Przeglądanie 754 pozycji zakresu Nabielscy - Nieniewscy.
891011[12]13141516
Nabielscy - Nieniewscy
Karol, posesor wsi Roszkowo, mąż Joanny Wiwantówny, ojciec Anieli Ameli, ur. w Roszkowie, ochrzcz. 1824.17/IX. r. (LB Skoki).
Napruszewscy h. Grzymała Odm. (bez bramy), wyszli z Napruszewa w pow. gnieźn. Janusz, Przecław, Jarosław i Domarat, bracia rodzeni z Napruszewa w r. 1416 (G. 2 k. 34) Przecław z Napruszewa 1419 r. (ib. k. 66). Janusz na pięciu łanach w Napruszewie, trzech osiadłych i dwóch pustych, w r. 1437 oprawił żonie Jadwidze 50 grz. posagu (P. 1378 k. 126v). Janusz i Przecław mieli w r. 1444 termin z Jarosławem z Bieganowa (Py. 10 k. 153v). Januszowi, dziedzicowi z Napruszewa, Jarosławowi, dziedzicowi z Bieganowa, i synom Przecława w r. 1449 uiścił się Świętosław, dziedzic ze Złotnik (G. 6 k. 50v). Bracia rodzeni, Domarat i Jaracz, a siostry ich to, jak się zdaje, Małgorzata, żona Mikołaja ze Starszego Grzybowa, Barbara, wdowa po Wojciechu z Podolina, Dorota, żona Wojciecha z Obłaczkowa, między sobą siostry rodzone z Napruszewa, występujące w r. 1477 (P. 1386 k. 70v), a także Katarzyna N-a, żona Przecława Małachowskiego z Małachowa Szemborowic (oboje nie żyli już ok. r. 1510), nazwana rodzoną ciotką Jana N-go (G. 261 k. 103v). Być może, iż wspomniana wyżej Małgorzata była identyczna z Małgorzatą, w r. 1497 żoną Jana Krzuskiego.
A. Domarat, zwany Świąchem (G. 8 k. 58v), dziedzic w Napruszewie, na połowie dóbr przypadłych mu tam z działów z braćmi w r. 1446 oprawił 40 grz. posagu żonie Elżbiecie, córce Gerwarda Gierwartowskiego (P. 1379 k. 205v; G. 10 k. 64v; 116v). Ten Domarat N. wzywał w r. 1452 Andrzeja i Świętosława, braci z Wielkiego Siernicza, do stawienia się aby mógł im uiścić cztery grzywny (G. 7 k. 168). Uzyskał w r. 1469 zeznanie jednej grzywny długu od Jana, syna zmarłego Jana, zwanego Jaśkiem, z Napruszewa (G. 8 k. 9). Miała mu t. r. płacić winę Barbara, żona Marcina z Siernicza (ib. k. 16v). Drugą jego żoną była Anna, córka Galla cz. Gawka (Gawła?) z Tur i Doroty. Zobowiązał się w r. 1470 stawić ją w Koninie, by skwitowała z 20 grz. posagu swych braci, Mikołaja i Marcina (Kon. 2 k. 131) i t. r. na połowie dóbr w Napruszewie oprawił jej 30 grz. posagu (P. 1385 k. 61). Skwitował w r. 1473 teściową Dorotę, wdowę po Gallu cz. Gawku, i jej syna Marcina z Tur (Kon. 2 k. 158), ale już w r. 1474 wezwał ich do uiszczenia 15 grz. (I. R. Kon. 1 k. 24) i uzyskał od nich w r. 1475 zapis 15 grz. długu (ib. k. 56) i ponownie od Doroty i jej syna Mikołaja w r. 1478 zapis 15 grz. posagu za Anną (ib. k. 105). Wspólnie ze swym synem, ks. Janem plebanem w Dębem, w r. 1479 skwitował z 5 grz. posagu po swej pierwszej żonie Elżbiecie siostry jej, Agnieszkę i Katarzynę, córki Gerwarda Gierwartowskiego (G. 10 k. 64v, 116v). Sam był kwitowany przez dzieci swe zrodzone z piewrszej żony: Piotra, Jana, Andrzeja, Gymkę (Jadwigę) i Katarzynę, w r. 1480 z pieniędzy należnych za połowę łana, która Gierward Gierwartowski dał mu był za córką (G. 10 k. 116v). Jednocześnie temu rodzeństwu Jan Gierwartowski, dziedzic w Gierwartowie (chyba więc wuj?) zapisał 5 grz. długu (ib.). Domarat ty swoim dzieciom z pierwszej żony, dzieląc je z dziećmi zrodzonymi z Anny, w r. 1481 dał połowę swych części w Napruszewie (P. 1386 k. 139). Od teściowej, Doroty Gawkowej z Tur, uzyskał w r. 1483 zapis 15 grz. posagu za żoną Anna Turską (Turowską) (I. R. Kon. 1 k. 139). Dwa łany, w tych jeden pusty, w r. 1483 sprzedał wyderkafem bratankowi Janowi N-mu (P. 1386 k. 173). Tego bratanka w r. 1486 skwitował z półtorej grzywny długu (G. 22 k. 61). Od Doroty z Tur uzyskał t. r. łan osiadły w Turach w sumie 15 grz. (Kon. 3 k. 3). Umarł w r. 1487 lub 1488 (Py. 168 k. 44; G. 13 k. 118v). Z drugiej żony byli synowie: Stanisław, Maciej i Domarat. Owdowiała Anna winna była w r. 1488 przeprowadzić działy ze swym pasierbem Piotrem, a ten, jak również własny jej syn Stanisław zobowiązali się zachować jej oprawę (G. 13 k. 118v, 120). Z córek Domarata z pierwszej żony, Jadwiga w r. 1494 żona Marcina Cięciwskiego (Czanczywski). Katarzyna, żona 1-o v. Wojciecha Sarnowskiego, t. r. 2-o v. żona Jana Niemierzy. Te siostry, dziedziczki po matce w Giewartowie, w r. 1494 części swoje w tej wsi sprzedały za 80 grz. Tomaszowi Lubomyślskiemu (P. 1388 k. 51v). Z córek z drugiej żony, Dorota, w latach 1500-1513 żona Feliksa Sulkowskiego (Szukowskiego?). Agnieszka, w r. 1506 żona Wojciecha Szyszłowskiego. Spośród synów, o Piotrze i Stanisławie będzie niżej. Jan, jak już wiemy, pleban w Dębem w r. 1479, żył jeszcze w r. 1482 (G. 11 k. 96v). Andrzej, wspomniany w latach 1480-1482 (G. 10 k. 116, 11 k. 95v; P. 1386 k. 139). Maciej, wspomniany w r. 1488 (G. 13 k. 120v), całą swą część w Koziej Górze sprzedał w r. 1495 za 20 grz. Dorocie Boguszowej, wójtowej w Starym Mieście (I. R. Kon. 1 k. 249v). Domarat w r. 1489 niedzielny z brać Stanisławem i Maciejem (Kon. 3 k. 42). Połowę łąk w swej części Naruszewa oraz jeden tamtejszy łan osiadły w r. 1503 sprzedał wyderkafem za 30 grz. Janowi N-mu "Podleśnemu" (P. 1389 k. 286v). W r. 1504 ręczył temu Janowi za swych bratanków po Piotrze (G. 24 k. 260v).
A) Piotr N., syn Domarata i Gierwartowskiej, z braćmi i siostrami z jednej matki, niedzielni, uzyskał w r. 1480 od Jana Gierwartowskiego zapis długu 5 grz. (G. 10 k. 116). Od stryja Świętosława, Świącka cz. Jaracza N-go Piotr t. r. nabył wyderkafem za 40 grz. część w Napruszewie (ib. k. 149v). Od tego stryja w r. 1481 części w Napruszewie kupił wieczyście za 80 grz. (P. 1386 k. 136v) i t. r. był kwitowany z 10 grz. przez Tomasza Czeluścińskiego i żonę jego Annę, córkę Jaracza N-go, z 10 grz. za jej dobra rodzicielskie (G. 11 k. 22v). Wraz z braćmi Janem i Andrzejem kwitowany był w r. 1482 przez tegoż stryja z połowy dóbr ojczystych w Napruszewie (G. 11 k. 95v). Umarł w r. 1488 lub 1489 (G. 13 k. 120, 187v). Żoną jego była Beata (ib. k. 196), żyjąca jeszcze w r. 1491 (G. 15 k. 81v). Synowie, Maciej i Wojciech.
(A) Maciej, syn Piotra i Beaty, z niedzielnym bratem Wojciechem w r. 1489 dziedzic w Napruszewie i Gierwartowie (G. 13 k. 187v), pozostawał wtedy wraz z nim pod opieką stryjów, rodzonego Stanisława i stryjecznego Jana, którzy t. r. zobowiązali się części w Napruszewie, kupione przez ojca pupilów od zmarłego Świętosława Jaracza N-go, sprzedać wyderkafem za 40 zł. węg. ich matce Beacie (ib. k. 196). Obaj z bratem procesowali w r. 1501 stryja Stanisława N-go o zagarnięcie dóbr ojczystych w Napruszewie i Gierwartowie (G. 24 k. 129v). Temu stryjowi zapisali w r. 1502 sumę 24 grz. jako posag sióstr Agnieszki i Doroty i w tej sumie zobowiązali się stryjowi rezygnować połowę ojcowskiej połowy Napruszewa (G. 25 k. 198v). Widocznie ociągali się z dopełnieniem tego, bo ich w r. 1503 stryj do tego wezwał (G. 24 k. 216). Sprzedali w r. 1504 stryjowi Janowi N-mu "Podleśnemu" połowę łąki w Napruszewie (ib. k. 260v). Maciej stryjowi Stanisławowi "Domaratowi" w r. 1506 wydzierżawił całe części ojczyste w Napruszewie i Giewartowie (G. 25 k. 275v). Obaj z bratem części w Napruszewie w r. 1511 sprzedali Marcinowi i Mikołajowi, synom stryja Jana N-go (G. 19 k. 197). Wraz z bratem Wojciechem od stryja Stanisława Domarata w r. 1513 nabyli wyderkafem za 34 zł. połowę łana w Napruszewie (P. 786 s. 459; G. 26 k. 57v). Obaj wziąż jeszcze niedzielni części ojczyste w Napruszewie i Giewartowie w r. 1515 sprzedali za 80 grz. Marcinowi N-mu (P. 1392 k. 50), a ten zapisł im t. r. dług 20 grz. (P. 866 k. 258).
(B) Wojciech, syn Piotra i Beaty, występujący od r. 1489 jako współdziedzic wraz z bratem w Napruszewie i Giewartowie (G. 13 k. 187v). Był mężem Katarzyny Królikowskiej, córki Mikołaja i Jadwigi Dziewierzewskiej, od którego ojca w r. 1511 uzyskał zapis 20 zł. jako resztę posagu i skwitował teścia z 60 zł. węg. tego posagu (P. 865 k. 3v, 4, 5v). Tej Katarzynie w r. 1625 brat jej Piotr Królikowski sprzedał wyderkafem za 12 grz. łan pusty w Górkach Kotlarowych, oraz tamże ćwierć łana, obecnie w posiadaniu Michała Jardanowskiego (P. 1393 k. 69). Skwitowała ona w r. 1535 tego Jardanowskiego z 12 grz. długu, który miała na Kotlarowych Górkach zapisany przez jej brata Piotra (Kc. 10 k. 5v). Wojciech N. od Mikołaja Słupskiego w r. 1534 nabył wyderkafem za 50 zł. cztery łany w Wielkim Suchorężu (P. 1393 k. 637). Od Mikołaja z Chodzieży, wojewody inowrocławskiego, w r. 1542 kupił wyderkafem za 114 grz. połowę wsi Skic (P. 1394 k. 493).
B) Stanisław, syn Domarata i Turskiej, występował w r. 1488 obok brata Piotra (G. 13 k. 120). Dziedzic w Napruszewie, w r. 1489 obok stryjecznego brata Jana N-go "Podleśnego" współpiekun swych bratanków po Piotrze (ib. k. 196). Niedzielny z braćmi, Maciejem i Domaratem, t. r. wraz z nimi uzyskał od Marcina Turowskiego (Turskiego) na trzy lata posesję łanu w Turach w sumie 15 grz. posagu matki (Kon. 3 k. 42). Wezwany w r. 1492 do uiszczenia półtorej grzywny długu przez Jana Skurbarczewskiego (G. 15 k. 167v) i t. r. pozywany przez wuja Marcina Turskiego (Kon. 3 k. 63v). Około t. r. pozywała go Jadwiga N-a o swą ojcowiznę, bowiem jej zmarły ojciec Jarosław zwany Jaraczem swoją część w Napruszewie sprzedał był Piotrowi, bratu Stanisława (G. 259 k. 28). Bratankom swym po tym Piotrze, Maciejowi i Wojciechowi w r. 1494 zapisał sumę 6 grz. (G. 8 k. 58). Od Marcina Turskiego "Gawka" w r. 1496 nabył wyderkafem za 15 grz. długu połowę łany w Turach p. kon. (P. 1383 k. 109). Wraz z bratem Domaratem w r. 1497 w sumie 30 zł. węg. długu zastawił połowę łąki w Napruszewie Janowi N-mu (G. 17 k. 39) i powtórzył w r. 1499 w tej samej sumie zastaw połowy łąki, jeziora i jednego kmiecia (G. 18 2. 76). Siostrze Dorocie, żonie Feliksa Sulkowskiego w r. 1500 wypłacił 15 grz. posagu (ib. s. 183). Wuja Marcina Turskiego (Turowskiego) "Gawkę" skwitował w r. 1500 z 15 grz. posagu matki (I. R. Kon. 1 k. 301v). Połowę łaki zwanej "Obora", jezioro i kmiecia w Napruszewie zastawił znów w r. 1501 Janowi N-mu w długu 30 zł węg. (G. 18 s. 345). Od bratanków, Macieja i Wojciecha, w r. 1502 uzyskał zobowiązanie zrezygnowania za 24 grz. połowy ojcowskiej połowy w Napruszewie (G. 25 k. 198v), zaś w r. 1503 wzywał ich do dopełnienia owej transakcji (G. 24 k. 216). Mężowi swej siostry Doroty, Feliksowi Sulkowskiemu (Szukowskiemu) w r. 1506 zapisał dług 6 grz. i był przez niego kwitowany z 24 grz. posagu tej siostry (G. 25 k. 270v), jak również przez innego szwagra Wojciecha Szyszłowskiego z 24 grz. posagu za siostrą Agnieszką N-a (ib. k. 271). Od bratanka Macieja wydzierżawił t. r. całe części ojczyste w Napruszewie i Giewartowie (ib. k. 275v). Zobowiązał się w r. 1509, iż uczyni działy w Napruszewie pomiędzy bratankami, Maciejem i Wojciechem, dotąd niedzielnymi (G. 19 k. 95). Bratankom tym w r. 1513 sprzedał wyderkafem za 34 zł. połowę łana w Napruszewie (P. 786 s. 459). Stanisławowi Słowikowskiemu w r. 1513 dał zobowiązanie sprzedania łanu osiadłego w Napruszewie (G. 25 k. 427v). Jego żoną była w r. 1513 Małgorzata (G. 26 k. 57v), ale wiemy, iż Stanisław był już żonaty w r. 1501 (G. 18 s. 345), czy jednak z tą Małgorzatą? Dwa i pół łana w Napruszewie w r. 1516 sprzedał wyderkafem za 40 grz. Tomaszowi Lubomyślskiemu (G. 335a k. 33). Nie żył już w r. 1524, kiedy to synowie jego, Mikołaj, Andrzej i Jan sprzedali części w Napruszewie za 80 grz. Mikołajowi N-mu, synowi Jana (P. 1393 k. 46v). Czwarty z synów Stanisława, Wacław swoją część w Napruszewie w r. 1525 sprzedał za 10 grz. temuż Mikołajowi N-mu (ib. k. 72v). Bracia Jan, Andrzej i Wacław w r. 1526 kupili część tamże za 200 grz. od Jana N-go (ib. k. 123v), a wszyscy czterej bracia całe części Napruszewa sprzedali zaraz potem za 300 grz. Mikołajowi N-mu (ib. k. 124). Nie wiem, czy z Mikołajem, synem Stanisława, identyczny był Mikołaj, nie żyjący już w r. 1529, kiedy był ojcem "szl." Jana, stelmacha i mieszczanina poznańskiego, który wtedy kwitował owdowiałą Strzelecką, chorążynę inowrocławską, dziedziczkę Niemojewa i Gąsek, z 23 zł. na poczet 100 zł., które Strzelecki, wuj Mikołaja, temuż Mikołajowi i jego braciom legował w testamencie (P. 871 k. 323). Może z Janem, synem Stanisława, identyczny był Jan B., biorący od Marcina Lubomyskiego w zastaw za 200 zł. wieś Gostomie (G. 37 k. 167). Czy nie był też identyczny z tym Janem Jan, nie żyjący już w r. 1590, ojciec Zofii, dziedziczki części Napruszewa, wtedy żony Piotra Borzewickiego(?) (Py. 125 k. 339v), która w r. 1605 części swoje Napruszewa i Gostomi sprzedała za 16.000 zł. mężowi (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 174v).
B. Świętosław (Świąch), Jaracz z Napruszewa, brat Domarata, mąż Jadwigi, która w r. 1448 miała termin z Agnieszką i jej synem, Stanisławem z Obłaczkowa (Py. 12 k. 239v). Drugiej swej żonie Małgorzacie na połowie części Napruszewa w r. 1466 oprawił 100 grz. posagu (P. 1383 k. 359v). Swoją część ojczystą w Napruszewie w r. 1480 zastawił wyderkafem za 40 grz. Piotrowi N-mu, synowi Domarata (G. 10 k. 149v). Skwitowany t. r. przez córkę Annę, żonę Tomasza z Czeluścina, z dziewięciu i pół grzywien posagu (ib. k. 149). Bratankowi Piotrowi, synowi Domarata, w r. 1481 za 50 grz. sprzedał wieczyście dobra w Napruszewie (G. 1386 k. 136v). Pisany "niegdy z Napruszewa" w r. 1482, kiedy kwitował Piotra, Jana i Andrzeja, synów Domarata, z połowy dóbr dziedzicznych, ich ojczystych w Napruszewie (G. 11 k. 95v). Nie żył już w r. 1489 (G. 13 k. 196). Synami Świętosława Jaracza byli Jan i Jarosław, obaj z pierwszej żony. Z córek, Agnieszka, w latach 1470-1477 żona Jana z Dominika z Golczewa. Anna, w latach 1477-1490, żona Tomasza z Czeluścina, inna Anna, w r. 1482 żona Jana "Ziemiętki" Gunickiego, nie żyjąca już w r. 1510. Jadwiga, rodząca się z Jadwigi, a więc pierwszej żony Jaracza (G. 261 k. 103v), około r. 1492 pozywała Stanisława, syna Domarata, swego stryjecznego brata, o swoją ojcowiznę (G. 259 k. 28).
A) Jarosław N., syn Świętosława Jaracza i Jadwigi, mąż Małgorzaty z Ostrowa, córki Jana "Pieczygrocha" z Ostrowa, od jej brata Stanisława w r. 1468 uzyskał trzy grzywny i jeden wierdunek (G. 8 k. 29v) wspólnie zaś z ojcem t. r. od innego brata Macieja 15 grz. (ib. k. 30, 30v). Skwitowany w r. 1470 przez szwagra Jana z Golczewa z 14 grz. posagu za żoną Agnieszką, siostrą swą (G. 8. k. 90). Umarł między 1477 a 1480.6/VIII. r. (P. 1386 k. 70v; G. 10 k. 146). Za owdowiałą Małgorzatę jej brat Stanisław Ostrowski w r. 1480 ręczył, iż dokona działów ze swym teściem Jaraczem (G. 10 k. 146). Temu teściowi winna była w r. 1482 płacić winę (G. 21 k. 110). Łan osiadły w Napruszewie w r. 1483 zastawiła wyderkafem za 10 grz. Janowi "Podleśnemu" z Napruszewa (G. 12 k. 44). Żyła jeszcze w r. 1492 (G. 15 151v). Córkami Jarosława były Anna i Małgorzata, występujące w r. 1489 (G. 22 k. 133).
B) Jan "Podleśny", syn Swiętosława "Jaracza" i Jadwigi (G. 261 k. 103v), od szwagra Jana "Ziemiątki" z Gunic i od jego matki w r. 1482 uzyskał zobowiązanie, iż ów "Ziemiątka" oprawi 45 grz. posagu żonie Annie, siostrze N-go (G. 11 k. 104v). Sześć łanów osiadłych w Panience p. kośc., nabyte wyderkafem od Jana z Góry, sprzedał wyderkafem w r. 1482 za 70 grz. Jakubowi Chocickiemu (P. 1386 k. 156). Od Małgorzaty, wdowy po Jarosławie N-im, w r. 1483 wziął w wyderkafowy zastaw za 10 grz. łan osiadły w Napruszewie (G. 12 k. 44), zaś od stryja Domarata N-go nabył wyderkafem t. r. za 14 grz. jeden łan osiadły i jeden pusty tamże (P. 1386 k. 173). Od Jana i Michała z Budzisławia, tenutariuszy Powidza, ojca i syna, uzyskał w r. 1486 zapis długu 50 grz. (G. 22 k. 67). Od Mikołaja i Grzegorza, braci gostomskich, nabył t. r. ich części w Gostomiu (G. 12 k. 138v, 142), a w r. 1487 uzyskał od nich prolongatę uiszczenia sumy 14 zł. (G. 13 k. 24v), zaś w r. 1489 pokwitowanie ze wszystkich sum i długów (ib. k. 145v). Mąż Katarzyny Powidzkiej, córki Jana, od jej brata Michała Powidzkiego z Budzisławia dostał w r. 1490 zapis 200 grz. posagu (G. 15 k. 4v). Od Jana Gostomskiego t. r. nabył wyderkafem za 12 grz. dwa puste łany w Gostomiu (G. 15 k. 5) i znów w r. 1493 to samo za tyleż (G. 8 k. 73). Poręczył w r. 1494 za żonę jej bratu Michałowi Powidzkiemu, iż go skwituje ona z dóbr rodzicielskich w Powidzu i Budzisławiu (G. 23 k. 68). Od Małgorzaty Giewartowskiej, żony Jakuba Świrczewskiego, t. r. nabył wyderkafem za 20 zł węg. łan osiadły w Gostomiu (P. 1383 k. 30v) i jednocześnie inny łan w tejże wsi od jej męża za taką sumę (ib.). T. r. od szwagra Michała Powidzkiego nabył wyderkafem za 200 grz. czynsz roczny 12 grz. na Powidzu i wsiach przyległych, jak również na jego dobrach dziedzicznych (ib. k. 46). Od tegoż Powidzkiego w r. 1497 kupił wyderkafem dwa łany zwane Śrzedni i Zarębe w Budzisławiu Kościelnym w p. gnieźn. (ib. k. 143v). T. r. od Jana Gostomskiego kupił wyderkafem za 12 grz. dwa puste łany w Gostomiu (G. 17 k. 12). Od Stanisława i Domarata, braci z Napruszewa, uzyskał t. r. uzyskał zapis 30 zł. węg. długu pod zastaw połowy łąki w Napruszewie (G. 17 k. 39). Skwitowany t. r. przez siostrę Małgorzatę z majątku rodzicielskiego, mężowi jej Janowi Krzuskiemu zapisał 20 grz. jako resztę jej posagu (G. 23 k. 85v). Od Feliksa i Adama, synów zmarłego Marcina Budzisławskiego, uzyskał w r. 1498 zobowiązanie wyderkafowej sprzedaży za 40 zł. węg. czterech łanów osiadłych we wsi Małe Sirnicze p. gnieźn. (G. 17 k. 67v). Żona Katarzyna w r. 1499 skwitowała brata Michała Powidzkiego z dóbr rodzicielskich w Powidzu i Budzisławiu (G. 24 k. 11). Od Stanisława N-go syna Domarata, uzyskał t. r. w zastaw za 30 zł. węg. długu połowę łąki, jesioro i kmiecia w Napruszewie (G. 18 s. 76). Jan Gostomski t. r. zastawił mu wyderkafem za 12 grz. dwa łany puste w Gostomiu (ib. s. 77), zaś Jan, syn zmarłego Jana Czechowskiego, za 50 grz. połowę wsi Dankowa w p. gnieźn. (G. 18 s. 79). Tego Czechowskiego w r. 1500 wzywał do dopełnienia owej transakcji, mówiąc o cenie 40 zł. węg. (G. 24 k. 104v), zaś w r. 1501 Czechowski winien był zapłacić 3 grz. winy, bowiem transakcji tej nie dopełnił (G. 24 k. 150). Dopiero w r. 1502 zobowiązał się Dankowo za 60 grz. sprzedać wyderkafem N-mu (G. 25 k. 216v), co zrealizował za 60 zł. węg. w r. 1503 (G. 24 k. 219; P. 1389 k. 242v). Od Barbary dziedziczki w Sirniczu i jej syna Adama Budzisławskiego w r. 1500 brał zastawem wyderkafowym za 30 zł. cztery półłanki w Sirniczu (G. 18 s. 217). Zostało w r. 1501 założone vadium 80 grz. między Janem N-im a Anną, wdową po Grzymale Sirnickim (G. 24 k. 156). Z rąk Jana Feliks z Budzisławia Małego t. r. za 40 zł wykupił z zastawu cztery łanu w Sirniczu Mniejszym (G. 18 k. 343). Od Barbary, wdowy po Marcinie Budzisławskim w r. 1502 nabył wyderkafem za 16 grz. pięć łanów osiadłych w Sirniczu Małym (P. 1389 k. 220v), t. r. od Wincentego Zdzarowskiego za 20 grz. w tymże Sirniczu dwa i pół łanów i karczmę (ib. k. 222v), wreszcie od Feliksa Budzisławskiego za 54 złp. cztery łany tejże wsi (G. 25 k. 213v). Od stryja Domarata N-go nabył wyderkafem w r. 1503 za 30 grz. połowę łąk w jego części Napruszewa i łan osiadły (P. 1389 k. 286v), zaś w r. 1504 od bratanków Domarata, Macieja i Wojciecha N-ch, za 30 grz. połowę łąk tamże (G. 24 k. 260v). Nie żył już w r. 1505 (G. 25 k. 389v). Owdowiałej Katarzynie Powidzkiej i synom jej, Marcinowi i Mikołajowi N-im, Stefan Fiszer Powidzki w r. 1510 na dobrach królewskich Powidzu i wsiach przyległych oprawił 60 grz. (G. 19 k. 134v). Około r. 1520 Katarzyna skwitowała Marcina i Mikołaja z 500 kop groszy posagu i 200 kop groszy wiana (G. 259 k. 348v). Prócz tych synów były i córki. Z nich, Jadwiga, w r. 1507 żona Michała Lubstowskiego, wdowa w r. 1531. Anna, w latach 1511-1513 żona Macieja Wilczyńskiego.
(A) Marcin, syn Jana i Powidzkiej, wraz ze swym niedzielnym bratem Mikołajem oraz wujem Michałem Powidzkim (obaj bracia byli jeszcze widocznie nieletni) w r. 1505 kwitował Mikołaja Kleczewskiego z 14 grz. zapisanych przez Barbarę Jarocką wyderkafem na Jarotkach w p. gnieżn. (ib. k. 574v). Jana Czechowskiego w imieniu własnym i brata t. r. skwitował z 60 zł. węg. zapisanych na Dankowie (G. 19 k. 5). Skwitował w r. 1509 Marcina Jarockiego z 6 grz. zapisanych na Jarotkach (ib. k. 82) Wspólnie z bratem Wojciechem w r. 1511 kupili część w Napruszewie od Macieja i Wojciecha N-ch, synów Piotra (G. 19 k. 197). Pozwany był Marcin w r. 1512 przez Annę Sirnicką, żonę Mikołaja Głębockiego. (G. 25 k. 328). Obaj z bratem skwitowali w r. 1513 przez siostrę Annę zamężną Wilczyńską z dóbr rodzicielskich w Napruszewie, Gostomiu i Sirniczu (P. 865 k. 313v). Oba bracia, niedzielni w Napruszewie, kwitowali t. r. Feliksa Budzisławskiego z 54 zł. wykupu dóbr w Sirniczu Małym, sprzedanych wyderkafem ich ojcu przez zmarłą Barbarę Budzisławską (G. 25 k. 406). Nabyte w r. 1514 wyderkafem od Wincentego Zdzarowskiego dziesięć łanów roli, połowę folwarku, połowę wiatraka i karczmę we wsi Wielkie Sirnicze sprzedali t. r. wyderkafem za 145 i pół zł. węg. Mikołajowi Głębockiemu (G. 335a k. 23; I. R. Z. Kon. 6 k. 7v). Marcin skwitowany był t. r. przez tegoż Zdzarowskiego z 28 grz. długu za Sirnicze (G. 25 k. 10v). Od braci swych stryjecznych, macieja i Wojciecha N-ch, kupił w r. 1515 za 80 grz. części w Napruszewie i Giewartowie (P. 1392 k. 50) i zapisał im t. r. 20 grz. długu (P. 866 k. 258). Część Giewartowa w r. 1518 sprzedał za 11 grz. ks. Tomaszowi Lubomyślskiemu (G. 335a k. 43). Od Mikołaja, Andrzeja i Macieja, braci z Tomic, w r. 1521 kupił za 60 grz. część w Siennie p. gnieźn. (Py. 23 k. 39). Na połowie części Napruszewa i Gostomia oprawił w r. 1524 posag 250 zł. żonie Annie Sośnickiej, córce Macieja (G. 335a k. 76v). Wspólnie z bratem skwitowani w r. 1531 z dóbr rodzicielskich przez owdowiałą siostrę Jadwigę Lubstwoską (I. R. Gr. Kon. 2 k. 214). Pozwany w r. 1534 przez Annę, żonę Mikołaja Głębockiego, dziedzica w Sirniczu (G. 262 k. 61v), pozywał z kolei ją w r. 1535 o wtargnięcie w łąki Napruszewa (G. 262 k. 208), a ona ponownie jego o zasypanie óśmiu kopców (ib. k. 242). Założone zostało między nimi w r. 1536 vadium (P. 874 k. 270v). Jako opiekun synów zmarłego brata Mikołaja, kwitował w r. 1537 ich matkę z siedmiu wierdunków, z tytułu dzierżawy dóbr tych małoletnich w Napruszewie (G. 31 k. 242). Od Stanisława Soleczeńskiego(?) w r. 1539 kupił za 30 grz. jego część w spadku oraz w bliższości w Napruszewie po zmarłej Małgorzacie N-ej (czy żonie Jarosława?) (G. 335a k. 221v). Od Marcina Lubomyskiego w r. 1544 kupił za 200 grz. część Napruszewa (ib. k. 298). Skwitowany w r. 1545 przez swego zięcia Marcina Jerzykowskiego (Irzykowskiego) z 20 grz. na poczet posagu za córką Zofią (I. R. Gr. Kon. 4 k. 171). Marcin (nie mam pewności, czy ten, czy też jego bratanek?) skwitowany w r. 1557 przez Marcina i Elżbietę rodzeństwo Lubowidzkich z 60 grz. (G. 36 k. 4v). Córka Marcina Zofia, jak widzieliśmy, w latach 1544-1545 żona Marcina Jerzykowskiego (Irzykowskiego).
(B) Mikołaj, syn Jana i Powidzkiej, występował obok brata od r. 1505 jako niedzielny z nim w Napruszewie, Gostomiu i Sierniczu (G. 25 k. 389v; P. 865 k. 313v). Od Mikołaja, Andrzeja i Jana N-ch, synów Stanisława "Domarata", kupił w r. 1524 za 80 grz. część w Napruszewie (P. 1393 k. 46) i jednocześnie na połowie swych dóbr w tej wsi oraz w Gostomiu oprawił 100 grz. posagu żonie Annie Bieganowskiej, córce Stanisława (ib. k. 46v). Od Wacława N-go, brata powyższych, kupił w r. 1525 za 10 grz. jego część w Napruszewie (ib. k. 72v). Od Mikołaja, Jana, Andrzeja i Wacława, braci N-ch w r. 1526 kupił za 300 grz. ich części tamże (ib. k. 124). Pozywali się w r. 1534 wzajemnie z Anną Siernicką, żoną Mikołaja Głębockiego (G. 262 k. 35v, 36). Nie żył już Mikołaj w r. 1536, kiedy Anna Bieganowska występowała jako wdowa (P. 874 k. 270v). Była 2-o v. żoną Łukasza Żernickiego, który w r. 1537 na połowie części Żernik w p. pyzdr., mających mu przypaść z działów z braćmi, zobowiązał się oprawić jej 100 grz. posagu. Skwitowana została jednocześnie przez szwagra Marcina N-go, stryja i opiekuna jej nieletnich synów, Piotra i Sebastiana, z siedmiu wierdunków tytułem dzierżawy ich dóbr ojczystych w Napruszewie (G. 31 k. 242, 242v). Oprawę 100 grz. swego posagu na połowie Napruszewa sprzedała w r. 1539 za takąż sumę wyderkafem obecnemu mężowi, który z kolei oprawił jej ową sumę jako posag (G. 335a k. 228). Spłacona przez syna Piotra ze 100 grz. posagu, skasowała w r. 1554 swą oprawę na Napruszewie i Gostomiu i skwitowała obydwu synów (Py. 174 k. 684). Córka Mikołaja i Bieganowskiej, Katarzyna, niezamężna w r. 1554 (ib.), żona 1-o v. w r. 1561 Jakuba Stawskiego cz. Węgierskiego, 2-o v. w r. 1592 Zygmunta Chłądowskiego.
I. Piotr, syn Mikołaja i Bieganowskiej, nieletni, niedzielny z braćmi w r. 1537 (G. 31 k. 242), dziedzic wspólnie z niemi w Napruszewie, miał około r. 1542 termin przeciwko Annie Siernickiej, żonie Mikołaja Głębockiego (G. 263 k. 141v, 264 k. 32v). Swej żonie, Barbarze Kębłowskiej cz. Gorzyckiej, córce Mikołaja, na połowie swych części w Napruszewie i pustce Gostomiu, oraz na połowie innych swych dóbr w r. 1555 oprawił posag 350 grz. (Py. 31 k. 48; P. 1397 k. 677). Dla zrodzonych z niej dzieci ustanowił w r. 1560 opiekunów (G. 39 k. 403v). Nie żył już w r. 1561 (P. 903 k. 787v). Owdowiała Barbara Gorzycka, pani wienna w Napruszewie, kwitowała w r. 1564 Wojciecha Słoneckiego ze 100 zł. (Py. 179 k. 633v). Była w r. 1572 2-o v. żoną Sebastiana Będzieskiego (Py. 110 k. 79v). Wszystkie swe dobra we wsiach: Gorzyce, Budziłowo, Kębłowo, Lipie w p. pyzdr. w r. 1574 dała wieczyście bratu Andrzejowi Kębłowskiemu cz. Gorzyckiemu (R. Kal. 4 k. 165v). Od męża Będzieskiego otrzymała w r. 1576 oprawę 1.200 zł. posagu na połowie części Będzieszyna i Szczur w p. kal. (R. Kal. 4 k. 279v). Z tytułu swej oprawy na Napruszewie w r. 1591 pozywała szwagra Sebastiana N-go (G. 262 k. 420v). Jej drugi mąż nie żył już w r. 1596, ona zaś może żyła jeszcze wtedy (I. Kal. 63 k. 396v). Synowie, Jan, Marcin i Stanisław.
I) Jan, syn Piotra i Kębłowskiej, nieletni w r. 1564, pozostawał pod opieką Macieja Gałczyńskiego (G. 43 k. 223v). Wraz z braćmi był w r. 1567 pozywany przez wuja Andrzeja Kębłowskiego cz. Gorzyckiego o to, iż ojciec ich nie uczynił ich matce a siostrze Andrzeja oprawy 350 grz. posagu na połowie Napruszewa i pustek Gostom (Py. 106 k. 344, 416v). Pozywał ten wuj ich i opiekunów ich także w r. 1569 (P. 915 k. 228v; Py. 107 k. 389v). Miał Jan już chyba lata w r. 1572, kiedy w imieniu własnym i braci kwitował Mikołaja Przylepskiego ze 108 zł. Wawrzyńca Tuszyńskiego z takiej samej sumy, Baltazara Tuszyńskiego też z takiej, zaś Gałczyńskich, synów zmarłego Macieja, z opieki sprawowanej przez ich ojca (Py. 110 k. 79v). Wraz z braćmi kwitował w r. 1576 z opieki matkę, Wojciecha Sławęckiego, Piotra Bieganowskiego i zmarłego Macieja Gałczyńskiego (I. Kal. 44 s. 267). T. r. mianowany przez Jana Galewskiego, pisarza grodzkiego kaliskiego, jednym z opiekunów syna jego Wojciecha (R. Kal. 4 k. 353). Bezpotomny, nie żył już w r. 1582 (ib. 48 s. 201). Matka jego w imieniu własnym i jego braci części zmarłego w Jeżewie i Uścisłowie w p. kośc. wydzierżawiła t. r. za 70 złp. Janowi Jaraczewskiemu (I. Kal. 48 s. 767).
II) Marcin "Piotrowicz", syn Piotra i Kębłowskiej, nieletni w latach 1564-1569 (G. 43 k. 223v; Py. 107 k. 389v), a chyba jeszcze i w r. 1572 (Py. 110 k. 78), miał już zapewne lata w r. 1576 (I. Kal. 44 s. 267). Wraz z bratem w r. 1584 pozywał stryja Sebastiana (G. 274 k. 527v). Jako spadkobierca brata Jana, w r. 1587 kwitował wykonawcę jego testamentu, ks. Andrzeja Czackiego, dziekana i oficjała włocławskiego, kanonika poznańskiego, oraz brata swego Stanisława z rzeczy pozostałych po zmarłym (I. Ka. 54 s. 385). Obaj z bratem, jako nabywcy praw od matki, zostali w r. 1590 intromitowani do części dziedzicznej Jana Jaraczewskiego w mieście Jaraczewie (Py. 125 k. 568). Marcin ożenił się w r. 1592 z Małgorzatą Rossoską, córką Jakuba, od którego t. r., jeszcze przed ślubem, uzyskał zapis 1.400 złp. posagu i 200 złp. wyprawy (I. Kal. 59 s. 91). Na połowie części Sobótki oprawił jej t. r. ów posag (R. Kal. 6 k. 643). Skwitowała ona t. r. ojca z dóbr rodzicielskich a Marcin kwitował teścia z 200 złp. na poczet posagu (I. Kal. 59 s. 524). Bratu Stanisławowi zapisał t. r. dług 200 złp. (ib. s. 18). Opłacając w r. 1591 ze swej części wsi Sobótka pobór, przyłożył pieczęć z herbem Grzymała bez bramy (Wittyg). Jako spaskobierca brata Jana, skwitował w r. 1598 synów zmarłego Sebastiana Niwskiego z 700 złp., które ich ojciec zapisał był Janowi N-mu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 83). Jako dziedzic części Wielkiej Sobótki, zawierał w r. 1602 ugodę graniczną z małżonkami Domaradzkimi, dziedzicami części Małej Sobótki (I. Kal. 68 s. 451). Już nie żył w r. 1604, kiedy wdowa, Małgorzata Rossoska uzyskała zapis 2.000 zł. długu od małżonków Mikołajewskich (ib. 70 k. 548v). T. r. kwitowała z 2.000 zł. Krzysztofa Sieroszewskiego cz. Wolickiego (ib. 70 k. 569v). Nie żyła już w r. 1617 (R. Kal. 9 k. 94). Marcin budował sklep pod zakrystią kościoła sobockiego, kontynuowali tę budowę jego synowie Piotr i Adam, a opiekun ich Piotr N., ich brat stryjeczny, oddał to w r. 1605 w posiadaniu ks. Adrianowi Grabowskiemu (Graboviensis), plebanowi sobockiemu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 143). Wdowa od Mikołaja Tymienieckiego, podstarościego wieluńskiego, w r. 1605 kupiła za 6.000 złp. części miasta czyli wsi Sobótka (R. Kal. 1 k. 50v). Piotr N. opiekę nad synem Marcinem scedował w r. 1610 rodzonemu ich wujowi Piotrowi Rossoskiemu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 180v). Ów Piotr Rossoski należące do siostrzeńców części Sobótki w r. 1612 wydzierżawił za 470 złp. Stanisławowi Myszczyńskiemu (I. Kal. 78 s. 1111). Był ten Myszczyński ich ojczymem, drugim mężem Małgorzaty Rossoskiej, nie żyjącej już w r. 1613. Wtedy on działając w imieniu własnym i zrodzonych z niej swych dzieci części miasta i wsi W. Sobótka sprzedał za 1.100 zł. pasierbowi Piotrowi N-mu (R. Kal. 8 k. 263), a powtórzył tę transakcję w r. 1617 (ib. 9 k. 94). Synowie Marcina, Piotr i Adam.
(I) Piotr, syn Marcina i Rossoskiej, dziedzic Sobótki Wielkiej w części odziedziczonej po matce, w części, jak widzieliśmy, nabytej w latach 1613 i 1617 od ojczyma Myszczyńskiego. Na połowie części tych dóbr, należnych z działu z bratem Adamem, w r. 1617 oprawił posag 2.500 zł. żonie Zofii z Łokieńska Zdrowskiej, córce Prokopa i Magdaleny z Przytocznicy Niesołowskiej (ib. k. 95v, 10 k. 426v). Połowę macierzystej części w Wielkiej Sobótce, kupioną od ojczyma, w r. 1619 sprzedał za 550 zł. bratu Adamowi (ib. 9 k. 250). Oskarżony t. r. o to, iż jadącego przez Sobótkę do Piwonic Jana Bielickiego zaprosił do dwpru i tam wraz ze swym wspólnikiem Stanisławem Droszewskim zastrzelił go (Py. 140 k. 322). Zofia Zdrowska z siostrami rodzonymi i przyrodnią w r. 1626 części we wsi Karski Podleśne sprzedała za 3.000 zł. Marcinowi Bielczewskiemu (R. Kal. 10 k. 426v). Skwitowana w r. 1633 z 12 zł. przez Adama Dobrzyckiego jako kuratora szpitala w Dobrzycy (I. Kal. 99b s. 1154). Sumę 100 zł., cedowaną sobie przez Jana Biernackiego, cedowała w r. 1636 Andrzejowi Dzięczyńskiemu (I. Kal. 102 s. 763). T. r. skwitowała szwagra Adama N-go z 4.000 zł. posagowych, zapisanych jej przy sprzedaży części Sobótki (ib. s. 836). Kwitowała w r. 1644 owdowiałą bratową Dorotę z Kołaczkowskich 2-o v. Zadorską z prowizji rocznej od sumy 3.000 złp. (ib. 110a s. 775). Piotr od Anny Poklateckiej 1-o v. Cieleckiej, 2-o v. obecnie żony Stanisława Pogorzelskiego, kupił w r. 1644 za 10.000 złp. część Poklatek p. pyzdr. (Z. T. P. 29 s. 2086). Wraz z synami: Marcinem, Andrzejem, Piotrem i Aleksandrem oraz córką Katarzyną, pozywał w r. 1647 Andrzeja Drogoszewskiego, męża innej swej córki, Jadwigi, już zmarłej, o jej posag oprawiony na Drogoszewie w p. kośc. (P. 172 k. 148v). Zofia Zdrowska w r. 1647 kwitowała Marka, Franc., Jana i Ant. N-ch, bratanków Piotra dziedziców Sobótki z prowizji roczocznej od sumy 3.000 złp. (I. Kal. 113 s. 205). Żył chyba jeszcze ów Piotr w r. 1649 (P. 1424 k. 321), nie żył zaś z pewnością w r. 1650 (R. Kal. 14 k. 100). Owdowiała Zofia Zdrowska w r. 1655 kwitowała Jana Niewiarowskiego, dziedzica Bronczyna ze 100 zł. zapisanych na tej wsi, a odebranych z rąk ks. Stanisława Niewiarowskiego, proboszcza płockiego, sekretarza J.Kr.Mci (I. Kal. 121 s. 488). Tego Jana Niewiarowskiego kwitowała znów w r. 1661 (ib. 125 s. 1264). Spisała w Kaliszu 1665.4/III. r. testament, który t. r. roborowała (ib. 126 s. 178), ale żyła jeszcze w r. 1669 (ib. 129 s. 1226). Synowie Piotra i jej: Marcin, Andrzej, Piotr i Aleksander. Z córek, Katarzyna, jak widzieliśmy, żyła w r. 1647, ale więcej nic o niej nie wiem. Jadwiga była w latach 1633-1635 żoną Andrzeja Drogoszewskiego, nie żyła już w r. 1647. Poza wzmianką z r. 1647 nie wiem też nic więcej o synu Marcinie.
1. Andrzej, syn Piotra i Zdrowskiej, obok ojca posesor Poklatek zabił tam przybyłego z Wierzbięcic Wojciecha Gawareckiego (P. 181 k. 13v). Zobowiązał się w r. 1662 dać dożywocie żonie swej Mariannie Płońskiej (Kośc. 305 k. 139).
2. Piotr, syn Piotra i Zdrowskiej, mąż Jadwigi Kierskiej, córki Macieja, oprawił jej w r. 1649 posag 3.000 złp. (P. 1424 k. 321). Wraz tą żoną t. r. nabył wyderkafem za 5.000 złp. części Sepna w p. kośc. od Macieja Ossowskiego (ib. k. 684v). Obojgu małżonkom w r. 1680 roborował skrypt brat jej Jan Kierski (Kc. 132 k. 55). Piotr kwitował w r. 1682 Kazimierza Gembińskiego, sukkolektora powiatu kościańskiego (Kośc. 306 k. 151). Poklatki w p. pyzdr. w r. 1695 sprzedał za 20.000 złp. synowi Aleksandrowi (P. 1130 IX k. 15). Pochowany w r. 1695 u Reformatów Poznaniu. Chyba to żona jego spoczęła tamże w r. 1693 (Sep. Reform., Pozn.). Synowie, Aleksander i Franciszek. Z córek, Marianna wyszła w Poklatkach w r. 1679 za Franciszka Glińskiego, a nie żyła już w r. 1719. Anna poślubiła 1-o v. 1690.3/IV. r. Mikołaja Cieślińskiego, 2-o v. w Czerlejnie 1695.27/VII. r. Łukasza Nieżychowskiego, była wdową w r. 1713, a jej trzecim mężem był w r. 1715 Jan Władysław Korytowski, po którym wdowa 1729 r., umarła w Poznaniu na Rybakach 1746.5/XII. r., pochowana u Bernardynów. Niewątpliwie córką Piotra, i to chyba najstarszą, była Zofia, która w Poklatkach 1671.17/V. r. szła za Stanisława Borkowskiego, a 2-o v. tamże zaślubiła 1674.3/II. r. Aleksandra Łączkowskiego.
1) Aleksander, syn Piotra i Kierskiej, sędzia deputat na Trybunał Koronny w r. 1718 (P. 1162 k. 63v), nabył, jak już wiemy, Poklatki w r. 1695 od ojca, ale już w r. 1698 dobra te sprzedał za 17.500 złp. Krystianowi Jaskóleckiemu (P. 1135 IX k. 22). Jego żoną była w r. 1703 Katarzyna Korytowska, wdowa 1-o v. po Andrzeju Cieleckim (P. 1143 I k. 1), nie żyjąca już w r. 1708. Wtedy Aleksander, dożywotnik po tej żonie Komornik, Bylina i Gądek w p. pozn., owe Gądki sprzedał wyderkafem na trzy lata za 6.000 złp. Zofii z Kęszyckich Ponikiewskiej (P. 1144 k. 267) i t. r. kwitowa go z 2.000 zł. Władysława Korytowski (ib. k. 331v). Zawierał w r. 1710 kontrakt z pasierbicą Marianna Cielecką i jej mężem Walerianem Korytowskim (P. 1145 k. 155). Drugą żoną Aleksandra była w r. 1717 Franciszka Dachowska, wdowa 1-o v. po Franciszku Dunin Borkowskim, sędzim grodzkim wałeckim, dziedzicu Lubasza, który testament spisywał w r. 1715 (P. 1151 k. 21, 1239 k. 15v). Aleksander, posesor Komornik, żonie tej w r. 1717 zapisał sumę 3.000 złp. odebraną z rąk Andrzeja Dunin Borkowskiego, pułkownika J.Kr.Mci, brata i spadkobiercy sędziego (P. 1151 k. 145). Oboje małżonkowie w r. 1718 spisali wzajemne dożywocie (P. 1162 k. 63v). Manifestował się przeciwko niej w r. 1719 brat jej pierwszego męża, wspomniany pułkownik Borkowski (P. 1171 k. 47v). Aleksander w r. 1720 kupił Uzarzewo, Święcinko i Rajsko od Jana Zaidlica, żonie zaś w r. 1721 cedował sumę (P. 1180 k. 38v). Posesor Padarzewa w r. 1724 (G. 94 k. 360v). Franciszka z Dachowskich nie żyła już w r. 1734, kiedy jako jej jedyna spadkobierczyni występowała siostra Anna, wdowa po Janie Skórzewskim (P. 1239 k. 15v). Dobra Uzarzewo, Święcinko i Rajsko w p. pozn. sprzedał w r. 1736 za 34.000 złp. synowi Felicjanowi (P. 1244 k. 40) Pochowany 1738.27/I. r. (Sep. Reform., Pozn.). Z pierwszej żony syn Felicjan, o którym niżej, i córka Anna, w r. 1721 żona Andrzeja Kęszyckiego, wyszła 2-o v. w Raczkowie 1726.29/X. r. za Stefana Przyłuskiego, umarła w r. 1736 i była chowana w Poznaniu u Reformatów 28/VI.
Felicjan, syn Aleksandra i Korytowskiej, mąż w r. 1724 Marianny Trzcińskiej, córki Franciszka i Teresy Skotnickiej (Kc. 139 k. 271; P. 1256 k. 200v). Od ojca, jak widzieliśmy, w r. 1736 nabył Uzarzewo, Święcinko i Rajsko, ale w r. 1739 nazwany tylko "posesorem" Uzarzewa (LC Smogulec), a faktycznie dziedzicem trzech tych wsi stał się dopiero w r. 1739 po kupnie tych dóbr wraz z młynem Juracz za 50.000 złp. od Jana Korzboka Zajdlica (P. 1255 k. 119v). Najwidoczniej ojcowska transakcja z r. 1720 miała charakter jedynie wyderkafowy. Wzajemne dożywocie z żoną spisał w r. 1739 (P. 1256 k. 200v). Od brata stryjecznego, Marcina N-go kupił w r. 1741 za 35.000 Chociczę w p. pyzdrskim (P. 1266 k. 208v). Uzarzewo i Święcinko w r. 1742 zastawił za 53.600 złp. na trzy lata Andrzejowi Lubiatowskiemu (P. 1268 k. 156v). Wedle komplanacji z r. 1739 odebrał wraz z żoną w r. 1742 sumę 30.000 złp. i tę jej zapisał (P. 1268 k. 177v). Uzarzewo i Święcinko w r. 1743 zastawił na trzy lata za 63.000 złp. Janowi Korytowskiemu (P. 1271 k. 56). Żona Marianna Trzcińska obok swego brata Ignacego była w r. 1744 współdziedziczką Słębowa (N. 209 k. 96v). Felicjan stary parafialny kościół w Uzarzewie kazał rozebrać i w r. 1749 wzniósł nowy z muru pruskiego (Łukasz.). Po śmierci pierwszej żony zaślubił 2-o v. 1753.29/VII. r. Marcjannę Pierzchlińską z Kębłowa (LC Miłosław). Dziedzic Chociczy, tej żonie, córce Mikołaja i Marianny Chylińskiej, w r. 1754 oprawił posag 10.000 złp. (P. 1311 k. 67). Skwitował w r. 1774 swoje dzieci zrodzone z Trzecińskiej, więc Józefa, Wiktora, Franciszkę i Wiktorię z dożywocia zapisanego przezeń ich matce w r. 1739 (P. 1351 k. 381v). Żył jeszcze w r. 1785 (I. Kal. 225 k. 109). Z pierwszej żony synowie: Franciszek, Józef i Wiktor, oraz córki: Klara Agnieszka, ur. w Runowie, ochrzcz. 1741.17/I. r. (LB Rogoźno), Franciszka, wspomniana w r. 1766 jako siostrzenica Ignacego Trzcińskiej (Kc. 147 k. 111)., a żyła jeszcze i 1774 r., Wiktoria wspomniana w r. 1774 (P. 1351 k. 381v), żyła jeszcze 1784 r. (G. 111 k. 74v), wreszcie Felicjanna, w latach 1780-1784 żona Wojciecha Kozłowskiego. Z drugiej żony syn Antoni Benon, ochrzcz. 1763.21/VI. r. (LB Gołaszyn).
Przeglądanie 754 pozycji zakresu Nabielscy - Nieniewscy.
891011[12]13141516
