Przeglądanie 654 pozycji zakresu Miaskowscy - Mierzewscy.
123[4]5678
Miaskowscy - Mierzewscy
Marcin, syn Ludwika i Żołądkowskiej, w r. 1767 mąż Józefy ( Józefaty) Wojciechowskiej, córki Antoniego i Ewy z Ostrowskich (I. Kal. 206/208 k. 180, 221 k. 416). Nie żył już w r. 1785 (I. Kon. 83 k. 117). Jego nieletnie dzieci, Antoni i Teresa, pozostawały w r. 1786 pod opieką stryja Wojciecha (ib. k. 275). Ich losow nie znam.
5) Rafał (Rafał Adrian), syn Maksymiliana i Potulickiej, ur. na zamku w Koźminie, ochrzcz. 1655.8/VIII. r. (LB Koźmin). Przebywał poza krajem w r. 1674 (Kośc. 178 k. 481). Potwierdzając dokonaną przez braci sprzedaż Potarzycy i Siedlemina na rzecz Andrzeja Przyjemskiego, chorążego kaliskiego, rezygnował w r. 1684 te dobra córce jego, Katarzynie Opalińskiej, wojewodzinie łęczyckiej (P. 1107 II k. 42v). Dożywocie wsi królewskiej Golęcino, za konsensem z 1701.9/II. r., wespół z żoną scedowali t. r. bratu Franciszkowi M-mu i żonie jego Franciszce z Grodzieckich (P. 1140 V k. 1v). Rafał, dziedzic Sannik w p. gnieźn. 1702 r. (P. 1142 I k. 100v). Żył jeszcze w r. 1722, kiedy na Sannikach dawał zapis Michałowi Głuchowskiemu (G. 105 k. 100v), nie żył już w r. 1732 (P. 1236 k. 46v). Ożenił się przed 1699.22/X. r. z Katarzyną Goryńską (LB Św. Wojciech, Pozn.), córką Jana i Barbary z Latosińskich, z żoną w r. 1701 spisał wzajemne dożywocie (P. 1140 V k. 11v). Nie żyła już ona w r. 1743 (P. 1270 k. 184). Synowie: Aleksander Seweryn, ur. 1699.22/X. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.), Jan Kanty i Jakub, wspomniany w r. 1732.
Jan Kanty, syn Rafała i Goryńskiej, w imieniu własnym i brata Jakuba, zastawił w r. 1732 Sanniki na trzy lata Janowi Gorzeńskiemu (P. 1236 k. 46v). Żył jeszcze w r. 1766, kiedy kwitował Wojciecha M-go dziedzica Siedleczka, z sumy 2.500 złp. (G. 100 k. 171).
2. Wojciech, syn Jana i Rzeszotarskiej, poseł na sejm konwokacyjny w r. 1648 (P. 173 k. 515), podstoli poznański w r. 1651 (Kośc. 302 k. 475), kasztelan santocki 1654 r. (Kośc. 303 k. 901). Od ojca w r. 1638 nabył za 100.000 złp. dobra Moraczewo, Pomykowo, Sierpowo, Woliszewo, Nietaszkowo i pustkę Unino (Ws. 207 k. 131). Roborował swój testament w r. 1651 (Kośc. 302 k. 475). Wespół z żoną w r. 1657 zapisał sumę 2.000 złp. kościołowi parafialnemu w Poniecu z czynszem rocznym 140 zł. na Moraczewie (Ws. 208 k. 241v). Żył jeszcze 1671.12/I. r., kiedy asystował przy przysiędze Rafała Leszczyńskiego na urząd starosty wschowskiego (Ws. 68 k. 487). Nie żył już 1675 r. (ib. k. 852). Zaślubił w Radlinie 1643.19/VII. r. kanclerzankę Barbarę Leszczyńską (Rkp Bibl. Uniw. Warsz. nr 44; Kośc. 301 k. 946). Już jako wdowa, w r. 1681 zapisała sumę 3.000 złp. swej wnuczce Barbarze Dąmbskiej (Ws. 73 k. 528v). Synowie: Mikołaj, Wacław i Maksymilian. Córka Anna, w r. 1670 żona Stanisława z Lubrańca Dąmbskiego, podstolego inowrocławskiego, zmarła przed r. 1682.
1) Mikołaj (Mikołaj Wacław), syn Wojciecha i Leszczyńskiej,wspomniany w r. 1678 (Ws. 73 k. 227v), swój udział w sukcesji po siostrze ojca, Jadwidze z M-ch Piotrowej z Miłosławia Górskiej, cedował w r. 1689 Zygmuntowi Dąmbskiemu, wojewodzie brzeskiemu kujawskiemu (Kośc. 307 k. 156). Już nie żył w r. 1718. Żonie swojej Zofii (Zofii Amalii) Blumentalównie, wdowie 1-o v. po Jerzym Kręskim, jeszcze przed ślubem, 1685.3/XII. r., zapisał sumę 34.000 złp. Nie żyła ona już w r. 1718. Małżeństwo było bezdzietne, a jako spadkobierca Zofii występował w r. 1718 Jan Tworzyjański, łowczyc wschowski, rodzący się z Marianny z Kręskich (Ws. 79 k. 34).
2) Wacław, syn Wojciecha i Leszczyńskiej, wespół z bratem Maksymilianem zapisywał w r. 1675 dług 2.000 złp. małżonkom Ponińskim (Ws. 68 k. 852). Wraz z tymże bratem w r. 1677 zeznał matce dług 8.000 złp., zapisany jej przez zmarłego ojca (Ws. 73 k. 158). Sierpowo i Woliszewo sprzedał wyderkafem w r. 1683 za 30.000 złp. Amalii Zofii Blumentalównie, wdowie po Jerzym Kręskim (P. 1106 IV k. 71v), swej przyszłej bratowej. Nie żył już w r. 1691 (Kośc. 356 k. 147).
3) Maksymilian (Maksymilian Kazimierz), syn Wojciecha i Leszczyńskiej, ur. w Moraczewie, ochrzcz. 1655.21/II. r. (LB Rydzyna). Miecznik poznański w r. 1690 (Kośc. 307 k. 266v), cześnik poznański 1700 r. (P. 1138 II k. 25v). Uczył się w Poznaniu u jezuitów i tam w r. 1669 został pobity przez Piotra Grabowskiego, posesora Sokolnik (P. 196 k. 61). Swoje dziedziczne Moraczewo zastawił w r. 1683 za 20.000 złp. na trzy lata Franciszkowi Kierskiemu (P. 1106 III k. 29), zaś Pomykowo t. r. też na trzy lata Mikołajowi Pawłowskiemu i żonie jego Katarzynie z Bujalskich (P. 1106 VIII k. 46). Zarówno Moraczewo jak i Pomykowo sprzedał w r. 1684 za 87.000 złp. Janowi Albrechtowi Bojanowskiemu (P. 1107 V k. 60). W imieniu własnym i żony Brzyskorzystew w p. kcyń. wydzierżawił na rok za 3.000 zł. w r. 1686 Szymonowi Mieszkowskiemu (P. 111 III k. 8v). Dziedzic Luboni, Sierpowa i Nietaszkowa w p. kośc. w r. 1690 (Kośc. 307 k. 266v). Spadkobierca brata Wacława, skwitowany w r. 1691 przez ojca i córkę Przeuskich, wierzycieli tego brata (Kośc. 356 k. 147). Wespół z żoną wydzierżawił Lubonię w r. 1697 na lat trzy małżonkom Żołczyńskim (Kośc. 308 k. 393), już jednak w r. 1700 pasierb M-go, Krzysztof Koszutski Lubonię, Oporówko i część Oporowa sprzedał za 160.000 złp. Andrzejowi Romatowskiemu (P. 1138 II k. 25v). A więc była to majętność dziedziczna pasierba,, pozostająca jedynie z tytułu oprawy czy dożywocia po pierwszym mężu w posesji małżonkom M-ch. Maksymilian swoim córkom, Jadwidze i Katarzynie, klaryskom śremskim zapisał w r. 1711 każdej po 1.000 złp. z majątku rodzicielskiego (Kośc. 310 s. 410). Występował w r. 1715 jako dziedzic Sierpowa, Olszewa (Woliszewa) i Nietaszkowa (P. 1149 II k. 71), które to dobra za kontraktem z 1718.27/X. r. sprzedał t. r. za 120.000 złp. Józefowi Molskiemu, stolnikowi kaliskiemu (Ws. 79 k. 44v, 45, 162 k. 168). Spisywał w Rokossowie 1720.7/III. r. testament każąc się pochować w Osiecznej u Reformatorów. Nie żył już 8/X. t. r. (Kośc. 155 s. 1155). Ożenił się przed r. 1675 z Zofią Mycielską, córką Krzysztofa, wdową po Jakubie Koszutskim (LB Poniec; P. 1106 III k. 35). Dożywocie wzajemne zeznał z nią w r. 1682 (Ws. 208 k. 473). Pani Zofia, podczaszyna (!) poznańska z Sierpowa była chrzestną 1699.3/VIII. r. (LB Poniec). Chyba ona była Zofią M-ą wymienioną pod r. 1708 jako dzierżawczyni wsi Garzyn (LB Oporowo). Nie żyła już w r. 1719 (Kośc. 312 s. 81), pochowana w Osiecznej. Synowie: Józef, Jan, Aleksander, Stanisław i Andrzej. Z nich o Andrzeju ojciec pisał w testamencie, iż jest "niesposobny do dysponowania substancją", winni więc wykonawcy testamentu utrzymywać go z prowizji od jego części ojcowizny. Żył ów Andrzej jeszcze w r. 1742, kiedy to skwitował brata Józefa z 750 zł. (Kośc. 321 s. 215). Spośród córek, Jadwiga i Katarzyna były, jak już wiemy klaryskami w Śremie. Ta, może Jadwiga, ur. w Luboni, ochrzcz. 1685.21/X. r. (LB Poniec), choć to niepewne, bo przecie Jadwiga i Katarzyna to chyba ich imiona zakonne. Obie kwitowały w r. 1719 ojca z prowizji od zapisanych im sum (Kośc. 312 s. 81). Nie wiem czy identyczna z tą Jadwigą siostra Jadwiga M-a była ksieni, zmarła 1745.9/II. r., czy też może siostra Jadwiga M-a zmarła 1746.18/IV. r. (Nekr. Franciszkanek śrem.). Katarzyna była ksienią w Śremie w r. 1745 (Kośc. 323 k. 18), umarła jako była ksieni 1761.27/XI. r. (Nekr. Franciszkanek śrem.). Inna córka, Anna była w r. 1700 żoną Józefa Molskiego, stolnika kaliskiego, z czasem kasztelana rogozińskiego, zmarła w r. 1750. Ludwika zaślubiona 1717.24/XI. r. w Radomicku Franciszka Rozdrażewskiego, kasztelanica międzyrzeckiego, z czasem kasztelana rogozińskiego i starostę pyzdrskiego. Umarła w Pigłowicach 1761.15/I. r., pochowana w Lubiniu u Benedyktynów. Elżbieta wreszcie, której w r. 1720 ojciec w testamencie naznaczył 10.000 zł. posagu i 4.000 zł. wyprawy, to jest tyle samo, ile starszej. Jeszcze niezamężna 1722.24/IX. r., w r. 1725 już żona Stanisława Oraczewskiego.
(1) Józef, syn Maksymiliana i Mycielskiej, zapewne identyczny z Wojciechem Józefem, synem tychże rodziców, ochrzczonym 1675.2/V. r. (LB Poniec). Kiedy 1720.8/X. r. oblatował testament ojca, nazwany był cześnikiem poznańskim (Kośc. 155 s. 1155), a więc musiał nim zostać niemal bezpośrednio po ojcowskim zgonie. Dopełniając zobowiązania swych braci, ks. Aleksandra, Stanisława i Andrezja, aprobował w r. 1722 kwit ojcowski dany na sumę 3.000 zł. ich szwagrowi Molskiemu, nabywcy Sierpowa (P. 1187 k. 34v). Jeszcze w r. 1742 występował jako cześnik poznański (Kośc. 321 s. 215).
(2) Jan, syn Maksymiliana i Mycielskiej, występował 1708.31/VII. r. jako chrzestny (LB Radomicko), i znów w tym samym chrzkaterze 1757.27/X. r. (LB Lubasz). Innych wiadomości o nim nie posiadam.
(3) Aleksander (Józef Aleksander), syn Maksymiliana i Mycielskiej, ur. około r. 1694, kanonik katedralny poznański w r. 1722 i proboszcz Św. Marcina (P. 1187 k. 34v; LB Św. Marcin; LB Leszno), instalowany na koadiutorii dekanatu poznańskiego 1730.26/VI. r. (Install.). Kantor poznański, delegowany z kapituły poznańskiej w r. 1730 na Trybunał Koronny (K. P. nr 43). Otrzymał w r. 1731 (po 7/I.) probostwo kolegiaty Sw. Michała na zamku (K. P. nr 56). Chyba ten sam Aleksander był w r. 1740 opatem komendatoryjnym w Lubiniu (LB Lubiń). "Primicerius" kościoła katedralnego poznańskiego, umarł 1751.19/IV. r. mając lat 57, pochowany w katedrze (LM Radomicko).
(4) Stanisław, syn Maksymiliana i Mycielskiej, nabył w r. 1721 od wdowy Jadwigi z Kołaczkowskich Łąckiej, występującej właśnie do klarysek poznańskich, pewne jej sumy na Gulczewku w p. gnieźn. i owe sumy w r. 1723 cedował Andrzejowi Grodzickiemu (P. 1192 k. 21v). Żył jeszcze w r. 1725 (Ws. 81 k. 25v). Zob. tablice 1-10.
M-cy nie łączący się w całości genealogiczne nastręczają poważną trudność w segregacji między Bończów i Leliwów. Gdzie przy nazwisku figuruje "Bończa", rzecz jest jasna, ale ten herbowy dodatek używany był rzadko i przeważnie dopiero od końca XVIII wieku. Kiedy brak takiej wskazówki, rozdzielić członków dwóch tych rodzin nie sposób, zwłaszcza, że występowali w tych samych rejonach Wielkopolski.
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
Przeglądanie 654 pozycji zakresu Miaskowscy - Mierzewscy.
123[4]5678
