Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
1[2]3456
Łabęccy - Łobescy
2. Aleksander, syn Macieja, wojewody brzeskiego-kuj., obok braci współdziedzic w Wyszynie w r. 1436 (Py. 7 k. 10), był kasztelanem bydgoskim w r. 1448, kiedy występował jako brat niedzielny Mikołaja i współdziedzic Łabiszyna (p. 17 k. 213).
3. Maciej, syn Macieja, wojewody brzeskiego-kuj., chyba identyczny z Maciejem z Łabiszyna, rektorem Uniwersytetu Krakowskiego, którego Długosz zaliczał do rodu Leszczyców. Ten Maciej był w r. 1419 studentem na tym Uniwersytecie (Alb. Stud. I s. 44). Wikary kolegiaty kieleckiej, profesor Uniwersytetu Krakowskiego, rektor tegoż Uniwersytetu, kustosz kolegiaty Św. Floriana w Krakowie 1444 r., dziekan tejże kolegiaty 1451 r. (Bon.).
4. Mikołaj, syn Macieja, wojewody brzeskiego-kuj., podczaszy inowrocławski w r. 1449, miał t.r. sprawę z Mikołajem z Pleszewa, chorążym kaliskim (G. 7 k. 2). Żona jego Elżbieta, córka Jana Świdwy z Szamotuł, skwitowała w r. 1450 swego stryja, Piotra z Szamotuł, kasztelana poznańskiego, jak również braci swych, Jana starszego, Jana młodszego i Wincentego, z dóbr rodzicielskich (P. 1381 k. 108). Otrzymała od nich z tego tytułu wsie: Pełczyno, Chwalibogowo i Pączki w p. pyzdr. oraz gotowizną 300 zł (P. 1379 k. 202). Powyźsze dobra sprzedała jednocześnie za 2.000 zł węg. Piotrowi z Bnina, podstolemu kaliskiemu (ib. ) Mikołaj w r. 1453, juz będąc kasztelanem bydgoskim, dziedzic Złotowa, pozywany był przez Arnolda z Kościerzyny (N. 143 k. 56, 56v). Nie żył już w r. 1459, kiedy jego córki, Jadwiga i Małgorzata, płaciły winę Maciejowi Słupskiemu (G. 7 k. 198). Wdowa po Mikołaju miała wtedy oprawę na połowie miasta Łabiszyna i Przedmieścia (ib. k. 201). Obydwie córki Mikołaja pozywał w r. 1469 Hektor Orchowski (G. 9 k. 248). Z nich, Małgorzata była t.r. żona Andrzeja z Bnina, piszącego się też z Krobi, pózniejszego kasztelana kamieńskiego. Syn jej, Mikołaj Bniński, współdziedzic po matce Złotowa, oraz córka Barbara, zamężna Pogorzelska, pisali się niekiedy Łabiskimi (zob. Bnińscy). Tego Mikołaja z Bnina Łabiskiego ze Złotowa, zawierającego w czasie wyprawy wołoskiej 1497 r. dotyczącą Złotowa transakcję ze Stanisławem Potulickim, mężem swej ciotki (St. Pr. Pol. Pomn. VII nr 165). Boniecki błędnie zidentyfikował z także obecnym na tej wyprawie ks. Mikołajem Ł-im, proboszczem w Janczewie, o którym niżej. Druga córka Mikołaja Ł-go, Jadwiga, jeszcze niezamężna w r. 1469 (g. 9 k. 240), była w latach 1477-1498 żoną Stanisława Potulickiego, któremu wniosła swoją część Złotowa. Zob. tablicę.
@tablica
Łabiscy różni, z Łabiszyna i Łabiszynka w p. kcyń., przy czym dziedzice tej drugiej wsi nazywani często dziedzicami Łabiszyna, odróżnienie więc jednych od drugich trudne, niekiedy zgoła niemożliwe. Komes Dezydery z Łabiszyna świadczył w r. 1247 na dokumencie ks. Przemysła dla klasztoru w Obrze (KDW I nr 258). Zapewne identyczny z Dezyderym, łowczym gnieźnieńskim, świadkującym w r. 1256 na dokumencie ks. Bolesława, dotyczącym klasztoru w Paradyżu (ib. nr 362). Komes Luder, dziedzic Łabiszyna, niesłusznie nazwany przez Bonieckiego wojskim gnieźnieńskim, świadczył na dokumencie arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba w r. 1311 (KDW II nr 943). Zofia z Łabiszynka w r. 1393 (Leksz I nr 1576). Grzymka, wdowa po Janie z Łabiszyna, miała w r. 1392 termin ze Świętosławem z Dziatkowa o zabicie człowieka (ib. II nr 226). Ta sama chyba Grzymka była w r. 1396 żoną Czestka, dziedzica w Łabiszynie Mniejszym (ib. nr 1021). Z tym Czestkiem spotykamy się pierwszy raz w r. 1394, kiedy miał sprawę z Abrahamem Jaktorowskim (ib. nr 1013a). Był on w r. 1399 zastawnikiem Popowa (ib. nr 1279, 1283, 1300). Czestek z Łabiszyna i z Dębnicy był w latach 1411-1420 łowczym kaliskim, z tym, iż w r. 1416 zowie go się łowczym gnieźnieńskim. Może ten sam Czestek w latach 1402-1407 występował jako burgrabia gnieźnieński i łowczy łęczycki (Gąs.). Grzymka, żona czestka, nazwana w r. 1400 matką Cibora (Ścibora) (G. 1 k. 44v). Ponieważ Cibor występował ok. r. 1416 jako brat Wojciecha i Jana (G. 2 k. 37), wszystkich tych braci możemy uznać za synów Grzymki, ale czy zrodzonych tylko z Czestkiem, czy również i z pierwszym jej mężem, Janem? Przeciwko temu Ciborowi cz. Ściborowi zyskał w r. 1426 termin Jan młodszy z Łabiszyna (G. 3 k. 242). W tym samym czasie ów Jan młodszy płacił winę Janowi starszemu z Łabiszyna (ib. k. 236). Żył jeszcze Ścibor w r. 1427 (G. 3 k. 255). Nie wiem którego z powyższych Janów żoną była Dorota występująca w r. 1411 (G. 1. k. 67v). Nie wiem również, czy jednym z nich, czy też zgoła kimś innym był Jan z Łabiszyna zwany Nosem, przeciwko któremu w r. 1427 uzyskał termin Michał z Bojanic (G. 3 k. 243). Jan "Nos" nie żył już w r. 1448, kiedy jego nastarszy syn Maciej, "Niegdy z Łabiszyna", miał termin ze Stanisławem z Chocieszewa (G. 5 k. 49). Ów Maciej i jego brat rodzony Stanisław zeznali w r. 1449, iż są "wieczyście" podzieleni ze swymi braćmi przyrodnimi (chyba z jednego ojca, lecz z innej matki), Wawrzyńcem, Wincentym, Piotrem i Janem, niegdy z Łabiszyna (G. 6 k. 60v, 81). Wobec Macieja i Stanisława t.r. ręczył za tych młodszych ich braci, jak również za siostrę ich Małgorzatę, Stanisław z Chocieszewa (G. 9 k. 96v). Maciej i Stanisław, bracia niedzielni, wzywali w r. 1450 do uiszczenia się Wierzbiętę z Grzybowa (G. 6 k. 158v).
Jan z Łabiszyna w r. 1444 nabył wyderkafem od ks. Macieja Dryi z Modliszewa, dziekana poznańskiego, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i wrocławskiego, osiem łanów i karczmę, osiadłych w Modliszewie p. gnieźn. (P. 1379 k. 2v). Ten ks. Maciej miał części w Łabiszynie i stąd pisał się niekiedy "z Łabiszyna". Tak, a czasem też i Łabiskimi, pisali się również niektórzy spośród jego bratanków, zwłaszcza Marcin i Niemierza. O nich zob. pod Modliszewskimi. Helena, żona Jana z Łabiszyna, swoją czwartą część ojcowizny w Redgoszczy p. kcyń. sprzedała w r. 1444 za 150 grz. Boguchwałowi z Jardanowic (P. 1379 k. 16v). Mąż t. r. na połowie części w Łabiszynie, przypadłemu mu w dziale z braćmi, oprawił jej 100 grz. posagu (ib. k. 71). Jan z Wielkiego Łabiszyna, do współki z dziedzicem Redcza, w r. 1466 kupił za 1.000 grz. od Macieja, dziedzica Gądecza w p. gnieźn., całą te wieś (P. 1383 k. 244a). Uzyskał w r. 1468 intromisję do dwóch łanów osiadłych, dwóch łanów pustych i do trzeciej części folwarku w Wielkim Popowie, przysądzonych mu z tytułu należnych 40 grz. (G. 20 k. 160v). Swoją połowę wsi Gądecz w r. 1470 sprzedał za 350 grz. Mikołajowi z Janowego Młyna, kasztelanowi śremskiemu (P. 1385 k. 90). Od Marcina Modliszewskiego kupił w r. 1471 za 400 grz. wieś Wola w p. gnieźn. (P. 1385 k. 117). Od Wojciecha i Benedykta, braci z Gorynina, w r. 1473 kupił za 40 grz. grunt na przedmieściu Gniezna zw. Na targowisku (P. 1383 k. 214v). Jego pierwsza żona, Helena, umarła przed r. 1480. Nekrolog klasztoru w Strzelnie przynosi jedynie dzienną i miesięczną datę jej śmierci, 18 III, ponieważ jednak pod tą samą datą wpisano i jej męża, ten zaś, jak wiadomo skądinąd, przeżył ją znacznie, data ta nie budzi zaufania (MPH V s. 730). Drugą żoną Jana była Beata Budzisławska, wdowa 1-o v. po Ozjaszu z Granienic. Kwitowała ona w r. 1480 Andrzeja, cześnika kaliskiego, Marcina i Jana, braci z Grabienic, ze swej oprawy 100 kop gr. posagu i tyluż wiana, zabezpieczonych na Grabienicach, Witnicy i Paprotni w p. kon. (I. Kon. 1 k. 115v). Jan t.r. na wsi Wola oprawił tej żonie 100 grz. posagu (P. 1386 k. 199). Zabił Spytka Zagajewskiego, syna Jana, z Dębnicy Kościelnej, i w r. 1482 toczyła się sprawa o główszczyznę 16 grz. (G. 11 k. 71, 101v). W r. 1484 zapisywał Andrzejowi Drachowskiemu "Serowemu" 40 grz. posagu za swą corką Jadwigą (G. 12 k. 70). Nie żył już t.r. a wtedy owdowiała Beata pozywała jego synów, Macieja, Wojciecha i Mikołaja, niedzielnych dziedzicow w Łabiszynie (G. 12 k. 83v). Swoją oprawę posagu i wiana na Woli sprzedała w r. 1487 za 100 grz. rodzonemu bratu, Marcinowi Budzisławskiemu (P. 1387 k. 83). Ten oświadczył w r. 1488, iż Wolę kupił od siostry (G. 13 k. 87). Skwitowała ona w r. 1489 pasierbów, Mikołaja i Macieja, ze swej oprawy na Woli (G. 22 k. 127). Wspólnie ze swymi bratankami, Feliksem i Aleksym Budzisławskimi, nabyła wyderkafem od Wojciecha, Jana i Andrzeja, braci z Brzyskorzystewki, tenutariuszy kcyńskich, części w Dąbrowie w p. kcyń. Żyła jeszcze w r. 1502 (G. 24 k. 192v). Miał Jan córki, Jadwigę, Katarzynę i barbarę, urodzone zapewne z Heleny, oraz synów, macieja, Wojciecha, Mikołaja i chyba też z niej urodzonych, Ludgierza i Jana. Z drugiej żony były córki, Beata i Helena. Jadwidze, jeszcze niezamężnej, w r. 1470 Jan, mieszczanin gnieźnieński sprzedał za 60 grz. wiatrak za kościołem Św. Jana w Gnieźnie wraz z placem, rolami i ogrodem (P. 1385 k. 90v). Jak widzieliśmy, poszła potem za Andrzeja Drachowskiego, którego żoną była w latach 1484-1497 (1513?). Nie żyła już w r. 1534. Panna Katarzyna i Barbara, zakonnica w Gnieźnie, otrzymały w r. 1475 od ojca zapis 4 grz. czynszu, zabezpieczony na Łabiszynie (P. 1386 k. 36v). W r. 1493 już i Katarzyna była zakonnicą. Obie procesowały wówczas swych braci, Macieja i ks. Mikołaja, o powyższy czynsz (G. 8 k. 70v; P. 22 k. 103). Nekrolog strzeliński notuje śmierć Katarzyny pod 6 IV, Barbary pod 14 XII (MPH V s. 733, 765), należy więc sądzić, iż obydwie w chwili śmierci Ojca były już norbertankami. Beta, w latach 1494-1498 żona Wojciecha Chwałkowskiego, Helena, w r. 1520 za Wojciechem Stanomskim. Spośród synów, o Ludgierzu (pamiętajmy o Luderze z Łabiszyna z r. 1311!) i o Janie, wiem tyle tylko, że w r. 1485 obok starszych braci, jako niedzielni dziedzice w Łabiszynie, mieli sprawę z Janem Zagajewskim (G. 22 k. 11v), a żyli jeszcze obaj w r. 1487 (G. 13 k. 30v, 31).
1. Maciej, syn Jana, występował obok ojca w r. 1482 (G. 21 k. 111v). Na połowie części w Łabiszynie, Woli i młynie wodnym, przypadających sobie z działu z braćmi, oprawił w r. 1484 swej żonie, Agnieszce Wierzchuckiej z Wierzchucina, 100 grz. posagu (P. 786 k. 347; 1387 k. 4; N. 146 s. 485). Wzywany był wspólnie z braćmi w r. 1482 przez Jana Dębniowskiego z Zagajewa do uiszczenia 20 grz. długu z tytułu główszczyzny za zabitego przez ich ojca syna owego Jana, Spytka (G. 12 k. 113). Wraz z braćmi pokwitował w r. 1487 Marcina Modliszewskiego z odebranych 20 grz., należnych ojcu (G. 13 k. 30v). Żył jeszcze w r. 1493 i wtedy on, brat ks. Mikołaj, siostra Katarzyna, obok nich rodzeństwo z Kobelic, rodzeństwo z Trąmpczyna a też inni jeszcze, wszyscy jako wnuki Grzymki, rodzono-stryjecznej siostry zmarłego Mikołaja z Szarleja, wojewody brzeskiego-kuj., toczyli sprawę przeciwko Kościeleckim o spadek po tym wojewodzi, wuju ich. Zmarły Jan Kościelecki po śmierci Szarlejskiego najął był pozostałe po nim dobra, zarówno dziedziczne położone na Mazowszu, jak i królewskie. Owe dobra dziedziczne przypadły wojewodzie brzeskiemu po jego stryjecznym bracie, Ściborze, i po siostrze stryjecznej, Grzymce. Andrzej Kościelecki, starosta bydgoski, najwidoczniej zaspokoił ich pretensje, bowiem go w r. 1493 skwitowali. Mikołaj Kościelecki, starosta tucholski i świecki, pozwany, zrazu nie stanął, jednak potem, t.r. wnukom Grzymki a spadkobiercom Szarlejskiego, wśród nich braciom Ł-im, zapisał dług 4.000 zł (P. 22 k. 97v, 101v, 106, 138v, 142). Nie umiem ustalić w jaki sposób ta Grzymka była "babka" Ł-ich i czy w linii prostej? Wszak Szarlejski po niej dziedziczył, co wskazywałoby na jej bezdzietność. Chyba nie należy jej identyfikować ze wspomnianą wyżej Grzymką, żoną Czestka, tamta bowiem, żyjąca na przełomie XIV i XV wieku, należała do zgoła innego pokolenia niż Mikołaj Szarlejski ze Ściborza, wojewoda brzeski w okresie wojny trzynastoletniej. Maciej Ł.nie żył już w r. 1494, kiedy owdowiała Agnieszka kwitowała ze swej oprawy na Łabiszynie i Woli synów swych, Sebastiana i Marcina, zaś od ich opiekuna, stryja ks. Mikołaja Ł-go odebrała sumę 100 grz. posagu (G. 16 k. 83; 23 k. 67v). Jednocześnie skwitowała ze 100 grz. posagu braci swych, Marcina, Jana, Wojciecha i Mikołaja z Góry (G. 16 k. 84). Od syna Sebastiana nabyła w r. 1512 wyderkafem za 100 grz. połowę jego części w Łabiszynie i Woli (P. 786 s. 347). Część swą w Krąpiewie p. nakiel. w r. 1532 sprzedała za 600 grz. swej córce Katarzynie, wtedy już wdowie po Janie Żernickim (N. 213 k. 9v) i t.r. swoją oprawę na połowie części Łabiszyna i Woli sprzedała wyderkafem za 84 grz. owdowiałej swej synowej, Katarzynie Iwieńskiej (P. 1393 k. 529), zas swoje wnuczki po synu Sebastianie, córki tej Katarzyny, skwitowała z 16 grz., na poczet 100 grz. owej oprawy (P. 874 k. 74v). Synami Macieja byli: Wojciech, Sebastian, Marcin i Feliks, córka Katarzyna, w latach 1518-1523 żona Jana Żerscy czterej synowie, w r. 1497 jeszcze nieletni, wysłali wtedy na wyprawę wołoską w swym zastępstwie sługę Stanisława z Dąbrowy (St. Pr. Pol. Pomn. VII nr 431). Na popisie przed wyprawą turecką, odbytym w r. 1498 w polu koło Wielatowa pojawił się już Wojciech z jednym kopijnikiem konnym i jednym pieszym (ib. nr 454). Ten Wojciech żył jeszcze w r. 1509, kiedy występowal obok Sebastiana jako niedzielny współdziedzic Łabiszyna (G. 26 k. 1v). O Feliksie nic więcej nie wiem, zapewne zmarł młodo.
Sebastian, syn Macieja i Wierzchuckiej, mąż Katarzyny Iwieńskiej córki Jerzego i Anny Niechanowskiej, dostał w r. 1514 od swej teściowej zapis długu 100 grz. jako posag (G. 19 k. 246). T.r. wadził się swym stryjem, ks. Mikołajem, ale pozwany o wygnanie tego stryja z połów w Łabiszynie i Woli, nie stanął (P. 866 k. 119). Jeszcze t.r. doszło do działów, przeprowadzonych przez arbitrów, i Sebastianowi przypadła cała wieś Wola (P. 866 k. 143v). Ale w r. 1516 posag żony 100 grz. oprawił na częściach w Łabiszynie i Woli (P. 1392 k. 84), więc tak jakby do tego podziału nie doszło. Katarzyna Iwieńska przez swego szwagra ks. Mikołaja, działającego jako prokurator jej, pozywała t.r. swego brata, Jana Iwieńskiego, dziedzica Niechanowa i Jambrostkowa w pow. gnieźn., który to brat wygnał ja z trzeciegj części obu tych wsi, należytej jej po zmarłej matce (P. 866 k. 316v). Katarzyna w r. 1519 była już 2-o żoną Wojciecha Irzykowskiego (P. 867 k. 189). Ten Iżykowski w r. 1520 kupił od panny Małgorzaty Psarskiej za 100 grz. jej część we wsi Psarskie p. kośc. i tę część zaraz sprzedał wyderkafem za 60 grz. swej żonie (P. 1392 k. 359). Kiedy zas w r. 1525 od Mikołaja Tomickiego kupił za 400 grz. części w Gorazdowie i Borkowie w p. pyzdr., dal je żonie w dożywocie (P. 1392 k. 501). Sebastian i Katarzyna mieli dwie córki, Annę i Erencjannę (Merecję). Uzyskały one w r. 1524 zapis 50 zł weg. długu, każda z nich, od ojczyma Irzykowskiego (Py. 25 k. 125v). Dziedziczki w Woli, pozywały w r. 1534 swą owdowiałą ciotkę Żernicką, dziedziczkę Łabiszynka (G. 262 k. 38v, 63). Same były t.r. pozywane przez Macieja i Jakuba Drachowskich o 50 grz., tj. resztę posagu ich zmarłej matki Jadwigi Ł-ej, zapisanego jej przez ich ojca Sebastiana (ib. k. 70, 137). Emercjanna, w r. 1542 już żona Przecława Orzeszkowskiego, swoją spuściznę po ojcu, tj. połowę we wsiach Łabiszyn i Wola w p. gnieźn., prawa do Wierzchucina i Kramplewa (dzis Krąpiewo) w p. nakiel., połowę domów i placów w obrębie murów i poza murami Gniezna oraz przezyski uzyskane na swym ciotecznym rodzeństwie, Żernickich, sprzedała za 1.000 grz. Mikołajowi Łąckiemu, sędziemu ziemskiemu kaliskiemu (P. 1394 k. 489v). Jej drugim mężem był w latach 1544-1558 Mikołaj Podleski. Anna natomiast, w r. 1542 żona za takąż sumę swemu mężowi (G. 335a, k. 277v). Żyła jeszcze będąc już wdową w r. 1577. Obydwie siostry już nie żyły w r. 1612.
2. Wojciech, syn Jana, występował obok ojca w r. 1482 (G. 21 k. 111v). Żył jeszcze w r. 1484, kiedy obok braci pozywany był przez wdowę po ojcu, Beatę (G. 12 k. 83v). Nie żył już w r. 1487, pozostawiwszy z nieznanej mi żony syna Wojciecha (G. 13 k. 30v, 31). Ten to chyba Wojciech Ł., uczestnik wyprawy wołoskiej w r. 1497, otrzymał dobra skonfiskowane Janowi Kraskowskiemu, tj. obie Gogoliny w p. bydg. i Krąpiewo w p. nakiel., oraz prawa zastawne na Gogolinie opata koronowskiego Wielisława (Acta Hist. IX s. 278). Wobec istnienia współcześnie dwóch Wojciechów, bratanków rodzonych ks. Mikołaja, rozróżnienie ich bardzo trudne i często nie wiadomo o którego z nich chodzi.
3. Mikołaj, syn Jana, wspomniany pierwszy raz w r. 1482 (G. 21 k. 111v), skwitowany w r. 1494 przez siostrę Beatę, zamężną Chwałkowską, z 5 grz. oraz z 3 grz. z racji domu na przedmieściu Gniezna (G. 16 k. 67v, 68v). Będąc już księdzem, brał t.r. w wyderkafowy zastaw za 10 grz. od Wincentego i Hektora, braci z Mielna, dwa łany osiadłe w tej wsi (G. 16 k. 63v). Chebdzie Przybranowskiemu stawiał w r. 1495 poręczycieli, iż będzie z nim żyć w pokoju (G. 16 k. 103v). Pleban w Janczewie (dziś Juncewo), jako mający prawo bliższości do spadku po wuju Mikołaju Szarlejskim wojewodzie brzeskim, w imieniu własnym i innych współspadkobierców wzywał t.r. Mikołaja Kościeleckiego, starostę tucholskiego i świeckiego, do uiszczenia 2.000 zł węg. w zamian za ich bliższość do dóbr szarlejskich (P. 856 k. 102v). Od opiekunów Jana i Wojciecha, synów zmarłego Feliksa Chrapiewskiego, w r. 1496 wydzierżawił ich dobra, tj. wieś Niemojewo, w p. inowrocł. (G. 16 k. 172), pochodzące też ze spadku po Szarlejskim. Trzymał jeszcze tę dzierżawę od tych nieletnich braci z Chrapiewa, swoich bratanków (nepotes), w r. 1502, kiedy toczył sprawę przeciwko Janowi i Szymonowi, braciom z Chabielina, i Jakubowi Łankowskiemu o najazd Niemojewa (Ks. 8 k. 42v). Jan Chrapiewski w r. 1503, wciąż jeszcze nieletni, skwitował go z 20 grz. z tej dzierżawy (G. 24 k. 201v). Pozywał ks. Mikołaj w r. 1496 Mikołaja Kościcleckiego w imieniu własnym i bratanków po Macieju (N. 146 s. 124). Skwitowali go w r. 1497 małżonkowie Drachowscy z 50 zł węg. posagu Jadwigi z Ł-ch Drachowskiej (G. 17 k. 9v). Uczestnicząc w wyprawie wołoskiej 1497 r., na rokach odprawianych w polu wiódł proces z Maciejem Rudziejewskim (St. Pr. Pol. Pomn. VII nr 76, 183, 222). Podczas popisu koło Wielatowa, przed wyprawą turecką 1498 r., wszystkie swe dobra dziedziczne w powiatach gnieźn. i inowrocł. zobowiązał się po powrocie z wyprawy rezygnować bratankom na pierwszych rokach odbywanych przez starostę generalnego w Gnieźnie (ib. nr 237). Termin w sprawie, którą wraz z niedzielnym bratankiem Wojciechem (którym?) wiódł o rezygnację części jeziora Kątnego z Marcinem Wełmickim, został w r. 1409 odłożony (G. 24 k. 17). Stryj z bratankiem w r. 1500 uzyskali od tego Wełmickiego zapis 10 grz. długu (G. 24 k. 102), zas w r. 1508 obaj skwitowali go z 10 grz. wyderkafu na jeziorze położonym pomiędzy jeziotem zw. Łąkie a rzeczką zw. Nijankowo (G. 19 k. 15v). Ponieważ Mikołaj Kościelecki, teraz już wojewoda brzeski-kuj., nie uiścił w terminie jemu, jego bratankom oraz innym spadkobiercom Szarlejskiego należnej im sumy 3.200 zł węg., zobowiązany został w r. 1501 do płacenia winy (P. 23 k. 13). Pretendowali Mikołaj w r. 1509 do uzyskania na podstawie prowizji papieskiej gnieźnieńskiej kanonii opróznionej przez śmierć Zawiszy Zaksińskiego, jednak bez skutku. Wznowił swe starania po śmierci kanonika Jana Rzeszowskiego i uzyskał wreszcie instancję w r. 1513, jednak i tym razem musiał ustąpić szczęśliwszemu rywalowi (Korytk.). Archidiakon pomorski, pozywał w r. 1514 bratanka Sebastiana o wygnanie z posłów w Łabiszynie i Woli (P. 866 k. 119). Za pośrednictwem arbitrów doszło t.r. do ugody i przeprowadzenia działów, z których wziął wieś Łabiszyn (P. 866 k. 143v). Te swoje części w Łabiszynie w r. 1520 sprzedał wyderkafem za 400 grz. swej siostrze Stanomskiej oraz bratanicy Żernickiej (P. 1392 k. 371v), zaś w r. 1525 dokonał sprzedaży wyderkafowej tychże dóbr na rzecz tej drugiej, ale już za sumę 500 grz. (P. 1393 k. 74). Zob. tablicę.
@tablica
Łabiscy z Łabiszyc, wsi w pow. kośc., dziś nieznanej. Jadwiga, Hanka (Anna) i Częstocha, siostry rodzone Ł-e, córki Czochny. Z nich Jadwiga, żona Imbrama Czeczerada, i Hanka, dziedziczki z Sierakowa i Ostrobudek, miały w r. 1437 termin z Jadwigą, Hanką i Ubyszką z Sierakowa i Ostrobudek (Kośc. 17 s. 23) i znów 1440 r. (ib. s. 137). Tę Jadwigę, Hankę nazwaną teraz Janociną (więc żoną Janoty) i Częstochę arbitrzy t.r. ugodzili z siostrami, Hanką, żoną Jerzego Chojeńskiego, Jadwigą i Ubyszką, żoną Krakwicza, o sumę 70 grz., którą odebrała była Czochna, matka owych sióstr Ł-ch. Anna, żona Janoty z Łabiszyc, przypadające jej z działów części w Sierakowie, Ostrobudkach i Szymunowie w p. kośc. sprzedała w r. 1447 za 100 grz. siostrze Jadwidze, żonie Imbrama Ł-go (P. 1379 k. 180). Ta Jadwiga miała w r. 1452 terminy z Piotrem i Jakubem z Chwałkowa (Kośc. 19 k. 151v). Rodzeństwo niedzielne: Jan, Katarzyna, Małgorzata, Jadwiga i Anna z Łabiszyc, miało w r. 1453 termin ze swym rodzonym stryjem Andrzejem Czeczeradem z Chwałkowa (ib. k. 221v). Były to niewątpliwie dzieci Imbrama Czeczerada i Jadwigi. Jan Czeczerad Ł. miał w r. 1464 terminy z Janem i Piotrem Chwałkowskimi (ib. k. 345v). T.r. jak też w r. 1465 miało termin z Piotrem Chwałkowskimi (ib. k. 345v). T.r. jak też w r. 1465 miało termin z Piotrem z Chwałkowa całe to rodzeństwo (ib. k. 395v, 20 s. 53). Jan Czeczerad Ł. z Sierakowa miał w r. 1465 termin z Michałem "Synowcem" z Sierakowa (ib. s. 57). Ziemek z Łabiszyc, mąż Małgorzaty, która w latach 1482-1495 procesowała się z braćmi niedzielnymi, Janem i Andrzejem z Chwałkowa, o przywileje i dokumenty odnoszące się do dóbr Chwałkowo (Kość. 227 k. 108v, 228 k. 4). Zob. Chwałkowscy.
Łabowscy(?), Józef, kapitan wojsk koronnych, mą Katarzyny Tomickiej, córki Jana i Marianny Pigłowskiej, ktora w r. 1765 dla podniesienia sum po matce, 2-o v. Franciszkowej Glinieckiej, dała plenipotencję wujowi Tomaszowi Pigłowskiemu (Kc. 147 k. 27v). Ta Katarzyna, już wdowa mająca 40 lat, umarła w Żoni 28 VII 1776 r. (LM Żoń). Niewątpliwie córka Józefa i jej była Anna, która mając ok. 6 lat zmarła w Zbyszewicach i pochowana 2 XII 1766 r. (ib.).
Łabuzińscy. "Ur." Jan Józef, posesor części Sepna Małego w r. 1741 (Kośc. 321 s. 81). Żona jego Teresa Goczałkowska, córka Jana i Jadwigi Cykowskiej, wdowa 1-o v. po Bartłomieju Szczerskim, wspólnie z synem Mikołajem Szczerskim sprzedała w r. 1753 części w Sepienku za 12.000 zł Kazimierzowi Mąkowskiemu (Kośc. 326 k. 37v). Oboje małżonkowie Ł-cy nie żyli już w r. 1757 (ib. 360 k. 49). Józef Jan (może identyczny z powyższym?), syn zmarłego Jakuba, w imieniu własnym oraz swych sióstr, Zofii i Małgorzaty, manifestował się w r. 1756 przeciwko Andrzejowi Nieszkowskiemu o zagarnięcie ich rzeczy złożonych u ks. Prokopowina(?) na plebanii w Tykadłowie (Rel. Kal. 163/164 s. 2610). Katarzyna i jej mąż Walenty Bojanowski już nie żyli w r. 1767. Wojciech, ojciec Petronelli zmarłej w Rudkach 3 VIII 1768 r., w wieku około pięciu lat (LM Ostroróg). Ten sam, czy inny Wojciech, liczący okolo 70 lat, umarł w r. 1792 i został pochowany 6 II (LM Świerczyna) Franciszka, mająca lat 13, umarła w Karchowie w r. 1789, pochowana 27 XII (ib.), była zapewne córką Wojciecha.
Łackowski (Łączkowski?) "ur." Kazimierz zmarł w Wieleniu 6 VIII 1759 r. (LM Wieleń).
Łaczycki (Łączycki?) "ur." Piotr miał z żony Anny córkę Konstancję ur. w Międzychodzie, ochrzcz. 1 I 1716 r. (LB Dolsk).
Ładnowski "ur." Krystian, sługa dworski, zaślubił 6 II 1762 r. Agnieszkę Walszewską (Waliszewską?) (LC Żerków).
Ładowie h. Łada, z Ładów Borowych i Polnych w pow. zambrowskim, z Ładów Mancz w pow. ostrołęckim, z Ładów Krajczyna w pow. zakroczymskim (Bon.). Marianna, żona Pawła Dobka w r. 1758 (I. Kon. 79 k. 94v). Konstanty, stolnik łęczycki, "pisarz RP." w Zdunach (na tamtejszej komorze celnej), chrzestny 13 I 1768 r. (LB Sulmierzyce), miał z żony Barbary syna Bernarda Wincentego Jana, ochrzcz. 1 XI 1768 r. (podawała go do chrztu ks. Eleonora Sułkowska, starościna odolanowska), i córkę Agnieszkę Katarzynę, ochrzcz. z wody 20 I 1779 r. (LB Zduny). Wojciech nie żyjący już w r. 1790, mąż Marianny Korytowskiej, wtedy owdowiałej także i po drugim mężu Michale Paprockim, był ojcem Józefa i Franciszka. Józef t.r. dawała plenipotencję bratu Franciszkowi (P. 1367 k. 693).
Ładziejówna Eleonora, żona Jacka Marzęckiego. Oboje nie żyli już w r. 1753.
Łaganowska Anna, w r. 1600 wdowa po Janie Polickim.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
1[2]3456
