Przeglądanie 1124 pozycji zakresu Bieganowscy - Bnińscy.
891011[12]13141516
Bieganowscy - Bnińscy
W r. 1636 wspomniana też jeszcze jako żyjąca (P.1033 k.84v). Andrzej i Grabowiecka mieli syna Zygmunta, który w r. 1625 sprzedał za 26.000 zł Belejewo szwagrowi Olędzkiemu (Ws.206 k.114v), a w r. 1628 zawierał z małżonkami Gołembiewskimi kontrakt z racji sołectwa we wsi Domachowo (Ws.41 k.213). Bezdzietny, nie żył już w r. 1631 (P.1023 k.820v). Córkami Andrzeja i Grabowieckiej były Zofia i Krystyna. Zofia z Bielejewa wyszła w r. 1622 za Pawła z Krzymoszy Olędzkiego i żyła z nim jeszcze w r. 1645. Wraz z siostrą była spadkobierczynią po bracie Zygmuncie (P.1415 k.874v; Kośc.297 k.83v). Krystyna z Bielejewa była w l. 1616-54 żoną Adama Naramowskiego. Zob. tablicę.
Nie wiem czy do tej rodziny należał Marcin Bielewski, który z żony Kunegundy miał córkę Reginę, ochrzcz. 2 II 1675 r. (LB Kościan). Stanisław Bielewski w l. 1693-95 mąż Anny Kurcewskiej, córki Stanisława (I.Kon.69 k.316v; I.Kal.152 s.302). Anna Bielewska, żona Szymona Bossakowskiego, oboje nie żyli 1699 r. Florian, zamieszkały w Czachórach, z żony Heleny miał syna Marcina Andrzeja, ochrzczonego 7 XI 1689 r. (LB Droszew).
Bieleniewska (?) Barbara, nie żyjąca w r. 1513 żona Wawrzyńca Kolnickiego (P>786 s.390).
Bielewscy zob. Bielejewscy.
Bieliccy h. Kuszaba, nie wiem z których wiedli się Bielic. Wojciech z Bielic h. Kuszaba świadczył przy wywodzie szlachectwa Żyrowskich w Piotrkowie 1415 r. (Pis. Dziejów Pol.IX).
Stanisław, w r. 1517 mąż Anny, córki Małgorzaty, wdowy po Jakubie Zakrzewskim (I.Kon.1 k.467v). Anna, zamężna B., córka Andrzeja Sławińskiego 1546 r. (ib.4 k.302v). Bracia Jan, Stanisław, Mikołaj i Wojciech kupili 1575 r. za 100 tal. ces. części w Bielczewie i Pąchowie p. kon. od Melchiora Wróblewskiego (R.Kal.4 k.197v). Rafał z Pąchowa, syn zmarłego Jana, zapisujący w r. 1614 dług 40 zł Mikołajowi z Kiszew Lisieckiemu (Py.137 k.13), to może syn właśnie Jana wspomnianego tutaj ? Napewno jednym z tych braci był Stanisław B. "senior", który w r. 1588 cedował Stanisławowi B. z Pąchowa zapis zastawny dany sobie przez Marcina Sławińskiego z Pąchowa (I.Kal.55 s.167).
Mikołaj B. zw. "Kmita", mąż Anny Drzewieckiej, córki Stanisława i Katarzyny, która w r. 1572 dostała zapis 200 zł długu od Jakuba Lubstowskiego (I.Kon.16 k.17, 322). T. r. pozwali Mikołaja bracia Sławińscy o zapis, który zobowiązał się względem dania ewikcji na półtora łana roli w Pąchowie po małżonkach Wroniawskich (ib. k.218v). Intromitowany t. r. do pustych ról w Bielczewie, zastawionych mu przez Marcina Sławińskiego (ib. k.219). Nie żył już w r. 1581. Synowie jego: Jan, Stanisław i florian, córka Katarzyna, żona Mateusza Cywińskiego, która w r. 1585 skwitowała tych braci z dóbr ojczystych (ib.21 k.564v). Imiona Jan i Stanisław występujące wśród bracia Mikołaja i wśród jego synów powodują możliwość pomyłek. Może niektóre transakcje, które umieszczam mówiąc o synach należałoby przypisać ich stryjom ?
I. Jan, syn Mikołaja, na połowie swych dóbr we wsiach Pąchowo i Bielczewo oprawił w r. 1580 posag 250 zł żonie swej Zofii Skaławskiej (I.Kon.6 k.264v). Jako opiekun swego syna Wojciecha, kwitował Zygmunta Oborskiego z racji proklamowania głowy innego syna swego, poronionego (!) (I.Kon.21 k.70). T. r. dostał zobowiązanie od Wojciecha Głembockiego dotyczące sprzedaży za 1000 zł części w Bielczewie, którą Głembocki nabył był od Zygmunta Oborskiego (ib. k.168). Od Piotra Pąchowskiego "Kustry" i Małgorzaty Gorazdowskiej małżonków kupił w r. 1589 za 100 zł dobra ich w Bielczewie (Z.Kon.6 k.303v). W r. 1588 był opiekunem dzieci zmarłego brata Stanisława (I.Kon.28 k.351) i chyba t. r. umarł, bo wtedy opiekunem owych dzieci był już syn Jana, Wojciech (zob. niżej). Wdowa, Zofia ze Skaławskich, wydzierżawiła w r. 1610 Bielczewo i Pąchowo Adamowi B., synowi Stanisława (ib.35 s.7000. Jan prócz Wojciecha miał jeszcze synów: Stanisława, Seweryna, Jana, Piotra wspomnianego w l. 1598-1602 (I.Kon.28 k.689; 30 k.321), wreszcie Marcjana.
1. Wojciech, syn Jana, pisarz grodzki przedecki w r. 1597 (ib. k.114) jako opiekun synów zmarłego Stanisława B., tj. Adama, Macieja i Rafała skwitował 1598 r. z 50 zł Mężyńskiego, skarbnika kaliskiego (ib. k.626v). Ożenił się w r. 1601 z Elżbietą Łochyńską, córką Piotra, podstarościego wieluńskiego, i krótko przed ślubem, 9 I, zobowiązał się oprawić jej 700 zł posagu i 100 zł wyprawy na połowie swych dóbr w Pąchowie i Bielczewie (ib.30 k.252v). W r. 1614 sprzedał bratu Marcinowi całe części Bielczewa i Pąchowa za 900 zł, a Elżbieta skasowała swą oprawę na tych wsiach (I.R.D.Z.Kon.18 k.280v, 283). Został potem sędzią grodzkim przedeckim. Nie żył już w r. 1626 (I.Kon.44 k.744v). Jego córka z Elżbiety Łochyńskiej, Jadwiga, była t. r. żoną Eremiana Braneckiego.
2. Stanisław, syn Jana, wspomniany w r. 1598 (ib.28 k.689), kwitował w r. 1614 brata Jana z zapisów i długów (ib.38 k.32). Bezpotomny nie żył już w r. 1626, kiedy wdowa, Elżbieta Rusiecka, zawierała umowę z jego spadkobiercami, tj. Janem i Macjanem, braćmi i Jadwigą zamężną Branecką, bratanicą (ib.44 k.744v).
3. Seweryn, syn Jana, działał w r. 1597 w imieniu spadkobierców Melchiora Krzuskiego z p. kruszwickiego (ib.28 k.82v). Żył jeszcze w r. 1605, kiedy wraz z bratem Wojciechem został skwitowany przez Jana Sakowskiego z 300 zł zapisu danego w grodzie przedeckim (ib.32 k.176v). Był mężem Katarzyny Mężeńskiej i nie żył już w r. 1606, kiedy jego bracia, jako spadkobiercy, kwitowali się z Wojciechem Mężeńskim (ib. k.454).
4. Jan, syn Jana, wspomniany już w r. 1598, kiedy imienien jego i innych braci działał brat Wojciech (ib.28 k.689). Na połowie części Pąchowa i Bielczewa oprawił w r. 1609 posag 500 zł żonie Katarzynie Lisieckiej (R.Kal.1 k.384). Andrzejowi Kucharskiemu dał zobowiązanie w r. 1614, iż ks. Maciej B., jezuita, zrezygnuje mu za 733 zł swe części w tych wsiach (I.Kon.38 k.223v). Z bratem Marcjanem dokonał w r. 1615 działów braterskich ojcowizny w Bielczewie (ib. k.350v). W r. 1630 intromitowany został do części w Bielczewie, kupionej od Anny z Pąchowskich 1-o v. Ziemięckiej, 2-o v. Krajewskiej (ib.46 k.20). T. r. wraz z bratem Marcjanem pod zakładem 350 zł zawarł kontrakt z Janem Radoszewskim, który sprzedał mu Pąchowo (ib. k.161v). Całe części Pąchowa, nabyte od spadkobierców Jana Zbijewskiego, zastawił t. r. na 3 lata za 500 zł Władysławowi Zorzewskiemu (ib. k.162). W r. 1649 spisał dożywocie z żoną Katarzyną Lisiecką, a na Bielczewie zapisał 200 zł na kościół w Krampsku (ib.53 k.95v, 96v). Żył jeszcze 1662 r., kiedy jako dziedzic w Bielczewie i Pąchowie, części w tej drugiej wsi zastawił za 1500 zł Andrzejowi B. (ib.58 k.1160. Wspomniany bez "niegdy" i w r. 1666 (ib. k.414v). Synem jego był Wojciech, a ponieważ, jak to zobaczymy niżej, ów Wojciech dzielił się dobrami z braćmi, nie był synem jedynym. W r. 1672 ks. Mikołaj, proboszcz ciemiernicki, i Wojciech B-cy, dziedzice Bielczewa i części Pąchowa, pozywali Ludwika Krajewskiego (ib.60 k.312). To niewątpliwie synowie tego właśnie Jana, bodaj tylko ze względu na transakcję z Krajewskimi, z którymi Jan był w ciągłych stosunkach pieniężnych (ib.46 k.20; 48 k.53, 362; 51 k.261). Barbara, klaryska kaliska, która w r. 1652 skwitowała z 1300 zł posagu ojca swego Jana, to niewątpliwie córka tego właśnie Jana (I.Kal.118 s.1768).
Wojciech, syn Jana, w r. 1644 dostał od ojca zapis długu 3000 zł i roborował kontrakt spisany w Korzeniewie pod zakładem 2000 zł między Władysławem Szadokierskim a nim (I.Kal.110a s.757, 759). Dziedzic części w Pąchowie, w r. 1645 okazywał rany zadane przez Krzysztofa Sławińskiego (ib.51 k.595). W r. 1648 na połowie Bielczewa otrzymanego z działów braterskich ojcowizny, oprawił 1000 zł posagu żonie swej Annie Szadokierskiej, córce Władysława (R.Kal.14 k.1). Nie ulega wątpliwości, iż tego Wojciecha możemy zidentyfikować z Wojciechem, synem Jana, a mężem Doroty Pstrokońskiej (ZTP 41 k.647), która byłaby w ten sposób jego drugą żoną. Był z nią ożeniony zapewne już w r. 1677, kiedy od Stanisława Pstrokońskiego i żony jego Domicelli Zakrzewskiej brał w dzierżawę wieś Solno w p. radziejowskim za 450 zł (I.Kon.60 k.1087). W r. 1680 intromitowany do Lubstówka, wziętego za 6000 zł w zastaw od Serafina Głembockiego, łowczego inowrocławskiego (I.Kon.63 k.188v). Od pułkownika Macieja Kazimierza Trzebuchowskiego wziął w zastaw w r. 1661 za 9000 zł Nowąwieś (ib.63 k.426v). W r. 1690 wziął w zastaw od Erazma Kretkowskiego za 8000 zł Budzisław, Drzewca i części Ochli w p. kon. (ib.68 k.164v0, a 3 X 1694 r. wziął w zastaw za 3000 zł wieś Police od Rafała Lubstowskiego, kasztelanica bydgoskiego, i żony jego Eleonory Latalskiej i t. r. na jeden rok w zastaw Siąszyce od Mikołaja Olszowskiego (ib.69 k.420). Nie żył już w r. 1695, kiedy Dorota z Pstrokońskich, jako wdowa, wraz z synami kwitowała z tej wspomnianej wyżej sumy małżonków Lubstowskich (ib.69 k.561v). Wraz z synami Stefanem, Wojciechem i Rafałem, a w imieniu też synów Franciszka i Piotra, kwitowała w r. 1700 z 3000 zł Stanisława Pstrokońskiego (I.Kal.154 s.648). Wdowa żyła jeszcze w r. 1730 (I.Kon.76 k.351), nie żyła w r. 1741 (P.1266 k.77). Córka Wojciecha, Teresa, w l. 1702-23 żona Adama Torzewskiego, synowie: Stefan, Wojciech, Rafał, Franciszek i Piotr. O Wojciechu wiem tylko, że był bezdzietny i nie żył już 1723 r. (ZTP 41 k.647). Piotr, dziedzic i posesor Pęchowa, kwitował się w r. 1715 z Pawłem Lubowickim, posesorem wsi Krampsko i Wąsosze (I.Kon.73 k.304). W r. 1726 był opiekunem dzieci zmarłego brata Rafała (ib.74 k.114).
1) Stefan, syn Wojciecha i Pstrokońskiej, w r. 1697 kupił za 27.000 zł od Wojciecha Jaskólskiego, starosty stulińskiego, Sadowie w p. kal. (I.Kal.152 s.175). Jego żoną była wtedy Teresa Gostyńska, córka Andrzeja, potem kasztelana kamieńskiego, wdowa 1-o v. po Adamie Jaskólskim (ib. s.1760. Sadowie w r. 1699 odsprzedał staroście Jaskólskiemu za tęż samą sumę, ale zaraz potem wraz z żoną odkupił odeń znów Sadowie, Chróstowo i Mańkowo za 27.000 zł (ib.153 s.542, 543, 588, 589). Pisarz grodzki kościański w r. 1715 (P.1203 VII k.41). Teresa Gostyńska zmarła w r. 1716 i t. r. Stefan, działając w imieniu zrodzonych z nią dzieci, dobra ich odziedziczone po matce, tj. części w Borzęciczkach i Gałąskach oraz folwarki Mycielinko i Dębowiec, zobowiązał się rezygnować pod zakładem 14840 zł Janowi Kurnatowskiemu, skarbnikowi wschowskiemu i sędziemu surrogatorowi kaliskiemu. Syn skarbnika, Maciej Kurnatowski, prawa do owych dóbr sprzedał potem Franciszkowi Gajewskiemu, kasztelanowi konarskiemu (I.Kal.168/70 s.420). Synowie i córka Teresy Gostyńskiej dokonali formalnej rezygnacji tych dóbr w l. 1724-1747, przy czym każde z nich wzięło sumę 2120 zł (P.1197 IV k.1; 1289 k.116v; I.Kal.168/70 s.427, 588, 594). Stefan wraz z braćmi, jako współspadkobierca zmarłych braci Wojciecha i Rafała, występował w r. 1723 przeciwko Urszuli B., córce Hieronima, żonie Kazimierza Polichnowskiego (ZTP 41 k.647). W r. 1724 został wraz z braćmi intromitowany do części Pąchowa, rezygnowanej im w r. 1723 przez tę Urszulę i jej synów (I.Kon.76 k.14). W r. 1725 był posesorem dóbr starostwa odolanowskiego (I.Kal.161 s.121). Teresa z Gostyńskich umarła między r. 1716 i 1724 (I.Kon.76 k.468v; P.1191 k.292; I.Kal.161 s.413). Stefan był już w r. 1730 2-o v. mężem Agnieszki Karbowskiej, córki Pawła i Zofii Barzyckiej (?), wdowy 1-o v. po Adamie Młodziejowskim, z którą dożywocie spisał w r. 1733 (I.Kal.167 s.209; 168/70 s.1771). Żył jeszcze w r. 1732, nie żył w r. 1737 (I.Kon.76 k.468v; 77 k.79). Agnieszka była wtedy 3-o v. żoną Fabiana Moszyńskiego, stolnika inflanckiego (I.Kal.190/5 k.213). Otrzymała 29 III 1739 r. konsens na scedowanie prawa do młyna Harych (?) w starostwie odolanowskim córce swej Zakrzewskiej i jej mężowi. Żyła jeszcze 1748 r. (Rel. Kal.139 s.2104). Córki Stefana: Marianna, niezamężna w r. 1724 (ib.164 s.413), w r. 1731 żona Marcina Małachowskiego, potem skarbnika czerniechowskiego, Teresa (ur. z Karbowskiej), zaślubiła 5 VIII 1749 r. w Droszewie Antoniego Prądzyńskiego, Antoniego Prądzyńskiego, Justyna (z Karbowskiej), w r. 1739 żona Stanisława Drywa Zakrzewskiego, podkomorzego wendeńskiego, żyli jeszcze oboje 1753 r. Synowie z Gostyńskiej: Maciej, Jan, Ignacy, Walerian, Filip, Fabian. O Walerianie i Fabianie zob. niżej. Ks. Maciej "Kuszaba" B., proboszcz w Parzynczewie, swą część w Borzęciczkach, Gałązkach oraz w folwarkach Mycielinko i Dębowiec sprzedał w r. 1724 za 2120 zł Janowi Kurnatowskiemu, skarbnikowi wschowskiemu (P.1197 IV k.1). Proboszcz kolegiaty w Ostrorogu, w l. 1730-47 (Kośc.316 s.269; P.1289 k.116v, 117). Jan, sprzedał w r. 1747 za 2120 zł części wsi Borzęciczki Franciszkowi Gajewskiemu, kasztelanowi konarskiemu (P.1289 k.116v). bezdzietny nie żył już 1731 r. (I.Kal.168/70 s.599). Ignacy żył jeszcze w r. 1734, kiedy mianował plenipotentów, tj. swych braci Waleriana i Fabiana (I.Kal.171/3 s.60). Filip żył jeszcze w r. 1752 (ib.196/8 k.35).
(1) Walerian, syn Stefana i Gostyńskiej, mianował w r. 1737 brata Fabiana plenipotentem, celem podniesienia prowizji od sumy 20.000 zł zapisanej zmarłemu ojcu przez Piotra Sapiehę, stolnika lit. (I.Kon.77 k.79). Sprzedał Pęchowo 23 VI 1749 r. za 20.000 zł Józefowi Wężykowi, miecznikowi dobrzyńskiemu (ib.78 s.279). Dostał t. r. zapis od Antoniego Wyssogoty Zakrzewskiego, dziedzica Czarkowa i Babina w p. kośc. (ib. s.328). Był mężem Anny Zakrzewskiej, córki Jana, cześnika brzeskiego kujawskiego i Ludwiki Bogatkówny (P.1369 k.961), pasierbicy swego brata Fabiana. Z tym bratem, jako spadkobiercy stryja Franciszka, obok ks. Macieja i Filip braci i Marianny Mochelskiej, siostry stryjecznej, kwitował w r. 1750 stryjenkę Franciszkową i jej syna Jana Grochowickiego z 500 zł z reparacji dóbr Gostuń jej dziedzicznie zapisanych (I.Kon.78 s.363). Cześnikiem smoleńskim był w r. 1752 (I.Kal.196/8 k.35). Był dziedzicem Błędna i Wyszczelina w p. przedec. 1753 r. (I.Kon.78 s.714). Nie żył w r. 1762, kiedy wdowa była już 2-o v. żoną Bonawentury Pniewskiego, posesora Błędna i Wyszczelina a dzieci jej pozywały ją i jej drugiego męża z tytułu tej posesji (Rel. Kal.178 k.91; I.Kon.80 k.53). W r. 1777 kwitowała swego ojczyma i jednocześnie brata mężowskiego, Fabiana B., z 3000 zł z sumy 6000 zł, którą w r. 1748 zapisał był swej żonie, a jej matce (ib.81 k.140v). Córka Waleriana i Zakrzewskiej Krystyna, w r. 1768 żona Bartłomieja Bukowskiego, synowie z tejże żony: Augustyn, Konstantyn i Leon, jako małoletni zawierali 19 VI 1766 r. w Waedężynie kompromis z ojczymem Pniewskim (ib.80 k.53v).
Leon Tyburcy z Bielczewa Kuszaba B., syn Waleriana i Zakrzewskiej Błędno sprzedał Walewskiemu, sędzicowi sieradzkiemu, a dwóch z wyłączonych od tej sprzedaży poddanych dał w r. 1768 siostrze Krystynie Bukowskiej i jej mężowi (ib. k.149v). Towarzysz trzeciego szwadronu kawalerii narodowej brygady wielkopolskiej w chorągwi Łochockiego 1786 r. Chorąży w tej brygadzie w chorągwi I. Działyńskiego (potem Andrzeja Cieleckiego) 16 II 1788 r., i t. r. sędzia deputat z wojew. brzeskiego kujawskiego na Trybunał Kor., w r. 1789 dziedzic dóbr Jeziorki, Słupia i Piekary w p. pozn., Zalesie, Liszkowo p. pyzdr., Krzykosy p. łęczyc., Trybus w ziemi sochaczew. (Kośc.335 k.240v). Pułkownik wojsk kor., w r. 1790 mąż Katarzyny Mańkowskiej, wdowy 1-o v. po Michale Małachowskim pułkowniku wojsk koronnych (P.1367 k.64), która zmarła nagle w Kłonach u Lipskich (!) 24 I 1791 r. (LM Słupia). Z pasierbem swym Maciejem Małachowskim Leon zawarł t. r. komplanację (P.1368 k.9). Został w r. 1791 zwolniony z wojska. Kupił w r. 1792 od Adama Bielskiego, szambelana królewskkiego za 154.000 zł dobra Kłony, Ługowiny i Sokolniki w p. pyzdr. (P.1369 k.961). Ożenił się 2-o v. 30 VI 1792 r. w Objezierzu z Wiktorią Malczewską starościanką spławską (LC Objezierze). W powstaniu kościuszkowskim mianowany 11 IX 1794 r. generałem majorem ziemi sochaczewskiej (Pol. Sł. Biogr.). Z Malczewskiej córki: Konstancja za Szymanowskim, Wincencja Nepomucena Aniela, ur. w Objezierze 7 VII 1793 r. (LB Objezierze), żona Ksawerego Lewińskiego i Joanna Nepomucena ur. ok. 1800 r. za Józefem Moszczeńskim, zmarła 6 II 1880 r. w Nowejwsi, pochowana we Wronkach miała lat 80 i była wdową (LM Wronki; Dz.P.)
(2) Fabian, syn Stefana i Gostyńskiej, spadkobierca obok braci zmarłego brata Jana, zapis na 106 zł, dany zmarłej matce przez Jana Jaskólskiego, cedował w r. 1732 Franciszkowi Dobrzyckiemu, posesorowi Rychwałdu (I.Kon.76 s.468v). Od ks. Jana Kobirzyckiego z Rajska kupił 1742 r. za 14.000 zł Wardężynko w p. kon. (I.Kal.178/80 s.374). Ożenił się w r. 1746 z Ludwiką Bogatkówną, córką Kazimierza, starosty kiślackiego i Barbary Granowskiej, wdową 1-o v. po Janie Zakrzewskim, cześniku brzeskim kujawskim, która przed ślubem, 28 VI, zapisała mu 4000 zł na swej sumie posagowej, lokowanej na wsiach Mostki i Mąkolno (I.Kon.78 s.8). Części swoje Borzęciczek i folwarków Mycielinko i Dębowiec spadłe na niego i rodzeństwo, sprzedał 1747 r. za 2120 zł Cyrylli Gajewskiej, córce Franciszka, kasztelana konarskiego (P.1289 k.117). Dożywocie z żoną spisał w r. 1755 (I.Kon.Kal.199/201 k.27v). Był w r. 1766 łowczym bracławskim (I.Kon.80 k.59,59v). Wardężynek sprzedał w r. 1776 Piotrowi z Komorza Kurcewskiemu (ib. k.80). Żył jeszcze w r. 1777 (ib.81 k.140v), nie żył 1783 r. (ib.82 k.373v).
2) Rafał, syn Wojciecha i Pstrokońskiej, w r. 1714 w imieniu własnym i brata Franciszka obierał superarbitra dla sprawy z córkami Hieronima B. (ib.73 k.273v). Nie żył w r. 1717, kiedy to jego syn Andrzej, zostający pod opieką stryjów Stefana, Franciszka i Piotra, dostał od Adama Torzewskiego zapis 1000 tynfów, które ten odebrał z rąk opiekunów jego na wykup części Wrzącej, zastawionych Andrzejowi Tokarskiemu (Ib. k.455v). Ten syn rodził się z Katarzyny Szadokierskiej, córki Władysława i Anny Krassowskiej (I.Kal.167 s.338), 2-o v. w r. 1722 żony Michała Racięckiego, 3-o v. Stanisława Chwałkowskiego, z którym dożywocie spisała w r. 1730 (P.1189 k.47; G.98 k.598), nie żyjącej 1748 r. Andrzej żył jeszcze w r. 1726, ale był wtedy małoletni, a w jego imieniu działał jako opiekun stryj Piotr (I.Kon.76 k.114, 114v). Prócz syna miał Rafał z Szadokierskiej córkę Mariannę, w l. 1750-62 żonę Jana Mochelskiego.
3) Franciszek, syn Wojciecha Pstrokońskiej, został w r. 1712 wraz z bratem Rafałem skwitowany ze sprawy sądowej przez Helenę z Żychlińskich Psarską (ib.73 k.134). Żona jego Marianna Bagińska, córka Franciszka i Elżbiety Jerzykowskiej, wdowa 1-o v. po Mikołaju Grochowickim, cześniku brzeskim, zastawiła w r. 1713 księdzu Władysławowi Trąmpczyńskiemu, plebanowi w Trąmpczynie, za 8700 zł na lat trzy swe odziedziczone po ojcu części w Dobrosołowie i Szyszłowie (G.93 k.134; P.1187 k.144; I.Kon.73 k.364). Była też dziedziczką dóbr Kąpiel w r. 1720 (I.Kon.75 k.178). W r. 1721 wraz z synem Janem Grochowickim sprzedała wsie Kąpiel, Przecław, Mieczewnica za 30.000 zł Konstantemu Kąsinowskiemu (P.1184 k.82; G.94 k.233v). Franciszek kupił t. r. za 10.000 zł wieś Gostuń w p. gnieźn. od Adama Baranowskiego (P.1181 k.141), którą w r. 1741 sprzedał za tę samą sumę swej żonie Mariannie z Bagińskich (P.1266 k.77). Nie żył już w r. 1749, kiedy wdowa prawo swe do części Dobrosołowa ustąpiła Andrzejowi Orzelskiemu (I.Kon.78 s.245). Wraz z synem Janem Grochowickim była w r. 1751 dziedziczką dóbr Gostuń i części Dobrosołowa (ib. s.516). Żyła jeszcze w r. 1752 (ib. s.600).
5. Marcjan, syn Jana, wspomniany w r. 1598 (ib.28 k.689) żonie swej Małgorzacie Mężyńskiej, chyba córce Jakuba, skarbnika kaliskiego, oprawił w r. 1614 na połowie swych części w Bielczewie i Pąchowie posag 800 zł (I.R.D.Z.Kon.18 k.279), a w r. 1626 w imieniu własnym i tej żony zawierał kontrakt z Anną z Kossowa, wdową po Jerzym Krzykowskim (ib.44 k.555v). Drugą jego żoną była w r. 1628 Elżbieta Kębłowska, córka Wojciecha (Py.143 k.41). W r. 1630 żonie tej zobowiązał się oprawić posag 2000 zł (ib.46 k.194v). W r. 1632 był wykonawcą testamentu teściowej Katarzyny z Rynarzewa Kębłowskiej (ib. k.681). W r. 1635 posesor Krampska, wsi dziedzicznej Jana łowickiego, kasztelana inowrocławskiego (ib.48 k.180v) i w tej wsi zawarł t. r. kontrakt ze swym zięciem Stefanem Gogolińskim (ib. k.195). Żona jego, spadkobierczyni swych braci, Piotra i Władysława części wsi Gorzyce w p. pyzdr., spadłej po ojcu i po braciach, sprzedała za 2000 zł Stanisławowi Żegockiemu (P.1419 k.1068). Marcjan nie żył już w r. 1639, kiedy wdowa, już 2-o v. żona Mikołaja Lisieckiego, kwitowała synów swego pierwszego męża: Stanisława, Wojciecha, Swiętosława, Marcina i Kazimierza (I.Kon.48 k.740v). Ostatni z tych synów z niej właśnie był urodzony. Z niej pochodził też syn Jan, wspomniany tylko raz w r. 1632 (ib.46 k.681). Czy starsi synowie pochodzili z pierwszej czy drugiej żony, nie wiem. O Stanisławie i Wojciechu zob. niżej. Świętosław wraz z bratem Marcinem, jako spadkobiercy brata Stanisława występowali w r. 1647 przeciwko wdowie po tym bracie (P.172 k.941). Marcin był księdzem w r. 1659, kiedy dostał zapis 200 zł od Stanisława Poklateckiego (I.Kon.56 k.402). Jako proboszcz gosławski spisywał testament 29 VII 1661 r. (Py.154 s.2). Nie żył w r. 1665 (I.Kon.58 k.339v). Kazimierz w asyście swego opiekuna, Marcina B., intromitowany został w r. 1645 do dworu w Laskowcu, własności Marcjana i Samuela Lisieckich, którzy nie uiścili się z długu 1800 zł, zapisanego jego zmarłej matce przez jej drugiego męża, też już zmarłego Mikołaja Lisieckiego, którzy nie uiścili się z długu 1800 zł, zapisanego jego zmarłej matce przez jej drugiego męża, też już zmarłego Mikołaja Lisieckiego (ib.51 k.579). Kazimierz i Jan, urodzeni z Kębłowskiej, byli bezpotomni i niewątpliwie już nie żyli w r. 1655, bo wtedy jako spadkobierca ciotki Elżbiety z Kębłowa 1-o v. B-ej, 2-o v. Lisieckiej występował Kazimierz Żegocki (ib.56 k.163). Marcjan miał też córkę Elżbietę, w r. 1635 wydaną za Stefana Gogolińskiego.
Przeglądanie 1124 pozycji zakresu Bieganowscy - Bnińscy.
891011[12]13141516
