Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
530531532533[534]535536537538
Mierzewscy - Mliccy
Stanisław, syn zmarłego Mikołaja z Mieszkowa, w r. 1468 zeznał 31 grz. Wojciechowi z Wielkiej Łęki (Py. 15 k. 6v). Piotr M. z Ślesina, może identyczny ze wspomnianym wyżej bratem Świętosława, w r. 1469 od Andrzeja z Wielewicza i bratanicy jego Elżbiety kupił za 25 grz. część w Czucharach (dziś Suchary) p. nakiel. (N. 144 s. 81, 84). Piotr M. z Ślesina i jego ludzie z Wąwelna byli w r. 1476 godzeni przez arbitrów z Janem Baranowskim z Samsieczna (N. 145 s. 122). Od Jana z Damaborza Piotr nabył wyderkafem w r. 1478 za 2.100 zł. węg. całą wieś Słupowo (N. 144 s. 204). Od Niemierzy Kiszewskiego z Wielkiej Kluni w r. 1480 nabył za 50 grz. siedem łanów roli, z tego trzy w Czucharach i cztery w Wielkim Samsiecznie w p. nakiel. (ib. s. 225). Zasiadał w r. 1482 jako sędzia podczas roków w Nakle (ib. s. 311). Nie wiem, czy po tym samym Piotrze M-im wdową była w r. 1531 Katarzyna (Py. 25 k. 505). Nieco zbyt wielki byłby tu odstęp czasu.
Świątka i Barbara, siostry rodzone, dziedziczki w Mieszkowie, w r. 1462 pozwane przez Jana ze Sługocina o bliższość do Sługocina (Kon. 2 k. 35v). Jan z Mieszkowa, w r. 1471 brat zakonu Św. Jana Jerozolimskiego koło Poznania (P. 1385 k. 92v). Barbara i Helena, córki zmarłego Jana (Mikołaja?) M-go, miały płacić winę Andrzejowi Zasułtowskiemu (Py. 167 k. 94v). Stanisław M. ręczył w r. 1490 za Jana Dup Łowiąckiego ze Stęgoszyc Bartoszowi ze Stęgoszyc i jego synom (Py. 168 k. 89).
Mieszkowscy h. Mora z Mieszek w ziemi zakroczymskiej. Andrzej z pow. zakroczym., już nie żyjący w r. 1669, ojciec Jana, który służąc Maciejowi Pigłowskiemu, pozywał go o należność za ową służbę (P. 196 k. 183).
Chyba z tych samych pochodził Wojciech, nie żyjący już w r. 1650, którego córka Barbara, wdowa 1-o v. po Janie Grzymale, była wtedy 2-o v. żoną Wojciecha Dąbrowskiego (Z. T. P. 30 s. 446).
Mieszkowscy h. Odrowąż wzięli nazwisko od Mieszkowa w p. pyzdr., byli zaś jednego pochodzenia z Chwałkowskimi z Chwałkowa w p. kośc., a więc zapewne jak i tamci, też pieczętujący się Odrowążem, w istocie należeli do Ogończyków. Od końca w. XVII do swego nazwiska często przydawali tego "Odrowąża".
Andrzej i Jan, bracia rodzeni z Chwałkowa, mieli w r. 1482 termin ze strony Małgorzaty, żony Michała Ziemka z Łabiszyc (Kośc. 227 k. 108v). Obaj bracia, niedzielni między sobą, w r. 1485 wzywali tę Małgorzatę do okazania przywilejów i dokumentów dotyczących Chwałkowa (Kośc. 228 k. 4). Andrej Chwałkowski, dziedzic w Mieszkowie, brał w r. 1491 w zastaw od Doroty, żony Stanisława Ciświckiego, jej oprawę na Wolicy Pustej i Stramicach Pustych (Py. 168 k. 97). Ponowiła ona ów zastaw na jego rzecz w r. 1495, z warunkiem wypłacenia jej trzech grzywien rocznie (Py. 169 k. 5). Żona tego Andrzeja, Barbara, jak również jej siostra rodzona, Świątka, żona Jana Chwałkowskiego, niewątpliwie identycznego ze wspomnianym wyżej bratem Andrzeja, zobowiązały się, iż ich mężowi dokonają w ich imieniu zastawu wyderkafowego dwóch łanów Szypłowie, w tym jednego osiadłego, za sumę 30 grz. Maciejowi Wargowskiemu, dziedzicowi w Szypłowie (Py. 15 k. 367). Andrzej M. i Jan Chwałkowski, bracia rodzeni zmarłej Anny, żony Andrzeja Gorzyckiego, pozywani byli w r. 1501 przez jej syna, Jana Gorzyckiego, ale nie stanęli i mieli płacić winę (Kośc. 23 k. 9). Pozywani ponownie w r. 1502 przez tegoż siostrzeńca, wtedy również nazwani dziedzicami niedzielnymi z Chwałkowa (Kośc. 23 k. 71). Chyba wciąż jeszcze ten sam Andrzej M., nie zaś jego syn, pozywany był w r. 1510 o szkody i bezprawwia przez Mikołaja Cieleckiego, który od Elżbiety i Małgorzaty, córek zmarłego Świętosława M-go, nabył na własność połowę Wielkiego Mieszkowa (Py. 24 k. 12v). Bracia rodzeni, Mikołaj i Andrzej M-cy, występujący aż po kres lat pięćdziesiątych XVI stulecia, to niewątpliwie synowie Andrzeja Chwałkowskiego cz. M-go.
A. Mikołaj M., syn Andrzeja, w r. 1517 nabył od Jakuba Chwałkowskiego wyderkafem za 40 grz. części w Chwałkowie i Jeziorku (P. 1392 k. 128). Jednocześnie z działów przeprowadzonych z bratem Andrzejem wziął połowę dworu w Mieszkowie Polskim oraz dopłatę 6 grz. (ib. k. 136v). Bracia dokonali też wtedy między sobą podziału wziętych po obojgu rodzicach części w Mieszkowie Polskim i Niemieckim jak również w Wolicy Pustej (Py. 23 k. 30, 32). Od wspomnianego już Jakuba Chwałkowskiego w r. 1519 nabył wyderkafem za 70 grz. jego część macierzystą w Chwałkowie (Kośc. 345 k. 77). Od Małgorzaty, wdowy po Wincentym M-im a żony Szymona Łuszczonowskiego w r. 1523 kupił wyderkafem łan roli w Wolicy i folwarczek w Mieszkowie płacąc 10 grz. (Py. 23 k. 40v). Od swego brata Andrzeja w r. 1528 nabył wyderkafem za 10 grz. połowę osiadłego łana w Wolicy Pustej (Py. 23 k. 74v). Dokonał w r. 1531 z tym bratem wymiany pewnych części w Mieszkowie i Wolicy Pustej (Py. 23 k. 90, 90v). Pewne części w Mieszkowie wymieniali bracia między sobą również i w r. 1533 (ib. k. 106v). Od Anny Manieckiej i jej męża, Marcina Kolnickiego Masłka, w r. 1537 kupił za 600 grz. części wsi Osiek w p. pyzdr. (P. 1394 k. 88v). Wespół z bratem Andrzejem kupili w r. 1542 za 1.000 grz. od Jana Cieleckiego połowę Mieszkowa Niemieckiego (P. 1394 k. 498v). Od Jana Osieckiego Mikołaj w 1543 nabył smug z brzegiem i rolą zwaną Folwarczek w Osieku w p. pyzdr., dając w zamian część roli i siedliska kmiecego w tejże wsi (Py. 23 k. 164). Synowi Piotrowi, pochodzącemu z pierwszego małeństwa, dał w r. 1553 sumę 1.000 zł., wyderkafową jego matki, na połowie miasta Sarnowa i wsi Sarnówki (P. 1396 k. 119v). Obaj z tym synem kwitowali w r. 1555 córki tego Mikołaja, a siostry Piotra, Katarzynę zamężną Giżycką i Dorotę zamężną Kotowską (P. 896 k. 897v). Innemu swmu synowi, Mikołajowi, dał Mikołaj w r. 1557 dwór w Mieszkowie z przyległościami i całe części w Osieku (P. 1396 k. 486v). Skwitowany w r. 1558 z majątku po rodzicach przez inne swe córki, więc Agnieszkę zamężną Droszewską i Annę zamężną Zakrzewską (P. 899 k. 129). Jak się zdaje, żył jeszcze w r. 1561 (P. 1397 k. 50v), a nie żył już w r. 1562 (P. 904 k. 711v). Pierwszej swej żonie, Agnieszce Sarnowskiej, córce Jana, oprawił w r. 1517 posag 200 grz. na dwóch częściach połowy Mieszkowa i Wolicy (trzecią zachowując wolną) i na części Stramic, należących mu się z działów z bratem (P. 1392 k. 106v). Po przeprowadzeniu tych działów w r. 1519 zapis tej oprawy na połowie swych części Mieszkowa, Wolicy i Stramic ponowił (ib. k. 320v). Agnieszka Sarnowska wespół ze swą siostrą, panną Dorotą, otrzymała w r. 1522 od ojca całe miasto Sarnowę oraz wsie: Sarnówka, Łaszczyn, Żołędnica (ib. k. 470v), zaś w r. 1523 swoją połowę Sarnowy, i Sarnówki sprzedała wyderkafem za 1.000 zł. mężowi (ib. k. 525v). Żyła jeszcze w r. 1524 (P. 1393, luźna kartka na pocz., niepag.). Mikołaj na połowie miasta Sarnowa i wsi Sarnówka, nabytych od tej Agnieszki wyderkafem, jak również na placu i domu w Poznaniu naprzeciwko Dominikanów, a koło domu swego szwagra (soceri) Jana Sapińskiego, który to plac i dom wtedy od tego szwagra dostał (P. 1393 k. 593v), oprawił w r. 1533 posag 300 zł. drugiej swej żonie, Ewie Sapińskiej, córce Jana (ib. k. 594). Tej Ewie dał w dożywocie w r. 1546 nabytą od Jana Cieleckiego część w Mieszkowie Niemieckim oraz część w Osieku (P. 1391 k. 118). Nie żyła już w r. 1553 (P. 894 k. 744). Z pierwszej żony syn Piotr i córki. Z nich, Katarzyna, niezamężna w r. 1553 (P. 894 k. 745v), już t. r. była żoną Mikołaja Giżyckiego, a żyła jeszcze w r. 1562. Dorota, zrazu żona Melchiora Konarzewskiego, wdowa w r. 1553, już w r. 1555 była 2-o v. żoną Jakuba Kotowskiego. Z drugiego małżeństwa pochodzili syn Mikołaj i córki, Agnieszka, w r. 1558 żona Melchiora Droszewskiego, i Anna, t. r. żona Jakuba Zakrzewskiego, zmarła między r. 1561 a 1581.
A) Piotr, syn Mikołaja i Sarnowskiej, występował w r. 1550 (P. 890 k. 70). W r. 1553 w imieniu własnym i siostry, panny Katarzyny, a wespół z siostrą owdowiałą Konarzewską skasował oprawę zmarłej ich matki na Mieszkowie Polskim i Niemieckim, Wolicy Pustej i Stramicach (P. 894 k. 745v). Jak widzieliśmy, od ojca otrzynmał t. r. jego prawo wyderkafowe do dóbr macierzystych, Sarnowy i Sarnówki, jednocześnie zaś od siostry Doroty Konarzewskiej dostał jej części w Sarnowie, Sarnówce, Łaszczynie i Żołędnicy (P. 1396 k. 119v). Niedługo potem, jeszcze t. r. ustąpiła mu siostra Katarzyna, teraz już zamężna Giżycka (działająca w asyście między innymi też i stryja Jana Chwałkowskiego) swoje macierzyste części w tych wsiach (ib. k. 140). Do powyższych dóbr, nabytych od obu sióstr, jak i do macierzystej na nich sumy wyderkafowej został intromitowany w r. 1555 (Kośc. 236 k. 390, 390v). Od Jakuba Zakrzewskiego w r. 1560 otrzymał łąkę w mieście Sarnowa, sąsiadującą ze swoją łąką, dając w zamian za to łąkę w Żołędnicy, położoną nad strumykiem zwanym Modla (Kośc. 346 k. 30v). Od swych braci stryjecznych, Jana i Jakuba M-ch, w r. 1564 kupił ich połowy w Mieszkowie Polskim i Niemieckim, Wolicy Pustej oraz części w Stramicach Wielkich i Małych, płacąc im 16.000 złp. (P. 906 k. 553v, tu suma 17.000 zł., 1397 k. 342v). Swoje połowy w mieście Sarnowa i we wsiach Sarnówka, Żołędnica i Łaszczyno sprzedał t. r. za 20.000 zł. Maciejowi Chojnackiemu (ib. k. 364v). Części domu i placu w Poznaniu naprzeciwko Dominikanów w r. 1565 sprzedał za 200 zł. bratu Mikołajowi (P. 1397 k. 416). Swym córkom, Agnieszce, Katarzynie i Zofii, w r. 1572 zapisał każej po 1.200 złp. posagu (P. 920 k. 44v). Nie żył już w r. 1575 (P. 926 k. 576v). Jego pierwszą żoną była Zofia Dobczyńska z Jarocina, córka Macieja, której w r. 1553 na połowie części w Sarnowie, Sarnówce, Żołędnicy i Łaszczynie oprawił 800 zł. posagu (P. 1396 k. 113, 167v). Była ona wdową 1-o v. po Macieju Cerekwickim i t. r. jako posesorka Cerekwicy była pozywana przez spadkobierców swego pierwszego męża (Py. 174 k. 450v, 455v). Kwitowała w r. 1557 swych braci, Jana, Piotra i Wacława Dobczyńskich, ze 100 zł. węg. (Kośc. 237 k. 229v). Swej drugiej żonie, Katarzynie Pogorzelskiej, córce Piotra, oprawił w r. 1560, jeszcze przed ślubem, posag 1.600 zł. na połowie części w Sarnowie, Sarnówce, Żołędnicy i Łaszczynie, jak również na całych połowach Mieszkowa Polskiego i Niemieckiego, Walicy, Osiaka i pustki Stramic, które przypadną mu z działów po śmierci ojca (P. 1396 k. 791v). T. r., już po ślubie, Katarzyna skwitowała swojego ojca z majątku rodzicielskiego (P. 902 k. 161v). Po sprzedaży Sarnowy z przyległymi wsiami mąż w r. 1564 przeniósł oprawę 1.600 zł. jej posagu na połowę wsi nabytych od braci, to jest Mieszkowa Polskiego i Niemieckiego, Wolicy Pustej, i pustek Stramice (P. 906 k. 815v, 1397 k. 365). Będąc już wdową, wespół z pasierbem Wojciechem oraz synami, Janem, Andrzejem i Mikołajem M-mi, uzyskała w r. 1581 od Wawrzyńca Kembłowskiego zobowiązanie sprzedaży im za 1.300 zł. połowy wsi pustej Usłodzino w p. pyzdr. (P. 936 k. 172). Od synów, Jana, Andrzeja i Mikołaja, dostała w r. 1586 dożywocie na częściach w Mieszkowie Polskim, na rolach folwarcznych w tej wsi, jak również w Mieszkowie Niemieckim, na wiatraku w tym Mieszkowi oraz na stawie w Wolicy Pustej (R. Kal. 5 k. 530v). Umarła w r. 1603, po 13/IV. (LB Mieszków; P. 1404 k. 886). Ze wspomnianych wyżej synów, Wojciech pochodził z pierwszego małżeństwa Piotra. Czterej pozostali byli synami Pogorzelskiej. Zapewne jej też córkami były wymienione w r. 1572 trzy córki Piotra: Agnieszka, Katarzyna i Zofia. Z nich Agnieszka wyszła najpierw w r. 1582 za Marcina Bułakowskiego cz. Pogorzelskiego, któremu bracia jej 26/VI. t. r., jeszcze przed ślubem, zapisali jako dług 1.200 zł. posagu i 300 zł. wyprawy (P. 939 k. 31v). W latach 1595-1603 była wdową, a 2-o v. przed r. 1606 poszła za Jana Szczurskiego, a umarła przed r. 1631. Katarzynę pojął przed r. 1590 (w r. 1594 miał już czworo dzieci) Jan Tomicki, umarła przed r. 1612. Zofia wyszła w r. 1584, za Piotra Gronowskiego, umarła przed r. 1613. Kiedy wychodziła za mąż, jej brat Jan zapisał Gronowskiemu w posagu za nią 1.200 zł. (P. 942 k. 13v).
(A) Wojciech, syn Piotra i chyba Dobczyńskiej, bo, jakkolwiek wymieniany kilkakrotnie jako syn Pogorzelskiej (m. in. P. 940 k. 617), w r. 1583 nazwany wyraźnie synem rodzonym ze zmarłej Zofii Dobczyńskiej (ib. k. 618). Wspomniany obok braci w r. 1580 (P. 934 k. 349v). Od Jadwigi Zieleńskiej, żony Jana Laskowskiego, w r. 1582 otrzymał cesję oprawy jej posagu na częściach Szypłowa i Usłodzina (Py. 119 k. 29). Braciom swym, Janowi, Andrzejowi i Mikołajowi, w r. 1583 sprzedał za 3.000 złp. części w Mieszkowie Polskim i Niemieckim, w Wolicy Pustej, w pustce Stramice oraz cząstkę we wsi Osiek p. pyzdr. (P. 1399 k. 69). T. r. dał im zobowiązanie, iż, kiedy po matce(!) Katarzynie Pogorzelskiej wejdzie w posiadanie pustki Usłodzino, sprzeda ją im za 1.000 zł., oprawę zaś zmarłej swojej matki(!) Dobczyńskiej cedował im (P. 940 k. 617). Części w Szypłowie i w pustce Usłodzino w r. 1583 sprzedał za 3.000 zł. Andrzejowi Puczołowskiemu (P. 1399 k. 96v). Od Jana Biskupskiego, dziełającego w imieniu własnym i Jana Ciświckiego, kupił w r. 1586 za 4.650 zł. wieś Luciny (R. Kal. 5 k. 529v). Córce Zofii, idącej za Prokopa Kaczkowskiego, zapisał w r. 1608 sumę 1.100 zł. (Py. 134 k. 152v). Innej córce, pannie Urszuli, asygnował w r. 1612 sumę 2.000 zł. z ojcowizny i macierzyzny (P. 988 k. 841v). Część wsi Luciny, część w Niezamyślu i część w pustce Lichocza w p. pyzdr. w r. 1612 sprzedał za 10.000 złp. Adamowi Ponieckiemu (P. 1408 k. 84v). T. r. od Stanisława Przecławskiego, stolnika poznańskiego, kupił za 9.000 zł. całą wieś Glinno (P. 1408 k. 245). i jeszcze t. r. darował połowę tego Glinna synowi Andrzejowi (ib. k. 335v). Wespół z tym synem w r. 1614 zapisał córce Zofii, żonie Prokopa Kaczkowskiego, sumę 1.100 zł. (P. 922 k. 377). Żył jeszcze w r. 1615 (P. 1409 k. 584v), nie żył już w r. 1618, kiedy wraz z powyższym synem nazwany byłym dziedzicem Glinna (P. 1000 k. 807). Żoną Wojciecha była w r. 1582 Jadwiga Boturzyńska, córka Mikołaja, dziedzica Brzostkowa, i Doroty Bardzkiej (Py. 119 k. 166v; P. 1400 k. 97v). Wzajemne dożywocie spisywał z nią w r. 1583 (P. 1399 k. 126v). Miała ona zrazu oprawę 2.000 zł. posagu na Mieszkowie Polskim i Niemieckim, Wolicy Pustej i Stramicach (P. 940 k. 625v), potem z kolei na częściach Szypłowa i Usłodzina (P. 941 k. 41v), wreszcie od r. 1587 na połowie wsi Luciny i pustki Lichacza (P. 1400 k. 101). Będąc dziedziczką części wsi Liszkowo i Wola w p. inowrocł. oraz części wsi Tupadły w p. bydg., sprzedała je w r. 1588 za 366 zł. Maciejowi Bardskiemu, surogatorowi grodzkiemu i podstarościemu poznańskiemu (P. 1400 k. 97v). Żyła jeszcze w r. 1612, kiedy to oboje małżonkowie spisywali ponownie dożywocie (P. 1408 k. 339). Dzieci ich to wspomniany już kilkakrotnie syn Andrzej oraz córki, Zofia, w latach 1608-1615 żoną Prokopa Kaczkowskiego, i Urszula, w latach 1618-1646 żona Jana Grabowskiego, wdowa w r. 1654.
Andrzej, syn Wojciecha i Boturzyńskiej, jak widzieliśmy, od ojca w r. 1612 otrzymał w darze połowę Glinna. T. r. zobowiązał się wobec ojca, iż go zastąpi w zapisie na 1.600 zł. posagu i 200 zł. wyprawy danym pannie Urszuli i siostrze tej, kiedy wyjdzie za mąż, wypłaci 1.000 zł. (P. 988 k. 928). Całe Glinno Wielkie w p. pozn. w r. 1618 sprzedał za 9.000 złp. Andrzejowi Włoszynowskiemu (P. 1411 k. 63v). T. r. wespół z żoną od Macieja, Dobrogosta i Jana braci Ponińskich nabył wyderkafem za 5.000 złp. Ponino w p. kośc. (ib. k. 153v), zaś w r. 1621 od Jana Szczuckiego, również wyderkafem, za 3.500 zł. nabył wsie Ostrobótki i Ugoda w p. kośc. (P. 1412 k. 1214v). Od Magdaleny z Czeszewa, wdowy po Wojciechu Szczytnickim, wydzierżawił w r. 1626 część wsi Niałek w p. kośc. (P. 1017 k. 113). Umarł między r. 1627 a 1631 (Kośc. 294 k. 392v; N. 66 k. 203v). Swej żonie Katarzynie Czeszewskiej, córce Piotra, komornika ziemskiego kaliskiego, oprawił w r. 1612, jeszcze przed ślubem, na połowie Glinna Wielkiego 3.000 złp. posagu (P. 1408 k. 338). Oprawę tej sumy ponowił w r. 1618, kiedy Glinno sprzedał (P. 1411 k. 120v). Katarzyna zmarła między r. 1627 a 1631. Dzieci Andrzeja i jej, Adam, Ignacy i Jadwiga, wymienienni w r. 1631 jako jedni ze spadkobierców Benedykta Smoguleckiego (N. 66 k. 203v). Chyba to ta Jadwiga w r. 1635 wyszła za Herzego Henczla Mokrskiego. Oboje występowali również w r. 1636.
(B) Jan, syn Piotra i Pogorzelskiej, wspomniany obok braci w r. 1580 (P. 934 k. 349v). Piotrowi Gronowskiemu w posagu za siostrą swą Zofią w r. 1584 zapisywał sumę 1.200 zł. (P. 942 k. 13v). Wespół z bratem Andrzejem był w r. 1589 intromitowany do części w Polskim i Niemieckim Mieszkowie, Wolicy oraz w pustkach Stramicy i Usłodzinie, które to dobra przypadły w działach ich bratu Mikołajowi, oni zaś kupili je od niego za 4.000 zł., przy czym transakcja ta zeznana była w grodzie lwowskim (Py. 125 k. 54v). T. r. z działów przeprowadzonych z bratem Andrzejem wziął ojcowski stary dwór w Mieszkowie Wielkim oraz role w Mniejszym Mieszkowie, za wyjątkiem płosy posiadanej przez ich matkę, otrzymał też części w Wolicy Pustej (P. 952 k. 61v). W r. 1594 mianowany został przez szwagra Tomickiego jednym z opiekunów czwarga jego dzieci (P. 961 k. 50). Siostrze Agnieszce, owdowiałej po Bułakowskim, w r. 1595 zapisał 200 zł. długu (P. 963 k. 18v). Części w Mieszkowie Mniejszym i Większym oraz Wolicę Pustą, pochodzące ze spadku po ojcu i z podziału majątku po matce, sprzedał 1603 za 10.000 złp. bratu Andrzejowi (P. 1404 k. 886). Wspólnie z żoną w r. 1611 nabyli wyderkafem od Piotra Opalińskiego, starosty śremskiego i pobiedziskiego, za 10.000 złp. wsie Nidom i Paksin w p. gnieźn. (Ws. 204 k. 393), a jednocześnie za taką samą sumę kupili od Łukasza Opalińskiego, starosty leżajskiego wsie Lgin i Hetmanice w p wschow. (ib. k. 401v). Oboje wydzierżawili w r. 1614 od Adama Brodnickiego, pod zakładem 700 zł., połowę w Brodnicy i części w Grabianowie w p. kośc. (P. 992 k. 574v). Jan w r. 1615 nabył wyderkafem za 1.650 złp. od ks. Jana Gnińskiego, archidiakona pczewskiego i kanonika katedralnego poznańskiego, część wsi Łęki Wielkie w p. kośc. (P. 1409 k. 518). Umarł między r. 1616 a 1618 (P. 996 k. 501, 1411 k. 301). Ożenił się z Zofią z Czeszewa Sławianowską, córką Wojciecha, której 1588.1/VII. r., jeszcze przez ślubem, oprawił 2.000 złp. posagu (w tym 1.800 zł. gotowizną, a 200 zł. w wyprawie) na połowie tych swych dóbr w Mieszkowie Polskiem i Niemieckim, Wolicy Pustej, pustkach Stramicach i Usłodzinie, które przypadną mu w działach z braćmi Andrzejem i Mikołajem (P. 950 k. 26, 1400 k. 177). Oboje małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie w r. 1591 (R. Kal. 6 s. 519). Jan żonie oprawił ponownie 2.000 złp. posagu w r. 1603, tym razem na połowie dóbr, bez ich wymienienia (P. 1404 k. 1038). Jednocześnie spisane zostało ponowne wzajemne dożywocie (ib.). Zofia umarła po r. 1613. Ich synowie: Piotr, Mikołaj, Hieronim, ochrzcz. 1602.21/VI. r. (LB Mieszków), o którym nie wiem nic więcej. O Piotrze wiem tylko tyle, że w r. 1621 był jezuitą (P. 1007 k. 393), a w r. 1628 ruchome i nieruchome dobra po zmarłych rodzicach dał bratu Mikołajowi (P. 1416 k. 53).
Mikołaj, syn Jana i Sławianowskiej, poborca województwa kaliskiego w r. 1626 (P. 1017 k. 88). Od Mikołaja Chłapowskiego w r. 1619 kupił za 13.000 złp. części w Dominowie, Borzejewie, Chłapowie oraz w pustce Gierałtowo w p. pyzdr. (P. 1411 k. 470v). Od Aleksandra Kębłowskiego kupił w r. 1623 za 1.800 złp. części w Borzejewie (P. 1414 k. 425v). Jak już widzieliśmy, od brata, jezuity Piotra, w r. 1628 uzyskał donację jego dóbr rodzicielskich. Od Jana Gwiazdowskiego w r. 1629 kupił za 4.000 złp. części w Dominowie (P. 1416 k. 230v). Umarł między r. 1623 a 1633 (P. 1023 k. 115v; I. Kal. 99b s. 1628). Z żoną Zofią Chłapowską w r. 1618 spisywał wzajemne dożywocie (P. 1411 k. 301). Oboje małżonkowie w r. 1619 sprzedali wyderkafem części dziedziczne Chłapowa i Gablina za 3.900 złp. Janowi Grabowskiemu, rodzącemu się z Urszuli M-ej, stryjecznej siostry Mikołaja (ib. k. 566). Zofia umarła w r. 1639 (P. 164 k. 378v, 679v). Ich dzieci: Adam, Katarzyna, Teresa i Anna, wymienione wszystkie w r. 1633, kiedy to wraz z matką kwitowały Jana Opackiego z rozrachunku z poboru czopowego, uchwalonego w r. 1632 (I. Kal. 99b s. 1628). Z córek, Katarzyna wyszła przed r. 1640 za Stanisława Koszutskiego, a 2-o v. przez r. 1653 za Jana Boguckiego, zaś 3-o v. przed r. 1662 za Zygmunta Zakrzewskiego i umarła jako wdowa po r. 1666. Teresa i Anna, obie niezamężne, żyły jeszcze w r. 1661 (I. Kal. 125 s. 600). Wszystkie trzy siostry nazwane w r. 1642 dziedziczkami Dominowa i Sławęcina (P. 167 k. 5).
Adam, syn Mikołaja i Chłapowskiej, po ojcu dziedzic Borzejewa (P. 164 k. 679v), jeszcze nieletni w r. 1636 (P. 1033 k. 827v), występował już samodzielnie w r. 1638 (G. 80 k. 484v). Pozywała go w r. 1639 Marianna z Koszutskich Wilkowska o najazd na jej las w Wysławicach (P. 164 k. 134v). T. r., przed 13/V., został zamordowany, o co jego siostry pozywały w r. 1641 Krzysztofa Kuklinowskiego i żonę jego, Barbarę z Grabowskich (P. 166 k. 160v). Pozostała po nim pusta dziedzina zwana dawniej Płowcami w p. pyzdr. 1639.13/V. r. dana została w dożywocie Chryzostomowi Potockiemu (P. 164 k. 319). Dobra pozostałe po śmierci rodziców Adama a i po nim samym, więc: Borzejewo, Chłapowo, Gablino, Dominowo, Gierałtowo, fundum Grodzisko oraz prawa w Sławęcinie, wszystko przypadające skarbowi, zostały w r. 1644 przez komisarzy wyłonionych z sejmiku średzkiego danego Stanisławowi Szołdrskiemu, cześnikowi kaliskiemu i sędziemu surogatorowi poznańskiemu (P. 1421 k. 602).
(C) Andrzej, syn Piotra i Pogorzelskiej, wspomniany obok braci w r. 1580 (P. 934 k. 349v). Z podziału przeprowadzonego w r. 1589 ze starszym bratem Janem otrzymał dwór w Stramicach z folwarkiem i rolami (P. 952 k. 61v), ale był także dziedzicem części w Mieszkowie Polskim i Niemieckim oraz w Wolicy Pustej. Od Andrzeja Pawłowskiego w r. 1601 kupił za 3.500 złp. części Szypłowa w p. pyzdr. (P. 1404 k. 388v). Jako opiekun dzieci swoich, Mikołaja, Anny i Barbary, urodzonych z pierwszej żony, cały ich majątek w mieście Książu, spadły po Mikołaju Księskim, sprzedał w r. 1602 za 7.100 złp. Agnieszce Księskiej, wdowie po Walentym Kiełczewskim, oraz Marcinowi Jemiołkowskiemu (ib. k. 660). Od brata Jana nabył w r. 1603 za 10.000 złp. części w Mieszkowie Mniejszym i Większym oraz w Wolicy Pustej (ib. k. 886). Od Andrzeja Kębłowskiego w r. 1604 kupił za 1.300 złp. połowę Usłodzina (P. 1405 k. 2). Części Szypłowa i pustek Usłodzino w r. 1609 sprzedał za 4.800 złp. Maciejowi, Janowi i Melchiorowi braciom Skrzetuskim (P. 1406 k. 356v). Od swojego brata stryjecznego, Jerzego M-go, syna Mikołaja, kupił w r. 1609 (według zobowiązania z r. 1608) części w Mieszkowie Polskim i Niemieckim, Wolicy Pustej, oraz części stawu w Stramicach, płacąc 8.000 złp. (ib. k. 178; Py. 134 k. 134). Skwitowany w r. 1612 z dóbr ojczystych i macierzystych przez córkę urodzoną z pierwszej żony, Barbarę zamężną Rybską (P. 988 k. 622). Synowi z tejże żony, Mikołajowi, dał w r. 1619 części w Mieszkowie i Wolicy Pustej (P. 1411 k. 306v). Umarł między r. 1620 a 1624 (P. 1412 k. 60). Swojej pierwszej żonie, Dorocie Księskiej, córce Jana, jeszcze przed ślubem, w r. 1586, oprawił posag 1.500 zł. na połowie części w Polskim i Niemieckim Mieszkowie, Wolicy Pustej oraz w pustkach Stramicach i Usłodzinie, będących jeszcze pod dożywociem jego matki (R. Kal. 5 k. 555). Jego drugą żoną była Jadwiga Dembińska, córka Bartłomieja, sędziego grodzkiego nakielskiego, której w r. 1597, przed ślubem, zobowiązał się na powyższych dobrach oprawić 2.000 zł. posagu gotowizną i 300 zł. w wyprawie (N. 163 k. 382). Tej żonie dał w r. 1609 nową oprawę 2.000 złp. posagu na połowie swych dóbr (P. 1406 k. 748v), i jeszcze raz w r. 1611, tym razem na częściach Mieszkowa i Wolicy Pustej, nabytych od Jerzego M-go, teraz na sumę 2.500 złp. (P. 1407 k. 468). Oboje małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie w r. 1620 (P. 1412 k. 60). Z Księskiej był syn Mikołaj oraz córki: Anna, Zofia i Barbara, wszyscy wspomniani w r. 1600 jako współspadkobiercy wuja Mikołaja Księskiego (P. 970 k. 721v). Z nich Barbara w r. 1603 już nie żyła, a umarła zapewne w tym właśnie roku (Py. 131 k. 32). Anna 1606.18/VI. r. w Mieszkowie zaśłubiła Stanisława Wyleżyńskiego. Żyła jeszcze w r. 1623. Tylko te trzy córki Andrzeja i Księskiej występują w aktach jako spadkobierczynie matki, a jednak mimo to w r. 1612 natykamy się na Barbarę M-ą, rodzącą się z tejże Księskiej, żonę Adama Rybskiego. Istotnie czwartej córki w tych okolicznościach mało prawdopodobne. Była chyba druga z kolei, nazywana w latach 1600-1603 Zofią, potem, na pamiątkę zmarłej siostry, przezywana Barbarą, być może od swego drugiego imienia. Znamy takie wypadki. Z drugiego małeństwa pozostał tylko syn Krzysztof.
I. Mikołaj, syn Andrzeja i Księskiej, jak współspadkobierca Mikołaja Księskiego wespół z siostrami w r. 1600 skwitowany przez Jerzego Przybysławskiego (P. 970 k. 721v), jeszcze nieletni w r. 1602 (P. 1404 k. 660). Jak widzieliśmy, otrzymał w r. 1619 od ojca części w Mieszkowie i Wolicy Pustej.
II. Krzysztof, syn Andrzeja i Dembińskiej, ochrzcz. 1603.13/IV. r. (LB Mieszków). Według regestru kwitacji podymnego z r. 1629, miał w Mieszkowie 24 domy osiadłe, zaś w Wolicy Pustej na folwarku dwa, z czego winien był płacić 18 zł. (Py. 143 s. 27). Mieszkowo i Wolicę oraz pustkę Stramice wydzierżawił był Piotrowi Molskiemu, a kwitował się z nim z owej dzierżawy w r. 1634 (Py. 146 s. 50). Mieszkowo Wielkie i Małe, Wolicę Pustą i Stramice w r. 1637 sprzedał za 50.000 złp. Wojciechowi Manieckiemu (P. 1419 k. 201). Córkom swoim, zrodzonym z drugiej żony, w r. 1651 zapisał posagi po 3.000 zł. gotowizną i po 1.000 zł. w klejnotach (Py. 151 s. 158). W r. 1651 winien był płacić "kwadruplę" podymnego, wyznaczonego w obozie beresteckim, z 60 dymów majętności Rozdrażewskiego w powiatach kaliskim i pyzdrskim 120 zł. (ib. s. 212). Najwidoczniej owe majętności dzierżawił. Po skasowaniu opieki ustanowionej uprzednio dla dzieci z drugiej żony mianował w r. 1653 opiekunami: Władysława Rogalińskiego, Stanisława Pogorzelskiego, kasztelana kaliskiego, i Hiacynta M-go (ib. s. 252). Kontrakt, spisany w Rozdrażewie pod zakładem 6.000 złp. z Janem Karskim, roborował w r. 1657 (I. Kal. 122 s. 87). Umarł między r. 1660 a 1663 (Ws. 146 k. 1v; P. 1073 k. 1014). Pierwszej swej żonie, Annie z Brodowa Zielińskiej, córce Wojciecha, sekretarza J.Kr.Mci, przed ślubem, w r. 1625 oprawił 18.000 złp. posagu na połowie Mieszkowa Wielkiego i Małego oraz Stramic (P. 1415 k. 48). Nie żyła już w r. 1628, kiedy to Krzysztof pojął 2-o v. Annę z Dzwonowa Rogalińską, córkę Jakuba i Katarzyny z Biegańskich. Przyszły teść, t. r., przed śłubem córki, zapewnił mu sumę 10.000 zł. posagu, z czego 8.000 zł. gotówką, 2.000 w wyprawie (N. 176 k. 44v). Już po ślubie, 25/VIII. t. r. na tej połowie Mieszkowa Wielkiego i Małego oraz Stramic, która była wolna od oprawy pierwszej żony, oprawił tej drugiej 10.000 złp. posagu (P. 1416 k. 55v; Ws. 182 k. 29). Dożywocie wzajemne spisywali ze sobą w r. 1633 (P. 1417 k. 776). Ponowną oprawę, po skasowaniu poprzedniej, otrzymała ona od męża w r. 1637, tym razem na sumę 5.500 złp. (P. 1419 k. 267v). Żyła jeszcze 1652.3/VI. r., kiedy dokonaną przez nią kasatę oprawy aprobował jej brat Andrzej Rogaliński (Ws. 182 k. 31), nie żyła już w r. 1659 (P. 183 k. 19v). Z pierwszego małżeństwa była córka Jadwiga, o której rękę ojciec zawierał 1641.7/I. r. kontrakt z Władysławem Rogalińskim, dając jej w posagu 15.000 złp. (P. 1420 k. 438v; Ws. 182 k. 29v). Umarła ona w Smolicach 1652.8/II. r. i została pochowana u Bernardynów w Kobylinie. Z drugiej żony byli synowie: Andrzej, ochrzcz. 1632.7/II. r. (LB Mieszków), zapewne młodo zmarły, Stanisław, Maciej i Krzysztof. O Stanisławie będzie niżej. Maciej, ochrzcz. 1642.25/II. r. (LB Dobrzyca), wspomniany w r. 1659 (P. 183 k. 19v), był w latach 1663-1665 jezuitą (P. 1073 k. 381v, 1076 k. 573). Krzysztof, wspomniany również w r. 1659, kwitował w r. 1665 brata Stanisława z 744 zł., stanowiących prowizję roczną od sumy 3.729 zł., należnej mu w skutku dokonanych z braćmi działów (P. 1076 k. 983v). Z drugiej żony córki: Teresa, Zofia, Ludgarda, wspomniana w r. 1660 (Ws. 135 k. 1v), Konstancja, Marianna, Katarzyna, ochrzcz. 1643.7/IV. r. (LB Dobrzyca), Ludwika. Z nich, Teresa (Teresa Katarzyna), ochrzcz. 1629 r. (LB Mieszków), wyszła w r. 1657 za Jana Karskiego (Kurskiego?), a żyli jeszcze oboje w r. 1665. Zofia, ur. 1630.15/VII. r. w czasie zarazy, na folwarku Stramice (ib.), umarła przed r. 1661. Konstancja, wspomniana w r. 1660 (Ws. 135 k. 1v), cysterka w Owińskach w r. 1663 (P. 1073 k. 1014). Marianna, wydana przed r. 1660 za Adama Łukomskiego, wdowa w latach 1686-1712. Franciszka, jeszcze niezamężna w r. 1660 (Ws. 135 k. 1v), wydana 1-o v. przed r. 1664 za Stanisława Twardowskiego, zmarłego między r. 1665 a 1667, poszła 2-o v. przed r. 1673 za Aleksandra z Kalinowy Zarembę, zmarła między r. 1681 a 1686. Ludwika, ochrzcz. 1647.23/VI. r. (LB Wilkowyja), występowała w latach 1660-1665 jako niezamężna (Ws. 135 k. 1v; P. 1076 k. 685).
I) Stanisław, syn Krzysztofa i Rogalińskiej, pisał się Odrowążem M-im, sędzia deputat na Trybunał Koronny w r. 1686 (P. 1112 X k. 20), sędzia kapturowy wojew. poznańskiego w r. 1697 (Estr. XVII s. 46). Występował wespół z braćmi swymi i siostrami w r. 1659 (P. 182 k. 19v). Wraz z braćmi skwitowany najpierw w r. 1663 przez siostry, Teresę zamężną Karską i Mariannę zamężną Łukomską, z majątku po rodzicach (P. 1073 k. 381v), a potem w r. 1665 z tegoż majątku przez siostrę Franciszkę zamężną Twardowską (P. 1076 k. 573). Od Jerzego Manieckiego kupił w r. 1664 za 50.000 zł. Mieszkowo Wielkie i Małe, Wolicę Pustą oraz opustoszałe Stramice (Ws. 208 k. 200). T. r. z Fabianem Wilhelmem Rosenem spisywał kontrakt o dzierżawę Kąkolewa pod zakładem 6.913 zł. (Ws. 63 k. 717v). Obok rodzeństwa współspadkobierca Marianny z Bieganowskich Koszutskiej, siostry ciotecznej swej matki, cedował w r. 1665 Helenie z Bronikowskich Lipnickiej sumę 7.000 zł., pochodzącą z kontraktu o ten spadek, zawartego przez ich ojca z Andrzejem Zebrzydowskim, jak również prawo dożywotnie do wsi Kłony (ib. k. 685). Od szwagra, Aleksandra Zaremby otrzymał w r. 1674 zapis sumy 7.000, własnej siostry Stanisława a żony Zaremby, odebranej zaś od Zygmunta Grudzińskiego, starosty bolemowskiego (Py. 154 s. 335). "Bratankowi" Szymonowi M-mu zapisał w r. 1682 dług 3.000 zł. (P. 155 k. 35v). Spisał w r. 1687 testament i oblatywał go t. r. (P. 1113 IV k. 30). Bezdzietny, umarł w r. 1697, a kazanie pogrzebowe zostało wygłoszone w Poznaniu u Dominikanów (P. 256 k. 1v; Estr. XVII s. 46). Jego żoną była Zofia Chojecka, córka Piotra i Doroty z Rudnik Biskupskiej, która w r. 1663 wespół z siostrą Anną, żoną Władysława Rogalińskiego, cześnika inowrocławskiego, dziedziczne ich wsie: Golejewo, Golejewko z folwarkiem Jaskowskim, Sworowo, Łekta, Ołbino w p. kośc. sprzedały za 50.000 złp. mężowi tej Anny (P. 1425 k. 181v). Była jednak Zofia nadal dziedziczką części Chojna, na których w r. 1689 zapisała sumę 500 zł. kościołowi parafialnemu w Golejewku (Kośc. 307 k. 179). Oprawę swego posagu, w wysokości 17.500 zł., miała zrazu na Mieszkowie, ale w r. 1692, po skasowaniu poprzedniego zapisu ta oprawa została przeniesiona na połowę wszystkich dóbr (P. 1123 IV k. 28v). Potwierdziła w r. 1701 dokonaną przez siebie na rzecz Jadwigi z Rogalińskich Rydzyńskiej, cześnikowej kaliskiej, sprzedaż Chojna z przyl. (P. 1140 IV k. 114). Umarła w Poznaniu 1702.7/VI. r. (LM Golejewko).
(D) Stanisław, syn Piotra i Pogorzelskiej, wspomniany w r. 1580 (P. 934 k. 349v), być może identyczny ze Stanisławem, w r. 1582 mężem Zofii z Uścięcina, wdowy 1-o v. po Adamie Grzymułtowskim (G. 60 k. 236v, 277), jakkolwiek z drugiej strony milczenie o nim w zapisach po r. 1580, dotyczących innych synów Piotra, mogłoby wskazywać na to, iż wtedy nie żył.
(E) Mikołaj, syn Piotra i Pogorzelskiej, wspomniany w r. 1580 (P. 934 k. 349v), jeszcze nieletni w r. 1582 (P. 938 k. 1v), w grodzie lwowskim dokonał rezygnacji za 4.000 zł. swych części uzyskanych z działów braterskich w Mieszkowie Polskim i Niemieckim, w Wolicy oraz w pustkach Stramicach i Usłodzinie na rzecz braci Jana i Andrzeja, do których to części zostali oni wsprowadzeni w r. 1589 (Py. 125 k. 54v). Więcej nic o nim nie wiem, być może pozostał na Rusi?
B) Mikołaj, syn Mikołaja i Sapieńskiej, wspomniany w r. 1553 (P. 894 k. 744), dziedzic części w Mieszkowie, obydwu Wolicach i Osieku. Kupił w r. 1568 za 15.000 złp. od Andrzeja Opalińskiego, kasztelana przemęckiego, części we wsiach Gułtowo, Drzązgowo, Borzujewo i w pustkach Sokolniki, Żabice, Ostrów p. pyzdr. (R. Kal. 3 k. 89v). Części w Gułtowie i w pustce Ostrów w r. 1571 sprzedał za 8.000 zł. Stanisławowi Tuczeńskiemu (P. 1398 k. 204v). Wespół z żoną zapisywał w r. 1583 córkom Annie i Zofii posagi po 1.500 zł. każdej (P. 940 k. 598v). Skwitowany w r. 1588 przez zięcia Jana Dobrzyckiego Grzymka z 2.000 zł. posagu danego za córką Anną (P. 949 k. 275). Części w Drzązgowie i Borzujewie oraz w pustkach Sokolnikach i Żabicach sprzedał wyderkafem w r. 1588 za 1.200 złp. Wawrzyńcowi Węgierskiemu (P. 950 k. 157). Od sióstr Grudzielskich, Anny, żony opatrz. Wojciecha Włoska, i Doroty, żony opatrz. Mateusza Pagrysa, mieszczan jarocińskich, kupił w r. 1591 za 600 zł. trzy łany roli pustej w Osieku p. pyzdr. (R. Kal. 6 k. 386). T. r. skwitowany z 1.500 zł. posagu przez córkę Zofię, zamężną Dobczyńską cz. Jarocką (P. 956 k. 172v). Nie żył już w r. 1593 (P. 1401 k. 53v). Jego żoną była Zofia Smugulecka, córka Piotra, która w r. 1562 zapisywała swemu ojcu dług 400 złp. (P. 904 k. 712). Mąż na połowie Mieszkowa, obu Wolic i Osieka oprawił jej w r. 1563 posag 1.000 zł. (N. 215 k. 17). Zofia w r. 1565 sprzedała za 2.000 grz. Krzysztofowi Iwieńskiemu, nabyte wraz z dożywociem za taką samą sumę w r. 1559 od zmarłego już Jana Gwiazdowskiego, wieś Potrzymowo oraz części wsi Kościelne Gurowo jak też pustek Skrody i Jelitowo w p. gnieźn., mąż zaś na połowie swych dóbr w Mieszkowie, obu Wolicach i Osieku oprawił jej posag 2.000 złp. (P. 1397 k. 415v). Żyła jeszcze w r. 1583 (P. 940 k. 598v). Synowie: Jan, Piotr i Jerzy. Ze wspomnianych wyżej córek, Anna poszła przed r. 1589 za Jana Dobrzyckiego Grzymka, zaś Zofia zaśłubiła w r. 1591, krótko po 8/II. Macieuja Jarockiego cz. Dobczyńskiego, umarła przed r. 1604.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
530531532533[534]535536537538
