Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona367368369370[371]372373374375Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Łabęccy - Łobescy
Łąccy h. Korzbok
(2) Wojciech, syn Jana i Bielawskiej, mąż Konstancji Lutomskiej, córki Marcina, assesora ziemskiego tucholskiego, i Katarzyny z Tuchołków, wdowy 1-o v. po Antonim Szelskim, która w r. 1760 kwitowała z sum Tomasza Rokossowskiego, pisarza grodzkiego pyzdrskiego, dziedzica Węgorzewa (G. 99 k. 241). Wojciech od ks. Stefana Adama Szeliskiego kupił w r. 1762 za 56.000 zł Żelaskowo w p. gnieźn. (P. 1434 k. 22), a Konstancja z Lutomskich t.r. zawarła pod zakładem 55.200 zł układ ze Stefanem Adamem Szeliskim o dożywocie Żelaskowa (G. 99 k. 393). Po bracie Karolu odziedziczył Skrzetuszewo, ponieważ jednak części w tej wsi nabyte przez zmarłego od Teofili Kurnatowskiej były mocno obciążone długami, w r. 1762 odstąpił od tej transakcji (G. 99 k. 419). Nazwany w r. 1765 byłym dziedzicem Olszewa (G. 100 k. 78). T.r. spisywał z zona wzajemne dożywocie (ib. k. 136). Żelaskowo moca kontraktu spisanego w Niechanowie 13 VIII 1766 r., sprzedał za 68.000 zł Franciszkowi Skórzewskiemu, generałowi lejtenantowi wojsk koronnych (ib. k. 211v). Był juz wdowcem w r. 1781, kiedy od swego pasierba Jakuba Szeliskiego uzyskał cesje jego części spadkowej z sumy 20.000 zł jej posagu, zabezpieczonego na Żelaskowie i tam pozostawionego po sprzedaży tej wsi (G. 108 k. 71v). Drugą jego żoną, poslubioną przed 19 X 1783 r., była Justyna Kretkowska, córka Andrzeja, starosty kowalskiego, i teresy z Gembartów, z którą t.r. spisał wzajemne dożywocie (I. Kon. 82 k. 351; LB Niechanowo). Skwitowała ona w r. 1787 Jakuba Zygmunta Kretkowskiego, starostę przedeckiego, dziedzica Kromiszewic, z 20.000 zł jej majątku rodzicielskiego (I. Kon. 83 k. 315v). Nie znam dalszych ich losów.

3) Florian, syn Stanisława i jaraczewskiej, wystepował w latach 1711-1732, obok braci dziedzic Szlachcina i Olszewa (P. 282 II k. 178, 1185 k. 205, 1187 k. 33, 1235 k. 63; Z. T. P. 45 k. 212). Zapewne bezżenny i młodo zmarły.

4. Jan Piotr, syn Piotra i Sokołowskiej, wespół z bratem Aleksandrem pozwany w r. 1678 przez Wojciecha Zbijewskiego o dopuszczenie sie gwałtów (Z. T. P. 32 s. 1164). Uczestniczył w r. 1682 obok braci w sprzedaży Wrzącej Wielkiej podkomorzemu łeczyckiemu Zaleskiemu (zob. wyżej).

III. Andrzej, syn Piotra "Starszego", będąc jezuitą kolegium poznańskiego, dał w r. 1635 swoją część Parzęczewa p. kośc. bratu Piotrowi (P. 1418 k. 395). Był świeckim już w r. 1636, kiedy odkupił za sumę 10.000 zł od brata Piotra te swoją częśc oraz część w tejże wsi, którą Piotr kupił był od brata Jana (P. 1418 k. 720v). Ożenił sie w r. 1636 z Marianną z Wielawski Cielecką, córką Łukasza, podsędka ziemskiego poznańskiego, i Katarzyny Stęgoskiej, której 21 VII, krótko przed ślubem, zapisał 1.000 zł długu (P. 1033 k. 566, 567, 567v) i na połowie Parzęczewa oprawił posag 3.000 zł (P. 1418 k. 702v). Kupione od braci części Parzęczewa sprzedał w r. 1639 za 12.000 zł Annie z Kwiatkowa, żonie Wacława Krzyckiego (P. 1419 k. 1265), a jednocześnie posag żony, po skasowaniu oprawy na tej wsi, w wysokości 4.000 zł oprawił na połowie dóbr swych (ib. k. 1267). Wzajemne dożywocie z tą zona spisał w r. 1645 (P. 1422 k. 372). Oboje w r. 1653 zawarli z jackiem (Hiacyntem) Mieszkowskim, stryjem i opiekunem synów Samueal Mieszkowskiego, kontrakt o wieś Bednary. Kontrakt ten utwierdził w r. 1654 Maciej Mieszkowski, syn Samuela, w imieniu własnym i brata Jana (P. 1451 s. 84). Drugą zoną Andrzeja była Bogumiła Bułakowska. Zmarł bezdzietnie, a Bogumiła wyszła jeszcze potem 2-o v. za Remigiana Nieżychowskiego i 3-o v. za Jana Strachanowskiego, ale z oboma była też bezdzietna. Juz nie żyła w r. 1700 (P. 1139 XII k. 21).

B. Stanisław Korzbok, syn Wincentego z Kamieńca, pisany z Kamieńca 1435 r. (Kośc. 15 k. 59, 65) i 1444 (ib. 17 k. 489), miał, jak widzieliśmy, w latach 1440-1442 wespół z bratem Wincentym terminy z siostra Bronikowską o posag niewypłacony i został w r. 1445 przez nią skwitowany z 50 grz., tj. z przypadającej na niego połowy owego posagu (ib. 17 s. 187, 240, 523, 635). Od brata Wincentego w r. 1450 kupil za 1.600 grz. Kamieniec i Kowalewo w p. kośc. (P. 1381 k. 11), swoją zaś część w Mniejszych Łękach temu bratu w r. 1451 sprzedał wyderkafem za 1.000 zł (ib. k. 29v). Żona jego, Dorota z Prusimia toczyła sprawę przeciwko jego siostrom, Annie i Jadwidze, w której to sprawie w r. 1459 zapadł dekret (Kośc. 19 k. 254). Ta Dorota była 1-o v. żoną Mikołaja Maczka z Krzysztoporzyc, od którego miała oprawę 200 grz. posagu na Wierzenicy Kobylnicy, Rakowni i Pławnie, podczas kiedy Stanisław Ł. oprawił jej posag na Kamieńcu (Kośc. 20 s. 262, 23 k. 149). Nie żył juz w r. 1469, kiedy jego synowie, Wincenty i Jan procesowani byli przez swych stryjecznych braci, Zygmunta i Sędziwoja z Mniejszych Łęk (Kośc. 20 s. 220). Owdowiała Dorota, wbrew pretensjom tych mężowskich bratankow, została utwierdzona w swej oprawie 200 grz. na połowie Kamieńca i Łęk (ib. s. 271). Żyła jeszcze w r. 1498 i wtedy ją, jej synów i córke pozywali ks. Zygmunt i Sędziwój Ł-ccy (P. 856 k. 334v). Procz wspomnianych wyżej synów była córka Elżbietam, niezamężna w latach 1493-1494 (P. 856 k. 20c; Kośc. 230 k. 27v), wydana przed r. 1497 za Mikołaja Chraplewskiego (zob. Łąccy h. Pierzchała).

I. Wincenty, syn Stanisława i Doroty z Prusimia, pisany przeważnie Kamieńskim, czasem jednak Ł-im, wespół z bratem pozwany w r. 1469 przez Stanisława z Ostroroga, wojewodę kaliskiego, i Dobrogosta z Ostroroga, kasztelana gniexnieńskiego, którym zmarły ich ojciec poręczył z dóbr Wierzenica, Kobylnica i Rakownia (Kośc. 20 s. 262). Ręczył w r. 1493 za brata Jana, iż wyasygnuje 75 grz. posagu siostrze, pannie Elżbiecie (P. 856 k. 20c). Wespół z tym bratem skwitowany w r. 1494 przez ową siostre z 30 grz. (Kośc. 230 k. 31v). Żonie Wincentego, Jadwidze Przesieckiej, córce Wawrzyńca, brat jej Jan Przesiecki w r. 1495 zapisał dług 70 grz. (P. 856 k. 128v), on zaś zobowiązał sie wtedy oprawic jej na połowie swych dóbr w Kamieńcu 100 grz. posagu (Kośc. 230 k. 77v). Za zezwoleniem swej matki, mającej na połowie Mniejszych Łęk oprawę, tę połowę wespół z bratem Janem w r. 1495 wymienił z ich braćmi stryjecznymi, ks. Zygmuntem i Sędziwojem, na połowę Kamieńca, i zaraz na owej połowie zapisał oprawę 200 grz. posagu matce (P. 1388 k. 109v). Jadwiga, żona Wincentego, skwitowała w r. 1496 swych braci, Michała i jana przesieckich z dóbr po rodzicach (P. 856 k. 206v). Wincenty wespół z bratem skwitowany t.r. przez siostre Elzbiete, juz zamężną, ze spadku po rodzicach w Kamieńcu (Kośc. 230 k. 137). Żył jeszcze w r. 1512 (Kośc. 23 k. 331v). Może to ten Wincenty Korzbok Ł. wystepował w r. 1505 jako wuj sióstr Będlewskich (P. 1390 k. 62v, 63), a w r. 1509 jako wuj Małgorzaty, żony Jana Jaskóleckiego (Kośc. 23 k. 94).

II. Jan zwany "Turkiem", syn Stanisława i Doroty z Prusimia, pisany Ł-im i tylko czasem z Kamieńca lub Kamieńskim, dworzanim królewski 1504 r. (Bon.). Niedzielny z bratem Wincentym 1469 r. (Kośc. 20 k. 262), wtedy obok brata współdziedzic połowy Kamieńca i połowy Łęk Mniejszych (ib. k. 327v). Przebywał w r. 1493 za granicami Królestwa (P. 856 k. 20c). Mąż Zofii Opalińskiej, córki Piotra, kasztelana santockiego, i Małgorzaty Włoszakowskiej, wdowy 1-o v. po Marcinie Zbąskim, która w r. 1502 nabyła wyderkafem od Jana Wabiewskiego za 80 zł weg. połowę Parzniczewa (Parzęczewa) w p. kośc. (P. 1389 k. 211v). Do jej sporu z Abrahamem Zbąskim i jego bratankami o jej posag wyznaczeni zostali 29 IV 1505 r. z sejmu radomskiego sędziowie, a 31 V t.r. król nakazał staroście generalnemu wwiązać ją do jej oprawy 3.000 zł węg. (MRPSum. III nr 2061, 2085, 2266). Pozywał tę Zofię w r. 1506 Mikołaj Wolikowski o zagarnięcie półtora łana w Parzniczewie (Kośc. 232 k. 78v). Od swej matki dostała w r. 1507 całe wsie Większe i Mniejsze Łęki (P. 1390 k. 135v), a w r. 1508 ta matka wsie ojczyste Wielkie i Małe Ptaszkowo p. kośc. sprzedała wyderkafem zięciowi za 1.000 zł węg. (P. 786 s. 10). Wedle ugody uczynionej w r. 1508 przez arbitrów między Zbąskim a Zofią i jej mężem, Zbąski winien był uwolnić i zabezpieczyć jej wszystkie czynsze na wymienionych niżej wsiach, ona zaś miała uniewaznić dotychczasowy zapis oprawny, poczym Zbąski wraz z bratankami, synami Marcina Zbąskiego, miał jej dać nową oprawę na Parzęczewie, Nowej Jabłowie, Lubiechowie, Łękach Większych i Mniejszych (P. 863 k. 37v). Otrzymała tam zapisy wyderkafowe na sumy 1.666 i pół zł oraz 1.000 zł węg., które rezygnowała wieczyście mężowi, otrzymując odeń dozywocie tych sum (Kośc. 23 k. 245, 345 k. 14). Zofia, "dziedzic" w Większych i Mniejszych Łekach, całe swe części w owych dwóch wsiach dała w r. 1511 mężowi (Kośc. 345 k. 13v). T.r. umarła, a wwiązanie Jana Ł-go do tych dóbr miało miejsce już po jej zgonie (Kośc. 23 k. 281v). zaraz potem (wciąż w r. 1511) Jan "Turek" Ł. swoje części w Mniejszych Łękach sprzedał wyderkafem za 1.000 zł weg. córce Annie (Kosc. 233 k. 17v) i w r. 1512 został przez nia skwitowany z 1.000 zł węg. z Mniejszych Łęk (Kośc. 23 k. 331v), zaś części w obu Łękach, nabyte od żony, dał t.r. wieczyście Piotrowi, Łukaszowi, Sebastianowi, Janowi i Maciejowi, braciom Opalińskim, oraz ich braciom stryjecznym, Janowi i Piotrowi Opalińskim (P. 786 s. 354). Ożenił się powtórnie, biorąc za żone Barbarę Latalską, córke Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, wdowę 1-o v. po Wojciechu Janowskim cz. Włoszynowskim, która w r. 1514 kwitowała pasierba, Mikołaja Włoszynowskiego z 740 grz. swego posagu, oprawionego jej przez pierwszego męża na trzeciej części miasta Janów Młyn (dzis Janówiec) i wsi Janowska Wieś, na dwóch częściach tego miasta i tej wsi oraz na wszystkich tamtejszych młynach (G. 25 k. 497v). Z nabytej od pierwszej żony połowy dóbr Nowa Jabłona, Parzniczewo, Lubiechowo, Łęki Mniejsze i Łęki Większe, usunęli go siłą Zbąscy, a pozwani przez niego, nie stanęli w r. 1515 (P. 866 k. 247). Musiał jednak do owych dóbr wrócić, skoro go w r. 1517 pozywał Piotr Zbąski o posiadanie ich po śmierci żony a matki tego Piotra (Kosc. 25 k. 1v). Za pośrednictwem Łukasza z Górki, starosty generalnego wielkopolskiego, doszło wreszcie w r. 1518 do ugody między stronami. Jan "Turek" skwitował Zbąskich z 1.666 zł zapisanych mu przez żonę na wyderkafie Parzniczewa, Nowej Jabłony, Lubiechowa, Większych i Mniejszych Łęk, oraz dał zobowiązanie za syna Andrzeja, iż w r. 1520 skwituje ich z wyderkafowego rocznego czynszu 80 zł węg., zapisanego na połowie Parzniczewa jego zmarłej matce przez Jana Wąbiewskiego (P. 866 k. 193v, 194v, 195). Jan "Turek" otrzymał 5 III 1519 r. konsens królewski na wykupienie wsi Płowce w p. radziej. z rąk Jana i Stanisława Modlibogów, stryjów i opiekunów Aleksandra Modliboga, i z rąk jego matki (MRPSum. IV, nr 12106). Trzy sumy na Płowcach złączono mu w jedną, 1.000 grz. i dano te dobra 21 I 1520 r. w tenute (ib. nr 3208), a 26 I uzyskał na tych dobrach zapis 710 grz. (ib. nr 3219). Żonie swej 4 II t.r. oprawił na Płowcach 800 zł węg. posagu (ib. nr 3237). Otrzymał 17 VIII 1520 r. zezwolenie na wykup z rąk dotychczasowych tenunariuszy, Jakuba i macieja, wsi Padarzewa w p. gnieżn. (ib. nr 3397). T.r. od Mikołaja Rynarzewskiego nabył wyderkafem za 700 zł weg. połowe miasta Koszkowa w p. gnieźn. (G. 335a k. 57), zas w r. 1522 tę połowe sprzedał wyderkafem za 500 zl swej córce pannie Annie (P. 1392 k. 465). Połowę Kamieńca sprzedał w r. 1522 za 400 grz. Tomaszowi, Wojciechowi, Janowi, Piotrowi, Hieronimowi i Stanisławowi, braciom Zadorskim (P. 1392 k. 526). Za córka Anną idąca za Jakuba Jastrzębskiego, zapisał 18 XII 1524 r. w posagu 500 zł swemu przyszłemu zięciowi (P. 869 k. 48v). Uzyskał 12 III 1524 r. zezwolenie na zastawienie Plowców Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (MRPSum IV, nr 13837). Od Daniela Borzejowskiego w r. 1528 kupił za 300 grz. część w Chwałkowie p. gnieźn. (P. 1393 k. 212v). Część wojtostwa w mieście Kiszkowo w r. 1534 sprzedał za 36 grz. Danielowi Borzejowskiemu (G. 335a k. 190). Dziedzic w Górze, skwitowany w r. 1539 przez siostrzenicę, Dorotę Chraplewską, zakonnicę, z 60 grz. macierzystego posagu (P. 878 k. 133v). Chyba to ten sam Jan, dziedzic w Mniejszych Łękach, swoja część w Wielkim Bodzewie w p. kośc. sprzedał w r. 1519 za 100 grz. Piotrowi Stanisławowi braciom Krajewskim (P. 1392 k. 267v). Jan "Turek" Ł. był też tenutariuszem części miasta krolewskiego Mieścisko (G. 261 k. 68). Zapewne już nie żył w r. 1542, skoro wówczas jego zięć Jastrzębski mianując opiekuna dla swych dzieci, powołał do tej czynności nie jego, lecz swego szwagra, Andrzeja Ł-go (P. 23 k. 157). Nie żył już napewno w r. 1546 (Py. 172 k. 262). Wdowa, Barbara z Latalic, jako dożywotniczka Gory i Zbyrkowa, wespół z synem Franciszkiem "Turkiem" Ł-im, dziedzicem tych d obr jak również Chwałkowa, dopisali w r. 1554 Andrzejowi Roszkowskiemu do poprzedniej sumy zastawnej na tych trzech wsiach, 535 zł, drugą taką samą sumę (Py. 174 k. 565v). Barbara umarła między r. 1554 a 1560 (Py. 174 k. 501v; P. 1396 k. 817v, 818). Z pierwszego małżeństwa syn Andrzej i córka Anna, z drugiego syn Franciszek i córki, Zofia, Barbara, Dorota. Wspominana juz córka Anna dostała w r. 1517 od ojca zapis długu 500 zł węg. (P. 866 k. 345v), a w r. 1518 skwitowała go z 500 zł weg. zapisanych jej wyderkafem na Parzniczewie Nowej Jabłoni, Lubiechowie, Większych i Mniejszych Łekach (P. 866 k. 195). W r. 1519 otrzymała od ojca za 500 zł wyderkaf połowy Kamieńca (P. 1392 k. 325). Krótko po 18 XII 1524 r. zaślubiła Jakuba Jastrębskiego, zyjącego jeszcze w r. 1560. Anna umarła między r. 1567 a 1571. Zofia już w r. 1529 była żoną Andrzeja Roszkowskiego, z czasem kasztelana śremskiego. Wdowa w r. 1560, umarła po r. 1565. Barbara była zoną Piotra Suchorzewskiego, zmarłego przed r. 1550, umarła po r. 1561. Dorota wreszcie poszła przed r. 1537 za Gabriela Złotkowskiego, z czasem kasztelana krzywińskiego, zmarłego między r. 1568 a 1575, umarła sama między r. 1575 a 1589.

1. Andrzej, syn Jana "Turka" i Opalińskiej, również zwany "Turkiem", wespół z siostrą Anną pozywał w r. 1510 Zbąskich (Kośc. 232 k. 136v). Dostał w r. 1517 od ojca zapis 200 grz. długu (P. 866 k. 437), chyba w r. 1520 osiągnął lata sprawne, tj. 15 lat (P. 866 k. 194v). Żył jeszcze w r. 1542, kiedy szwagier Jastrzębski mianował go jednym z opiekunów swych dzieci (Py. 23 k. 157).

2. Franciszek, syn Jana "Turka" i Latalskiej, też zwany "Turkiem" dziekan łowicki, w r. 1546 kupił od Jakuba Padarzewskiego za 2.000 grz. części w Chwałkowie p. gnieźn. (P. 1396 k. 283). Inną część tej wsi w r. 1547 nabył wyderkafem za 100 grz. od Józefa Jemielińskiego (P. 1395 k. 359v), zaś w r. 1557 od tegoż Jemielińskiego kupił ją wieczyście za 1.000 zł (P. 1396 k. 504). Wspólnie z matką dziedzic Góry, wieś tę w r. 1546 r. w sumie długu 1.000 zł sprzedał wyderkafem szwagrowi Złotkowskiemu (Py. 31 k. 8, 172 k. 262). Mianowany w r. 1547 przez szwagra Roszkowskiego jednym z opiekunów jego dzieci (Py. 31 k. 10). Na swych dobrach Góra, Zbyrkowo, Chwałkowo w p. gnieźn. w r. 1549 za 100 grz. sprzedał wyderkafowy czynsz roczny 6 grz. dożywotnio ks. Szymonowi z Leśniewa, kanonikowi gnieźnieńskiemu, po jego zaś śmierci proboszczom kaplicy Św. Stanisława w Katedrze gnieźnieńskiej (P. 1395 k. 445). Od Katarzyny Dziećmiarowskiej, żony Pawła Wolickiego w r. 1553 kupił za 1.000 zł część jej w Dziecmiarkach oraz połowę brzegu stawu między wsiami Dziecmiarki i Kamieniczek (Py. 174 k. 545v). T.r. od Anny Dziecmiarowskiej, zony Mikołaja Łaskawskiego, nabył za 1.000 zł połowę w Dziecmiarkach (P. 1396 k. 136v). Od Jakuba, Stanislawa, Jana i Andrzeja, braci Lubomyskich, w r. 1554 kupił za 1.000 zł częsci ich we wsiach Gora i Zbyrkowo (P. 1396 k. 194v) i t.r. kupił części w tychże wsiach za 2.000 zł od Stanisława Ułanowskiego (ib. k. 201). Połowę Dziecmiarek w p. gniexn., nabyta przez siebie w r. 1556 od Katarzyny Dziecmiarowskiej, żony Pawła Wolickiego, sprzedał t.r. za 2.000 grz. Januszowi Latalskiemu, wojewodzie poznańskiemu (ib. k. 342, 353v). Pozywała go w r. 1559 cioteczna siostra, zakonnica Dorota Chraplewska o 4 grz. czynszu rocznego od sumy 60 grz. posagu jej zmarłej matki Elżbiety Ł-ej (P. 901 k. 344v). Nie żył już w r. 1560, kiedy to siostry dzieliły się pozostawionym przez niego majatkiem. Części Góry i Zberkowa, z przydatkiem 3.000 zł, dostały się Roszkowskiej, Jastrzębskiej i dzieciom nie zyjącej już Suchorzewskiej, natomiast całe częsci Chwałkowa wzięła Złotkowska (P. 1396 k. 818c; G. 39 k. 170v, 234) i w r. 1575 dała swym synom (R. Kal. 4 k. 251). W r. 1566 owdowiała Zofia Roszkowska swoje części w Górze i Zberkowie sprzedała za 6.000 zł Kasprowi Chodzieskiemu z Potulic, wojewodzicowi brzeskiemu, zas siostra jej, Anna Jastrzębska, swoja trzecią część w tych wsiach sprzedała t.r. za 5.000 zł węg. Mikołajowi Winieckiemu (P. 1397 k. 458v, 503v). Zob. tablice 1-3.

Łąccy h. Korzbok 1
@tablica

Łąccy h. Korzbok 2
@tablica

Łąccy h. Korzbok 3
@tablica

Łąccy h. Lis
Łąccy h. Lis cz. Mzura, z Łąki (dzis Łęka) w pow. łęczyckim, koło Piątku. Andrzej, uczeń szkół poznańskich, oskarżony o zabicie 22 XI 1556 r. na moście łączącym Poznań z Ostrowem Jana Bielińskiego, sługi kanonika poznańskiego, ks. Piotra Koneckiego, przysiągł, iż nie jest winien jego śmierci (P. 897 k. 844v). Cecylia, nie żyjąca juz w r. 1558 pierwsza żona Stanisława Orłowskiego. Jan, urodzony z Rogozińskiej herbu Topór, mąż Barbary Szyszkowskiej herbu Ostroja, zrodzonej z Katarzyny Skoczkowskiej herbu Korab, nie żyjący już w r. 1596, miał syna Sebastiana i córki, Jadwige, żonę 1-o v. Jana Smuszewskiego cz. Czyżewskiego zw. "Gęba", 2-o v. 1593 r. Macieja Kurowskiego, 3-o v. 1610 r. Marcina Wysczelskiego, oraz Dorote, w latach 1596-1622 żonę Aleksego Godziątkowskiego, zmarła w r. 1622 lub 1623. Sebastian, ur. ok. r. 1564, został księdzem i w r. 1596 jako kanonik kaliski brał zobowiązanie od szwagra Godziątkowskiego, iz ten oprawi swej zonie 700 zł posagu (I. Kal. 63 k. 262). Kanonik kaliski i altarysta ołtarza Św. Katarzyny i Jadwigi w kościele Najśw. Marii Panny w Kaliszu, sprzedał w r. 1600 cztery łany roli w Piwonicach p. kal. za 1.000 zł Janowi Zborowskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (R. Kal. 7 k. 287v). W kolegiacie kaliskiej w r. 1601 ufundował ławki kanonicze (Bon.). Instalowany 11 VIII 1603 r. na kanonie katedralną poznańską fundi Dzegowo, przeprowadził wtedy wywód szlachectwa (Install., s. 74). Zawierał w r. 1712 z małzonkami Miedzianowskimi kontrakt o dzierżawę Popowa (I. Kal. 78 s. 1520), a w r. 1614 skwitował ich z 370 zł z tej dzierżawy (P. 992 k. 582v). Odnowił w r. 1616 kaplicę Świętych Piotra i Pawła oraz Doroty w katedrze poznańskiej, przyozdobił ja i ufundował ponadto altarie ku czci Najśw. Marii Panny, opatrując ja zapisem. Dochowały się po nim w skarbcu dwa ornaty z jego herbem. Umarł w r. 1621 w wieku lat 57, pochowany w fundowanej przez siebie kaplicy, zwanej potem kaplica kanonika Łąckiego, z czasem mylnie kaplicą Korzboków Łąckich (J. Nowacki, Dzieje Arch. Pozn. I, s. 133, 393, 394, 396, 543, 648, 649; autor poprawia date śmierci błędnie przez Starowolskiego podana na rok 1626).

Adam, urodzony z Marianny Rogozińskiej h. Nałęcz, której nie należy utożsamiać z nieznaną nam z imienia babką kanonika Sebastiana, i to nie tylko dla różnicy herbów, mogącej płynąć po prostu z mylnej informacji, lecz i dla względłów chronologicznych. Wspomniany Adam, ożeniony z Anną Starkowską h. Nowina, rodzącą sie z Katarzyny Pstrokońskiej h. Paparona, był ojcem ks. Jana, archidiakona łeczyckiego, instalowanego na kanonie katedralną poznańską 14 XI 1667 r. (Install., s. 112). Był potem dziekanem łeczyckim i nie żył już w r. 1704. W testamencie zapisał sumę 1.000 zł na wsi Sokołowo w wojew. łęczyckim wnuczce swego brata, Annie owdowiałej Ojrzyńskiej (P. 1144 k. 9). Jego rodzony bratanek Andrzej został zabity w r. 1684 przez poddanych Hieronima Ponińskiego, cześnika wschowskiego, z Jankowa. Wizji ciała na żądanie wdowy Katarzyny z Zabłockich dokonano 24 II na plebanii w Śremie (Ws. 149 k. 161v). Miał z tej żony syna Józefa i córki, Annę, Agnieszkę, wspomnianą raz tylko jako niezamężną w r. 1699 (G. 90 k. 239), i Mariannę. Katarzyna z Zabłockich nie żyła już w r. 1727 (P. 1210 I k. 231v). O synu Józefie słyszym jeszcze w r. 1704, kiedy od siostry Anny Ojrzyńskiej uzyskał cesje legatu ks. KJana (P. 1144 k. 9). Może identyczny z nim Józef Ł., który z żony Zofii miał syna Kazimierza Józefa, ochrzcz. 4 III 1705 r. (LB Koźmin). Anna, w latach 1699-1700 żona Franciszka Ojrzyńskiego, wdowa w r. 1704, wyszła 2-o v. za Stanisława Korytowskiego. Wdową po nim była w r. 1704, a w r. 1727 widzimy ją zamęzną 3-o v. za Tomaszem Łupińskim. Marianna, w latach 1710-1712 zona Tomasza Bogusławskiego, umarła między r. 1738 a 1748.

Aleksander, podstoli łęczycki, mąż Ludwiki Kurdwanowskiej, która w r. 1715 była już 2-o v. żoną Arnolfa Pilichowskiego, który wtedy w jej imieniu kwitował ze 100 zł Michała Ł-go (Z. T. P. 40 k. 344).

Może do tej samej rodziny należął ks. Jan Nepomucen, wyświęcony 14 IX 1764 r., kanonik łeczycki i pleban w Cerekwicy w r. 1786 (LB Cerekwica), honorowy kanonik katedralny chełmiński i kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu, zmarły 25 II 1797 r. (LM Cerekwica).

Łąccy h. Pierzchała
Łąccy h. Pierzchała, odgałęzienie Chraplewskich z Chraplewa w p. kośc., stąd tez pisali sie Ł-imi z Chraplewa. Elżbieta Ł-a, córka Stanisława Korzboka z Kamieńca i Doroty z Prusimia (Zob. Ł-ccy h. Korzbok), w r. 1496 żona Mikołaja Chraplewskiego, kwitowała swych rodzonych braci, Wincentego i jana "Turka" z Kamieńca Ł-ch z dóbr po rodzicach w Kamieńcu (Kośc. 230 k. 137). Musiała być najwidoczniej dziedziczką części w Łękach Mniejszych, bez tego bowiem nie możnaby wytłumaczyć ani tego, że ją, córkę Stanisława, piszącego sie przeważnie z Kamieńca, zwano stale Łącka, ani też tego, że jej syn tak konsekwentnie będzie się pisał Ł-im. Elzbieta od Jana Kluczewskiego w r. 1508 nabyła wyderkafem za 100 grz. połowę wsi Krzon p. kośc. (P. 786 s. 26; Kośc. 20 k. 90v). jej mąż żył jeszcze w r. 1509 (Kośc. 233 k. 7v). Dziedziczka z Chraplewa, była już wdową w r. 1514, kiedy pozywał ją pleban z Brodów o niesprawiedliwe wymierzenie dziesięciny (A. Cap. II nr 1683). Syn jej i Mikołaja to niewątpliwie Mikołaj Ł., późniejszy kasztelan kamieński. Córka Dorota Chraplewska, już po śmierci matki, w r. 1539 będąc zakonnicą kwitowała swego wuja "Turka" Ł-go z 60 grz. posagu matki, jej przez tę matkę scedowanego (P. 878 k. 133v). Pozywała w r. 1559 swego ciotecznego brata, Franciszka "Turka" Ł-go, syna Jana, o roczny czynsz 4 grz. od owych 60 grz. (P. 901 k. 344v).

Mikołaj, bez wątpienia syn Mikołaja Chraplewskiego i Elżbiety Łąckiej, pisany stale Ł-im, mianowany 1 VIII 1534 r. pisarzem ziemskim poznańskim (Kośc. 27 k. 201v; P. 1391 k. 94v; MRPSum. IV, nr 17604), a 7 VII 1536 r. sędzią ziemskim kaliskim (MRPSum. IV, nr 18170). Na prośbę Jana KOścieleckiego, kasztelana kaliskiego i starosty nakielskiego mianowany 10 XI 1537 r. surogatorem dla wykonywania jurysdykcji w powiecie nakielskim (MRPSum. IV nr 18887). Był też w r. 1538 poborcą kaliskim i dostał 8 IV t.r. na jeden rok salvus conductus (ib. nr 19110). Delegowany ponownie 10 IX 1548 r. w charakterze surogatora na sądy w Nakle, bowiem Janusz z Kościelca, kasztelan bydgoski i starosta nakielski, sam nie mógł podołać rozlicznym obowiązkom (ib. V nr 4598). Mianowany przez króla w r. 1549 surogatorem i administratorem urzędu starościńskiego nakielskiego (N. 213 k. 132v). Otrzymał 19 XII 1551 r. jurysdykcję sądową jako surogator starościński w całym województwie kaliskim (MRPSum. V nr 5438; Gr. Kon. 6 k. 42). Mianowany 5 IX 1553 r. kasztelanem kamieńskim, otrzymał na ten sam urząd także i drugi przywilej z datą 22 XII t.r. (MRPSum. V nr 6279, 6426). Poborca poboru 1553 r. (I. Kal. 23 s. 395). Mianowany przez króla w r. 1561 surogatorem grodu poznańskiego (P. 1397 k. 18v). Od Dziersława Kawnickiego kupił w r. 1534 za 2.000 zł wsie Kawnice i Przerowno zwane Głodnem w p. kon. (P. 1393 k. 659) i byl w r. 1535 wwiązany do Kawnic, mimo sprzeciwu Małgorzaty Krasnickiej i jej synów, Marcina, Jana i Stanisława (Kon. Gr. 2 k. 371v). Usiłował w r. 1537 wwiązać sie do wsi Kraśnica, Wąglewo i Bielawy oraz do młyna wodnego, dóbr oprawnych wspomnianej Małgorzaty Kraśnickiej i jej dzieci, Jana, Stanisława, Anny, Jadwigi Katarzyny, Elżbiety Małgorzaty i Barbary, ale Kraśniccy do tego nie dopuścili. Małgorzata z córką Katarzyną okazywały rany zadane im przez sędziego Ł-go i jego wspólników (Gr. Kon. 3 k. 28, 58). Od Wojciecha Witosławskiego w r. 1539 nabył za 600 grz. jego wieczność we wsi Głodno cz. Przerwowno oraz dwa łany roli we wsi Węglewo p. kon., nabyte od niego za 60 grz. od Jana i Stanisława Kraśnickich (Kośc. 345 k. 182v). Całe Kawnice i Przerowno zwane Głodowem(!), z wyjątkiem młyna Rudnego w Kawnicach, za 3.000 zł oraz dwa półłapki w Weglewie za 60 zł w r. 1540 sprzedał wyderkafem Hieronimowi Gorzewskiemu (P. 1394 k. 380v). Od Feliksa, Jana i Gabriela, braci Żernickich, kupił w r. 1542 za 200 grz. ich części wsi Łabiszyno p. gnieźn. (G. 335a k. 265). T.r. inne połowy w Łabiszynie i Woli oraz prawa do wsi Wierzchucino i Krąplewo p. nakiel., do połowy domow i stawów w obrębie murów Gniezna i za murami, wraz z uzyskanymi na powyższych Żernickich przezyskami, nabył za 1.000 grz. pd Emercjanny Łakińskiej, żony Przecława Orzeszkowskiego (P. 1394 k. 489v). Otrzymal 25 V 1543 r. konsens na wykup wsi (Królewskiej?) Padarzewa z rąk Stanisława Jabłonowskiego (MRPSum. IV, nr 7234). Nie znam imienia i nazwiska jego pierwszej zony. Drugą była Barbara Sempelborska, córka zapewne Wiktoryna i Zofii z Kościelca, która w r. 1546 otrzymała od męża oprawe posagu 800 zł na polowie połów, jakie miał na wsiach Łabiszyno i Wola w p. gnieźn., na połowie sum na Potulinie i czesławicach w p. kcyń. oraz na sumach zabezpieczonych mu na mieście Sempelborku i przyległych wsiach w p. nakiel. (N. 213 k. 111). Od Zofii z Kościelca, wdowy po Wiktorynie Sempelborskim, i od jej synów, Stanisława, Wojciecha i Floriana Sempelborskich, nabył wtedy wyderkafem za 4.420 zł i 200 zł weg. miasto Sempelborg (dziś Sępolno) i wsie, Sikorze, oba Wisniewa, Rosków(?), Ostrow, Niechorz, Zboże, Świdwie, Wysoka, Drozdowo w p. nakiel. (ib. k. 115). Nabyte wyderkafem od zmarłego Jana z Koscielca, wojewody łeczyckiego, Czesławice otrzymał w r. 1552 w dozywotnie posiadanie od Gertrudy z Danaborza, żony Janusza z Kościelca, wojewody brzeskiego i starosty generalnego wielkopolskiego, i zaraz wies te sprzedał wyderkafem swej żonie w sumie 800 zł jej posagu i przywianku, by ją w przypadku swej smierci chronić od ewentualnych zatargów z pasierbami o oprawę (N. 213 k. 161v). Połowy Łabiszyna i Woli Łabiskiej dał w r. 1553 Januszowi Latalskiemu, wojewodzie poznańskiemu, w zamian za całe wsie Tupadły osiadłe i Tupadły pustki w p. kcyń. (N. 213 k. 170v). Wystepował w r. 1559 i 1564 jako stryj Doroty Chraplewskiej, córki Jana, a żony Jana Włościejewskiego (P. 900 k. 289, 1397 k. 318). Od Andrzeja Zaremby z Kalinowy, kasztelanica nakielskiego, w r. 1561 kupił za 18.000 tal. połowe miasta Kiebłów oraz wsi Solec i Stradzim z całą wsią Dabrowa w p. kośc. (P. 903 k. 121v; Kośc. 240 k. 20v). Wwiązany w r. 1562 od obu Popowów, Sycyna, Piotrkowa i jaryszewa, w p. pozn., dóbr kupionych od Łukasza z Gorki, wojewody kaliskiego (P. 904 k. 873v). Żonie swej, Barbarze Sempelborskiej, t.r. oprawił posag 1.000 zł na wsiach Tupadły osiadłe i puste (P. 1397 k. 129). Chcąc jej ponadto zrekompensować dawniejsze zapisy, a mianowicie przywianek na Czesławicach i oprawę na Niechorzu i Sempelborku, oprawił teraz na połowie osiadłych i pustych Tupadł 800 zł posagu (ib. k. 182). Barbara w r. 1564 skasowała swą oprawę na Tupadłach i Czesławicach, zaś kasztelan synom zrodzonym z pierwszej żony, Baltazarowi, Andrzejowi i Stanisławowi, zapisał dług 800 zł (P. 906 k. 640). T.r. na całych Tupadłach, osiadłych i pustych, oraz na wyderkafie w Czesławicach oprawił żonie 800 zł posagu (P. 1397 k. 347). Od Andrzeja Królikowskiego w r. 1565 kupił za 4.000 tal. połowę wsi Górki Kotlarowe w p. kcyń. (P. 1397 k. 443). Od Nikodema Łekińskiego w r. 1568 nabył wyderkafem za 3.000 zł połowe wsi Żabiczyno p. kcyń. (ib. k. 674v). Od Łukasza hr. z Górki, wojewody poznańskiego, w r. 1570 nabył wyderkafem za 11.000 zł wsie Gąsawy i Staremiasto oraz połowy we wsiach: Nowawieś, Gałowo, Kępa, Szczuczyno, z wyłączeniem łanów sołeckich w Szczuczynie (P. 1398 k. 116v). Nie żył już w r. 1571 (N. 156 k. 453v). Owdowiałą Barbarę Sempelborską pisano teraz stale Barbarą z Oporowa lub Oporowską (P. 920 k. 430; Kc. 124 k. 10; N. 158 k. 158v). Wwiązana w r. 1588 do wsi Tupadły swego syna Mikołaja Ł-go (P. 950 k. 331). Żyła jeszcze w r. 1592 (P. 958 k. 227). Kasztelan miał z pierwszej żony synów Kaspra, Baltazara, Andrzeja i Stanisława. Z drugiej jednak tylko Mikołaja. Spośród nich, Kasper przeznaczony był do stanu duchownego. "Nobili et discreto" Kasprowi Ł-mu, sędzicowi ziemskiemu generalnemu kaliskiemu, Wojciech Wardęski w r. 1546 zapisywał dług 4 zł (I. Kon. 4 k. 308). Plenipotent w r. 1555 Stanisława Ordzińskiego (P. 896 k. 502v). Był w r. 1556 posłem królewskim do wielkiego mistrza inflanckiego i w trakcie pełnienia tej misji został zamordowany (Bielski; Paprocki).

1. Baltazar, syn Mikołaja, występował w r. 1550 jako wuj Anny Rolanki z Biskupic, żony Sebastiana Wolickiego (Py. 31 k. 18), zas w r. 1559 jako brat stryjeczny Doroty Chraplewskiej, żony Jana Włościejewskiego (P. 900 k. 289). Dostał 11 I 1562 r. konsens królewski na wykup wsi królewskiej Krzywagóra w p. pyzdr. z rąk dotychczasowych tenutariuszy, synów i córek zmarłej Barbary Przetockiej (P. 904 k. 121v). Wespół z bracmi, Andrzejem i Stanisławem, t.r. skwitował ojca z 800 zł (ib. k. 723v), zas w r. 1564, również z nimi, otrzymał od ojca zapis 800 zł długu (P. 906 k. 640). Miał w r. 1567 termin ze strony Mikołaja Przetockiego i jego dzieci, zrodzonych ze zmarłej Barbary Stawiskiej, z racji wykupu dóbr królewskich Krzywagóra (P. 911 k. 218). Ożenił się w r. 1568 z katarzyną Łekińską, córką Jana, która 9 III t.r., krotko przed ślubem, uzyskała od swego przyszłego teścia na połowie Żabiczyna oprawe 1.250 zł posagu (P. 1397 k. 675v). Do tej połowy Żabiczyna została wwiązana w r. 1570 (Kc. 117 k. 248v). Baltazar od brata Mikołaja dostał w r. 1571 zobowiązanie sprzedania za 4.000 tal. połowy wsi Górki Kotlarowe, należącej sie Mikołajowi wedle działów (ib. k. 785v). Od brata Stanisława t.r. nabył za 875 zł część Żabiczyna, trzymaną dotąd wyderkafem (P. 1398 k. 252v). Wraz z braćmi, Stanisławem i Mikołajem, intromitowany t.r. do Zdziechowej i Piasecznej, wsi koło Sempelborka w p. nakiel., na mocy praw spadłych po ojcu (N. 156 k. 453v). Po smierci pierwszej żony, Katarzyny z Łekna, kt ora pozostawiła mu córki, Annę i Zofię, ożenił sie 2-o v. z Katarzyną Siedlecka, córka Jana, podsędka ziemskiego inowrocławskiego, której w r. 1574 na połowie dóbr oprawił 2.200 zł posagu, wyłączając od tego oprawę posagu poprzedniej żony, 1.500 zł (P. 1398 k. 400v). Od Wojciecha Sobierajskiego t.r. kupił za 5.000 zł połowe Kotlarowych Górek (ib. k. 494v). Połowę Dabrowy w p. kośc. sprzedał w r. 1576 za 4.000 zł bratu Stanisławowi (ib. k. 660). Nie żył już w r. 1577, kiedy to opiekuni jego córek, Anny i Zofii, stryjowie ich, Stanisław i Mikołaj Ł-ccy kwitowali z zobowiązania Wojciecha Spławskiego (P. 929 k. 33). Wdowa po Baltazarze żyła jeszcze w r. 1608, kiedy kwitowała się z Jakubem Sarnowskim z kontraktu dzierżawy Ślesina w p. nakiel. (N. 167 k. 138). Córki, Anna i Zofia były współspadkobierczyniami brata swej matki, Nikodema Łeksińskiego, kasztelana nakielskiego, i stryjowie ich w r. 1578, działając w ich imieniu, cedowali ów spadek Walentemu Kmicie, burgrabiemu grodzkiemu krakowskiemu, który im zapisał dług 300 zł i scedował wszystkie sumy należne zmarłemu kasztelanowi nakielskiemu (P. 931 k. 100, 100v, 101). Z córek tych, Anna umarła między r. 1584 a 1586 (Kc. 26 k. 618v, 119k. 333v). Zofia została żoną Jana Dembińskiego w warunkach, jak sie zdaje, dośc dramatycznych, bowiem owdowiała jej macocha, Anna z Siedleckich, pozywała w r. 1588 Jana Dembińskiego, jego brata macieja, staroste sącelskiego, oraz innych o najazd jej domu w Kotlarowych Górkach, wsi jej oprawnej, przy którym to najeździe panna Zofia Ł-a została poraniona (Kc. 120 k. 269v; P. 951 k. 461). Ta Zofia, juz żona Jana Dembińskiego, uzyskała w r. 1589 wwiązanie do Kotlarowych Górek (Kc. 120 k. 550). Jako spadkobierczyni zmarłej siostry Anny, w r. 1595 skwitowała z opieki i administracji dóbr stryja Stanisława (P. 964 k. 1514). Ojczyste Kotlarowe Górki w r. 1596 sprzedała za 8.500 zł Hieronimowi Dąmbskiemu (P. 1402 k. 114). Od Sędziwoja z Ostroroga wzięła w zastaw za 3.000 zł częsci Orlicka i Nosalewa w p. pozn., do których intromisję uzyskała w 1597 (P. 138 k. 266v). Żyła jeszcze w r. 1630.

2. Andrzej, syn Mikołaja, jak widzieliśmy, wespół z braćmi w r. 1562 kwitował ojca, od którego wraz z nimi uzyskał w r. 1564 zapis długu. Nie wymieniony juz wśród braci w r. 1571 (N. 156 k. 453v)., snać wtedy juz nie żył.



Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona367368369370[371]372373374375Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników