Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
9101112[13]14151617
Laborscy - Lisieccy
Lest h. Własnego. Rodzina wiodąca się z Saksonii. Fryderyk i Manlin, niewątpliwie bracia, po babce dziedzice Koźmina 1416 r. (Kośc. II k. 3, 121). Zob. Kozierowski, Obce rycerstwo, s. 63. Baltazar Lasth z żoną Magdaleną Lebenówną (Löben) wydzierżawili 1612 r. na sześć lat, pod zakładem 2.700 zł od Bojanowskich część Gołaszyna w p. kośc. (Ws. 28 k. 304v). Tym małżonkom Wojciech Bronikowski zapisał 1629 r. dług 400 zł, oni zaś w imieniu własnym i syna Baltazara prawa swe do wsi Mochy opactwa przemęckiego w p. kośc. cedowali Wojciechowi, Wacławowi i Piotrowi Sławianowskim (Ws. 41 k. 671, 673). Ów Baltazar młodszy ożeniony był z Marianną Hacke, córką Krzysztofa i Małgorzaty Löben, które po jego śmierci, już jako 2-o v. żona Krzysztofa Aleksandra z Kalinowy Zarembym scedowała 1635 r. temu drugiemu mężowi swoją czwartą część z sumy 3.000 zł, zapisanych matce przez Zygmunta Rechenberga na Schwarmitz (Ws. 47 k. 377). Jadwiga, córka Baltazara, była 1649 r. żoną Stanisława Jezierskiego. Melchior, mąż Barbary Rothenburg, która 1616 r., już jako wdowa, mianowała plenipotentów (Ws. 31 k. 30v). Sumy na Łysinach i Wygnańczycach w p. wschow., zapisane przez zmarłego Ernesta Seherr-Thossa cedowała 1623 r. Annie Landskron, wdowie po Janie Karckewitz, a przyszłej żonie Jana Krzysztofa Seherr-Thossa (Ws. 33 k. 404). Elżbieta, w 1621 r. żona Jerzego Unruga z Międzychodu, żyła jeszcze 1630 r. Anna, żona 1623 r. Joachima Karnickiego. Helena, w l. 1629-1638 żona Krzysztofa Siekowskiego Knobelsdorfa. Jan Wolfgang z żoną Małgorzatą Brauchitsch wydzierżawili 1648 r. od Andrzeja Ossowskiego, sędzica ziemskiego wschowskiego, Ossowąsień pod zakładem 12.000 zł (Ws. 51 k. 181 v). Barbara Zofia i jej mąż Sebastian Thiesel nie żyli już oboje 1701 r.
Lestwitz, wedle Ledebura h. Nowina. Jan Lesswicz wspólnie ze swą matką Małgorzatą niegdy Przebędowską nabyli wyderkafem 1435 r. za 140 grz. od Jadwigi, dziedziczki Wierzenicy, żony Marcina z Przetoczny, Rakownię w p. pozn. (P. 1878 k. 88). Jan Lestwicz, wuj Anny, córki Jana Abschatz, żony zaś Jana Strawald (Strohwald?) 1548 r. (Ws. 3 k. 100v). Małgorzata Laswyczowna, w l. 1564-1574 żona Jana Kotwicza Górczyńskiego. Barbara, w 1595 r. żona Teodora Budenstina (Bodenstein?). Jerzy, Adam i Jan bracia rodzeni Barbary, w 1584 r. żony Baltazara Pogorella Gołaskiego (Ws. 10 k. 22). Żyła ona jeszcze 1599 r. Marianna, 1648 r. żona Jana Jerzego Kalckreuth. Jerzy Ernest i Krzysztof Fryderyk, bracia rodzeni, dziedzice w Schlaube (Słup) w p. górowskim, kwitowali 1654 r. z 8.800 zł Erensta Seherr-Thossa (Ws. 56 k. 551). Krzysztof Zygmunt, syn Krzysztofa Fryderyka, dziedzica w Ciernicach (Tschirnitz) w księstwie głogowskim, dzierżawca części Sidnicy (Siedlnicy) i Kowalewa w p. wsch., dziedzicznych ks. Ciświckiego, scholastyka poznańskiego, wydzierżawił 1667 r. część Kowalewa na trzy lata Barbarze Helenie Niesemeuschel , wdowie po Janie Krzysztofie Schweinitz (Ws. 68 k. 246v). Zapisał 1668 r. dług 1.200 zł Annie Katarzynie Kleistównie, wdowie po Cyprianie Kręskim, pułkowniku i komorniku księcia neuburskiego (ib. k. 350). Jan Jerzy, wuj Jana Jerzego Chwałkowskiego z Golinki 1683 r. (P. 1106 VI k. 25). Wolgang Joachim, mąż Heleny Lossow, wdowy 1-o v. po Hermanie Adolfie Mięsickim, pułkowniku brandenburskim, która w 1684 r. sumę 21.000 zł, zapisaną przez pierwszego męża a zbajdującą sie u jego brata Jana Ernesta Mięsickiego, scedowała temu Janowi Ernestowi, całkowicie przez niego zaspokojona (Ws. 73 k. 905). Barbara Helena baronówna Nowina Lestwicówna, żona Karola Ferdynanda hr. Maltzahn, już nie żyjącego 1696 r. (N. 189 k. 211). Melchior Adam, dziedzic w Wielkim Ciernie (Gross Tschirnau) w p. górowskim w l. 1714-1718. Jerzy Abraham, dziedzic w Wielkim i Górnym Ciernie (Ober i Gross Tschirnau) w 1725 r. (LB Trzeboń), z żony Jadwigi Szarloty Tschammer miał dzieci: Maksymiliana Bogumiła, ur. 31 VII 1730 r., Mariannę Elżbietę, ur. 1 XI 1731., Marię Szarlotę, ochrzcz. 2 IX 1732 r., Szarlotę Elżbietę, ur. 13 X 1733 r., Jadwigę Helenę, ur. 14 IV 1735 r., Marię Marinnę, ur. 6 IX 1736 r. (LB Bojanowo, protest.). Jan Jerzy, pułkownik wojsk pruskich 1738 r., generał 1755 r., mąż Anny Heleny Kotwitz, był ojcem Heleny Marianny, która 1738 r. spisywała wzjemne dożywocie z mężem Zygmuntem Unrugiem (P. 1252 k. 161v). Wyszła 2-o v. 1744 r. za Stanisława Bronikowskiego (Ws. 88 k. 10). W 1755 była wdową już i po tym drugim mężu (Ws. 92 k. 96v). Inną córką generała Jana Jerzego była Joanna Jadwiga, wydana 12 VI 1744 r. za Karola Konrada Bojanowskiego dzedzica Bojanowa (LC Bojanowo, protest.) Żyła z nim jeszcze 1748 r., w 1759 r. była już wdową. Jan Ernest L. de Mielicz świadkował 10 V 1739 r. przy ślubie Ernesta Ferdynanda Helmana ze Zdun z Joanną Katarzyną Magen (LC Lutogniew). Panna Joanna Jadwiga Katarzyna Karolina, w 1759 r. żona Adama Henryka Kotwicza Górczyny, już nie żyła 1779 r. N. braon L., dziedzic w Cierninie, rycerz zakonny joanitów, szambelan pruski 1795 r. (LB Poznań, Św. Krzyż, protest.). Zapewne ten sam Karol Rudolf braon v. L., dziedzic w Cierninie Górnej w l. 1796-1802 (LB Bojanowo, protest.).
Nie wiem, czy z powyższymi miał coś wspólnego Bartłomiej Laswitz burmistrz Święciechowy 1664 r. (Ws. 208 k. 182v).
Leszczecki Jan, syn Jana, intomitowany 1529 r. do nabytych wso Morawino w p. kal. i Leszcze w p. kon. (I. i R. G. Kon. 2 k. 171v).
Leszczkowski Piotr nabył 1463 r. za 127 grz. od Jana, Jakuba i Małgorzaty, dzieci zmarłego Teodora z Chojnicy, ich części macierzyste w Wierzchaczewie (P. 1384 k. 109v).
Leszczyccy z Leszczyc w p. inowrocławskim. Bracia: Andrzej, o którym niżej, i Jan żyjący jeszcze w r. 1585 (Kc. 119 k. 17v). Andrzej prawo wieczyste do części Dziewierzewa i Górek Kotlarowych, nabyte od spadkobierców Anny Dziewierzewskiej, żony Michała Jardanowskiego, dał 1560 r. Sebastianowi i Piotrowi Smoszewskim (P. 1396 k. 853v). Żoną jego była 1569 r. Dorota, córka Sebastiana Zaleskiego (Kc. 116 k. 816v; 117 k. 11). Od niej i od jej sióstr, panien Anny i Zofii Zaleskich, kupił 1570 r. za 1.000 zł ich części w Zalesiu p. kcyń., poczem żonie swej oprawił posag 300 zł (N. 215 k. 134v). Małżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1574 r. (Kc. 24 k. 245). Andrzej nie żył już 1581 r., kiedy jego syn Mikołaj pozwany był przez Agnieszkę, Annę i Zofię Zaleskie (N. 159 k. 195). Prócz tego syna miał Andrzej z Zaleskiej jeszcze córki, Katarzynę, nie żyjącą już w 1623 r., i Zofię, w l. 1596-1621 żonę Wojciecha Gowarzewskiego (P. 970 k. 210), w l. 1622-1641 wdowa po nim. Inna córka Andrzeja, Jadwiga, w r. 1600 żona Macieja Obodowskiego (Kc. 123 k. 570, 570v), rodziła się z innej matki, niewątpliwie pierwszej, nieznanej mi żony Andrzeja. Jako wdowa po Staszewskim występowała w l. 1626-1637. Dorota z Zalesia L. oznajmiła w 1623 r., iż z Andrzejem L. spłodziła tylko jedynego syna Mikołaja oraz córki Katarzynę i Zofię. Inną Zofię, podającą się za jej córkę, a zrodzoną i wychowaną przez jakąś nierządnicę, pretendującą jednak do spadku po zmarłym Janie L., ogłosiła za bękartkę i intruza (Ws. 53 k. 266v). Mikołaj, jedyny syn Andrzeja, mający w 1585 r. osiemnasty rok życia, co potwierdził rodzony stryj Jan, intromitowany do części Suchoręcza, wsi dziedzicznej Wawrzyńca Słupskiego (Kc. 119 k. 16v, 17v). Krzysztofowi Iwińskiemu z Tomic, starszemu, dał 1592 r. zobowiązanie sprzedania mu za 2.000 zł swej części Zalesia w p. kcyń. (G. 64 k. 436v). Umarł między r. 1596 a 1597 (Kc. 122 k. 177, 479).
Dorota, wdowa po Wojciechu Makowieckim 1581 r. Józef, zamordowany przez Żuchowskiego 7 X 1718 r. (LM Gniezno, Św. Trójcy).
Leszczyńscy h. Abdank z Leszczyna w ziemi bielskie wojew. płockiego. Ponieważ jednak siedzieli w tej samej wsi również i Leszczyńscy h. Zagłoba, rozróżnienie ich czasem może być zawodne.
Stanisław z powiatu bielskiego skarżył 1619 r. o rany zmarłego Wojciecha Rudowskiego (N. 62 k. 175). Antoni, miecznik drohicki, mąż 1729 r. Franciszki Garczyńskiej, córki Stanisława, kasztelana konarskiego łęczyckiego, i Agnieszki Lasockiej (P. 217 k. 1). Oboje żyli jeszcze 1731 r. (ZTP 47 k. 313). Michał, cześnik sandomierski 1762 r., mąż Franciszki Bidzińskiej, wdowy 1-o v. po Stanisławie Ponińskim, podkomorzym J. Kr. Mci (Kośc. 329 k. 88v). Był potem chorążym i podstarościm sandomierskim, kawalerem orderu Św. Stanisława, a umarł 12 IV 1787 r. (Nekr. Cystersów w Obrze; Nekr Cystersek w Owińskach). Jakub, już nie żyjący 1766 r., miał z żony Zofii Gorzewskiej, już nie żyjącej 1783 r., synów Grzegorza i Stanisława. Grzegorz, skarbnik owrucki, mianował 1766 r. do sprawy spadku macierzystego plenipotentem brata. Był wówczas dziedzicem Piaskowej Góry zwanej też Winnica Góra w p. sandomier. i spadkobiercą zmarłego stryja Mikołaja (Kc. 147 k. 114, 114v). Drugi z braci, Stanisław spisywał w 1783 r. dożywocie z żoną Agnieszką Zaborowską, córką Bartłomieja i Jadwigi Bogońskiej (G. 110 k. 157).
Leszczyńscy h. Belina z Leszczyn w ziemi rawskiej. Dezydery, starosta grobowski 1786 r., ożenił się 11 IV 1785 r. z Józefą (Józefatą) Krzycką, wdową po Józefie Grzegorzu Kołudzkim, staroście grabowskim (LC Ludziska), a córką Józefa, kasztelana biechowskiego, i Marianny Piotrowskiej (Py. 164 k. 901). Otrzymał 1786 r. od Franciszka Żorawskiego cesję praw do sum na Modliszewku (G. 113 k. 57v), wsi posiadanej wtedy przez Dezyderego (ib. k. 28v). Józefa swoje dożywocie na dobrach pierwszego męża leżących pod panowaniem pruskim cedowała 1788 r. Ignacemu Zbożemu Zakrzewskiemu, staroście radziejowskiemu (P. 164 k. 901). Dezydery t. r. zawierał ugodę z braćmi swej żony, Franciszkiem Janem i Konstantym Krzyckimi, dotyczącą królewszczyzn Grabów i Krzywa Góra, które zmarły kasztelan biechowski cedował był niegdyś pierwszemu mężowi Józefy, ona zaś 9 IV 1785 r. w grodzie radziejowskim prawo wspólnoty na tych dobrach przelała na drugiego męża (P. 1365 k. 174). Był Dezydery 1789 r. posłen na sejm z wojew. inowrocłwskiego (G. 115 k. 127v). Dziedzic klucza modliszewskiego , Gozimirski, kasztelan elbląski, skwitowany został 1793 r. przez Onufrego Krzyckiego z 20.000 zł posagu Józefy (P. 1370 k. 140). Syn Dezyderego i Józefy, Wincenty umarł w Poznaniu 29 VIII 1796 r., liczą lat pięć, pochowany u Bernardynów (LM Poznań, Fara). Z uwagi na imię należałoby chyba do tych samych zaliczyć Dezyderego, wojskowego polskiego, który raniony przez Prusaków w Łabiszynie umarł i pochowany został 10 X 1794 r. u Bernardynów w Bydgoszczy (Kantak).
Leszczyńscy h. Jastrzębiec z Leszna w wojew. łęczyckim. Łukaszowi z Łęczyckiego zapisała 1612 r. dług Dorota Sierakowska, wdowa po Wojciechu Jankowskim (ZTP 27 s. 1078). Piotr i Jadwiga z Wiesiołkowskich, rodzice Stanisława, komornika granicznego łęczyckiego, o którym Boniecki pisze pod r. 1618. Tego Stanisława z Barbary Skotnickiej córka Anna była żoną Mikołaja Modlińskiego (I. Kal 227 k. 546).
Leszczyńscy h. Kromno, zob. Kromnowie h. Własnego.
Leszczyńscy h. Wieniawa z Leszna (dawniej Leszczna) w p. wschow. Obok Wieniawitów w XV wieku siedzieli tam również Kromnowie, pisani czasem Leszczyńskimi (zob. Kromno). Staefan, Iwan, Jan i Sasin z Karnina (dziś Karmin), obok dziedziców Drzeczkowa, Morkowa, Woliszewa i Wilkowa wyrazili 1388 r. zgodę na to, aby Jan, kasztelan przemęcki, i Maciej, kasztelan z Modrza, przeprowadzili przez ich włości, to jest przez Sulewo, Woliszewo, Chełkowo i Karnino wodę płynącą z Grodnicy, Piwniczysk i Sulewa do Jezierzyc. Do dokumentu przywiedzono dwie pieczęcie z Wieniawą (KDW IV, s. 608, 609). Stefan Karniński z Karnina, mąż Zbyszki 1393 r. (leksz. II, nr 1558). Oboje ci małżonkowie, dziedzice Leszna, procesowali się w l. 1394-1398 z Szymonem Grunowskim o granice Grunowa (ib., nr 1637, 1913, 2006, 2059. 2074, 2086). Jako Wieniawita, Stefan z Karnina obok innego Wieniawity, Iwana z Soboty, świadczył 1405 r. przy wywodzie szlachectwa Maciejowi z Jarosławca (Scr. rer. Polonic. IX, s. 296). Stefan L. i jego żona Zbyszka żyli jeszcze 1404 r. (Kośc. III k. 175v). Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa synem Stefana był Rafał z Leszna występujący 1416 r. z braćmi nie nazwanymi imiennie (ib. II k. 100v). Iwan, Rachwał i Dziersław, dziedzice Leszczyńscy, naganiali 1422 r. szlachectwo Andrzeja Bojanowskiego (Scr.rer. Polonic. IX, s. 327). To byli niewątpliwie bracia. Rafał, już kasztelan przemęcki, ręczył 1448 r. za Dziersława L. i za Jana Karnińskiego "oraz za wszystkich swych braci", że żyć będą w pokoju z Bernardem z Wysoczki oraz Mikołajem i Bartoszem, braćmi Jurkowskimi (Kośc. 16 k. 134). O Rafale, po którym poszli Leszczyńscy, będzie mowa niżej. Niewątpliwie w bradzo bliskim pokrewieństwie z nimi pozostali dziedzice Gołuchowa (zob.) i Czermina(zob.), też Wieniawici. Jak zobaczymy niżej, zowie się ich stryjecznymi potomków Rafała.
Iwan, Jan L. z Chełkowa, zapewne syn Stefana, występujący już 1432 r. (Kośc. 14 k. 64v), kupił 1435 r. od Jana Kuranowskiego za 200 grz. Kuranowo w p. kośc. (P. 1378 k. 73). T. r. od Czemy Jezierskiego i jego żony Tomisławy nabył połowę Jezierzyc w p. kośc. w zamian za dwa łany w Chełkowie i dopłatę 200 grz. (ib. k. 115), W 1444 r. był obok Rafała L. jedym z arbitrów godzących Elżbietę, wdowę po Rafale z Gołuchowa, podkomorzym kaliskim, z synami tego Rafała (I. Kal. 3 k. 93v). T. r. pisany jako Iwan z Karnina (był dziedzicem tej wsi) miał termin z Femką niegdy Grunowską (Kośc. 17 s. 441). Pod datą 8 IV 1448 r. Nekrolog Lubiński notuje zgon Iwana z Karnina na Karninie (MPH V, s. 619). Jego synowie już tylko bardzo rzadko pisali się Leszczyńskimi. O nich zob. Karnińscy.
Dziersław L. z Chełkowa był zapewne też synem Stefana z Leszna i Karnina. Występował 1427 r. (P. 9 k. 68v). W 1428 r. nazwany mężem Anny (P. 10 k. 44). Dziersław L. z Chełkowa i Chełkówka w imieniu własnym i bratanków zeznał 1443 r. na Chełkowie 70 grz. Jakubowi Sepieńskiemu (Kośc. 17 s. 340). Żonie Annie oprawił 1445 r. na Chełkowie 100 grz. posagu (P. 1379 k. 109). T. r. był burgrabią kościańskim (Kośc. 17 s. 629). Od ks. Stanisława, byłego opata lubińskiego, wydzierżwił t. r. Wonieść i Gniewów w p. kośc. (P. 1379 k. 104). W 1446 r., wciąż jeszcze burgrabia, dzierżawca w Kunsdorf i Candlaw, miał sprawę z Janem Kotwiczem z Olbrachcic, starostą wschowskim (Kośc. 16 k. 117v). Anna, żona Dziersława z Chełkowa, płaciła 1447 r. winę, bowiem nie stanęła z pozwu Benarda z Wysoczki (ib. 18 k. 123). Miała z nim 1448 r. sprawę z tytułu swej oprawy na Chełkowie (ib. s. 197). Dziersław żył jeszcze t. r. (ib. s. 301), nie żył już 1453 r., kiedy syn jego Tomisław miał termin z opatem lubieńskim Stefanem i całym konwentem (Kośc. 19 k. 193). Dorota i Małgorzata, córki Dziersława Chełkowskiego, wspólnie z ich matką Anną były 1459 r. pozwane przez Benignę, wdowę po opatrznym Hanusie Kyn, mieszczaninie kościańskim, o sumę dwóch kop groszy (Kośc. 19 k. 253).
Wspomniany wyżej Rafał z Leszna, kasztelan przemęcki 1427 r. (G.) od Macieja Klonowskiego nabył 1435 r.sposobem wyderkafu za 100 grz. Żakowo w p. kośc. (P. 1378 k. 73). Od Bartłomieja z Grunowa kupił 1437 r. za 200 grz. część w Grunowie (dziś Gronowo) w p. kośc. (ib. k. 129v). Od Henryka Kotwicza z Gołanic kupił 1444 r. za 600 grz. Machcin w tymże powiecie (P. 1379 k. 7v). Jako stryj dzieci zmarłego Rafała z Gołuchowa, podkomorzego kaliskiego, został 1444 r. mianowany opiekunem Iwana z Gołuchowa i jego braci przez ich wujów, Wawrzyńca, kasztelana sieradzkiego, i Jana, kasztelana santockiego, Zarembów, oraz stryja ich Iwana z Czarmina (I. Kal. 3 k. 31v). Jako stryj Rafała, syna tegoż Rafała z Gołuchowa, zawierał t. r. kontrakt z Jędrzychem Karchowskim, wujem Rafała, o lasy w Czeszewie i Mikuszewie (Kośc. 17 s. 415). W r. 1448 występował jako wuj panny Jadwigi, córki zmarłego Piotra z Godurowa (P. 1380 k. 27). Król czeski Jerzy pisał 1461 r. do króla Kazimierza Jagiellończyka wstawiając się za mieszczanami legnickimi, którym Rafał wzbraniał przejazdów handlowych przez ziemie polskie (MRPS I, nr 573). Na swej wsi Machcin sprzedał 1462 r. Jerzemu Kromno z Trzebini za 200 zł czynsz wyderkowy 17 zł rocznie (P. 1384 k. 119). Żył jeszcze 1466 r., kiedy jego syn Jan, imieniem ojca, domagał się uiszczenia 50 grz. od Stanisława Denowskiego ze Strzałkowa (I. Kal. 6 k. 4). Był dziedzicem Leszna, Strzyżewic, Lasocic, Drzeczkowa i Piotrowic. Jego żoną była Anna (Acta Consist. Posn. 103, r. 1528, k. 36v). Prócz wspomnianego wyżej Jana miał Rafał jeszcze synów Rafała i Kaspra. Miał też córki: Zofię za Dłuskim, Barbarę za Drzewieckim, Elżbietę za Koryckim, Katarzynę za Lasockim i niezamężną Małgorzatę cz. Maruszę, która 1512 r. od bratanka Jana otrzymała w dożywotnie posiadanie folwark w Grunowie (P. 786 s. 346). Zeznała testament swój 18 VI 1527 r. w Lesznie, mocą którego udział w dobrach: Leszno, Lasocice, Strzyżewice, Wolikowo i Piotrowice, dziedziczony po rodzicach, Rafale i Annie, obok wymienionych wyżej sióstr, przekazała swemu bratankowi Rafałowi (Acta Consist. Posn. 103, r. 1528, k. 36v, 37).
I. Jan, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, student Uniwersytetu Krakowskiego 1457 r. (Alb. Stud.). Chyba ten sam Jan występował 1470 r. jako stryj Anny, żony Jana trzebińskiego (Kośc. 20 s. 403). Mianowany t. r. przez papieża dziekanem warmińskim, nie został dopuszczony do tego urzędu przez biskupa Tungena (Mon. Medii Aevi II, s. 244). Proboszcz kruszwicki 1473 r. (Acta Capit. II, nr 638), kanonik gnieźnieński 1478 r., mianowany proboszczem poznańskim 1479 r., toczył w kurii rzymskiej spór z Piotrem z Bnina Mosińskim, kanonikiem gnieźnieńskim, o probostwo poznańskie i kantorię gnieźnieńską. Utrzymał się przy probostwie poznańskim, Mosiński przy kantorii (ib. I, nr 2232). Jednak po postąpieniu Mosińskiego na biskupstwo przemyskie również i kantoria gnieźnieńska dostała się 1483 r. Janowi. Od r. 1480 miał przy probostwie i inną jeszcze kanonię poznańską. Umarł w końcu 1492 r., a jego spadkobiercą nazwany 1502 r. Kasper L., podkomorzy kaliski (Korytkowski, Prałaci).
II. Rafał, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, otrzymał 1471 r. od Jana z Rozdrażewa poręczenie za brata, Mikołaja z Rozdrażewa, iż ten nie będzie niepokoił Rafała w posesji Gogolewa (Py. 16 k. 83v). Dworzanin cesarza Fryderyka III, otrzymał od niego 1476 r. jako dodatek do herbu koronę złotą, z której lew biały z podniesionym rozdwojonym ogonem, dzierżący miecz w prawej łapie (MRPS IV, supl., nr 1066). W drugiej połowie XVI wieku powstała legenda o nadaniu Rafałowi w r. 1473 przez cesarza Fryderyka tytułu hrabiowskiego. Utrwalił ją Paprocki. Jeśli powyższe udostojnienie herbu jest autentyczne, zapewne w nim należałoby się dopatrywać źródeł owej wersji. Jeśli jest falsyfikatem z drugiego dziesięciolecia XVI wieku, byłby to pierwszy etap powstania legendy o tytule hrabiowskim. Rafał był 1483 r. kasztelanem spicimirskim (Bon.), otrzymał 5 VI 1484 r. starostwo łęczyckie (MRPS I, nr 1662). Marszałek nadworny koronny 1489 r. (ib., nr 2023), a obok tego w 1495 r. kasztelan gnieźnieński i starosta brzeski (P. 1383 k. 88; Ws. 1 k. 1). W 1498 r. także starosta radziejowski (MRPS II, nr 1226). Kasztelan poznański już 8 II 1501 r. (G.). Od Andrzeja Gołuchowskiego, swego brata stryjeczno-rodzonego (!), otrzymał 1480 r. donację części Gołuchowa i Przekupowa w p. kal., w zamian za połowę wsi Woliszewo (dziś Olszewo) w p. kośc. (P. 1386 k. 121v). Posłował 1489 od króla do cesarza Fryderyka, Jana, margrabiego brandenburskiego, i Albrechta oraz Jana, książąt saskich (ib., nr 2023). Kupił 1495 r. za 200 zł połowę wsi Chełkowo p. kośc. od Andrzeja Gryżyńskiego (P. 1383 k. 88). Połowę Chełkowa dał 1496 r. Janowi alias Iwanowi z Karmina, podstolemu kardynała Fryderyka (MRPS II, nr 610) i ponowił tę donację 1498 r. (Kośc. 230 k. 144v). Uzyskawszy w 1496 r. od swego brata Kaspra cesję zastawnej wsi Grodzisko w p. kośc., dziedzicznej Mikołaja Borka z Osieczny, rezygnował zaraz ów zastaw Annie, dziedziczce Lasosic, żonie Jana Siedlinickiego (Sidnickiego), w zamian za nabyte od nij części w Lasocicach p. kośc. (MRPS II, nr 625). W 1497 r. otrzymał dobra w Przygodzicach i Chynowej, własność ks. Andrzeja Gołuchowskiego, kanonika poznańskiego, w mieście Izbicy z przyległościami Jana Kretkowskiego, we wsi Piotrowice Jana Piotrowskiego, wójta gnieźnieńskiego, wreszcie w mieście Kaliszu dobra Jana Liska, skonfiskowane im wszystkim za niedopełnienie obowiązku służby wojennej (ib., nr 918, 979). Kwitował 1499 r. Jana i Marcina braci, dziedziców z Brylewa, z dóbr jemu przez króla nadanych po wyprawie mołdawskiej (P. 859 k. 22). T. r. nabył wiecznością od Katarzyny, żony Jana Czechowskiego, wieś Ostrowo w p. gnieźn., którą to wieś pozostawił jej w dożywociu. Nazwany przy tej okazji starostą sieradzkim (P. 1389 k. 20v, 21). Otrzymał t. r . na przemieściu Brześcia łan roli, ogród i łągę, należące dawniej do Stanisława, młynarza młuna wodnego królewskiego (MRPS II, nr 1381). W r. 1501 wedle Bonieckiego dostał posesję wsi Płowce, jako zabezpieczenie pożyczonej królowi sumy 1.800 zł w., zapisanych pierwotnie na Pobiedziskach. Umarł 28 VI 1501 r. (G.). Pochowany w Brześciu u Dominikanów, a pleban brzeski w lipcu t. r. procesował ich konwent przed konsystorzem włocławskim o wypłacenie nelżnej mu kanonicznie części ofiar z tytułu pogrzebu (Acta Capit. III, nr 642). Żoną jego była 1499 r. Małgorzata z Bnina Śmigielska (P. 22 k. 252, 263), córka Andrzeja. Czwartę część trzeciej części dóbr w mieście Bninie i w przyległych wsiach: Kuczkowo (dziś nieznanej), Czołowo, Orzewóz, w kamienicy i placu niegdy Mikołaja Stęszewskiego w Bninie, we wsiach Miechorzewo (dziś nieznanej) i Biernatki w powiatach kośc. i pyzdr. sprzedała 1501 r. za 325 grz. Andrzejowi z Bnina, kasztelanowi kamieńskiemu (P. 1389 k. 136). Jako wdowa, została intromitowana 1502 r. do połowy części w Śmiglu i do całe części w Nietążkowie, a raczej do sumy 200 grz. zapisanej na owych dobrach przez Mikołaja Śmigieleskiego i legowanej Małgorzacie testamentem męża (Kośc. 231 k. 171v). Była 2-o v. w 1512 r. żoną Jana Rozdrażewskiego (Kośc. 345 k. 24v), późniejszego kasztelana kamieńskiego. Spisywała testament w Poznaniu 13 VI 1527 r., polecając pochować swe ciało w Śmiglu. Nie żyła już w końcu lutego 1528 r. (Acta Consist. Posn. 103, r. 1528, k. 36). Jedyny syn marszałka - Rafał.
Rafał, syn Rafała, kasztelana poznańskiego i marszałka nadwornego, i Śmigielskiej, zwany czasem "Marszałkowiczem", kasztelan przemęcki 1543 r. (Ws. 3 k. 36). Po śmierci ojca pozostawał 1502 r. pod opieką stryja Kaspra, podkomorzego kaliskiego (P. 859 k. 219; MRPS III, nr 672), a po śmierci tego stryja pod opieką jego synów a swoich braci stryjecznych, Rafała, starosty człuchowskiego, i Jana, starosty radziejowskiego. Ci opiekunowie i on zostali 1513 r. ugodzeni przez arbitrów z matką Rafała, Małgorzatą, o wspomnianą wyżej sumę 200 grz.legowaną jej testamntem zmarłego marszałka (P. 865 k. 322v). Jeszcze w 1518 r. działał w jego imieniu brat stryjeczny Jan (P. 866 k. 186). Rafał 1520 r. kwitował się wzajemnie ze swymi stryjecznymi braćmi z dóbr ojczystych (MRPS IV, nr 3273), a potem t. r., przy pośrednictwie prymasa Łąckiego i Jana z Oporowa, kasztelana brzeskiego, komisarzy królewskich, przeprowadzał z tymi braćmi działy, modą których przypadły mu wsie: Leszno, Strzyżewice, Lasocice, dopłata 300 grz. oraz zobowiązanie scedowania mu wsi Sienno, dziś nieznanej, i Grunowo, znajdujących się jeszcze w posiadaniu stryjecznego Rafała (ib., nr 3371, 12619). Od Wojciecha Śmigielskiego nabył 1523 r. za 500 zł wyderkafem część miasta Śmigiel i wsi Nietążkowo (P. 1392 k. 490). Od braci przyrodnich, Wacława i Stanisława Rozdrażewskich dostał 1528 r. zapis długu 100 zł, jako zaspokojenie z sumy 200 grz., które zmarła ich matka odebrała była od Mikołaja Śmigielskiego (P. 871 k. 147v). T. r. z działu z przyrodnimi braćmi, Hieronimem, Wacławem i Stanisławem Rozdrażewskimi wziął czwartą część miasta Śmigla oraz część w Nietążkowie (P. 1393 k. 230). Od tych trzech Rozdrażewskich kupił t. r. za 2.000 zł ich części w mieście Działoszyce i wsiach: Jakubowice, Szyszyce, Jazdowice, Szczodrkowice w powiatach proszowskim i wiślickim. Zaraz potem owe części dóbr działoszyckich z dopłatą 1.000 zł dał Wojciechowi Śmigielskiemu w zamian za jego części miastaŚmigla i wsi Nietążkowo oraz za prawo bliższości do wsi Popowo, które Wojciech nabył od Małgorzaty, sołtyski z Beneszewa (?) (MRPS IV, nr 5538, 5548, 5549). T. r. Rafał nazwany dziedzicem w Grunowie Wielkim (Kośc. 234 k. 175). Od stryjecznego brata Jana otrzymał 1531 r. donację całych wsi: Drzeczkowo, Wolikowo (dziś Wolkowo), Wyciążkowo oraz młyna Piotrowice w p. kośc. (P. 1393 k. 436). Dziedzic części Radomicka i Boguszyna 1540 r. ( Kośc. 234 k. 426v). Otrzymał 30 IV 1547 r. zezwolenie królewskie na założenie we wsi Leszno miasta na prawie magdeburskim, z jamarkami rocznym w Niedzielę Wniebowstąpienia, na Św. Klarę i na Św. Elżbietę, oraz targami tygodniowymi w poniedziałek (MRPS IV, nr 22793). Od Stanisława Śmigielskiego i jego żony Jadwigi Kiszewskiej kupił 1566 r. za 6.000 zł części w mieście Śmiglu i we wsi Nietążkowo i w pustce Unino, dziś nieznanej (P. 1396 k. 394v). Swoje trzy części w Radomicku i Boguszyniew p. wschow. i kośc. sprzedał za 20.000 zł Janowi Słupskiemu, który do tych dóbr został wwiązany 1559 r. (Kośc. 238. 233v; P. 900 k. 246; 1396 k. 717v). Swoje części miasta Śmigla, wsi Nietążkowo i pustki Unino dał t. r. synowi Wacławowi (P. 1396 k. 716v). Umarł w 1560 r. (Kośc. 239 k. 41v; Ws. 5 k. 82). Żonie swej Barbarze, córce Jana Borzęty z Bystrzycy, Ślązaczce, dał w dożywocie 1543 r. wsi Leszno i Lasocice z folwarkiem (Ws. 3 k. 36).Skwitowany 1553 r. przez nią z oprawy na Lesznie, Lasocicach i Zimnym Folwarku, te dobra oraz Strzyżewice w p. wschow. dał jej w dożywocie (ib. k. 232). Barbara 1554 r. dobra swe na Śląsku w księstwie ziębickim, miasto czyli wieś Pomsdorf z przyległymi wsiami: Herbsdorf, Liebenau, Gollendorf, Krautenwalde i Glambachoraz kamienicę we Wrocławiui folwark na przedmiściu miasta Nyssa dała Stanisławowi Rozdrażewskiemu w zamian za całe miasto Rozdrażew i wsie: Trzemeszno, Grębów, pustki Toki (dziś nieznane) i Nowawieś w p. pyzdr. (P. 1396 k. 209; 859 k. 771-773). Żyła jeszcze 1559 r. (P. 901 k. 51), nie żyła już 1570 r. (Ws. 7 k. 366). Jedyny ich syn Wacław.
Wacław, syn Rafała, kasztelana przemęckiego, i Barbary z Bystrzycy, otrzymał 1558 r. od matki wieś Gręgów w p. pyzdr. (P. 899 k. 777v; 1390 k. 654v, 655v). Intromitowany 1559 r. do części miasta Śmigla i do całej wsi Nietążkowo oraz pustkiUnino, jak również do części w Radomicku i Boguszynie, kupionych od ojca (Kośc. 238 k. 223v). Występował 1564 r. jako dziedzic w Lesznie i Rozdrażewie (Ws. 200 k. 36). Janowi Cikowskiemu sprzedał 1565 r. całe swe części miasta Śmigla, Nietążkowa i Unina za 12.000 zł (P. 1397 k. 420v). Umarł t. r. (Ws. 5 k. 28). Spadkobiercą jego dóbr był Rafał, starosta radziejowski (Kośc. 245 k. 222v). Żoną Wacława była Barbara Rachemberkówna (Rechenberg), córka Jana z Ochli, wolnego pana na Beuthen (Białobrzeziu - Bytom Odrz.), Schlawa (Sławinie -Sława Śl.), Wartenberg (Sycowie), której w r. 1554 jej teść, kasztelan przemęcki wyderkował za 6.000 zł tytułem przywianku Radomicko, Boguszyn i połowę Wyciążkowa (P. 1396 k. 209v). Dostała od teścia 1555 r. oprawę posagu 6.000 zł na częściach Śmigla, Radomicka i Wyciążkowa w p. kośc., na części Boguszyna w p. wsch. i na całym Niatążkowie z klucza śmigielskiego (P. 896 k. 770v; 1396 k. 299). Potem posag jej został przenisiony na śląskie dobra jej teściowej, zaś po ich sprzedaży Rozrażewskiemu teść w r. 1558 zobowiązał się uczynić jej zapis na Lesznie (Kośc. 238 k. 113v). T. r. dał jej oprawę na tę sumę na wsiach Drzeczkowo i Wolikowo, na folwarku Wyciążkowo i Piotrowice, na częściach miasta Śmigla, wreszcie na wsiach Grunowo i Sienno (P. 1390 k. 654v). Barbara z Ochli Rachemberkówna w 1566 r. występowała jako wdowa (Kośc. 245 k. 113v), ale już 1567 r. spisywała dożywocie ze swym drugim mężem Janem Rozdrażewskim (P. 1397 k. 604), późniejszy kasztelanem poznańskim. Kwitowała 1568 r. Rafała L. starostę radziejowskiego, z 1.000 zł dzierżawy miasta Leszna i wsi Wielkie Grunowo, Strzyżewice, Lasocice, Zimny Folwark w p. wsch., Wolikowo, Wyciążkowo i pustki Piotrowice w p. kośc., podlegających jej dożywociu otrzymanemu od pierwszego męża (I. Kal. 34 s. 1402). W r. 1570 pozwały ją spadkobierczynie jej zmrłej teściowej, Barbary z Bystrzycy, Barbara, żona Jerzego Lucke, Felicja, żona Jerzego Litwitz, Jadwiga, żona Jakuba Lebel, siostry Langnowskie (Langenau) z Wandritsch w księstwie legnickim, o pozostałe po niej klejnoty i cenne ruchomości (Ws. 7 k. 366). Żyła jeszcze 1580 r. (P. 934 k. 173). Po jej śmierci występowała jako jedyna jej spadkobierczyni 1591 r. Barbara Rechemberg, córka jej rodzonej siostry Anny i Melchiora Rechemberg z Wartenberga, żona barona Wolfganga Kitlitz, która kwitowała wtedy z należności po niej Jana Rozdrażewskiego, kasztelana poznańskiego, i Rafała L>, kasztelana śremskiego (Ws. 11 k. 197).
Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
9101112[13]14151617
