Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
27282930[31]32333435
Laborscy - Lisieccy
3) Prokop, syn Macieja i Jastrzębskiej, wraz z bratem Piotrem otrzymał 1606 r. od braci Jana i Wacława L-ich rezygnację całych części we wsi Piątek Wielki w p. kal., wedle zobowiązania ich ojca (R. Kal. 1 k. 149). Od brata Wacława kupił 1610 r. części wsi Lipe, pochodzące ze spadku po bracie Janie )ib. k. 537v). Był w l. 1609-1611 mężem Barbary Żychlińskiej (I. Kon. 35 s. 64; I Kal. 77a s. 795), której w 1609 r. na połowie Lipego, )przypadłej mu z działów z braćmi) oprawił 5.000 zł posagu. Wyłączył od tej oprawy część w tej wsi odziedziczoną po bracie Janie (Rel. Kal. 1 k. 404). Drugą jego żoną, zaślubioną w 1618 r. była Urszula z Łagowca Sczaniecka, córka Jerzego, wdowa po jakubie Bojanowskim. oprawił jej wtedy, na krótko przed ślubem, 7.500 zł posagu na połowie Lipego (P. 1411 k. 71; 1417 k. 678). W 1624 r. mowa o niej jako o posesorce oprawnej połowy Łowęcic (P. 152 k. 1197). Prokop 26 IV 1621 r. występował już jako sędzia surogator grodzki kaliski (R. Kal. 9 k. 452v). W l. 1621-1623 zawarł układ z biskupem Andrzejem L-im, mocą którego sprzedał mu dobra Chocz, Kwilenie i inne, kupił zaś od biskupa Lipe (Boniecki). Od Andrzeja Bułakowskiego kupił 1623 r. za 1.600 zł części Gadziątkowa w p. kal. (R. Kal. 10 k. 51), ale te części, zapewne z jeszcze innymi, t. r. sprzedał za 3.000 zł janowi Sczanieckiemu (ib. k. 114v). Był też t. r. dziedzicem Jankowa, wsi nabytej od Jana, Wojciecha i Chryzostoma Mycielskich (P. 1414 k.319v). W r. 1623 był pisarzem ziemskim kaliskim (Boniecki). Jan Sczaniecki odprzedał mu w 1624 r. za 3.000 zł części Gadziątkowa (R. Kal. 10 k. 309). W 1625 r. on i jego żona, posesorzy połowy Łowęcic, byli procesowani przez dziedziców owej wsi, Bojanowskich (Py. 145 k. 31v-34v). Miał ponadto kamienicę w Kaliszu przy ulicy Św. Mikołaja, którą jego spadkobiercy sprzedali Mariannie z Tarnowa, wdowie po Marcinie Wężyku Osińskim, łowczym sieradzkim, i jej dzieciom (I. Kal. 125 s. 124). Umarł w r. 1638 (Boniecki; Py. 148 s. 29; R. Kal. 12 k. 120v). Urszula z Sczanieckich żyła jeszcze 1647 r. (I. Kal. 113 s. 380), nie żyła już w r. 1649 (ib. 115 s. 1048). Prokop miał z pierwszej żony syna Jana, z drugiej Adama. Miał i córki, nie wiem jednak z którego małżeństwa, chyba też z drugiego. Z tych córek, Dorota, zmarła po r. 1683, była 1-o v.1646 r. żoną Sylwestra Myszczyńskiego, 2-o v. w l. 1647-1673 Jana Korzbok Zawadzkiego, Marcjanna, nie żyjąca już w 1657 r., za Adamem Żychlińskim.
(1) Jan, syn Prokopa, pisarza ziemskiego kaliskiego, i Żychlińskiej, wsytępował 1638 r. (Py. 148 s. 27). T. r. był mężem Anny Bojanowskiej (I. Kal. 104b s. 1741). Tej Annie, córce Jakuba na połowie swych części we wsi Lipe, otrzymanych z działu z bratem, oprawił w 1639 r. posag 5.500 zł (R. Kal. 12 k. 120v). Od Bartłomieja Kołdowskiego dostał 1641 r. zobowiązanie do sprzedaży za 7.000 zł części Karminka Małego i Trzebowa (I. Kal. 107a s. 966). W 1649 r. mianował opiekunów dla swych dzieci zrodzonych z Bojanowskiej (ib. 115 s. 1579). Żonie dał w 1651 r. swe dobra ruchome (R. Kal. 14 k. 193). W 1652 r. opłacał z 22 dymów w Lipem 22 zł podymnego, a z 10 dymów w Godziątkowie 10 zł (Rel. Kal. 31a k. 258). Wraz z bratem całą wieś Lipe i części w Godziątkowie sprzedali w 1654 r. za 36.500 zł Janowi Jemielskiemu, kasztelanowi kowalskiemu (R. Kal. 14 k. 398v). Marszałkował sejmikowi deputackiemu w Środzie (R. Kal. 14 k. 398v). T. r. i w 1659 r. był sędzią deputatem z województwa poznańskiego na Trybunale Piotrkowskim (ZTP 30 s. 1669, 1789). Pisarz ziemski kaliski 1659 r. (N. 227 k. 408). Deputat na Trybunał Lubelski 1663 r. (Boniecki). Jego druga żona, Zofia z Iwicz Chmielówna, wdowa po Stefanie Jędrzejewskim, podniosła w 1666 r. od Gryzeldy Zamoyskiej, wdowy po ks. Jeremim Wiśniowieckim, wojewodzie ruskim, sumę 6.000 zł, którą pierwszy mąż oprawił jej na trzymanych zastawem od wojewody dobrach Kordyszów i Holebiszy (I. Kal. 126 s. 29). W 1669 r. skwitowała Jana i Franciszka L-ch, synów zmarłego Hieronima, wojskiego horodelskiego z sumy 5.200 zł zapisanej jej przez ich ojca, a wypłaconej przez tęż Gryzeldę Wiśniowecką (ib. 129 s.469). Jan zastawił 1666 r. wieś Polskie w p. kal. za 3.000 zł Janowi Korzbokowi Zawadzkiemu (ib. 126 s. 501). W r. 1668 był podsędkiem ziemskim i sędzią surogatorem grodzkim kaliskim (R. Kal. 15 k. 1v). Piastował jeszcze oba te urzędy 1669 r., kiedy córką Urszula, zamężna Linowską, skwitowała go z 3.000 zł zapisanych jej przez zmarłego ks. Świętosława L_go, proboszcza w Choczu (I. Kal. 129 s. 402). Był potem sędzią ziemskim kaliskim. Nie żył już 14 VI 1673 r., kiedy sędzią ziemskim mianowany został Przespolewski (Rel. i Z. Kal. 1c k. 274c). T. r. owdowiała Zofia Chmielówna skwitowała synów swego męża urodzonych z pierwszej żony, ks. Stanisława, Wojciecha, Prokopa i Wacława z 15.000 zł, zapisanych jej w grodzie bełskim i zabezpieczonych na Broniszewicach i Polskim (I. Kal. 153 s. 532). Z pierwszej żony obok wspomnianych wyżej synów miał Prokop również i córki. Urszula wyszła krótko po 12 I 1665 r. za Stanisława Linowskiego, zmarła między r. 1713 a 1714 Barbara pod imieniem Walerii, klaryska śremska 1669 r. (I. Kal. 129 s. 1348), ksieni tamże, zmarła 27 V 1695 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Z drugiej żony była tylko córka Anna, w l. 1673-1690 żona Macieja Trzebickiego, wojskiego wieluńskiego.
a. Stanisław, syn Jana, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Bojanowskiej, ur. ok. 1648 r., kanonik kamieniecki, dziekan kolegiaty chockiej 1673 r. (I. Kal. 133 s. 70), instalowany na kanonii gnieźnieńskiej fundi Węglewo 22 II 1680 r., archidiakon gnieźnieński 22 X 1685 r., prowizor seminarium duchownego i bursy kaliskiej 1688 r., także 1693 i 1696 r., reprezentowane kapitułę na sejmach 1690, 1691, 1694 i 1697 r., dr. obopraw. Uniwersytetu Krakowskiego 1693 r., mianowany proboszczem gnieźnieńskim 1697 r., instytuowany dopiero 28 VII 1699 r., a instalowany 25 IX t. r., umarł w zamku chockim 1711 r. i pochowany u Jezuitów w Kaliszu (Korytkowski; Boniecki; G. 88 k. 104 v; ZTP 34 s. 1283; P. 1127 II k. 85v).
b. Wojciech Franciszek, syn Jana, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Bojanowskiej, wziął w zastaw 1673 r. od Dobrogosta Kuczkowskiego za 4.000 zł części Kuczkowa w p. kal. (I. Kal. 133 s. 579). Wedle zobowiązania z 1673 r., wraz z bratem starszym ks. Stanisławem, a też w imieniu brata Prokopa sprzedali w 1674 r. wsie Broniszewice i Polskie za 38.000 zł Janowi Wielowieyskiemu (R. Kal. 15 k. 378). Żoną Wojciecha była 1682 r. Teofila (Teresa) Tokarska (LB Skalmierzyce), córka Marcina i Zofii Rokossowskiej, której w 1682 r. oprawił posag 6.000 zł (P. 1112 VII k. 57). Od Wojciecha Lubiatowskiego kupił 1683 r. za 24.000 zł miasto Kwiatków i wsie Wiesiołowa i Siedliska w p. kal. (I. Kal. 142 k. 82), a w 1685 r. odprzedał owe dobra za takąż sumę bratu stryjecznemu Janowi L-mu, synowi Adama (ib. 143 s. 192). Chyba to on nazwany 1689 r.zastawnym posesorem wsi Branno(I. Kon. 68 k. 17v). Od Stanisława i Jana Gostkowskich, synów Władysława i Ewy L-ej (zob. wyżej), wedle zobowiązania z r. 1691 kupił w 1700 r. za 35.000 zł Michałowi Dzierżanowskiemu (P. 1140 III k. 92), ponieważ jednak, jak to zobaczymy niżej, Bartoszewice będą potem własnością jednego z jego synów, transakcja ta widocznie nie doszła do skutku. W 1704 r. Wojciech scedował synowi Tomaszowi pewne sumy zapisane w 1693 r . przez Dominika Łętkowskiego, a jednocześnie córkom swym, Uszuli, Mariannie i Annie zapisał posagi, każdej po 10.000 zł (I. Kal. 157 k. 270). Umarł między 1708 a 1710 r. (Ws. 77 VI k. 23v, 50v). Teofila z Tokarskich żyła jeszcze 30 III 1704 r. (LB Krobia), nie żył już w 1715 r. (Py. 157 s. 89). Z synów Wojciecha: o Stanisławie, zob. niżej, Andrzej, nieletni 1710 r. (Ws. 77 III k. 50v), żył jeszcze 1723 r. (G. 94 k. 270v), o Janie, Prokopie i Tomaszu zob. niżej. Spośród córek, Urszula Marianna, ur. w Kwiatkowie, ochrzcz. 22 X 1682 r. (LB Skalmierzyce), była w 17199 r. żoną Wojciecha Bieńkowskiego, regenta ziemskiego sieradzkiego i grodzkiego poznańskiego. Umarła 27 VI 1733 r. (Kurier Polski, nr 185). O Mariannie nie wiem nic więcej, może umarła młodo. Anna pod imieniem Walerii klaryska śremska 1715 r. Nekrolog klarysek śremskich notuje dwie różne daty jej zgonu: 13 VIII 1737 r. i 19 IX 1741 r. Może były współcześnie dwie zakonnice tego samego imienia i nazwiska?
a) Tomasz, syn Wojciecha i Tokarskiej, otrzymał 1704 r. od ojca cesję sum zapisanych przez Łętkowskiego z Tarchalina, otrzymał 1704 r. (I. Kal. 157 k.270). T. r. kwitował Nahojewskiego z prowizji od należnych ojcu 1.000 zł (Ws. 77 VI k. 23v), był więc chyba pełnoletni. Pełnoletni już napewno 1710 r. (P. 1146 II k. 146). Ożenił się z Katarzyną Schlichting, córką kazimierza i Anny Ossowskiej. Kontrakt małżeński spiany został w Przybini 11 VIII 1714 r. Panna wnosiła 16.000 zł posagu (P. 1148 III k. 5v). Od teścia Tomasz wydzierżawił 1715 r. na jeden rok Przybinię (P. 1149 I. k. 271). Żonie swej posag 16.000 zł oprawił w r. 1718 (P. 1157 k. 16v). W 1733 był dziedzicem Bartoszewic. Jego drugą żoną była wówczas Konstancja Grzybowska (LB Jutrosin; Ws. 90 k. 47v). Tomasz Bartoszewice Wielkie sprzedał 1748 r. za 80.000 zł zięciowi Ignacemu Naramowskiemu (Ws. 90 k. 47v). Drugą swoją wieś, Łowęcice w p. pyzdr. sprzedał t. r. za 50.000 zł temuż Naramowskiemu (P. 1293 k. 159). W 1760 r. nazwany jednak obecnym dziedzicem Bartoszewic a byłym dziedzicem Łowęcic. Zawierał wtedy kontrakt z zięciem swym Koszutskim (Kośc. 328 k. 136v). Umarł tego jeszcze roku (P. 1329 k. 99v). Konstancja z Grzybowskich żyła jeszcze chyba w 1772 r. (Kośc. 361 k. 1). Z pierwszej żony była córka Joanna Magdalena, ur. w Przybini, ochrzczona 11 VI 1718 r. (LB Rydzyna), z drugiej Barbara. Joanna 10 II 1739 r. zaślubiła w Cerekwicy Ludwika Jabłkowskiego, późniejszego podstolego sieradzkiego i starostę zgierskiego, zaś 2-o v. była w 1752 r. żoną Macieja Cieleckiego, starosty zgierskiego. Barbara, ochrzcz. 4 XII 1733 r. (Jurtosin), jeszcze niezamężna 11 I 1745 r. (LB Smolice), w 1748 r. żona Ignacego Naramowskiego, 2-o v. w 1760 r. Hektora z Pierzchna Koszutskiego, chorążego pancernego. Rozwiedziona z nim, wyszła 1769 r. za Ignacego Dzimińskiego, skarbnikiewicza gostyńskiego dzierżawcę Dobczyna, żyła jeszcze 11 III 1782 r.
b) Stanisław, syn Wojciecha i Tokarskiej, pełonoletni 1710 r. (Ws. 77 VII k. 50v), obok braci współdziedzic Łowęcic 1711 r. (P. 1146 II k. 146; Kośc. 151 s. 919). W 1719 r. spisał wzajemne dożywocie z żoną Joanną Bartochowską, córką Franciszka i Zofii Korzbokówny Zawadzkiej (I. Kal. 160 k. 531). Jego żoną, ajk wynika z wieku ich córki, musiała być już ok. 1716 r. Owa Joanna wraz ze swym bratem Władysławem nabyli w 1725 r. od ks. Władysława Koźmińskiego, dziekana kolegiaty w Choczu, za 7.000 zł połowę Pacynowic w p. kal. (ib. 161 s. 146). T. r. Stanisław L. wraz ztymże szwagrem Bartochowskim kupili od Zofii z Drzewieckich 1-o v. Gliszczyńskiej, 2-o v. Witowskiej, regentowej grodzkiej pyzdrskiej, i od jej syna Macieja Gliszczyńskiego za 5.000 zł części w Pieruszycach p. kal. (ib. s. 178, 181). W 1729 r. oboje małżonkowie wydziarżawili Pacynowice małżonkom Chrzanowskim (I. Kal. 167 s. 198). T. r. Stanisław umarł, a Joanna z Bartochowskich, dziedziczka Pieruszyc, zastawiła tę wieś za 30.000 zł Janowi Skoroszewskiemu (P. 1218 k. 105; I. Kal. 171/173 s. 608). Joanna już nie żyła w 1734 r. (I. Kal. 171/173 s. 63, 608). Synowie Stanisława i Joanny to Michał i Ignacy. Z córek ich Rozalia (Róża), ur. ok. 1716 r., zaślubiła 1 I 1738 r. Prokopa Wierusz Niemojowskiego, późniejszego podczaszego ostrzeszowskiego. Umarła między r. 1765 a 1770. Marianna, niezamężna 1734 r. (ib. s. 63). Wedle Bonieckiego był ateż Flawia, w r. 1783 sakramentka w Warszawie. To oczywiście jej imię zakonnę, może więc identyczna z Marianną?
(a) Michał, syn Stanisława i Bartochowskiej, proboszcz kolegiaty chockiej 1735 r., instalowany na kanonii gnieźnieńskiej fundi Leśniewo 28 IV 1742 r., trzymał ją do 1767 r. (Korytkowski). wraz z bratem Ignacym dziedzice dóbr Błaszki 1744 r. (Rel. Kal. 125 s. 1050). Obaj w 1750 r., wedle zobowiązania danego w r. 1739, dobra Marszewo i Pacynowice oraz psutkę Modłowo sprzedali za 50.000 zł stryjowi Prokopowi, oboźnemu wielkiemu koronnemu (P. 1300 k. 2). Był Michał t. r. wiceprezydentem Trybunału Koronnego w Piotrkowie (Kurier Polski, nr 733). Mianowany 1752 r. opatem komenadotoryjnym lubińskim, w 1759 r. pisarz wielki koronny i prezydent Trybunału Koronnego w Piotrkowie, a 1760 r. w Lublinie (ib., nr 28; Korytkowski). Referendarzem koronnym został 12 VIII 1778 r., a rezygnował z tego urzędu 1779 r. (ib., s. 101). Kawaler Sw. Stanisława 1767 r., Orła Białego 1776. Umarł w Lublinie 8 I 1780 r. i tam pochowany (Korytkowski; Boniecki).
(b) Ignacy, syn Stanisława i Bartochowskiej, kapitan wojsk koronnych 1748 r. (I. Kal. 185/189 k. 107)., w 1750 r. rezygnował wieczyście kapitule metropolitalnej gnieźnieńskiej za 6.000 zł tytuł dziedzictwa dóbr Błaszki i Borzysławice Krzczonowice w p. sier. (G. 98 k. 374v). Wsie Marszewo, Pacynowice i Modłowo w p. kon. w 1754 r. sprzedał za 80.000 zł stryjowi Prokopowi (I. kal 196/198 k. 42). Było to dopełnienie transakcji z l. 1739 i 1750, o którym mowa była wyżej. Łowczym wschowskim mianowany 2 XI 1754 r. rezygnacji Jana L-go (Ws. 183 k. 136). Jego żona Barbara Żychlińska, córka Serafina, starosty stawiszyńskiego, i Konkordii Raczyńskiej, była w 1766 r. wraz ze swymi siostrami współdziedziczką po ojcu miasta Goliny z przyległościami (I. Kon. 80 k. 43v). Mimo wspomaninej wyżej transakcji z kapitułą gnieźnieńską, Ignacy nazwany w l. 1768-1773 dziedzicem miasta Praszki z przyległościami (Rel. Kal. 193/194 k. 292v; I Kal. 209/213 k. 17). Od Antoniny z Kołudzkich, żony Maksymiliana Otto Trąmpczyńskiego, kupił mocą kontraktu spisanego w Golinie 17 VI 1780 r. dobra Przyma, Przyrowno, Głodowo za 85.000 zł (I. Kon. 82 k. 167v, 168). Jako spadkobierca brata, ks. Michała, sekretarza koronnego i opata lubińskiego, zawarł 14 X 1780 r. komplanację o ten sapdek z ks. kazimierzem L-im, archidiakonem katedralnym kujawskim, opatem lubińskim i proboszczem chockim, a w 1781 r. skwitował go z 17.044 zł, wedle tej komplanacji (I. Kal. 221 k. 245). W 1784 r. oboje małżnokowie mocą kontraktu spisanego w Błaszkach 7 IV, a roborowanego w grodzie kaliskim 14 IV, nabyli od Wawrzyńca Sokołowskiego, generała adiutanta królewskiego, trzecią część miasta Goliny i wsi przyległych, to jest Spławia. części Wilcznej i rybaka w Myśliborzu, oraz trzecią część miasta Kazimierz i wsi przyległych, to jest Nieświastowa, Kamienicy, Słaboludzia, Lubca, Mokrej, Bieniszewa i młyna zwanego Olszak w p. kon. za 188.000 zł (I. Kon. 83 k. 31v). T. r. Ignacy był też właścicielem dóbr Miełkowice, Strachocice, Młyny Strachockie, i Zaspy w p. sier., nabytych po 25 VII 1782 r. od Jana Mączyńskiego (I. Kal. 224 k. 337). Kontraktem z 31 V 1787 r. kupił za sumę 56.000 zł od Wiktorii z Kierskich, wdowy po kajetanie Morawskim, starościcu gniewkowskim, Kozarzewo w p. kon. (I. Kon. 83 k. 314). Umarł w r. 1792, przed 19 XI, kiedy to wdowa mocą praw dożywotnich zodtał intromitowana do dóbr Przyma, Głodowa, Kozarzewo, Nieświastów i Słaboludź (ib. 84 k. 404v, 412). Wdowa żyła jeszcze 1804 r. (Boniecki). Syn Ignacego i Żychlińskiej, Józef, dziedzic Błaszek, pułkownik wojsk polskich, był mężem Benigny Górskiej, 2-o v. Dłuskiej (ib.).
c) Jan, syn Wojciecha i Tokarskiej, nieletni w l. 1710-1711 (P. 1146 II k. 146; Ws. 77 VII k. 50v), instalowany 22 X 1731 r. na kanonię gnieźnieńską fundi Żydówko, jednocześnie był proboszczem kolegiaty w Choczu. A był i proboszczem miechowskim. Kanonikiem krakowskim został w 1734 r. Umarł 1735 r. (Korytkowski; Boniecki).
d) Prokop, syn Wojciecha i Tokarskiej, ur. ok. 1699 r. małoletni w l. 1710-1711 (P. 1146 II k. 146v; Ws. 77 VII k. 50v), miecznik poznański 1729 r., poseł na sejm elekcyjny 1733 r. (Boniecki), w 1734 r. był opiekunem sierot po bracie Stanisławie (I. Kal. 171/173 s. 63). Starosta śremski 1735 r., t. r. otrzymał prawo wspólności na to starostwo dla żony teresy Dąmbskiej, marszałkówny koronnej (Boniecki). Chorąży poznański 1737 r. (ib.). Kupił 1741 r. za 34.000 zł Gorzewo w p. pozn. od Michała i Jana braci Golimowskich, od siostry ich Antoniny zamężnej Jarnowskiej i od przyrodniego ich brata Ignacego Jarnowskiego (P. 1264 k. 33). Mianowany oboźnym wielkim koronnym 21 V 1742 r. (Kossakowski III, s. 41; Kośc. 321 s. 180). Dostał 1743 r. list przypowiedni na chorągiew pancerną po kardynale L-im. Od swych bratanków, ks. Michała i Ignacego kupił zobowiązanie z r. 1739 (P. 1300 k. 2). Jako dziedzic Marszewa występował już 1745 r. (LB Śrem), niewątpliwie na mocy wspomnianego wyżej zobowiązania do sprzedaży. Był też 1750 r. dziedzicem Ludom (ib.). T. r. porucznik chorągwi usarskiej Antoniego Dąmbskiego, wojewody brzeskiego kujawskiego (I. Kon. 78 s. 449). W 1754 nabył ponownie od bratanka Ignacego Marszewo, Pacynowice i Modłowo, tym razem za sumę 80.000 zł (I. Kal. 196/198 k. 42v). Otrzymał 1757 r. order Orła Białego (Kurier Polski, nr 31). Był syndykiem konwentu reformatorów w Szamotułach, Umarł w Grzymisławiu 22 III 1758 r. i 13 IV został pochowany u Reformatorów w Poznaniu (Lm Śrem, Nekr. Reformatów Pozn.; Franciszkanki śremskie zanotowały datę jego zgonu na 21 VIII 1758 r., Bernardyni w Gołańczy datę pogrzebu na 26 II 1759 r.). Synowie Prokopa i Dąmbskiej: Jan i Chryzostom, o których niżej, Andrzej Józef Jan Nepomucen, ur. 29 XI 1752 r. (LB Ludomy), zapewne młodo zmarły. Z córek, Seweryna Józefa, ochrzcz. z ceremonii 15 X 1757 r., ale urodzona znacznie wcześniej, bo już 26 V 1748 r. wsytępowała jako matka chrzestna (ib.), a 18 XII 1757 r. był ajuż żoną Macieja Mielżyńskiego, starosty radziejowskiego.Umarła w Chobienicach 6 IX 1804 r., pochowana w Woźnikach u Reforamtów. Inna córka Katarzyna Gertruda Barbara, ur. 25 XI 1745 r. (ib.). zapewne zmarła młodo.
(a) Jan, syn Prokopa, oboźnego w. kor., i Dąmbskiej, ochrzcz. z ceremonii 16 X 1757 r. (ib.), orodzony jednak znaczenie wcześniej, był już 1759 t. porucznikiem regomentu pieszego buławy wielkiej W. Ks. Litewskiego i opiekunem młodszego nieletniego brata Chryzostoma (P. 1328 k. 21v). Dziedzic Marszewa z przyległościami 1766 r. (I. Kal. 106/8 k. 70), t. r. już dziedzic klucza czerniejewskiego i mąż Marianny Koźmińskiej (LB Czerniejewo), córki leona, chorążego wschowskiego, i Jadwigi Radomickiej, której to Mariannie wówczas zobowiązał się oprawić na poczet posagu sumę 80.000 zł (G. 101 k. 362v). Od Adama Nieżychowskiego, podkomorzego wschowskiego, kupił 20 VIII 1769 r. za 300.000 zł wsie Trzebinia, Piotrowice Krzycko Małe w p. wschow. (Ws. 94 k. 243, 191 k. 396) i jednocześnie di Ignacegi Nieżychowskiego, podkomorzego wschowskiego, Przybyszewo i Ogrody (Ws. 191 k. 461v). Był też wtedy zastawnikiem części w Wielkim Długim w tymże powiecie (ib. k. 256). Od Kajetana Mlickiego, wojszczyca płockiego, kupił 28 VII 1773 r. za 2.200 zł części Przyborowa (P> 1350 k. 56v). Dnia 2 VIII t. r. w pałacu w Ludomach spisał działy z bratem Chryzostomem. Był wówczas posłem z pow. gnieźnieńskiego na sejm warszawski (ib. k.65). Był też w 1773 rotmistrzem pancernym, a 1774 r. otrzymał pułk pieszy ordynacji ostrogskiej, ale zrzekł się tego jeszcze t. r. (Boniecki). Z dóbr pojezuickich dostał t. r. Wydzierzewko, Nagrodowice i Krzyżewniki (ib.). W 1775 r. już jako generał major wojsk koronnych, nazwany dziedzicem Gorzewa w p. kośc., Trzebini w ziemiwschowskiej, Marszewa, Prokopowa i Pacynowic w p. kal. (I. Kal. 214/6 k. 75, 233; P> 1352 k. 112v). T. r. wykupił od Gajewskich starostwo kościańskie i dostał je emfiteutyczne władanie na 50 lat dla siebie i żony, a sejm 1775 r. potwierdził działu dokonane z bratem, komisję do sprawy sukcesji po kardynale L-im, rozgraniczenia Czerniejewa, Goraina, Gorainka od różnych dóbr królewskich i prywatnych (Boniecki). W 1777 r., 10 VII sprzedał Wojciechowi Koszutskiemu 56.000 zł Krzycko małe z folwarkiem Nowica, należące do klucza trzebińskiego (Ws. 97 k. 55). T. r. 24 VII kupił za 9.000 zł od Franciszka i Ksawerego braci Zbyszewskich Sławęcino w p. pyzdr. (P. 1354 s. 393). W imieniu własnym i żony wsytępował 1778 r. jako jeden ze spadkobierców Wojciecha, wojewody sieradzkiego, i Karola, braci Opalińskich (P. 1355 k. 98v). Wraz ze swoją żoną, spadkobierczynią zarówno ojca jak i przyrodniego brat Piotra Koźmińskiego, dziedziczką Wszołową, Jankowa i Ordzina w p. kal., sprzedali w 1780 r. te dobra, wedle kontraktu z 21 VIII 1779 r., Annie z Swianrskich Chlebowskiej, kasztelanowej kaliskiej (I.Kal. 220 k. 242). Kontraktem z 19 (17?) V 1780 r. kupił Jan za 38.000 zł Golemowo w p. gnieźn. od Jana Polewskiego, kasztelanica międzyrzeckiego, za 140.000 zł Wyskoć w p. kośc. (P. 1357 k. 82). Przybyszewo z folwarkami Dolnym i Górnym oraz wieś Nowe Ogrody w z. wsch. sprzedał 10 VIII 1781 r. za 255.000 zł Ludwice ze Skaławskich, wdowie po Macieju Koźmińskim, wojewodzie kaliskim (Ws. 193 k. 184). Od Stanisława Mycielskiego, starosty lubiatowskiego, kupił 12 VII 1781 r. za 350.000 zł wsie: Boguniewo, Słomowo, Pacholewo, Nienawiść. Głęboczek, ZIelonka, Szczytno z pustką Zakrzewo w p. pozn. (Ws. 100 k. 151v). W Słomowie ustanowił targi 1782 r. Wyskoć sprzedał 28 VI 1782 r. za 140.000 zł ks. Antoniemu Jabłonowskiemu, kasztalnowi krakowskiemu (Kośc. 334 k. 150). Dostał prawem dziedzicznym Wydzierzewice (porównaj wyżej), w której to wsi widzimy go 1783 r. (G. 110 k. 145). Posiadł 1785 r. wieś Porażyn (P. 1362 k. 110v). Marianna z Koźmińskich umarła w Trzebini 23 I 1787 r. (Nekr. Reformatów Pozn.). Generał Jan. L. posłował na konwokację, potem na inne sejm, wreszcie na sejm warszawski 1789 r. (G. 115 k. 112v). Skwitowany został w 1790 r. przez córkę Helenę zamężną Skorzewską z 250.000 zł posagu (P. 1367 k. 137). Bratu Chryzostomowi L-mu sprzedał w 1791 r., wedle kontraktu z 27 VI 1790 r., za 280.000 zł dobra Gorzewo, Jardonki (Wiardunki), Boruchowo, Dąbrówkę, części Ninina i młyn Smolarz (P. 1368 k. 380v Hip. Wągr., Gorzewo). Janowi Klugowi sprzedał w r. 1791 za 1.080.000 zł wsie Boguniewo, Pacholewo, Słomowo, Szczytno z folwarkiem Nienawiść, pustę Zalesie, dalej wsie Głęboczek, Zielonkę i Hutę, folwarki oraz Holendry Głębockie i Huckiea też młyn Tartak w p. pozn., kupując od niego jednocześnie za 450.000 zł dobra Rokossowo i Bełczylas w p. kośc. (P. 1368 k. 412). Rokossowo i Bełczylas już w 1791 r. wziął był od Kluga zastawem za 20.000 cz. zł (P. 1369 k. 481v). Po zmarłym 3 VI 1794 r. Augustynie Koźmińskim obrany został syndykiem Reformatów poznańskich (Nekr. Reformatów Pozn.). Był też dowódcą powstania sieradzkiego 1807 r. W 1815 r. mieszkał w Rokossowie (Boniecki; LB Białacz). Umarł w Trzebini 1832 r. (Boniecki). Dziećmi Jana i Koźmińskiej byli: Józef, o którym niżej, Ignacy Prokop, ur. w Czerniejewie, ochrzcz. 6 VIII 1774 r. (LB Czerniejewo), niewątpliwie zmarły młodo, Helena Maria Ludwika, ur. 16 VIII 1766 r. tamże (ib.), w 1789 r. żona Józefa Skorzewskiego, starosty gnieźnieńskiego, Katarzyna Nepomucena Marcella, ur. tamże 30 X 177- r. (ib.), jeszcze niezamężna 30 VI 1790 r. (LB Poznań, Fara), wyszła potem za Feliksa Szołdrskiego, szambelana króewskiego, z którym rozwiedziona, umarła w Bielewie 11 XII 1816 r. i pochowana 14 VII w Gostyniu u Filipinów (LM Lubiń), Nepomucena Marianna Jadwiga, ur. w Czerniejewie 4 IV 1772 r. (LB Czerniejewo), zapewne młodo zmarła.
Józef Egidiusz, syn Jana, generała majora wojsk koronnych, i Koźmińskiej, ochrzcz. 1 I 1769 r. (ib.), rotmistrz kawalerii narodowej 1792 r. (P. 1369 k. 631), generał major milicji gnieźnieńskiej w powstaniu 1794 r. (PSB), kupił od ojca dobra Długie 24 VI 1804 r. za 900.000 zł. Był dziedzicem ŻYlic 1805 r. (LB Fara, Poznań). Umarł 28 IX 1812 r. w Czerniejewie i tam pochowany (LM Żydowo). Jego żoną była zaślubiona 10 IX 1803 r. Józefa Szołdrska, rozwiedziona z Onufrym Krzyckim (LC Wilkowo Polskie), ur. ok. 1782 r., zmarła 11 II 1811 r. w Czerniejewie i tam pochowana (LM Żydowo). Syn Józefa i Szołdrskiej, Aleksy Jan, ur. 14 VII 1805 r., zmarły w Lesznie 5 V 1822 r., pochowany w Czeniejewie (LM Leszno; LM długie Stare). Córka Marianna Balbina Seweryna, ur. 16 VII 1804 r. (LB Św. Marcin, Poznań), zaślubiła 15 X 1823 r. hr. Rajmunda Skorzewskiego wnocząc mu Czerniejewo (LC Żytowiecko; LC Długie Stare), umarła w Czerniejewie 22 X 1888 r. (Dz. P.).
(b) Chryzostom (właściwie Jan Chryzostom Karol józef), syn Prokopa, oboźnego koronnego, i Dąmbskiej, ur. w Ludomach 28 I 1750 r. (LB Ludomy), pozostawał 1759 r. pod opiekę syarszego brata Jana i ks. Mikołaja, pisarza wielkiego koronnego (P. 1328 k. 22v). Tego brata kwitował 1772 r. z 65.300 zł schedy po rodzicach (P. 1349 k. 42). Ze swoją żoną Joanną Łakińską, córką Jakuba i Zofii Prądzyńskiej, spisywał wzajemne dożywcie 1773 r. (P. 1350 k. 47v). Z działów przeprowadzonych z bratem 2 VIII t. r. dostały mu się dobra Ludomy z pałacem, Dąbrówka, Boruchowo i folwark Drzonek, Orłowo z Holendrami Teresowo i młynem Piełka (ib. k. 65). Joanna z Łakińskich żyłą jeszcze 6 VIII 1780 r. (LB Fara, Poznań), nie żyła już w 1784 r., kiedy Chryzostom występował jako posesor dóbr po niej, a mianowicie Jaktorowa (G. 111 k. 137). Otrzymał 1787 r. dobra Kleszczewo i Pietrzykowo (Vol. leg.). Ożenił się 2-o v. 10 II 1787 r. Beatryczą (Beatą) Chmielewską (LC Reformaci, Poznań), córką Franciszka, szambelana królewskiego, i Klary Ulatowskiej, zapisując jej przed ślubem 30.000 zł (P. 1375 k. 82). Teścia Chmielewskiego skwitował 1789 r. z 50.000 zł (P. 1366 k. 336v), żonie zaś t. r. oprawił ową sumę jako posag (P. 1375 k. 466). Od swego brata Jana kupił 1791 r. za 280.000 zł dobra Gorzewo, Jordanki (Wiardunki), Boruchowo, Dąbrówkę, część Ninina i młyn Smolarz (P. 1368 k. 380v; Hip. Wągr., Gorzewo). Żonie zapisał w r. 1796 sumę 30.000 tal. W r. 1801, jak się zdaje, żył z nią w separacji (Hip. Wągr., Ludomy). Umarł w Ludomach 1 X 1808 r. (LM Ludomy). Jego dzieci z pierwszego małżeństwa: Wiktor Ignacy Prokop, ur. 15 IX 1775 r. (Lb Ludomy), niewątpliwie zmarły młodo, Józef, o którym niżej, Michał Antoni Mateusz, ur. w Ludomach 16 IX 1778 r. (ib.), też zmarły młodo, Zofia, ur. w 1773 r., zmarła 1842 r., jeszcze niezamężna 1796 r. (LB Ludomy), żona Franciszka Brennessel, Franciszka, ochrzcz. 6 VIII 1780 r. (LB Fara, Poznań), żyjąca jeszcze 1787 r. (P. 1364 k. 276v). Z drugiej żony: Rupert Aleksander Józef, ur. w Ludomach 27 III 1788 r., Ignacy, o którym niżej, Teresa Antonina Beatrycza, ur. tamże 10 V 1792 r. (LB Ludomy), zmarła w Wierzenicy 29 I 1869 r. (Dz. P.), zaślubiła w Ludomach 25 VIII 1814 r. Teodora Dembińskiego. Jej syn trzymał do chrztu 19 III 1820 r. Teodora L-a z Rudnicza (LB Łęgowo).
aa. Józef Otton, syn Chryzostoma i Łakińskiej, ur. w Ludomach 24 III 1777 r. (LB Ludomy), dziedzic Jaktorowa i Uzarzewa, zmarły 1842 r. mąż Antoniny Kraszkowskiej, córki Tomasza, dziedzica Zielęcina, i Ludwiki z Nieżychowskich, ur. ok. 1793 r., zmarłej w Uzarzewie 11 VIII 1881 r. (LM Uzarzewo; Dz. P.). Ich córka jedynaczka Zenobia Ludwika Kordula, ur. 26 X 1831 r. (LB Św. Marcin, Poznań), dziedziczka Uzarzewa, zaślubiła 30 IV 1855 r. Józefa Żychlińskiego (LC Św. Marcin, Poznań).
bb. Ignacy Wawrzyniec Roch, syn Chryzostoma i Chmielewskiej, ur. w Ludomach 11 VIII 1789 r. (LB Ludomy), dziedzic Ludom, które to dobra nabył w r. 1822 na konkursie do majątku ojcowskiego (Hip. Wągr., Ludomy), radca Ziemstwa Kredytowego, głośny z wzorowej hodowli owiec, umarł bezpotomnie 16 V 1861 r. w Ludomach i tam pochowany (LM Ludomy; Dz. P.). Zaślubił 1-o v. 22 I 1818 r. Teresę Skarżańską, córkę Antoniego Onufrego, dziedzica Chełkowa, Spławia i Sokołowa, ur. ok. 1800 r. (LC Św. Małgorzata, Poznań), z którą rozwiódł się 1832 r. i którz poszła 11 XI 1835 r. za Leona Psrtokońskiego (LC Ludomu). Drugą jego żoną, zaślubioną 10 VIII 1834 r., była Franciszka Klinger, córka kupca, ur. ok. 1809 r. (LC Grodzisk), siostra (?) ekonoma ludomskiego Pawła Klingera. Sąd w Rogoźnie zarządził 9 IX 1862 r. sprzedaż na 4 V 1863 r. pozostałych po Ignacym nieruchomości w Ludomach, oszacowanych na 23.755 tal. (Dz. P.).
c. Prokop Jan, syn Jana, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Bojanowskiej (Ws. 76 k. 71), w 1673 r. wraz z bratem młodszym Wacławem zawierał konrtakt z braćmi starszymi, ks.Stanisławem, dziekanem w Choczu, i Wojciechem (I. Kal. 133 s. 70). Wedle zobowiązania pozostałych trzech braci, danego zmarłemu Janowi Wielowieyskiemu, sprzedał 1678 r. odziedziczone po rodzicach części Broniszewic i Polskiego za 38.000 zł synom tego Jana, to jest Pawłowi, franciszkowi, Karolowi, Stefanowi, Łukaszowi i Adamowi Wielowieyskim (R. kal. 15 k. 626). Posesor Sławoszewa 1686 r. (P. 1111 III k. 47v). Żeniąc się w 1687 r. z Aleksandrą Nieżychowską, córką Piotra i Katarzyny Drozdowskiej, przed ślubem oprawił jej 20.000 zł posagu (Ws. 208 k. 497), zaś w r. 1688 spisywał z nią wzajemne dożywcie (P. 1116 XIV k. 107). Wedle Bonieckiego Nieżychowska była drugą żoną Prokopa, natomiast pierwszą miała być N. Rogowska, zmarła bezpotomnie. Prokop był 1688 r. stolnikiem wschowskim (Boniecki) i w 1690 r. pisarzem grodzkim poznańskim (ZTP 35 s. 111). Dziedzic Brudzewa 1691 r. (P. 1122 XI k. 52v), wsi kupionej od Andrzeja, Mikołaja, Tomasza i Antoniego braci Bardzkich (P. 1124 XI k. 43). Brat powyższych, Maciej Bardzki zeznał rezygnację Brudzewa z pustkami Rudą, Wyrzutowem i Moszczenicą w p. pyzdr. dopiero w 1695 r. Cena owej rezygnacji, 50.000 zł dotyczyła oczywiście całości tych dóbr (P. 1130 XII k. 11v). Prokop składał 5 III 1703 r. przysięgę na urząd sędziego surogatora grodzkiego poznańskiego (P. 1143 I k. 17v). Został stolnikiem poznańskim krótko przed 25 VIII 1703 r. (Kośc. 144 k. 70). Mianowany 16 XII 1717 r. kasztalnem rogozińskim (Kossakowski III, s. 41). Nazwany 1723 r. dziedzicem Brudzewa i innych wsi, cedował pewnych dóbr poddanych z Brudzewa swemu bratankowi ks. Janowi L-mu, kantorowi gnieźnieńskiemu (G. 94 k. 270v). Aleksandra z Nieżychowskich umarła 1725 r. i pochoowana została 22 IV u "Teresek" w Poznaniu (LM Fara, Poznań). Kaszytelan, syndyk reformatów poznańskich, umarł 1727 r. i pochowano go w tym klasztorze 6 XI (Nekr. Reformatów Pozn.). Córki Prokopa i Aleksandry: Ludwika, Barbara i Konstancja Katarzyna, ochrzcz. 16 XI 1690 r. (LB Książ), o której nie wiem nic więcej. Ludwika Katarzyna wyszła za Stanisława Kościelskiego, łowczego dobrzyńskiego, potem kasztelana bydgoskiego, przy czym jej kontrakt małżeński spiywany był w Brydzewie 7 III 1707 r. Barbara, ur. ok. 1706 r., zmarła w Dobrojewie 9 X 1762 r., pochowana w Kwilczu (LM Kwilcz), w 1721 r. żona Łukasza Kwileckiego, starosty mosińskiego, potem kasztelana lędzkiego. Obie siostry były dziedziczkami wsi ojcowskich Brudzewa i Rudy w p. pyzdr. (P. 1212 k. 94; 1218 k. 42).
d. Wacław, syn Jana, sędziego ziemskiego kaliskiego, i Bojanowskiej, wspomniany obok braci 1673 r. (I. Kal. 133 s. 70), w 1685 r. był już mężem Barbary Miaskowskiej (LB Kuczków), córki Franciszka i Florentyny Wierusz Kowalskiej, której posag 5.000 zł oprawił w 1688 r. (P. 1116 VIII k. 69). Od uczc. Jana Jadamczyka kupił 1692 r. dwór w Kaliszu na przedmieściu Wrocławskim, który w 1700 r. zobowiązał się sprzedać za 900 zł ks. Aleksandrowi Maurycemu Szołdrskiemu, kustoszowi poznańskiemu (I. Kal. 54 s. 78). Wedle zobowiązania otrzymanego w 1694 r., nabył 1695 r. za 20.000 zł od Franciszka Miaskowskiego wsie Olszynę i Budziska w p. ostrzesz. (I. Kal. 152 s. 379). Elektor Augusta III z wojew. kaliskiego (Poczet). Był w 1701 r. opiekunem dzieci stryjecznego swego brata Jana i Krystyny Bartochowskiej (I. Kal. 154 s. 47). Barbara z Miaskowskich L-a kwitowała 1706 r. swych przyrodnich braci Miaskowskich z 4.666 zł ze spadku po swej matce, wynoszącego 20.000 zł (Ws. 77 V k. 84, 84v). Wacław w 1706 r od Andrzeja Olszewskiego, łowczego sieradzkiego, i od jego żony Katarzyny Karchowskiej brał zastawem za 5.000 zł części wsi Gola w p. kośc. (ib. k. 85). Umarł 3 VII 1710 r., pochowany na cmetarzu w Olszynie (LM Ostrzeszów). Barbara z Miaskowskich umarła w Kielcach 1740 r. i została pochowana tamże przez syna, kardynała (Boniecki). Synowie Wacława i Miaskowskiej: Stanisław, ur. w Borucinie, ochrzcz. 10 V 1686 r. (LB Kuczków), zapewne zmarły młodo, Andrzej i Jan, o których niżej, Wacław Michał Franciszek, ur. w Olszynie, ochrzcz. 3 X 1697 r. (LB Ostrzeszów), też zapewne młodo zmarły. Córki: Marianna, niezamężna 9 VII 1708 r. (LB Ostrzeszów) 1721 r. żona Jana Kantego Włyńskiego, Konstancja, ochrzcz. 22 II 1696 r., jeszcze niezamężna 15 X 1716 r. (LB Ostrzeszów) żona 1-o v. 1721 r. Jana Mielęckiego, 2-o v. za Józefem Nowowiejskim, łowczyp dobrzańskim, zmarła mędzy r. 1756 a 1759, Franciszka zmarła panną po r. 1721 (Boniecki).
a) Andrzej, syn Wacława i Miaskowskiej, wraz z bratem Janem sprzedał 1721 r. nabyte przez ojca dobra Olszynę i Budziska Krąkowskiemu (Boniecki). Andrzej, miecznik poznański, 1725 r. miał za żonę 1-o v. Joannę Budzisz Pstrokońską, córkę Jana i teresy Olszewskiej, jedyną dziedziczkę po rodzicach dóbr Sulmówek w p. sier. oraz Stojanowo Wielkie i Małe w p. kal., bezdzietną, nie żyjącą już w 1727 r. (Ws. 82 k. 19v, 20, 20v; I. Kal. 168/170 s. 201). Kupił 1728 r. od Stanisława Linowskiego za 40.000 zł wieś Lipe (Ws. 83 k. 19v). T. r. spisał wzajemne dożywocie z drugą swą żoną, Katarzyną Potulicką, córką Adama i Małgorzaty Czapskiej, wdową po Samuelu Czarlińskim (Ws. 83 k. 16). Obrany został 29 IX 1730 r. posłem na sejm (Kurier Polski, nr 41). Nie żył już 1739 r. (Rel. Kal. 112/113 s. 1603). Z drugiej żony synowie, Franciszek Andrzej, zmarły dzieckiem i Józef.
Józef Jan, syn Andrzeja i Potulickiej, starosta parchowski, dostał 1742 r. konsens na nabycie starostwa lipnickiego od Linowskich, a 1746 r. też starostą parchowskim. T. r. jego cioteczne rodzeństwo, Józefat i Jakub Włyńscy, oraz siostra ich Aniela zamężna Szaniawska, pozwali go o sfałszowanie testamentu kardynała L-go (Rel. Kal. 131 s. 751) 1748 r. prao wspólności na starostwo parchowskie dla żony Eleonory Małachowskiej, kanclerzanki koronnej. Jako dziedzic połowy wsi Lipe, skwitowany został 1748 r. przez Urszulę Skorzewską, urodzoną z Linowskiej, wdowę po Samuelu Żabickim (I. Kal. 185/189 k. 193). Był dziedzicem Rychowa w p. kal. Nie żył już 1749 r., a wdowa została wprowadzona w posesję Bielaw. Wyszła 2-o v. za ks. Hieronima Teodora Lubomirskiego generała majora JKMci, starostę ryczywolskiego i bohusławskiego. Józef był bezdzietny, a spadek po nim brali jego cioteczni bracia i siostry, Mielęccy i Nowowiejscy (I. Kal. 196/198 k. 182v; 204/205 k. 207; 214/216 k. 244).
b) Jan Aleksander, syn Wacława i Miaskowskiej, ur. w Borucicnie, ochrzcz. 15 VI 1690 r. (LB Kuczków), proboszcz kolegiaty chockiej, kanonik poznański fundi Gałowo 1714 r., kanonik gnieźnieński fundi Woźniki 1717 r., instalowany na to beneficjum 2 XII t. r., kanonik krakowski, delegat kapituły gnieźnieńskiej na sejm 1720 r. i 1722 r., kantor gnieźnieński 1721 r., instalowany 5 VI, był nim do 1726 r., podkanclerz koronny 1721-1735 r., prezydent Trybunału Koronnego 1725 r., proboszcz poznański 1727 r., kustosz kolegiaty warszawskiej i opat mogilski 1728 r., proboszcz miechowski, administrator opactwa Świętokrzyskiego, kanclerz orderu Orła Białego 1730 r., biskup łucki 1731 r., biskup krakowski 1732 r., kardynał 1737 r., prezydent Trybunału Radomskiego 1738 r., mianowany prymasem 17 XII 1738 r., zrzekł się 7 I 1739 r. i do śmierci pozostał biskupem krakowskim. W 1745 r. od Antoniego, Aleksego i Ignacego Walkonowskich, kasztelaniców wieluńskich, i od siostry Anieli zamężnej Łaszczyńskiej kupił 100.000 zł wsie Rychnów i Bogucice w p. kal. (I. Kal. 181/184 k. 377v). Umarł w Kielcach 20 II 1746 r. (Korytkowski; Boniecki).
Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
27282930[31]32333435
