Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
372373374375[376]377378379380
Łabęccy - Łobescy
Wojciech i Zofia z Kurcewskich, oboje nie żyjący w r. 1779, rodzice: Józefa, Michała i Marianny, wdowy 1-o v. po Franciszku Kamińskim, wtedy wdowy i po drugim mężu, Marcinie Ciszewskim (P. 1356 k. 151). Józef, posesor Sępna, ożenił się 17 X 1761 r. z panną Katarzyną Dębską, córką Adama (LC Objezierze). W r. 1769 był posesorem Nieczajny (LB Objezierze). Umarł bezdzietnie w Nieczajnie 1 V 1785 r., mając ponad 60 lat, pochowany w Szamotułach u Reformatów (LM Objezierze; Nekr. Reform. Szamot.). Wdowa w r. 1785 kwitowała mężowego brata Michała z zapisu 15.000 złp. danego jej przez męża w r. 1765, kwitowała tez jednocześnie generała Węgorzewskiego jako nabywcę praw od Michała do spadku po Józefie Ł-im (P. 1362 k. 287v). Była w r. 1791 dzierżawczynią Kowalewa (LB Objezierze) i umarła na Śródce koło Poznania 17 I 1806 r., mając lat 80, pochowana u Reformatów w Poznaniu. Spadkobiercą Katarzyny był Michał Dębski, zamieszkały też na Śródce. Wzmianka, iż umarła bez pozostawienia majątku, odnosi się zapewne do majątku nieruchomego (LM Św. Małgorzata, Pozn.; Nekr. Reform. Pozn.). Józef i Katarzyna potomstwa nie pozostawili, mieli jednak córkę Zuzannę, zmarłą w wieku lat óśmiu, pochowaną 4 I 1772 r. (LM Objezierze). Michał, spadkobierca brata Józefa, sukcesję tę cedował w r. 1785 Wojciechowi Węgorzewskiemu, generałowi-adiutantowi królewskiemu (P. 1362 k. 235). Umarł mając lat 70 (był więc od brata starszy) w Objezierzu 29 XI 1787 r. (LM Objezierze).
Kajetan, chrzestny 19 VI 1765 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Wojciech, mąż Katarzyny Kakowskiej, córki Piotra i Ewy z Chmieleńskich, 1771 r. (P. 1348 k. 57v). karol, franciszkanin, zmarł we Wschowie 17 XI 1781 r. (Nekr. Przemęt). Maciej, pisarz komory celnej w Zakrzewie, chrzestny 30 IX 1783 r. (LB Chlewiska). Stanisław, chorąży gąbiński, nabywca praw do Rozalii z Umińskich Słubickiej, chorążyny bydgoskiej, występował w r. 1784 jako jeden z nader licznych pretendentów do masy spadkowej po Opalińskich (P. 1361 k. 153v). Anna, żona Marcina Obarzankowskiego, cześnika bydgoskiego, już nie żyjącego w r. 1788. Franciszek, posesor Ławicy, i żona jego, Ludwika Magowska, rodzice Zuzanny Brygidy, ur. w Ławicy, ochrzcz. 11 VIII 1780 r. (LB Skorzewo). Umarł 6 XII 1789 r. w Ławicy (LM Skorzewo, tu nazwany Łuczyńskim). Jan, nie żyjący już w r. 1791, był mężem Tekli Czernickiej, córki Jana i Katarzyny z Szydłowskich, w której imieniu, jako plenipotent mianowany we Lwowie, występował wtedy brat Szymon Czernicki (P. 1368 k. 137v).
Dionizy, starosta strzelecki, kapitan gwardii pieszej koronnej, deputat na Trybunał Koronny z wojew. rawskiego, poseł na Sejm Wielki, za Księstwa Warszawskiego sędzia pokoju pow. gostyńskiego, miał z żony Teodory Podoskiej, podczaszanki gostyńskiej, córki, Apolonię za Podczaskim, Marię za Kurdwanowskim z Byszewa, janinę za Raczyńskim, Anielę niezamężną (Hip. Wągr., Przysieka) oraz syna Adolfa, ur. w Gradowie pow. sochaczewskiego 17 VI 1796 r., wylegitymowanego ze szlachectwa z herbem Nałęcz w Król. Polskim, oficera wojsk polskich 1830 r., kawalera ord. Virtuti Militari, zesłanego w latach 1832-1837 do Orenburga, radcę Dyrekcji Tow. Kredytowego Król. Polskiego, więźnia w latach 1863-1866, zmarłego w Poznaniu 2 VI 1870 r., pochowanego w Kościelcu (Bon., Dz. P.). Adolf ten ożenił się 7 I 1840 r. z Rozalią (Różą) Ponińską, wdową 1-o v. po Julianie hr. Dąbskim, licząca lat 27, dziedziczką Kościelca, i osiadł w Kościelcu. Testament spisał 13 XII 1865 r., a nie żył już 15 VII 1871 r., kiedy ów testament był ogłoszony (Hip. Wągr., Przysieka). Rozalia umarła 19 IV 1885 w Kościelcu i tam pochowana (LC Września; Dz. P.).
Karol, kapitan 19 reg. piechoty wojsk pruskich, chrzestny 14 II 1819 r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Ignacy i jego żona Zofia, chrzestni 12 V 1844 r. (LB Witkowo). Franciszka zamężna Niklewiczowa, umarła 1 X 1865 r. (Dz. P.). Panna Wanda zaślubiła w Warszawie 1886 Józefa Modlińskiego z Krzywosądza na Kujawach (ib., wiad. z 29 IX).
Łąkoccy z Łąkocina w pow. inowrocł., nie wiem jednak czy wszyscy, których tu wyliczam, należeli do jednej rodziny. Bracia rodzono-stryjeczni, "szl." Stanisław i jan, pochodzący z wojew. inowrocławskiego, niegdys sołtysi w Wielkim Parlinie w pow. gnieźn., kwitowali w r. 1522 kapitułe matropolitalną gnieźnieńską (G. 28 k. 99, 99v). Andrzej zwany "Jaśkiem", z wojew. inowrocławskiego, skwitowany w r. 1579 z 200 zł przez Jana Oborskiego (Py 116 k. 50). Jan z wojew. inowrocł. w r. 1592 uzyskał od Walentego Bojeńskiego i żony jego Eufemii z Wysławskich zobowiązanie uiszczenia długu 180 złp i w tej sumie wziął od nich w zastaw role w Bojenicach (G. 64 k. 459v). Wespół z żoną, Katarzyną Cygańską, kwitował sie z tymi Bojeńskimi w r. 1599 (G. 66 k. 152v). Zastaw ten trzymał jeszcze w r. 1604 (G. 68 k. 64v), a w r. 1605 wraz z żoną oraz synami, Andrzejem i Stefanem, kwitował Wojciecha ojca, Jana i Wawrzyńca synow, Bojeńskich z protestacji o rany (ib. k. 482v). Katarzyna z Cygańskich, będąc juz wdową, kwitowała w r. 1612 z 350 zł Mikołaja Latalskiego. Jej córką była Anna (G. 71 k. 327, 328). Stefan, syn tego Jana, kwitował w r. 1617 Reginę z Myśleckich Zorzewską (G. 74 k. 273v). Nie wiem, czy Anna, żona w r. 1641 Samuela Kozietulskiego, zeznającego z nią w grodzie gnieźnieńskim, była identyczna z Anną, córką Jana i Cygańskiej.
Jan i Wojciech, synowie zmarłego Mikołaja, a bratankowie rodzeni i spadkobiercy Piotra Ł-go "Rawy", wspomniani w r. 1606 (I. Kon. 32 k. 362v). Pawiński wymienia wśród Ł-ich: Marcina, Pawła, Piotra, Stefana, Andrzeja, Mikołaja i Wojciecha, "Rara", dziedziców w Łąkocinie w r. 1583. Oczywiście ów Piotr "Rara" identyczny ze wspomnianym wyżej "Rawą". Może to herb tych Ł-ch? Wittyg znał żyjącego w r. 1564 Tomasza, rządcę w Rębkowie i Woli Pnowskiej koło Garwolina, pieczętującego się Lewartem.
Wawrzyniec, już nie żyjący w r. 1613, był mężem Katarzyny Wierzchowskiej (G. 72 k. 170). Stanisław w r. 1638 zapisał dług 1.500 zł swej narzeczonej, Annie Zaleskiej, córce Wawrzyńca i Elżbiety Bornianki (N. 178 k. 135v). Adam i Zofia z Grabskich mieli córkę Katarzynę, żonę Jakuba Obielawskiego, która w r. 1699 w grodzie radziejowskim sprzedała swoje części we wsi Wierzejewiczki zwane Łąkoczyzna w pow. gnieźn. ks. Janowi Pusznikowi, proboszczowi topińskiemu (G. 69 k. 221).
Łążeccy h. Nowina, z Łążców, dziś Łężców Wielkich w pow. pozn. Władał tu w r. 1436 Sędziwój Miliński, dziedzic pobliskiego Milina, po nim zaś syn jego Wyszek (zob. Milińscy h. Nowina). Bracia, Jan Starszy i Jan Młodszy, niewątpliwie synowie tego Wyszka, już stale byli pisani Ł-mi. W r. 1472 otrzymali oni zapis 60 grz. od swych braci rodzono-stryjecznych, ks. Jana, plebana w Kazimierzu, i Sędziwoja, dziedziców w Milinie (P. 854 k. 143). Z przeprowadzonych t.r. działów z tymi stryjecznymi braćmi wzięli całe Łężce w pow. pozn. oraz połowę wsi, Kąpiel, Izdebno, Szyszłowo i Przecław w p. gnieźn. wraz z dopłatą 160 grz. (P. 1385 k. 146v). Te działy były powtórzone w r. 1473 po śmierci jednego z owych Janów, niewątpliwie Młodszego, teraz z udziałem synów zmarłego, tj. Piotra, Wyszka i Mikołaja (ib. k. 215v).
Jan Ł. Starszy, Senior, syn Wyszka Milińskiego, podwojewodzi gnieźnieński w latach 1482-1492 (Gąs.; G. 11 k. 101v, 12 k. 18, 18v), burgrabia kaliski w latach 1494-1495 (P. 1382 k. 7, 109v). Brał w r. 1470 wyderkafem za 40 grz. od Jakuba, dziedzica w Popowie, trzy i pół łana w tej wsi w p. pozn. (P. 1385 k. 64v). Po smierci młodszego brata Jana pozywał w r. 1476 swą owdowiałą bratową Katarzynę, teraz 2-o v. Otuską (P. 855 k. 38v). Ze swymi bratankami, synami zmarłego Jana dokonał podziału dóbr we wsiach Kąpiel, Przecław i Izdebno i na połowie dóbr przypadających tam sobie oprawił w r. 1476 posag 150 grz. swej żonie Katarzynie (P. 1386 k. 64). Byla to corka Jana Knyszyńskiego, a wdowa 1-o v. po Leonie Ludomskim (G. 19 k. 94v). Ugodziła się ona wespół z siostrami t.r. z wdową po tym Janie, trzymającą w oprawie Knyszyno i Drogocino, wsie w pow. pozn. (P. 855 k. 47), ale już w r. 1477 musiało dojśc do zatargu, skoro zostało założone między stronami vadium (ib. k. 57). Jan Ł. połowę Łężców Wielkich w r. 1481 sprzedał za 200 grz. Elżbiecie, żonie Jana Przetockiego (P. 1386 k. 132). W tej wsi władał niedzielnie z bratankami i w r. 1482, wespół z nimi, całą tę wieś sprzedał za 600 grz. Michałowi Konińskiemu (ib. k. 158v). W r. 1485, a też i potem pisany najczęściej Ł-im z Izdebna (P. 1387 k. 12). Od Heleny, wdowy po Mikołaju Rożeńskim, dziedzicu w Jarotkach p. gnieźn., uzyskał w r. 1486 zobowiązanie sprzedania sobie wyderkafem dwóch łanów osiadłych w tej wsi (G. 22 k. 24), ktore zresztą trzymał zastawem od niej i od jej syna Hieronima już od r. 1483 (G. 12 k. 18, 18v). Z synami zmarłych Jana i Wawrzyńca z Gorynina w r. 1486 procesował się o prawo bliższości do Szyszłowa w p. gnieźn., spadłe po ciotce swego ojca, Piechnie (G. 22 k. 75). T.r. Bronisz i Krystyn, synowie Andrzeja Goryńskiego, sprzedali mu wyderkafem za 17 grz. dwa i pół łana w tej wsi (P. 1387 k. 45v). Bronisz swoją część tamże także i w r. 1488 sprzedał mu wyderkafem za 20 grz. (ib. k. 98), zaś Krystyn cz. Krczon kwitował go w r. 1492 wieczyście ze swej części tam położonej (G. 15 k. 176). Wspomniana wyżej żona dała mu w r. 1491 część swego posagu wniesionego na Izdebno, Kąpiel i Przecław (ib. k. 139v). Miał on i część w Pieruszycach w p. kal., którą w r. 1494 sprzedał za 80 grz. Marcinowi Pioruskiemu (P. 1383 k. 7, 15). Prawo swe do dwóch łanów osiadłych w Gorkach Daronich p. kcyń., nabytych wyderkafem za 13 grz. i 2 zł węg., w r. 1496 sprzedał wyderkafem za takąż sumę Wawrzyńcowi Strzeleckiemu (ib. k. 109v). Pozwany w r. 1502 przez Annę, wdowę po Andrzeju Szyszłowskim, o wygnanie jej z oprawy w Szyszłowie (I. Kon. 4 k. 107). Żonie Katarzynie Knyszyńskiej, mającej oprawę na Izdebnie, Kąpieli, Przecławiu i Szyszłowie, zapisał w r. 1503 na owych wsiach ponad tę oprawę jeszcze 200 grz. (P. 1389 k. 243) i t.r. 200 kop gr. posagu oprawił jej na połowach całych wsi Przecław i Kąpiel (ib. k. 253v), zaś na połowie wsi Kąpiel zapisał jej ponadto dług 60 grz. (ib. k. 271v). Z bratankiem Wyszkiem miał zatargi i w r. 1504 miał z nim znów termin (ib. k. 564v). Żzona, będąc winną mężowi 136 kop gr. i 20 grz. zrezygnowała mu w r. 1509 swoją oprawę na Kąpieli i Przecławiu (G. 19 k. 94v; P. 863 k. 175v). Około r. 1513 dokonał zapisu na kompromis i podział części we wsiach Kąpiel, Przecław, Izdebno i Szyszłowo z bratankiem Wyszkiem (G. 259 k. 187v). Żył jeszcze w r. 1514 (P. 1392 k. 14).
Jan Ł. Młodszy, Junior, syn Wyszka Milińskiego, współdziedzic w Milinie 1471 r. (P. 1385 k. 119). Części w Milinie, Radziszewie, Kłodziejsku w p. pozn., oraz części wsi Kąpiel, Izdebno, Szyszłowo i Przecław w p. gnieźn. sprzedał w r. 1472 za 100 grz. swym braciom rodzono-stryjecznym, Sędziwojowi i ks. Janowi z Milina (P. 1385 k. 146v). Nie żył już w r. 1473 (P. 120 k. 173v), a wdowa po nim Katarzyna była w r. 1476 2-o v. żoną Stanisława Otuskiego (P. 865 k. 38). Synami tego Jana byli: Piotr, Wyszek i Mikołaj, występujący w latach 1473-1482 jako niedzielni współdziedzice w Wielkich Łężcach, Kąpieli, Przecławiu i Izdebnie (P. 20 k. 154, 172v, 120 k. 173v, 1386 k. 158v). O Piotrze i Mikołaju nie wiem już nic więcej.
Wyszek, Wysław, Wisław, Wojsław, niekiedy Ubysław lub Zbyszek (P. 875 k. 159v), syn Jana, mąż Agnieszki Paruszewskiej, córki Przecława (Macieja?), która w r. 1503 sprzedała za 400 grz. Janowi Kluczewskiemu swoją częśc ojczysta w Paruszewie Wielkim, całe Paruszewko i częśc w Sierakowie w p. pyzdr. (P. 24 k. 223v, 227v). T.r. oprawił tej żonie 150 grz. posagu na połowie części w Izdebnie, Kąpieli i Szyszłowie (P. 1389 k. 243). Pozywał o wygnanie siebie z połowy Szyszłowa Mikołaja Mielżyńskiego i uzyskał na nim w r. 1511 winę z racji niestawiennictwa (P. 865 k. 78v). Wraz z Otuskimi, swym przyrodnim rodzeństwem, spadłą po matce wieś Małe Orle w p. pozn. sprzedał w r. 1514 za 230 grz. Mikołajowi Gnuszyńskiemu (P. 866 k. 249v, 1392 k. 11). Izdebno i połowę Szyszłowa sprzedał wyderkafem w r. 1524 za 60 grz. Janowi Milińskiemu, chorążemu poznańskiemu (G. 335a k. 75), zaś w r. 1525 od brata przyrodniego, Tomasza Otuskiego, nabył wyderkafem za 100 grz. Glinno w p. pozn. (P. 1391 k. 67v). Izdebno i część Szyszłowa w r. 1527 nabyli wyderkafem za 300 grz. od Benedykta Zajączkowskiego połowę Zajączkowa w p. pozn. (P. 1393 k. 175v). Drugą żoną Wyszka była Anna Wierzchaczewska, córka Mikołaja, której w r. 1532 swej sumie wyderkafowej na Zajączkowie zapisał 40 grz. (ib. k. 521). Żył jeszcze w r. 1536 (P. 874 k. 190v). Zob. tablicę.
@tablica
Łażeccy, Łeżeccy z Łążców Wielkich (dzis Łężców) w pow. pozn., odgałęzienie Konińskich cz. Kunińskich z Konina w p. pozn., gdzie w XV wieku siedzieli Awdańce. Nie wiem jednak, czy wyłącznie oni i czy byli Awdańcami ci, o których tu będzie mowa.
Michał Koniński w r. 1482 kupił za 600 grz. od Jana Ł-go i jego bratanków, Piotra, Wyszka i Mikołaja, całą wieś Łążce Wielkie (P. 1386 k. 158v) i zaraz na połowie owej wsi oprawił 300 grz. posagu żonie swej Dorocie (ib. k. 158v). Pisano go potem juz stale Ł-im. Od Jana Rąbińskiego w r. 1485 nabył prawa do dóbr Wincentego Pniewskiego w Koninku (P. 1387 k. 21v). Żył jeszcze w r. 1502 (Kosc. 231 k. 155v), nie żył zaś w r. 1513 (P. 786 s. 470). Synami jego byli: Jarosław, Jerzy, Marcin i Jan, córką Małgorzata, w latach 1510-1519 żona Jana Grodzickiego.
Jarosław Ł. wespół z bratem Jerzym, dziedzice z Łążców, połowę tej wsi dali w r. 1510 Sędziwojowi Przetockiemu, biorąc od niego w zamian części w Przetocznie i Goraju (P. 786 s. 214, 863 k. 335), przy czym Jarosławowi dostala się wtedy czwarta częśc Goraja (P. 1391 k. 12v). Niedzielny z tym bratem, wespół z nim na połowie części w Goraju w r. 1513 oprawił posag 30 grz. swej żonie Elżbiecie Przetockiej, córce Wojciecha (P. 786 s. 470). Odziedziczoną po smierci brata Marcina część w Piekarach p. kośc. sprzedał w r. 1519 za 50 grz. bratu Janowi (P. 1391 k. 44v). Nie żył już w r. 1545, kiedy jego druga żona, Barbara Grzebienicka występowała jako wdowa (P. 884 k. 87, 140). Żzyli wówczas jego dwaj nieletni synowie, Franciszek i Joachim, pozostający pod opieką stryja Jerzego Ł-go (P. 884 k. 403).
Joachim Ł. cz. Gorajski, syn Jarosława, dziedzic w Goraju i Krobielewie, nie żyjący już w r. 1600, ożeniony z Anną z Belęcina (Belęcką?), która przeżyla męża. Synowie Joachima, Piotr i Wojciech Gorajscy z Łężec, córki, Anna i Zofia, wszyscy oni żyli w r. 1600 (P. 970 k. 1025).
Jerzy Ł. z Łężców, jak widzieliśmy, występował już w r. 1510 i wtedy w skutku dokonanej z Sędziwojem Przetockim wymiany dóbr dostał części w Przetocznie. Od Jana i Marcina Bielejewskich w r. 1523 nabył wyderkafem za 150 grz. części w Przetocznie, Krobielewie i Goraju i zaraz części w Przetocznie i Krobielewie sprzedał wyderkafem za 100 grz. Maciejowi Chraplewskiemu (P. 1392 k. 492v). Na częściach Przetoczna i Krobielewa miała oprawę jego żona Dorota, wdowa 1-o v. po Janie Przetockim cz. Nojewskim, i na tej oprawie w r. 1530 zapisała dług 22 grz. Mikołajowi Przetockiemu, synowi tego Jana (P. 871 k. 585). Jerzy Przetocki cz. Ł-i wydzierżawił 1553 r. część Przetoczny Janowi Przetockiemu (P. 894 k. 1087v). Syn Olbrzycht.
Olbrycht Przetocki cz. Ł., syn Jerzego i Doroty, prefekt obu królewskich zamków w Wilnie, spisał tam 6 VII 1592 r. testament, którym majętności swoje, nabyte w W. Ks. Litewskim, przeznaczył na kościoły i uczynki miłosierne. Wyznaczył on opiekuna swego mienia ks. Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła, wojewodę trockiego, wykonawcami testamentu mianował ks. Jana Jarczewskiego, dziekana wileńskiego, i Mateusza Borzymińskiego, sekretarza królewskiego. Kodycyl do testamentu dodał 11 VII 1594 r. Umarł w Wilnie w kamienicy Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła 25 XII 1598 r., nie pozostawiając potomstwa. Do części dóbr pozostałych po nim w Koronie wystąpiły z pretencjami córki jego przyrodniego brata, Mikołaja Przetockiego, więc Regina, żona Piotra Biskupskiego, i Dorota, wdowa po Janie Jarczewskim (P. 970 k. 1006). Zaprzeczali im tych praw spadkobiercy Olbrzychta będący jego krewnymi po mieczu, a więc synowie i córki Joachima Ł-go cz. Gorajskiego, oraz synowie Jana Ł-go cz. Przetockiego. Piotr Gorajski z Łężec w imieniu brata Wojciecha oraz sióstr, Anny i Zofii, skwitował w r. 1600 Radziwiłła i Borzymińskiego z 500 kop gr. lit, naznaczonych im testamentem przez stryja (P. 970 k. 1025). Mikołaj z Łężec Piekarski, jako plenipotent swych braci, Macieja, Wawrzyńca, Wojciecha i Jana, chcąc dochodzić praw do pozostałego na Litwie mienia po stryju, pozywał t.r. Radziwiłła i Borzymińskiego o zagarnięcie spadku po nim i zażądał przedłożenia testamentu. Sprawa znalazła się w Trybunale, przed którym Borzymiński okazał testament i kodycyl./ Pozywający uznali sutentycznośc tych aktów i skwitowali z pretensji zarówno Borzymińskiego jak Radziwiłła (ib. k. 1011v).
Marcin Ł. z Łężców wespół z bratem Janem w r. 1510 połowę wsi Łężce z połową młyna wodnego i stawu sprzedał za 300 grz. Piotrowi Kurskiemu (P. 786 k. 245). Jednocześnie t.r. wraz z tymże bratem od Piekarskich, ks. Marcina, plebana w Granowie, i Judy alias Jugona(!), kupił za 350 grz. Piekary w p. kośc. (ib. s. 245)., a połowę z należnej sobie w tej wsi połowy sprzedał wyderkafem za 35 grz. temuż bratu (ib. s. 246). Marcin oraz jego bracia, Jan i Jerzy, toczyli spór z mężem swej siostry, Janem Grodzickim, o wypłatę jej posagu i właśnie t.r. godzili arbitrzy zwaśnione strony (P. 863 k. 345v). W r. 1513 Jan i Marcin, nazwani Piekarskimi, zostali przez szwagra skwitowani z reszty posagowej sumy wyderkafowej na dwóch łanach roli w Piekarach (P. 865 k. 415). Marcin, bezpotomny, nie żył już w r. 1519 (P. 1391 k. 44v).
Jan Ł. z Łężców, zwany też z czasem Piekarskim, pozwany był w r. 1510 przez siostrę Grodzicką o termin wypłaty jej posagu (P. 863 k. 340). Na połowie swej połowy Piekarach, jak też na części nabytej w tej wsi od brata Marcina, oprawił t.r. posag 70 grz. swej żonie Barbarze, córce Stefana Gnuszyńskiego (P. 786 s. 246). Od brata Jarosława nabył w r. 1519 za 50 grz. częśc w Piekarach, spadłą na niego po śmierci brata Marcina (P. 1391 k. 44v). Miał syna Jana, w r. 1600 juz nie żyjącego, którego synowie, Maciej, Wawrzyniec, Wojciech, Jan i Mikołaj z Łężec Piekarscy "Janowicze", wystepowali t.r. (P. 970 k. 1011v). Zob. tablicę.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
372373374375[376]377378379380
