. 1580, Zofia w r. 1548 żona Wincentego Sepieńskiego, żyjącego jeszcze 1565 r., wdowa 1575 r., umarła po r. 1589, Małgorzata, żona 1-o v. w r. 1555 Michała Granowskiego, 2-o v. w latach 1559-1561 za Jerzym Miaskowskim, zmarłym między r. 1561 a 1566, sama zmarła po 1569, Dorota jeszcze nie zamężna w latach 1561- 1562, wyszła w r. 1568 lub 1569 za Wojciecha Ossowskiego z Dębowejłęki, była wdową w r. 1575, umarła między r. 1594 a 1604, wreszcie Katarzyna, niezamężna 1561 r. (P. 903 k. 503), potem żona Marcina Pożarowskiego, zmarła przed r. 1584. Z synów o Jerzym zob. niżej. Piotr w r. 1547 asystował przy czynności prawnej siostrze swej Annie zamężnej Karczewskiej (Kośc. 30 k. 136v). Działał w r. 1551 w imieniu własnym oraz swych braci, Jana i Jakuba (Kośc. 235 k. 385). Z części w Karczewie p. kośc., nabytych od Stanisława Bronikowskiego i Jana Wolikowskiego dał w r. 1561 dwie Michałowi i Janowi braciom Karczewskim, trzeciA Wawrzyńcowi, Sebastianowi, Janowi, Wojciechowi i Piotrowi Granowskim (P. 1397 k. 31v). Z przeprowadzonych t. r. działów z bratem Jakubem (Jan już nie żył) wziął Łęki Mniejsze (P. 903 k. 503). Skwitowany w r. 1562 przez siostrę, pannę Dorotę, z jej majątku po rodzicach w Łękach, Wolikowie i pustce Plastowo (Kośc. 241 k. 11v). Siostrze Jadwidze, owdowiałej Kokalewskiej, w r. 1563 zapisał dług 300 zł (Kośc. 240 II k. 86v). Umarł w r. 1568 lub w r. 1569 (Ws. 7 k.194v; Kośc. 249 k. 34).
Jakub, syn Wincentego i Jastrzębskiej, chyba jeszcze nieletni w r. 1551, kiedyw jego imieniu działał brat Piotr (Kośc. 235 k. 385). Jeden z opiekunów swych siostrzeńców, synów zmarłego Wojciecha Piotrowskiego, 1558 r. (P.899 k. 239v). Z działów z bratem dostały mu się w r. 1561 ojczyste części w Wolikowie i pustce Plastowo oraz wolny wyrąb w lasach wsi Wielkie Łęki (P. 903 k. 503). Żeniąc się w r. 1561 z Anną Jaskulecką, córką Piotra z Sokolnik, uzyskał przed ślubem od jej brata Melchiora zapis długu 700 zł jako jej posag (P. 903 k. 505). Tej żonie w r. 1563 na połowie Wolikowa i pustek Plastowo oprawił 500 grz. posagu (P.1397 k. 228). Szwagrowi Ossowskiemu w r. 1568 zapisał wraz z bratem Piotrem dług 400 zł w posagu za siostrą Dorotą (Ws. 7 k. 194v), co mu wypłacił w r. 1569, już po śmierci brata (Kośc. 249 k.34). Od opiekunów Andrzeja, Piotra, Jakuba i Mikołaja Jaskóleckich, synów Stanisława, w r. 1568 kupił za 6.000 zł ich części w Wolikowie i w pustce Plastowo (P.1397 k. 68v). Wzajemne dożywocie z żoną spisywałw r. 1570 (Kośc. 346 k. 80v). Od piotra Korzkiewskiego w r. 1574 kupił za 200 zł jego części w Korzkwach i Momotach w p. kal. (R. Kal. 4 k. 139v), sprzedając mu jednocześnie za 1.000 zł łan roli osiadłej w Wolikowie (ib. k. 141v). Skwitował Ossowskich, synów zmarłego Mikołaja podsędka ziemskiego poznańskiego, z 1.500 zł (Kośc. 255 k. 259v). Nie żył już w r. 1578, kiedy owdowiała Anna Jaskólecka jako opiekunka syna Piotra kwitowała w jego imieniu z 200 zł Sebastiana Granowskiego (Kośc. 258 k. 216). Występowała jeszcze w r. 1579 jako wdowa (P. 933 k. 40v), ala już w r. 1580 była 2-o v. żoną Kaspra Karchowskiego (P.935 k. 28v). Nabyła od Jana Ratajskiego wsie Rataje, Budziłowo i pustkę Niedara w p. kośc. i połowę owych dóbr w r. 1583 sprzedała za 3.500 zł swemu bratu Melchiorowi Jaskóleckiemu (P.1399 k. 142v). Swoje zaś części w r. 1587 wydzierżawiła Andrzejowi Skrzetuskiemu (Kośc. 267 k.2v), a w r. 1589 dała zobowiązanie synowi Piotrowi sprzedania połowy tych wsi, jak również Wolikowa (P.951 k.30). Żyła jeszcze w r. 1602 (Ws. 19 k. 117). Syn jedynak Piotr.
Piotr, syn Jakuba i Jaskuleckiej, w późniejszym wieku zwany "Starszym" dla odróżnienia od jednego z synów noszącego to samo imię. Od wuja Melchiora Jaskóleckiego dostał w r. 1579 zobowiązanie odprzedania połowy dziedzictwa w Ratajach, Budziłowie i w pustce Niedara (P. 9333 k. 40v). Wieczysta donacja tych dóbr została dopełniona formalnie w r. 1583 (P. 1389 k. 142v). Jak już wiemy, drugą ich połowę Piotr dostał od matki, wedle jej zobowiązanioa z r. 1589. Pozostawał pod opieką matki i tego wuja w r. 1583, kiedy uwalniał ich od pewnych danych za siebie zobowiązań (P. 941 k. 364). Matkę skwitował z opieki w r. 1587 (Kośc. 267 k. 131v). Żeniąc się z Jadwigą Zdarowską, córką Marcina Turostowa, dał w r. 1589 przed ślubem jej bratu Janowi zobowiązanie, iż jej oprawi posag 5.000 zł na Łękach Mniejszych oraz na połowie Wolikowa i pustek Plastowo (P.951 k.32). T. r., już po ślubie,Jadwiga skwitowała brata z majątku rodzicielskiego (ib. k. 198), zaś mąż oprawił jej owe 5.000 zł na Łękach Mniejszych, młynie wodnym i wiatraku tamże (P. 1400 k.274v). Dla zrodzonych z niej dzieci w r. 1593 ustanowił opiekunów (Ws. 12 k.113v). Od Wacława Jaskóleckiego t. r. kupił za 7.000 zł Gościchowo, Pościkowoi pustki Plastowo (P. 1401 k.84), zaś Andrzeja Jaskóleckiego w r. 1596 za 8.000 zł Wąbiewo i połowę Parzęczewa w p. kośc. (P.1402 k. 106v). Jadwiga Zadzarowska umarła między r. 1593 a 1598 (Kośc. 273 k. 337v; Ws. 16 k. 157v, 158). W r. 1598 żoną Piotra była już Barbara z Karnowa Siedlecka, córka Jana (P. 968 k. 112v). Dostała ona od swej ciotki Anny Siedleckiej, wdowy po Batazarze Ł-im, zapis 1.000 zł, z którego Piotr t. r. ową Annę kwitował (ib. k. 864v). Dla dzieci zrodzonych z pierwszej żony mianował on w r. 1602 opiekunami m. in. swoją matkę i drugą żonę (Ws. 19 k. 117). Ta druga żona nie żyła już w r. 1611 (Ws.25 k. 486v). Piotr w r. 1611 skwitowany przez córkę Barbarę, zamężną Przybyszewską, z majątku rodzicielskiegio(Ws. 28 k. 141v), tej córce i jej mężowi dał w r. 1612 cztery podanki z Łęk Mniejszch (Ws. 204 k. 398v), Zaś Łęki Mniejsze oraz części w Gścichowie, Pościkowiei Plastowie sprzedał t. r. za 3.800 zł Mikołajowi Korzbokowi Zawadzkiemu (P. 1408 k. 175v). Żeniąc się poraz trzeci z Agnieszką Prusimską, córką Wojciecha, uzyskał 24 IV 1612 r., przed ślubem, od jej braci, Stanisława i Dobrogosta Prusimskich zapis długu 1200 zł gotowizną i 300 zł w wyprawie jako jej posag (P. 988 k. 934, 937). Oprawę 2.500 zł posagu dał jej zrazu na wsi Rataje, potem w r. 1616 przeniósł tę oprawę na połowę Parzęczewa (P.996 k. 841v, 1410 k. 90). Wąbiewo sprzedał w r. 1624 za 17.000 zł Dobrogostowi Bzowskiemu (P.1414 k. 936). Dom na przedmieściu Poznania zwanym Nowa Grobla sprzedał w r. 1626 za 800 zł małżonkom Bartłomiejowi i Elsterze Wilkońskim (P. 1415 k. 301). Wolikowo w r. 1627 sprzedał za 27.000 zł Marcinowi Żegockiemu, sędziemu ziemskiemu wschowskiemu, a istniejący na tej wsi zapis 5.000 zł dał córkom z drugiego małżeństwa, Elżbiecie i Katarzynie (P. 1415 k. 1001). Wydając w r. 1628 pierwszą z nich za Jerzego Kamińskiego, uzyskał od niego zobowiązanie, iż żonie oprawi 2.500 zł jej posagu, tj. połowę owych 5.000 zł na Wolikowie (Ws. 41 k.81). Skwitowany t. r. przez zięcia Mikołaja Przybyszewskiego z 800 zł wyprawy za jego zmarłą już żoną Barbarą (Ws. 41 k. 121v). W r. 1630 skwitowała go z majątku rodzicielskiego najmłodsza córka, Katarzyna, kiedy wyszła za Krzysztofa Bojanowskiego (P. 1023 k. 959v). Nie żył już w r. 1631, gdy owdowiała Agnieszka z Prusimskich zapisywała tym małżonkom Bojanowskim 120 zł długu (Kośc. 296 k. 57). Żyła owa Agnieszka w r. 1636 (P. 1033 k. 688v). Synowie Piotra: Jan, Piotr, Jakub, Andrzej, Stanisław i Jerzy. Spośród nich, Jakub Stanisław i Jerzy wspomniani jako żyjący w r. 1636 (P. 1033 k. 325). Córka, urodzona z Zdzarowskiej, Barbara, wydana przed r. 1612 za Michała Przybyszewskiego, umarła między r. 1616 a 1628. Z Siedleckiej były córki: Elżbieta, wydana w r. 1628 za Jerzego Kamińskiego, wdowa w r. 1636, umarła między r. 1642 a 1652, Katarzyna zaślubiła przed r. 1631 Krzysztofa Bojanowskiego z Gołaszyna, żyli jeszcze oboje w r. 1661.
I. Jan, syn Piotra "Starszego" i Zdzarowskiej, dostał w r. 1623 od ojca za 8.000 zł wyderkaf Wąbiewa (P. 1414 k. 403v). Bratu Piotrowi w r. 1635 sprzedał za 8.000 zł połowę Parzęczewa (P. 11418 k. 316v). Dworzanin królewski, uzyskał w r. 1634 roczną pensję 500 fl. ze starostwa libuskiego, a w r. 1637 konsens na cesję Padarzewa w p. gnieźn. Zdzarowskim. Starosta nakielski w r. 1640, to starostwo za konsensem królewskim z 2 I 1641 r. miał cedować Grudzińskim (M. K. 186 k. 261v; Bon.), ale tego nie zrobił i widzimy go tytułowanego starostą w r. 1649 (N. 225 k. 278) i potem, aż do śmierci. Żonie Elżbiecie Grudzińskiej, córce Stefana i Anny Kościeleckiej, oprawił w r. 1649 posag 25.000 zł (P. 1424 k. 127). Części wsi Przepałkowo i Klunia w p. nakiel. nabyte od Kaspra Zebrzydowskiego z Więcborka, kasztelana kaliskiego, odprzedał w r. 1649 temu kasztelanowi za 5.000 zł (N. 225 k. 278). W jego imieniu bratanek Wojciech w r. 1659 pozywał Jana Więckowskiego, sluge rekodajnego stryja i dozorcę starostwa nakielskiego, o zmowę ze Szwedami na bezpieczeństwo i życie starosty (P. 184 k. 243). Był Jan chyba luteraninem, wrócił jednak do katolicyzmu. W testamencie spisanym w Poznaniu 10 VII 1658 r., polecał pochować swe ciało we Wronkach u Dominikanów, żonę prosił, by "tak już stanu swego nie odmieniała", córkom naznaczył po 30.000 zł posagu (P. 188 k. 445v). Umarł około 13 III 1662 r., zaś starostwo nakielskie po nim dostało się Gnińskiemu (Kopia pob. pam.; P. 188 k. 24). Nagrobek we Wronkach z błędna datą śmierci i fałszywą ilością przeżytych lat (miał umrzeć w r. 1666, co nieprawda, i miał mieć 75 lat, a wobec zgonu w r. 1662 musiałby sie rodzić ok. r. 1587, co niemożliwe, bo ślub rodziców miał miejsce w r. 1589!) przynosi informację, iż 40 lat życia strawił na wojnach: z Moskwą pod Smoleńskiem, z Turkami pod Chocimem, z Tatarami i Kozakami pod Beresteczkiem, a potem znowu z Moskwą, Węgrami i Szwedami. Ten bałamutny pod względem chronologicznym nagrobek wystawił ojcu syn Jan, kiedy wrócił z wyprawy wiedeńskiej (Łukaszewicz, Krótki opis II, s. 407, 408). Elżbieta z Grudny swoje dziedziczne wsie, Biezdrowo i Zakrzewo w p. pozn. sprzedała wyderkafem w r. 1670 za sumę 20.000 zł malżonkom Jezierskim (P. 869 k. 67). Od Jana Proskiego, starosty nakielskiego, w r. 1679 kupiła za 50.000 zł Karczewo, Wolikowo, Plastowo cz. Budziełowo i Łęki Wielkie w p. kośc. (N. 225 k. 723v), ale mu te dobra w r. 1682 za takąż sumę odprzedała (P. 1105 XI k. 27). Kwitowała się w r. 1680 z Franciszkiem Belęckim z pretensji związanych z dzierżawą Panigrodza w p. kcyń. i Bądecza w p. nakiel. (N. 185 k. 972). Żzyła jeszcze w r. 1695 (N. 189 k. 187v), a nie żyła już 1700 r. (P. 1139 XII k. 81). Jedyny syn Jan. Z córek, Jadwiga wyszła 20 II 1662 r. we Wronkach za Macieja Mielżyńskiego, starostę kcyńskiego (Kopia pobożnej pamięci), umarła w Morakowie w r. 1664, pochowana ok. 8 X (ib.). Katarzyna wyszła przed r. 1679 za Wacława Zaleskiego, podkomorzego łęczyckiego, z którym rozwiodła się przed r. 1687 i 2-o v. poslubiła przed r. 1695 Pawła Morawskiego. Oboje żyli jeszcze w r. 1706.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
365366367368[369]370371372373
