Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
374375376377[378]379380381382
Łabęccy - Łobescy
1) Marcin, syn Jana i Żabickiej, wespół z bratem Nikodemem odziedziczone dobra, które po ich stryju Marcinie spadły na ich ojca, tj. połowę miasta Łekna oraz całe wsie Polskie Prawo i Dabki, sprzedali w r. 1545 za 10.000 zł Januszowi Latalskiemu, wojewodzie poznańskiemu (P. 1395 k. 179v). Marcin t.r. zapisał 400 zł posagu siostrze Annie (P. 884 k. 58). Żył jeszcze w r. 1559 (P. 901 k. 59).
2) Nikodem, syn Jana i Żabickiej, starosta (biskupi) siewierski 1554 (Kc. 21 k. 167v), stolnik poznański 1561 r. (P. 903 k. 356), mianowany w r. 1567 kasztelanem krzywińskim (Kc. 116 k. 332, 535), zaś w r. 1569 nakielskim. Był w latach 1569-1571 lustratorem dóbr królewskich na Rusi (Bon.). W bezkrólewiu po śmierci Zygmunta Augusta należał do zwolenników arcyks. Ernesta (Orzelski, s. 97). Z toczonego wtedy sporu o kasztelanię nakielską z Gabrielem Złotkowskim, który na ten urząd miał również przywilej królewski, ale z późniejszą datą, wyszedł w r. 1574 zwycięsko (ib. s. 99). W następnym bezkrólewiu, 1575 r. oświadczył, iż życzyłby sobie Piasta, kiedy go jednak brak, opowiada się za kandydaturą austriacką (ib. s. 415). W imieniu własnym, matki i brata wiódł w r. 1547 sprawę z Konstancją Kunowska, rodzącą się z Zofii Grodzieńskiej, o pewne części Łekna, ongiś sprzedane wyderkafem zmarłemu Stefanowi Grodzieńskiemu, chorążemu kaliskiemu (P. 886 k. 285v). Cześc miasta Łekna wraz z połową Kiedrowa w r. 1553 sprzedał wyderkafem za 100 zł swej matce (P. 1396 k. 94v), zas w r. 1557 dał jej połowę Łekna w dożywocie, wyłąćzając dla siebie dwór z otoczeniem (ib. k. 497v). Procesowany byłw r. 1564 przez Filipa Padniewskiego, biskupa krakowskiego, o zarząd klucza dybowskiego (MPRSum. IV 9355). Od Jerzego Latalskiego, wojewodzica poznańskiego, w r. 1567 kupił za 10.000 zł części miasta Łekna i przedmieścia Polskie Prawo (P. 1397 k. 632v; Kc. 116 k. 566). Od Stanislawa Splawskiego, kasztelana krzywińskiego, w r. 1567 kupił wieś Zielonke w p. pozn. (P. 1397 k. 601). Połowe Żabiczyna w p. kcyń. sprzedał wyderkafem w r. 1568 za 3.000 zł Mikołajowi Łąckiemu, kasztelanowi krzywińskiemu, ojcu swego przyszłego szwagra, Baltazara Łąckiego (ib. k. 675v). Pozywał w r. 1571 synów i córki zmarlego Mikołaja Grzymułtowskiego w sprawie wykupu połowy królewskiego miasteczka Mieścisko (Kc. 117 k. 685, 685v). Nie żył już w r. 1578 (P. 931 k. 212). Jego żona była Jadwiga z Więcborka Zebrzydowska, siostra rodzona biskupa krakowskiego. Stąd to starostowanie Ł-go w biskupim Siewierzu. Oprawił jej w r. 1554 posag 400 zł na połowie miasta Łekna i wsi Kiedrowo i jednocześnie oboje małżonkowie spisali wzajemne dożywocie (P. 1396 k. 227). Jadwiga Janowi Kmicie, pisarzowi ziemskiemu i podstarościemu krakowskiemu, sprzedała w r. 1563, lub przed ta data, swój dwór drewniany z ogrodem nad Wisłą, za murami Krakowa, w miejscu zwanym Zwierzyniec (P. 905 k. 376v), który chyba odziedziczyła po zmarłym bracie biskupie (Py. 179 k. 198). Intromitowana w r. 1569 do swej oprawnej wsi Kiedrowo, na której od męża uzyskała zapis 1.600 długu (Kc. 116 k. 876v). Po śmierci Nikodema występowały w r. 1578 w charakterze spadkobierców siostry, względnie ich potomstwo (P. 931 k. 212, 934 k. 85). Spośród tych sióstr, Barbara, żona Kmity, pozywała w r. 1580 wdowę po bracie (P. 934 k. 85). Żyła jeszcze ta wdowa w r. 1588 (Kc. 120 k. 155).
2. Marcin Ł., syn Piotra i Barbary, otrzymał od ojca, jak widzieliśmy, w r. 1508 rezygnację wsi Dabki, a w r. 1517 połowy miasta Łekna oraz całych wsi Polskie Prawo i Kiedrowo. Z przeprowadzonego w r. 1518 podziału dóbr ojczystych z bratem Janem wziął połowe Łekna (od strony Kcyni) oraz wsie, Polskie Prawo i Dabki. Wespół z żoną swoją część we wsi Niemczynko w pow. kcyn. sprzedał w r. 1518 za 260 zł Andrzejowi Grudzińskiemu (P. 1392 k. 229). Uzyskał w r. 1524 zwolnienie od wyprawy wojennej przeciw Turkom i tatarom z racji złego stanuy zdrowia. Miał być podobno truty przez pewne niewiasty. Na wyprawę winien był jednak stawic zastepców (MRPSum. IV 4459). Żył jeszcze 8 I 1528 r. (ib. 15405), nie żył 1529 r. (P. 879 k. 391). Żoną jego była Barbara Rakowska, córka Jana, który w r. 1516 sprzedał wyderkafem zięciowi za 500 zł weg. jako posag za córką wieś Rakowo i część w Niemczynku pow. kcyń. (G. 335a k. 40). Marcin tej żonie w r. 1518 dał w dożywocie połowę Łekna i wieś Dąbki, ona zaś dała jemu dożywociem Rakowo i część Niemczynka (ib. k. 48). Ponowili te zapisy w r. 1524 w charakterze dożywotnich wyderkafów, on jej za 200 zł weg., ona jemu za 600 zł weg. (P. 1393 k. 12, 12v). Barbara dzierżawiła połowę myta nakielskiego i w r. 1520 dostała konsens na zapisanie mężowi pewnej sumy na owym mycie (MRPSum. IV 307, 4459). Tę sumę, tj. 600 zł, t.r. zapisała mężowi na mycie, on zaś ze swej strony na połowie Łekna, należnej mu z działu z braćmi, oraz na całej wsi Dąbki zapisał jej dożywotnio 200 zł i 60 zł weg. (G. 335a k. 57). Myto nakielskie małżonkowie najwidoczniej potem sprzedali, bo juz w r. 1528 brali jej za konsensem królewskim w zastaw od Andrzeja z Domaborza, starosty nakielskiego. T.r. wykupił je od nich Maciej Tuczyński (MRPSum. IV. 15405, 15478; P. 871 k. 111). Barbara, będąc już wdową, miała w r. 1529 sprawę ze swym szwagrem Janem Ł-im o swą oprawe na połowie Łekna i na Dąbkach (P. 871 k. 391). O wzajemne wypędzanie się z połowy Łekna i z przedmieścia Polskie Prawo, jak juz wiemy, pozywały się z bratową w r. 1630. Była już w r. 1531 2-o v. żoną Wojciecha Korycieńskiego, któremu dała wówczas swa wieś Rakowo i sprzedane sobie wyderkafem za 2.000 grz. przez pierwszego męża połowę Łekna i całe Dabki (P. 1393 k. 399, 399v). W r. 1536, uzyskawszy męża połowę łekna i całe Dąbki (P. 1393 k. 399, 399v). W r. 1536, uzyskawszy od męża zwrot powyższej donacji, zrezygnowała wieczyście Rakowo Janowi Korycieńskiemu, zaś połowę Łekna i Dąbki sprzedała mu wyderkafem za 2.000 grz. (P. 1394 k. 11, 19v). Nie żyła już w r. 1539, a jej spadkobierczyni, cioteczna siostra Barbara Rzedgoska, rodząca się z Katarzyny Rakowskiej, wdowa po Mikołaju Pamperskim, Rakowo oraz wyderkaf na połowie Łekna, oraz na Polskim Prawie i Dąbkach sprzedała wtedy za 6.000 grz. Stefanowi Grudzińskiemu, chorążemu kaliskiemu (Kc. 10 k. 99). Zob. tablicę.
@tablica
Łekińscy h. Topór (Pałuka), z Łekna w p. kcyń. Zbylut z Łekna występował w latach 1386-1388. W r. 1388 mowa o siostrze jego Kryspinie (Krystynie?). Zbylut w 1391 już nie żył, a występowała wdowa w imieniu dzieci. Synów Zbyluta pozywal w r. 1398 Manlin, Żyd poznański (Leks. I nr 30. 281, 390, 441, 1029, 2403, 2519). Mikołaj z Łekna w r. 1396 (ib. nr 2112, 2149). Zbylut z Łekna 1403 r. (G. 1 k. 35). Trojan z Łekna występował w latach 1403-1404 (ib. k. 41v, 55v). Chyba ten sam Trojan, w r. 1411 mąż Małgorzaty, i brat jego Wojciech, mąz Doroty (ib. k. 98). Wańczochna i Sandochna (Sądochna), córki zmarłego Mikołaja z Łekna, w r. 1411 r. (ib. k. 73, 98).
Trojan z Łekna, nie wiem czy identyczny z powyższym, był w okresie 13 I 1432 r. - 25 VII 1454 r. sędzią generalnym kaliskim (Gąs.). Od swej rodzonej bratanicy Katarzyny, zony Mikołaja z Kobylina, nabył w r. 1432 za 800 grz. części we wsiach Dąbki, Dąbrówka i Zatkowo w pow. nakiel., spadłe na nią po jej rodzicach i babce (N. 143 k. 1v). Poskupował w r. 1435 części w Chodzieży i w Ostrowie zw. Czeszewo w pow. kcyń. Nabył mianowicie od Wojciecha, syna Dobrogosta z Kąsinowa, za 50 grz. jego części tamtejsze po matce i babce, części zaś inne za 50 grz. od Wawrzyńca, Jana i Wojciecha, synów zmarłego Gardziny z Brzozy, również po ich matce i babce (P. 1378 k. 109v). Od Jana z Raczkowa kupił w r. 1444 za 100 kop gr. jego część po ojcu i babce w Chodzieży oraz wyspę (ostrów) zwaną Czeszew (P. 1379 k. 16v). Od Małgorzaty z Konina, żony Marcina Jarogniewskiego, w r. 1446 kupił za 800 grz. jej dobra po ojcu, matce i babce w mieście Łeknie oraz we wsiach, Kiedrowo, Siedlce, Kowalewo, Chodzież, Ostrowo i Czeszewo w p. kcyń., jak rownież wsie Dabki i Zatkowo w p. nakiel. (ib. k. 168). Siedlisko w Gnieźnie koło domu Piotra z Szamotuł, kasztelana poznańskiego, dał w r. 1446 (1451?) zięciowi Dziersławowi z Sarbinowa (ib. k. 202v). Miasto Chodzież wraz ze wsią tejże nazwy i połowę Kowalewa z połowa folwarku w r. 1450 sprzedał wyderkafem za 1.465 grz. Synosze, żonie Jana Granowskiego (P. 1381 k. 89v), swojej byłej synowej, spłacając ją w ten sposób z jej posagu. Braciom swym (chyba nie rodzonym!), Michałowi z Golańczy i Zbylutowi z Grylewa, w r. 1545 zlecił zarząd swych dóbr po swej śmierci, pokąd nie osiągnie lat wnuk Trojan, syn zmarłego już Jana (N. 143 k. 61). Połowę Siedlca sprzedał wyderkafem w nieznanym mi roku za 150 grz. klasztorowi wagrowieckiemu (P. 1393 k. 555v). Nie żył już w r. 1457 (P. 1382 s. 65). Z jego synów, o Janie wiem tylko tyle, że w r. 1449 ojciec zezwolił na oprawienie żonie jego, Dorocie, sumy 1.500 zł węg. posagu i 500 zł węg. wiana na czwartej części miasta Łekna, połowie miasta Chodzież i połowie wsi Kiedrowo (P. 1380 k. 116). Jak już widzieliśmy, ów Jan nie żył w r. 1454, a syn jego Trojan, wtedy nieletni, zmarł zapewne też niedługo potem. Inny syn sędziego Trojana, Maciej z Łekna, już nie żyjący w r. 1450, miał za żonę Synochę, która t.r., działając w asyście stryjów, Jurgi i Marcina Jarogniewskich, zeznała, iż teść zaspokoił ją z posagu i wiana, które były zabezpieczone na połowie jej dóbr rodzicielskich w Jarogniewicach, Piotrowie i Mikoszkach w p. kośc., a który to posag wziął był za nią jej zmarły mąż (P. 1381 k. 89). Była to zapewne córka wspomnianych wyżej, Marcina Jarogniewskiego i Małgorzaty z Konina. Wtedy, w r. 1450, była jak już widzieliśmy, 2-o v. żoną Jana Granowskiego. W r. 1457 swe prawa zastawne na powyższych dobrach sprzedała za 100 grz. Przecławowi z Potulic (P. 1382 s. 65). Jak się zdaje, uniwersalną spadkobierczynią sędziego Trojana była w końcu jego córka, Dorota, która poślubiła Dziersława z Sarbinowa, pisanego potem także i z Łekna. Tego Dziersława Trojan dając mu plac w Gnieźnie mieni wyraźnie swym zięciem (zob. Łekieńscy h. Nałęcz).
Łempiccy h. Junosza, z Łempic w pow. zakroczymskim. Wojciech, w latach 1587-1588 mąż Anny Błockiej (P. 948 k. 193v, 949 k. 386). Wojciech (Adrian?), w latach 1604-1605 mąż Ewy Rybińskiej, wdowy 1-o v. po Macieju Pawłowskim (G. 68 k. 145; P. 976 k. 276). Ks. Jakub, opat lubiński, kanonik gnieźnieński i krakowski, sekretarz królewski 1608 r. (Ws. 204 k. 321). Andrzej, w r. 1616 mąz Anny Konarskiej, wdowy 1-o v. po Marcinie Pigłowskim (P. 996 k. 819). Oboje w r. 1626 wydzierżawili od opiekunów pannu Katarzyny Krajewskiej jej części Krajewic w p. kośc. (P. 1017 k. 327v, 699). Andrzej z pow. zakroczymskiego w r. 1620 kwitował Macieja Pogorzelskiego (P. 1004 k. 601v). Mikołaj, mąz Elżbiety Zberkowskiej, córki Piotra, 1623 r. (N. 173 k. 142v). Zawierali oboje w r. 1624 kontrakt z Janem Winnickim (N. 173 k. 535). Mikołaj nie żył juz w r. 1625, kiedy to wdowa, jedyna spadkobierczyni rodziców, sióstr i siostrzenicy Splawskiej, części wsi Mościska i pustki Kostrzynek sprzedała za 3.000 zł Wojciechowi ojcu, Andrzejowi i Adamowi synom, Nietaszkowskim (N. 223 k. 627). Elzbieta Dzierznicka, zrazu żona Wojciecha Lisowskiego, potem 2-o v. nielegalna(!) zona N. Ł-go, bezpotomna, nie zyła juz w r. 1640 (P. 165 k. 748v). Ks. Bartłomiej, syn Adama i Anny z Mieszkowskich, kanonik włocławski, pleban koniński, sekretarz królewski, zawierał w r. 1644 kontrakt z małżonkami Bagińskimi (I. Kon. 51 k. 379v). Był kanonikiem gnieźnieńskim w r. 1647 i łowickim w r. 1649 (ib. 53 k. 130). W r. 1652 w imieniu własnym i brata Piotra wyznaczył plenipotenta dla spraw spadku po zmarłym bracie rodzony6m Wojciechu (I. Kal. 118 s. 320). Kanonikiem płockim był w r. 1659, umarł w r. 1660 (Korytkowski).
Adam, zmarły przed r. 1645, miał synów: Andrzeja, Szymona, Marcina i Jana. O Marcinie, pisarzu grodzkim bełzkim, wiem tylko tyle, że był bezdzietny i nie żył juz w r. 1644 (I. Kal. 110a s. 40).
1. Andrzej, syn Adama, spadkobierca brata Marcina, kwitował w r. 1644 Aleksandra Belżeckiego, starostę bełskiego (ib.). Od Anny Opalińskiej, wdowy po Stanisławie Przyjemskim, marszałku nadwornym koronnym, staroście generalnym wielkopolskim, trzymał t.r. Wszeborz w p. pyzdr. (Py. 150 s. 238). Wieś Kotusz w p. kośc. wydzierżawił w r. 1648 Stanisławowi Jaskóleckiemu (Kośc. 302 k. 81). Od Piotra Przyjemskiego, syna marszałka, wydzierżawił w r. 1652 Mchy w p. kośc. (Py. 151 s. 230). Od Jakuba Rozdrażewskiego, wojewody inowrocławskiego, kupił w r. 1657 za 80.000 zł wsie Głoginin i Zimnowodę w p. pyzdr. (R. Kal. 14 k. 439v). Od Melchiora Gurowskiego nabył wyderkafem w r. 1666 za 6.000 złp części Kaczej Górki w p. pyzdr. (P. 1864 k. 177). Nie żył juz w r. 1669 (I. Kal. 129 s. 1390). Jego pierwszą żoną była w r. 1644 Katarzyna Rudnicka (I. Kon. 51 k. 180v; Kośc. 302 k. 81), żyjąca jeszcze w r. 1652 (Py. 151 s. 226). Druga zona to Anna Głoskowska, córka Marcina, która będąc już wdową, otrzymała w r. 1676 od swego brata, Andrzeja Głoskowskiego, zapis 1.000 złp długu (P. 1094 k. 603). Głoginin w r. 1686 sprzedała wyderkafem na jeden rok za 20.000 złp zięciowi Skoroszewskiemu (P. 1112 VII k. 48). Umarła między r. 1687 a 1690 (P. 1113 II k. 35; Kośc. 356 k. 110). Z pierwszego małżeństwa była córka Helena, w r. 1659 żona Gabriela Sokolnickiego, zmarła przed r. 1687. Z drugiej żony syn Franciszek oraz córki: Dorota, Marianna i katarzyna. Opiekunem tych dzieci był ich stryj Szymon, ktory z tego tytułu prolongował w r. 1669 matce ich dzierżawę Zimnejwody (I. Kal. 129 s. 1390). Z Dorota nie spotkałem sie potem ani razu, za to, prócz Marianny i katarzyny wystepowała stale jako córka Andrzeja i Głoskowskiej Jadwiga (np. P. 1106 III k. 11v, 12). Może nosiła dwa imiona, Dorota Jadwiga? Wyszła owa Jadwiga w r. 1683 za Władysława Skoroszewskiego, była wdową w r. 1715, zmarła po r. 1722. marianna, wydana przed r. 1687 za Karola Zakrzewskiego, łowczyca wschowskiego, umarła przed r. 1716 a 1720. Katarzyna przed r. 1691 poślubiła Andrzeja Mańkowskiego, zmarłego w r. 1692 lub 1693. Jej drugim mężem, poślubionym w r. 1694 był Andrzej Żółtowski.
Franciszek, syn Andrzeja i Głoskowskiej, nieletni w r. 1669 (I. Kal. 129 s. 1390), wespół z matką w r. 1683 zawierał z Władysławem Skoroszewskim, pod zakładem 15.000 złp. kontrakt o rekę siostry Jadwigi (P. 1106 III k. 11v). Dziedzic Zimnejwody i Głoginina, bezpotomny a chyba i bezżenny, nie żył już w r. 1690, kiedy to jako jego współspadkobierczynie wystepowały siostry, Skoroszewska, zakrzewska i Mańkowska, zaś córka juz zmarlej najstarszej siostry, Sokolnickiej, Barbara zamężna Borzewska, kwitowała te swoje ciotki z sumy 5.333 zł stanowiącej jej częśc spadku (I. Kal. 146 s. 388). Te siostry odziedziczone po rodzicach i bracie dobra, Zimnowodę i Głoginin, sprzedały t.r. za 95.000 zł Tomaszowi Olewińskiemu (P. 143 k. 152v).
2. Szymon, syn Adama, jako spadkobierca bezpotomnego brata Marcina, pisarza grodzkiego bełzkiego, kwitował w r. 1644 Aleksandra Bełżeckiego, starostę bełskiego (I. Kal. 110a s. 40). Stryj i opiekun dzieci zmarłego brata Jana, w r. 1655 kwitował z win Macieja Lipskiego, stolnikowicza kaliskiego (ib. 121 s. 265). Był w r. 1669 opiekunem dzieci również i zmarłego brata Andrzeja (ib. 129 s. 1390). Nie żył juz w r. 1690 (ib. 146 s. 165). Żoną Szymona była Anna Potocka, córka Albrachta i Zofii Tymienieckiej, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1661 (R. kal. 2 k. 49; I. Kal. 125 s. 112). Nie zyła juz 1690 r. Spośród synów tej pary, o Janie będzie niżej. Stanisława spotkałem tylko raz w r. 1690, kiedy obok brata Jana asystował przy transakcji swym siostrom, Mariannie zamęznej Łosiowej i Zofii zamęznej Pomianowskiej, przy zobowiązaniu do sprzedaży częsci wsi Rakowice w pow. sieradz. Kazimierzowi Krzyżanowskiemu, każda swoją częśc za 2.000 zł (I. Kal. 146 s. 165, 468). Z córek, Marianna wyszła przed r. 1691 za Aleksandra Łosia, umarła między r. 1720 a 1743. Zofia poslubiła 1-o v. przed r. 1691 Rafała Pomianowskiego, 2-o v. przed r. 1696 Łukasza Kruszewskiego. Katarzyna wreszcie wyszła przed r. 1695 za Franciszka Broszkowskiego, pisarza komory celnej w Ostrzeszowie, umarła przed r. 1735.
Jan, syn Szymona i Potockiej, jak widzieliśmy, wystepował w r. 1690 wespół z bratem Stanisławem. Był chyba identyczny z Janem, zmarłym 19 III 1694 r. (LM Wysocko), jak i z Janem, mężem Anny Radzimskiej, która w r. 1713 była już 2-o v. żoną Ludwika Zielonackiego (I. Kal. 159 k. 249). Była dziedziczką połowy Parzynowa w pow. ostrzesz., a nie zyła juz w r. 1748 (Rel. Kal. 138 s. 1038). Z niej syn Antoni.
Antoni, syn Jana i Radzimskiej, zawierał w r. 1713 komplanacje z synami Adama Ł-go i Teresy z Boguckich (I. Kal. 159 k. 249). Świadkował przy slubie w Parzynowie 15 XII 1732 r. (LC Parzynów). dzierżawca Stryszowa 1736 r. (I. Kal. 171/173 s. 155). Prawa swe do spadku po wuju, Tomaszu Radzimskim, cedował w r. 1748 Mikołajowi Chlebowskiemu, staroście liwskiemu (ib. 185/189 k. 15). Wespół z żoną dziedzice Poprężnik w pow. sieradz., a pewną sumę windykowali od nich w r. 1742 Kąsinowscy synowie zmarłej Marianny z Ł-ch (I. Kon. 77 k. 257v). Jako dziedzic Popręznik występował Antoni jeszcze w r. 1754 (ib. 78 s. 783). Umarł przed r. 1767. Ożenił się przed 1732 r. z Marianną Strobiszewską, córką Macieja i Zofii z Załuskowskich. Pozywała ona w r. 1739 swych braci o sumy należne jej po matce (Rel. Kal. 112/113 s. 736). Tych braci, działając z mężem, pozywala ponownie w r. 1753 (ib. 152/153 s. 1130). Synowie Antoniego i Marianny, Kazimierz Walenty, ochrzcz. 20 II 1735 r. (LB Kozłów), i Józef, plenipotent ojca w r. 1754 (I. Kon. 78 s. 783), chyba identyczny z Józefem, wystepującym 21 II 1781 r. (LC Doruchów). Z córek, Brygida Apolonia, ochrzcz. 31 I 1732 (LB Kotłów), zapewne identyczna z Apolonią, która w r. 1766 poślubiła Wawrzyńca Zarembę Tymienieckiego (I. Kal 206/208 k. 119). Aniela Zofia, ochrzcz. 29 IV 1734 r. (LB Kotłów).
3. Jan, syn Adama, od Olbrachta Gembarta, łowczego dobrzyńskiego, żony jego, Katarzyny z Czarncy, oraz syna jej z pierwszego małżeństwa Chryzostoma Piekarskiego, wydzierżawił w r. 1647 wieś Janków (I. Kal. 113 s. 1289). Umarł między r. 1649 a 1655 (ib. 115 s. 1038, 121 s. 265). Żonie swej, Florentynie (Florencji) Tymienieckiej, córce Jerzego i Ewy Kaczkowskiej, oprawił w r. 1645 posag 2.500 zł (R. Kal. 13 k. 186v). Umarła między r. 1661 a 1669 (I. Kal. 125 s. 698, 129 s. 109). Synowie, Rafał i Adam. Córka Urszula wyszła przed r. 1681 za Michała Ciecholewskiego, umarła przed r. 1723.
1) Rafał, syn Jana i Tymienieckiej, wspomniany w r. 1666 (ib. 126 s. 16), wespół z bratem Adamem kwitowal w r. 1669 stryja Szymona ze sprawowanej przezeń opieki nad nimi (ib. 129 s. 109). W imieniu własnym i tego brata ich części w Łempicach pow. zakroczymskiego sprzedał w r. 1678 za 2.000 zł Janowi Ł-mu (R. Kal. 15 k. 632). Obaj bracia zawarli w r. 1680 kontrakt z Michałem Ciecholewskim (I. Kal. 140 k. 19), dotyczący zapewne małżeństwa jego z ich siostrą Urszulą. Żona Rafała, Eufrozyna Sulmierzycka, która po śmierci tego męża poszła 2-o v. za Samuela Kowalskiego, w r. 1706, będąc wdową już i po tym drugim mężu, wieś Poprężniki w p. sier., na której miała oprawę i dożywocie dane przez Rafała, wydzierżawiła Janowi Pacynowskiemu (ib. 157 k. 114).
2) Adam, syn Jana i Tymienieckiej, wspomniany w r. 1666 (ib. 126 s. 16). Osiągnął już lata w r. 1666, jak to już widzieliśmy. Będąc towarzyszem chorągwi pancernej Jaskólskiego, kasztelana santockiego, był w r. 1673 delegowany przez tę chorągiew dla wybierania podatków (ib. 133 s. 118). Swoich części w Łempicach, jak było wyżej, wyzbył się w r. 1678. Otrzymał w r. 1689 od synów zmarłego Łukasza Skrzetuskiego, w części jeszcze nieletnich, zobowiązanie do sprzedania za 41.000 zł wsi Słaboszewo i folwarku Paze(!) w pow. kal. (czasem mowa o pow. pyzdr.), odziedziczonych przez nich po zmarłym stryju Andrzeju Ł-im (P. 1118 IX k. 52v). Bracia Skrzetuscy po osiągnięciu lat dopełnili potem formalnej sprzedaży, Wojciech w r. 1696 (I. Kal. 152 s. 209), Michał w r. 1689 (ib. 153 s. 104v, 206). Adam był sędzią kapturowym kaliskim w r. 1697, kiedy to wespół z żoną w Słaboszewie 20 IV zawierał z Konstantym Kąsinowskim o rękę córki Marianny kontrakt pod zakładem 12.000 złp (I. Kon. 70 k. 198). Umarł między r. 1700 a 1712 (I. Kal. 159 s. 53; Ws. 157 k. 326v). Jego żoną była Teresa Bogucka, zapewne córka Andrzeja i Elżbiety Rębieskiej. Ta Elżbieta, będąc już wdową, wspólnie z dwoma synami w r. 1685 roborowała małżonkom Ł-im skrypt pod zakładem 300 zł (I. Kal. 143 s. 27). Teresa z Boguckich, jak się zdaje, żyła jeszcze w r. 1713 (ib. 159 s. 249). Synowie: Wojciech, Antoni i Stefan. Córka Marianna, jak już wiemy, żona Konstantego Kąsinowskiego, zmarła między r. 1715 a 1736. Z synów, Antoni i Stefan wspomniani w latach 1713-1715, ale dalszych ich losów nie znam.
Wojciech, syn Adama i Boguckiej, w imieniu własnym i obu młodszych braci zawierał w r. 1713 uklad z Antonim Ł-im (I. Kal. 159 k. 249). Wespół z tymi braćmi dziedzic Słaboszewa, w imieniu swoim i ich w r. 1715 zapisywał siostrzenicy Annie Teresie Kąsinowskiej, klarysce poznańskiej pod imieniem Kolety, sumę 1.000 złp. którą jej jako małej dziewczynce zapisał był w r. 1700 ich ojciec a jej dziad (ib. s. 56). działając już tylko w swoim imieniu w r. 1721 Słaboszewo wraz z pustkami Paze(!) i Racice sprzedał za 62.000 złp Stefanowi Brodzickiemu (P. 1184 k. 199; Z. T. P. 50 k. 175). Nie żył już w r. 1744 (Rel. Kal. 125 s. 15). Żoną jego była Konstancja Iwańska, córka Władysława i Katarzyny Borysławskiej, która w r. 1713 kwitowała Helenę z Zaleskich Morsztynową, starościnę sieradzką, z 3.750 zł (I. Kal. 159 s. 14, 24, 25; Z. T. P. 42 k. 341). Synowie Wojciecha, Ludwik i Władysław. Z córek, Wiktoria, w r. 1744 żona Józefa Morawskiego, wojskiego sieradzkiego, 2-o v. Stanisława Zaremby, starosty prośniatowskiego, będąc wdową, żyła jeszcze w r. 1765, a może i 1768. Joanna, niezamężna w r. 1744, potem żona Władysława Morawskiego, żyła jeszcze, jak się zdaje, w r. 1787. Z synów, Ludwik wraz z siostrami, bratową i bratankami pozywał w r. 1744 Stefana Brodzickiego, kasztelana kamieńskiego, dziedzica Słaboszewa (Rel. Kal. 125 s. 15). Został t.r. w Grabowie zabity, a o to zabójstwo jego siostry i bratowa pozywały Cieleckiego (Bon.).
Władysław, syn Wojciecha i Iwańskiej, o którym w r. 1744 rodzina nie wiedziała, czy jeszcze żyje (Bon.). Miał za żonę Annę Komornicką córkę Macieja i Zofii Zaleskiej, a z niej syna Józefa i córkę Mariannę, w r. 1744 jeszcze nieletnich (Rel. Kal. 125 s. 15). Anna z Komornickich w r. 1774 była już wdową i po drugim mężu, Janie Tokarskim. Wystepowała w latach 1766-1768 wraz z synem Józefem, dzierżawcą Kotlina i Zamłynia, oraz z córką Marianną, zamężną Pniewską (Bon.). Była w r. 1774 dziedziczką części dóbr Rzeki i Rzeczki w p. radomskowskim (I. Kal. 214/216 k. 148). Żyla jeszcze w r. 1776 (ib. k. 155). Marianna, żona 1-o v. Franciszka Pniewskiego, burgrabiego kaliskiego, wyszła 2-o v. w r. 1774, krótko po 15 VIII, za Rocha Czartkowskiego. Józef, mianowany w r. 1774 przez króla opiekunem nieletnich siostrzeńców Pniewskich, zrzekł się w r. 1775 tej opieki (ib. k. 40). Zob. tablice.
@tablica
Kasper w r. 1646 zawierał kontrakt z Anną Konstancją Grudzińską, wdową po Adamie Olbrachcie Przyjemskim, kasztelanie gnieźnieńskim (Ws. 51 k. 36v). Sprzedała mu ona wyderkafem w r. 1674 za 20.000 zł wieś Grodzisko w p. kośc. (Ws. 208 k. 30). Nie żył już w r. 1652, kiedy siostra i spadkobierczyni, Anna Ł-a, żona Pawła z Minogi Szylinga, kwitowała się wzajemnie z Anną Konstancją Grudzińską, teraz już 2-o v. żoną Jakuba Mielżyńskiego, starosty kcyńskiego (I. Kal. 118 s. 48; Ws. 56 k. 121). Jan został 16 VII 1653 r. zabity przez Macieja Lipskiego (LM Sowina). Wojciech i Marianna z Blaszkowskich, rodzice Zofii, ochrzcz. 6 IV 1655 r. (LB Sowina). Marcin z pow. zakroczymskiego zapisał w r. 1669 dług 600 złp na części wsi Rostki zwanej Kustrzewską innemu Marcinowi Ł-mu (I. Kon. 58 k. 552v). Marianna, w r. 1670 żona Stanisława Tarzeckiego. Szymonowi, synowi zmarłego Jana, roborował w r. 1673 skrypt Andrzej Gnatowski (I. Kal. 133 s. 985). Pani Anna, chrzestna 18 XI 1677 r. (LB Rusko). Panna Katarzyna, chrzestna 16 VII 1689 r. (LB Koźmin).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
374375376377[378]379380381382
