Przeglądanie 754 pozycji zakresu Morawscy - Myśniewscy.
1[2]3456
Morawscy - Myśniewscy
c) Paweł, syn Adama i Marii Moes, ur. w Warszawie 1929.10/XI. r., mgr filozofii Uniw. Jagiellońskiego, historyk sztuki, zaślubił w Kielcach 1953.24/IV. r. Wandę Rafalską, córkę Zygmunta, inżyniera, i Felicji z Brykalskich, też historyka sztuki. Syn Krzysztof, ur. w Kielcach 1955.7/V. r.
(4) Zdzisław, syn Kajetana i Łempickiej, ur. w Jurkowie 1859.4/XI. r., radca sekcyjny w Ministerstwie do spraw Galicji w r. 1899, rzeczywisty radca stanu i sekretarz tego ministerstwa, minister do spraw Galicji w latach 1914-1916, autor studiów z dziejów renesansu włoskiego, umarł w Krakowie 1928.21/I. r. i tam pochowany (Dz. P.). Był bez żenny.
III) Stanisław, syn Pawła i Kaczkowskiej, wspólnie z bratem Jakubem w r. 1686 kwitował się z bratem Pawłem (P. 1111 V k. 3v). Od Stanisława Russockiego w r. 1694 kupił za 29.150 złp. Bobolczyno w p. pozn. (P. 1127 V k. 44v). Wieś Bednary w p. gnieźn. w r. 1695 sprzedał za sumę 12.800 złp. Antoniemu Objezierskiemu (P. 1129 II k. 108v), bratu swej żony. Bobolczyno w r. 1717 sprzedał za 30.000 złp. Janowi Bronikowskiemu i Konstancji Eleonorze z Mielęckich małżonkom (P. 1155 k. 156v). Cedował w r. 1716 pewną sumę Franciszkowi Rutkowskiemu i przy tej okazji zwał swego ojca "Dzierżykrajem Morawskim" (P. 1150 k. 38v). Sam niewątpliwie też tak się pisał, bo go w r. 1718, już zmarłego, tak mieni zięć Rutkowski (P. 1157 k. 8v). Umarł zatem w r. 1717 lub 1718. Jego żoną, zaślubioną w r. 1691, między 3/XI a 19/XI, była Teresa Objezierska, córka Rafała i Joanny z Twardowskich, wdowa 1-o v. po Mikołaju Koczorowskim, która mu wniosła 6.000 zł. posagu (Ws. 76 k. 322v; P.1145 k. 91v). Będąc już wdową, zapisała w r. 1721 synom swym, Leonowi i Janowi M-im sumę 4.000 złp. (P. 1179 k. 61). W r. 1722 była już 3-o v. żoną Tomasza Wyganowskiego (P. 1186 k. 94v). Żyła chyba jeszcze w r. 1737 (P. 1240 k. 72v), nie żyła już w r. 1747 (G. 98 k. 146). Synowie: Leon, Jan i Wojciech. Z córek, Róża Dorota, ochrzcz. 1694.31/VIII. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Joanna (Joanna Helena), której brat przyrodni Franciszek Koczorowski w r. 1703 dał klejnoty pozostałe po matce (P. 1143 I k. 32), ojciec zaś w r. 1711 zapisał jej sumę 10.000 złp. (P. 1146 I k. 74). Była ona w r. 1716 żoną Franciszka Rutkowskiego, którego zaślubiła może właśnie t. r. Żył on jeszcze w r. 1728 a w r. 1743 Joanna była 2-o v. żoną Kaspra Wyganowskiego. Oboje ci małżonkowie zmarli między r. 1748 a 1751.
(I) Leon, syn Stanisława i Objezierskiej, ur. w r. 1697, dr. obojga praw, otrzymał święcenia kapłańskie w r. 1724, był potem kolejno, wikarym i proboszczem w Osiecznie, kanonikiem kamienieckim w r. 1726 (P. 1204 k. 76), plebanem w Modrzu w latach 1728-1735 (LB Św. Maria Magdal., Pozn.; P. 1240 k. 72v). Instalowany na kanonię poznańską fundi Drożdżyce 1730.23/III. r., delegat kapituły katedralnej poznańskiej na Trybunał Koronny w r. 1736, oficjał i wikariusz generalny czerski w r. 1738 lub 1739, audytor biskupi 1738 r., instalowany t. r. na kanonię gnieźnieńską fundi Sarb, generalny prokurator kapituły gnieźnieńskiej w latach 1743-1756, a grona tej kapituły zasiadał na Trybunale Koronnym najpierw w latach 1741 i 1746 jako wiceprezydent, w latach 1752 i 1762 jako prezydent. Instalowany na kanclerstwo gnieźnieńskie 1759.25/X. r., archidiakon poznański 1760.22/IX. r., obrany archidiakonem gnieźnieńskim 1762.24/IV. r., instalowany na ten urząd 9/XII. t. r. Za rządów prymasa Podoskiego wikariusz generalny i oficjał gnieźnieński (Korytkowski; Nowacki II). Wespół z braćmi, Janem i Wojciechem w r. 1719 odkupił od Jana bronikowskiego i żony jego Konstancji Eleonory z Mielęckich za 30.000 zł. wieś Bobolczyno, sprzedaną przez ojca (P. 1169 k. 46), zaś w r. 1726 wspólnie z Wojciechem to Bobolczyno, stosowanie do zobowiązania z r. 1720, sprzedali za taką samą sumę bratu Janowi (P. 1204 k. 76). Swym stryjecznym, Rochowi i Teodorze, ks. Leon zapisaL w r. 1725 sumę 10.000 zł. (G. 94 k. 377). Będąc jednym ze spadkobierców stryja Jana, kasztelana przemęckiego, swoją i brata Wojciecha część w dobrach Wziąchowo, Małgowo i w folwarku Turczyna p. pyzdr. w r. 1721 sprzedał za 5.143 złp. Józefowi Zbijewskiemu (P. 1189 k. 10v). Od Józefa Duszyńskiego, działającego w imieniu swych dzieci, kupił 1750.10/I. r. za 6.800 złp. części dóbr Łanowo i Przywóz Patrzyczyzna w ziemi wieluńskiej (G. 98 k. 343). Od Wojciecha Krzywosędzkiego w r. 1754 kupił za 24.000 złp. Budzisław Wielki cz. Kościelny w p. gnieźn. (P. 1313 s. 242v) i t. r., 17/XII, tę wieś sprzedał bratankowi Franciszkowi (G. 98 k. 704v, 705). Wspólnie z bratem Janem spadek po zmarłym bracie Wojciechu, sędzim ziemskim wschowskim, jak również przyszły spadek po jego żonie, cedowali w r. 1775 Wojciechowi M-mu, bratankowi ze stryjecznego ich brata (G. 102 k. 15v). We wsi Dąbrówce po spaleniu się tam w r. 1774 kościoła ks. Leon wystawił nowy, drewniany. Drewniany kościół wystawił też w r. 1752 w Opatówku, swojej wsi prestymonialnej (Korytkowski; Łukaszewicz). Umarł w Gnieźnie 1780.23/V. r., pochowany w kaplicy Św. Krzyża (LM Katedra, Gniezno)
(II) Jan, syn Stanisława i Objezierskiej, deputat na Trybunał Koronny w r. 1753 (LB Zajączkowo), pisarz subdelegat grodzki poznański w r. 1754 (P. 1313 k. 194v), przysięgał na urząd pisarza grodzkiego poznańskiego 1755.12/VII. r. (P. 1314 k. 115), mianowany surogatorem grodzkim wschowskim 1758.12/VI. r. (Ws. 92 k. 145v), wojski poznański w r. 1760 (G. 99 k. 255v). Jak już wiemy, współnabywca wraz z braćmi Bobolczyna od małżonków Bronikowskich, otrzymał w r. 1720 od braci zobowiązanie sprzedania mu tej wsi, nabył zaś ją od nich ostatecznie w r. 1726. Jako jeden ze spadkobierców stryja Jana, kasztelana przemęckiego, został w r. 1721 obok innych spadkobierców skwitowany przez Zofię ze Zdzychowskich Trzcińską (P. 1179 k. 76). Były posesor Sadów w p. pozn., scedował w r. 1723 sumy Melchiorowi Nieżychowskiemu (P. 1191 k. 295v). Dziedzic Przystanek, dóbr kupionych w r. 1728 za 27.000 złp. od szwagra Franciszka Rytkowskiego (P. 1214 k. 26) w r. 1729, według układu przyjacielskiego z r. 1721, kupił za 750 zł. od Kaspra Henryka Konarskiego łąki w Lubosinie, przylegające do Przystanek (P. 1218 k. 14v). Posesor Budzisławia Mniejszego, wsi należącej dawniej di stryja Jakuba M-go, w r. 1735 (P. 1240 k. 88v, 1241 k. 1), uzyskał w r. 1736 od współspadkobierców tego stryja, więc od Kajetana, starościca gniewkowskiego, i od Rocha M-ch, cesję ich praw do pozostałych po stryju dóbr Budzisław i Zebrzyna w p. gnieźn. (I. Kon. 77 k. 50). Od sióstr Woźnickich, Katarzyny zamężnej Sczanieckiej, podczaszyny dobrzyńskiej, i Marianny zamężnej Ruszkowskiej, w r. 1763 kupił wieś Dąbrówkę (G. 100 k. 392, 393). Jako już dziedzic tej wsi, w r. 1782 kwitował się wzajemnie z Antonim Swinarskim z toczonych procesów (G. 109 k. 124v). Po bezdzietnej śmierci córki swej Bibianny, zamężnej Bojanowskiej, wyprocesował w r. 1783 od Bojanowskich zwrot 8.000 złp. jej posagu, z czego ich skwitował w r. 1784 (P. 1351 k. 103). Skwitowany w r. 1785 przez zięcia Macieja Kowalskiego z 13.000 złp., z sumy posagowej 20.000 złp., zapisanej w r. 1777 pierwszemu mężowi córki Zofii, Janowi Mańkowskiemu (P. 1362 k. 465). Dąbrówkę sprzedał 1787.3/VI. r. za 70.000 złp. mężowi swej wnuczki, Andrzejowi Gorzeńskiemu, regentowi ziemskiemu wschowskiemu, sprzedał mu również i Przystanki, t. r. kwitując go z 96.000 złp. ceny tej wsi (P. 1373 k. 10, 11). Niemniej, jeszcze w r. 1790 występował jako dziedzic Przystanek z przyległościami (P. 1350 k. 113v). Jego pierwszą żoną była N. Przybysławska, córka Kazimierza i Katarzyny z Kawieckich, z którą żył, jak się zdaje, nader krótko (P. 1283 k. 141). Drugą żoną była w r. 1722 Katarzyna Sczaniecka, córka Franciszka i Konstancji z Wilczyńskich (P. 1187 k. 8v). Dożywocie wzajemne spisywał z nią w r. 1776 (P. 1353 k. 288v). Umarła w r. 1788 (w Dąbrówce?) pochowana 10/V u Reformatorów w Szamotułach (LM Ostroróg; Nekr. Reform., Szamot.). Z pierwszej żony był syn Franciszek. Z drugiej synowie: Andrzej, Stanisław, Ignacy, który w r. 1755 od stryja Wojciecha dostał zapis 15.000 złp. (P. 1315 k. 137v), Jan, zmarły 1755.13/VI. r. pochowany w Poznaniu u Dominikanów (LM Św. Maria Maria Magdal., Pozn.) wreszcie Anastazy Leon, ochrzcz. 1728.6/IX. r. (LB ib.), zapewne zmarły dzieckiem. Z córek urodzonych z drugiej żony, Konstancja wyszła 1754.25/XI. r. w Gnieźniue za Wojciecha Miaskowskiego. Od swego stryja Wojciecha uzyskała w r. 1755 zapis 5.000 złp. (D. 1315 k. 137v). Umarła w Opatówku 1760.10/II. r., pochowana u Dominikanów w Poznaniu. Bibianna, niezamężna w r. 1745 (LB Zajączkowo), w latach 1748-1750 żona Mikołaja Bojanowskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1783. Wreszcie Zofia, ur. około r. 1738, niezamężna w r. 1755, kiedy stryj Wojciech zapisał jej 2.000 złp. (P. 1315 k. 137v), poślubiła w r. 1765 Jana Mańkowskiego z Rudek, zmarłego 1782.12/III r., już 1782.11/IV r. w Ostrorogu wyszła 2-o v. za Macieja Kowalskiego, a umarła nagle w Przystankach 1788.17/IV. r., pochowana w Szamotułach u Reformatorów.
1. Franciszek, syn Jana i Przybysławskiej, regent grodzki pyzdrski w r. 1754 (I. Kon. 78 s. 817; LB Zajączkowo), wojski poznański w r. 1763 (LB Opalenica). Plenipotent w r. 1746 swej ciotki panny Rozalii Przybysławskiej (P. 1283 k. 141). Jak już widzieliśmy, w r. 1754 od stryja ks. Leona M-go nabył Budzisław Kościelny. Umarł bezpotomnie przed r. 1766. Jego żoną była Rozalia Bnińska, córka Rafała, kasztelaana śremskiego, i Marianny z Kwileckich, nazwana w r. 1767 "wojską poznańską" (LB Pniewy). W r. 1768 była 2-o v. żoną Franciszka Krzyżanowskiego, pisarza ziemskiego poznańskiego, zaś 3-o v. w Chrzypsku 1772.9/II. r. wyszła za Józefa Moszczeńskiego, kasztelana lędzkiego (LC Czarnków), umarła zaś 1796.26/XI. r., mając 73 lata, pochowana w kościele otorowskim (LM Otorowo).
2. Andrzej, syn Jana i Sczanieckiej, skarbnik poznański w r. 1766 r. (G. 100 k. 208), wojski mniejszy poznański w r. 1773 (I. Kon. 80 k. 260v), w końcu miecznik poznański (G. 105 k. 108v). Od stryja Wojciecha, wtedy podsędka ziemskiego wschowskiego, który podawał go do chrztu i wychowywał, uzyskał w r. 1755 zapis 25.000 złp. (P. 1315 k. 137v). Dziedzicem Budzisławia Kościelnego cz. Wielkiego, odziedziczonego po zmarłym bracie Franciszku, był już w r. 1765 (G. 100 k. 147, 208, 340v, 346v). Na Budzisławiu Kościelnym w r. 1773 zabezpieczył sumę 4.500 złp. Janowi Józefowi Czaplickiemu (I. Kon. 80 k. 260v). Nie żył już w r. 1778 (G. 105 k. 10bv). Żoną jego, zaślubioną 1768.2/II. r. była Elżbieta Będorska, córka Wawrzyńca, podczaszego łomżyńskiego, i Katarzyny z Mańkowskich (LC Stary Gostyń). Jako wdowa po mieczniku poznańskim występowała w r. 1778 z nieletnimi córkami, józefą i Julianną (G. 105 k. 37, 108v). Umarła między 1780.11/VII. r. a 1782 r. (G. 109 k. 56). Z córek, Julianna (Julianna Michalina), ur. w Daleszynie 1769.19/VI. r. (LB Stary Gostyń), zaślubiła w Grylewie 1781.20/VII. r. (a więc mając lat 12!) Stanisława Ulatowskiego, kapitana wojsk koronnych, właściciela Rybowa. Na cztery dni przed ślubem, 16/VII., ochrzczono ją w kościele grylewskim z ceremonii. Umarła bezpotomnie w r. 1787 lub 1788. Józefata, jeszcze będąc panną, w r. 1787 otrzymała od dziada Jana M-go zapis 20.000 złp. (P. 1375 k. 6). T. r., przed 3/VI., wyszła za Andrzeja Gorzeńskiego, regenta ziemskiego wschowskiego, z czasem prezydenta Trybunału Poznańskiego, żyła jeszcze 1820.10/VII. r. Obie siostry były po ojcu dziedziczkami Budzisławia (Py. 164 k. 760v).
3. Stanisław, syn Jana i Sczanieckiej, kanonik kolegiaty Św. Jerzego w Gnieźnie w r. 1745 (LB Zajączkowo), koadiutor kanonii katedrialnej poznańskiej fundi Wyskoć, instalowany na tej koadiutorii 1770.12/III. r. (Install., s. 153), już kanonik katedralny 1781 r.(G. 108 k. 25, 42), był w r. 1784 jednym z wykonawców ostatniej woli stryja, ks. Leona M-go, archidiakona gnieźnieńskiego (G. 111 k. 9). W r. 1787 bratanicom swym, Juliannie i Józefie scedował swoją część z dóbr rodzicielskich jak również ze wszystkich możliwych sukcesji (P. 1364 k. 33). Chyba żył jeszcze 1788.17/IV. r., kiedy umierała jego siostra zamężna Kowalska (Nekr. Reform. Szamot.).
(III) Wojciech, syn Stanisława i Objezierskiej, sędzia kapturowy poznański w r. 1733 (P. 1238 k. 219), pisarz grodzki gnieźnieński w r. 1738 (P. 1253 k. 202v), podsędek ziemski wschowski w r. 1755 (P. 1315 k. 137v), sędzia ziemski wschowski w r. 1763 (Ws. 93 k. 136). Jeden ze spadkobierców stryja Jana, kasztelana przemęckiego, w r. 1722 potwierdził dane przez brata Leona w r. 1721 zobowiązanie Józefowi Zbijewskiemu względem sprzedaży ich części Wziąchowa i Małgowa (P. 1189 k. 10v), zaś rezygnacji formalnej dokonał w r. 1726 (P. 1208 k. 58). Cesję praw do sukcesji po kasztelanie uzyskał w r. 1723 od stryja Jakuba i t. r. od brata, ks. Leona, w r. 1726 od brata stryjecznego, Kajetana, zaś w r. 1745 od brata stryjecznego, Rocha (Ws. 96 k. 2, 2v). W charakterze współspadkobiercy kasztelana spłacił Annę z Wężyków, żonę Aleksandra Łubieńskiego, podsędka ziemskiego kaliskiego, poczym ona w r. 1726 skasowała swe prawa oprawne, jak również i inne, na dobrach Iwnie, Chorzałkach, Ruścu i Wiktorowie (P. 1206 k. 29, 32). Szczepankowo w p. pozn. sprzedał w r. 1730 za 36.600 złp. Maciejowi Wierusz Kowalskiemu (P. 1224 k. 112). Od Stefana Sulmirskiego i Barbary z Krzyżanowskich, teściow swych, 1732.26/IX. r. kupił za 36.100 złp. Dalabuszki p. kośc. (P. 1235 k. 111v; Ws. 85 k. 74). Sprzedał te dobra w r. 1738 za 48.100 złp. Antoniemu Bartoszewskiemu (P. 1253 k. 202v). Był w r. 1742 posesorem Zakrzewa w p. kośc. (P. 1267 k. 19v). Od Aleksandra Unruga, dzialającego w imieniu własnym, brata Karola i siostry Fryderyki, otrzymał 1743. 29/IV r. zobowiązanie sprzedania za 15.000 zł. Stanisławowa i Stanisławówka w p. gnieźn. (Ws. 88 k. 44v). Od swego ciotecznego brata Marcina Kawieckiego, rodzącego się z Anny M-ej i przez matkę spadkobiercy czarnkowskich, uzyskał w r. 1748 zobowiązanie do sprzedaży za 28.000 zł. części Karchowa, Belęcina i pustek Trzebca (Kośc. 324 k. 70), zaś w r. 1750 formalną rezygnację tych dóbr (P. 1298 k. 59v). Części te w r. 1753 sprzedał za 40.000 złp. Baltazarowi z Gorzyc Lossowowi (P. 1309 k. 77v). Oblatował w r. 1764 swój testament, spisany 8/IV. t. r. (Ws. 93 k. 213v). Od Baltazara Lossowa w r. 1765 kupił za 108.500 złp. Belęcin w p. kośc. (P. 1340 k. 67). Ustanowił w r. 1773 swego stryjecznego bratanka Wojciecha, syna Kajetana, spadkobiercą dóbr po swojej śmierci i po wygaśnięciu dożywocia żony (Ws. 96 k. 2). Aprobowali tę decyzję bracia jego, ks. Leon i Jan, w r. 1775 (G. 102 k. 15v). Nazwany w r. 1777 byłym dziedzicem dóbr Siernicze Małe w p. gnieźn. (G. 104 k. 92). Wspomnianemu wyżej bratankowi Wojciechowi sprzedał 1778.4/VII. r. Belęcin i Krachowo za 108.500 zł. (Ws. 97 k. 106). Posiadanie Belęcina zachował jednak w formie zastawu (Ws. 102 k. 23). Umarł w Belęcinie 1785.4/X. r. i został pochowany w Osiecznie u Reformatorów (LM Świerczyna). Wiek jego w chwili śmierci miał wynosić lat 70, ale był niewątpliwie znacznie starszy, jeśli już w r. 1722 mógł dokonywać akty prawne. Pierwszą jego żoną była Marianna Będorska, córka Walentyna i Joanny z Mikołajewskich, której 1726.3/IX. r. oprawił posag 10.000 złp. (P. 1206 k. 62). Żyła ona jeszcze 1728.6/IX. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Drugą żoną była Jadwiga Sulmierska, córka Stefana i Barbary z Krzyżanowskich, którą zaślubił zapewne około 1732.26/IX. r., wtedy bowiem brał za nią posag 16.000 złp., z ceny zapłaconej teściowi za kupione od niego dobra Dalabuszki (Ws. 85 k. 74). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisali w r. 1733 (P. 1238 k. 219). Posag jej, owe 16.000 złp., w r. 1742 po skasowaniu oprawy na Dalabuszkach zabezpieczył na połowie dóbr (P. 1267 k. 19v), a ponowił to w r. 1744 (P. 1275 k. 161). Jadwiga umarła w Belęcinie 1776.27/VIII. r., pochowana u Reformatorów w Osiecznie. Miała mieć lat 60 (LM Świerczyna). Jej spadkobiercy, Józef i Ignacy bracia Urbanowscy i ich siostra Joanna zamężna Kołdowska, rodzący się z Teresy Sulmierskiej, siostry Jadwigi, kwitowali w r. 1777 M-go z posagu swej ciotki, to jest z 16.000 zł., oraz z sumy 2.000 zł., którą w r. 1741 zapisał był żonie (Kośc. 333 k. 35).
IV) Jakub, syn Pawła i Kaczkowskiej, w r. 1686 kwitował się z braćmi, Pawłem i Stanisławem (P. 1111 V k. 3v). Od Kazimierza Umińskiego, komornika granicznego inowrocławskiego i burgrabiego grodzkiego radziejowskiego, w r. 1699 kupił za 24.000 złp. dobra: Budzisław Górny, Zbyrzyno i pustkę Zbyrzynko w p. gnieźn. (P. 1137 V k. 46v). Wraz z innymi współspadkobiercami brata Jana, kasztelana przemęckiego, w r. 1721 spisał z Józefem Zbijewskim kontrakt sprzedaży dóbr po tym bracie, Wziąchowa i Małgowa w p. pyzdr., pod zakładem 136.000 złp. (P. 1184 II k. 31v). Umarł między r. 1729 a 1735, nie pozostawiając potomstwa (P. 1240 k. 88v). Jego żoną była Konstancja Dobrzycka, córka Chryzostoma i Anny z Orzelskich, wdowa 1-o v. po Chryzostomie Krassowskim z którą wzajemne dożywocie spisywał 1689.17/I. r. (Kośc. 307 k. 149, 356 k. 50). Konstancja żyła jeszcze w r. 1729 (P. 1240 k. 88v).
V) Wojciech (Wojciech Ambroży), syn Pawła i Kaczkowskiej, ochrzcz. 1667.24/IV. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), dobra swe Rusko z folwarkiem Suchorzewko i Łobeską Łąką oraz połowę wsi Suchorzewko w p. pyzdr. w r. 1691 sprzedał za 15.633 zł. Franciszkowi Koszutskiemu (P. 1121 IV k. 22). Umarł między r. 1709 a 1712 (Kc. 134 k. 19, 118). Jego pierwszą żoną była w r. 1695 Marianna Trzebicka, córka Andrzeja, kasztelana spicimirskiego, i Jadwigi z Żychlińskich, a więc pasierbica jego starszego brata, Pawła M-go. Marianna i jej rodzeństwo byli dziedzicami Myśliborza i Markowic (I. Kon. 69 k. 581). Wojciech w imieniu własnym i tej żony w r. 1697 kwitował braci jej z rocznej prowizji od sumy 2.250 złp. (ib. 70 k. 245). Jego drugą żoną była w r. 1701 Marianna Brudzyńska, córka Stanisława i Konstancji z Wałdowskich (Kc. 134 k. 74). Występowała w r. 1712, będąc już wdową, w imieniu własnym i nieletnich swych dzieci: Rocha, Teodory i Petronelli (Kc. 134 k. 118). Żyła jeszcze w r. 1736 (Z. T. P. 47 k. 492). Z córek, o Petronelli nie mam innych wiadomości. Chyba już nie żyła w r. 1721, bo w pokwitowaniu danym spadkobiercom kasztelana przemęckiego przez Zofię z Zdzychowskich Trzcińską, spośród dzieci Wojciecha wymienieni tylko Roch i Teodora (P. 1179 k. 76). Teodora, potem zwana niemal stale Teofilą, jeszcze niezamężna 1728.23/VI. r. (P. 1235 k. 117), była w r. 1732 żoną Andrzeja Nieświastowskiego, po którym owdowiawszy, w r. 1738, krótko po 5/II. wyszła 2-o v. za Andrzeja Jabłkowskiego, zmarłego przed r. 1772, sama umarła w r. 1777 lub 1778.
Roch, syn Wojciecha i Brudzyńskiej, w r. 1712 nieletni, kwitował się w r. 1725 ze swym stryjecznym bratem Wojciechem z 10.284 zł., zapisanych sobie w r. 1723, a pochodzących z rozrachunku ze sprzedaży Wziąchowa i Małgowa, odziedziczonych po kasztelanie przemęckim przez jego braci i bratanków (P. 1193 k. 39; G. 94 k. 376v). Jeszcze w r. 1736 występował jako jeden ze spadkobierców stryja Jakuba (I. Kon. 77 k. 50) ale w r. 1743 zrzekł się udziału w tej sukcesji z racji pozaciąganych przez stryja licznych długów (ib. k. 320v). To zrzeczenie się powtórzył w r. 1748 (P. 1292 k. 186). Od siostry Teofili, idącej po raz drugi zamąż, za Jabłkowskiego, uzyskał 1738.5/II. r. cesję 3.000 zł. z sumy posagowej 4.000 zł., oprawionej jej na Suchoręczu i Suchoręczku w p. kcyń. (I. Kon. 77 k. 93v, 94). Dziedzic części Szyszynka zwanej Czewujkowszczyzną w r. 1764 (ib. 79 k. 361). Córce Mariannie idącej za Butlera zapisał w r. 1760 sumę 4.000 złp. (I. Kon. 79 k. 167). Pozywał w r. 1765 swego zięcia Kazimierza Kiełczewskiego i jego żonę a swoją córkę Mariannę w sprawie posagu po jej matce (Rel. Kal. 185/186 s. 848). Mając u Marcelego Żółtowskiego, dziedzica Popowa i Popówka, sumę 6.000 złp., cedował z niej 4.000 złp. w r. 1776 Piotrowi Bardskiemu, jako posag za swą córką Kunegundą (G. 103 k. 134). Chyba ten sam Roch umarł w Latalicach 1780.17/IV. r. W zapisie zgonu powiedziane, iż ma lat 90 i jest "ekonomem z Latalic" (LM Węglewo). Roch, syn Wojciecha, nie żył już w każdym razie w r. 1787, kiedy to inna jego córka, Marianna, spisywała wzajemne dożywocie ze swym mężem, Kazimierzem Kiełczewskim (G. 114 k. 125). Żoną Rocha była Katarzyna Iwańska, w r. 1764 już nie żyjąca (I. Kon. 79 k. 361). Czy nie ona była panią Katarzyną M-ą, pochowaną 1740.4/IV. r. w Poznaniu na cmentarzu Farnym (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Przyp[uszczenie to rzucam w sposób zupełnie luźny, bo brak mi jakichkolwiek danych wskazujących na bezpośrednie związki Rocha z okolicami bliskimi Poznaniowi. Syn Rocha Mateusz. Z córek, Łucja, której pierwszy mąż Antoni Lesiewski był w r. 1764 plenipotentem swego teścia (I. Kon. 79 k. 358v), drugim mężem był w r. 1783 Stanisław Bojeński, żyła jeszcze w r. 1786. Marianna, żona 1-o v. Michała Butlera, którego poślubiła w r. 1760, krótko po 1/II., wyszła 2-o v., krótko po 1764.28/IV. r. za Kazimierza Kiełczewskiego, żyła jeszcze w r. 1786. Karolina, w r. 1771 żona Karola Orzelskiego, już nie żyła w r. 1785. Wreszcie Kunegunda, w latach 1776-1789 żona Piotra Bardskiego. Wypada jeszcze dodać, iż w Inskrypcjach Grodzkich Poznańskich (nr 1340 k. 43v) figuruje zapis, mocą którego "ur." Jan Steinmetz kwituje Rocha M-go, dziedzica Małgowa, z sumy 6.250 złp. z ceny tej wsi, którą w r. 1759 sprzedał był temu M-mu. Jest to nieudolny w formie i treści falsyfikat sporządzony w XIX wieku. Widzieliśmy wyżej jakie były prawdziwe koleje Małgowa i Wziąchowa.
Mateusz, syn Rocha i Iwańskiej, uzyskał od ojca w r. 1768 cesję części z sumy 15.000 zł., w r. 1721 przez stryja Jakuba pozostawionej na Wziąchowie i Małgowie w chwili sprzedawania owych dóbr Zbijewskiemu (Py. 158 k. 19v). Od Wojciecha M-go, sędziego ziemskiego wschowskiego, w r. 1781 uzyskał zapis 6.000 złp. (P. 1364 k. 371v). Był po ojcu dziedzicem Szyszynka w p. kon., a w r. 1789, występując jako dziedzic Budzisławia Górnego, Zberzyna i Zberzynka w p. gnieźn., dóbr odziedziczonych po ciotce Teodorze z M-ch Jabłkowskiej, spisał 24/X. t. r. kontrakt sprzedaży tych dóbr Michałowi Biskupskiemu. Chodziło tu oczywiście jedynie o jakąś drobną cząsteczkę owych dóbr, bo cena określona była zaledwie na sumę 2.000 złp.! (I. Kon. 84 k. 173v). Żoną Mateusza była w r. 1781 Anastazja Zakrzewska, córka Józefa Wladysława i Sabiny Zaidlicówny (P. 1358 k. 552). Była właścicielką części Miniszewa, które dobra oboje małżonkowie, wedle kontraktu z 1785.12/VII. r., sprzedali w r. 1787 za 10.000 złp. Maciejowi Mierzewskiemu, podsędkowi ziemskiemu wschowskiemu (I. Kon. 83 k. 361). Mateusz w r. 1788 zapisał jej na swym dziedzicznym Szyszynku sumy podjęte od Aleksandra Ludwika Augusta Kalkrajtera, dziedzica Szaromyśla (P. 1375 k. 294).
(B) Bartłomiej, syn Mikołaja i Wyszławskiej, jako jeden ze spadkobierców brata Stanisława wspomniany w r. 1590 (P. 953 k. 12). Bratu Andrzejowi dał w r. 1594 zobowiązanie sprzedania mu za 2.000 złp. części w Gulczewie Bobolinie, odziedziczonych po ojcu i po tym zmarłym bracie (P. 962 k. 17v). Części swe w Gulczewie Bobolinie i w pustce Bieńkowcu ostatecznie w r. 1599 sprzedał Andrzejowi za 3.300 złp. (P. 1403 k. 26v). Uczestniczył w zabójstwie Jana Marszałkowskiego, którego głowę w r. 1604 obwołano na cmentarzu w Koźminie przy pogrzebie (Kośc. 284 k. 377). Żył jeszcze w r. 1614 i wtedy wraz z żoną był kwitowany przez Wojciecha Kierskiego z 500 zł. drugiej raty z części wsi Błocko i Łąkie w p. kośc. (P. 992 k. 855), zapewne przez nich od Kierskiego wydzierżawionych. Jego żoną była Anna Przeborowska (Przyborowska), córka Macieja i Katarzyny z Boszkowskich, której w r. 1603 cedował zapis na 120 złp. Andrzej Przeborowski (P. 973 k. 502). T. r. oboje małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie (P. 1404 k. 950v). Była ta Anna dziedziczką Ziemlina w p. kośc. Swoje części w tej wsi w r. 1612 sprzedała za 3.000 złp. Stanisławowi Gostkowskiemu (P. 1408 k. 105v). Żyła jeszcze, jak widzieliśmy, w r. 1614.
B. Jakub, syn Marcina i Witkowskiej, nieletni w latach 1513-1514 (P. 1391 k. 29, 1392 k. 18v), miał w r. 1514 niewątpliwie już lata, co najmniej sprawne, ręczył bowiem wtedy wespół z bratem Janem za starszego brata, ks. Andrzeja (P. 866 k. 108v). Był w r. 1523 jeszcze niedzielny z bratem Janem, kiedy swoją połowę dworu i domu w Morawsku sprzedał mu za 30 grz. (P. 1392 k. 500v, 503v). Z przeprowadzonego w r. 1524 podziału wziął połowę Morawska, położoną od strony Suchegolasu, jadąc z Glinna w kierunku Poznania, z wyjątkiem dwóch łanów osiadłych (P. 1391 k. 63). Z ponownego działu dotyczącego wsi Chojnica wziął tej wsi jedną czwartą wraz z jedną czwartą młyna "Wolnik" i połową czwartej części młyna "Lisiego" (P. 1393 k. 282). Całą swą część w Chojnicy w r. 1536 sprzedał za 200 zł. węg. Małgorzacie, żonie Mikołaja Piotrowskiego (P. 1394 k. 40). Opiekę nad swym synem Piotrem jak i nad dobrami Morawskiem i Chojnicą (w Chojnicy pozostał już tylko las) powierzył w r. 1537 swej żonie i Janowi Jaskóleckiemu (P. 1394 k. 156v). Nie żył już w r. 1539 (P. 878 k. 182). Pierwszą jego żoną była Katarzyna Szczytnicka, córka Jana, która w r. 1530 swe części wsi Szczytniki i Kanino w p. pozn. sprzedała za 100 kop gr. Wojciechowi Słopanowskiemu, mąż zaś jednocześnie sumę tę oprawił jej jako posag na połowie swych części Morawska i Chojnicy (P. 1393 k. 379). Umarła bezdzietnie i w r. 1536 Małgorzacie Ocieskiej, jej siostrzenicy i spadkobierczyni, Jakub M. zobowiązał się wydać z posagu ciotki 224 zł. (P. 874 k. 292v). Drugą żoną Jakuba była t. r. Barbara Nowowiejska, córka Wawrzyńca, która wtedy od swych braci, Marcina i Mikołaja, uzyskała zobowiązanie uiszczenia z dóbr rodzicielskich 90 grz., mąż zaś na połowie części Morawska i na części boru "Łęg" w Chojnicy oprawił jej 100 grz. posagu (P. 874 k. 292, 1394 k. 41). Będąc już wdową, w r. 1539 Barbara pozwała mężowskiego brata Jana o wygnanie jej z oprawy na Morawsku i Chojnicy. Wspólnie z Janem Jaskóleckim, opiekunem swego syna Piotra M-go, pozywała też tego szwagra o wygnanie nieletniego Piotra z jego dóbr dziedzicznych tam położonych. Jan M. nie stanął i miał płacić winę (P. 878 k. 182). Była 2-o v. w r. 1532 żoną Jana Rożnowskiego Łojka (P. 892 k. 127v) i w r. 1555 skwitowała swego syna Piotra z oprawy na połowie części Morawska (P. 896 k. 387v). Jako wdowa i po tym drugim mężu, uzyskała w r. 1572 od Piotra M-go zobowiązanie, iż będzie jej płacił dożywotnio rocznie po 16 złp. (P. 920 k. 515v). Umarła między r. 1585 a 1589 (P. 945 k. 336v, 952 k. 332v). Syn Piotr.
Piotr, syn Jakuba i Nowowiejskiej, nieletni w latach 1537-1539 (P. 878 k. 182, 407, 1394 k. 156v), kwitował w r. 1552 matkę i ojczyma (P. 892 k. 127v). Zawierał w r. 1558 ugodę ze stryjem Janem o rozgraniczenie ich części w Morawsku (P. 899 k. 206). Swoje całe części lasu "Krzewy" w Chojnicy w r. 1584 sprzedał za 100 grz. Januszowi Przecławskiemu (P. 1399 k. 373). Części swe w Morawsku wraz z częściami boru "Łęg" w r. 1586 sprzedał za 7.000 złp. Baltazarowi Nowowiejskiemu (P. 1399 k. 643). Jako siostrzeniec zmarlej Agnieszki Nowowiejskiej żony Jana Karczewskiego, w r. 1588 skwitował Macieja Szołdrskiego (P. 950 k. 140). Nie żył już w r. 1589 (P. 952 k. 332). Pierwszą jego żoną była Elżbieta (Helena) Niemieczkowska, córka Stanisława, której jeszcze przed ślubem, 1555.24/I. r., na połowie części Morawska i na połowie części borów w Chojnicy oprawił posag 600 zł. i dał ewikcję na wypadek ewentualnych pretensji matki swej i ojczyma (P. 896 k. 83, 83v, 1396 k. 248v). Dożywocie wzajemne spisywali oboje w r. 1562 (P. 1397 k. 160). Była ona bezdzietna i jej spadkobierca, rodzony brat Krzysztof Niemieczkowski w r. 1577 kwitował Piotra M-go z 350 zł. na poczet 700 (!) złp. jej posagu (P. 929 k. 109v). Swej drugiej żonie, Katarzynie Gwiazdowskiej, córce Waclawa, Piotr na połowie swych dóbr w Morawsku i boru w Chojnicy w r. 1570 oprawił 1.000 złp. posagu (P. 1398 k. 66v). Skasowała ona w r. 1586 oprawę i dożywocie na Morawsku i Chojnicy, mąż zaś zapisał jej 2.000 zł. długu (P. 946 k. 368). Chyba jeszcze żyła w r. 1589 (P. 952 k. 352). Syn Wojciech.
Wojciech, syn Piotra i Gwiazdowskiej, w r. 1589 skwitowany przez bartłomieja Niemieczkowskiego z 300 zł. posagu jej siostry a pierwszej żony Piotra M-go, Heleny (!) Niemieczkowskiej (P. 952 k. 332). Jako spadkobierca swej babki Barbary Nowowiejskiej, kwitował w r. 1589 Aleksandra Gwiazdowskiego z 200 zł. długu jej zapisanego, zaś ze 100 zł. kwitował ks. Piotra Gwiazdowskiego, kanonika krakowskiego i poznańskiego (ib. k. 332v). Od Macieja Rogowskiego kupił wyderkafem w r. 1601 za 5.000 złp. połowę miasta Rogowa i wsi Rogowka w p. gnieźn. (P. 1404 k. 333). Nie żył już w r. 1608 (P. 143 k. 214). Żoną jego była Barbara Mierzewska, córka Marcjana, której przed ślubem, 1590.13/VII. r. dał zobowiązanie, iż do 6/X. t. r. oprawi jej posag 1.200 złp. na sumie 3.700 zł., zapisanej mu tytułem długu przez Krzysztofa Mieleńskiego (G. 64 k. 105). Będąc już wdową, w r. 1609 kwitowała Wojciecha Strzałkowskiego z 60 złp. (G. 70 k. 26v). Żyła jeszcze w r. 1613 (G. 72 k. 131). Synowie Wojciecha, Wojciech i Marcjan, których wraz z ich opiekunami, to jest matką oraz stryjami, Bartłomiejem i Jakubem, w r. 1608 pozywał Andrzej M. (P. 143 k. 214). Marcjan zapewnme już nie żył w r. 1625, bowiem wtedy jako spadkobiercy zmarłego właśnie ks. Piotra Gwiazdowskiego, brata ich babki, występowali tylko Wojciech i Zofia, żona Jerzego Ruszkowskiego. Odziedziczone po tym ks. Gwiazdowskim części Gwiazdowa i Sokolnik oraz pustki Jady sprzedali oni wtedy za 5.000 złp. ks. Piotrowi Grochowickiemu (P. 1416 k. 80v). Wojciech w r. 1626 kwitował z 400 złp. Wacława Grochowickiego (G. 78 k. 91). Zob. tablice 1-8.
Morawscy różni z Morawek w pow. kaliskim. Uważa się ich naogół za Korabitów, ponieważ jednak wieś ta była typowym gniazdem drobnej szlachty, odróżniającej się niekiedy imioniskami, formą tak typową dla skupisk drobnoszlacheckich, często wieloherbowych, należy zachować daleko idącą ostrożność z kładeniem wszystkich M-ch z Morawek podkaliskich jako Karabitów.
"Uczc." Dorota (Małgorzata) z Morawek, żona Macieja z Korzenicy, miała w r. 1431 termin z Janem z Morawek (Py. 11 k. 11; Gr. Kal. 1 k. 21v). Katarzyna z Morawek w r. 1434
@tablica
Przeglądanie 754 pozycji zakresu Morawscy - Myśniewscy.
1[2]3456
