Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
692693694695[696]697698699700
Nieniewscy - Nurscy
Nietuszewic (czy szlachcic?). "Szl." Stanisław, syn zmarłego Jana z pow. sandomier., dostał w r. 1644 od Stanisława Kiełczewskiego, podstolica kaliskiego, sekretarza królewskiego, zapis 500 złp. długu (I. Kal. 110a s. 234) i t. r. skwitował go z tej sumy (ib. s. 1435).
Niewalth. Zuzanna de Niewalth Kuczfalska, córka i spadkobierczyni zmarłej Barbary Rinowej, skwitowana w r. 1598 z 2.000 zł. przez Jana Kemblan Chełkowskiego (P. 968 k. 512).
Niewiadowscy h. Dołęga, z Niewiadowa w pow. rawskim. Mikołaj z synem Walerianem w r. 1616 zawierali pod zakładem 350 zł. kontrakt z Wojciechem Kociełkowskim (I. Kal. 82 s. 1565). Stefan, mąż Katarzyny Brzeskiej, córki Adama z Kunic Wielkich, wyraziła w r. 1651 zgodę na sprzedanie przez męża Niewiadowa Zygmuntowi Dönhoffowie, staroście bydgoskiemu i sokalskiemu (W. 40 k. 185v). Oboje małżonkowie w r. 1652 w Choczu zawierali pod zakładem 900 złp. kontrakt z ks. Świętosławem Lipskim, kanclerzem włocławskim, sekretarzem król., proboszczem chockim i Wolborskim (I. Kal. 118 ss. 477).
Niewiarowscy h. Półkozic, z Niewiarowa w wojew. krakowskim. Mikołaj N., mąż Beaty z Koźmina, która w r. 1447 kwitowała brata rodzonego Macieja z Koźmina Wielkiego ze 100 grz. posagu (I. Kal. 4 k. 103v). Mikołaj N. nie żył już w r. 1450 (Kośc. 19 k. 71v), a Beata z siostrami pozywana była t. r. z dóbr Stęszew przez ks. Sławnika i Macieja (braci?) ze Starego (ib. k. 77). Uzyskała w r. 1452 termin przeciwko Jarosławowi Rozdrażewskiemu (ib. k. 160).
Krzysztof, nie żyjący już w r. 1561, kiedy żona jego, Ewa z Krotoszyna występowała jako wdowa (P. 903 k. 797v). Wojciech nie żył już w r. 1567, a żona jego, Katarzyna Kamieniecka czyniła t. r. ugodę ze swą rodzoną siostrą Zofią i jej mężem Wojciechem Kozielskim o dobra ruchome i kamienicę w Krakowie przy ul. Brackiej, odziedziczone po Kasprze Wielogłowskim, rezygnując im te dobra (I. R. Kon. 13 k. 261v). Wyszła 2-o v. za Gabriela Dąbrowskigo, a w r. 1585 już jako wdowa i po tym drugim mężu kwitowała Zygmunta Grodzieckiego, kasztelana santockiego, z 20 zł. na poczet 140 zł. (ib. 21 k. 291).
Stanisław w r. 1645 nabył wyderkafem od Jakuba Rozdrażewskiego, starosty konińskiego, za 9.000 zł. wieś Wielowieś w p. pyzdr. (R. Kal. 13 k. 249). Ks. Stanisław instalował się 1646.5/XI. r. na kanonię katedralną poznańską fundi Mosina (Install. 100). Był sekretarzem królewskim w r. 1649 (LB Mokronos). Wypłacał w r. 1651 sumę 3.500 zł. posagu za Zofią Kłomnicką, wdową po Pawle Jasińskim, drugiemu mężowi jej, Kazimierzowi Zarankowi z pow. wołkowyskiego (R. Kal. 14 k. 162v). Skwitowany w r. 1652 przez wdowę Katarzynę z Bieganowskich Kosmowską z 60 zł. rocznej prowizji od sumy 600 złp. (I. Kal. 118 s. 907), a przez wdowę Mariannę z Jaruchowskich Gorzyńską z 3.000 zł. (Ws. 56 k. 233v). Proboszcz płocki 1655 r., do sumy 6.000 złp. zapisanych przezeń w r. 1653 małżonkom Sarbskim, dopisał teraz 2.500 zł. (I. Kal. 121 s. 511). Nie żył już w r. 1660 (W. 84 k. 148v). Jego bardzo bliskim krewnym, zapewne bratem, był Jan, syn zmarłego Feliksa, który w r. 1650 od Jana Wawrowskiego, wojskiego i pisarza grodzkiego kaliskiego, oraz od jego żony Anny z Rogoźna kupił za 40.000 zł. wieś Bronczyn w p. kal. (R. Kal. 14 k. 100). Zaraz potem na połowie Bronczyna oprawił 16.000 złp. posagu żonie Barbarze Gorazdowskiej, wdowie 1-o v. po Mikołaju Wawrowskim (R. Kal 14 k. 103). Z 28 dymów tej wsi winien był w r. 1652 płacić podwójnego podymnego 28 zł. (Rel. Kal. 31a k. 261). Skwitowany t. r. przez wdowę Zofię ze Złotnik Napruszewską z prowizji od sumy 1.250 zł., wypłaconej jej przez ks. Stanisława N-go (I. Kal. 118 s. 971). Barbara z Gorazdowskich zmarła w r. 1661, pozostawiając syna Jana oraz córki, Annę i Zofię (P. 186 k. 286). Ojciec ich Jan N., dziedzic Bronczyna 1669 r. (I. Kal. 129 s. 1226), był potem podczaszym kaliskim, nie żył już w r. 1688. Z dzieci jego żyła jeszcze wtedy tylko córka Anna, żona Pawła Ciszewskiego z Podlasia, występująca jako jedyna spadkobierczyni ojca. Sprzedała t. r. Bronczyn za 44.300 zł. Piotrowi Mycielskiemu (ib. k. 146 s. 69, 81).
Baltazar, pochowany 1661.22/VII. r. w Bydgoszczy u Bernardynów (Kantak). Maciej, stolnik nowogrodzki, burgrabia drohiczyński, już nieżyjący w r. 1715, kiedy to wdowie po nim, Reginie Gałęskiej, ojciec jej, Jan Gałęski cedował pewne sumy (I. Kal. 159 s. 162). Felicjan chrzestny 1766.26/IV. r. (LB Cerekwica).
Niewicki (czy szlachcic?) Tomasz, podstarości w Starym Gostyniu, chrzestny 1714.6/VIII. r. (LB St. Gostyń).
Niewiecka (czy szlachcianka?) Marianna, żona 1-o v. Jakuba Zatorskiego, dziedzica Rumiejek Szlacheckich koło Środy, zmarła tam 1810.2/VI. r. Dziedziczka Rumiejek po pierwszym mężu, zaślubiła 2-o v. Mateusza Dobrowolskiego, sędziego pokoju pow. średzkiego, zmarłego w Poznaniu 1831.18/II. r. Przeżyła go (LM Nietrzanowo).
Niewierscy (h. Prus II?), z Niewierza w p. pozn. Marcina z Niewierza w r. 1393 (Leksz. I 1415). Jan z Niewierza 1396 r. (ib. 2184). Michał z Niewierza w latach 1400 i 1401 (Ks. Z. Pozn. 341, 664), żył chyba jeszcze w r. 1418 (P. 5 k. 100v). Syn tego Michała, Bodzęta występował w r. 1410 (P. 3 k. 130). Miał wraz z żoną w r. 1420 termin o 40 grz. ze strony Bartosza z Turkowa (P. 6 k. 96v). Przedkładał w r. 1422 akt kupna Chraplewa (P. 6 k. 44v). Nie żył już z pewnościa w r. 1434, kiedy Agnieszka występowała jako matka syna jego Sędziwoja (P. 12 k. 112v, 129v). Agnieszka N-a i Sędziwój zawierali w r. 1438 ugodę z Mikołajem z Zakrzewa (P. 14 k. 33). Bodzęta obok wspomnianego Sędziwoja miał jeszcze innych synów. Z nich Mikołaja spotykamy w r. 1442 (P. 14 k. 127). Był on w r. 1459 pozwany przez braci z Hersztopu (P. 18 k. 216) i przez mieszczanina poznańskiego, "szl. i opatrz." Mikołaja "Panczicza", dziedzica w Chorzępowie (ib. k. 245). Dziedzic w Niewierzu, w r. 1462 sprzedał wyderkafem óśmiu kmieci w tej wsi Jarosławowi Dokowskiemu (P. 1384 k. 121). Inny jeszcze syn Bodzęty to Dobrogost, o którym niżej. A była i córka Katarzyna, wspomniana w r. 1442 (Py. 14 k. 127).
1. Sędziwój z Niewierza, N., syn Bodzęty, pozywał w r. 1438 Annę żonę Tomasza Kwileckiego (P. 14 k. 51). Wraz z braćmi niedzielnymi i siostrą w r. 1442 zawierał umowę z Mikołajem Zakrzewskim (ib. k. 127). Od Dobrogosta ze Starego Gorzycka w r. 1445 kupił za 500 grz. połowę tej wsi i zaraz za 150 grz. sprzedał tę połowę wyderkafem Tomaszowi z Śrzemu (P. 1379 k. 92). Dziedzic w Nowym Gorzycku i Przetocznej 1453 r. (PP. 18 k. 142), pozywał w r. 1459 Jana z Przetoczny z połowy Przetocznej, Goraju i Krobielewa (ib. k. 209). Swoje połowy w Przetocznej i Krobielewie w r. 1462 sprzedał wyderkafem Zygmuntowi Zajączkowskiemu (P. 1384 k. 96v), a w r. 1467 połowy w Przetocznej, Goraju i Krobielewie sprzedał za 1.100 grz. Dobrogostowi Zajączkowskiemu (ib. k. 247). Nie żył już w r. 1475 (P. 20 k. 22). Wdowa po nim Katarzyna wspólnie z synami, Mikołajem i Stanisławem, na całych wsiach swoich wiennych a tych synów dziedzicznych, Wierzbnie i Nowym Gorzycku, w r. 1481 sprzedała wyderkafem za 100 zł. węg. roczny czynsz 8 grz. ks. Stanisławowi Bogdankowi dla erygowania ołtarza w Kamionej (P. 1386 k. 130v). Tych, Stanisława i Mikołaja, braci niedzielnych w Niewierzu i Wierzbnie, pozywał w r. 1475 Mikołaj niegdy z Jabłonowa (P. 20 k. 22). Obaj w r. 1476 uzyskali termin przeciwko Stanisławowi ze Skrzydlewa (ib. k. 39v).
2. Dobrogost, syn Bodzęty, obok niedzielnych braci i siostry w r. 1442 dziedzic w Niewierzu (P. 14 k. 127). Od Jana stryja i Stanisława bratanka, niedzielnych dziedziców w Turkowie, w r. 1475 kupił za 250 grz. ich połowę Zakrzewa p. pozn. (P. 1386 k. 34v). On i żona jego Jadwiga byli w r. 1493 kwitowani z dóbr rodzicielskich w Niewierzu, Zakrzewie i Bukowcu przez córki, Małgorzatę, żonę Jana Dokowskiego (Kośc. 230 k. 14v), i Katarzynę, żonę Dobrogosta Brodzkiego (ib.). Żył chyba jeszcze Dobrogost N. w r. 1494 (P. 1383 k. 17). Synowie: Sędziwój, Bonifacy i Bodzęta. Z córek, Małgorzata, w latach 1493-1494 żona Jana Dokowskiego. Katarzyna, w latach 1493-1494 za Dobrogosta Brodzkiego, już nieżyjącym w r. 1500. Dorota (P. 786 s. 297), w latach 1510-1514 za Janem Przetockim cz. Nojewskim, wdowa w r. 1536.
1) Sędziwój, syn Dobrogosta, jako opiekun swych siostrzeńców Brodzkich, z jednym z nich, Stanisławem, toczył w r. 1500 sprawę i posesję jego części ojczystej w Brodach (P. 959 k. 135v). T. r. od współopiekuna tych siostrzeńców, Macieja Trzebawskiego, wydzierżawił na trzy lata ich dobra w Brodach (P. 858 k. 154). Wraz z bratem niedzielnym Bodzętą pozywany był w r. 1502 przez Sędziwoja Witkowskiego o 60 zł. i 14 grz. (P. 859 s. 322). Umarł t. r. i Jadwiga N-a, wdowa po nim, zapisywała t. r. 5 grz. długu Wawrzyńcowi Gorzyckiemu (ib. k. 222). Ze swej oprawy na Niewierzu i Zakrzewie była t. r. pozywana przez Uriela Brodzkiego o połowę części w Wielkich Brodach, która mu przypadła po stryju Benedykcie cz. Bieniaszu (P. 23 k. 36).
2) Bonifacy cz. Bodzętą (Bożąta), syn Dobrogosta, skwitowany w r. 1501 przez Macieja Trzebawskiego, wuja i opiekuna Stanisława Brodzkiego, z 6 grz. z dzierżawy połowy miasta Brody (P. 859 k. 168v). Zakrzewo w r. 1509 sprzedał wyderkafem za 150 grz. Piotrowi Konarzewskiemu, podwojewodziemu poznańskiemu (P. 786 s. 108, 863 k. 202v, 1391 k. 8v). Miał w r. 1511 płacić trzy grzywny winy, bo nie stanął z pozwu Barbary, wdowy po Mikołaju Opalenickiem, pani wiennej w Suchym Michorzewie (Kośc. 23 k. 230). Do jego dóbr w Niewierzu intromitował się w r. 1511 Jan Więckowski z tytułu 60 grz. należnych za głowę Mikołaja Więckowskiego (P. 965 k. 102). Na połowach Niewierza i Zakrzewa w r. 1513 oprawił posag 240 grz. żonie Annie Golińskiej, córce Wincentego (P. 786 s. 402). Skwitowany w r. 1514 z dóbr rodzicielskich przez siostrę, zamężną Przetocką (P. 866 k. 160v). Od Mikołaja Granowskiego w r. 1523 nabył wyderkafem za 24 grz. części w Małym Granowie (P. 1392 k. 534v). Od ks. Stanisława, proboszcza w Koźminku, Andrzeja i Mikołaja, braci Mniskich, nabył w r. 1531 wyderkafem za 50 grz. połowę młyna wodnego "Miłostowskiego" z połową stawu w Miłostowie p. pozn. (P. 1391 k. 391v). Całą wieś Niewierz w r. 1535 sprzedał wyderkafem za 450 zł. Janowi Ujejskiemu z Ujazdu (P. 1393 k. 769). Żona jego Anna wraz z siostrą Małgorzatą, żoną Teofila Modliboga, pozywała t. r. swą bratową Jadwigę Bnińską, wdowę po Jerzym Golińskim, 2-o v. żonę Janusza Słomowskiego, w zawiązku z jej oprawą na Golinie (P. 874 k. 53, 875 k. 213). Anna swe części dziedziczne w mieście Golinie i wsiach przyległych wydzierżawiła w r. 1536 na trzy lata za 32 grz. Mikołajowi Łąckiemu, sędziemu kaliskiemu (P. 867 k. 384). Ją i jej siostrę Małgorzatę (teraz już 2-o v. żonę Jerzego Siemikowskiego) pozywał w r. 1539 Jakub Sługocki o posesję części wsi Wilcza (I. R. Gr. Kon. 3 k. 120). Bodzęta wraz z synami, Antonim i Bonawenturą w r. 1539 pozywał Bartłomieja Suchorzewskiego (I. D. Z. Kal. 7 k. 548) Od żony w r. 1543 uzyskał donację całych jej części w mieścia Golinie, wsiach Kolno i Spławie, w pustce Błożyno w p. kon., dając jej jednocześnie w dożywocie całe wsie: Niewierz i Zakrzewo oraz pustkę Jasienie w p. pozn., jak również części miasta Goliny, wsi Kolna i Spławia oraz pustki Błożyno (P. 1395 k. 12). Bodzętę z synami, Janem, Antonim i Dobrogostem pozywała w r. 1544 Małgorzata, żona Jerzego Siemikowskiego, o wygnanienie jej z Goliny i wsi przyległych, Spławia i Kolna (I. R. Gr. Kon. 4 k. 68; I. Kal. 7 k. 186v). Zapisał Bodzęta w r. 1545 dług 300 grz. Wojciechowi Turkowskiemu (P. 884 k. 296), swemu zięciowi. Wraz z żoną, panią wienną, na połowach części miasta Golina, wsi Spławie, pustej wsi Błożyno, oraz na połowach części sum na dobrach królewskich we wsi Kolno p. kon., w r. 1547 oprawił 1.400 zł. posagu synowej swej Annie Jabłkowskiej, córce Wojciecha, a żonie Dobrogosta N-go. Jednocześnie temu synowi Dobrogostowi sprzedał wyderkafem za 350 zł. połowy w powyższych dobrach wolne od tej oprawy (P. 1395 k. 343v). Anna Golińska w r. 1547 skasowała swe oprawę i dożywocie na Golinie i wsiach przyległych (P. 886 k. 177v). Bodzęta Zakrzewo w r. 1551 sprzedał wyderkafem za 550 grz. zięciowi Wojciechowi Turkowskiemu (P. 787 k. 9v). Nie żył już w r. 1555 (P. 896 k. 156v). Anna Golińska części miasta Golina, wsi Spławie oraz pustek, Kłodzino i Kolepki (Kolebki) w p. kon., wraz z sumami na Kolnie dała w r. 1560 zięciowi Polickiemu, zaś żonie jego a swj córce Zofii dała oprawę 240 grz. posagu na Niewierzu i Zakrzewie (P. 1396 k. 866). Synowie, Bonifacy, Jan, Antoni i Dobrogost (Bonawentura). Z córek, Anna, w r. 1536 żona Hieronima Kobylnickiego. Małgorzata, w latach 1545-1555 żona Wojciecha Turkowskiego, będąc wdową żyła jeszcze w r. 1581. Zofia, w latach 1560-1567 żona Melchiora Polickiego. Spośród synów, Jan występował w r. 1545 w imieniu ojca (I. R. Gr. Kon. 4 k. 263v). Niewątpliwie o zabicie tego to Jana był w r. 1558 pozywany przez instygatora grodu kaliskiego Bartłomiej Suchorzewski (I. Kal. 23 s. 1191). Antoni w r. 1539 działał wraz z ojcem, jak to już widzieliśmy. Wraz z bratem Bonawenturą pozywał w r. 1545 Bartłomieja Suchorzewskiego o 1.000 zł. główszczyzny (I. D. Z. Kal. 7 k. 137). Bratu Dobrogostowi Antoni w r. 1547 dał zobowiązanie, iż, kiedy po zgonie ojca przyjdzie do robienia podziału miasta Golina i wsi przyległych, oraz wsi Niewierz i Zakrzewo i pustki Jasinki, da bratu sumę 675 zł. (P. 886 k. 204v).
Dobrogost cz. Bonawentura, syn Bonifacego i Golińskiej, był już w r. 1547 mężem Agnieszki Jabłkowskiej, córki Wojciecha, która od teścia uzyskała wtedy oprawę posagu, Dobrogost zaś od ojca nabył wyderkafem połowy w mieścia Golinie i wsiach przyległych, wolne od tej oprawy. Od "sław. i opatrzn." braci, Feliksa i Macieja, wójtów w Golinie, w r. 1500 kupił za 20 grz. część roli folwarcznej i wójtowskiej w tym mieście (I. R. Z. Kon. 6 k. 169v). Od Jakuba Sługockiego, który był mu winien 40 zł., dostał w r. 1552 w tej sumie zastaw dóch pustych łanów w Sługocinie (I. R. Gr. Kon. 6 k. 139). Wraz z żoną i synem Janem zachowani zostali 1557.12/I. r w dożywotnim posiadaniu wsi królewskiej Kolno (MRPSum V 7827; I. Kal. 29 s. 718). Umarł t. r. (P. 898 k. 806). Dokumenty w liczbie dwunastu, odnoszące się do dóbr Goliny, Błożyna, Spławia, Przeymy(?), Kawnic, Wąglewa, Rudy, Połajewa, Liskowa, Kolna i dwóch ról wójtowskich w Golinie dał do "wiernych rąk" zięciowi Wojciechowi Żychlińskiemu (P. 931 k. 102). Opiekę nad jego dziećmi objęli Maciej Wierzbiński i Marcin Gorzycki (ib.), który w r. 1561 kwitowali z 250 złp. Rafała Przyjemskiego (P. 903 k. 470). Kwitowali tegoż Przyjemskiego w r. 1562 znów z 250 zł. Były to raty z tytułu wydzierżawionych mu przez tych opiekunów dóbr, t. j. miasta Goliny z przyległymi wsiami (P. 904 k. 527). Sprawowali oni tę opiekę jeszcze 1567.15/II. r., kiedy to zapisywali Janowi Żylickiemu 1.000 złp. posagu i 200 zł. wyprawy za Anną N-ą, córką Dobrogosta (P. 911 k. 183v). Syn Jan. Z córek, Anna, w latach 1567-1586 żona Jana Żylickiego, już nie żyjącego w r. 1588. Zofia wyszła w r. 1570, krótko po 26/VI. za Tomasza Wojnowskiego, a opiekunowie zapisali mu wtedy w posagu za nią 1.000 zł. i w wyprawie 200 zł. (P. 917 k. 49). Była 2-o v. w latach 1574-1578 żoną Sebastiana Zbyszewskiego, wdowa w latach 1578-1582, 3-o v. w latach 1582-1603 za Piotrem Grylewskim, nie żyła już w r. 1612. Dorota, jeszcze niezamężna w r. 1575, w latach 1576-1597 żona Wojciecha Żychlińskiego, wdowa w latach 1605-1614. Małgorzata, znana tylko ze wzmianki w r. 1557 (P. 898 k. 806). Barbara, jeszcze niezamężna w r. 1575, w latach 1576-1592 żona Rocha Żychlińskiego, umarła między r. 1592 a 1597.
Jan, syn Dobrogosta i Jabłkowskiej, obok rodziców 1557.12/I. potwierdzony w dożywociu posiadania połowy Kolna (I. Kal. 29 s. 718). Jeszcze nieletni w r. 1567, pozostawał pod opieką Macieja Morzyckiego i Marcina Wierzbińskiego (I. R. Kon. 13 k. 414). Kwitował w r. 1572 wuja Klemensa Jabłkowskiego (ib. 16 k. 272). Zakrzewko w r. 1574 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 1.000 złp. Wojciechowi Boboleckiemu (P. 1398 k. 453). Asystował t. r. przy transakcji siostrze swej zamężnej Zbyszewskiej (Kc. 24 k. 364). Zamordowany został w r. 1575 wraz ze swym sługą Janem Sierskim we wsi Duszniki przez tamtejszego oficjalistę Młynkowskiego oraz chłopów z Dusznik, Wilczowa, Sękowa, Podrzewia i Młynkowa. Wizji ciała dokonano 17/XI. Pochowany w Brodach (P. 929 k. 824). W r. 1576 do dóbr odziedziczonych po nim przez siostry, Żylicką, Zbyszewską i obie Żychlińskie, to jest do części miasta Golina i wsi Spławie, uzyskał intromisję Marcin Sługocki, któremu ich brat winien był 2.100 zł. (Py. 113 k. 113). Zob. tablicę.
Katarzyna, w latach 1618-1621 żona Marcina Włościejewskiego. Katarzyna, w latach 1636-1642 żona Stanisława z Chraplewa Szczodrowskiego.
@tablica
Niewierscy, różni. Mikołaj, Stanisław, Anna i Dorota należeli w r. 1553 do spadkobierców Tomasza Margońskiego (Kc. 113 s. 70). Marcjan N. "Kruszyna", mąż Doroty Skarczewskiej, córki Marcina "Jaktora" i Katarzyny, która to Dorota swe prawa do dóbr macierzystych we wsiach Drużbin i Warszewka w r. 1577 scedowała swym braciom Janowi, Marcinowi, Mikołajowi i Stanisławowi Skarszewskim (R. Kal. 4 k. 436v).
Franciszek i Pelegia Rubachówna, posesorzy (Korytnicy?), byli rodzicami Władysława Antoniego, ur. w Korytnicy 1844.17/IV. r. (LB Raszków).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
692693694695[696]697698699700
