Przeglądanie 837 pozycji zakresu Mierzewscy - Mliccy.
[1]
2345
Mierzewscy - Mliccy
kiego, kupił 1778.4/VII. r. za 60.000 zł. połowę Oborzysk w p. kośc. (P. 1360 k. 354; Kośc. 333 k. 108, 110; Cieplucha, s. 217), ale już w r. 1788 sprzedał część swego działu za 34.000 złp. Ignacemu Rożnowskiemu (Kośc. 335 k. 188). W pozostałej części Oborzysk gościniec ze stajnią, rolami i łąkami sprzedał 1791.13/I. r. za 800 złp. Michałowi Brzeżańskiemu, nabywcy części Oborzysk od Ignacego Rożnowskiego (P. 1368 k. 220v). T. r. całą pozowstałą część Oborzysk sprzedał za sumę 33.000 zł. Antoniemu Rudnickiemu, wojskiemu bydgoskiemu, i żonie jego Zuzannie ze Stępczyńskich (Kośc. 337 k. 8). Rudnicki skupił też wtedy resztę tej wsi od Brzeżańskiego i od Michała Jerzykowskiego. Andrzej M. w r. 1792 nazwany dzierżawcą Oborzysk (LB Oborzyska). Żoną jego była w latach 1773-1788 Józefata Rościeska (I. Kal. 209/213 k. 51; Kośc. 332 k. 45; Cieplucha, s. 217), zmarła jako wdowa 1801.13/V. r. w wieku lat 60 (LM Dolsk). Z synów, Józef Karol, ochrzcz. 1775.18/XI. r. (LB Oborzyska), i Kazimierz, zmarły w Dolsku 1803.30/III. r. w wieku lat 24 (LM Dolsk).
3) Antoni, syn Stanisława i Daleszyńskiej, ur. ok. 1702., wspomniany w r. 1724 (Z. T. P. 42 k. 833), wskutek nieszczęśliwego wypadku zmarł 1725.28/I. r. (LM Pawłowice).
4) Michał (Michał Krystyn), syn Stanisława i Daleszyńskiej, ur. w Kociugach, ochrzcz. 1706.5/IX. r. (LB Pawłowice). W r. 1774 podpisał się "Michał Ostoja Mierzewski", ale susceptant wpisujący ten akt w księgę grodzką nazwał go "Michałem Ostoją Leszczycem Mierzewskim" co jest ilustracją zamieszania herbowego, jakie najwidoczniej istniało w stosunku do tych dwóch rodzin M-ch (I. Kal. 214/216 k. 29). W r. 1727 zobowiązał się wobec brata Franciszka, iż mu sprzeda za 15.211 złp. swe części w Kociugach (Kośc. 357 k. 99). Kwitował się w r. 1736 z Michałem Łaszczyńskim, dziedzicem Wyganek w p. kal. z kontraktu dzierżawy tej wsi (I. Kal. 171/173 k. 329). Od Jana ojca i ks. Marcina syna, Taczanowskich wziął w zastaw w r. 1741 części wsi Paprotnia (I. Kon. 77 k. 227). Układ ugodowy dotyczący tego zastawu zawierał z Taczanowskimi i z Jadwigą z Buszkowskich Piasczyńską, posesorką tej wsi, w r. 1747 (ib. 78 s. 88). Od Stanisława Czyżewskiego w r. 1748 kupił za 10.000 złp. połowę wsi Kaczki Pośrednie w p. sier. (I. Kal. 185/189 k. 69, 69v). Tę połowę w r. 1766 zobowiązał się sprzedać za 18.600 złp. Florianowi Kiedrzyńskiemu, burgrabiemu ziemskiemu zakroczymskiemu (ib. 206/208 k. 101). Umarł między r. 1783 a 1785 (P. 1360 k. 340v, 1362 k. 188v). Po raz pierwszy ożenił się 1739.3/II. r. z Petronellą Szczytnicką (LC Góra k. Borku), po raz drugi był w r. 1748 mężem Marianny Jackowskiej, córki Jana, podstolego kruświckiego, i Teresy z Załustowskich (I. Kal. 185/189 k. 69, 69v), żjącej jeszcze w r. 1756 (Rel. Kal. 163/164 s. 2245). Trzecią jego żoną, z którą dożywocie wzajemne spisywał w grodzie sieradzkim w r. 1763, była Marianna Skrzetuska, córka Antoniego i Katarzyny z Gałczyńskich (I. Kal. 206/208 k. 101; P. 1335 k. 442, 1360 k. 340v). Tej Mariannie kontraktem z 1768.27/VI. r. zobowiązał się sprzedać za 40.000 złp. dobra Bielczew w p. kal. Józef Grabiński, współdziedziczący tam obok spadkobierców swego brata Floriana. Przy tej okazji Marianna określiła swego męża jako "uciążliwego" (I. Kal. 206/208 k. 77). Nie żyła już w r. 1776, kiedy to Michał M. w imieniu własnym i zrodzonych z niej córek, Antoniny i Józefaty, zobowiązał się ich odziedziczoną po matce wieś Bielczew za 40.000 zł. sprzedać Janowi Madalińskiemu, łowczemu nurskiemu, na spłatę długów swej zmarłej małżonki (I. Kal. 214/216 k. 23). Odstąpił w r. 1783 od zapisów wzajemnego dożywocia sporządzanych przez zmarłą żonę najpierw w grodzie sieradzkim w r. 1763, potem w poznańskim w r. 1775 (P. 1360 k. 340v). Z Szczytnickiej pochodziła córka Marianna, która w r. 1791 skwitowała Floriana Szczytnickiego, dziedzica połowy Kaczek Pośrednich, z 406 zł. prowizji od sumy 2.033 złp. o oryginalnej sumy 4.066 złp., zapisanej na tej wsi jej matce (I. Kal. 231 k. 417). Z córek urodzonych ze Skrzetuskiej, Antonina wyszła 1785.7/VII. r. w Oborzyskach za Antoniego Szadokierskiego. Wraz ze swą niezamężną siostrą Józefą ich trzecią część w Komorowie p. pozn. w r. 1789 sprzedały za 14.000 złp. Michałowi Moszczeńskiemu, podkomorzemu J.Kr.Mci (P. 1366 k. 139v). Antonina umarła na suchoty w Borku 1806.4/IX. r. i została pochowana na cmentarzu w Zdzieszu. Wiek jej podano zgoła bałamutnie na lat 60. Wspomniana wyżej Józefa czy Józefata, jeszcze zanim doszło do transakcji sprzedażnej z r. 1789, swoją część w Komorowie sprzedała w r. 1787 za 8.000 złp. Kajetanowi Skrzetuskiemu (P. 1364 k. 204). Czyżby ta transakcja nie doszła ostatecznie do skutku? Józefa żyła jeszcze w r. 1791 (P. 1368 k. 202v)
(II) Andrzej, syn Stanisława i Kurnatowskiej, wspomniany obok braci w r. 1626 (Kośc. 294 k. 97v), jeszcze nieletni, bo działający za zezwoleniem stryja Jana i starszego brata Eustachego, wespół z bratem Piotrem w r. 1629 zobowiązali się sprzedać za 6.000 złp. całe części ich w Popowie Janowi Damęckiemu (Kośc. 386 k. 47). Mierzewo Andrzej w r. 1633 sprzedał za 3.500 zł. bratu Eustachemu (P. 1417 k. 886).
(III) Piotr, syn Stanisława i Kurnatowskiej, wspomniany obok braci w r. 1626 (Kośc. 294 k. 97v), jeszcze nieletni w r. 1629 (ib. 386 k. 47), zapisał w r. 1635 swemu przyszłemu szwagrowi, Stanisławowi Gostkowskiemu, dług 2.000 złp. w posagu za siostrą Marianną (Kośc. 247 k. 190v). Żył jeszcze w r. 1637 (ib. 297 k. 346v), nie żył już w r. 1640, kiedy to brat Eustachy kwestionował autentyczność jego testamentu (P. 165 k. 698v).
(IV) Stanisław, syn Stanisława i Kurnatowskiej, wspomniany obok braci w r. 1626 (Kośc. 294 k. 97v), żył jeszcze w r. 1629 (ib. 386 k. 47).
II) Jan z Popowa M., syn Eustachego i Gnińskiej, od Łukasza Rosnowskiego w r. 1611 kupił za 4.500 złp. części we wsiach: Czarnotki, Kępa i Ociosna w p. pyzdr. (P. 1407 k. 390v), zaś w r. 1612 sprzedał je za 5.600 złp. Adrianowi Miaskowskiemu (P. 1408 k. 225). Od Abrahama Ciświckiego nabył w r. 1619 wspólnie z żoną, płacąc 10.000 złp. Nowąwieś i Nądnie z folwarkiem w p. kośc. (P. 1411 k. 378). Od Andrzeja z Rojewa Kaczkowskiego kupił w r. 1622 za 20.000 złp. wieś Sulęcino z pustym folwarkiem Borowo w p. pyzdr. (P. 1413 k. 490). Folwark Borowo i czterech kmieci w Sulęcinie sprzedał wyderkafem w r. 1622 za 3.000 złp. Jadwidze z Przecławskich Brzeskiej (ib. k. 316). T. r. części w Mierzewie, odziedziczone po ojcu, sprzedał bratu Stanisławowi (ib. k. 534v). Wydając za Zachariasza Klunowskiego córkę Zofię, zapisał mu 1626.26/VIII. r., jeszcze przed ślubem, sumę posagową 10.000 zł. (P. 1017 k. 845). Jako opiekun bratanków, synów Stanisława, ich części w Mierzewie wydzierżawił t. r. Adamowi Czaplińskiemu (Kośc. 294 k. 97v). Sulęcino z folwarkiem Borowo w r. 1628 sprzedał wyderkafem za 12.700 złp. Łukaszowi Cieleckiemu (P. 1416 k. 150v), zaś w r. 1629 dobra Sulęcino, Borowo, Reczewo, Potrzebowo w p. pyzdr. sprzedał za 25.300 złp. Hieronimowi Manieckiemu, pisarzowi ziemskiemu poznańskiemu (P. 1416 k. 499v). Żył jeszcze w r. 1631 (P. 1417 k. 226v). Żoną jego była Anna Pudliszkowska, córka Jerzego, wdowa 1-o v. po Piotrze Bronikowskim. Wzajemne dożywocie z nią spisywał w r. 1606 (P. 1405 k. 540). Doszło do ostrych zatargów między Mierzewskimi a spadkobiercami Piotra Bronikowskiego. Słudzy Jana M-go najechali dwór w Bronikowie i pono mieli go ograbić, o co zaniesiony był protest w r. 1609 (Ws. 25 k. 265v). Anna z Pudliszek ze swej strony zarzucała Janowi Bronikowskiemu, bratu swego pierwszego męża, iż pod pozorem opieki nad bratankami zagarnął bez pokwitowania klejnoty podlegające jej oprawie oraz szaty (ib. k. 207, 207v). Od męża otrzymała w r. 1625 oprawę posagu 3.000 złp. na Sulęcinie, z wyłączeniem Borowa (Ws. 206 k. 118, 118v). Żyła jeszcze w r. 1629 (P. 1416 k. 499v), nie żyła już w r. 1631, kiedy jej jedyny spadkobierca, bratanek Stanisław Pudliszkowski, jej posag 3.000 złp. dał w dożywocie Janowi M-mu (P. 1417 k. 226v). Można z
@tablica
@tablica
tego wnosić, że córka Jana i Anny, wspomniana wyżej Zofia, wydana w r. 1626 za Zachariasza Klunowskiego, już wtedy nie żyła i była bezdzietną.
III) Andrzej z Popowa M., syn Eustachego i Gnińskiej, pleban w Pobiedziskach w r. 1613 (G. 72 k. 18v), instalowany na kanonii katedralnej poznańskiej fundi Kórnik 1614.12/V. r., podał jako swój herb ojczysty Ostoję (Install., s. 81). Umarł przed 1617.17/VI. r., kiedy na kanonii tej instalowany był już jego następca (ib. s. 84).
II. Abraham Popowski cz. Mirzewski, potem tylko Mierzewski, syn Stanisława i Chełkowskiej, dziekan szamotulski w r. 1589 (Kośc. 347 k. 75), proboszcz w Goniębicach w r. 1590 (Kośc. 270 k. 573v). Był w latach 1559-1574 nieletnim (P. 900 k. 536, 923 k. 430), w r. 1578 sługa Małgorzaty z Radzewskich Dembowskiej, miecznikowej łęczyckiej (Kośc. 258 k. 49). Całą swoją część w Mierzewie, należącą mu się z działów, dał w r. 1587 bratu Eustachemu (P. 1400 k. 90v). Wtedy był jeszcze człowiekiem świeckim. Jak się zdaje, żył jeszcze w r. 1606 (P. 1405 k. 537). Zob. tablice 1, 2.
Mierzewscy, Mirzewscy h. Pawęza, pisali się z Fulsztyna, a nazwisko wzięli od wsi Mierzewa (dawniej też Mirzewo) w p. gnieźn., będącej w wieku XIII, a później własnością książęcą, potem królewską. Rycerz Przybysław z Fulsztyna otrzymał w r. 1271 od ks. Bolesława przywilej na posiadanie Mierzewa (Kozier., BNTP II s. 674). Klemens z Mirzewa w latach 1408-1411 (G. 1 k. 86, 108). Bartosz, Bartek z Mirzewa w r. 1411 (ib. k. 87).
Piotr Koserz z Mirzewa w r. 1424 (G. 3 k. 232v). Piotr Mierzewski, mąż Agnieszki, którą w r. 1440 skwitował Potencjan Słapowski z należących się jego ojcu 80 grz. (P. 14 k. 86v). Ten sam chyba Piotr, niegdyś Jelitowski, obecnie dziedzic w Mirzewie, stawił w r. 1443 świdków z linii ojczystej z herbu "Łopiany", z linii macierzystej z herbu Byliny (ib. k. 247). Piotr Koserz z Mirzewa żonie swej Jadwidze oprawił w r. 1444 posagu 60 grz. i wiana 70 na sumie zapisanej mu na Mirzewie przez króla Władysława (P. 1379 k. 72v). Wszyscy wymienieni wyżej Piotrowie to zapewne jedna i ta sama osoba, a Agnieszka to żona pierwsza, Jadwiga zaś druga. Piotr Koserz z Mirzewa nie żył już w r. 1463, kiedy Jadwiga wspomniana jako wdowa (G. 20 k. 34v). W r. 1469 mowa o niej i o jej synach niedzielnych, Janie i Marcinie (ib. k. 176, 179v, 181). Jadwiga Mirzewska żyła jeszcze w r. 1471 (G. 8 k. 49, 100), a, jak się zdaje, również i w r. 1469 (G. 20 k. 179v). Nie żyła już w r. 1481 (G. 21 k. 93v). Oprócz wspomnianych wyżej synów był jeszcze trzeci, Mikołaj, o którym słyszymy w r. 1481 (G. 21 k. 93v), i czwarty, ks. Wojciech, wspomniany w r. 1482 (G. 12 k. 4v). Córka Małgorzata, żona w r. 1469 Andrzeja Boroszewskiego, podkomorzego malborskiego, potem kasztelana gdańskiego, nie żyła już w r. 1486.
A. Jan Mirzewski zwany Polakiem, czasem Koserzem, syn Piotra Koserza i Jadwigii toczył sprawę z Janem Malczewskim i 1466 założone zostało między nimi vadium (G. 20 k. 116v). w r. 1478, dziedzic i dzierżawca (!) w Mirzewie, płacił winę szwagrowi Boroszewskiemu (G. 21 k. 60). Miał w r. 1481 sprawę z Katarzyną, żoną Jana z Grzybowa Wódek (G. 21 k. 93v). W charakterze dzierżawcy (tenutariusza) dóbr królewskich Mirzewo, pozwany był w r. 1484 przez Zuzannę Łochyńską (G. 12 k. 87). Do swej całkowitej posesji w Mirzewie dopuścił w r. 1486 szwagra Boroszewskiego, podkomorzego malborskiego, a to z tytułu należnych mu 60 grz. posagu jego zmarłej żony a swej siostry (G. 22 k. 71v). Zawierał w r. 1493 z bratem Marcinem ugodę o Mirzewo, potwierdzoną przez króla 24/VI. t. r. (MRPSum. II 207). Tego brata skwitował w r. 1495 z 50 grz. na poczet należnych sobie 100 grz. z części wsi królewskiej Mirzewo (G. 16 k. 89av), zaś w r. 1500 z 13 grz. i jednego wierdunku (P. 859 k. 166v). Jan Polak M. brał udział w r. 1504 w wyprawie do Prus i 13/IV. t. r. uzyskał zezwolenie królewskie na udanie się do "Królestwa" dla swych interesów (MRPSum. III 1449).
B. Marcin Mirzewski zw. Koserzem, syn Piotra Koserza i Jadwigi, procesowany był w r. 1481 przez Katarzynę, żonę Jana z Grzybowa Wódek z tytułu dzierżawy dwóch i pół łanów sołeckich w Mirzewie, którą jej zmarły brat, ks. Wojciech, pleban w Marzeninie, miał od zmarłej Jadwigi, matki Marcina, oraz od jego braci, Jana Polaka i Mikołaja (G. 21 k. 93v). Tenutariusz wsi królewskiej Mirzewo, zapisał w r. 1486 dług 30 grz. szwagrowi Andrzejowi z Boroszewa w posagu za zmarłą siostrą (G. 22 k. 90), zaś w r. 1691 został przez niego skwitowany ze 100 zł. z tytułu tegoż posagu (ib. k. 154). Połowę młyna wodnego oraz dziesięć i pół łanów pustych w Ciołkowie i Łabiszynku puścił w r. 1506 w 50 grz. Janowi Brzezieńskiemu (G. 25 k. 280). Z pewnością nie żył już w r. 1511 (P. 786 s. 298). Był żonaty dwukrotnie, ale nie znam jego pierwszej żony. Drugą była Katarzyna, która w r. 1495 swoją część we wsi Uniątki p. kośc. dała biskupowi poznańskiemu Urielowi z Górki, oraz jego bratankowi Łukaszowi, biorąc w zamian pół łana w Modrakowie p. pozn. i dopłatę 35 grz. (P. 1383 k. 53v). Marcin w r. 1497 oprawił jej na Mirzewie posag 50 zł., co król poświadczył 19/XI. t. r. (MRPSum. II 1100). Katarzyna wraz ze swym pasierbem Janem, oraz z drugim Janem, Nikodemem, Fryderykiem i Eustachym, synami chyba z niej zrodzonymi, dziedzice w Mirzewie, pozywani byli ok. r. 1510 przez Piotra Niemojewskiego, dzierżawcę Mieściska, w sprawie kmiecia zbiegłego z Mirzewa do części Mieściska (G. 261 k. 3). Pozywała Katarzyna Wojciecha Czeszka z Grzybowa o napad na jej sługę, Stanisława Ulewskiego, wysłanego po sprawunki do Wrześni, i odebranie mu, kiedy wracał przez Grzybowo, półtory grzywny pieniędzy, miecza i noża. Wojciech nie stanął i 1512 r. winien był płacić winę (P. 865 k. 177v). A więc z pierwszego małżeństwa pochodził syn Jan starszy, córka Dorota, w latach 1505-1548 żona Jana Miedźwiedzkiego zw. Bal, też zapewne rodziła się z pierwszej żony. Nie żyła juz w r. 1557. Z drugiej żony synowie: Jan młodszy, Nikodem, Fryderyk, Eustachy, Feliks i Piotr. Córki: Bogumiła, Apolonia, Barbara, Katarzyna, Małgorzata. Bogumiła była w latach 1515-1528 żoną Wojciecha Polickiego, pisarza ziemskiego poznańskiego, występowała jako wdowa w latach 1536-1551. Apolonia, wydana najpierw przed r. 1525 za Jana Domasławskiego, wyszła 2-o v. przed r. 1530 za Macieja Kopaszewskiego, umarła w r. 1558 lub 1559. Barbara, zaślubiona przed r. 1529 Marcinowi Żernickiemu. Katarzyna wyszła przed r. 1548 za Jana Strzałkowskiego, zmarła przed r. 1568. Małgorzata wreszcie, żona Macieja Tomickiego, oboje nie żyli już w r. 1554.
A) Jan starszy, syn Marcina z pierwszej żony, dostał 1518.11/VII. r. za zasługi położone na Węgrzech i Sląsku ekspektatywę na komandorię Sw. Jana za murami Poznania (MRPSum IV 2822), a po śmierci komandora Dłuskiego został w r. 1520 komandorem, o czym król 20/IV t. r. zawiadomił mistrza Zakonu, Jana z Rozemberka (ib. 3315). Tarczownik (scutifer) królewski, uzyskał 1509.23/IX. r. zezwolenie od udziału w wojnie dla siebie i dla swoich braci niedzielnych, Eustachego, Feliksa, Jana młodzszego, Fryderyka, Piotra i Nikodema (ib. 826). Nie przeszkodziło mu to jednak, by jeszcze t. r. w październiku we Lwowie wyjednać nadanie sobie rozmaitych dóbr położonych koło Słupcy w wojew. kaliskim, a skonfiskowanych różnym osobom za niestawienie się na wyprawę wojenną (ib. 9289), na którą sam, mimo zwolnienia, najwidoczniej stanął. Procesowali go spadkobiercy jego poprzednika na komandorii, Dłuskiego, o pewne sumy zdeponowane na ratuszu poznańskim. W tej sprawie 1524.7/V. r. zapadł dekret (ib. 13933). W sporze o pewne pastwiska i role, toczonym między nim a braćmi Niemieczkowskimi, dekret królewski wydany został 1527.29/III. r. (ib. 15091), wskutek czego t. r. dokonał z nim zamiany, dając im należące do komandorii brzegi rzeki i ziemię koło Niemieczkowa położoną, w zamian za daną przez nich komandorii ziemię z brzegiem położoną koło Chrostowa, wsi należącej do komandorii (P. 1391 k. 72). Wespół z braćmi był w r. 1524 kwitowany przez siostrę Miedźwiedzką z dóbr rodzicielskich w Mierzewie i Polskiej Przysiece (P. 869 k. 55), a 1528 r. przez siostrę Żernicką z dóbr rodzicielskich w Mierzewie (P. 871 k. 89v). Swoje części po rodzicach w Mierzewie darował w r. 1531 braciom, Janowi, Piotrowi i Fryderykowi (P. 1393 k. 449v). Zmarł w r. 1535, przed 20/VI (MRPSum IV 17882).
B) Jan młodszy, syn Marcina i zapewne Katarzyny, wspomniany ok. 1510 r. (G. 261 k. 3). Jako dziedzic w Mierzewie, kwitował w r. 1531 brata Fryderyka z wydania sobie należnych mu wedle działu sztuk bydła (G. 29 k. 218v). Swoje części po rodzicach w tej wsi darował t. r. temu bratu (P. 1393 k. 464). Żył jeszcze w r. 1534, kiedy to brat Piotr wzywał go do uiszczenia winnych mu 150 zł. (G. 30 k. 60).
C) Nikodem, syn Marcina i zapewne Katarzyny, wspomniany 1509.23/IX. r. (MRPSum. IV 826; G. 261 k. 3), żył jeszcze w r. 1524 (P. 869 k. 55).
D) Eustachy, syn Marcina i zapewne Katarzyny, wspomniany kilkakrotnie w latach 1510-1513 jako obok braci współdziedzic Mierzewa (G. 259 k. 163, 261 k. 3). Żył jeszcze w r. 1524 (P. 869 k. 55).
Przeglądanie 837 pozycji zakresu Mierzewscy - Mliccy.
[1]2345
