Przeglądanie 754 pozycji zakresu Morawscy - Myśniewscy.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona20212223[24]25262728Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Morawscy - Myśniewscy
Muchlińscy, Muchnińscy
2) Wojciech, syn Adama i Szyszyńskiej, może identyczny bądź z Wojciechem, w r. 1663 towarzyszem spod chorągwi wojewody płockiego (Kośc. 305 k. 153), bądź z Wojciechem, t. r. towarzyszem spod chorągwi zmarłego Adama Starkowieckiego (I. Kon. 58 k. 181v). Wojciech, syn Adama, jak widzieliśmy, dostał w r. 1667 od matki części Szyszynka. Skwitowany w r. 1670 ze spraw przez Wojciecha Święcickiego i żonę jego Annę z Szyszyńskich (ib. 60 k. 10). Od Zofii Szyszyńskiej, wdowy po Aleksandrze Gorczyńskim, uzyskał w r. 1672 zobowiązanie sprzedaży 1.300 złp. części Szyszynka w p. kon. (ib. k. 390v). Ciężko chory, w Szyszynku spisywał 1680.29/XI. r. testament, a nie żył już 1681.27/X. r., kiedy wdowa ów testament oblatywała. Polecił pochować swe ciało u Bernardynów w Kazimierzu (ib. 63 k. 519). Żoną jego była Marianna z Karniszyna Palędzka, córka Macieja, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1677 (I. R. D. Z. Kon. 28 k. 65a v). Po śmierci męża była ona w r. 1681 posesorką części Szyszynka (I. Kon. 63 k. 521v). Wraz z synami, Janem i Konstantym, oraz córką Domicellą (Bogumiłą) pozywała w r. 1682 braci mężowiskich, Seweryna i Szymona, o gwałty, których dopuścili się w Szyszynku, a skutku których zmarł niedawno syn jej Tomasz M. (ib. k. 570). Była 2-o v. żoną Chryzostoma Rożyckiego, z którym dożywocie wzajemne spisywała w r. 1683 (I. R. D. Z. Kon. 28 k. 92). Jako dożywotniczka Szyszynka "Muchlińszczyzny", w imieniu własnym i nieletnich synów, Jana i Konstantego, oraz córki Domicelli, zastawiła w r. 1692 ową wieś na trzy lata za 200 zł. Maciejowi Młodziejewskiemu (I. Kon. 69 k. 162v). O tej Domicelli nie wiem nic więcej. Syn Jan może identyczny z Janem, mężem Doroty Jemiałkowskiej, córki Łukasza i Ewy Kotarskiej, która w r. 1695 kwitowała męża z 1.750 zł. swego wiana (I. Kal 152 s. 106). Nie żyli już oboje w r. 1722, nie zostawiwszy potomstwa (I. Kon. 75 k. 357). Konstanty, dziedzic Szyszynka, zmarł między r. 1736 a 1754 (ib. 77 k. 44v, 78 s. 779).

3) Seweryn, syn Adama i Szyszyńskiej, wspomniany w r. 1667 (ib. 63 k. 420v). Obok brata Szymona pozwany, jak widzielimy, w r. 1682 o popełnienie w Szyszynku gwałty. Umarł między r. 1692 a 1696 (P. 1123 II k. 66v, 67v; Kośc. 355 k. 50). Jego żoną, zaślubioną przed r. 1682, była Anna Kunińska, córka Stefana i Doroty Rosnowskiej (I. Kon. 66 k. 123; P. 1141 X k. 32v), która w r. 1686 kwitowała ze 125 zł. Samuela Kaliszkowskiego (P. 1112 VIII k. 75). Nie żyła już w r. 1701. Z niej syn Adam.

Adam, syn Seweryna i Kunińskiej, istygator ziemski i podpisek grodu poznańskiego w r. 1701 (P. 1141 X k. 32v). Zapisał w r. 1696 dług 1.200 zł. prus. Wilhemowi Fryderykowi Zielińskiemu, chąrążemu wojsk brandenburskich (Kośc. 355 k. 50). Od panny Anny Bieńkowskiej uzyskał w r. 1701 cesję praw do sum na wsi Kwasuty (G. 91 k. 39).

4) Szymon, syn Adama i Szyszyńskiej, wspomniany w r. 1667 (I. Kon. 63 k. 420v), wraz z żoną w r. 1672 wydzierżawił na rok za 200 złp. od Jadwigi z Malczewskich Głębockiej, sędziny grodzkiej brzeskiej-kujawskiej, wieś Laskowiec w p. kon. (ib. 60 k. 411v). Z tą żoną skwitowany w r. 1675 z winy banicji przez Gosławskich (ib. k. 845v). Żył jeszcze w r. 1685 (ib. 66 k. 122). Tą wspomnianą wyżej żoną była Helena Komorowska, córka Stefana, z którą w r. 1672 spisywał wzajemne dożywocie (ib. 60 k. 450v). Żyła jeszcze w r. 1680, kiedy jej męża i ją Franciszek Skarzyński i Anna z M-ch kwitowali z zastawu części Kraśnicy danego pod zakładem 500 złp. (ib. 63 k. 144v). Druga żona Szymona to Barbara Krusińska, wraz z którą w r. 1697 wydzierżawił Szyszyno Wielkie na pięć lat pod zakładem 1.000 zł. małżonkom Zbierzchowskim (ib. 70 k. 257v).

5) Stanisław, syn Adama i Szyszyńskiej. Od Kazimierza Bronisza uzyskał w r. 1653 zapis 500 złp. na częściach wsi Sarnowa, a w r. 1666 scedował ów zapis Jakubowi Mroczkowskiemu i Zofii z Rosnowskich (I. Kon. 60 k. 834). Wspomniany w testamencie ojca z r. 1680 (ib. 63 k. 519), pozywał w r. 1685 wraz z bratem Łukaszem i siostrami matkę o pokrzywdzenie ich na rzecz jednego tylko syna Wojciecha (ib. 66 k. 122). Zob. tablicę.

W bliskim pokrewieństwie z powyższymi M-mi pozostawał niewątpliwie Stanisław, syn Łukasza nie żyjącego już w r. 1633, który to Stanisław t. r. zapisał dług 200 zł. Wojciechowi Śniegockiemu (I. Kal. 99b s. 1761). Wraz ze swą żoną Ewą z Łukomskich był w r. 1636 kwitowany przez Wojciecha Mycielskiego z 1.300 zł. na poczet 1.500 zł. ostatniej raty dzierżawy wsi Kakawa (ib. 102 s. 1798). Żonie w r. 1640 oprawił posag 1.000 zł. (R. Kal. 12 k. 211v). Od wdowy Doroty z Bratkowskich Starzyńskiej wydzierżawił w r. 1641 na trzy lata wieś Kamionę (I. Kal. 107a s. 806), zaś w r. 1641 tę samą wieś wydzierżawił od jej syna Macieja Starzyńskiego (ib. 110a s. 1234). Dziedzic części Muchlina, łąkę w tej wsi w r. 1645 zastawił za 170 zł. Janowi Pę-

Muchlińscy
@tablica

cherzewskiemu, też dziedzicowi części tej wsi (I. Kon. 51 k. 441v). Od Pawła Żychlińskiego w r. 1650 wydzierżawił za 2.250 zł Sługocino w p. kon. (ib. 53 k. 321). Od Anny M-ej, córki Pawła (zob. wyżej), wdowy po Baltazarze Lubomęskim, i od jej córki Marianny, wdowy po Piotrze Jarochowskim, wedle zobowiązania z r. 1652, nabył za 4.000 złp. t. r. ich części wsi Sarnowa w p. gnieźn. za 4.000 złp. (ib. k. 455v). Ewa z Łukomskich umarła między r. 1649 a 1657, pozostawiając córkę Annę (I. Kal. 115 s. 1187; I. Kon. 56 k. 280v). Drugą żoną Stanisława, z którą w r. 1657 spisywał wzajemne dożywocie, była Anna Borzysławska, wdowa 1-o v. po Wojciechu Pcińskim, mająca po pierwszym mężu oprawę na wsi Kraśnica (I. Kal. 122 s. 752; I. Kon. 56 k. 280v). Sarnowę zastawił w r. 1661 za 1.000 złp. Janowi Głuchowskiemu (I. Kon. 58 k. 27). Umarł między r. 1668 a 1675 (ib. k. 533v, 60 k. 853v). Anna z Borzysławskich żyła jeszcze, jak się zdaje, 1676.5/II. r. (LB Podlesie Kośc.), bezpotomna, nie żyła już w r. 1685 (I. Kon. 68 k. 176v). Wspomniana wyżej córka Anna otrzymała od ojca w r. 1657 zapis posagu 300 zł. gotowizną i 100 zł. wyprawą (ib. 56 k. 280v). Po ojcu dziedziczka Sarnowy wyszła najpierw za Stanisława Jaranowskiego, a w r. 1668 2-o v. była żona Franciszka Skarzyńskiego. W r. 1681 przy transakcji asystował jej Szymon M. (zob. wyżej), nazwany jej bratem stryjecznym (I. Kon. 63 k. 498). Jej drugi mąż został zabity w r. 1686 lub 1687, ona żyła jeszcze w r. 1688.

Elżbieta, w latach 1550-1551 wdowa po Marcinie Siekierzeckim, nieosiadłym. Jakub, już nie żyjący w r. 1584, ojciec Zofii, wtedy żony Hieronima Lubszyńskiego (I. Kal. 50 s. 1440). Łukasz, syn zmarłego Jana z pow. sieradzkiego, zapisał w r. 1592 dług 44 zł. Łukaszowi Jemiołkowskiemu (I. R. Kon. 25 k. 277v). Jakub, mąż Jadwigi Bełchackiej, która w r. 1596 kwitowała Janusza Przybysławskiego cz. Mierzyńskiego z 250 zł., za którą to sumę zastawił był swe części w Rokutowie (I. Kal. 63 k. 556). Jakub, skwitowany w r. 1596 z ran przez Macieja Zdzenickiego (I. Kal. 63 k. 289). Jakub, syn Macieja, z pow. sieradz., zapisał w r. 1605 dług 400 złp. Janowi Piotrowskiemu (G. 68 k. 518). Jakub, jako "przyjaciel z linii ojczystej", asystował w r. 1614 przy transakcji Elżbiety z Jemiołkowskich Ponieckiej (I. Kon. 38 k. 56v). Ewa, ksieni dominikanek poznańskich Św. Katarzyny w r. 1639 (P. 761 k. 357).

Muchowiecki
Muchowiecki Franciszek, syn zmarłego Walentego, poddaną ze wsi Mokre(???) dał w r. 1687 Maciejowi Romanowi (Kc. 132 k. 489).

Muchowscy
Muchowscy różni. Jakub z pow. liwskiego, syn zmarłego Wojciecha, żeniąc się z Anną Kroczyńską, córką Piotra, pisarza grodzkiego wałeckiego, która 1612.23/VII. r., na krótko przed ślubem, dostała od ojca zapis 400 zł. długu, od przyszłego teścia w sumie 200 złp. jej posagu nabył dom w Wałczu przy ulicy Grodzkiej (W. 25 k. 429v). Nie żył już w r. 1618 (W. 28 k. 381v), a Anna ów dom w r. 1620 sprzedała za 190 zł. "uczc." Zofii Matrowej, wdowie po Janie Mater (W. 27 k. 254).

Katarzyna M-a, żona Stanisława Bieganowskiego, oboje nie żyli już w r. 1651. Jadwiga M-a, 1-o v. Zieleniewska, wyszła 2-o v. 1747.13/II. r. za Franciszka Małachowskiego.

Muczkowski
Muczkowski, "szl. pan" Jan, posesor Łobżenicy (czy szlachcic?), zmarły 1779.14/IX. r. (A. B. Górka, W. 43).

Muczlicz
Muczlicz, zob. Mutschelwitz.

Mühlberg
Mühlberg Teodor, brat cioteczny Ludwiki de Paulitz, córki i jedynej spadkobierczyni Nataniela Paulitz, nabywcy dóbr królewskich, wspomniany w r. 1786 (Py. 164 k. 635).

Mukułowscy
Mukułowscy, wedle tradycji rodzinnej przybysze z Grecji, a ich właściwe nazwisko brzmieć miało Mukulos. W Polsce u schyłku XVIII wieku społeczy charakter tej rodziny nie pozostawia żadnych wątpliwości, że szlachtą wtedy nie byli. Jest jednak pewnym, że w Prusach w wieku XIX uznawani byli za szlachtę i w pismach urzędowych dawano im przy nazwisku "von". Czy podstawą do tego było uznanie szlacheckiego pochodzenia wystawione w Piotrkowie 1861.16/VI. r., uznanie powołujące się na księgi relecji i inskrypcji grodzkich piotrkowskich, z r. 1794, nie wiem. Używany przez nich w XIX i XX wieku herb Bończa przyswojony był zgoła dowolnie.

Teodor M., "uczciwy", "honoratus", Wegier (a więc nie Grek!), mieszczanin kaliski handlujący winem, w r. 1766 i potem znów w 1774 wyznaczał plenipotentów (P. 1342 k. 37; I. Kal. 214/216 k. 1). Kwitował w r. 1781 Józefa Zakrzewskiego, pisarza grodzkiego pyzdrskiego, z 1.391 złp. (I. Kal. 221 k. 170). Od Józefa Orzechowskiego, sekretarza poczty J.Kr.Mci, kupił w r. 1788 za 2.000 złp. grunt ze "spichlerzem" i innymi zabudowaniami przy rynku w Kaliszu (I. Kal. 228 k. 319), 321).

Teodor, syn Leona (Nauma) i Marii miał być ochrzczony 1787.17/X. r. w prawosławnym kościele Św. Piotra i Pawła w Kaliszu (czy taki kościół istniał tam wtedy?) i zapis był podobno sporządzony po grecku. Ojciec dziecka nazwany szlachcicem. Dowiadujemy się o tym wszystkim z świadectwa wystawionego 1872.10/X. r. przez proboszcza grecko-katolickiej cerkwi w Kaliszu. Teodor, mający lat 44, zaślubił w Poznaniu 1833.8/VIII. r. Nepomucenę Baranowską z Kotlina, pannę 20-letnią (LC Św. Wojciech, Pozn.). Umarł w r. 1862. Nepomucena, dziedziczka Kotlina, umarła 1885.4/IV. r., pochowana w Kotlinie (Dz. P.). Synowie: Teodor, Ignacy i Leon. Z córek, Zofia, ur. 1837 r., jeszcze niezamężna 1852.31/X. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), wyszła przed r. 1857 za Antoniego Skrzydlewskiego z Ocieszyna, umarła 1900.21/IV. r., pochowana w Ocieszynie. Tekla, ur. w Kotlinie 1840.4/XI. r. (Żychl. XXII), poślubiła Mateusza Skrzydlewskiego z Mechlina, który utonął w Warcie 1866.1/VII. r. (Dz. P.). Ona umarła w Zakrzewie koło Kłecka 1883.29/IV. r., pochowana w Śremie (LM Śrem).

1. Teodor (Teodor Józef Marian), syn Teodora i Baranowskiej, ur. w r. 1834, właściciel Kotlina, które to dobra objął jako najstarszy po śmierci ojca. Był posłem na sejm prowincjonalny, kawalerem papieskiego orderu Złotej Ostrogi, a umarł 1880.19/IV. r. w 48-ym roku życia, pochowany w Kotlinie (Dz. P.). Jego żoną była Klementyna Skoroszewska, która gospodarując w Kotlinie (1.012 ha) już jako wdowa założyła tam nowy folwark Buchaliniec (Dz. P.). Umarła 1936.2/VIII. w 84-ym roku życia, pochowana w Kotlinie (ib.). Syn Teodor ur. w r. 1880. dziedzic Kotlina, umarł tam 1907.2/XI. r. i tam pochowany. Był bezżenny. Córki, Leonia wyszła w Kotlinie 1904.22/XI. r. za Józefa Modlibowskiego, Maria, Zofia, ur. 1875.15/II. r., niezamężna, umarła 1933.9/XII. r., pochowana w Kotlinie (Dz. P.).

2. Ignacy (Ignacy Andrzej), syn Teodora i Baranowskiej, ur. w Kotlinie 1839.10/II. r., w r. 1865, krótko po 1/VIII., kupił za 90.000 tal. Strychowo i Nowąwieś p. gnieźn. (Dz. P.). Był też dziedzicem dóbr Wilcza (428,5 ha), które na subhaście kupiła 1890.22/IX. r. za 344.500 m. komisja kolonizacyjna (ib.). Umarł w Czerniaku 1901.14/IX. r. (ib.). Ożenił się w Szczapanowie 1868.3/X. r. z Hieronimą Brzeską, córką Amilkara i Rozlii z Karskich, która w r. 1891 kupiła za 190.000 m. dobra Czerniak koło Mogilna (780 m.m.). Umarła 1891.21/XII. r., pochowana w Rzadkwinie (ib.). Synowie, Jan Nepomucen i Stanisław. Z córek, Maria, ur. w Strychowie 1870.25.X. r. (LB Dębnica), wyszła w Rzadkwinie 1894.5/II. r. za Stanisława Głoszkowskiego, właściciela Targowicy (Dz. P.), zmarła w Gnieźnie w 1951 r., Celina i Aniela pomarły pannami pierwsza w Gen. Guberni w r. 1942, druga w Gnieźnie w r. 1948 Irena, żona Ignacego Skoroszewskiego z Kołybek zmarła w Gnieźnie w r. 1970.



Przeglądanie 754 pozycji zakresu Morawscy - Myśniewscy.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona20212223[24]25262728Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników