Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
78910[11]12131415
Laborscy - Lisieccy
Lenkowscy. Zofia, w r. 1620 wdowa po Janie Erneście Ciołku. Wojciech i Katarzyna, rodzice Małgorzaty, urodzonej w Środzie, ochrzcz. 11 VI 1724 r. (LB Środa).
Leńscy, zob. Lińscy.
Lentoszowie, Letoszowie. Rodzeństwo: Jan. Mateusz i Marianna, która ok. 1777 r. wyszła za Wiktora Katerlę ze Żmudzi (Py. 166 k. 61v, 62). Żyła z nim jeszcze 1790 r. Jej drugim mężem był 1791 r. Józef Malinowski. Jan Nepomucen miał z żony Wiktorii Szczawińskiej, córkę Franciszkę Mariannę, ur. 25 IX 1791 r. na wójostwie gnieźnieńskim (LB Gniezno, Św. Trójca). Mateusz, w 1780 r. ekonom opactwa lędzkiego w Koszutach (Py. 160 k. 401v), żył jeszcze 1791 r. (Py. 166 k. 219).
Lentz, Ludwik, mieszkaniec Marchii Brandenburskiej, mąż Katarzyny Golczówny, córki Jana, surogatora wałeckiego, która 1623 r. kwitowała z posagu swych braci: Krystiana, Konrada i Franciszka Golczów (W. 27 k. 454v). Ludwik nie żył już 1643 r., kiedy jego syn Henryk kwitował z 4.000 zł Sebalda Golcza (W. 38 k. 574v). Inny jego syn Jan. Ten Henryk, podpułkownik wojsk cesarskich, mąż Barbary v. Gellhorn, nie żył już 1655 r. W imieniu pozostałej po nim nieletniej córki Barbary Marii jej matka i stryj Jan kwitowali wtedy Sebalda Golcza z prowizji od sumy 2.000 zł, zapisanej zmarłemu w 1644 r. (W. 83 k. 57). Jan żył jeszcze 1661 r. i kwitował wtedy Golczów z prowizji od owej sumy, zalegającej od r. 1655 (W. 42 k. 170v).
Lepczyński Wojciech, po którym wdową była 1781 r. Katarzyna Rojewska, córka Wojciecha i Teresy Biniewskiej (P. 1358 k. 176v).
Lepel, Leppel h. Własnego, z Pomorza. Dorota Małgorzata, żona 1-o v. Mikołaja Krzysztofa Kleista, 2-o v. 1744 r. Franciszka Ulryka Klesta, pułkownika wojsk brandenburskich (W. 91 k. 593v).
Lepicki Andrzej, mąż Ewy Rybińskiej, 1-o v. wdowy po Macieju Pawłowskim, pozwanej 1604 r. przez Michała Palędzkiego (Kc. 124 k. 585v).
Lerchemberg Zuzanna, wdowa po Stanisławie Chlebowskim 1701 r.
Lerchenfeld h. Własnego, nobilitowani w Polsce zrazu 1676 r., potem po cofnięciu przez sejm z r. 1678 tej nobilitacji, nobilitowani powtórnie 1685 r. (Bon.). Jan Fryderyk, sędzia w Hoppenbruck, z Katarzyny Eleonory Borman miał córkę Małgorzatę Eleonorę, w r. 1697 żonę Piotra Ernesta Doręgowskiego (N. 189 k. 323v). Katarzyna, żona 1-o v. Kazimierza Białachwskiego, 2-o v. Kazimierza Kargowskiego, sędziego grodzkiego ciechanowskiego, z którym rozwiedziona 1720 r. Jan Ernest, major wojsk cesarskich, i jego żona Adelgunda Schacgman, oboje już nie żyjący w 1750 r., rodzice Marianny, wówczas wdowy po Michale Horskim, podkomorzym mińskim, i Agnieszki, żony Pawła Poleskiego, cześnika żytomierskiego (Kc. 141 k. 128; 142 k. 45). Horsta żyła jeszcze 1773 r. (Kc. 148 k. 57). Poleska umarła między r. 1752 a 1754 (Kc. 142 k. 45, 162). Ignacy, ekonom z Sycyna, i Anna Dubowiczówna, rodzice Stanisława Antoniego, ur. w Sycynie 8 V 1799 r. (LB Szamotuły).
Ignacy baron L., adwokat w Bydgoszczy, zaślubił w tamtejszej farze 14 XI 1882 r. Józefę Wolszleger z Bartodziei, córkę byłych dziedziców Szenfeldu (Dz. P.). Baron Feliks z Sokołowa zaślubił 19 VI 1894 r. w Pęchowie Stefanię Dąmbską, córkę Franciszka, dziedzicaMochelka, i Sulerzyskiej (ib.). Zmarł w Poznaniu 7 III 1908 r., mając lat 58, pochowany w Krotoszynie, o czym zawiadamiali żona i dzieci (ib.). Tadeusz kupił 1909 r. Chomiążę Szlachecką w p. żnińskim (1375 m. m.) od Płoszyńskiej z Sikorowa (ib.). Ożenił się w Poznaniu 12 (?) IX 1911 r. z Marią Sikorską, córką Mieczysława z Retkowa i Łucji Grabskiej (ib.). Elżbieta 1-o v. Prądzyńska, 2-o v. Łebińska, mająca lat 70, umarła w Poznaniu 27 XI 1917 r., pochowana w Rozdrażewie. Zawiadamiała o tym siostra (ib.).
Lescy h. Własnego wyszli, według Bonieckiego, z Leszcz koło Torunia. Urszula, zamieszkała w Prusach Królewskich, w 1695 r. żona Ernesta Jeszki. Oboje już nie żyli 1717 r. Agnieszka, wdowa po Kazimierzu Zawadzkim, asesorze ziemskim tucholskim. Michał chorąży malborski, i Elżbieta z Korczewic Szykówna, oboje już nie żyjący 1772 r., rodzice Andrzeja, który t. r., wedle kontraktu spisanego 15 VIII 1768 r., otrzymał od Ksawerego Miełaczewskiego zobowiazanie sprzedaży za sumę 50.000 zł dobr Orla w p. radziej. (P. 1349 k. 56v).
Lescy ze wsi Leszcze w p. kon. Boniecki oprócz Leskich z Prus Królewskich znał jeszcze Leskich h. Ostoja z Leszcz w p. bydg. oraz kilka innych rodzin tegoż nazwiska pochodzących z odleglejszych stron kraju. Z wyjątkiem przypadków, w których pochodzenie z Leszcz pod Koninem jest zaznaczone wyraźnie, nie potrafię określić przynależności herbowej innych wymienionych tutaj przedstawicieli tego nazwiska. Należy jeszcze pamiętać i o tym, że w pisowni XV, XVI, a czasem jeszcze i XVII wieku nie różniło się ono niczym od Łęskich, formujących swe nazwisko od wsi Łęg czy Łąg. Mimo całej ostrożności, jakież tu pole do pomyłek i pomieszań! Leskich tylko z rzadka pisano: Liescy, Lyescy, Leszcy, Lesczcy, co oczywiście wyklucza Łęskich.
Pomian z Leszcz swoje części w Leszczach i Policach w p. kon. sprzedał 1435 r. za 100 grz. Mikołajowi z Leszcz (P. 1378 k. 95). Temu Mikołajowi w 1446 r. sprzedali też za 320 grz. swoje połowy w tych dwóch wsiach Wacław, Jakub, Stefan i Jan, bracia rodzeni z Leszcz (P. 1379 k. 197).
W połowie XV wieku dziedziczyli w częściach Leszcz bracia Jan i Stanisław, nie wiem czy również Pomianowie. Drugi z nich żył jeszcze w 1464 r., kiedy to wspólnie ze swym bratankiem Mikołajem kwitował klasztor w Lądzie (Kon. 2 k. 39v). Jan kupił 1450 r. od Jaranda z Grabia, wojewody sieradzkiego, półtora łana we wsi Dziwisze (?) (P. 1381 k. 8)., dając w zamian za to łany we wsi kamionka w p. kon. i dopłacając sumę 500 grz. Jedncześnie sprzedali wojewodzie swoje części w Piorunowie i Kamionce synowie tego Jana, bracia niedzielni Mikołaj i Stanisław (ib. k. 91). Był jeszcze i trzeci syn Jan. Bracia Jan i Mikołaj dali w 1462 r. dwa łany w Trzebuchowie i dopłatę 18 grz. Jarandowi z Trzebuchowa w zamian za jeden łan z ćwiercią w Leszczachp. kon. (P. 1384 k. 98). Wszyscy trzej bracia, dziedzice w Leszczach, przeprowadzili 1464 r. działy braterskie. Starszy z nich, Mikołaj wziął połowę wsi Skarbki i Kiszewy, Stanisław połowę Ogorzelczyna i Smoliny, wreszcie Jan Laskowiec (P. 1383 k. 266).
Mikołaj L. z Kiszew, syn Jana, miał 1464 r. termin z Janem z Powiercia (Kośc. 2 k. 43v). W 1469 r. zwany Kiszewskim (P. 1385 k. 15v). Sługę Mikołaja L. z Kiszew, Jakuba Borowskiego skwitował 1473 r. z czterech grzywien Piotr z Wyszyny (I. i R. Kon. 1 k. 17v). Mikołaj żył keszcze 1476 r. (ib. k. 86). Zabity został przed r. 1486, w którym arbitrzy ugodzili o głowę brata Stanisława, przy okazji tego morderstwa również poranionego, z Marcinem Grzybowskim (Kon. 3 k. 10). Miało to miejsce może około 1482 r., bowiem wtedy brat Stanisław pisany był z Kiszew.
Stanisław, syn Jana, odbierał 1461 r. przysięgę od Stanisława z Woli, łowczego gnieźnieńskiego, skałdaną w imieniu własnym i syna, że ani nie zlecił synowi go ograbić, ani też syn grabieży tej nie dopuścił się (Kon. 2 k. 2). Może jednak ten Stanisław identyczny ze wspomnianym wyżej Stanisławem stryjem? Stanisław kwitował 1462 r. braci z Rusocic z 50 grz. zapisanych sposobem wyderkafu na połowie wsi Skarbki (ib. k. 36). T. r., dziedzic Piotrunowa, pozwany był przez Jana Korytkowskiego, któremu za 340 grz. sprzedał był swoją część w Ogorzelczynie (ib. k. 30v). Żonie swej Sulachnie oprawił 1464 r. na połowie części w Ogorzelczynie posag 400 grz. (P. 1383 k. 266). Stanisław L. z Ogorzelczyna wspólnie ze swymi braćmi Mikołajem i Janem "Kiszewskimi" sprzedał 1469 r. za 80 grz. Maciejowi Świnieckiemu z Wielkiego Liśca ich dom w Koninie, trzeci od kościoła parafialnego (P. 1385 k. 15v). Od Mikołaja Skarzynowskiego, dziedzica w Turach, nabył 1470 r. za 100 grz. jego prawa do dóbr i sum Macieja Świnieckiego we wsiach Wielki Lisieci Modla oraz w sołectwie w Liścu p. kon. (ib. k. 90v). T. r. intromitowany do dwóch łanów we wsi Węglewo p. kon. w sumie dłużnej 20 zł należnej od Benedykta z Węglewa (Kośc. 2 k. 133). Macieja Świnieckiego pozywał o najazd (ib. k. 152). W 1476 r. pisany z Ogorzelczyna i Górzyna (I. Kal 2 k. 410v). Tę drugą wieś trzymał trzyletnim zastawem od Katarzyny, wdowy po Wojciechu Raszkowskim, i od jej syna Jana (ib. k. 433v) Nazwany dziedzicem Kiszew 1482 r., zapewne i w spadkowej części po bracie Mikołaju (I. i R. Kon. 1 k. 135v). W l. 1483-1487 występował jako dziedzic Piotrunowa (ib. k. 138v; Kon. 3 k. 16). Pozwał 1487 r. Katarzynę, córkę zmarłego Jana Raszkowskiegoz Żyrnik i Wygańczyc (I. Kal 3 k. 400). Nie żył już w 1489 r., kiedy wdowa po nim Dorota otrzymała od swej matki Katarzyny Suchorzewskiej wdowy po Wojciechu Raszkowskim, połowę posagu wniesionego przez tę matkę na miasto i wieś Raszkowo (P. 1387 k. 113). Swoją oprawę 200 grz. posagu i 200 grz. wiana, zapisane jej przez męża na wsi Górzno w p. kal., sprzedała 1497 r. za sumę 400 grz. swemu drugiemu mężowi Stanisławowi Sobockiemu Duszce (P. 1383 k. 155). Jako wdowa i po tym drugim mężu, posag 200 grz. na Górznie sprzedała 1516 r. za takąż sumę Piotrowi Wolickiemu, nazwanemu przy tej okazji bratem jej (P. 1392 k. 84). Po jej śmierci dziedziczyła 1528 r. w Górznie "siostrzenica rodzona z siostrzenicy rodzonej", Anna z Tęczyna księżna raciborska, dziedziczka Pleszewa (I. i D. Z. Kal. 2 k. 129).
Jan, syn Jana, trzeci z braci, występował 1464 r. (Kon. 2 k. 44). Jak widzieliśmy, t. r. w działach z braćmi otrzymał Laskowiec, wówczas też przez braci formalnie na jego rzecz zrezygnowany (P. 1383 k. 266v). Widzieliśmy też wyżej, że Jan Kiszewski, brat rodzony Mikołaja i Stanisława, żył jeszcze 1469 r. (P. 1385 k. 15v). T. r. Jan na swej ojcowskiej połowie w Laskowcu oprawił żonie Sądce 300 grz. posagu (P. 1385 k. 14v). Zamordowany, nie żył już w 1475 r., kiedy wdowa po nim Sądka (może Szyszyńska?) miała termin z Andrzejem Grabienickim, a potem kwitowała z główszczyzny z 20 zł konwenet lędzki i z części owej główszczyzny tegoż Grabienickiego, cześnika kaliskiego (Kon. 2 k. 66, 164 , 169v). Z powyższymi danymi nie do pogodzenia jest fakt, iż pod r. 1462 znajdujemy w księdze konińskiej zapis, mocą którego Mikołaj, syn zamordowanego w Sługocinie Jana L., działający w asyście styrja Stanisława L., kwitował z głowy ojca opata i konwent w Lądzie (ib. k. 39). Jedyne wytłumaczenie to mylne umieszczenie wkładki z tym zapisem pod r. 1462. Owdowiała Sądka w 1475 r. brała w zastaw od ks. Mikołaja, dziedzica w Rudziczy i plebana w Strzałkowie, w sumie długu 20 grz. jego część ojczystą w Rudziczy (ib. k. 68). Kwitowała 1489 r. tego ks. Mikołaja z jednej grzywny czynszu rocznego (I. Kon. 1 k. 188v). Synami Jana byli Michał i Mikołaj, córką Agnieszka. Ta, wydana 1489 r. za Michała Ruchockiego, późniejszego burgrabiego konińskiego, pozwana była t. r. przez Jana Korytkowskiego o uiszczenie 20 grz., które był mu winien jej rodzony, zmarły już, stryj Stanisław Leski (Kon. 3 k. 40v; I. Kon. 1 k. 189). Ponieważ Agnieszka występowała 1494 r. w asyście swego dziada Unisława Szyszyńskiego i wuja Jana z Szyszyna (P. 1388 k. 39v), śmiało można przyjąć, iż jej matką była Szyszyńska. Czy była nią jednak właśnie ta wyżej wspomniana Sądka, czy ewentualnie inna poprzednia a mnie nieznana żona Jana, nie wiem. Agnieszka w 1499 r. była już wdową po Ruchockim, a w 1500 r. była 2-o v. za Janem Lisieckim, któremu wniosła Kiszewy. Te Kiszewy odziedziczyła po swym stryju Stanisławie, wobec tego, iż jej bracia pomarli niewątpliwie młodo i bezdzietnie (Kon. 3 k. 10, 48v; 4 k. 91). Żyła jeszcze w 1539 r. Jej potomkowie Lisieccy pisali się od wsi Kiszewy z Kiszew Lisieckimi (zob.).
Michał i Mikołaj, synowie Jana, wspólnie z rodzonymi stryjami Mikołajem i Stanisławem oświadczyli gotowość 1476 r. odebrania od konwentu w Lądzie sumy 20 grz. (I. i R. Kon. 1 k. 86). W ich imieniu Jan z Łubowa, miecznik kaliski, kwitował 1481 r. z głowy ich ojca konwent lędzki (I. Kon. 1 k. 128v). Nic więcej o nich nie wiem i, jak już pisałem, zapewne pomarli młodo, a napewno nie pozostawili potomstwa.
Przecław z Leszcz, nie żyjący w 1480 r., miał syna Jana i córkę Annę, w l. 1479-1482 żonę Mikołaja Pąchowskiego. Jan, dziedzic w Leszczach, zeznał 1479 r. za swego szwagra Pąchowskiego sumę 10 grz. posagu jego bratanicy Annie Pąchowskiej, żonie Stanisława Kurowskiego (I. u R. Kon. 1 k. 109). Skwitowany 1480 r. przez szwagra z 80 grz. posagu swej siostry (ib. k. 119), żył jeszcze 1483 r. (ib. k. 138v).
Paweł Leski, Lesczski miał termin 1486 r. z ks. Andrzejem i jego bratankiem Mikołajem z Ossowca (G. 22 k. 48). Ten Paweł, dziedzic w Ossowcu w p. gnieźn., w 1490 r. otrzymał od Doroty i Barbary, córek zmarłego Pawła Ossowskiego, ich dobra rodzicielskie w Ossowcu (G. 15 k. 47). Zeznał 1491 r. sumę 30 grz. dziedzicom w Gałczynie (G. 15 k. 85v). Piotr, Wojciech, Wawrzyniec, bracia, i Jan, bratanek ich, dziedzice w Gałczynie, skwitowali 1494 r. Pawła L., dziedzica w Ossowcu, z 30 zł w., stanowiących posag ich zmarłej siostry Małgorzaty, żony zmarłego Wojciecha z Ossowca (G. 16 k. 88). Paweł nie żył już 1499 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna wraz ze swym niedzielnym synem Janem została pozwana przez Dorotę i Jadwigę z Ossowca o zajęcie ich dóbr rodzicielskich w Ossowcu (G. 24 k. 48). Wdowa nabyła 1500 r. wyderkafem za 21 grz. od Michała Powidzkiego trzy łny w Budzisławiu Kościelnym w p. gnieźn. (P. 1389 k. 94v). Wspólnie z synem Janem skwitowana 1504 r. przez Wojciecha Pomorzańskiego z dziewięciu wiarduków rocznego czynszu (G. 25 k. 560v). Jan, pisany czsem Leskim a czasem Ossowskim, dziedzic w Ossowcu, kwitował 1501 r. Mikołaja Ossowskiego z jednej grzywny długu (G. 18 s. 322). Pozwany 1508 r. przez Wojciecha Pomorzańskiego (G. 19 k. 42v). Miał braci, bowiem w 1574 r. zobowiązał się część w Ossowcu, należną mu z działów z nimi, sprzedać za 30 zł wyderkafem Mikołajowi Palędzkiemu (ib. k. 534v). T. r. na połowie swych części w tej wsi oprawił 77 grz. posagu żonie swej Annie, już 2-o v. żona Jana Jarmolińskiego (?), swoją oprawę na Ossowcu wyderkowała za 77 grz. Mikołajowi Palędzkiemu, dziedzicowi w Gozdyninie (P. 1392 k. 100v). Może jedym z braci Jana był Mikołaj, którego żona, już jako wdowa, całą swoją część ojczystą (!) w Ossowcu sprzedała 1516 r. za 200 grz. ks. Janowi z Iwanowic, kanonikowi gnieźnieńskiemu (G. 335a k. 38v).
Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
78910[11]12131415
