Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
800801802803[804]805806807808
Pabianowscy - Pawłowscy
3. Mikołaj, syn Stanisława i Pierzchlińskiej, wspomniany obok braci w r. 1620 (P. 1004 k. 1371v), wtedy niedzielny z nimi (Py. 140 k. 216v), zaślubił 12 IV 1626 r. "panią" Jadwigę Nagórską (LC Krotoszyn), zapewne identyczną z jego żoną Jadwigą Trlęską, wraz z która w r. 1636 wydzierżawił Pawłowo W. od Sebastiana Grzębskiego (I. Kal. 102 s. 739). Oboje żyli jeszcze w r. 1639 (Kośc. 299 k. 245v). Była więc Jadwiga zapewne wdową 1-o v. po Nagórskim. Znamy jednak Jadwigę Parzynczewską w r. 1615 żonę Macieja Nagórskiego (I. Kal. 82 s. 858). Możliwa więc i taka sytuacja, że Mikołaj miał pierwszą żonę Jadwigę Parzynczewską, wdowę po Nagorskim, i drugą Jadwigę Trlęską. Córka Mikołaja, Anna była w r. 1676 żoną Stanisława Żernickiego i swe części w Skąpem sprzedała była swemu stryjecznemu rodzeństwu (R. kal. 15 k. 533v). Bezpotomna, nie żyła już owa Anna w r. 1693, zaś jej spadkobiercami byli wówczas jej stryjeczni, Jan P. i siostra jego Helena, zamęzna Siedlecka (P. 1125a k. 112v).
4. Jan, syn Stanisława i Pierzchlińskiej, wspomniany obok braci w r. 1620 (P. 1412 k. 195v), wtedy niedzielny z nimi (Py. 140 k. 216v). Od brata marcina uzyskał t.r. zapis 100 zł długu (P. 1004 k. 664). Żonie Barbarze Moraczewskiej, urodzonej z Katarzyny Wilkowskiej, oprawił w r. 1627 posag 1.500 zł (P. 1415 k. 885; Kośc. 297 k. 147v). Jak już wiemy, od swej matki otrzymał w r. 1629 jej ruchomości w Strzałkowie (P. 1416 k. 455v). Dziedzic części w Strzałkowie, z tamtejszych dwóch dymów w r. 1629 płacic miał 1 zł podymnego (Py. 143 s. 53), zaś żonie t.r. oprawił na połowie części w Strzałkowie 2.000 zł posagu (P. 1416 k. 454). Wespół z braćmi, Wojciechem, Marcinem, Mikołajem i Stanisławem w r. 1630 zawierał kontrakt z Janem Goreckim (P. 1023 k. 328v). Oboje z żoną w r. 1643 kwitowali z 450 zł Jana Turskiego (Py. 150 k. 14). Jako opiekun córek urodzonych z Moraczewskiej, Marianny, Katarzyny i Barbary, w r. 1649 kwitował ks. Zygmunta Cieleckiego, proboszcza poznańskiego, z 72 zł prowizji rocznej od sumy 900 zł, legowanej im testamentem przez ks. Świętosława Strzałkowskiego, kanonika gnieźnieńskiego (G. 82 k. 31v). Chyba żył jeszcze w r. 1672 (Py. 154 s. 7), nie żył już w r. 1676 (R. Kal. 15 k. 533v). Pozostawił syna Świętosława i trzy córki, wspomniane wyżej. Z nich o Katarzynie nie wiem nic więcej, marianna nie żyła już w r. 1686, a była żoną Piotra Lubońskiego, Barbara, zaślubiona w r. 1672 Baltazarowi Bronikowskiemu (Py. 154 s. 7), nie żyła już w r. 1710.
Świętosław, syn Jana i Moraczewskiej, w r. 1676 współdziedzic w Skąpem pow. pyzdr., obok swych stryjecznych (R. kal. 15 k. 533v). Mąż w r. 1671 Konstancji Goryńskiej (I. Kon. 60 k. 128v), skwitowany wraz z tą żoną w r. 1677 przez Macieja Szczycińskiego z 200 zł (G. 86 k. 46v). częśc Strzałkowa przed r. 1686 sprzedał Baltazarowi Bronikowskiemu (Py. 155 s. 57). Drugiej swej żonie, Zofii Bronikowskiej, córce Baltazara i jadwigi Przysieckiej, wdowie 1-o v. po Stanisławie Węgrzynowskim, w r. 1696 na poczet posagu zapisał sumę 1.600 zł (P. 1130 XII k. 16). Zofia od Franciszka Żeromskiego uzyskała w r. 1700 zapis 1.900 zł (P. 1139 XI k. 98). Kwitowała go w r. 1704 z prowizji od tej sumy. Świętosław żył jeszcze wtedy (G. 92 k. 45v). Oboje małżonkowie już nie żyli w r. 1713 (P. 1147 II k. 212). Syn Kazimierz, córka Teresa, żona 1-o v. Świętosława Obetmut Osińskiego, 2-o v. w r. 1714 Zygmunta Zaborskiego, 3-o v. w r. 1717 Kazimierza Torzewskiego, nie żyła już w r. 1746.
Kazimierz, syn Świętosława i Goryńskiej, uzyskał w r. 1699 od Franciszka Bagińskiego zapis 2.000 zł (G. 90 k. 233v). Jego pierwszą żoną była Wiktoria Bojanowska (I. Kon. 77 k. 60), druga w r. 1708 Marianna Dzierzbińska, córka Jana i Apolonii Kobylińskiej (Kobylnickiej) (Py. 158 k. 674), której w r. 1714 na częściach Gorenina i Słabęcina w pow. kon. zapisał sumy (I. Kon. 311 s. 329), zaś w r. 1718 spisał z nią wzajemne dożywocie (I. kal. 160 k. 385). Oboje małżonkowie w r. 1719 wraz z Franciszkiem Dzierzbińskim zawierali komplanację z Andrzejem i Jakubem, braćmi Tomickimi, działającymi też w imieniu rodziców Tomasza i Anny z Niemojewskich (I. Kon. 75 k. 104v). Kazimierz, dziedzic Gorenina, w r. 1719 skwitowany z 400 zł przez Józefa Stobieckiego (I. Kon. 75 k. 144). Zawierał w r. 1721 kompromis z Szczycińskimi, dziedzicami części Gorenina (ib. k. 264), zaś w r. 1723 w Goreninie kompromis z braćmi, Jakubem i Janem Gąsiorowskimi, dziedzicami dóbr Sarnowo (G. 94 k. 264v). Od Jana czarlińskiego, rodzącego się z Zofii Goryńskiej, w r. 1725 uzyskał cesję praw do jego dóbr macierzystych w Goreninie (I. Kon. 76 k. 66). Dorota Górska, żona Józefa Żmijewskiego, w r. 1726 cedowała mu sumę 100 zł po ojcu na Sławęcinie, zapisaną przez Łukasza Szczycińskiego (ib. k. 92v). Marianna z dzierzbińskich swe prawa do sumy 3.000 zł na Paniewie p. gnieźn. w r. 1727 cedowała Jakubowi Tomickiemu, pisarzowi grodzkiemu kruszwickiemu, przezeń zaspokojona (G. 96 k. 22c). Oboje małżonkowie żyli w r. 1727 (Z. Z. P. 46 k. 1591), nie zyli już w r. 1739 (I. Kon. k. 160). Z Bojanowskiej miał Kazimierz córki: Mariannę, w latach 1732-1741 żonę Jana Stobieckiego, nie żyjąca w r. 1750, Katarzynę, żonę Franciszka Strzyżewskiego, wdowe w latach 1752-1753, Teofilę, żonę Pawła Pielskiego (Pilskiego), wdowę w latach 1739-1741, chyba jeszcze żyjącą w r. 1752, nie żyjącą w r. 1753, Teresę i Jadwigę, niezamężne w latach 1752-1753 (I. Kon. 78 s. 596, 665). Z dzierzbińskiej synowie, Michał i Tomasz, oraz córka Barbara, w latach 1739-1741 żona Pawła Osińskiego.
1) Michał, syn Kazimierza i dzierzbińskiej, wraz z bratem Tomaszem i siostrą, zamężną Osińską, zawierał w latach 1739-1741 kompromisy z siostrami przyrodnimi, zamężną Stobiecką i owdowiałą Pielską (I. Kon. 77 k. 160, 222). Z bratem Tomaszem, dziedzice Gorenina, skwitowani w r. 1741 przez siostrę Osińską (ib. k. 228v). Zobowiązał sie t.r. oprawić 3.000 zł posagu swej żonie, Rozalii (Róży) Krzesińskiej, córce Józefa i katarzyny Rożnowskiej (ib. k. 229v). Odebrawszy od Józefa i Piotra Krzesińskich, braci rodzonych i spadkobierców Antoniego Krzesińskiego, stryja i ojca chrzestnego swej żony, sumę którą zapisał był w grodzie kruszwickim w r. 1736 na wsi Mierzwino, zapisał w r. 1749 owa sumę żonie na częściach Gorenina (ib. 78 s. 235). Skwitowany z sumy w r. 1752 przez siostrę Strzyżewską (ib. s. 596), zapisał jej w r. 1753 sumę 400 zł (ib. s. 665). części Buszkowa przed r. 1753 sprzedali byli z bratem Tomaszem siostrom Stobieckiej i Pielskiej (ib. s. 702). Wraz z tymże bratem, dziedzic części Gorenina, Sławęcina i Lubomyśla, w r. 1758 zawierali między sobą kompromis (ib. 79 k. 117v). kwitował się w r. 1766 z Józefem, ojcem, i Marcinem, synem, Zaleskimi (I. Kon. 80 k. 35v). Dokonał w r. 1781 wraz z bratem Tomaszem wymiany pewnych ról w Sławęcinie z Łukaszem Rosnowskim (ib. 82 k. 270v). Roborował w r. 1784 skrypt wystawiony 20 I t.r. w Goreninie swym zięciom: Tomaszowi Klamborowskiemu, Łukaszowi Luboradzkiemu, Marcjanowi Trzcińskiemu i kazimierzowi Powalskiemu (ib. 82 k. 28). Dziedzic Gorenina i Kopaniny w pow. kon., w r. 1784 skwitowany z 2.000 zł przez Piotra Ogorzelskiego (ib. 83 k. 41v). Spadkobierca brata Tomasza, dobra Gorenin i części Sławęcina, zarówno swoje jak i odziedziczone po tym bracie, sprzedał 30 VI 1784 r. za 45.000 zł Józefowi Rosenowi, pułkownikowi wojsk koronnych (ib. k. 56). Nie żył juz w r. 1788 (ib. 84 k. 63v). Z córek, Katarzyna, w latach 1784-1789 żona Tomasza Klamborowskiego. Konstancja, w latach 1785-1795 żona Łukasza Luboradzkiego, N. córka, w r. 1784 żona Marcina Trzcińskiego, N. córka, w r. 1784 żona Kazimierza Powalskiego.
2) Tomasz, syn Kazimierza i Dzierzbińskiej, wspomniany w r. 1739 (I. Kon. 77 k. 160), dziedzic części Gorenina, spisywał w r. 1768 wzajemne dożywocie z żoną Anielą Krzesińską, córką Józefa i Katarzyny Rożnowskiej, siostrą bratowej Michałowej (ib. 80 k. 169v). Była ona 1-o v. za Mańkowskim (Py. 164 k. 45). Tomasz, bezdzietny, zmarł krótko przed 30 VI 1784 r. (I. Kon. 83 k. 56).
5. Wojciech, syn Stanisława i Pierzchlińskiej, wspominany obok braci w r. 1620, zapewne jeszcze wtedy nieletni (P. 1412 k. 195v, 233). Od Andrzeja Wolskiego w r. 1622 uzyskał zapis 200 zł (I. Kon. 42 k. 26). Mąż Jadwigi z Ludzicka Chwaliszewskiej, wraz z nią w r. 1638 wydzierżawił Jankowo od Elżbiety Niszczyckiej, wdowy po janie Bardskim (G. 80 k. 464v). Oboje nie żyli już w r. 1651, kiedy to synowie ich, Stefan i Maciej, kwitowali małżonków, Jana Kozierowskiego i Annę z Otorowa, z 400 zł z dzierżawy Mikołajkowa i Jankowa w pow. gnieźn. (G. 82 k. 402). Córka ich marianna, niezamęzna, uzyskała w r. 1653 od swych wspomnianych wyżej braci zapis długu 400 zł jako posag (Py. 151 s. 116) w r. 1657 żona Wojciecha Wyganowskiego, juz nie żyła w r. 1665. Stefan w r. 1653 spisywał z bratem w Linowcu kontrakt (ib.) i t.r. wydzierżawił Mikołajkowo małżonkom Bartłomiejowi Secemińskiemu i Annie Czyżewskiej (Py. 151 s. 129). Nie zył już w r. 1657 (G. 82 k. 1301v).
Maciej, syn Wojciecha i Chwaliszewskiej, wspomniany w r. 1651 (G. 82 k. 402). Skwitowany w r. 1657 przez siostrę Mariannę, zamęzną Wyganowską, z 4.000 zł posagu (G. 82 k. 1301v). Dokonał w r. 1653 z bratem podziału dóbr rodzicielskich, t.j. Mikołajkowa i części Jankowa w pow. gnieźn. (G. 82 k. 871). części w Skąpem pow. pyzdr., tak po ojcu jak i po stryjecznych siostrach, Annie i Dorocie, a również kupione od Anny P-ej, zamęznej Żernickiej, sprzedał w r. 1676 za 250 (500?) zł Maciejowi Trąmpczyńskiemu (R. kal. 15 k. 533v, 559v). Żoną Macieja była Anna Badyńska (G. 88 k. 50v). Dziedzic wsi Swinary, jankowo, Mikołajkowo, nie żył już w r. 1679 (N. 185 k. 883). Został zabity i wdowa z synem janem oraz zięciem Siedleckim w r. 1685 kwitowała ze sprawy o to zabójstwo małżonków Macieja z Oporowa Ostrowskiego i helene Rozniatowską (G. 88 k. 50v). Sumę 1.000 zł, zapisaną sobie przez zmarłego jana Siedleckiego, cedowała w r. 1699 córce swej Helenie, wdowie po nim (G. 90 k. 263). Syn Jan. Córka, ta wspomniana Helena, żona 1-o v. w latach 1685-1696 Jana Siedleckiego, wdowa w r. 1699, 2-o v. zaślubiła w Poznaniu u Św. Wojciecha 21 XI 1701 r. Wojciecha Chełkowskiego, wdowa w r. 1726.
Jan, syn Macieja i Badyńskiej, wspomniany obok matki w r. 1685 (G. 88 k. 50v). Żeniąc się w r. 1685 z Bogumiłą (Teofilą) Kowalską, córką Andrzeja i Marianny Lisieckiej, zapisał jej przed ślubem sumę 8.000 zł (P. 1110 XI k. 99). Kwitowała ona w r. 1686 Jana Kaczkowskiego, miecznika inowrocławskiego, z prowizji rocznej od sumy 2.000 zł, pochodzącej z sumy oryginalnej 6.000 zł, którą zapisali byli Janowi i jego siostrze Helenie Jan Kaczkowski i jego zmarły brat Andrzej (G. 88 k. 139). Części w Jankowie i Mikołajkowie w r. 1687 sprzedał za 3.350 zł małżonkom Janowi Bętkowskiemu i Katarzynie Jemielińskiej (P. 1114 XI k. 13), a jednocześnie skwitowany był przez siostrę Helenę z majątku rodzicielskiego (ib. k. 14). Małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie w r. 1693 (P. 1432 k. 509). Spisali w r. 1701 kontrakt z małżonkami Trąmpczyńskimi (P. 1140 VI k. 54). Teofila (Bogumiła) umarła 16 X 1711 r. (LM Targowa Górka). Chyba ten sam Jan w r. 1714 nazwany posesorem i dziedzicem Sławna (G. 93 k. 184v). Kwitował w r. 1718 Barbarę z Dąbrowskich, wdowę po Marcinie Woźnickim, jej synów i córki, z prowizji od sumy oryginalnej 2.000 zł zapisanej przez Marcina (G. 93 k. 398v). Córka Jana i Teofili. Anna Agnieszka, ur. w Poznaniu we dworze karmelitów bosych, ochrzcz. 27 I 1688 r. (LB Św. Wojciech, Pozn.), nie żyła już w r. 1729, bowiem wtedy mowa o jej matce jako o zmarłej bezpotomnie (P. 1218 k. 9).
III. Mikołaj Kluczewski cz. P., zapewne syn Jana, wspomniany w r. 1537 (Py. 171 k. 451), od swych bratanków (synów Jakuba), Marcina, Piotra i Macieja Kluczewskich cz. P-ch, w r. 1539 nabył wyderkafem za 25 grz. ich część w Paruszewie Mn. (Py. 23 k. 143). Miał w r. 1543 dwór w Paruszewie W. (Py. 23 k. 162v). Od Jana Roli Bratuskiego, mającego właśnie poślubić jego córkę Barbarę, uzyskał w r. 1558 zapewnienie, iż jej oprawi 272 zł posagu (Py. 176 k. 359). Wraz z żoną Anną Bielawską zięciowi Janowi Bratuskiemu Roli w r. 1564 zapisał dług 100 zł (Py. 179 k. 693v). Nie żył juz w r. 1568, kiedy owdowiała Anna Bielawska pozwana była o 7 grz. długu przez szlach. i sław. Anne Nieświastowską, żone malarza sław. Baltazara, mieszczanina ze Słupcy (Py. 107 k. 100v). Synowie: Sebastian, Jakub i Bartłomiej, córki: Dorota i barbara Kluczewskie cz. P-e. Dorota była w r. 1600 żoną Wojciecha Gurowskiego. Barbara, w latach 1557-1564 żona Jana Roli Bratuskiego, wdowa w latach 1580-1591. Sebastian P. cz. Kluczewski (Kluczewski cz. P.) swe części w Paruszewie osiadłym i Paruszewie pustym, nabyte od ojca, zastawił w r. 1570 na trzy lata za 800 zł Wojciechowi Gniazdowskiemu (Py. 108 k. 1v). Swoją częśc w Paruszewie w r. 1576 rezygnował bratu Jakubowi (M. K. 113 k. 416v-418). Michałowi Gniazdowskiemu w r. 1577 sprzedał za 2.000 zł nabyte od ojca części w Paruszewie W. i w Paruszewku M. (P. 1398 k. 768v). Nie żył już w r. 1602. Bartłomiej też był bezpotomny (Py. 131 k. 361).
Jakub Kluczewski cz. P., P. z Kluczewa, syn Mikołaja, w r. 1585 kwitował bratanka Stanisława ze 100 zł (Py. 122 k. 245). Od Jana Mieszkowskiego z Grądów w ziemi sieradzkiej, uzyskał w r. 1587 zapis 100 zł długu (P. 948 k. 224). Wraz z żoną Anną Mieszkowską w r. 1590 kwitował Jakuba z Głogowy Kossowskiego z 400 zł (Kośc. 270 k. 72). Skwitowany w r. 1592 z 860 zł przez Eustachego Marzelewskiego (G. 64 k. 497). Połowe Marzelewa w pow. pyzdr. w r. 1598 sprzedał za 2.000 zł Łukaszowi Ułanowskiemu (P. 1402 k. 846). Jedyny spadkobierca brata Bartłomieja, kwitował w r. 1602 ks. Jana Gniazdowskiego, sufragana gnieźnieńskiego, obecnego dziedzica(!) i posesora Paruszewa i Paruszewka (Py. 131 k. 361). Żona Anna Jurkowska (więc druga!) skwitowała w r. 1604 męża ze 150 zł (Kośc. 284 k. 40v). Jakub skwitował w r. 1612 Jana Gurowskiego z odebrania srebrnego kielicha, który zastawił był za 45 zł jego siostrze, Dorocie Gurowskiej (P. 988 k. 116). Nie żył już w r. 1620, kiedy córka jego panna Anna Kluczewska pozywała o dług 53 zł Mikołaja i Jana braci Radolińskich (Py. 140 k. 184). Zob. tablice 1, 2.
Teodor Żychliński w monografii P-ch h. Rogala (pióra syna Teodora Żychlińskiego iuniora) Stanisławowi P-mu i Annie Pierzchlińskiej obok synów, o których pisałem wyżej, daje jeszcze jednego syna, najstarszego, Wawrzyńca, który wraz z bracmi miał w r. 1620 sprzedawać Paruszewo Bieganowskiemu. W akcie sprzedaży, na który się przy tej okazji powołuje, nie ma ni słowa o Wawrzyńcu. Milczą tez o nim te wszystkie, jakże liczne, transakcje synów Stanisława, rzekomych braci Wawrzyńca. Miał on mieć, według Żychlińskiego, żonę Annę Kościelską, corke Gawła, podsędka ziemskiego brzeskiego-kuj., i Anny Korab Gądkowskiej, z której rodzić sie miał syn jedynam Marcin. Otóż podsędek Gaweł Kościelski był ożeniony z Agnieszką z Gorynina, zas Anna z Szczodrochowa Gądkowska była zoną jego syna Marcina. Stanisław Karwowski (Kościelscy h. Ogończyk, Poznan 1918) znał tylko dwie córki Gawła Barbarę, w r. 1610 żonę Macieja Korytowskiego, i Annę(!), żonę Bartłomieja Ponętowskiego, zmarłą przed r. 1642. Wiemy ponadto w oparciu o źródła, że rodzicami Marcina P-go byli Wawrzyniec i Zofia Ruszkówna, nie zaś Anna Kościelska. Skąd pochodził Wawrzyniec i jaki był jego prawdziwy herb nie wiem. Wśród jego potomków żyjących w VII i XVIII wieku ani śladu powiązań, czy to rodzinnych, czy to w stanie posiadania z P-mi Rogalami, o ktorych było wyżej. Przeciwnie, w końcu XVIII wieku praprawnuk Wawrzyńca pisał się "Pogończyk z Paruszewa Paruszewski". Mamy więc tu do czynienia ze zgoła inną rodziną, pieczętującą się h. Ogończyk! A skąd nazwisko P-i? Istnieje w parafii Kłobia wieś Paruszewice, skąd właśnie S. Kozierowski wywodzi Powałów-Ogończyków. Ciekawy to przyczynek do tak powszechnej z jednej strony praktyki przyjmowania przez przybyszów z innych województw herbów zasiedziałych w danej okolicy a zgoła sobie obcych pochodzeniem imienników, z drugiej zaś strony fałszowania źródeł i sankcjonowania tą drogą wszelkich uzurpacji herbowo-pochodzeniowych, praktykowanych na jakże szeroką skalę z "Złotej księdze szlachty polskiej" Teodora Żychlińskiego.
Wawrzyniec, nie żyjący już w r. 1674, mąż Zofii Ruszkówny(?) (I. kal. 227 k. 546), miał syna Marcina.
Marcin, syn Wawrzyńca i Ruszkówny, miecznik wschowski w r. 1674 (P. 1426 k. 630), w r. 1660 mąz Anny Złyńskiej, córki Stanisława i Heleny Bieganowskiej, wdowy 1-o v. po janie Domaradzkim, od Jakuba Domaradzkiego, stryja i opiekuna swych pasierbów, Andrzeja, Zofii i Marianny Domaradzkich, w r. 1660 wydzierżawił pod zakładem 4.500 zł na trzy lata Myszków w pow. gnieźn. (N. 227 k. 608). Pozywał tego Domaradzkiego w r. 1661 (P. 187 k. 316). Anna Złyńska od swego brata Jana, jezuity kolegium poznańskiego, uzyskała w r. 1663 częśc spadku po matce (P. 1073 k. 571). Marcin służył w królewskiej chorągwi usarskiej i w r. 1664 dla odebrania wysłużonego żołdu wyznaczył plenipotenta (G. 84 k. 232). Od pasierba, Jana Andrzeja Domaradzkiego, w r. 1674 kupił za 24.000 zł wieś Myszki (P. 1426 k. 630). Od Magdaleny Dobrosołowskiej, wdowy po Janie Koszutskim i po Janie Chociszewskim, jak również od jej córki, Eufrozyny Chociszewskiej, żony Tomasza Czewujewskiego, w r. 1675 kupił za 2.000 zł części we wsi Sławno z polem "Plebanka" w pow. gnieźn. (P. 1427 k. 439). Od innej jej córki, Doroty Chociszewskiej żony Władysława Wilskiego, kupił w r. 1682 za 1.000 zł jej części tamże (P. 1104 k. 124v). Wreszcie od jeszcze innej córki, Teresy Chociszewskiej, żony Jakuba Stablewskiego, nabył za 1.000 zł w r. 1687 jej części (P. 1113 V k. 22). Skwitował w r. 1681 Jadwigę Mielęcką, wdowę po Piotrze Rozbickim, podwojewodzim poznańskim, oraz synów Piotra, dziedziców Posadowa, ze sprawy o poddanego zbiegłego ze Sławna do Posadowa (P. 213 I k. 56). Anna Złyńska nie żyła juz w r. 1688 (P. 1430 k. 80). Drugą żoną Marcina była Teresa Gulczewska (Golczewska), córka Tomasza i Anny z Ślesina, ktorej w r. 1694 dał dożywocie na Myszkach (P. 1128 XIV k. 71). Skwitowany w r. 1697 przez córkę, zamężną Kossowską, z prowizji od sumy 10.000 zł, na poczet sumy oryginalnej 12.000 zł (G. 90 k. 168). Był dziedzicem Sławna i Myszek w pow. gnieźn. (P. 1172 k. 133). Umarł między r. 1711 a 1713 (P. 282 k. 87v; 290 k. 448). Z pierwszej żony synowie, Wojciech i Jakub, z drugiej córka Barbara, w latach 1696-1697 żona Andrzeja Kossowskiego.
I. Wojciech, syn Marcina i Złyńskiej, na Rzegnowie, rzegnówku i Strychowie w pow. gnieźn. w r. 1688 oprawił posag 10.000 zł swej żonie Petronelli z Dzwonowa Rogalińskiej, córce Franciszka i Marianny Przetockiej (P. 1115 IV k. 47v; 1430 k. 80). Od jana Płaczkowskiego w r. 1691 kupił Przysiekę w pow. gnieźn. (P. 1121 II k. 63), zaś w r. 1698 tę wieś sprzedał za 25.000 zł maciejowi Gozimirskiemu (P. 1135 VII k. 56). Z ojcem Pawłem Kaweckim, profesorem lędzkim, plenipotentem tamtejszego opata, Antoniego Łukomskiego, w r. 1706 kasował kontrakt z r. 1700 o wieś Sokołowo (I. Kon. 72 k. 228v). Juz nie żył w r. 1711 (P. 282 II k. 87v). Petronella Rogalińska przeżyła męża i była 2-o v. żoną w r. 1712 Jana Mirosławskiego (Z. T. P. 39 k. 1091), z czasem cześnika bydgoskiego. Od Jana i Jakuba, braci Miaskowskich, w r. 1713 wzięła w zastaw na trzy lata za 9.000 zł wieś Korzkwy i częśc Skrzypna (I. Kal. 159 s. 239). Nie żyła już w r. 1718 (Kc. 134 k. 302v, 303). Synowie, Adam Wawrzyniec, ochrzcz. w sierpniu 1692 r. (LB Sokolniki), zapewne zmarły
@tablica
@tablica
młodo, Franciszek, o którym niżej. Z córek, Antonina Franciszka, ochrzcz. w marcu 1698 r. (ib.), i Anna, w latach 1712-1731 żona Kazimierza Kraśnickiego, nie żyła już w r. 1752.
Franciszek (Franciszek Stanisław), syn Wojciecha i Rogalińskiej, ochrzcz. 13 IV 1696 r. (ib.), komisarz generalny województw poznańskiego i kaliskiego w r. 1732 (I. Kal. 168/170 s. 730), zaś obok tego susceptant grodzki kaliski 1735 r. (I. Kal. 171/173 s. 324), podpisek i susceptant grodzki kaliski 1742 r. (ib. 178/180 s. 80), przysięgał w r. 1747 na urząd susceptanta grodzkiego kaliskiego (ib. 185/189 k. 228). W imieniu własnym i siostry pozywał w r. 1713 Jana Łukomskiego i swoją matkę o komplanację spisaną przez nich we wsi Szczury w r. 1712 (P. 290 k. 57). Dziedzic Myszek 1717 r. (G. 93 k. 322). Od Franciszka Urbanowskiego w r. 1718 uzyskał cesję sum na częściach Racięcina i Słomkowa W. w pow. radziejow., zapisanych w r. 1698 przez zmarłego Stanisława Goconowskiego (Kc. 134 k. 302v). Na połowie Sławna i Myszek w r. 1718 zapisał 5.000 tynfów temu Urbanowskiemu (G. 94 k. 55). Mąż Anny Przeniewskiej (Przedniewskiej?), córki Jana i Katarzyny Kraśnickiej, skwitowany był przez nią w r. 1718 z zapisu danego w r. 1717 na sumę 3.000 zł (I. Kon. 75 k. 35v). Druga jego żona była marianna Witkowska, córka Wojciecha i Jadwigi Pomianowskiej, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1732 (I. kal. 168/170 s. 730). Oboje roborowali w r. 1735 skrypt Marcinowi Kromolickiemu, dziedzicowi połowy Żakowic (ib. 171/173 s. 324). Połowe wsi, obecnie juz miasta, Sławno i połowe wsi Myszki w r. 1750 dał synowi Janowi (ib. 190/195 k. 168). Marianna Witkowska nie żyła juz w r. 1752 (ib. 196/198 k. 132v). Franciszek umarł między r. 1752 a 1755 (ib.; I. Kon. 78 s. 869). Synowie, z pierwszej żony Jan, z drugiej Szymon.
I) Jan, syn Franciszka i Przeniewskiej, burgrabia grodzki czerski w r. 1754 (I. kal. 196/198 k. 252), pisarz ziemski inowrocławski w r. 1775 (LC Ludziska), podsędek inowrocławski w r. 1781 (LB Polanowice). Mieszkał w Rożniatowach, kiedy 13 XI 1775 r. za dyspensą papieską zaślubił Felicjannę Jaczyńską z Niemojewka, wdowę po Mikołaju P-im, bracie stryjecznym ojca (LC Ludziska). Oboje z żoną, mieszkający w Niemojewie(!), chrzestni 7 IV 1781 r. (LB Polanowice).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
800801802803[804]805806807808
