Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
52535455[56]57585960
Aberderowiczowie - Bieganowscy
d. Jan Chryzostom, syn Łukasza i Bukowieckiej, ochrzcz. 23 I 1666 r. (LB Dakowy Mokre), jezuita 1683 r. (Kośc.306 k.249), żył jeszcze 1715 r. (P.1149 I k.73v). Zarządzał rezydencjami malborską i chojnicką (Niesiecki).
3) Jerzy, syn Stanisława i Grzymislawskiej, ur. około 1593 r. (P.1409 k.510). Żonie Elżbiecie Miaskowskiej, córce Andrzeja, oprawił w r. 1616 posag 1. 200 zł (P.1410 k.164). T. r. nabył wieś Kuszkowo w p. kośc. sposobem wyderkafu za 4. 300 zł od Andrzeja Miaskowskiego (ib.k.165v). W r. 1620 nabył wyderkafem za 2. 000 zł od Jana Pasikonia Pogorzelskiego części Godurowa i Drogoszewa (P.1412 k.276). Jako współspadkobierca brata Łukasza, kwitował w r. 1621 wdowę po nim z pozostałych po nim ruchomości (P.1006 k.407). W r. 1632 część domu na przedmieściu poznańskim "Piaski" sprzedal za 60 zł Zofii Piątkowskiej wdowie po Piotrze Bieczyńskim (P.1417 k.551v). Umarl 20 X 1632 r., pochowany w Wonieściu (LM Krzywiń). Żona jego występowała 1633 r. wraz z dziećmi jako dożywotniczka sołectwa w Gniewowie w p. kośc. (Kośc.297 k.30v). W r. 1634 wdowa z dziećmi: Zygmuntem, Wawrzyńcem, Franciszkiem, Stanisławem, Mikołajem, Katarzyną, Zofią i Anną skwitowana została ze sprawy przez Jana Szczuckiego (Kośc.297 k.161). Żyła jeszcze 1650 r. (Kośc.302 k.342). Z wymienionych wyżej dzieci, o Zygmuncie zob. dalej. Wojciech zapewne identyczny z Wojciechem, dworzaninem i sekretarzem król., w l. 1644-54 gońcem i posłem do Krymu (Pol.Sł.Biogr.), łowczym kaliskim 1658 r., za którym wstawiała się instrukcja sejmiku średzkiego, bo mu skarb kosztów łożonych na funkcje tłumacza tatarskiego i tureckiego nie zwrócił i wpadł w długi (P.182 k.319). Stanisław zapewne identyczny z Stanisławem rektorem kolegium jezuitów w Bydgoszczy 1654 r. (N.185 k.607), prowincjałem, zmarłym 1707 r., o którym Niesiecki pisze jako o stryju jezuity Jana, wspomnianego wyżej. Mikołaj wreszcie, to być może ten sam Mikołaj, który miał za żonę Dorotę Kucharską, córkę Jakuba, bezdzietną, już nie żyjącą 1699 r. (Ws.154 k.112v). Z córek Katarzyna była w r. 1653 żoną Samuela Sadowskiego, Zofia zapewne identyczna z Zofią, w l. 1650-55 żoną Stefana Ponętowskiego, podsędka ziem. inowrocławskiego i sekretarza królewskiego.
Zygmunt, syn Jerzego i Miaskowskiej, mąż Marianny Przyborowskiej, wdowy 1-o v. po Władysławie Granowskim i 2-o v. po Andrzeju Koszutskim, w r. 1651 wraz z nią roborował kontrakt spisany w Jaskółkach z Janem Skoroszewskim (Kośc.302 k.457v). Marianna oprawę posagu od pierwszego męża, tj. sumę 7. 000 zł, cedowała 1660 r. spłodzonym z nim synom, tj. Wincentemu i Prokopowi Granowskim (Ws.59 k.489). Zygmunt prawo do sołectwa w Gniewowie i do połowy łana w Wonieściu, które to dobra rodzice nabyli od Eustachego Wołłowicza, opata lubińskiego, cedował 1662 r. Adamowi i Annie z Zadorskich małżonkom Swiejkowskim (Kośc.305 k.116v). Wraz z żoną 1665 r. wydzierżawili od Wincentego Granowskiego i jego żony Barbary z Potockich na trzy lata Granówko w p. kośc. (P.1076 k.599). Przywilejem krol. z 22 II 1672 r. dostał dożywocie spu opłaconego corocznie przez opata lubińskiego (P.199 k.791). Spisał testament w Jaskółkach 29 I 1685 r., polecając pochować swe ciało u Bernardynów w Kościanie. Już nie żył 12 III t. r .(Kośc.134 k.576). Syn jego Aleksander.
Aleksander, syn Zygmunta i Przyborowskiej, zawarł 26 I 1673 r. kontrakt małżeński z Teresą Włostowską, córką Władyslawa Adriana, pułkownika król., i Katarzyny z Reklewa, wnoszącą posag 23. 000 zł (Ws.68 k.705).
3. Tomasz, syn Stanisława, opiekun dzieci brata Piotra, cedował 1590 r. tę opiekę bratu Stanisławowi (Kośc.270 k.521). Części wsi Bieczyny i Srocko sprzedał 1591 r. za 1. 500 zł bratu Stanisławowi (P.1400 k.731v). Dzierżawił od Zadorskich Głuchowo, Sierniki, a w r. 1599 Urbanowo Stare i Nowe (Kośc.279 k.179v, 180v). Żoną jego była w r. 1604 Helena Niemierzycka, wdowa 1-o v. po Andrzeju Sułockim (Kośc.284 k.163). Oboje żyli jeszcze 1622 r. (Kośc.292 k.49).
4. Jan, syn Stanisława, kwitował 1587 r. z opieki brata rodzonego Piotra (Kośc.267 k.44v). W r. 1595 mąż Katarzyny Popowskiej (P.964 k.325v), która żyła jeszcze 1604 r. (Kośc.284 k.151v). Jan żył jeszcze 1609 r. (Kośc.288 k.68, 69). Może to ten sam Jan oprawil 1619 r. 200 zł posagu żonie swej Małgorzacie Niemierzyckiej (P.1408 k.630v). Byłaby to jego druga żona. Zob. tablicę.
@tablica
@tablica
Nie umiem z powyższymi połączyć następujących B-ch. Elżbieta, franciszkanka śremska, zmarła 18 IX 1652 r. (Nekr. Franciszkanek Srem). Ojciec Wacław bernardyn w Sierakowie, zmarł 4 (24?) VI 1678 r. (Bledzew 185 Arch. Bern., W.60). Dorota, pochowana u Bernardynów w Poznaniu 1698 r. (ib., W.58). N., ożeniony z Zofią Bronikowską, może córką Jana, starosty soleckiego, i Katarzyny Broniewskiej. Spadkobiercami jej byli w r. 1739 wnukowie i wnuki starosty soleckiego po jego synach (P.1258 k.83v).
Wirydianna, ur. ok. 1779 r., zaślubiła w Poznaniu 6 V 1805 r. Marcelego Chruścickiego, dziedzica Łagiewnik. Umarła w ubóstwie w Poznaniu i pochowana w kościele św. Stanisława 14 III 1807 r. Nikodem "Łodzia" ur. około 1796 r., obywatele W. Ks. Poznańskiego., umarł w 46 roku życia. Z żony Wiktorii Arnoldówny wdowy 1-o v. po Leonie Sobierajskim, miał córkę Bronisławę, zmarłą 14 II 1842, pochowaną na cmentarzu w Rakoniewicach. Owdowiała Wiktoria, zamieszkująca w Krakowie, zawierała 24 II 1843 r. układ z Wincentym Sobierajskim, stryjem i opiekunem syna jej, Kazimierza Sobierajskiego (Hip. Wągrow., Kopanina). Jan z Józefy Majewskiej miał syna Augustyna, ur. ok. 1831 r., urzędnika gospodarczego, zmarłego w Poznaniu, w wieku lat 76, dnia 19 IX 1907 r. (LM Sw. Marcin), po którym z żony Eleonory Sosnowskiej, zmarlej w Poznaniu, w wirku 63 lat, 8 II 1901 r. (Dz.P.), dzieci: Bogumił, ur. 1862 r., właściciel hotelu, zmarły w Poznaniu 30 VIII 1924 r. (LM Sw. Marcin), Bronisława, ur. 1 XI 1861 r., zmarła w Poznaniu 3 I 1920 r. (ib.i Dz.P.), Stanisława Walentyna, ur. 22 I 1873 r., zmarła w Poznaniu 23 IV 1925 r., pochowana na cmentarzu Sw. Marcińskim (Dz.P.), zaślubiona w Poznaniu 19 IV 1898 r. Bronislawowi Szpingierowi (LC Sw. Marcin).
Wanda, zamężna Gozimirska, zmarła 2 X 1861 r. (Dz.P.).
Biedersee h. własnego. Wolrad Ludwik, konsyliarz JKMci, zawarł 22 IX 1727 r. w Henrichsdorfie kontrakt małżeński zaślubiając Katarzynę Lowizę Goltzównę, córkę bar. Henryka Bernarda, rotmistrza JKMci i Elżbiety Katarzyny Heidebreck. Goltzówna skwitowała rodziców z 4. 000 tal. posagu i z 5. 000 zł wartości swej wyprawy (W.91 k.58, 58v). Wyszła powtórnie za Jana Rafała Gruszczyńskiego, podkomorzego JKMci, zawierając z nim umowę małżeńską w Wałczu 13 II 1742 r. (W.91 k.479v). August Henryk, kapitan JKMci, mąż Fryderyki Diliany Goltzówny, rodzonej siostry poprzedniej, Fryderyka Diliana w r. 1736 skwitowała swą owdowiałą matkę z sum (ib.k.283v). Szarlota, w r. 1750 żona Aleksandra Kleista feldmarszałka JKMci.
Biedkowscy. Boniecki znał ich w wojew. płockim. Szymon z żoną Konstancją Niesołowską, córką Stanisława i Ewy Żychlińskiej, w l. 1725-26 (P.1199 k.4v; 1205 k.91).
Biedrzychowscy. Kasper wraz z żoną Magdaleną Gorską dostali 1659 r. od Franciszka i Daniela braci Broniszów zobowiązanie zastawu części wsi Skąpe w p. pyzdr. za sumę 400 zł )Py.152 s.120). Tę sumę zastawną cedowali 1667 r. Maciejowi Trąmpczyńskiemu (Py.153 s.63).
Biedrzyccy. Boniecki znał B-ch h. Rawicz z Biedrzyc w p. rożańskim. Wymienił też i B-ch h. Gozdawa, zapewne z tej samej wsi. Bartłomiej, nie żyjący w r. 1590, miał synów: Jana zabitego przez Jana Rokossowskiego, pochowanego w Poniecu 15 IV 1587 r. (Kośc.267 k.23), Jakuba i Pawła. Jakub w imieniu własnym i brata skwitował 1590 r. Macieja i Stanislawa Rokossowskich, braci i spadkobierców Jana, ze sprawy o zabicie Jana B. (P.953 k.596). Antoni zaślubił w Mielżynie 6 IV 1712 r. Wiktorię Romanownę (LC Mielżyn). Była to córka Jana Romana i Katarzyny Stawskiej. W r. 1713 obok rodzeństwa była współdziedziczką miasta Mielżyna i wsi Wólka (P.290 k.309v).
Biedrzykowscy Kasper i Magdalena z Górskich, rodzice: Kaspra, ochrzczonego 27 I 1664 r. i Wojciecha, ochrzczonego. 12 IV 1665 r. (LB Ostrowo ok. Wrześni). Anna Żychlińska, żona 1-o v. Stefana Żebrowskiego, 2-o v. N. Biedrzykowskiego, jako dożywotniczka po pierwszym mężu, pozwana została 1685 r. przez Kaspra Jana Żychlińskiego, komornika ziemskiego kaliskiego (I.Kon.66 k.79).
Bieganowscy pochodzący z dwóch wsi w p. pyzdr. o identycznej nazwie: Bieganowo, stanowią problem trudny. Z tych dwóch wsi poszły conajmniej trzy rodziny B-ich, różnych herbów, mieszkające o miedzę, używające imion powtarzających się w każdej z nich, co wszystko razem dla segregacji członków poszczególnych rodzin sprawia trudności często nie do przezwyciężenia. Z Bieganowa w parafii Krerowo, wsi położonej w pobliżu Środy, w zachodniej części powiatu, wyszli niewątpliwie B-cy h. Grzymała (zob.), jak się zdaje jedyni tego nazwiska dziedzice owej wsi, ale w Bieganowie , wsi położonej na wschód, posiadającej własną parafię, siedzieli najpierw w XV w. dziedzice, których herbu określić nie umiem, a potem, od końca tego stulecia, obok niewątpliwych Leszczyców (zob.) także zapewne i Dryjowie (zob.). Chociaż przynależność heraldyczna tej ostatniej grupy nie taka pewna, uwzględniam ją. Tutaj zajmę się nieokreślonymi pod względem herbowym dziedzicami Bieganowa, wsi z własną parafią, we wschodniej części p. pyzdrskiego.
Jaśko i Jarosław, synowie komesa Wincentego, dostali 21 V 1288 r. od Dzierżykraja z Kopaszyc, syna Westka, wsie Bieganowo, Zielony Dąb (dziś Zieleniec) i Gałęzewo. Nazwani zostali przy tej okazji "filioli" Dzierżykraja, może byli jego wnukami? (KDW II, s.6). Barnaba z Bieganowa świadczył 1357 r. (KDW III, s.83). Komes Jan, dziedzic z Bieganowa, świadczył 1360 r. przy lokacji wsi klasztornej trzemeszyńskiej Wturek. Występował i 1364 r. (KDW II, s.145, 219, 246). Jaracz świadczył w Środzie 1378 r. dziedzicom z Wełmy (ib., s.472). Dersław cz. Dzierżek B., chorąży poznański 1386-1399 (G.), w r. 1386 wieś Daniszewo w p. koniń. sprzedał za 150 grz. konwentowi trzemeszyńskiemu (ib., s.578). Umarł w r. 1399, kiedy wdowa po nim występowała przeciwko Mikołajowi, obywatelowi pyzdrskiemu (Leksz.II nr 239, 240, 426, 581, 612, 656, 663, 773, 890). Żyła jeszcze w r. 1416 (Py.3 k.142). Chyba ten sam Dersław oraz Piotr i Łasko(!), dziedzice w Bieganowie, mieli w r. 1392 termin z proboszczem gnieźnieńskim (ib., nr 637). Piotr, Pietrasz występował też w l. 1403-18 (P.3 k.42; Py.1 k.148v, 187; 2 k.40v; 3 k.152). W l. 1416-18 mowa o jego żonie Annie, Hance ze Starzłkowa, siostrze Jana z Nowego Miasta (Py.3 k.139v, 210; 4 k.40, 60v). Łaszcz, niewątpliwie identyczny ze wspomnianym wyżej Łaskiem, to brat Piotra (Py.3 k.120), dziedzic w Bieganowie 1410 r. (Py.2 k.40), burgrabia koniński 1412 r. (Py.4 k.28v). Daniel, Mikołaj i JAn występowali 1399 r. (leksz.II, nr 807, 821, 917). Jan w r. 1400 (Py.1 k.86v). Bierward w r. 1413 (Py.3 k.15v). Panny Klara, Wichna i Elżbieta 1415 r. (ib.k.88v).
Aleksy i Jan, bracia rodzeni, byli dziedzice Gunic, nabyli w r. 1449 za 1. 000 zł w. od Wojciecha i Andrzeja, braci rodzonych z Góry całą wieśKościanki i połowę Bieganowa (Py.12 k.336v). Aleksy w r. 1450 na połowie swej części w Bieganowie oprawił 150 grz. posagu żonie swej Jadwidze (P.1381 k.58). Obaj bracia w działach ze Stanisławem z Bieganowa scedowali mu w r. 1451 połowę Bieganowa i Kościanek (Py.13 k.133v). Żona Jana, Dorota, siostra rodzona Mikołaja Klęckiego, skwitowała 1451 r. wspomnianego wyżej Stanisława ze swej oprawy na Bieganowie i Kościankach (ib.k.163v).
Andrzej z Bieganowa miał w r. 1447 termin z Poturgą z Nadarzyc (Py.12 k.314v). Andrzej i Stanisław, bracia rodzeni, dziedzice w Bieganowie, mieli t. r. termin z Piotrem z Góry (Py.12 k.67v), wymienili 1450 r. z Janem Kotką, dziedzicem w Świrczynie, wieś Słaboszewo w p. kon. na dwa i pół łany we wsi Zabłocie i dopłatę 400 grz. (P.1381 k.77). Może to ten sam Andrzej B. w r. 1475 od Macieja, dziedzica w Paruszewie, brata swej żony Elżbiety, czwartą część wsi Sierakowo i czwartą część Starego łasu we wsi Słonczyce nabył wiecznością za 100 grz. (P.1386 k.28). Stanisław z Bieganowa intromitowany został w r. 1451 do części Jana Gunickiego w ćwierci Bieganowa i Kościanek (Py.13 k.126). Miał t. r. sprawę z Aleksym i Janem, braćmi rodzonymi niedzielnymi, niegdy z Gunic, którzy zobowiązali się scedować mu swe dobra w połowie Bieganowa i Kościanek (ib.k.133v), i został skwitowany przez Jadwigę, żonę tego Aleksego z jej oprawy na tych wsiach (ib.k.158). T. r. całą część w Pośrednich Kościankach sprzedał za 210 zł w. Grzymale, dziedzicowi w Kościankach (P.1381 k.26). Ten to pewnie Stanisław, zwany Łaszczem, nie żył już w r. 1464, kiedy to wdowa po nim, Elżbieta Goryńska cz. Bardzka, córka Mikołaja i MAłgorzaty, dostała od Bieniaszki, wdowy po Mikołaju z Graboszewa, i jej sióstr rodzonych, panien Jadwigi i Barbary z Bieganowa zapis wyderkowy 50 grz. na Bieczewie, wsi w pobliżu Bieganowa (P.1383 k.194v). Elżbieta w r. 1475 kupiła od swych sióstr rodzonych Goryńskich, Katarzyny żony Andrzeja Łodzkiego i Barbary żony Jana Sędzińskiego, za 400 grz. wieś Mysłki w p. pyzdr. zaś wraz z siostrą Łódzką sprzedała sposobem wyderkowym za 200 grz. wieś Bardo Janowi Sędzińskiemu (P.1386 k.23). Elżbieta, wdowa po Stanisławie "Łaszczu", występowała jako dziedziczka Mystek cz. Mysłek jeszcze w r. 1489 (Kośc.228 k.92). Musiała umrzeć bezdzietnie w tym samym roku 1489, bo jako spadkobierczyni jej praw do Mystek występowała jej rodzona siostrzenica a córka Jana Bardzkiego (Kośc.228 k.92, 92v). Córką Łaszcza nazwana Jadwiga, żona Jana Kruka z Królikowa, która w r. 1483 jako dziedziczka Bieganowa sprzedała sposobem wyderkafu Piotrowi B. rolę osiadłą położoną koło granicy Sokolnik (Py.16 k.82). W r. 1484 ona wraz z Piotrem B. oraz Grzymkiem, Stanisławem i Marcinem, braćmi z Bieganowa stawili jako poręczyciele dziedziców Zieleńca, tj. Wojciecha z Bieganowa i Mikołaja Strzałkowskiego (Py.19 k.3v). Jadwiga i jej mąż żyli oboje 1486 r., była wdową 1489 r., nie żyła 1494 r. (P.1383 k.31; 1387 k.106v). Wspomniana tu Jadwiga była zapewne identyczna z Jadwigą, jedną z sióstr, o których było już wyżej. Bieniaszka, wdowa po Mikołaju Graboszewskim, Jadwiga i Barbara, występujące w r. 1464, siostry stryjeczno-rodzone Andrzeja ze Strzałkowa (P.1383 k.194v). Bieniaszka występowała w r. 1466 w asyście swego rodzonego brata Stanisława z Bieganowa (Py.14 k.82). Byłyby więc wszystkie córkami Stanisława zwanego Łaszczem. Tych sióstr było więcej: w r. 1462 Bieniaszka, Katarzyna, Barbara i Jadwiga występowały wraz ze swymi niedzielnymi siostrzeńcami, Piotrem i Stanisławem z Bieganowa (Py.15 k.138v). W r. 1476 wspomniana była i siostra Anna. Bieniaszka, wdowa po Mikołaju z Graboszewa, Jadwiga, Barbara, Anna i Katarzyna, dziedziczki w Bieganowie, dokonaly działów (Py.18 k.146). Katarzyna, żona Jakuba z Grabienic, w r. 1480 zastawiła osiem płos roli w Bieganowie rodzonemu siostrzeńcowi Piotrowi z Bieganowa (Py.15 k.249), synowi Arnolda z Brudzewa i Białężyc. Zwana też czasem Beatą - pod tym imieniem pozywała w r. 1469 Jana i Stefana ze Strzałkowa (Py.15 k.492v). Beata, wdowa po Mikołaju z Graboszewa, w r. 1470 rezygnowała trzecią część Bieganowa siostrze Barbarze, żonie Andrzeja Chomiąskiego z Chomiąży (Py.15 k.50). Ta ostatnia, żona Zdunowskiego zwanego też Chomiąskim, była matką Wojciecha i Stanisława zwanych Bieganowskimi. W r. 1486 obaj oni, bracia niedzielni, dziedzice w Bieganowie, jeden łan osiadły i dwa puste w tej wsi, spadłe po ciotce Beacie, sprzedali sposobem wyderkafu za 30 grz. Janowi Królowi Krukowskiemu, mężowi ciotki Jadwigi (P.1387 k.39v). T. r. Wojciechowi dozwolił Piotr B. intromisji do trzeciej części w Bieganowie, którą nieżyjąca już ciotka Beata sprzedała była matce Wojciecha, Barbarze (Py.20 k.12). Wojciech Chomiąski, dziedzic w Tunowie, spadek w Bieganowie po ciotce Jadwidze sprzedał w r. 1498 za 11 grz. Stanisławowi B. (Py.16 k.29). Drugi z braci, Stanisław B. kupił 1489 r. od owdowiałej ciotki Jadwigi Królikowskiej za 200 grz. dwór z budynkami, placami i ogrodami w Bieganowie (P.1387 k.106v). Obaj bracia, zwani wtedy Chomiąskimi, nie stanęli 1492 r. z pozwu Anny Graboszewskiej (Py.21 k.48v). Stanisław w r. 1491 otrzymał zapis 25 grz. posagu od Stanislawa Broniewskiego, ojca swej żony Katarzyny (G.15 k.88v). W r. 1494 na połowie swej części dziedzicznej w Bieganowie i na polówie części w tej wsi, kupionej niegdyś sposobem wyderkafu za 200 grz. od zmarłej już ciotki Jadwigi, oprawił 200 zł w. posagu tej żonie swej (P.1383 k.31; 1388 k.48v). Od teścia Broniewskiego trzymał sposobem wyderkafu jego części we wsiach Suchodół i Broniewice w p. gnieźn. (G.28 k.113v).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
52535455[56]57585960
