Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
684685686687[688]689690691692
Nieniewscy - Nurscy
Jakub "Kostrzewa", syn Łukasza i Mieniszewskiej, dziedzic części w Nieniewie, zapisał w r. 1563 bratu stryjecznemu, Janowi N-mu (synowi Marcina) sumę 10 grz. (Py. 179 k. 94), zaś w r. 1570 winien był 100 grz. Andrzejowi N-mu, synowi Jana "Kapusty" (Py. 108 k. 209). Mąż Zofii Mycielskiej, córki Tomasza i Zofii z Radomicka, dał w r. 1576 zobowiązanie jej braciom, iż oprawi jej 200 złp. posagu (I. Kal. 44 s. 363). T. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (R. Kal. 4 k. 356). Matka Zofii w imieniu córki pozywała t. r. jej braci a swoich synów, Jana, Piotra i Stanisława Mycielskich o niedopełnienie obowiązku wypłacenia siostrze po ślubie 750 złp. (I. Kal. 44 s. 985). Jakub w r. 1578 na połowie części Nieniewa i pustki Nieniewka oprawił żonie 450 zł. posagu (R. Kal. 5 k. 30v). Zofia prawa swe do dóbr w mieście Stawiszynie i we wsi Długawieś w r. 1582 (lub wcześniej) rezygnowała Wojciechowi małżonkom Wojciechowi Turskiemu i Małgorzacie Radłowskiej (Py. 119 k. 308v). Oboje dali tej Małgorzacie zobowiązanie stawienia syna ich Stanisława (I. Kal. 48 s. 391). Jakub w r. 1584 pozywał synów i spadkobierców Łukasza Strzałkowskiego (G. 274 k. 170). Nie żył w r. 1592, kiedy Zofia była już 2-o v. żoną Wojciecha Łęskiego (I. Kal. 59 s. 801). Oboje Łęscy żyli jeszcze w r. 1603 (Py. 131 k. 341). Synowie, Stanisław i Adrian. Z córek, Teofila (Bogumiła) i Agnieszka dostały w r. 1602 od braci zapisy posagów, każda po 200 zł. (ib. k. 251v). Teofila była w latach 1609-1612 żoną Wawrzyńca Głoskowskiego, Agnieszka, jeszcze niezamężna w r. 1609 (I. Kal. 75 s. 272), w latach 1612-1622 była za Marcinem Gniazdowskim.
I) Stanisław, syn Jakuba i Mycielskiej, wedle zobowiązania rodziców z r. 1582 winien był być stawiony do magdeburgii stawiszyńskiej dla dokonania rezygnacji połowy łana we wsi Długawieś koło Stawiszyna, cedowanego przez rodziców Stanisławowi Balickiemu (ib. 48 s. 391, 1200). Wraz z bratem Adrianem, jako spadkobiercy bezdzietnego stryja Andrzeja "Łukaszewicza", pozwani byli w r. 1605 przez ciotki, Dorotę Lubstowską i Barbarę Jaroszewską o dług 200 zł., którą to sumę ów stryj tym swoim siostrom zapisał w grodzie kaliskim (I. Kon. 32 k. 199). Stanisław w r. 1608 skwitowany był przez ciotkę Jaroszewską z części tej sumy (Py. 134 k. 246). Żeniąc się w r. 1609 z Katarzyną Tarnowską, córką Jana, krótko przed ślubem, 13/II. uzyskał od przyszłego teścia zapis 1.000 złp. posagu (G. 70 k. 12). Skwitowany t. r. przez siostrę Głoskowską z 200 złp. (I. Kal. 75 s. 275), jednocześnie sam skwitował teścia z 900 złp. na poczet 1.200(!) złp. posagu (ib. s. 276). Od matki t. r. uzyskał cesję oprawy jej 450 zł. posagu na częściach Nieniewa i Nieniewka (ib. s. 271). Szwagrowi Gniazdowskiemu w r. 1612 części Nieniewa i Nieniewka zastawił za 300 zł., z których 200 stanowiło posag za siostrą Agnieszką, asygnowany przez jej braci, Stanisława i Andrzeja (ib. 78 s. 731). Częściw Nieniewie i Nieniewku w r. 1615 sprzedał za 3.350 złp. Wojciechowi Mycielskiemu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 230). Sumę 100 złp., zapisaną ojcu na mieście Dobra przez Hieronima Marszewskiego, cedował w r. 1631 Łukaszowi Mączyńskiemu (I. Kal. 97a s. 551). Od Jakuba ojca i Jana syna Wielżyńskich uzyskał w r. 1635 cesję zapisu zastawnego 1.200 zł. na dobrach Bożątki i Grabienice w p. kon., danego przez Piotra Rolę (I. Kon. 48 k. 89).
II) Adrian "Kostrzewa", syn Jakuba i Mycielskiej, intromitowany w r. 1602 do części w Nieniewie a to z tytułu zapisu uzyskanego od Andrzeja N-go "Wątroby" (Py. 131 k. 84v), któremu t. r. dał był w imieniu własnym i brata Stanisława plac cz. siedlisko w Nieniewie (R. Kal. 7 k. 467v). Żył jeszcze w r. 1603 (Py. 131 k. 341), a może i w r. 1612?
@tablica
@tablica
@tablica
Barbara, w latach 1538-1542 żona Michała Sulimowskiego "Kropka". Przy transakcji w r. 1542 asystowali jej jako "stryjowie" Bartłomiej Kurowski i Maciej Kotojecki (I. i D. Z. Kal. 6 k. 335). Kasper, Andrzej i Sebastian, bracia rodzeni, niedzielni, pozywali w r. 1545(?) braci Podleskich, dziedziców Żernik (ib. 7 k. 135). Mikołaj, pozywany w r. 1558 przez Parchalskich (Py. 176 k. 563). Jan, syn Macieja, faktor Piotra Złotkowskiego w Kucharkach, poranił w r. 1572 Reginę Czyżewską, żonę Jana Bogusławskiego (I. R. Kon. 16 k. 304v). Dostał w r. 1573 zapis 10 grz. długu od Aleksandra Dzierzbińskiego (ib. k. 343). Wojciech w r. 1575 pozywał o rany Bartłomieja Kemblana Karmińskiego, nieosiadłego "gołotę" (Kośc. 2455 k. 120v). Jakub, w r. 1580 komornik ziemski kaliski (I. R. Z. Kon. 6 k. 262-262v). Stanisław "Turczyn" w r. 1608 zawierał z Mikołajem Czackim z Rogowa kontrakt pod zakładem 170 zł. o dzierżawę części Nieniewa i Nieniewka (Py. 134 k. 229v). Wojciech, jednen z podpisanych w r. 1609 na proteście szlachty ewangelickiej przeciwko wydanemu przez biskupa poznańskiego zakazowi budowania zboru w Międzyrzeczu (P. 143 k. 744). Magdalena, w latach 1614-1618 żona Marcina Pacynowskiego, wdowa 1624 r. Piotr, mąż Heleny Biegańskiej, córki Wojciecha, która w r. 1616 kwitowała Stanisława Myszczyńskiego (I. Kal. 82 s. 792). Majątek skonfiskowany Piotrowi (temu czy innemu?) z powodu niestawienia się na wojnę, król 1623.2/II. r. dał Piotrowi Gniewoszowi, podwojewodziemu kaliskiemu (M. K. 170 k. 82v, 83). Zofia N-a, wdowa 1-o v. po Mikołaju Konarzewskim, w r. 1624 2-o v. żona Macieja N-go, kwitowała się wtedy z Andrzejem Skarszewskim (I. Kal. 90b s. 1700). Stanisław w r. 1625 kwitował się z rodzeństwem Suchorzewskimi (Z. T. P. 28a s. 1277). Stanisław, w r. 1629 podstarości w dobrach kórnickich wojewody kaliskiego (Py. 143 s. 4, 23, 27). Stanisław, pochowany 1631.16/IX. r. (A. B. Sieraków, W. 60). Anna, w r. 1645 żona Andrzeja Drogoszewskiego. Łucja, żona 1-o v. w r. 1649 Mikołaja Sarbskiego, 2-o v. w r. 1657 Krzysztofa Lubońskiego, 3-o v. w latach 1669-1677 Franciszka Lelińskiego. Marianna, w r. 1650 żona Andrzeja Czyżewskiego. Marianna, a latach 1652-1655 żona Walentego Siedlewskiego (Siedleckiego). Panna N-a, siostra przyrodnia Jana Kotowieckiego, syna zmarłych Rocha Kotowieckiego i Katarzyny N-ej, zakonnica, miała wedle testamentu tego brata z r. 1654 zapis 10 zł. dożywotniej rocznej pensji (Py. 151 s. 38). Małżonkowie Jan i Katarzyna pozywani byli w r. 1658 r. przez Annę z Pląskowskich Trzcińską (P. 182a k. 253). Franciszek i Krzysztof, bracia rodzeni, 1659 r. (P. 183 k. 78). Anna, w latach 1665-1674 żona Wojciecha Chrzanowskiego, siostra rodzona i jedyna spadkobierczyni Marianny N-ej, żony Walentego (N-go?), pozywała w r. 1674 Stanisława Dobrzyckiego, dziedzica dóbr Karsy i Krągola, o sumę 2.100 złp., zapisanych na tych dobrach sposobem zastawu (I. Kon. 60 k. 666). Anna, w r. 1666 wdowa po Andrzeju Drogoszewskim. Zofia, w latach 1665-1669 żona Stanisława Grzybowskiego. Władysław po r. 1674 na połowie dóbr oprawił 1.000 złp. posagu żonie Annie Pawłowskiej, córce Marcina i Heleny Chlebowskiej (R. Kal. 2 k. 405v). Anna zaślubiła w Poznaniu w kościele Św. Wojciecha 1680.4/III. r. Andrzeja Nowosielskiego. Barbara, żona Leona Mężyńskiego, nieżyjącego już w r. 1681. Pani Zofia, chrzestna 1683.5/IX. r. (LB Targowa Górka). Stefan, mąż Anny Jeżewskiej(?), która w r. 1696, będąc już wdową, roborowała skrypt Wojciechowi Pągowskiemu (I. Kon. 70 k. 9v). Jadwiga, pierwsza żona Bogusława Kąsinowskiego, oboje nie żyli już w r. 1699. Jan zaślubił 1708.30/I. r. Jadwigę Kolską (LC Sowina). Syn ich Andrzej, ur. w Bronowie, ochrzcz. 1710.25/XI. r. (LB Sowina). Czy nie był ów Jan identyczny z Janem, już nieżyjącym w r. 1742, mężem Jadwigi Łukowskiej(!), który wraz z żoną uzyskał w r. 1724 zapis 600 zł. od Wojciecha Bogusławskiego, dziedzica połowy Sobótki i Bronowa. Ten zapis ks. Marcin N., proboszcz odrzywolski, jedyny spadkobierca ojca, w imieniu swoim i matki w r. 1742 cedował Bartłomiejowi Bogusławskiemu (I. Kal. 178/180 s. 518). Marianna, już nieżyjąca w r. 1723, żona Wawrzyńca Ostromęckiego. Marianna, w r. 1742 żona Kazimierza Laskowskiego, oboje nie żyli w r. 1766. Jadwiga, mająca ok. 60 lat, zmarła w Będzieszynie 1747.20/VII. r. (LM Szczury-Górzno). Maksymilian, syn zmarłego Wojciecha i Barbary z Jerzykowskich, ustanowił w r. 1750 swym plenipotentem Walentego Dameckiego, syna zmarłych Wojciecha i Marianny z N-ch (P. 1299 k. 65). Jakub i jego żona, Anna Błociszewska, oboje już nie żyli w r. 1749 (P. 1296 k. 35, 37). Jan i Konstancja z Rylskich, oboje już nieżyjący w r. 1752, rodzice Rozalii, wtedy żony Stanisława Zaremby Tymienieckiego (I. Kal. 196/198 k. 35). Adam, towarzysz chorągwi usarskiej Dąmskiego, wojewody brzeskiego-kujawskiego, umarł 1754.21/V. r. (Nekr. Franciszkanów Inowrocł.). Stanisław z Nieniewa N., pisarz ziemski wieluński, w Bukowinie 1754.6/IX. r. dawał zapis 1.300 złp. Bratkowskiemu (I. Kon. 78 s. 879). Michał, podsędek ziemski wieluński, zaślubił 1756.9/II. r. Anielę Bylinównę, córkę Macieja, stolnika wiskiego, i Anny Madalińskiej (LC Doruchów). Oboje żyli 1766 r. (P. 1342 k. 233). Jakub z Niniewa N., podsędkowicz ziemski wieluński (więc brat poprzedniego), dziedzic połowy Sędzic w p. sieradz. oraz Młodawina Kanonicznego w p. szadk., zapisał w r. 1786 swej żonie Teodorze Wysockiej, córce Adama i Zofii Przybysławskiej, na połowie tych dóbr sumę 4.367 zł., przysądzoną jej dekretem dotyczącym spadku po zmarłym Przybysławskim, i drugą sumę 655 zł., prowizji (I. Kal. 266 k. 8). Antoni, w r. 1775 ekonom we wsi Ciechel, dziedzicznej Franciszka Kożuchowskiego, cześnika kaliskiego, a zastawnej wdowy Doroty z Wielowiejskich Pawłowskiej (I. Kal. 214/216 k. 265). Wojciech, w r. 1776 plenipotent Franciszka Zaremby Tymienieckiego (ib. k. 82). Agnieszka, żona Franciszka z Bużenina Pstrokońskiego, podczaszego piotrkowskiego, już nieżyjącego w r. 1783. Romuald, komisarz województwa kaliskiego, wiceregent akt ziemskich sieradzkich i Trybunału Piotrkowskiego, świadek 1785.22/VIII. r. (LB Marzenin).
Maria, zamężna Łubiańska(!), posesorka wsi, chrzestna 1846.4/X. r. (LB Ołobok). Aleksandra z Przespolewskich N-a, córka Aleksandra, dawnego palestranta Trybunału Piotrkowskiego, liczyła lat 52, w r. 1858 (LM Św. Marcin, Pozn.). Po owdowieniu osiadła w Kaliszu i będąc "zasobną" oddawała się filantropii. Zmarła w Kaliszu 1885.17/XI. r., mając lat 83! (Dz. P.). Cyprian i Wanda z Dembińskich (z Galicji) święcili w Sędzicach w ziemi sieradzkiej 1914.4/VII. r. swe złote wesele (ib.). "Otulka" N-a umarł w siódmym roku życia 1931.9/XI. r., pochowana w Żydowie, o czym zawiadamiali rodzice i dziadkowie z Cielimowa i Unii. Stanisław z Cielimowa, b. ochotnik 5 dywizji syberyjskiej, umarł w 46-ym roku życia 1933.2/XI. r., pochowany w Żydowie. Pozostawił żonę, rodziców, rodzeństwo. (ib.).
Nieniewscy h. Zaremba z Nieniewa w p. kal. Jan, dziedzic z Nieniewa, od swego brata Iwona z Siedlemina uzyskał w r. 1459 zapis długu połowy grzywny za sztukę aksamitu (Gr. Kal. 7 k. 218v). Byli obi synami Jana z Kalinowy zw. "Łopata, kasztelana santockiego. Jan z Nieniewa Nieniewski był w r. 1461 kasztelanem wieluńskim (Kon. 2 k. 3). Od braci, Jana, Marcina i Macieja, niedzielnych dziedziców w Wygnańczycach, w r. 1463 brał zastawem na trzy lata za 10 grz. karczmę w tej wsi (I. Kal. 1 k. 158v). Występował w r. 1464 jako stryj Anny, żony Bieniasza Walknowskiego (ib. k. 259). Był w r. 1465 jednym z arbitrów godzących Stanisława Wolskiego, łowczego gnieźnieńskiego, oraz jego synów z Marcinem, synem tegoż łowczego (Kon. 2 k. 55). Od rodzonego bratanka, Jana iuniora z Siedlemina (a więc niewątpliwie syna Iwona), uzyskał w r. 1568 zobowiązanie uwolnienia z poręczycielstwa (I. Kal. 1 k. 452). Zapisał t. r. 60 zł. węg. długu Wawrzyńcowi z Zacharzewa w posagu za córką Katarzyną (I. Kal. 1 k. 46 1v). Od swej matki Katarzyny, wdowy po Janie z Kalinowy, kasztelana santockiego, wydzierżawił Jan w r. 1469 połowę jej oprawnej wsi Kliszewo (ib. 2 k. 60). Od wspomnianego wyżej bratanka Jana czyli Janusza iuniora z Siedlemina kupił w r. 1470 połowę placu w Kaliszu przy ulicy Targu Bydlęcego (venditionis peccorum) cz. Skockiej, w tyle za klasztorem, koło domu panów z Turska. T. r. połowę domu i placu tamże kupił za 20 grz. od bratanka, Jana seniora z Siedlemina (P. 1385 k. 67, 87v). Oświadczył w r. 1471 gotowość uiszczenia się wobec swej rodzonej siostry, Doroty Lutyńskiej z Jedlca (I. Kal. 2 k. 154). T. r. od Mikołaja z Gruszczyna, chorążego kaliskiego, nabył w Kaliszu dom z placem przy ulicy Tkackiej, dając w zamian dwa domy i plac przy ulicy Targu Bydlęcego cz. Skockiej, biorąc ponadto dwie grzywny dopłaty (P. 1385 k. 115). Maciejowi, dziedzicowi w Mokronosie, zapisał w r. 1475 dług 20 grz. za głowę jegorodzonego brata, ks. Jana, plebana w Sławoszewie, zabitego przez Macieja z Małej Wrzący, sługę kasztelana (I. Kal. 2 k. 324). Ze swoimi bratankami, dziedzicami w Siedleminie, Janem seniorem i Janem iuniorem, oraz z ks. Marcinem z Kalinowy, plebanem w Siedleminie, przeprowadził w r. 1475 działy dóbr w Wielkich i Małych Raszewach (Py. 167 k. 9v). Pisał się z Nieniewa i Raszew w r. 1476, kiedy Jakubowi z Wilczyna, zwanemu Jaka, zobowiązywał się uiścić 100 grz. (P. 16 k. 5v). Pochodził ten zapis z poręczenia za Annę oraz jej synów, Mikołaja seniora i Mikołaja iuniora, z Zielonego Dębu (ib. k. 183v). Żonie Katarzynie oprawił w r. 1476 posag 250 grz. na Wielkim i Małym Nieniewie, na Klimątkach, Rudzie, Buszewie w p. kal., na obu Raszewach i części Buszewa z folwarkiem w p. pyzdr. (P. 1386 k. 57v; I. Kal. 5 k. 77). Występował w r. 1477 jako wuj Nowojki, córki Mikołaja z Koniecpola, podkomorzego i starosty przemyskiego (P. 1386 k. 70v). Janowi z Żychlina, staroście konińskiemu, sprzedał w r. 1478 za 150 zł. węg. wieś Kliszewo p. kal., nabywając od niego jednocześnie wyderkafem prawa do połowy Myśliborza w p. kal., które Żychliński miał nabyte wyderkafem za 350 zł. węg. od Przybysława z Ozorzyna (P. 1386 k. 92v). Skwitował w r. 1479 Żychlińskiego z 350 zł. węg. wyderkafu połowy Myśliborza (I. Kal. 2 k. 551). Uzyskał w r. 1478 intromisję do wsi Kwilenie cz. Stanisławowice w p. kal., wziętej w zastaw za 60 zł. węg. od Jana z Chodcza (ib. k. 513). Celem uwolnienia części w Raszewach Wielkich i Małych wraz z trzecią częścią folwarku, które to dobra rodzeni bratankowie kasztelana, Jan starszy i Jan młodszy z Siedlemina, sprzedali wyderkafem Stanisławowi Gorazdowskiemu z Ciświcy, złożył w r. 1479 sumę 70 grz. (Py. 16 k. 23v). Od Bartłomieja z Iwanowic kasztelana kaliskiego, w r. 1479 nabył wyderkafem za 300 zł. węg. części wsi Ruda, Buszkowo, Szymanowice oraz części w pustce Bieniewo p. kal. (P. 1386 k. 117v). Od wspomnianych wyżej obu bratanków z Siedlemina nabył t. r. za 200 zł. i 30 zł. węg. trzecią część w obu Raszewach (ib. k. 124). Skwitowany w r. 1480 przez bratanka Jana czyli Janusza Siedlemińskiego iuniora, z 24 zł. węg. z sumy 50 zł. węg. na trzeciej części obu Raszew (I. Kal. 3 k. 44v). Bratankowie Jan i Janusz, tu pisani z Raszew, rezygnowali w r. 1480 pewne swe prawa Stanisławowi z Ciświcy, a ten z tytułu ich nabycia t. r. skwitował kasztelana z 70 grz. (Py. 15 k. 253v). Kliszewo w p. kal. sprzedał w r. 1481 Janowi z Żychlina, skaroście konińskiemu (I. Kal. 3 k. 70v), a żona Katarzyna skwitowała nabywcę ze swej oprawy na owych dobrach (ib. k. 67v). Kasztelan w r. 1488 skwitował Świętosława Komorskiego z 60 grz., za które zastawił mu był pewnych kmieci (Py. 19 k. 78v). Żył chyba jeszcze w r. 1489 (Py. 168 k. 69v, 106). Nie żył w r. 1491, kiedy kasztelanowa Katarzyna czyli Katrusza występowała już jako wdowa wraz z synem Piotrm Zarembą (I. Kal. 3 k. 551v). Ugodzona t. r. przez arbitrów w sporze z Wojciechem Brzostkowskim (Py. 168 k. 123), stawiła mu poręczycieli, iż będzie żyć z nim w pokoju (Py. 16 k. 112). Miała w r. 1494 oprawę na wsi Klimątki (P. 1383 k. 28v). Pozywama była w r. 1495 przez syna Piotra o zajęcie jego dóbr w Nieniewie (I. Kal. 4 k. 412v). Sama pozywała tego syna w r. 1498 w sprawie swego posagu (ib. 5 k. 47). Żyła jeszcze w r. 1499 (ib. k. 77), nie żyła już w r. 1508 (P. 863 k. 137v). Synowie kasztelana, Iwan i Piotr. Z córek, Konstancja, w latach 1468-1485 żona Wawrzyńca z Zacharzewa. Katarzyna, w latach 1499-1509 żona Andrzeja Stęgoskiego, posanego też "z Nieniewa Stęgoskim". Był on, jak zobaczymy niżej, nabywcą Nieniewa i Nieniewka i w r. 1503 dobra te sprzedał za 200 grz. Mikołajowi, Jakubowi, Andrzejowi i Janowi, braciom ze Smólska (P. 1389 k. 290), o których zob. pod N-imi h. Nałęcz.
1. Iwan z obu Raszew, syn Jana, zobowiązał się w r. 1485 do zawarcia ugody z Maciejem z Mączewa, synem Benedykta Węgrzynowskiego (I. Kal. 3 k. 216v). Pozwany przez Wojciecha Brzostowskiego, z którym toczył spór, a w r. 1489 założone zostało vadium między nimi (Py. 19 k. 106, 168, k. 69, 69v).
2. Piotr Zaremba, Zarembka z Nieniewa, N., z Biskupic, syn Jana i Katarzyny, występował, jak było o tym wyżej, w r. 1490 obok matki. Swoją część Szymanowic sprzedał w r. 1491 wyderkafem za 30 grz. Wojciechowi Brzostkowskiemu (P. 1387 k. 141v). Wspólnie z matką Klimątki, wieś jej oprawną, w r. 1494 sprzedał wyderkafem za 40 grz. Michałowi Zbykowskiemu (P. 1383 k. 106v; Py. 169 k. 15). Część Szymanowic, którą ojciec nabył wyderkafem od Bartłomieja z Iwanowic, sprzedał wyderkafem w r. 1495 za 200 zł. węg. ks. Piotrowi Raczłakowskiemu, dziekanowi średzkiemu (I. Kal. 4 k. 412v). Między tym Piotrem i jego żoną Barbarą a Stanisławem Brzostkowskim założone zostało w r. 1495 vadium (Py. 169 k. 69v). Całą wieś Nieniewo Piotr w r. 1497 sprzedał wyderkafem za 30 grz. Wojciechowi Mycielskiemu (P. 1383 k. 145v). Części wsi Ruda i Buszkowo w p. kal. zastawił w r. 1498 za 300 zł. Wierz-
@tablica
bięcie z Bobrownik (I. kal. 5 k. 3). Dziedzic w Biskupicach, dom w Kaliszu zwany Rcerzewskim przy ulicy Pasturskiej(?) sprzedał w r. 1499 Szymonowi Złotkowskiemu, miecznikowi i burgrabiemu kaliskiemu, za 30 zł. węg. (ib. k. 58). Wierzbięcie Mrukowi z Bobrownik sprzedał t. r. za 200 grz. Biskupice w p. kal. (P. 1389 k. 52v, 54). Wsie Nieniewo, Nieniewko, Klimiątki, Ruda i Buszewo wymienił t. r. ze szwagrem Andrzejem Stęgoskim na część Stęgoszyc w p. pyzdr. (P. 1389 k. 67v) i jednocześnie został skwitowany przez siostrę Katarzynę z macierzystej oprawy na Raszewach (Py. 169 k. 165). Pozwany przez siostrę Stęgoską o wygnanie jej z dóbr macierzysyych w Wielkich i Małych Raszewach, zrezygnowanych jej przez matkę, nie stanął i w r. 1508 miał płacić 8 skojców winy (P. 863 k. 137v). Całą wieś Raszewy t. r. sprzedał wyderkafem za 190 grz. Piotrowi Zaworskiemu(?) i żonie jego Annie Jarogniewickiej (P. 786 s. 45), a w r. 1509 pozywał siostrę Stęgoską o dopuszczenie się Raszewach gwałtów (G. 26 k. 1). Nie żył już, jak się zdaje, w r. 1522, kiedy dom w Kaliszu koło muru miejskiego, dawniej doń należący, Hieronim Rozdrażewski, kasztelan przemęcki, sprzedał za 100 grz. Piotrowi Zaworskiemu (P. 1392 k. 428). Ten Piotr, mieszczanin kaliski, z kolei w r. 1529 sprzedał ów dom za 100 grz. ks. Janowi Śrzeniawie, proboszczowi we wsi Kościół (I. i D. Z. Kal. 2 k. 148) Zob. tablicę.
Nieparccy, Niepartscy h. Łodzia z Niepartu w pow. kośc. Jan z Niepartu 1409 r.(P. 3 k. 76v). Nie wiem, czy ten sam Jan N., 1436 r. (P. 13 k. 163). Mikołaj z Niepartu 1414 r. (Kośc. III k. 4, 15, 16). Mikołaj, chyba ten sam, kasztelan krzywiński 1418.30/XI. - 1438.13/III. r. (Gąsiorowski). Pierwszą jego żoną była Wichna, która miała dobra po rodzicach w Bieganowie i Chociczy (Kośc. 23 k. 132v). Druga to Małgorzata, pani oprawna na Ciołkowie i pięciu łanach w Gogolewie, miała w r. 1453 sprawę z Barbarą, żoną Sędziwoja niegdy Rąbińskiego, i Jadwigą, córkami Wojciecha Chorągwica z Łaszczyna (Kośc. 19 k. 204v). Synowie kasztelana z pierwszej żony to: Ścibor, Jan i Piotr. Jan i Piotr bracia niedzielni, mieli w r. 1440 terminy z macochą (Kośc.17 s. 200, 224a), jak też w latach 1443 (ib. s. 525) i 1445 (ib. s. 658). Obaj swe części w Chwałkowie w r. 1444 sprzedali za 300 grz. Janowi z Włostowa (P. 1379 k. 22v). Jan w r. 1445 zeznał sumę 12 grz. Małgorzacie Ciołkowskiej (macosze?) (Kośc. 17 s. 644), a obaj bracia, Jan i Piotr, mieli z tą Małgorzatą termin w r. 1447 (Kośc. 18 s. 103). Toczyli obaj w r. 1450 sprawę o połowę Gogolewa w p. kośc. z Mikołajem i Bartoszem, synami Frycza z Jutrosina (Kośc. 19 k. 37, 64v). Ci bracia, wciąż niedzielni w Nieprarcie, uzyskali w r. 1452 termin przeciwko Pakoszowi Kołaczkowskiemu (Kośc. 19 k. 152v), zaś w r. 1542 przeciwko Bartoszowi "Smokowi" z Gostkowa (ib. k. 21`0v) i t. r. przeciw Annie, żonie Ścibora Chełmskiego z Ponieca (ib. k. 212v). Żyli jeszcze w r. 1464, kiedy stawali jako "stryjowie" Agnieszki, córki Ścibora (Kośc. 19 k. 335v).
Ścibor z Niepartu, N., brat powyższych, oprawił w r. 1456 na Nieparcie, tamtejszym dworze i zamku (fortalicii), na łące "Dąbrowa" i na połowie we wsi Gogolewo posag 300 grz. żonie swej Elżbiecie (P. 1382 s. 35). Nie stanął z pozwów synów i córek Michała Rogowskiego, jak również z pozwu syna i córek Michała Przyborowskiego, a 1459 r. miał płacić winę (Kośc. 19 k. 267v). Nie żył już w r. 1464 (ib. k. 335v, 400v). Jedyną jego spadkobierczynią była urodzona z Elżbiety córka Agnieszka. Może ta Elżbieta była Dunińską (Dupińską), bo Jan Dupiński występował w r. 1464 jako wuj jej córki (Kośc. 19 k. 335v). Wyszła 2-o v. p. r. 1476 za Piotra Iłowieckiego (Kośc. 227 k. 9). Miała w r. 1475 sprawę z Janem Gryżyńskim mającą związek z najściem przez Mikołaja z Osieczny na kościół w Nieparcie, dobrach jej oprawnych, i porwanie stamtąd jej córki Agnieszki oraz poranienie samej Elżbiety (Kośc. 227 k. 12v). T. r. zarówno Andrzej(!) Gryżyński jak i Mikołaj Osiecki płacili Elżbiecie winę (ib. k. 24v, 25v). Miała sobie przysądzoną intromisję do części miasta Rydzyny i wsi Kłoda i Damecz w p. kośc., ale w r. 1475 nie dopuścił do tego dziedzic tych dóbr, Jan Rydzyński (Py. 167 k. 3). Odmówił jej t. r. intromisji do miasta Osieczny i wsi przyległych Mikołaj Osiecki (ib. k. 6v). Oboje małżonkowie Iłowieccy żyli jeszcze w r. 1478 (Kośc. 227 k. 44). Ona chyba już nie żyła w r. 1479 (Kośc. 227 k. 75). Córka Ścibora i Elżbiety. Agnieszka uzyskała w r. 1464 termin przeciw Mikołajowi Skoroszewskiemu (Kośc. 19 k. 400v). Przydano jej w r. 1465 sześć lat wieku w sprawie z Marcinem z Kołaczkowic (Kośc. 20 s. 4). Mikołaj Skoroszewski t. r. skwitował ją z połowy trzeciej części dóbr w Gogolewie matki swej, Małgorzaty (ib. s. 16). Jeszcze niezamężna w r. 1472 (ib. s. 719), potem żona Benedykta Gorskiego, kwitowała w r. 1479(?), po śmierci matki, ze swej części macierzystych dóbr, to jest 300 grz. psagu i wiana oprawionych na całym Nieparcie, połowie Gogolewa i na łące pustej zw. Przyborówko, swoje przyrodnie rodzeństwo Iłowieckich. Zezanała też wtedy, iż jest zaspokojona przez ojczyma z opieki sprawowanej przezeń nad jej dobrami, połową Gogolewa z folwarkiem i całą wsią Ciołkowo jak też i z dzierżawy owych dóbr (Kośc. 227 k. 75). Sprzedała w r. 1480 Niepart wyderkafem za 550 zł. mężowi (P. 1386 k. 121), on zaś w r. 1481 na swych częściach wsi, Czarnotki i Ciosna p. pyzdr. oprawił jej 500 grz. posagu (ib. k. 142v). Jednocześnie zrezygnowała mężowi trzecie części w Nieparcie i tamtejszym zamku, w Gogolewie i Ciołkowie (ib.). Jej drugim mężem był w r. 1485 Stanisław Imbir z Objezierza (Kośc. 228 k. 18). Skwitowała w r. 1487 Wojciecha Gorskiego, kasztelana lędzkiego i starostę wschowskiego, rodzonego stryja i opiekuna swych dzieci spłodzonych przez pierwszego męża, Feliksa i Elżbiety, ze swej oprawy na wsiach Kępa, Czarnotki i Ociosna w p. pyzdr., przeniesionej potem na trzecią część Niepartu, Gogolewa i Ciołkowa w p. kośc. (Py. 168 k. 41). Agnieszka, zwąca się Niepartską, już jako wdowa po Objezierskim, kasztelanie śremskim w r. 1500 sprzedała wyderkafem kapitule katedralnej poznańskiej za 50 grz. i 4 grz. czynszu rocznego na Gogolewie i Ciołkowie (P. 1389 k. 111v), a w r. 1501 była przez kapitułę z tego wyderkafu 50 grz. skwitowana (P. 859 k. 203). Pozywała w r. 1502 pannę Katarzynę Objezierską (chyba swą córkę lub pasierbicę z drugiego męża) o najazd na dwór ojcowski w Objezierzu i zabranie pewnych rzeczy (Kośc. 231 k. 145v). Jak się zdaje, nie żyła już w r. 1509 (P. 863 k. 155), nie żyła z pewnością w r. 1510 (Kośc. 23 k. 132v). Z pierwszego męża, Górskiego, miała syna Feliksa i córkę Elżbietę, w latach 1510-1513 żonę Rosnowskiego, stolnika poznańskiego. Z Objezierskim liczne potomstwo, o którym pod Objezierskimi. Syn Agnieszki Feliks prawie zawsze występował jako Niepartski, tylko bardzo rzadko pisany Górskim (np P. 786 s. 402, 867 k. 270). Dla tego tu o nim nie mówię.
Feliks N., jako opiekun przyrodnich swych braci, Stanisława i Jana Objezierskich, miał sprawę z małżonkami Wielżyńskimi oraz ich poddanymi w Objezierzu i w r. 1509 założone zostało między stonami vadium (P. 963 k. 155). Żona Feliksa, Anna Włoszakowska (córka Piotra z Opalenicy, sędziego poznańskiego) kwitowała w r. 1512 z dóbr rodzicielskich swych braci rodzonych, Piotra, Łukasza, Sebastiana i Macieja z Włoszakowic (P. 865 k. 180). Mąż t. r. oprawił jej 1.000 zł. posagu na wsiach Kępa, Luboniec, Ociosna, Czarnotki p. pyzdr., na młynie wodnym na rzece Warcie oraz na przewozie koło wsi Kępa (P. 786 s. 349). Od swej przyrodniej siostry Katarzyny Objezierskiej, żony Kaspra Dłuskiego, kupił w r. 1513 za 200 zł. jej części Niepartu, Gogolewa, Ciołkowa i Małego Przyborówka (P. 786 s. 402). Szwagrowi Andrzejowi Sobockiemu, mężowi Zofii Objezierskiej, w r. 1520 zapisał dług 300 zł. (P. 867 k. 270, 271). Na Kępie i Lubońcu w r. 1521 zapisał 12 grz. rocznego czynszu wyderkafowego za 150 grz. ks. Janowi, kanonikowi katedralnemu poznańskiemu, i Janowi, jego bratankowi, dziedzicom w Charbinie (P. 1392 k. 374). Żył jeszcze w r. 1527 (Kośc. 26 k. 541), nie żył już 1537 r., a może i wcześniej 1533 r. Był bezpotomny, więc Niepart, Gogolewo, Ciołkowo i części Małego Przyborówka dostały się potomstwu siostry rodzonej Rosnowskiej i rodzeństwu przyrodniemu Objezierskim (Kośc. 27 k. 172v, 234 k. 278v, 652v; P. 878 k. 22v, 1394 k. 428, 523v, 1395 k. 159v).
Nieporęcki, Nieporzęcki (czy szlachcic?). "Ur.", "szl." Franciszek, administrator w Sławsku, miał z żony Barbary synów tam porodzonych, Tomasza Jana, ochrzcz 1748.20/XII. r., i Jana, ochrzcz. 1751.27/VI. r. (LB Strzelno).
Nieprski (h. Pobóg?) Jakub z wojew. sandomierskiego, żonie swej Annie Bieganowskiej, córce Stanisław, pisarza grodzkiego wschowskiego oprawił w r. 1646 posag 2.000 zł. (Ws. 208 k. 4v), a od teścia t. r. uzyskał zapis 1.000 zł. posagu w formie długu (Ws. 51 k. 14v).
Niepruszewscy z Niepruszewa (dawniej też Niepruszowa) w p. pozn. Jakusz 1400 r. (P. 2 k. 16v). Wojciech N. 1400 r. (Kośc. 1 k. 121). Jakusz i Miroszek 1402 r. (Kośc. I k. 108) i 1404 (ib. k. 232v). Jakusz, Wojciech i Miroszek N-cy 1403 r. (ib. k. 150). Nirosław, Miroszek 1408 r. (P. 3 k. 50v, 68v). Mirosław i Hinczka 1413 r. (P. 4. k. 32). Miroszek, ojciec Dziersława 1415 r. (ib. k. 100v, 102v). Chyba ten sam Mirosław, Miroszek ojciec Jana i Mikołaja, którzy w r. 1428 mieli termin ze strony Bodzęty z Niepartu (P. 10 k. 33v, 79). Mirosław wraz z tymi synami był w r. 1429 pozywany przez Bodzętę (ib. k. 151v) i t. r. wraz z synem Mikołajem winien był przysięgać wobec Bodzęty (ib. k. 184v). Jan, syn Mirosława 1434 r. (P. 12 k. 251v). Wspomniany tu Bodzęta w r. 1428 zapisywał 100 grz. żonie swej Świąchnie, a ona kasowała dożywocie i oprawę na pustce Lubicz na rzecz Sędziwoja Knyszyńskiego (P. 10 k. 8). Piotr i Jan, dziedzice w Nieparcie 1415 r. (Kośc. III k. 66). Stanisław i Maciej, bracia niedzielni z Niepruszewa 1432 r. (P. 12 k. 22, 99v) i 1434 r. (ib. k. 123). Jan "Mleczko" z Niepruszewa z żoną Włodką 1432 r. (P. 12 k. 55v). To oczywiście Jan "Mleczko" ze Zborowa. Mikołaj i Szymon, bracia rodzeni z Niepruszewa, uzyskali w r. 1443 termin przeciw Janowi z Grzebieniska (P. 14 k. 197). Zapewne ten sam Szymon "niegdy z Niepruszewa" oprawił w r. 1444 żonie Dorocie posag 100 grz. (P. 1379 k. 27). Mikołaj, syn Hinczy niegdy z Niepruszewa, miał w r. 1444 termin z Janem z Otusza (P. 15 k. 24). Ten sam niewątpliwie Mikołaj, niegdy z Niepruszewa, teraz sołtys we wsi Skrzynki, pozywany był w r. 1448 przez Jana z Otusza (P. 17 k. 172). Bracia rodzeni: Wawrzyniec, Jan i Wojciech. Z nich, Wawrzyniec i Jan, niedzielni w Niepruszewie, sześć łanów osiadłych w tej wsi w r. 1445 sprzedali Janowi "Mleczce" ze Zborowa (P. 1379 k. 81v). Wszyscy ci trzej bracia, dziedzice niedzielni w Brzozie i Nieparcie, zapisali t. r. 3 grz. czynszu rocznego od sumy 36 grz. ks. Michałowi z Kuczkowa, altaryście katedralnemu poznańskiemu (P. 1379 k. 83). Czy nie ten sam Wawrzyniec Gardzina niegdy z Brzozy był mężem Anny Laskownickiej z Małej Laskownicy, która w r. 1469 uzyskała od Wincentego i Andrzeja, braci rodzonych, niedzielnych dziedziców w Brzozie i Nieparcie, zapis 50 grz. Wawrzyniec zobowiązał się wtedy całą Brzozę i piatką część w Niepruszewie, odziedziczone po zmarłej rodzonej bratanicy Katarzynie, córce Wojciecha Gardziny niegdy z Brzozy, sprzedać wyderkafem Wincentemu, Andrzejowi i Janowi, braciom niedzielnym z Brzozy. Brat Wawrzyńca Jan wtedy już nie żył (P. 18 k. 234v, 237). Mikołaj N., nieżyjący już w r. 1452, mąż Jadwigi, która wtedy pozywała Mikołaja Soczewką z Jagodna (ib. k. 38). Helena "Łazarzowa" z Niepartu uzyskała w r. 1479 zapis 23 grz. długu od Macieja niegdy Radwankowskiego z Pożarowa. Dała jednocześnie zobowiązanie Andrzejowi Brzoskiemu (P. 20 k. 87), zapewne identycznemu ze wspomniany, wyżej Andrzejem z Brzozy i Niepruszewa, bratem Wincentego (zob. Brzoscy).
Jawią się sto lat później N-cy, którzy z powyższymi z pewnością genealogicznie związani nie byli. Jan, w r. 1579 mąż Polikseny Karsowskiej, córki Wojciecha (I. R. Kon. 28 k. 73v). Poliksena całe swe części po ojcu we wsiach Karsy, Krągola i Krągolka w p. kon. sprzedała w r. 1595 za 2.000 zł. powinowatemu (affini) swemu Jakubowi Nieradzkiemu (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 49). Oboje małżonkowie w r. 1614 pozywali synów Jakuba Nieradzkiego, dziedziców Krągoli (I. Kon. 38 k. 209v). Poliksena będąc już wdową ustanowiła w r. 1633 plenipotentów, a wśród nich zięcia Żerońskiego (I. Kal. 99b s. 1923). Córka Jana i Polikseny, Marianna (I. Kon. 38 k. 192), żona 1-o v. w r. 1614 Jana Bujnowskiego, 2-o v. w latach 1626-1637 Stanisława Żerońskiego.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
684685686687[688]689690691692
