Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
12[3]4567
Łabęccy - Łobescy
Łagiewniccy h. Sulima z Łagiewnik w p. gnieźn. Strzeszek z Łagiewnik świadczył w Poznaniu w r. 1352 na proteście Wierzbięty, starosty generalnego wielkopolskiego, przeciwko Mikołajowi, sołtysowi z Jerzyc (KDW III nr 1311). Dwaj synowie Strzeszka, Mikołaj i Wawrzyniec. Mikołaj z Łagiewnik, Ł., kanonik i oficjał generalny gnieźnieński, kantor łowicki 1387 r., podksarbi arcybiskupi 1389 r., był po śmierci arcybiskupa Mikołaja Kurowskiego w r. 1411 administratorem diecezji. Złożył urząd oficjała w r. 1416. Kupił w r. 1417 za 230 grz. Siemianowo koło Gniezna. Umarł zapewne w r. 1418 (Korytkowski; KDW III nr 1933). Wawrzyniec, syn Strzeszka, miał w latach 1388-1389 w Poznaniu terminy ze strony matki Janusza Stulara, mieszczanina poznańskiego, a i samego Janusza o dług 5 grz. (Leksz I nr 474,506). Był w latach 1397-1411 kasztelanem ostrowskim (Gąs.). Według Bonieckiego, synowie jego, dziedzice Łagiewnik 1411 r., występowali jako bratankowie kanonika Mikołaja. Bartłomiej z Łagiewnik miał w r. 1399 przysądzoną sobie intromieję do części w Łagiewnikach, nabytych za 13 grz. na Bodzancie i jego siostrze, Dorocie ze Szczytnik (Leksz. II nr 1241). Sprawa z tym rodzeństwem ciągnęła się jeszcze w r. 1403 (G. 1 k. 195v). W latach 1402-1415 Bartłomiej występował wraz ze swą żoną Śmichną (G. 1 k. 19v, 37, 2 k. 55v). Strzeszek Ł., rycerz (armiger) gnieźnieński świadczył w r. 1404 w Gnieźnie na dokumencie Piotra z Pniew, kantora poznańskiego i wikariusza duchownego gnieźnieńskiego (KDW V s. 67). Ten sam zapewne Strzeszek występował w r. 1419 (G. 2 k. 87v). Budek, Maciej, Katarzyna i Wichna w r. 1427 (G. 3 k. 252). Wichna z dziećmi t.r. (ib. k. 255).
Mikołaj z Łagiewnik, mąż Luchny 1418 r. (G. 2 k. 111v), żył jeszcze w r. 1427 (G. 3 k. 242v). Owa Luchna (Łucja) pozywana była przed sąd konsystorski gniexnieński w r. 1419 przez Jarosława z Kowalskiego, kleryka (AC II nr 151). Pozywał ją też przed ten sąd w r. 1426 Miroszek o zagarnięcie siłą słomy dziesięcinnej (ib. nr 199).
Wojciech z Łagiewnik zwany Wałachem, nie żył już w r. 1420, kiedy wdowa po nim Małgorzata miała sprawę z ks. Markiem, plebanem z Łagiewnik, o dziesięcinę zbożową z Charbowa (ib. nr 168). Ta Małgorzata w r. 1435 dzieląc dobra ojczyste i macierzyste między swego syna i cztery córki, dała po swej śmierci dobra ojczyste i macierzyste synowi Włodkowi "Wałachowi" za sumę 80 grz. (P. 1378 k. 90v). Z córek, znam tylko jedną, Katarzynę, w r. 1434 żonę Sędziwoja z Kozielska.
Włodek (Władysław), syn Wojciecha "Wałacha" i Małgorzaty, występował po raz pierwszy ok. r. 1419 (G. 2 k. 87v). Jako Włodek z Charbowa świadczył w r. 1426 Janowi "Ogance" z Ułanowa (AC II nr 193). Boniecki sądzil, iż ów Jan "Oganka" to był brat Włodka. Chyba jednak nie, skoro matka mówi tylko o jednym synu. Był jednak niewątpliwie bliskim krewnym i to po mieczu. On to jako "Jan alias Oganka z Łagiewnik" świadczył z rodu Sulimów w r. 1417 naganionemu Maciejowi z Zabłocia (Arch. Kom. Hist. s. 473). Potem pisał się stale z Ułanowa i był w latach 1433-1447 kasztelanem rogozińskim (Gąs.; AC II nr 286). Nie żył już w r. 1455, kiedy występowała wdowa po nim Jadwiga w zastępstwie synów, z których jeden był na wojnie pruskiej, drugi przebywał daleko (AC II nr 514). Z czasem, w r. 1487 Piotr, syn Włodka, nazwany będzie "bratem najbliższym" Mikołaja i Jana Ułanowskich, synów zmarłego Mikołaja (P. 1387 k. 79). Włodek, dziedzic Łagiewnik, działał w r. 1430 przeciwko Markowi, plebanowi w Łagiewnikach (AC. II nr 249). Od siostry swej Katarzyny, zamężnej Kozielskiej, nabył w r. 1434 jej część macierzystą w Łagiewnikach (P. 1378 k. 54). Był w latach 1448-1452 kasztelanem rogozińskim (Gąs.). Arnoldowi, dziedzicowi z Budziejewa, zeznał w r. 1449 dług 4 grz. (G. 6 k. 50). Wzywany był w r. 1451 przez Macieja ze Skrzetuszewa i jego syna Mikołaja do uiszczenia się z należności (G. 6 k. 195). Synami Włodka "Wałacha" byli: Strzeszek, Wojciech i Piotr. Boniecki sądził, iż synem Włodka mógł być także Mikołaj z Charbowa, podsędek kaliski. Był on podwojewodzim gnieźnieńskim i nakielskim 1453 r., podsędkiem ziemskim kaliskim w latach 1459-1472 (Gąs.). Czy pokrewieństwo było aż tak bliskie, nie wiem, istniało jednak, bo Strzeszek (!) z Charbowa nazwany w r. 1472 rodzonym Anny, żony Jana Pogorzelskiego, zaś Piotr z Łagiewnik jej stryjem (P. 1385 k. 151v). Piotr Strzeszek z Charbowa i Piotr Ł. występowali wspólnie w r. 1473 jako wujowie Beaty, żony Piotra Karczewskiego (P. 383 k. 206v).
1. Strzeszek, syn Włodka, kasztelana rogozińskiego, dziedzic połów w Łagiewnikach, Oleksinie i Żółkowie, zrazu pisał się z Łagiewnik i Ł-im, kiedy jednak w r. 1493 części w Oleksinie i Żółkowie sprzedał Mikołajowi Wysockiemu, zaś w r. 1497 części w Łagiewnikach wymienił z Januszem Latalskim na całą wieś Latalice i na części w Bodzaporowicach, począł się niekiedy pisać Latalskim, jakkolwiek do końca życia pisano go najczęściej Ł-im. Umarł zapewne po r. 1518. Oprawił w r. 1464 posag żonie Klarze Konotopskiej, ale w r. 1493 i w latach następnych spotykamy się z jego żoną Heleną Konotopską, zmarłą po r. 1499. Czy to ta sama, Zofia żona Mikołaja Wolanowskiego, Urszula za Zbożnym Owieczkowskim. Syn Jan, pisany niekiedy Janem Strzeszkiem, zrazu zwany Ł-im, Ł-im czyli Latalskim, potem już tylko Latalskim. O Strzeszku i jego potomstwie zob. Latalscy h. Sulima.
2. Wojciech, syn Włodka, kasztelana rogozińskiego, zwany "Wałachem", pisał się z Łagiewnik. Był w r. 1451 na Uniwersytecie Krakowskim (Alb. Stud. I s. 130). Obok braci Strzeszka i Piotra miał w r. 1459 termin z Maciejem ze Skrzetuszewa (G. 7 k. 184). Był w latach 1446-1463 kanonikiem poznańskim. Umarł między 12 XI 1463 r. a 5 X 1464 r. (AC I nr 568, 577). Ks. Nowacki wymienia Wojciecha Wałacham plebana kościoła Św. Marii Magdaleny w Poznaniu w latach 1464-1465. Chyba to ten sam, a jedynie daty niezbyt ścisłe.
3. Piotr, syn Włodka, kasztelana rogozińskiego, zwany "Wałachem" pisał sie z Łagiewnik. Był podsędkiem kaliskim w latach 1489-1496, wicesędzią pyzdrskim 1471 r., podwojewodzim poznańskim w latach 1479-1480, burgrabią gnieźnieńskim 1480 r., pyzdrskim w latach 1481-1490, wicepisarzem gnieźnieńskim 1482 r. (Gąs.). Dziedzic połowy Łagiewnik, oprawił tam w r. 1472 posag 150 grz. żonie Katarzynie (P. 1385 k. 147). Od ks. Tomasza Babińskiego, plebana w Mokronosie, i od jego matki Agnieszki, wdowy po Tomisławie Babińskim, w r. 1480 kupił całe ich dziedzictwo, tj. wsie: Małgowo, Lutkowy, Sobiesiernie z Wielką Łąką oraz części we Wziąchowie p. pyzdr. za 700 grz. (P. 1386 k. 125v), do których to dóbr został wwiązany w r. 1482 (Py. 167 k. 96v). Już w r. 1480 był zapewne mężem drugiej swej żony, Krystyny Babińskiej, córki Tomisława i wspomnianej wyżej Agnieszki. Swoje połowy w Łagiewnikach, Oleksinie i Żżółkowie sprzedał w r. 1481 za 500 grz. Wawrzyńcowi Przesieckiemu (P. 1386 k. 134), przy czym nabywca zapisał mu na Oleksinie 8 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 100 grz. (ib.). Na swoich częściach Wziąchowa t.r. sprzedał za 18 grz. półtora grzywny rocznego czynszu Dorocie wdowie po Mikołaju Milaju z Miłosławia oraz jej synom Janowi i Tomisławowi, przeznaczając ów czynsz dla biednych miasta Miłosławia (ib. k. 139). Dziedzic w Małgowie p. pyzdr., t.r. uzyskał od Wawrzyńca Przesieckiego zapis 88 grz. długu (G. 21 k. 92). Na całej wsi Małgowo w r. 1483 oprawił żonie swej Krystynie 200 grz. posagu (P. 1386 k. 183). Mowa o tej Krystynie w r. 1487 jako o współwłaścicielce obok sióstr, Małgorzaty Kuklinowskiej, Anny Borzysławskiej i Marty Dąmbskiej, Babina, Bunic i Murzynowa w p. pyzdr. (Py. 20 k. 22v). W roku następnym po śmierci matki jej Agnieszki przeprowadzone zostały działy dóbr między Krystyną, jej niezamężną siostrą Barbarą Babińską i jej siostrzeńcami po trzech zamężnych siostrach, już zmarłych. Dotyczyły te działy Babina, Bunic, części w Zdzychowicach i w połowie Murzynowa Borowego (Py. 20 k. 37). Piotr Ł. cztery łany we Wziąchowie, osiadłe, w r. 1487 sprzedał wyderkafem swemu zięciowi Janowi Goreckiemu za sumę 70 grz., stanowiącą posag swej córki Anny, żony Goreckiego (P. 1387 k. 69). Od żony w r. 1492 otrzymał "z miłości małżeńskiej" jej dziedzczną piątą część w Babinie i Murzynowie Borowym (P. 1387 k. 177v). Dał jej w r. 1493 oprawę 200 grz. posagu na swych częściach Wziąchowa oraz na łąkach i lasach wsi Lutkowy (dziś nieznanej) w p. pyzdr. (P. 1387 k. 189). Rafała z Czeszewa, syna Iwana z Goliny, wzywał t.r. do zrezygnowania sobie za 50 grz. części wsi Gałązki w p. pyzdr. (G. 22 k. 230). Skwitowany w r. 1493 przez zięcia Goreckiego z 50 grz. posagu swej córki (Py. 168 k. 174v). Od Barbary Gorazdowskiej oraz synów jej, Mikołaja i Stanisława uzyskał w r. 1495 zobowiązanie zrezygnowania za 20 grz. pewnych kmieci siedzących na dwóch i pół łanach w Gorazdowie p. pyzdr. (Py. 15 k. 371v). Jak widzieliśmy żył jeszcze Piotr w r. 1496, a mowa o nim jako o zmarłym w r. 1499, kiedy to owdowiała Krystyna swoje oprawne cztery łany osiadłe we Wziąchowie sprzedała dożywotnio za 80 grz. swej córce Agnieszce (P. 1389 k. 41). Z synów, o Wincentym zob. niżej. O Andrzeju i jego potomstwie będzie pod Małgowskimi h. Sulima. Z córek, Anna była w latach 1487-1493 żoną Jana Goreckiego z Górki Kaczkowskiej, nie żyjącego juz w r. 1503. O Agnieszce, wspomnianej wyżej, nie wiem nic więcej. Marta, w r. 1507 żona Jana Wyszkowskiego, żyła jeszcze w r. 1512. Barbara była w r. 1509 żoną Wincentego Strzałkowskiego.
Wincenty, syn Piotra i Babińskiej, kanonik gnieźnieński w r. 1493 (AC I nr 2392), mianowany oficjałem i wikariuszem generalnym po objęciu urzędu arcybiskupiego przez Andrzeja Boryszewskiego w r. 1505 (Korytk.). Jan Łaski mianował go ponownie na to stanowisko zaraz po swym obiorze 20 i 28 IV 1510 r. (AC II nr 770). Archidiakon gnieźnieński w r. 1518 (AC I nr 1523), wraz ze swym bratem niedzielnym Andrzejem pozywał w r. 1499 Małgorzatę zamężną Mycielską i Annę zamężną Drzewicką, siostry ze Starogardu (Py. 169 k. 103) o t.r. pozywał wspólnie z bratem spadkobierców Macieja Skoraczewskiego z Wziąchowa o łowienie nocą ryb w stawie w ich części Wziąchowa (ib. k. 110v). Ks. Wincenty swoją część w Małgowie w r. 1507 sprzedał wyderkafem za 80 grz. szwagrowi Wyszkowskiemu (P. 1390 k. 108v). Z działu przeprowadzonego z bratem Andrzejem w r. 1509 (lub nieco przed tą datą) dostały mu się dobra macierzyste: Babino, Bunice i Murzynowo Borowe. Według Korytkowskiego miał umrzeć w r. 1525, musiałoby to jednak stac sie w samym końcu roku, bo jeszcze 13 XI żył (AC II nr 803). Zob. tablicę.
@tablica
Z powyższymi nie umiem złączyć Wawrzyńca, który nieżył już w r. 1495, kiedy syn jego Jan, mający już lata sprawne, dał swe połowy w Łagiewnikach i Oleksinie Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi biechowskiemu, a dostał od niego w zamian za to wieś Bodzeporowice (Bozaporowice) w p. gnieźn. i dopłate 450 zł (P. 1388 k. 106).
Łagiewniccy różni. Oprócz Łagiewnik w p. gnieźn. były jeszcze na terenie województw poznańskiego i kaliskiego wsie tej nazwy będące własnością prywatną, a mianowicie w pow. poznańskim w parafii Chojnica, w pow. kościańskim w parafii Konojad, w pow. pyzdrskim w parafii Wyganowo, w pow. konińskim jedna w parafii Królikowo, druga w parafii Lubstowo. Paprocki nazwał Grzymalitami Ł-ch sobie współczesnych, dziedziczących w Napruszewie w pow. gniexnieńskim (zob. o nich niżej), stąd Niesiecki zaliczył do Grzymalitów tych kilku wielkopolskich Ł-ch, o których słyszą, zas Boniecki, podając oprócz Sulimów także i Grzymalitów Ł-ch, wywiódł ich z Łagiewnik koło Chojnicy. Zaliczył do nich wszystkich tych, którzy nie wydawali mu się Sulimami, z tym jednak, że pod Grzymałą umieścił także część notorycznych Sulimów. Nie negując istnienia w Wielkopolsce Grzymalitów tego nazwiska, nie znajduję żadnych dowodów na to, by ich lokować właśnie w Łagiewnikach koło Chojnicy, a nie w którejś innej wsi tej nazwy spośród wymienionych wyżej. Mogę również przypuszczać, iż Ł-cy, których tu wymienię, stanowili kilka rodzin, wiodących się z kilku wsi Gniazdowych. Zgoła wyraźnie widać to na przykładzie Ł-ch występujących w aktach konińskich.
Szymon z Łagiewnik świadczył w r. l387 przeciwko Mikołajowi Starogrodzkiemu (Leksz.I nr 258). Wiceburgrabia poznański w latach 1396-1398 (ib. nr 2209, 2792), wiceburgrabia i wicepodkomorzy w r. 1398 (ib. nr 2810), wicestarostat t.rr(ib. nr 2811), żył jeszcze w r. 1405 (Ks.Z.P. nr 2360). Córka Szymona, pani Katusza, Katarzyna Ł-a miała w r.l393 sprawę ze swą córką (Leksz.I nr 1590). Mąż owej córki Gertrudy, Jan (Janek) "Dziurka", syn Piotra z Połajewa, pozywał w r. 1394 teściową o 50 grz. posagu. Obiecała uiścić się, zabezpieczając ową należność na połowie Łagiewnik (ib. nr 1027, 1727, 1777, 1815). Pani Katusza w r. 1397 procesowała się z Gniewomirem z Krzestkowic o 5 grz. wiana (ib. nr 2312, 2544). Żyła jeszcze w r. 1403 (Py.l k.l27v). Sądka z Łagiewnik w r. 1393 uzyskała w ziemstwie pyzdrskim 8 grz. na Hynku z Bruczkowa (Leksz. II nr 311).
Janusz z Łagiewnik miał w r. l397 terminy z kilku mieszczanami poznańskimi (Leksz. I nr 2337, 2529). Uzyskał w r. l399 przysądzenie sobie prawa ściągnięcia 20 grz. posagu i tyluż wiana z poręczycieli, Wincentego Kobylnickiego i Josta z Wojnowa (ib. nr 2853). Miał w r. 1400 termin ze strony Jana Gałązki, występującego z prawem bliższości do wsi Sroczyno i do sumy na tej wsi (Ks.Z.P.nr 79). Miał t.r. termin z Andrzejem "Krupką" z Mniejszego Skorzewa (ib. nr 223). Nazwany w r.1401 Januszem z Łagiewnik cz. z Kalna, otrzymał od króla zezwolenie na przejęcie od Franczka Srzebwincza(?) zastawu wsi królewskiej Padarzewo w p. gnieźn., koło Pobiedzisk, i trzymanie owego zastawu w sumie 100 grz.(KDW V s,17). Winien był w r. 1404 przedłożyć dokument na dziedzictwo Grzybna, w sprawie toczonej przeciwko Piotrowi Ciesielskiemu i Janowi Dziurce (Ks.Z.P. nr 2028,2041). Miał w r. 1406 wyznaczony termin w Kościanie z Pietraszem Urbanowskim (ib. nr 2778). Żył jeszcze w r. l421 (P. 6 k. l3). Jego szwagrem (socer) nazwany w r. 1409 Blizbor (P. 3 k. 90v).
Mikołaj z Łagiewnik, przeciwko któremu w r. l396 w Pyzdrach stawił świadków Marcin, mieszczanin z Żerkowa, domagając się uiszczenia 8 grz. (Leksz. II nr 510, 517a). Anka (Hanka) z Łagiewnik pozywana była w r. l398 przez Marcina z Żerkowam zaś w r. l399 Jan z Żerkowa stawił przeciwko niej świadków (ib. nr 721, 801). Przeciwko Janowi Korczbokowi z Łagiewnik uzyskała w r. 1442 termin Helena z Jabłkowa (P. 14 k. 148v). Maciej "Baraj" z Łagiewnik miał w r. l442 zeznane sobie 12 grz. przez Jana niegdy Knyszyńskiego (P. 14 k. 104). Maciej niegdy z Łagiewnik w imieniu Anny, żony Jana Wedelskiego, uzyskał w r. l443 termin przeciwko synom zmarłego Arnolda z Worowa koło Drehimia (ib. k. 206v). Dobrochna z Łagiewnik, wdowa po Mikołaju ze Skoków w r. l445 (P. 13?9 k. 85v). Dziersław, dziedzic Łagiewnik w archidiecezji gnieźnieńskiej ręczył w r. 1446 za kleryków, Zygmunta i Borzyma (AC II nr 424, 427).
Przeciwko Mikołajowi Ł-mu, dziedzicowi w Racięcicach w p, kon., występował w r. l492 ks. Wojciech, pleban w Lubstówku (ib. nr 695), w r. l493 Katarzyna z Zuczydlna wraz ze swymi dziećmi miała z nim sprawę o głowę Stanisława Kaleńskiego (P. 22 k. 69). Mikołaj i Wojciech, bracia rodzeni niedzielni, dziedzice w Łagiewnikach (niewątpliwie tych w pow. koniń., koło Lubstówka), mieli w r.1497 płacić winę Annie, wdowie po Piotrze Jabłkowskim (I. Kon. l k. 275). Podczas wyprawy włoskieji 1497 r., w obozie pod Suczawą, Feliks, Maciej i Mikołaj, bracia z Racięcic, synowie Stanisła z Gaju, skwitowali Mikołaja Ł-go z głowy ich ojca (Kon. 4 k. l34), a ponowili to w r.l499 (ib. k. l6v). Bracia Mikołaj i Jan, nazwani dziedzicami Łagiewnik i Racięcic, sprzedali wyderkafem za 20 grz. dwa łany osiadłe w Racięcicach tym trzem braciom, teraz nazwanym dziedzicami w Luczydlnie (P. 1389 k. 58v). Luczydlno leży w parafii Racięcice. Siostra Mikołaja z Łagiewnik, Małgorzata była żoną Wojciecha z Pęchorzewa, który odebrał za nią w r.1503 od niego 40 zł z należnych jej 100 zł posagu (I. Kon. l k. 3l7).
Wojciech Ł., w r. 1534 stryj Małgorzaty Jastrzębskiej, wdowy po Sciborze Słonkowskim (P. 1393 k. 660v). Wawrzyniec Ł., w r. l549 mąż córki Hieronima Mosińskiego (P. 888 k. 116). Regina, Wawrzyńca Ł-go, nie wiem czy tego samego, cedowała w r. l551 pewne sumy mężowi działając przy tym w asyście wuja Piotra Mieruckiego (P. 891 k. 41). Wawrzyniec w r. l553 lub nieco wcześniej zabił Stanisława Błociszewskiego (P. 894 k. 41) 932). Wawrzyniec, ten sam lub inny, od Jana Rosnowskiego kupił w r. 1564 za l.600 zł części w Wielkim Rosnowie w p. pozn. (P. 1397 k. 321). Nie żył już w r. 1567, kiedy to przeciwko w dowie i po nim, Katarzynie Strzałkowskiej, i przeciwko jego synowi Janowi występował Jan Rosnowski (P. 911 k. 510v, 511). Ta Katarzyna była w r. 1570 2-o v. żoną Macieja Rosnowskiego. Zapadł t.r. dekret grodu poznańskiego nakazujący wprowadzenie Jana Rosnowskiego, powoda, siłą do wszystkich dóbr Jana Ł-go i jego matki. Uprzednio nakazany był między stronami pokój pod zakładem pewnej sumy, który to pokój Jan Ł. wspólnie z matką naruszył (P.917 k.l52).
Marcin Ł. był mężem Barbary Zberkowskiej, wdowy 1-o v. po Mikołaju Słupskim. Zażądał w r.l558 dokonania wizji szkód i zniszczeń we dworze wsi Suchoręcz Wielka w p. kcyń., o co skarżył jej syna Wawrzyńca Słupskiego (Kc. 22 k. 211v). Barbara t. r. ugodziła się ze Stefanem Potulickim o siano z Suchoręcza (ib. k. l88). Jej synowie z pierwszego małźeństwa, Wawrzyniec i Stefan Słupscy, pozywali ją 1559 r.o okazanie zapisów oprawnych danych jej przez ich ojca na Suchoręczu i pustce Krzykowo (P. 901 k. 57v). Była ona w r. 1560 obciążona cenzurami kościelnymi (G. 39 k. 81). Oboje z mężem byli w r.l566 kwitowani przez Wawrzyńca Słupskiego (Kc. 116 k. 4). Nie wiem, czy to ten sam Marcin Ł. cz. Napruszewski w r. l564 zapisał dług 120 zł Andrzejowi Ł-mu cz. Napruszewskiemu, bratu rodzonemu (G. 43 k. l52v). Według Paprockiego, dwaj bracia, Andrzej i Marcin Ł-cy, piszący się z Napruszewa h. Grzymała, osiedlili się w jego czasach w Krakowskiem i pozostawili tam potomstwo. Boniecki pisał o Hieronimie, synu tego Andrzeja. I istotnie, ks. Jan, dziekan będziński, i Hieronim, bracia rodzeni Ł-cy z Napruszewa, całe swe części w tej wsi w r. 1620 sprzedali Wojciechowi Golańskiemu i jego żonie a siostrze ich, Agnieszce (Z.T.P. 28a s.318).
Ambroży Ł., mąż Barbary Skrzetuskiej, córki Jana "Lgienia" i Małgorzaty Rożnowskiej, która w r. l585 aprobowała dane w jej imieniu zobowiązanie sprzedania Jakubowi Skrzetuskiemu jej części Wielkiego Skrzetusza p. pozn. (P. 945 k. 528. 529). Barbara żyła jeszcze w r. l588 (P. 949 k. 608). Ambroży umarł między r. l589 a 1614 (P. 951 k. 76, 992 k. 205v). Znam dwie córki Ambrożego, Dorotę i Annę. Dorota, w r. 1608 jeszcze niezamężna, występowała wtedy przeciwko Janowi Sadowskiemu (P. 143 k. 464). W latach 1612-1641 żona Jana Otuskiego, wdowa w latach 1643-1647. Regina, w latach 1614-1616 żona Stanisława Rościerskiego.
Marcin Ł. z Łagiewnik ożenił się w r. 1609 z Anną Nadborówną, córką Mikołaja, wdową 1-o v. po Andrzeju Grudzińskim (Kc.126 k. 6v, 7, 127, k. 384v). Wzięła w r. 1610 od Macieja Smoguleckiego w zastaw Pokrzywnicę w p. kcyń. w sumie 1.000.zł długu (ib. k. l58v). Była już wdową 1619 r. (Kc.l25 k.4). Dzierżawiła av r. l621 Dobrylewo w p.kcyń. od Hieronima Radolińskiego (Kc.l27 k.540v), a w r. l624 Górki Daronie p.kcyń. od Przecława Spławskiego i jego żony Katarzyny Biechowaskiej (Kc.l9 k.280). 0 obydwu tych wsiach dowiadujemy się wkrótce potem, że były jej dziedzicznymi, a więc wydzierżawiła zapewne wsie swoje własne, które uprzednio Radolińskiemu i Spławskim zastawiła. Zwykła transakcja kredytowa. Od Zofii Witakowskiej, wdowy po Janie Zamorskim, w r. l627 kupiła części Wiatakowic p. gnieźn. za 2.000 zł (P.1415 k. 846v) Skwitowana w r. l629 z dóbr rodzicielskich przez córkę Mariannę zamężną Gałczewską (N.176 k.5l4). Daronie Górki w r. 1630 sprzedła za 24.000 zł Hieronimowi Dąmbskiemu (N.223 k.857v). a Dobrylewo t.r. za 18.000 zł sprzedała synowi Janowi (ib. k. 859v). Córka Marcina i Nadborówny, Marianna, wyszła w r. l625 (kontrakt małżeński datowany 23 IV) za Michała Gałczewskiego, wnosząc mu 10.000 zł posagu. Jego żoną była jeszcze w r. l629. W r. l663 widzimy ją jako 2-o v. zonę Kazimierza Murzynowskiego.
Jan, syn Marcina i Nadborówny, zapisywał w r. l629 dług 62 zł Janowi Wiśniewskiemu (Kc.l9 k.ll82). Dobrylewo sprzedał w r. l633 za 8.000 zł Janowi z Grudny Wełmińskiemu,.Był wtedy mężem Katarzyny Kotarskiej, córki Macieja (P.1417 k.780), z którą nie miał potomstwa.Drugą jego żoną, zaślubioną w r. l642, była Zofia Krzyżanowska, córka Macieja i Jadwigi Bojanowskiej, która wniosła mu 4.000 zł w posagu i 1.000 zł w wyprawie (Kośc.301 k. 524v). Zofia ta, dopełniając zobowiązania swego brata z r. l642, częci macierzyste we wsiach Gołębino, Jaszkowo i Gorzyczki w p.kośc. sprzedała w r. l643 za 1.343 zł Stanisławowi Pudliszkowskiemu (P.l42l k. 360v). Mąż t.r. oprawił jej posag 5.000 zł (ib. k. 359v). Nie żył już w r. 1649, kiedy owdowiała Zofia nabyła wyderkafem od Andrzeja Chłapowskiego za l3.000 zł Grabianowo w p.kośc. (P.1424 k. 894; Kośc. 302 k. 335v). Jeszcze wdowa w r. l651 (Kośc. 302 k.515), w r. 1653 już 2-o v. żona Bolesława Cieleckiego (Kośc. 303 k. 690). Po tym drugim mężu wdową była w r. l662 (P.1072 III k.784), a nie żyła 1664 r. (P. 1425 k. 539v). Jan i Krzyżanowska mieli tylko dwie córki, Annę i Katarzynę, dla których krol 27 IV 1662 r. wyznaczył na opiekunów, matkę, wuja Władysława Krzyżanowskiego i Andrzeja Pogorzelskiego (Kośc. 132 k. 211v). Anna jeszcze t.r. wyszła za Władysława Gniewkowskiego, z którym żyła jeszcze w r. 1669, wdową była w r. 1685. Katarzyna, w latach 1664-1701 żona Adama Łochyńskiego, wdowa w r. 1711, umarła między r. 1719 a 1722. Zob. tablicę.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
12[3]4567
