Przeglądanie 654 pozycji zakresu Miaskowscy - Mierzewscy.

[23]

Miaskowscy - Mierzewscy
Mielżyńscy h. Nowina
Jan, syn Stanisława i Anny, burgrabia gnieźnieński w r. 1468 (G. 8 k. 20v). Miał w r. 1449 termin ze strony Wojciecha Gembarzewskiego i nazwany wtedy omyłkowo stolnikiem kaliskim (G. 7 k. 29), którym nie był. T. r. pozwany przez braci z Brudzewa o pożyczkę zaciągniętą u ich zmarłego ojca, Kiełcza, tytułowanego podstolim kaliskim (ib. k. 48v), którym również nigdy, jak się zdaje, nie był. Obaj z bratem Piotrem dziedzielni, mieli 1459 r. termin ze strony braci ze Szczytnik (ib. k. 301v). Wespół z bratem uzyskał w r. 1462 od Mikołaja Roszeńskiego zobowiąznie sprzedania za 400 grz. czwartej części w Mielżynie oraz szóstej w Wiekowie i Lipiu, dóbr odziedziczonych po śmierci Katarzyny (G. 20 k. 8). Czyżby to była Katarzyna, córka Jana, o której było wyżej? T. r. wspomniany jako właściciel placu koło Gniezna, sąsiadującego z placem Krzesława z Wilczyna (P. 1384 k. 145v). Od Jana z Ćwierdzina nabył w r. 1466 czwartą część w Małym Ruchocinie p. gnieźn. (P. 1383 k. 239a). Swoje częci w Skąpem wraz z dopłatą 600 grz. dał w r. 1470 Dobrochnie, wdowie po Piotrze Nidomskiem, biorąc od niej w zamian jej trzecią część we wsiach Nidom i Czaple w p. gnieźn. (P. 1385 k. 65v). Od Tomasza z Małachowa Krzystkowic zwanego Krzystkiem kupił w r. 1472 za 200 grz. całą tę wieś (ib. k. 139). Trzecią część wsi Nidom i Czaple w r. 1472 sprzedał za 400 grz. Mikołajowi Bnińskiemu, kasztelanowi kamieńskiemu, dwie inne zaś czzęści tamże sprzedał temuż za 60 grz. (ib. k. 138v). Sumę 400 grz., którą kasztelan zobowiązał mu się uiścić, scedował wraz ze swymi prawami na dobrach Nidom i Czaple w r. 1473 ks. Andrzejowi z Bnina, biskupowi poznańskiemu (P. 1383 k. 209v). Od Anny, córki zmarłego Dzietrzycha z Małego Ruchocina, nabył w r. 1475 za 200 grz. jej części po rodzicach w Ruchocinie (P. 1386 k. 28v). Żył jeszcze 1480.7/III. r. (G. 21 k. 68), nie żył już w r. 1482, kiedy bracia ze Strzyżewa skwitowali z 2 grz. jego dzieci (ib. k. 100v). Żona Jana, Katarzyna, córka Mikołaja Brudzewskiego, podkomorzego kaliskiego, wespół ze swymi siostrami była w r. 1462 intromitowana do wsi Pruszkowo, Dojutrowo i Podlesie w p. kal. (I. Kal. 1 k. 123). Tej żonie na należnej sobie z działów części Mielżyna oprawił t. r. 150 kop gr. posagu (P. 1384 k. 161v). Katarzyna czwartą część ze swej odziedziczonej po ojcu części w mieście Nowemiasto i przyległych wsiach, Dąbrowa, Klęka, Laskówka p. pyzdr., Boguszyno i Chromiec p. kośc., wraz z częścią zamku w Góry w r. 1467 sprzedała za 300 grz. Jakubowi Kotowi z Dębna (P. 1383 k. 287). Będąc już wdową, Katarzyna wraz ze swy, niedzielnym synem Stanisławem zapisała w r. 1482 dług 18 zł. Mikołajowi i Janowi, dziedzicom w Strzyżewie (G. 21 k. 113). W imieniu własnym oraz synów, Stanisława, Piotra, Feliksa, Krzysztofa i Achcego, oraz w imieniu córek swych wr. 1483 sprzedała 80 brózd (sulcos) roli w Wielkim Ruchocinie za 6 grz. Michałowi Ruchockiemu, burgrabiemiu gnieźnieńskiemu (G. 12 k. 21v) i t. r. wespół z synami, Stanisławem, Mikołajem, Piotrem i Feliksem, zastawiła Wiekowo w p. gnieźn. za 200 grz. zięciowi Mikołajowi Noteskiemu, w posagu za córką swą Barbarą (G. 12 k. 25v). Ta Barbara i jej mąż, Piotr Notecki cz. Piotrowski, żyli jeszcze oboje w r. 1503, mowa o niej jako o zmarłej 1521 r., podczas gdy on nie żył już w r. 1508. Pod r. 1483 była mowa o "córkach" Katarzyny M-ej, ale prócz tej innych nie znam. Może pomarły młodo? Z synów, o Stanisławie i Mikołaju mowa będzie niżej. Inni, wspomniani, jak widzieliśmy, w r. 1483, to Piotr, chyba jeszcze żyjący w r. 1491 (G. 15 k. 89v), Feliks i Krzysztof, o których ok. r. 1492 mówi się jako o już zmarłych. Achcy, niedzielny z braćmi w r. 1489 (Py. 168 k. 71), żyjący jeszcze w r. 1495, wreszcie Sędziwój, wspomniany ok. r. 1492 jako już nieżyjący.

I. Stanisław, syn Jana i Brudzewskiej, kanonik gnieźnieński fundi Trląg 1507.16/V. r. (Korytk), kanonik włacławski 1509 r. (G. 26 k. 16), pleban kościoła Św. Wawrzyńca w Gnieźnie 1514 r. (P. 866 k. 20). Instalowany 1517.31/VIII. r. na kanonii katedralnej poznańskiej, udowodnił, iż jest z ojca herbu Nowina i Leszczyc, z matki herbu Zaremba (Ulan., nr 268). W r. 1518 uzyskał kustodię gnieźnieńską (Korytk.), a był t. r. także i altarystą w Lenartowicach (P. 866 k. 214v). Wespół ze swymi niedzielnymi braćmi skwitowany w r. 1484 z 18 zł. węg. długu ojcowskiego przez Annę, córkę Jana Smółki Grabienickiego, i jej syna Jana (G. 12 k. 97v). Procesowany w r. 1487 wraz z braćmi o posag przez siostrę Barbarę Noteską, której zobowiązał się był w tym posagu puścić wieś Wiekowo (Py. 168 k. 51), do czego zobowiązała się, jak to już widzieliśmy, matka jego Katarzyna. Kwitował w r. 1488 z długów Michała Ruchockiego i zobowiązał się stawić w tymże celu swoich braci, Mikołaja, Piotra i Achcego (G. 13 k. 116v). Szwagrowi Noteskiemu, uiszczając się ostatecznie z 200 grz. posagu siostrzanego, w r. 1491 za tę sumę sprzedał wyderkafem Wielkie Wiekowo, jak też za 65 zł. węg. wykupienie czynszu kościelnego (P. 1387 k. 143). Wraz z braćmi, Mikołajem, Piotrem i Achcym, współdziedzicami w Mielżynie, a po śmierci braci Krzysztofa, Feliksa i Sędziwoja, ok. r. 1492 był pozywany przez Mikołaja i Jana Korzboków z Rybna o zobowiązanie dane przez ich zmarłego ojca uiszczenia wespół z Michałem Ruchockim zmarłemu Janowi Korzbokowi Rybieńskiemu sumy 200 grz. (G. 29 k. 27). Jego oraz Mikołaja i Achcego M-ch wzywała w r. 1495 do uiszczenia 15 grz. Anna Nadarzycka, żona Stanisława Bierzglińskiego (G. 16 k. 112v). T. r. wspólnie z bratem Mikołajem sprzedał szwagrowi Noteskiemu za 130 zł. węg. roczny czynsz wyderkafowy 8 zł. węg. i jeden ort na mieście i wsi Mielżyn, na wsi Lipe i na połowie Ruchocina w p. gnieźn. (P. 1383 k. 56). Z tym bratem przeprowadził w r. 1496 za pośrednictwem arbitrów działy dóbr (G. 16 k. 132). Z dóbr skonfiskowanych po wyprawie mołdawskiej otrzymał 1 listopada 1497 r. własność Jana Grondowskiego(!) w Wiekowie, oprawę Anny Lewkowej Węgierskiej w Nadarzycach oraz pewne zastawy Jana Hałaska i Mikołaja Koziełka, dziedziców z Małachowa (MRPS II, nr 1073; A. Kom. Hist. IX 275). W r. 1499 jako stryj Jadwigi Mchowskiej, żony Kaspra Kąkolewskiego, towarzyszył jej przy transakcji (P. 1389 k. 40v). W należnej sobie sumie 60 zł. uzyskał w r. 1500 intromisję do domu w Poznaniu koło klasztoru Dominikanów, stanowiącego własność zmarłego Jana Sepińskiego, sędziego kaliskiego, i jego bratanków, dziedziców w Kleszczewie (P. 20 k. 2, 859 k. 139). Wespół z bratem Mikołajem szwagrowi Noteskiemu sprzedał wyderkafem w r. 1501 za 200 grz. czynszu rocznego 10 i pół grzywien na mieście Mielżynie i na wsiach Lipe, Ruchocino i Wiekowo w powiatach pyzdr. i gnieźn. (P. 1389 k. 160v). Miał w r. 1502 wraz z tym bratem termin ze strony siostry, Barbary "Piotrkowskiej" (Py. 169 k. 231v), a w r. 1503 wespół z nim został przez nią skwitowany z zabezpieczonych na Wiekowie jej posagowych 200 grz. i 60 zł. węg. (G. 24 k. 223). Był już duchownym w r. 1504 (G. 25 k. 137). W r. 1505 jego i brata Mikołaja, dziedziców Mielżyna, skwitował Jarosław Ruchocki, syn zmarłego Michała (G. 25 k. 381). Do dóbr obu braci w Mielżynie, Lipem, Ruchocinie i Wiekowie zostali w r. 1508 intromitowani ich siostrzeńcy, synowie zmarłego Mikołaja Noteskiego (G. 19 k. 46v) i tym siostrzeńcom, dziedzicom w Piotrkowie, zapisali oni obaj w r. 1509 czynsz wyderkafowy na Wiekowie (G. 26 k. 15v). Zwolniony 509.1/IX. r. od wyprawy wojennej (MRPS IV 735). Zatargi z siostrzeńcami trwały nadal i w r. 1511 bracia z Mielżyna winni byli płacić im winę, bo nie stanęli z pozwu o rezygnację Wiekowa (Py. 170 k. 57). Około r. 1514 procesowali obaj Marcina Lubomyślskiego, dziedzica w Górze i Zberkowie, męża ich zmarłej ciotki Barbary, o zwrot 150 grz. jej posagu (G. 259 k. 36). Ks. Stanisław wraz ze swym siostrzeńcem, ks. Piotrem Noteskim, plebanem w Piotrkowie w diecezji kujawskiej, całą wieś Wiekowo Wielkie w r. 1521 sprzedał za 300 grz. bratu Mikołajowi (P. 1392 k. 405). Z Januszem Latalskim, kasztelanem gnieźnieńskim, wymienił 1530.26/III. r. wieś Kopydłówko w p. gnieźn. na cztery grzywny czynszu zabezpieczonego na połowie wsi Brzozogaj (MRPS IV, nr. 5582; P. 1394 k. 14v). Umarł w Gnieźnie t. r., pozostawiwszy legat na budowę wieży kościoła metropolitalnego, a wykonawcy jego testamentu na kapitule 7/XI. t. r. złożyli legowane przezeń 100 grz. za jego duszę (Korytk.).

II. Mikołaj, syn Jana i Brudzewskiej, wspominany, jak już widzieliśmy, od r. 1483, miał w r. 1499 jako dziedzic w Małym Ruchocinie termin ze strony Anny Węgierskiej, żony Stanisława Bierzglińskiego (G. 24 k. 45). Dał w r. 1509 Janowi Łążeckiemu dwa puste łany w Ruchocinku i dopłatę 600 grz., biorąc od niego w zamian całe wsie Przecław i Kąpiel wraz z częścią jeziora w Przecławiu oraz prawo bliższości do wsi Szyszłowo w p. gnieźn. (P. 786 s. 91). Miał w r. 1511 płacić winę, bo nie stanął z pozwu Wisława (Wyszka) Łążeckiego z Izdebna o wygnanie z połowy Szyszłowa (P. 865 k. 78v). Od Mikołaja Szyszłowskiego w r. 1511 kupił za 20 grz. jego część w Szyszłowie (ib. s. 302), zaś jedocześnie od Wojciecha Budzisławskiego nabył za 24 grz. część w Zbyszewie p. gnieźn. (ib.). Inną część w tym Zbyszewie sprzedał mu wtedy wyderkafem za 20 grz. Aleksy Budzisławski (G. 25 k. 188v). Zapewne mniejwięcej w tym samym czasie od Wyszka z Izdebna nabył część boru w Szyszłowie (G. 335a k. 20v). Dzieciom swym, Piotrowi i Małgorzacie, w r. 1518 sprzedał wyderkafem za 800 zł. wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa (P. 1392 k. 198). Wiekowo sprzedał t. r. za 200 grz. i 130 zł. węg. siostrzeńcom swym, ks. Piotrowi, plebanowi w Piotrkowie, Jakubowi i Szymonowi Noteskim, dziedzicom w Piotrkowie (ib. k. 249). Od Jana Małachowskiego t. r. kupił wyderkafem za 20 grz. dwa półłanki w Kołaczkowie p. gnieźn. (G. 335a k. 45). Od swego brata, ks. Stanisława, jak również od ks. Piotra Noteskiego w r. 1521 kupił za 300 grz. całe Wiekowo Wielkie p. gnieźń. (P. 1392 k. 405). Skwitowany w r. 1528 z dóbr rodzicielskich w mieście Mielżynie i we wsiach Lipe, Wiekowo, Ruchocinko, Kąpiel, Przecław i Szyszłowo, przez Małgorzatę, córkę swoją z pierwszej żony, małżonkę Marcina Przylepskiego (P. 871 k. 208v). Od Mikołaja Wiekowskiego w r. 1530 kupił za 50 grz. jego części ojczyste oraz przezyski na Wiekowie Mniejszym (G. 335a k. 131). Nie żył już w r. 1534, kiedy synowie jego, Piotr, Wojciech, Stanisław i Łukasz, bracia niedzielni, występując jako spadkobiercy ojca, składali oświadczenie Maciejowi Lewinowi, dziedzicowi w Górze Wilczyno, w sprawie ich poddanego z Ruchocinka (G. 262 k. 151). W sprzeczności z tym pozostaje zobowiązanie, które w r. 1535 miał dać Mikołajowi mąż jego córki Barbary, Stanisław Sławianowski, iż stawi ją do ziemstwa gnieźnieńskiego dla skwitowania ojca z dóbr ojczystych i macierzystych (ib. k. 276v). Czyżby w którymś z tych dwóch zeznań pomylona była data? Żoną Mikołaja była w r. 1501 Katarzyna Pakoscka, córka Andrzeja, kasztelana rypińskiego, obok sióstr współdziedziczka części w mieście Pakość i we wsiach przyległych w powiatach gnieźn. i kcyń. (P. 1389 k. 153v). Pozywła ona w r. 1504 Macieja Pakośckiego o poranienie jej w Pakości (G. 24 k. 256). Druga żona Mikołaja to Róża Brudzewska, córka Stanisława Kiełcza Brudzewskiego, której w r. 1509 zobowiązał się oprawić 100 grz. posagu (G. 19 k. 104v). Na częściach Mielżyna i Lipek (Lipego?) oprawił jej w r. 1513 posag 250 grz. (P. 786 k. 3899v). Ponowinie w r. 1519 dokonał oprawy jej posagu, tym razem w wysokości 250 grz., na częściach miasta Mielżyna oraz wsi Lipe i Ruchocino Małe (P. 1392 k. 271v), ona zaś skwitowała go z poprzedniej oprawy 250 grz. (P. 867 k. 70v. Jeszcze raz ten posag 450 grz. oprawił jej w r. 1533, teraz na połowie miasta czyli wsi Mielżyn i na całej wsi Lipe (G. 335a k. 166v). Z pierwszego małżeństwa był syn Piotr i córka Małgorzata, w r. 1528 żona Marcina Przylepskiego, zmarła między r. 1565 a 1584. Z drugiej synowie: Wojciech, Stanisław i Łukasz. O tym Stanisławie słyszymy po raz ostatni w r. 1537 (P. 1394 k. 146v), chyba więc zmarł krótko potem, a w każdyma razie nie żył już w r. 1544 (G. 335a k. 299). Z córek z drugiej żony, Dorota była w latach 1531-1538 żoną Fryderyka Mierzewskiego, nie żyła już w r. 1558. Barbara, w latach 1533-1539 żona Stanisława Kiersza Sławianowskiego, nie żyła już w r. 1551, on zmarł przed r. 1558. Teofila (Bogumiła), w latach 1545-1554 żona Wojciecha Lubstowskiego. Wreszcie Małgorzata, w r. 1548 za Wojciechem Trzebuchowskim z pow. radziejowskiego, nie żyjącym już w r. 1554 była 2-o v. w r. 1556 żoną Sebastiana Ponętowskiego z pow. łęczyckiego, wdowa w r. 1578, żyła jeszcze 1586 r.

I) Piotr, syn Mikołaja i Pakosckiej, któremu wespół z siostrą, jak to widzieliśmy, ojciec sprzedał wyderkafem w r. 1518 wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa. Brat i siostra, jeszcze nieletni, macierzystą część w Pakości i wsiach Lutkowo oraz Bielawy w p. gnieźnieńskim sprzedali t. r. za 900 zł. Andrzejowi Krotowskiemu (P. 1392 k.198). Piotr od Katarzyny Wiekowskiej wyprocesował wespół z braćmi posesję części Mniejszego Wiekówka, z której to części oni bracia usunęli siłą Jana Baranowskiego. Pozwani o to przez niego, nie stanęli i w r. 1532 winni byli płacić winę (P. 874 k. 64). Wszyscy czterej, jako bracia niedzielni. od Katarzyny, wdowy po Stanisławie Gradowskim, w r. 1533 kupili za 40 grz. części Wiekowa, nabyte przez nią uprzednio od jej zórki Zofii Gradowskiej (I. Kon. 2 k. 309v). Pozywali w r. 1535 tę Katarzynę Gradowską cz. Wiekowską o wygnanie ich z części ich ojczystej w Mniejszym Wiekówku, którą ich zmarły ojciec nabył niegdyś od Mikołaja Wiekowskiego (P. 875 k. 20). W r. 1544 był jeszcze wciąż niepodzielony z braćmi Wojciechem i Łukaszem (G. 335a k. 299). Od Jana Mikołajewskiego i żony jego Małgorzaty z Dziewczopolskich, wdowy 1-o v. po Sędziwoju Szyszłowskim, nabył w r. 1545 za 20 grz. jej oprawę na częściach Szyszłowa (G. 335a k. 316v) i t. r. od Andrzeja Gosławskiego, opiekuna nieletnich Jana i Wojciecha Szyszłowskich, uzyskał zobowiązanie, iż w ciągu czterech lat stawi ich, by mu sprzedali za 300 grz. swą część w Szyszłowie (P. 884 k. 27v). Zagarnęli tymczasem ową część bracia Irzykowscy, o co pozywał ich Piotr ok. r. 1547 (G. 260 k. 151v). Bracia Szyszłowscy dopiero w r. 1550 dopełnili właściwej transakcji sprzedażnej, zaś Gosławski dał ze swej strony poręczenie (P. 890 k. 144, 1395 k. 553). Piotr żył jeszcze w r. 1554 (P. 1396 k. 188v), nie żył już 1556 r. (ib. k. 348). Żona Piotra, Anna Kotwiczówna, córka Jerzego, wójta gnieźnieńskiego, wdowa 1-o v. po Macieju Ossowskim, skwitowała w r. 1536 swego brata ks. Floriana Kotwicza, proboszcza kolegiaty Św. Jerzego na zamku gnieźnieńskim, z klejnotów po pierwszym mężu u niego zdeponowanych, zaś Piotr M. zobowiazał się wobec jej braci, to jest tegoż ksiądza, Augustyna, koniuszego J.Kr.Mci, i Mikołaja, wójta gnieźnieńskiego, oprawić jej 600 złp. posagu (G. 31 k. 59v). Oprawił jej tę sumę w r. 1537 na połowie należnych mu z działów braterskich części w mieście Mielżynie i we wsiach: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecław i Syszłówko (P. 1394 k. 146v). Wzajemne dożywocie spisywali oboje małżonkowie w r. 1544 (G. 335a k. 299). Anna z Kotwiczów pozywała w latach 1554-1557 swoją bratanicę Katarzynę Kotwiczównę, żonę Krzysztofa Mielińskiego, o wydzielenie należnych jej po matce Katarzynie części we wsi Piotrowo, w młynie wodnym Ławickim, we wsi Skwieroszewice i w wójtostwie gnieźnieńskim (P. 895 k. 903v; G. 36 k. 187). Będąc już wdową, swoją oprawę 600 zł. posagu, zabezpieczoną na połowie części miasta Mielżyna oraz wsi: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecła i Szyszłowo, dała w r. 1556 siostrzeńcom mężą Przylepskim, za pewne położone przez nich dla siebie zasługi (P. 1396 k. 348). Wojciech i Łukasz, bracia męża, pozywali ją w r. 1558 o dokonanie inwentarza pozostałych po nim ruchomości (G. 37 k. 55). Ona swoje połowy we wsiach Piotrowo i Skwiroszewo (dziś Skiereszewo) oraz połowę we wsi Ławiczyn wraz ze znajdującym się tam młynem wszystkie inwentarze i całkowite urządzenie darowała t. r. Mikołajowi Przylepskiemu, jednemu z siostrzeńców męża, wyłączając z tej darowizny jedynie złoto, srebro i klejnoty (Py. 31 k. 69v). Tego Mikołaja jako posesora Skwiroszewa, Piotrowa i Ławiczyna pozywała między r. 1562 a 1565, już po śmierci Anny Kotwiczówny, jej bratanica Regina Kotwiczówna, żona Krzysztofa Mielińskiego (G. 262 k. 627v).

II) Wojciech, syn Mikołaja i Brudzewskiej, występował obok braci w r. 1553 (P. 874 k. 64). Czynsz roczny 5 grz. wraz z sumą wyderkafową 40 grz. na połowie Dąbrówki p. gnieźn., zapisane ojcu przez Jana Dąbrowskiego, sprzedał wyderkafem w r. 1536 za 40 grz. Wawrzyńcowi Łopieńskiemu (P. 1394 k. 34v). Od Kaspra Turzyńskiego kupił w r. 1544 za 300 grz. częsci wsi Linowiec wraz z częścią jeziora w p. gnieźn. (P. 1395 k. 152), inne zaś części tejże wsi nabył w r. 1547 za 200 grz. od Mikołaja Skóry z Gaju Obornickiego, sędziego ziemskiego poznańskiego (G. 335a k. 341). Jako spadkobieca zmarłego Andrzeja Brudzewskiego kwitował w r. 1547 z należnych mu 15 grz. Wojciecha Chwalikowskiego (Py. 172 k. 355). Opiekunami swoich dzieci oraz dóbr, miasta Mielżyna, wsi Lipe, Mniejsze Ruchocinko, Wiekowo, Kąpiel, Przecław, Szyszłowo i Lipowiec mianował w r. 1550 żonę, brata Łukasza oraz Krzysztofa Iwieńskiego (G. 335a k. 365). Od Andrzeja Gosławskiego kupił w r. 1552 za 2.000 grz. części w Jaworowie p. gnieźn. (I. R. Kon. Zs. 6 k. 174v). Wespół z bratem Łukaszem dzieląc się spadkiem po wuju Andrzeju Kiełczu Brudzewskim ze swymi rodzonymi siostrami, Bogumiłą, żoną Wojciecha Lubstowskiego, i Małgorzatą, wdową po Wojciechu Trzebuchowskim, siostrom tym dali w r. 1554 Nieborzyno w p. gnieźn. oraz dopłatę 1.000 zł., sobie natomist biorąc części wsi Brudzewo, Wyrzutowo, Rudy i Staw oraz części pustek Grabionki i Moszczenica w pow. gnieźn. (P. 895 k. 85v, 1396 k. 149). Innym współspadkobiercom Brudzewskiego, synom swej zmarłej siostry Doroty, Janowi, Eustachemu i Jakubowi braciom Mierzewskim w zamian za części w Brudzewie i przyległych wsiach dali t. r. swoje części w Linowcu, dopłacając do tej zamiany sumę 1.000 zł. (P. 1396 k. 188v). Nabyli też obaj w r. 1557 za 800 zł. (1.000 grz.) części w dobrach brudzewskich od siostrzenicy Bogumiły Sławianowskiej, żony Piotra Grochowskiego (ib. k. 428, 428v; Py. 176 k. 105v; G. 36 k. 78v). Wciąż wspólnie z bratem Łukaszem, jako dziedzice wsi Kąpiel i Przecław, pozywali w r. 1559 Stanisława, Jana, Mikołaja, Piotra i Andrzeja braci Przylepskich, posesorów tych wsi, domagając się okazania dokumentów dowodzących praw, na których trzymają owe wsie, dziedziczne zmarłego Piotra M-go, zaś dożywotnie zmarłej Anny, wdowy po tym Piotrze (P. 901 k. 379). Miał w r. 1566 plac w Gnieźnie w pobliżu kościoła Św. Trójcy (G. 46 k. 109v). Umarł między r. 1577 a 1579 (P. 922 k. 981v; Py. 116 k. 429). Żonie swej Jadwidze, córce Jana z Tomic Iwieńskiego, podkomorzego kaliskiego, w r. 1542 na połowie należnych sobie z działów braterskich części w mieście Mielżynie i wsiach Lipe w p. pyzdr., Ruchocinko, Wiekowo, Kąpiel, Przecław i Szyszłowo w p. gnieźn. oprawił 800 zł. posagu (P. 1394 k. 503v). Spisując z nią w r. 1561 wzajemne dożywocie, dał je jej na dobrach: Brudzewo, Wyrzutowo, Staw, Rudy oraz na pustkach Moszczenica i Grabionki (P. 1397 k. 2). Żyła chyba jeszcze w r. 1571 (P. 1398 k. 165). Synowie: Wojciech, Krzysztof, Łukasz i Mikołaj. Z córek, Barbara, wydana w r. 1562 za Marcina Górskiego, Dorota, w r. 1571 żona Tomasza Zielińskiego, wdowa w latach 1589-1613, Anna, w latach 1575-1593 żona Krzysztofa Bardzkiego, Jadwiga, zaśłubiona w r. 1577, krótko po 3/VI., Wacławowi Węgorzewskiemu, wdowa w latach 1593-1598, wreszcie Zofia, w r. 1586 wydana za Mikołaja Zbyszewskiego, żyjącego jeszcze w r. 1588, wdowa w latach 1594-1642.

(I) Wojciech, syn Wojciecha i Iwieńskiej, pisał się "z Brudzewa", jak dotąd będą się pisać przeważnie także i inni M-cy. Wespół z bratem Krzysztofem w r. 1576 kwitował Jana Lubstowskiego z 1.200 zł., które ten w r. 1565 pożyczył był od ich ojca pod zastaw połowy w Nieborowie p. gnieźn. (G. 54 k. 147v). W r. 1579 uzyskał chyba całkowitą pełnoletność, bo jeśli t. r. zrazu występował jeszcze wespół z braćmi w asyście opiekunów (Py. 116 k. 429), to również t. r. działał sam jako opiekun swych nieletnich stryjecznych braci, synów Łukasza M-go (P. 932 k. 623). Skwitowany z tej opieki przez owych braci stryjecznych w r. 1584 (P. 943 k. 786v). Wespół z bratem Krzysztofem w r. 1588 skwitowany przez szwagra Mikołaja Zbyszewskiego z 2.500 zł. posagu za ich siostrą Zofią (P. 950 k. 28v). Od swej ciotecznej siostry Jadwigi Iwieńskiej, żony Adama Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty gen. wielkopolskiego, dostał Wojciech w r. 1593 całą wieś Kawieczyno (dziś Kawęczyn) wraz z częścią wsi pustej Bieńkowiec w p. gnieźn. (P. 1401 k. 61v). Żył jeszcze w r. 1595, kiedy dawał zobowiązanie Mikołajowi Zielińskiemu stawienia do akt swej owdowiałej siostry Doroty, wdowy po Tomaszu Zielińskim (P. 964 k. 560). Dziedzic w Brudzewie, bezdzietny, a chyba i bezżenny, nie żył już w r. 1599 (G. 66 k. 225).

(II) Krzysztof, syn Wojciecha i Iwieńskiej, jeszcze nieletni w r. 1579 (Py. 116 k. 428v, 429), od Michała, starosty rogozińskiego, Jarosława i Krzysztofa braci Sokołowskich dostał w r. 1586 zobowiązanie sprzedaży za 2.600 złp. części Jaworowa w p. gnieźn. (G. 62 k. 376v). W r. 1593 nazwany dziedzicem połowy Jaworowa (P. 1401 k. 4v). Od Katarzyny Popowskiej, wdowy po Wincentym Budziszewskim, siostry swej drugiej żony, kupił w r. 1594 połowę Popowa Kościelnego i część w Kakulinie p. gnieźn. za 1.000 zł. (ib. k. 230). Od Wojciecha i Stanisława Ruchockich w r. 1599 kupił za 1.000 złp. ich działy w Ruchocinku Mniejszym (P. 1403 k. 86). Wespół z braćmi t. r. występował jako współspadkobierca zmarłego brata Wojciecha, dziedzica Brudzewa (G. 66 k. 225). Skwitował w r. 1603 małżonków Łowęckich z 1.500 zł. drugiej raty dzierżawy Popowa i Kakulina (P. 973 k. 356). Z działów z braćmi, przeprowadzonych w r. 1608, otrzymał połowę Mielżyna oraz całe części w Ruchocinku i Jaworowo, dalej wsie Wiekowo i Wiekówko a także dwór na przedmieściu Gniezna zwanym Targowisko (Py. 47 k. 207). Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko sprzedał wyderkafem w r. 1609 za 6.000 złp. Wawrzyńcowi Gnińskiemu (P. 1406 k. 603). Nie żył jyż w r. 1611 (G. 71 k. 83v). Żeniąc się w r. 1585 z Jadwigą Jaruchowską (Jarochowską), córką Stanisława, na krótko przed śłubem, 25/VI., na połowie należnych sobie z działów braterskich dóbr w Ruchocinie Mniejszym oprawił jej posag 3.000 zł. (P. 1399 k. 532v), w czym miało być 2.700 zł. gotówką, 300 zł. w wyprawie, zapisanych wtedy przez jego przyszłego teścia w formie długu (P. 945 k. 76v). Na częściach Jaworowa i na połowie części należnych z działu braterskiego w mieście Mielżynie i wsiach Brudzewo, Wyrzutowo, Rudy, Moszczenica, Grabionki, Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko oprawił w r. 1589 posag 1.800 złp. drugiej żonie swej, Zofii Popowskiej, córce Mikołaja (P. 1400 k. 253v). T. r. skwitował teścia z 500 zł. jej wyprawy (P. 951 k. 125v). Żyła ona jeszcze w r. 1593 (P. 959 k. 587). W r. 1599 na połowie Popowa oprawił 1.400 złp. wiana trzeciej żonie, Zofii z Mirogniewic Czekanowskiej, córce Sylwestra, stolnika inowrocławskiego, i Małgorzaty z Suchorzewskich (P. 152 k. 1150, 1403 k. 362), a wzajemne dożywocie z nią spisywał w r. 1600 (P. 1403 k. 430). Będąc już wdową, w r. 1611 zastawiła skwitowana z 40 złp. przez Jana Czeluścińskiego (G. 71 k. 83). Opiekę swej córki Doroty zleciła w r. 1616 jej stryjowi Mikołajowi M-mu, stolnikowi kaliskiemu, Janowi i Adamowi braciom Smuszewskim i Jerzemu Czekanowskiemu (P. 996 k. 322). W r. 1618 mianowała wykonawców swego testamentu (I. Kon. 40 s. 10), a już w r. 1619 była 2-o v. żoną Jana z Grabia Wilkostowskiego, kasztelana konarsko-kujawskiego (ib. s. 156). Owdowiawszy i po tym drugim mężu występowała jeszcze w latach 1637-1638 (I. Kon. 48 k. 469; G. 80 k. 481). Z Jarochowskiej miał Krzysztof tylko córki. Z nich, Jadwidze, wydając ją w r. 1603 za Stanisława Suchorzewskiego, podstolego kaliskiego, zapisał posag 3.700 zł. (Py. 131 k. 99). Była już wdową w r. 1616, zmarła między r. 1627 a 1630. Barbara, już nie żyjąca w r. 1652, w latach 1625-1648 żona Kaspra Skrzypińskiego, była z im bezdzietna. Z drugiej żony, Popowskiej, synowie: Mikołaj, Adam, Jan i Krzysztof, o których niżej. Córka Anna, niezamężna w r. 1608 (P. 146 k. 140v), wydana w r. 1613, krótko po 11/IV., za Eliasza Bronisza, zmarłego w r. 1615 lub 1616, sama zmarła po r. 1637 (po 1640?). Z trzeciej żony, Czekanowskiej, była tylko wspomniana już córka Dorota, której dalszych losów nie znam.

1. Mikołaj, syn Krzysztofa i Popowskiej, wspomniany w r. 1608 (P. 143 k. 532v), chyba jeszcze w r. 1611 nieletni (P. 145 k. 483), w r. 1612 współspadkobierca Mikołaja Popowskiego (P. 146 k. 140v). Wespół z braćmi i ich opiekunami, to jest stryjami, Łukaszem, podkomorzym kaliskim, i Mikołajem, stolnikiem kaliskim, występował t. r. przeciwko macosze (P. 146 k. 187v). Już t. r. w imieniu własnym i młodszych braci zawierał kontrakt z małżonkami Skoroszewskimi, co zdaje się świadczyć o jego pełnoletności (P. 988 k. 156v). W imieniu swoim i brata Mikołaja szwagrowi Broniszowi żeniącemu się z ich siostrą Anną zapisał 1613.11/IV. r. gotowizną 3.500 zł. i w wyprawie 500 zł. jako posag za nią (G. 72 k. 269v). Temu szwagrowi sprzedał wespół z braćmi wyderkafem w r. 1615 za 17.000 złp. Popowo i części w Kakulinie (P. 1409 k. 426), w których to dobrach, ich macierzystych, Anna z M-ch Broniszowa swoje części t. r. rezygnowała na rzecz braci (ib. k. 446). Wespół z braćmi Popowo i Kakulino sprzedał w r. 1617 za 30.000 Janowi i Adamowi braciom Smoszewskim (P. 1410 k. 513). Od Antoniego Czyżewskiego uzyskał w r. 1622 zobowiązanie sprzedania części w Czyżewie Mniejszym w p. kon. za sumę 1.000 złp. (I. Kon. 42 k. 172v), zaś od Andrzeja Czyżewskiego w r. 1623 kupił części w tej wsi za 400 zł. (R. Kal. 10 k. 88v). Inne tam części zobowiązał się sprzedać Mikołajowi M-mu za 1.500 zł. w r. 1625 Jan Czyżewski (I. Kon. 44 k. 31), a w r. 1631 swoje tamtejsze części Samuel Czyżewski (Z. T. P. 28b s. 2449). Od Andrzeja Skrzetuskiego Mikołaj kupił w r. 1624 za 5.000 zł. części wsi Karsy i Krągola p. kon. (R. Kal. 10 k. 331v), ale już w r. 1626 sprzedał je wraz z Krągolką za 8.000 złp. Wojciechowi Skwarkowskiemu (P. 1415 k. 606; I. Kon. 44 k. 706). Płacić miał w r. 1629 8 zł. podymnego z 16 dymów w Bielejewie p. pyzdr. (Py. 143 s. 38). Od Andrzeja Gosławskiego w r. 1635 kupił za 30.000 złp. Budziszewo i Gorzuchowo w p. pozn. (P. 1418 k. 293v). Wieś Czyżewo w p. kon. w r. 1637 sprzedał za 10.000 złp. Jakubowi Łukomskiemu (P. 1419 k. 233v). Obok braci Adama i Krzysztofa, synów zmarłego brata Jana, i obok córek swej siostry stryjecznej Anny z M-ch 1-o v. Opalińskiej, 2-o v. Zaleskiej, Mikołaj był w r. 1641 współspadkobiercą stryja Mikołaja, kasztelana gnieźnieńskiego (G. 80 k. 840). Od swego ciotecznego brata, Stanisława Zbyszewskiego, w r. 1642 kupił za 13.000 złp. Potrzonowo i za 12.000 zł. Włókna oraz dwóch kmieci w Potrzonowie, obie wsie w p. pozn. (P. 1420 k. 900, 902v). Wespół z trzecią swą żoną Budziszewo, Potrzonowo i Włókna sprzedał w r. 1647 za 70.000 złp. ks. Zygmuntowi z Wielawsi Cieleckiemu, proboszczowi gnieźnieńskiemu (P. 1423 k. 372v). Żył jeszcze w r. 1648 (P. 173 k. 490), już nie żył w r. 1649 (P. 1424 k. 285v). Żeniąc się z Małgorzatą Młodziejewską, wdową 1-o v. po Janie Czyżewskim, oprawił jej przed ślubem posag na połowach części w połowach Mielżyna i Jaworowa, na co 1613.1/III. r. dał swą zgodę brat Adam (G. 72 k. 35v). Wzajemne dożywocie z tą żoną spisywał w r. 1617 (P. 1410 k. 420v). Małgorzata oprawę swego posagu, otrzymaną od pierwszego męża na sumę 1.500 złp., scedowała była stryjowi obecnego męża, Mikołajowi M-mu, stolnikowi kaliskiemu, ten zaś w r. 1618 cedował to swemu bratankowi a jej mężowi (G. 74 k. 373). Ją i jej syna z pierwszego małżeństwa, Jana Czyżewskiego, jako posesorów wsi Chudzice i Zasułtowo (dziś Zasutowo) kwitował t. r. z prowizji od kapitału ks. Jan z Wągrówca, altarysta w Rogoźnie (P. 1000 k. 473). Była z M-im bezdzietna, a że bezdzietnie zmarł i jej syn Jan Czyżewski, spadek po niej brali jej bratankowie Młodziejewscy (Py. 146 s. 665). Drugą żoną Mikołaja była Zofia Bułakowska, córka Marcina i Agnieszki z Mieszkowskich, wdowa 1-o v. po Zygmuncie Psarskim, której siostra Jadwiga Bułakowska, wdowa po Jakubie Giżyckim, sumę 5.000 zł., zapisaną jej przez tę Zofię, cedowała w r. 1626 jej obecnemu mężowi (P. 1017 k. 203, 1023 k. 147). Zofia połowę Bułakowa w p. pozn. w r. 1627 sprzedała wyderkafem za 6.000 złp. małżonkom Dobrzyckim (P. 1415 k. 851v), a w r. 1628 zobowiązała się sprzedać za 27.000 złp. Maciejowi Bułakowskiemu (Ws. 41 k. 297), czego dokonała w r. 1629 (P. 143 k. 215). Na połowach Budziszewa i Gorzuchowa mąż w r. 1635 oprawił jej 9.000 zł. posagu (P. 1418 k. 302). Umarła 1640.8/XI. r., zapisawszy legat 600 zł. dla cystersów wągrowieckich (Nekr. Cyst. Wągrow.). Mikołaj po raz trzeci ożenił się, biorąc za żonę Katarzynę z Bnina Śmigielską, wdowę po Janie z Wierzbna Pawłowskim, której w r. 1642 oprawił posag 15.000 złp. na połowie dóbr Budziszewo, Gorzuchowo i Włókna w p. pozn. (P. 1420 k. 1009). T. r. za tą żoną spisywał wzajemne dożywocie (P. 761 k. 401v). Katarzyna ze Śmigielskich, bezpotomna, umarła między r. 1652 a 1659, a jako spadkobierca występował bratanek jej Stanisław Śmigielski (Ws. 56 k. 119; P. 183 k. 165).

2. Adam, syn Krzysztofa i Popowskiej, chyba jeszcze nieletni w latach 1608-1612 (P. 143 k. 532v, 145 s. 483, 146 k. 187v), w r. 1613 miał już co najmniej lata sprawne (G. 72 k. 35v). Wziąwszy z ojcowizny obok Ruchocinka, Wiekowa i Wiekówka dopłatę 4.500 złp. od brata Jana, cedował tę sumę w r. 1617 Łukaszowi M-mu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (G. 74 k. 180). Od Aleksandra Popowskiego kupił w r. 1625 za 6.000 złp. części Gorzykowa w p. gnieźn. (P. 1415 k. 46v), a sprzedał je w r. 1649 za 7.000 złp. Maciejowi Gliszczyńskiemu (P. 1424 k. 702). Z sejmiku podsejmowego w Środzie 1655.28/IV. r. mianowany deputatem do obrachunku poboru, z powiatu gnieźnieńskiemu (P. 180 k. 311). Mając ze spadku po stryju Mikołaju, kasztelanie gnieźnieńskim, dobra Targowa Górka, przeniósł na nie oprawę 15.500 złp. posagu swej żony, a Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko dał w r. 1663 synowi Władysławowi (P. 1425 k. 118v, zob. P. 169 k. 170v). Zmarł w Targowej Górce 1664.18/VIII. r. i tam pochowany (Kopia pob. pamięci). Ożenił się w r. 1618 z Jadwigą Chłapowską, córką Andrzeja i Katarzyny z Manieckich, wdową 1-o v. po Janie Zawadzkim, której 22/IX. t. r., na krótko przed ślubem zobowiązał się na połowie dóbr w Ruchocinku, Wiekowie i Wiekówku oprawić 2.000 zł. posagu gotowizną i 1.000 w wyprawie (P. 1000 k. 949). W r. 1622 na Ruchocinku i Wiekowie oprawił jej 15.500 złp. posagu (P. 1413 k. 371) Dożywocie wzajemne spisali małżonkowie w r. 1636 (P. 1418 k. 647v). Będąc już wdową, dożywocie trzymanych przez męża dóbr królewskich, Krzywa Góra, Grabów i Ulejno scedował w r. 1666, za konsensem królewskim, synowi Władysławowi (Py. 153 s. 36). Umarła między r. 1672 a 1679 (P. 199 k. 733v, 1429 k. 166). Synowie, Władysław i Franciszek. Z córek, Anna, w r. 1647 żona Dadźboga Gorajskiego, wdowa w r. 1663, pochowana u Franciszkanów w Poznaniu 1693.26/I. r. Już jednak w r. 1684 wzmianka o niej jako o zmarłej (P. 1107 II k. 1). Dorota, w r. 1655 żona Piotra Golemowskiego. Jadwiga wydana w r. 1664, nazajutrz po pogrzebie ojca, za Jana Braneckiego, zmarłego między r. 1685 a 1696, sama nie żyła już w r. 1714. Owdowiała Anna Gorajska i Jadwiga Branecka, dziedziczki po śmierci braci części dóbr Milesna cz. Targowa Górka, części w Wielkiej Wsi i Małej Wsi a też w folwarku Łempiny, wedle kontraktu z r. 1675 sprzedały w r. 1685 za 39.000 złp. Janowi z Chomęcic Morawskiemu (P. 1110 IX k. 3).

1) Władysław, syn Adama i Chłapowskiej, jak widzieliśmy, dostał od ojca w r. 1663 Ruchocinko, Wiekowo i Wiekówko, po śmierci zaś ojca otrzyma w r. 1666 od matki cesję dożywocia wsi królewskich Krzywa Góra, Grabowo i Ulejno. Ruchocinko zastawił w r. 1665 za 2.000 zł. Annie Grabowskiej, wdowie po Piotrze Wilskim (Py. 153 s. 87), a w r. 1675, już po śmierci Franciszka Władysława, właścicielami tej wsi, kupionej zapewne od niego, byli Florian i Joanna z Jeleniewskich Wierzbowscy (G. 85 k. 246v).

2) Franciszek (może to imię zakonne?), syn Adama i Chłapowskiej franciszkanin, gwardian warszawski, dziedzic Targowej Górki, wespół z matką zawierał kontrakt dzierżawy tych dóbr w r. 1672 ze Stanisławem Lissowskim i Elżbietą z Jeleniewskich (P. 199 k. 733v). Był w r. 1674 kustoszem franciszkanów konwentualnych w Lublinie (P. 1105 XII k. 80v), a umarł 1675.29/IV. r. (Nekr. Franciszkanek śrem.)

3. Jan, syn Krzysztofa i Popowskiej, nieletni w latach 1608-1615 (P. 143 k. 532v, 145 s. 483, 146 k. 187v, 1409 k. 428). Z działów braterskich, dokonanych w r. 1617 lub nieco wcześniej, otrzymał połowę miasta Mielżyna i całą wieś Jaworowo, z obowiązkiem dopłacenia bratu Adamowi do jego działu sumy 4.500 zł. (G. 74 k. 180). Swoją połowę miasta Mielżyna sprzedał w r. 1628 za 10.000 złp. Łukaszowi M-mu staroście powidzkiemu, swemu stryjecznemu bratu (P. 1416 k. 25v). Po śmierci starosty od jednej jego spadkobierczyni w r. 1630 odkupił dobra Mielżyn za 30.000 zł. (P. 1416 k. 1166). Część śpichrza "Stryjowskiego" na przedmieściu Mielżyna dał w r. 1633 tamtejszemu kościołowi (G. 337 k. 548). Z tytułu swych praw do spadku po staroście powidzkim pozywał w r. 1634 jego siostrzenice, Katarzynę i Elżbietę Opalińskie, oraz Teresę Zaleską o dokonanie podziału pozostałych po nim dóbr (Py. 146 s. 56). Już nie żył w r. 1637, kiedy jako opiekun pozostałych po nim dzieci działał brat Krzysztof (Kośc. 299 k. 50). Nie wiem, czy zdążył zrealizować uzyskane od Jerzego Brzozowskiego zobowiązanie do sprzedaży wsi Żerniki, Swiatniki i pustek Jaryszki za sumę 15.000 zł. (P. 166 k. 719v). Żeniąc się w r. 1620 z Barbarą Niegolewską, córką Jana, podsędka ziemskiego poznańskiego, t. r. przed śłubem oprawił jej 7.000 zł. posagu (P. 1412 k. 257v). Była już wdową, kiedy ją i synów, Kazimierza i Franciszka, kwitował w r. 1637 ks. Wojciech Strachowski, pleban mielżyński, z zaległych za lat siedem rocznych czynszów (G. 80 k. 345v). Tę wdowę, panią oprawną, oraz jej dzieci, jako dziedziców Mielżyna, Lipego i innych dóbr, w r. 1645 pozywał Jan Jeziorkowski, dziedzic Częstkowa (I. Kon. 51 k. 455v). Umarł między r. 1669 a 1677 (P. 196 k. 225; Py. 154 s. 180). Oprócz synów, Kazimierza i Franciszka, Jan i Barbara pozostawili córki: Zofię, Teresę, Agnieszkę, Barbarę, Dorotę i Jadwigę, niezamężne w r. 1644 (P. 169 k. 421). oraz Annę. Z tych córek, Zofia była w latach 1645-1664 żoną Tomasza Świejkowskiego, wdowa w r. 1666, nie żyła już w r. 1668. Teresa, chrzestna 1641.14/X. r. (LB Duszniki). Jadwiga, nieżyjąca już w r. 1711, była w r. 1668 żoną Krzysztofa z Bużenina Marszewskiego. W r. 1643 otrzymała zapis 1.000 zł. od swego dziada Jana Niegolewskiego, sędziego ziemskiego poznańskiego (P. 761 k. 404). Anna, w latach 1649-1653 żona Andrzeja Kąkolewskiego, nie żyła już w r. 1671.

1) Kazimierz, syn Jana i Niegolewskiej, w latach 1641-1644 jeszcze chyba świecki (P. 169 k. 170v, 421; G. 80 k. 840). Dziedzic części Mielżyna, w r. 1646 pod imieniem Mariana był już bernardynem w Poznaniu (P. 422 k. 922).

2) Franciszek, syn Jana i Niegolewskiej, instalowany 1657.2/VI. r. na kanonii katedralnej poznańskiej fundi Oporowo (Install., s. 104), miał też 1661 r. probostwo koźmińskie (P. 186 k. 47v; Kośc. 305 k. 112). Mianowany 1664.1/IX. r. kanclerzem poznańskim, zrzekł się powyższej kanonii (iv. s. 113), miał w r. 1670 także i scholasterię włacławską (LB Mielżyn). Instalowany na archidiakonię poznańską 1680.23/VII. r. (Install., s. 118). Był doktorem św. teologii. Świecki jeszcze w latach 1641-1654, dziedzic Mielżyna (P. 169 k. 170v, 421; G. 80 k. 840, 82 k. 990v). Miasto Mielżyn oraz wsie Lipe i Mielżynko w r. 1665 sprzedał za 42.500 złp. Maciejowi Janowi Pigłowskiemu (P. 1425 k. 919v). Umarł w r. 1695 i na kantorii 8/VIII. t. r. instalował się już jako następca (ib., s. 125; Estr. XXXI, s. 30).

4. Krzysztof, syn Krzysztofa i Popowskiej, nieletni w latach 1608-1615, jak i inni bracia pozostawał pod opieką stryja Mikołaja, stolnika kaliskiego (P. 143 k. 532v, 145 s. 483, 146 k. 187v, 1409 k. 428). Posłował w r. 1639 na sejm (P. 164 k. 563). Starosta kcyński 1647 r. (P. 1423 k. 286). Z sejmiku przedsejmowego w r. 1647 wyznaczony na jednego z rewizorów do Nowejwsi, fundacji zmarłego Samuela Targowskiego na wykup więźniów z niewoli pogańskiej (P. 172 k. 215). Sejmik w czasie bezkrólewia w Poznaniu 1648.8/VI. r. wyznaczył go na zastępcę starosty generalnego w dowodzeniu żołnierzem powiatowym (P. 173 k. 464). Starostwa kcyńskiego zrzekł się najpierw na rzecz syna Jakuba, ale po jego śmierci wziął je z powrotem w r. 1653 (Kopia pob. pam.). Miał być potem miecznikiem poznańskim (ib.), ale urzędowe zapisy dokonane po jego śmierci nigdy go tak nie tytułują. Wszędzie tylko: starosta kcyński. Od brata Jana nabył w r. 1617 wyderkafem za 4.000 złp. Jaworowo (P. 1410 k. 492v). Od Mikołaja Poklateckiego cz. Gorskiego kupił w r. 1623 za 23.000 złp. Dąbrowę i Stradym (dziś Stradyń) w p. kośc. (P. 1414 k. 324v). T. r. dokupił do tego za 1.000 zł. od tegoż Poklateckiego ostrowy: Ciecharzewo, Koryta, Brzyska, Chajtów, Ostrów, Jeziorza, Sosnowy Ostrów, Cieszylas, Orle Gniazdo, czwartą część lasów soleckich ku wsi Dąbrowie oraz dwie łąki, Ubystrą i Kopaniec (P. 1414 k. 363). Andrzejowi Zbijewskiemu, staroście babimojskiemu, którego dobra Kiełbów graniczyły ze Stradyniem, Krzysztof w r. 1630 sprzedał za 1.100 zł. cztery ostrowy wraz z innymi jeszcze cząstkami, z dóbr nabytych od Poklateckiego (Ws. 206 k. 420). Wieś Stradymek wydzierżawił w r. 1635 Henrykowi Kotficowi, Ślązakowi, działającemu w imieniu żony Julianny Lossen (Kośc. 297 k. 221v). Od Aleksandra Kierskiego w r. 1639 kupił za 5.200 złp. wsie Łąkie i Błocko w p. kośc. (P. 1419 k. 1132), zaś od Marianny z Iwińskich Grudzińskiej t. r. kupił czwartą część w Uzarzewie i Święcinie (P. 1118 VIII k. 54). Pozywany był w r. 1644 przez wdowę Urszulę ze Stawskich Łukomską w sprawie wydania Tomic, Ciesiel i Mirosławek (P. 169 k. 281). Wsie Uzarzewo i Święcino w p. pozn., ze spadku po stryju Mikołaju, kasztelanie gnieźnieńskim, w r. 1647 sprzedał wyderkafem za 22.000 złp. ks. Janowi Bajkowskiemu, sufraganowi poznańskiemu (P. 1423 k. 286v). Mając zamiar odrestaurować posiadane przez siebie wójtostwo kcyńskie, spowodował przeprowadzenie tam taksacji 1648.24/II. r. przez komisarzy królewskich (Kc. 129 k. 333, 334). Umarł 1658.4/X. r. w Poznaniu i pochowany u tamtejszych jezuitów (Kopia pob. pam.). Narzeczonej swej Elżbiecie Niegolewskiej, córce Macieja i Katarzyny z Orzelskich, na połowie wsi Dąbrowa i Stradym oraz przyległych ostrowów i łąk oprawił w r. 1623 posag 13.000 złp. (P. 1414 k. 371). Po skasowaniu tej oprawy, dokonał w r. 1638 następnej na połowie Dąbrowy i Stradymka(!), teraz już jednak w wysokości 18.000 złp. (P. 1419 k. 543). Elżbieta, będąc już wdową, za konsensem królewskim z 1660.2/II. r. starostwo kcyńskie cedowała t. r. synowi Maciejowi (Ws. 59 k. 475v). Umarła w Poznaniu w r. 1684, pochowana u tamtejszych jezuitów (Kopia pob. pam.). Krzysztof i Niegolewska synów mieli czterech: Maciej, ur. w Niegolewie w r. 1629, zmarł dzieckiem (ib.), Stanisław, drugi Maciej i Jakub, o których niżej. Córki: Katarzyna, Anna, Jadwiga, Dorota, Katarzyna i Zofia. Z nich, Katarzyna, najstarsza, ur. 1627.6/I. r. (ib.), niewatpliwie zmarła dzieckiem. Anna, ur. w Niegolewie 1630.11/II. r. (ib.), poszła w r. 1649 za Kazimierza Rogalińskiego, któremu przed ślubem Krzysztof M. zapisał sumę 7.000 zł. gotówką i 3.000 zł. w klejnotach, jako posag (Kośc. 302 k. 137). Rogaliński umarł w Poznaniu 1664.1/XII. r. w wieku lat 48, pochowany w Woźnikach u Reformatów, ona zaś umarła w r. 1696, pochowana w Poznaniu u Jezuitów. Byli bezdzietni. Jadwiga, ur. w Niegolewie 1631.31/XIII. (Kopia pob. pam.), po spisaniu w Dąbrowie 1655.6/II. r. umowy przedślubnej (P. 1068 k. 59), następnego dnia zaślubiła Władysława Manieckiego "podeszłego wdowca", który zmarł po półtorarocznym z nią pożyciu. Poszła po raz drugi w r. 1658 za Fabiana Wilhelma Rosena, podpułkownika regimentu pieszego kasztelana sanockiego, potem pułkownika, zmarłego między r. 1687 a 1689, ona sama żyła jeszcze w r. 1699. Dorota, ur. w Niegolewie w r. 1639, "w dzień Św. Krzyża" (Kopia pob. pam), więc chyba 14/IX. Zofia, ur. w Dąbrowie 1642.7/XII. r. (ib.), wyszła 1665.16/II. r. za Wojciecha Kierskiego i umarła w Szymankach w r. 1673, przy połogu córki (ib.). Wreszcie Katarzyna (może to jej imie zakonne?), ur. ok. r. 1644, wstąpiła doklasztoru cystersek w Owińskach, gdzie jej postrzyżyny odbyły się 1664.30/XI. r., a miała wtedy lat 20 (ib.). Kwitowała w r. 1665 brata Macieja z dóbr po rodzicach (P. 1076 k. 1008v). Była ksienią w r. 1705 (Kośc. 309 s. 227). Być może, iż jeszcze jedną córką Krzysztofa była panna Róża M-a, chrzestna 1661.13/IX. r. (LB Gościeszyn).

1) Stanisław, syn Krzysztofa i Niegolewskiej, ur. 1633.2/IV. r., poległ pod Suczawą w r. 1653, ok. 30/VIII. (Kopia pob. pam.).

2) Maciej, syn Krzysztofa i Niegolewskiej, ur. w Niegolewie w r. 1636 ok. 30/VIII. ("tydzień po Św. Bartłomieju", ib.), starosta kcyński 1660 r., mocą cesji dokonanej przez matkę, o czym było wyżej. Poseł na sejm w r. 1662 (P. 188 k. 483). Kasztelan śremski 1683 r. (P. 1106 k. 5). Od brata swej drugiej żony, Kazimierza Baranowskiego, jednego ze spadkobierców Adama Miękickiego, kupił w r. 1669 za 2.000 złp. części wsi Chobienice w p. kośc. (P. 1876 k. 76). Inne części w tejże wsi nabył w r. 1674 za 9.000 zł. od opiekuna nieletniego Jana Opalińskiego, też współspadkobiercy Miękickiego (P. 1426 k. 824). Opaliński, osiągnąwszy lata, dopełnił w r. 1684 tej transakcji (P. 1107 V k. 80). Za taką samą sumę w r. 1674 od innego współsukcesora Miękickiego, Stanisława Borka Gostyńskiego, łowczyca wieluńskiego, kupił jego części w Chobienicach (ib. k. 829), a w r. 1675 za tyleż inne części z tego spadku od Wacława z Otoka Zaleskiego jako opiekuna swych dzieci, po matce dziedziczących po tymże Miękickim (P. 1427 k. 199). Współspadkobierczynią Miękickiego była też i druga żona Macieja, Teresa z Baranowskich, która swoje części Chobienic w r. 1677 sprzedała mężowi za 3.333 złp. (P. 1428 k. 275v). Kupił on w r. 1683 od Rogalińskich, Jana i Aleksandra, cześnika inowrocławskiego, Mikołaja Władysława i Kazimierza, oraz od Aleksandra i jego brata Adama, jako spadkobierców stryja Kazimierza (szwagra Macieja M-go) wsie Woźniki i Borzysław w p. kośc., płacąc za nie sumę 54.000 złp. (P. 1106 VI k. 5). Od Stanisława i Hieronima braci Szczytnickich w r. 1685 kupił za 12.500 złp. części wsi Błocko i Łąkie w p. kośc. (P. 1109 V k. 40). Od Kazimierza Zakrzewskiego t. r. kupił za 9.600 złp. części Kąkolewa w p. kośc. (ib. k. 52). Uzarzewo, Święcinko i Rajskie w r. 1686 sprzedał za 26.000 zł. Janowi Morawskiemu (P. 1111 V k. 16v), a w r. 1689 temuż Morawskiemu sprzedał za 6.000 złp. czwartą część w Uzarzewie i Święcinie, nabytą niegdyś przez ojca od Marianny z Iwańskich Grudzińskiej (P. 1118 VIII k. 54). Od Adama Karchowskiego i jego siostry Urszuli, żony Andrzeja Żychlińskiego, spadkobierców rodzonej ciotki, Urszuli z Cieleckich Korzeniewskiej, starościny kościańskiej, kupił w r. 1690 za 4.000 złp. Godziszewo w p. kośc. Było to dopełnienie zobowiązania danego w r. 1687 przez rodzeństwo tych Karchowskich, Aleksandra i Annę, żonę Stanisława Tomickiego (P. 1431 k. 440). Od Anny Woźnickiej, wdowy po Janie Teodorze Cieleckim, działającej w imieniu własnym i synów: Antoniego Hieronima, Józefa, Stanisława i Zygmunta Cieleckich, kupił w r. 1691 za 32.000 zł. Kotowo w p. kośc. (P. 1122 XII k. 61). Wedle umowy zawartej w r. 1693, od Świętosława Radowickiego, nabywcy wespół z bratem Pawłem części Pawłowic od Izabeli z Bojanowksich Pigłowskiej, kupił w r. 1694 za 20.000 złp. jego połowę owych części (P. 1128 IX k. 33). Spisując w Dąbrowie 1696.7/XI. r. testament, zobowiązał się powtórzyć zapis 30.000 zł. dla córki Franciszki, swoją zaś część w Pawłowicach sprzedać żonie (Kośc. 308 k. 356). Umarł 1697.11/IV. r. (LM Gościeszyn) a pochowany został w Woźnikach u Reformatów 6/V. t. r. (Estr. XIV, s. 53). Ożenił się we Wronkach 1662.20/II. r. za Jadwigą Łącką, córką Jana, starosty nakielskiego, i Elżbiety z Grudzińskich. Umarła ona w Morakowie 1664.8/X. r., urodziwszy córkę zmarłą w dwie godziny po śmierci matki. Pochowana we Wronkach. Morakowo w p. kcyń. właśnie t. r. Maciej wziął na trzy lata od swej matki (Kopia pob. pam.). Po raz drugi zaśłubił w Grocholnie w r. 1667 Elżbietę z Marcinkowa Baranowską (ib.) córkę Adama Dadźboga i Barbary ze Strzeleckich. Wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1668 (Ws. 208 k. 294). Umarła ona w r. 1682, w 12 godzin po urodzeniu syna Walentego Franciszka, którego datę urodzenia podano na 16/II. (ib.), jednak jego metryka wyjęta z kościoła gościeszyńskiego określa datę chrztu na 10 lutego (P. 1074 k. 88). Trzecią swą żonę, Katarzynę Mycielską, córkę Krzysztofa i Teresy z Wyszyny Grodzickiej, wdowę 1-o v. po Andrzeju Gorzyckim (Kopia pob. pam. Kośc. 307 k. 452), zaślubił w Pawłowicach 1684.14/II. r. Gorzycki, rodzący się z Pawłowskiej, był dziedzicem macierzystej części Pawłowic i Robaczyska w p. kośc., od Zakrzewskich zaś kupił część w Kąkolewie (Kośc. 302 k. 559; P. 1429 k. 724, 1428 k. 375v). Dobra te odziedziczyła po nim jedyna córka Anna, pozostawały jednak w posesji matki i wraz z jej ręką przeszły w posiadanie Macieja M-go. Katarzyna z Mycielskich miała od męża dożywocie na starostwie kcyńskim, które skasowała 1693.10/VII. r., przy okazji cesji starostwa synowi mężowskiemu, Krzysztofowi M-mu (Kośc. 307 k. 452). Od męża dostała t. r. część Kąkolewa, którą on nabył od Zakrzewskiego (P. 1432 k. 324v), zaś w r. 1695 dożywotnie użytkowanie Pawłowic (P. 1130 XII k. 59v). Będąc już wdową, w r. 1698 kupiła za 33.000 złp. od Kazimierza Szlichtynka dobra Trzebinia w p. kośc. (P. 1134 II k. 31). Od pasierba Krzysztofa M-go, działającego też w imieniu brata Franciszka, wedle zobowiązania danego w r. 1696 zmarłemu jej mężowi, nabyła w r. 1700 za 30.000 złp. części Pawłowic, zaś od córki swej Anny Gorzyckiej uzyskała cesję jej części w tych dobrach (P. 1138 II k. 43v, 44v). W r. 1712 zawarła układ podziałowy z pasierbem Krzysztofem i tą swoją córką Gorzycką, a jego żoną, oraz ze swymi córkami zrodzonymi z Majejem M-im, Elżbietą i jej mężem Wesslem oraz Urszulą i mężem jej Walknowskim. Mocą tej transakcji wyznaczyła każdej z córek po 54.000 złp. Anna z Gorzyckich M-a wniosła już na Pawłowice posag 30.000 złp. a teraz matka dodała jej 24.000 złp. z sumy zabezpieczonej na tej części Pawłowic, którą zmarły Maciej M. kupił był od Radowickiego (P. 285 k. 6). Wybudowała od nowa kościół w Pawłowicach. Umarła w Dąbrowie 1712.10/XI. r. (LM Rąbiń). Z drugiego małżeństwa z Baranowską Maciej miał synów: Krzysztofa, praojca lini pawłowickiej, Jana Mikołaja, ur. 1672.20/VI. r., ochrzcz. 26/VI., zmarłego 1673.7/III. r. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), Stanisława Wacława, ur. w Dąbrowie, ochrzcz. 1675.10/III. r., zmarłego t. r. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), Jakuba Dominika, ur. w sierpniu 1676 r., zmarłego po 19 tygodniach (ib.), wreszcie Franciszka, praojca linii chobienickiej. Były z Baranowskiej i córki. Z nich, Elżbieta Barbara, ur. w Dąbrowie w r. 1669 ok. 9/II., ochrzcz. 24/II., zmarła 1672.30/XI. r. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.). Zofia Anna, ur. w Dąbrowie 1670.2/I. r. (Kopia pob. pam.), poszła w r. 1687, po Trzech Królach za Adama z Iwanowic Koźmińskiego, z czasem miecznika kaliskiego, umarła 1694.1/XI. r., pochowana w Kaliszu u Reformatów. Ludwika (Ludwina), ur. w r. 1673, przed 15/VIII., a ochrzcz. 16/VIII. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), poszła w Pawłowicach 1693.25/XI. r. za Rafała Tworzyjańskiego, łowczego wschowskiego, zmarłego w r. 1695. Poślubiła 2-o v. w Radomicku 1697.19/II. r. Adama Ponińskiego, starostę kopanickiego, z czasem kasztelana poznańskiego i umarła 1731.28/VIII. r. pochowana w Poznaniu u Jezuitów. Franciszka, ur. 1677.3/XIII. r. (Kopia pob. pam.), w r. 1700 żona Andrzeja Wyskoty Zakrzewskiego, późniejszego kasztelana santockiego, będąc już wdową umarła w Pakosławiu 1764.26/IX. r., pochowana w Woźnikach. Z trzeciej żony był syn Stanisław, ur. ok. r. 1692, zmarły w Dąbrowie w r. 1696, w wieku czterech lat, pochowany w Woźnikach (Kopia pob. pam.). Córki z niej znam cztery. Konstancja, ur. w Pawłowicach 1685.20 r. (ib.), niewątpliwie młodo zmarła. Elżbieta Teresa, ur. tamże 1687.29/III. r. (ib.), wyszła w r. 1705 za Franciszka Wessla, starościca rożańskiego, z czasem kasztelana zakroczymskiego, zmarłego w r. 1724, sama zmarła po r. 1716. Urszula Barbara, ur. w Dąbrowie 1689.20/IV. r., była w latach 1709-1729 żoną Antoniego Wierusz Walknowskiego, kasztelanica wieluńskiego, zmarłego między r. 1729 a 1732, umarła przed r. 1744 (w r. 1742 lub 1743?). Marianna Krystyna, siostra bliźnia poprzedniej, cysterka owińska, kwitowała w r. 1705 swą matkę i brata Krzysztofa z 10.000 zł. posagu (Kośc. 309 s. 227). W r. 1695 Elżbieta dostała od ojca zapis 39.000 zł., Urszula i Marianna po 13.000 złp. (Kośc. 307 k. 452).

(1) Krzysztof (Krzysztof Ignacy), sun Macieja i Baranowskiej, ur. w Dąbrowie 1670.2/II. r., ochrzcz. 7/II. (LB Gościeszyn; Kopia pob. pam.), otrzymał, jak już wiemy, 1693.10/VII. r. od swego ojca i macochy cesję starostwa kcyńskiego. Mianowany 1717.19/I. r. kasztelanem przemęckim (Kossak. III, s. 38). Od Franciszka i Andrzeja braci Strzeleckich dostał w r. 1698 zobowiązanie do sprzedaży dóbr Rąbiń w p. kośc. za 130.000 zł., z czego 106.300 zł. odebrał Andrzej, a po jego śmierci resztę w r. 1710 wziął Franciszek przy okazji nadawania tej transakcji charakteru wieczystego (Ws. 77 VII k. 38). Od Karola, cześnika kaliskiego i sędziego surogatora poznańskiego, oraz od Wojciecha, braci Rydzyńskich, działających w imieniu bratanka swego Gabriela oraz bratanic, panien Marianny i Teofili, Rydzyńskich, Krzysztof w r. 1699 kupił za 80.000 zł. ich część w Kąkolewie (P. 1136 II k. 29). Dopełniając ojcowskiego zobowiązania z r. 1696, odziedziczone po ojcu części Pawłowiec sprzedał w r. 1700 za 30.000 zł. macosze, ta zaś owe części scedowała swej córce Annie Gorzyckiej, żonie Krzysztofa M-go (P. 1138 II k. 43v, 44v). Wespół z bratem Franciszkiem skwitowany w r. 1709 przez siostrę Walknowską z danego jej przez ojca w latach 1693 i 1697 po równi z siostrami zapisu na 23.000 zł. (Kośc. 310 s. 250). Wspólnie z żoną zawierał w r. 1717 komplanację ze swymi siostrami, Wesslową i Walknowską, przyrodnimi tej żony (P. 1151 k. 124). Od szwagra, Antoniego Walknowskiego, kupił w r. 1719 za 173.000 złp. Łaszczyn, Izbice i Żelice w p. kośc. (P. 1164 k. 16v). Umarł w Pawłowicach 1721.6/I. r. pochowany w Woźnikach (LM Pawłowice; LM Rąbiń). Ożenił się 1682.27/XI. r. z Anną Gorzycką, córką Andrzeja i swej macochy Katarzyny z Mycielskich, dziedziczką po ojci Pawłowic, Robczyska i połowy Kąkolewa (Kopia pob. pam.). Kupiła ona w r. 1688 od Marcina Zakrzewskiego za 8.000 zł. jego części w Kąkolewie (P. 1116 XII k. 68v). Od męża w r. 1697 dostała zapis 16.000 złp. na dobrach Dąbrowa, Błocko, Łąkie i Stradym w p. kośc., z czego 15.000 złp. było rekompensatą za drzewo z lasów Pawłowic i Kąkolewa, posprzedawane rozmaitym osobom przez zmarłego kasztelana przemęckiego (P. 1133 II k. 18v). Wedle zobowiązania uzyskanego w r. 1700, kupiła w r. 1713 za 20.000 złp. od Pawła Radowickiego jego część w Pawłowicach (P. 1147 II k. 66). Owdowiawszy poszła 2-o v. 1722.23/VI. r. za Jana Władysława Kretkowskiego, podkomorzego J.Kr.Mci (LM Pawłowice), z czasem kasztelana chełmińskiego. Jako wdowa już i po tym drugim mężu, w r. 1728 uzyskała intromisję do dożywocia we wsiach Wyszyna i Russocice (I. Kon. 71 k. 256v). To było dożywocie od drugiego męża, po pierwszym miała prawa dożywotnie na wsiach: Rąbiń, Dąbrowa, Błocko, Łąkie, Stradyń, Godziszewo, Łaszczyn, Izbice, Żelice, a nazwana wtedy dziedziczką Pawłowic, Robczyska i połowy Kąkolewa (Kośc. 316 s. 252). Żyła jeszcze w r. 1734 (Ws. 85 k. 33v). Dzieci Krzysztofa i Gorzyckiej: Andrzej, o którym niżej, Stanisław Karol Benedykt, ur. w Pawłowicach, ochrzcz. w marcu 1795 r. (LB Pawłowice), niewątpliwie młodo zmarły, Teresa, ur. ok. r. 1701, zmarła we Wrocławiu 1716.19/X., w wieku lat 15 (LM Pawłowice). Gdzieindziej powiedziane, że zmarła 16/XI. t. r., zaś wiek określono na lat 12 (LM Rąbiń). Może też córką Krzysztofa była panna Teofila M-a "z Pawłowic", chrzestna 1716.16/II. r. (LB Łaszczyn). Mogła być jednak równie dobrze siostrą Krzysztofa.

Andrzej (Andrzej Walenty), syn Krzysztofa i Gorzyckiej, ochrzcz. 1698.19/X. r. (LB Gościeszyn), po śmierci ojca starosta kcyński. Od swej matki dostał w r. 1727 zapis 20.000 złp. (P. 1210 V k. 102). Od Zygmunta Unruga w r. 1745 wziął z zastaw miasto Poniec oraz wsie Miechcino i Janiszewo za sumę 140.000 zł., potem, po śmierci Unruga, dopłacił jeszcze pod zastaw tych dóbr 108.000 zł. Ludwikowi Unrugowi i wreszcie w r. 1748 kupił je od niego za cenę 343.600 zł., potrącając z tego oczywiście sumy zastawne (Ws. 90 k. 17v, 21). Od Macieja Mycielskiego, kasztelana oiznańskiego, wziął w zastaw w r. 1743 za 200.000 zł. dobra Żytowiecko, Mała Łąka, Grodziszczko, a trzymał je do śmierci (Ws. 95 k. 105v). Umarł w Pawłowicach (Poniecu?) 1771.19/V. r., pochowany w Pawłowicach (LM Pawłowice; LM Poniec). Zaślubił 1734.4/VII. r. Annę (Annę Petronellę) Bnińską, córkę Stanisława, starosty nakielskiego, i Joanny z Krzyckich (LC Krobia; LB Łaszczyn; P. 1309 k. 99v). W wyniku zawartego w r. 1753 kompromisu Władysław, starosta zelgniewski, i Antoni, kasztelan nakielski, bracia Krzyccy, wypłacili M-mu sumę 219.946 złp. jej posagu, która on t. r. oprawił żonie na Pawłowicach i Robczysku (P. 1309 k. 99v; K. P., wiad. z Poznania 7/IX.). Umarła na Śląsku, w Głogowie 1770.22/VI. r., mając lat 50 (LM Pawłowice; LM Rabiń). Synowie: Maksymilian, o którym niżej, Florian Władysław Ignacy, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1739.6/XII. r. (LB Łaszczyn), mianowany podkomorzym (kamerjunkrem) J.Kr.Mci w r. 1758 (K. P. nr 18, wiad. z Warszawy 3/V.), zmarły w Pawłowicach 1765.17/II. r. (LM Pawłowice), Owidiusz Rafał, ur. w Pawłowicach 1744.27/VIII. r., zmarły w Berlinie 1762.20(21?).VIII. r. (LB, LM Pawłowice, LM Rąbiń), Franciszek Michał, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1746.18/X. r. (LB Łaszczyn), niewątpliwie zmarły młodo. Z córek, Krystyna (Krystyna Barbara Róża), ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1736.29/VIII. r. (ib.), zaślubiona 1754.12/II. r. w Rąbiniu Józefowi Sczanieckiemu, staroście średzkiemu. Zofia, ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1741.12/IV. r. (ib.), zaślubiona tamże 1767.19/VII. r. Franciszkowi Czapskiemu, wojewodzie chełmińskiemu, umarła w Pawłowicach 1771.6/V. r. Joanna (Jonanna Katarzyna), ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1743.13/I. r. (ib.) zmarła w Pawłowicach 1765.24/II. r. (LM Pawłowice).

Maksymilian (Maksymilian Antoni Jan), syn Andrzeja i Bnińskiej ur. w Łaszczynie, ochrzcz. 1737.5/VII. r. (1738?5/VI) (LB Łaszczyn), jednocześnie z bratem mianowany podkomorzym (kamerjunkrem) J.Kr.Mci 1758 r. (K. P. nr 18, wiad. z Warszawy 3/V.). Posłował na sejm w r. 1773 (P. 1350 k. 23), mianowany 1775.11/IV. r. pisarzem w. kor. (Kośsak. III s. 93), był 1775 r. kawalerem Św. Stanisława, zaś w r. 1782 kawalerem Orła Białego (P. 1359 k. 137). Jako współspadkobierca prababki Teresy Baranowskiej, prawo spadkowe do dóbr po jej ojcu, Adamie Dadźbogu Baranowskim, to jest do: Grocholna, Rospędku, Dębogóry, Łankowic, Malic, Gromadna, Spiór, Bąku, Tupadł, Siernik, Szamocina Lastkowa cedował w r. 1771 Maciejowi M-mu, staroście wałeckiemu (Kc. 148 k. 12). Przejąwszy po ojcu zastaw dóbr Żytowiecko, Mała Łęka i Grodziszczko, kupił owe dobra 1771.20/VI. r. za 500.000 zł. od Jana Nepomucena Mycielskiego, starosty ośnickiego (Ws. 95 k. 105v). Grodziszczko kontraktem spisanym jeszcze wcześniej, 1770.8/VI. r., zobowiązał się sprzedać za 100.000 Józefowi M-mu, kasztelanowi poznańskiemu (ib. k. 106v). Od swego teścia Jakuba Czapskiego, podskarbiego ziem pruskich, kontraktem zawartym w zamku Misterwald 1772.16/I., kupił za 300.000 zł. pałac w Warszawie na gruntach zw. Glinki cz. Kałęczyn, wraz z jurydyką oraz kamienicą tam położoną zwaną Łazionka (Kośc. 311 k. 101). Od Franciszki z Radomickich Szołdrskiej t. r. kupił za 20.000 zł. kamienicę w Rynku poznańskim, przy rogu ulicy Wronieckiej, zwaną "Radomickich" (Kośc. 331 k. 106v). Mocą kontraktu z 1775.13/VIII. r., utwierdzonego w 1777 r., kupił od Macieja M-go, starosty wałeckiego, za 520.000 złp. misato Gołańcz i wsie: Smolary, Chawłodno, Chojna, Potulin, Jeziorki, Smogulec, z folwarkami: Krzyżanki, Budki, Mostki, z pustkami, Adamierz i Jeleń, z młynami: Prostkowski, Miejski i Nowy, w p. kcyń. (Kośc. 332 k. 127; P. 1354 s. 936). Formalny podział spadku rodzicielskiego między Maksymilianem a jego siostrzenicą Franciszką Czapską, córką zmarłej siostry Zofii, nastąpił w r. 1779. Z dóbr: Pawłowice, Poniec, Konary, Łaszczyn, Rąbiń, Dąbrowa, Kąkolewo, oszacowanych na 1.492.246 zł., należała się jej wypłata 373.061 zł. i jako procenty za ubiegłe lata 171.532 zł. Zaś z fortuny po jej babce, Annie z Bnińskich M-ej suma 125.475 złp. (P. 1086 k. 447). Franciszka Czapska, wojewodzianka chełmińska, była jedną obok Maksymiliana M-go współspadkobierczynią jego rodziców, bowiem druga jego siostra, Sczaniecka, zmarła bezpotomnie. Jeszcze w r. 1768 teściowa M-go, Rozalia z Czapskich Czapska podskarbina ziem pruskich, uzyskała od Kazimierza Zaremby zobowiązanie sprzedaży dóbr Płastowo w p. kośc. Synowie Kazimierza, Tadeusz i Beniamin Ignacy Zarembowie nie dopełnili ojcowskiego zobowiązania, procesował więc ich Maksymilian i w r. 1778 uzyskał dekret na swoją korzyść i swej żony, w wyniku którego w r. 1779 kupił owe dobra od Zarembów za 51.000 złp. i 100 zł. węg. rękawicznego (P. 1356 k. 409v). Od Antoniego Goczałkowskiego kupił w r. 1782 za 162.000 złp. Kociugi w p. kośc. (P. 1359 k. 66v), a od Michała Krzyżanowskiego t. r., wedle kontraktu z 25/VI., miasta Stary i Nowy Trzciel, wsie: Świdwowiec, Gronowiec, Siercz i Jabłonka w p. pozn., płacąc 910.000 złp. (P. 1359 k. 139). Wedle kontraktu z 1782.25/VI. r. od Józefa M-go, teraz już wojewody kaliskiego, kupił t. r. za 640.000 złp. miasto Pniewy i wsie: Pniewska Wieś, Kunino, Lubocześnica, Zamorze, Turowo, Jakubowo z nowo erygowanym folwarkiem Rudka, sprzedając jednocześnie wojewodzie za 260.000 złp. dobra swe: Dąbrowa, Stradzyń, Łąkie i Błocko (P. 1359 k. 137, 138). Od Jana Topińskiego, susceptanta grodzkiego poznańskiego, kupił w r. 1788 za 3.000 złp. dwa grunty przy ulicy Wronieckiej, koło Bramy Wronieckiej w Poznaniu (P. 1365 k. 606-608). Od ordynata ks. Antoniego Sułkowskiego, wojewody kaliskiego, kupił w r. 1791 wedle kontraktu z 12/IX., miasto Zduny oraz wsie: Perzyce, Borownica, Chachalnia, Ujazd, młyny: Piaski, Siejowy, Kubowy, Bartkowskki, dalej wsie i młyny: Baszków, Bestwin, Ruda, Rochy, Trzaski, Kubowe, Trafary, miasto Kobylin i wsie: Rembiechów, Długołęka, Bartoszek z folwarkiem zwanym Kobyliński, w powiatach kaliskim i pyzdrskim (Ws. 106 k. 113). Maksymilian M. był jednym z najbogatszych u schyłku XVIII wieku właścicieli ziemskich w Wielkopolsce. Zmarł w Pawłowicach 1799.1/I. r. i tam pochowany (LM Pawłowice; Nekr. Franciszkanek śrem.; LM Gnin). Żonie swej Konstancji Czapskiej, córce Jakuba, podskarbiego ziem pruskich, i Rozalii z Czapskich, wojewodzianki pomorskiej, w r. 1772 zabezpieczył na Konarach w p. kośc. sumę 240.000 zł., wziętą na poczet posagu (Kośc. 331 k. 90). Umarła 1813.29/VII. r., pochowana w Pawłowicach (LM Łęki Wielkie; LM Gnin, tu data 18/VII.). Z synów, o Stanisławie i Mikołaju będzie niżej. Tomasz (Tomasz Euzebiusz Łazarz Maksymilian), ur. w Pawłowiecach, ochrzcz. 1782.16/XII. r., umarł na suchoty w Dreźnie 1803.14/XI., pochowany w Pawłowicach (LB, LM Pawłowice). Z córek, Józefa (Józefa Nepomucena Rozalia Konstancja Franciszka), ur. w Rąbiniu, ochrzcz. 1773.26/I. r. (LB Rąbiń), wyszła 1790.25/XI. r. w Pawłowicach za Augustyna z Iwanowic Koźmińskiego, porucznika wojsk koronnych, potem rotmistrza kawalerii narodowej, umarła 1792.19/XII. r., pochowana we Wronkach. Koźmiński umarł na suchoty w Poznaniu 1794.3/VI. Helena, mająca pięć tygodni i trzy dni umarła w Rąbiniu 1774.7(8?)/IV. r., pochowana w Pawłowicach (LM Rąbiń; LM Pawłowice). Katarzyna (Katarzyna Regina Barbara Cecylia), ur. w Rąbiniu 1775.24/XI. r. (LB Rąbiń), zaślubiła w Pawłowicach 1793.10/I. r. Prokopa Mielżyńskiego, rotmistrza kawalerii narodowej, zmarła 1817.14/II. r. (zob. niżej).

Przeglądanie 654 pozycji zakresu Miaskowscy - Mierzewscy.

[23]