Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
544545546547[548]549550551552
Mierzewscy - Mliccy
Jakub z Mikołajewic miał w r. 1449 termin ze strony Świętosława i Adama, braci z Mikołajewic (ib. k. 11). Toczyła z nim sprawę w r. 1451 Śmichna, wdowa po Stanisławie z Mikołajewic, wespół ze swym synem Wojciechem (G. 6 k. 191v). Jakub Wężyk, występujący w latach nieco późniejszych, chyba identyczny z powyższym. Ów Jakub Wężyk, mąż Anny Czeluścińskiej, córki Tomasza, nazwanej raz "Płuczywłosową" (G. 16 k. 134), która w r. 1463 miała oprawę na folwarku w Drachowie (P. 1383 k. 191). Jakub miał w r. 1465 termin ze strony Jana, syna Stanisława z Mikołajewic, sam zaś uzyskał terminy przeciw Janowi Paczuchlowi, synowi Macieja z Mikołajewic, i przeciwko Dersławowi z Mikołajewic (G. 20 k. 97). Wraz z żoną Anną miał w r. 1468 sprawę z Katarzyną, żoną Jakuba Drachowskiego, oraz Jadwigą, żoną Szymona z Drachowa (ib. k. 161). Nie żył już w r. 1469, kiedy to owdowiałą Annę i jej syna Jana skwitowała Katarzyna Drachowska z jednej grzywny (G. 8 k. 65, 75v). Synowie Jakuba i jej, Jan i Marcin, mieli zatargi Janem, synem Dobiesława z Mikołajewic. Maciej i Teodoryk Drachowscy ręczyli w r. 1471 za tego Jana, iż będzie żyć w pokoju z wdową po Jakubie i z jej synami (G. 8 k. 43v). Annie i synom jej w r. 1473 sprzedała za 20 grz. swą część w Mikołajewicach Anna, wdowa po Jarosławie zwanym Król, dziedziczka w Wiekowie (P. 1283 k. 214), a w r. 1480 małżonkowie Katarzyna i Jan (Wężyk) z Mikołajewic ogród z przeczą o dziesięciu zagonach przed tą wsią (G. 10 k. 143v). Nie wiem, czy to tej samej Annie Wężykowej z Mikołajewic jej wujowie, Jan i Andrzej, bracia z Gurowa, stosownie do dekretu zapadłego w r. 1484, winni byli zwrócić wszystkie szaty (G. 12 k. 64v). Marcin Wężyk z Mikołajewic w r. 1481 zapisywał dług pół kopy groszy bratu Janiowi. Winien mu był też zapłacić trzy grzywny winy, bo nie stanął (G. 11 k. 7v, 8). Obaj ci bracia t. r. mieli termin ze strony Katarzyny, córki Stanisław Wężyka z Mikołajewic (ib. k. 26v), a jedocześnie sami uzyskali termin przeciw swej rodzonej ciotce Annie, córce zmarłego Jana Łaszcza (ib. k. 27). Marcin i Jan, bracia niedzielni z Mikołajewic (nazwani tu synami zmarłego Pawła), zapisali w r. 1480 dług dwie grzywny Katarzynie, żonie Mikołaja Romiei, zwanego też Czyrnia z Mniejszego Drachowa (G. 10 k. 160). Czy to nie ci sami synowie Jakuba omyłkowo nazwani tu synami Pawła?
Dobiesław z Mikołajewic wespół z Janem Łaszczem z Drachowa był w r. 1449 arbitrem przy działach między braćmi rodzonymi, Janem, Mikołajewm i Pawłem z Mikołajewic (G. 7 k. 3). Ten sam niewątpliwie Dobiesław Wężyk z Mikołajewic miał w r. 1467 sprawę z Katarzyną, wdową po Świętosławie z Mikołajewic (G. 20 k. 140v). Całą swą część w Mikołajewicach dał w r. 1469 synowi Mikołajowi (P. 1385 k. 13), ale w r. Dobiesław i jego synowie, Jan i Mikołaj, występowali wszyscy trzej jako dziedzice w tej wsi (G. 8 k. 50). Żył jeszcze ów Dobiesław w r. 1473 (P. 1383 k. 208), nie żył już w r. 1478 (G. 21 k. 21). Oprócz wspomnianych wyżej synów miał i córkę, Małgorzatę, w r. 1478 żonę Mikołaja z Malczewa. Inna jego córka, Jadwiga, w r. 1496 była chyba jeszcze niezamężną (G. 16 k. 129v).
Jan Wężyk z Mikołajewic, starszy z synów Dobiesława, wspomniany w r. 1467 (G. 20 k. 140v), dał w r. 1468 zobowiązanie Katarzynie, wdowie po Świętosławie z Mikołajewic względem uiszczenia się za głowę jej męża, którego, jak widać, zamordował (ib. k. 164). Na połowie części swych w Mikołajewicach, należnych z przyszłych działów ojcowizny, oprawił w r. 1473 posag 10 grz. żonie swej Katarzynie, córce Mikołaja z Gurowa zw. Konieczny, wdowie zaś po Janie Przyborowskim cz. Drachowskim (P. 1383 k. 208; G. 10 k. 154). Skwitowała ona w r. 1479 z półtorej grzywny Mikołaja, syna Jana Przyborowskiego, i sprzedała płosę w Mikołajewicach za dwie kopy groszy Marcinowi, synowi Pawła z Mikołajewic (G. 10 k. 67, 71v). Mąż w r. 1480 zapisał jej 15 grz. (ib. k. 154) Wspólnie z nim ogród z przeczą o dziesięciu zagonach przed wsią Mikołajewicami t. r. sprzedała Annie Płuczywłosowej, wdowie po Jakubie Wężyku, oraz jej synom, Janowi i Marcinowi (ib. k. 143v). T. r. ojcowiznę swą odebraną od tejże Płuczywłosowej, więc pięć płos z przeczą o 19 zagonach, sprzedała za siedem i pół grzywien Marcinowi, synowi Pawła z Mikołajewic (ib. k. 144). Mikołaja z Drachowa t. r. wzywała do uiszczenia półtorej grzywny (ib. k. 99v). Od tego Mikołaja zwanego też Przyborowskim otrzymała w r. 1481 zabezpieczenie siedmiu grzywien jej posagu (G. 11 k. 15). Od swoich braci, Jana i Andrzeja z Gurowa, w r. 1481 otrzymała zapis 6 grz. długu (ib. k. 45v). Mąż jej Jan dwa ślady roli w Mikołajewicach Pośrednich, położone koło płosy brata Mikołaja i koło płosy żony Katarzyny, zastawił t. r. za jedną grzywnę temuż bratu (ib. k. 18v). Trzy ślady roli ojczystej z ogrodem w Mikołajewicach w r. 1482 sprzedał wyderkafem za dwie grzywny temuż bratu (ib. k. 80). Jan Wężyk żonie swej w r. 1481 oprawił na połowie dóbr swych w Drachowie i Mikołajewicach 30 grz. posagu (P. 1386 k. 135). Ręczył za niego w r. 1482, pod zakładem 60 grz., Maciej Drachowski, iż będzie żył w pokoju z Marcinem Wężykiem z Mikołajewic (G. 11 k. 79). Oboje z żoną t. r. zeznali dług 10 skojców Michałowi Wężykowi z Mikołajewic, wiceburgrabiemu gnieźnieńskiemu (ib. k. 77v). Katarzyna skwitowała w r. 1483 Filipa i Mikołaja Drachowskich zwanych Burda (dodano "Przeborowskich"), swych bratanków, z 5 grz. (G. 12 k. 20). Jan Wężyk swoje części ojczyste i macierzyste w Mikołajewicach w r. 1483 sprzedał za 4 grz. bratu Mikołajowi (ib. k. 26v). Żył jeszcze w r. 1486 (G. 22 k. 19v), nie żył już 1496 (G. 16 k. 129v). Jego synem był Mikołaj.
Mikołaj Wężyk z Mikołajewic, syn Jana i zapewne Katarzyny z Gurowa, miał w r. 1486 termin z Janem i Andrzejem, braćmi z Gurowa (G. 22 k. 19v). Jeszcze nieletni, bo działający w asystencji stryja Przesprawa Malczewskiego i wuja Wincentego Gurowskiego w r. 1496 zeznał dług 12 grz. swej rodzonej ciotce Jadwidze celem wyposażenia jej z dóbr po rodzicach w Mikołajewicach (G. 16 k. 129v). Wzywał w r. 1497 Piotra M-go do uiszczenia 10 grz. długu (G. 17 k. 34), a w r. 1498 skwitował z tej sumy Annę, żonę Piotra, jako z części spadku po rodzicach w Mikołajewicach (ib. k. 74). Części swe tamże zobowiązał się w r. 1499 sprzedać za 50 grz. Wincentemu i Janowi, synom tego Piotra (G. 24 k. 20v). T. r. na połowie części swych w Mikołajewicach oprawił 10 grz. posagu swej żonie Barbarze (P. 1389 k. 18). Wreszcie w r. 1500, wedle tego zobowiązania, ojcowiznę swą w Mikołajewicach sprzedał za 50 grz. Annie i jej synom, Mikołajowi, Wincentemu i Janowi (P. 1389 k. 105). Tę Annę skwitował w r. 1501 z czterech grzywien, stanowiących ostatnią ratę z ceny ojcowizny w Mikołajewicach Wężykowych (G. 18 k. 277). Około r. 1510 Barbara, wdowa po Mikołaju, już wtedy 2-o v. żona Jana M-go z Mikołajewic Wężykowych (zapewne syna Piotra i wspomnianej wyżej Anny), kwitowała Urszulę M-ą z Górnych Mikołajewic, rodzoną wnuczkę swego zmarłego męża (po synu lub córce?), z 20 grz., które miała przez niego oprawione na częściach owych dóbr (G. 261 k. 73v).
Mikołaj, drugi syn Dobiesława, w r. 1469 otrzymał od ojca, jak już widzieliśmy, część w Mikołajewicach (P. 1385 k. 13). Zeznał w r. 1471 cztery i pół grzywien długu Katarzynie z Żołcza, żonie Wojciecha Czeluścińskiego (G. 8 k. 50). Winien był w r. 1478 płacić winę swej siostrze Małgorzacie, żonie Mikołaja z Malczewa (G. 21 k. 53v). Całą swą część w Mikołajewicach Pośrednich sprzedał wyderkafem w r. 1480 za 10 grz. Helenie M-ej, żonie Jana Skąpskiego Szeligi (P. 1386 k. 199). Żył jeszcze w r. 1481 (G. 21 k. 95). Zob. tablicę.
@tablica
Paweł z Mikołajewic w r. 1449 dokonywał podziału ze swymi braćmi Janem i Mikołajem, a był, jak się wydaje, z braci Najmłodszym (G. 7 k. 3). Jednym z arbitrów przy tych działach był Dobiesław z Mikołajewic, rzecz prosta nie mogli być ci bracia jego synami, chociaż wiemy, że był on ojcem Jana i Mikołaja, ale z pokolenia zapewne nieco młodszego. Paweł Wężyk z Mikołajewic, chyba identyczny z powyższym, zapewne żył jeszcze w r. 1469, nie żył zaś w r. 1470, a był ojcem Marcina i Jana. Pamiętajmy, iż wyżej była mowa o współczesnych im braciach Janie i Marcinie Wężykach. Nie ułatwi to właściwej segregacji wiadomości o nich. Marcin, syn Pawła, w r. 1469 otrzymał zobowiązanie od Mikołaja Bębenka z Mikołajewic zrezygnowanie za dwie kopy groszy płosy w Mikołajewicach (G. 8 k. 7v). Zapisał w r. 1470 Katarzynie, żonie Mikołaja Drachowskiego Czyrni, dług 13 skojców (ib. k. 91). Od Katarzyny, żony Jana z Mikołajewic (o którym było wyżej), w r. 1479 uzyskał zobowiązanie sprzedania za dwie kopy groszy jednej płosy w Mikołajewicach (G. 10 k. 67, 71v). Wespół ze swym niedzielnym bratem Janem, jako dziedzic w Mikołajewicach, w r. 1480 zeznali dwie grzywny wspomnianej już Katarzynie Drachowskiej, (ib. k. 160), ona zaś skwitowała ich wtedy z 4 grz., należnych jej z części w Małym Drachowie (ib.). T. r. od Katarzyny z Gurowa i jej mężą, Jana Wężyka z Mikołajewic, kupił za siedem i pół grzywien pięć płos z przeczą w dwunastu zagonach w Mikołajewicach (ib. k. 144). Ręczył za niego w r. 1482 Jan Kucz z Wypęczyna, iż będzie żyć w pokoju z tym Janem Wężykiem (G. 11 k. 114v). Chyba ten sam Marcin z Górnych Mikołajewic, w r. 1470 mąż Małgorzaty, byłej dziedziczki części w Rzemiechowie w p. pyzdr. (G. 20 k. 211). W r. 1485 owa Małgorzata uzyskała termin przeciw Dzietrzychowi Drachowskiemu (G. 22 k. 14). Drugi syn Pawła, Jan żył jeszcze w r. 1471, kiedy to obaj bracia mieli termin przeciwko ciotce swej Annie, córce zmarłego Jana zwanego Łaszczem (G. 11 k. 114v).
Michał Wężyk z Mikołajewic miał w r. 1463 sprawę z Jadwigą, wdową po Michale z Mikołajewic (G. 20 k. 22). Skwitowany w r. 1465 przez Jadwigę Gąsiorowską z głowy jej męża Michała (ib. k. 87v). Składał w r. 1469 cztery grzywny Annie, córce Michała z Małachowic za głowę jej ojca, którego najwidoczniej zabił (G. 8 k. 5v, 20 k. 181v). Może ten sam Michał Wężyk z Mikołajewic, wicebyrgrabia gnieźnieński, w r. 1481 (G. 11 k. 18v), był wiceburgrabią i w r. 1482, kiedy winien był płacić mu winę Mikołaj niegdy Suliński (G. 21 k. 99v).
Stanisław Wężyk z Mikołajewic, nie żyjący już w r. 1481, był ojcem Katarzyny, która w r. 1481 uzyskała termin przeciwko Janowi i Marcinowi, synom Jakuba Wężyka (G. 11 k. 26v). W latach 1486 i 1487 uzyskała dwie intromisje do dóbr ojczystych w Mikołajewicach, do czego dopuściła Anna, żona zmarłego Jakuba (G. 13 k. 41, 22 k. 85). Swoją część w tej wsi w r. 1494 albo przed tą datą sprzedała Mikołajowi Podrzeskiemu (P. 1388 k. 67; G. 16 k. 81).
Przechodzę teraz do tych M-ch z Mikołajewic podgnieźnieńskich, których nie umiem zaszeregować w żadnej z powyższych grup imioniskowych. Częste powtarzanie się jednych i tych samych imion wśród żyjących współcześnie mnogich dziedziców cząstek w Mikołajewicach każe być nader ostrożnym we wszelkich próbach identyfikacji.
Wincentemu z Mikołajewic oświadczył w r. 1435 Prandowa Sobiesierski z synem Janem gotowość sprzedania części w Mikołajewicach Nadolnych (P. 1379 k. 98v). Może ten sam Wincenty nie żył już w r. 1478, kiedy synowi jego Grzegorzowi, dziedzicowi w Górnych Mikołajewicach i w Golczewie, zapisywał 4 grz. długu Andrzej z Rabieżyc Grzybowa (G. 10 k. 25).
Rodzone siostry, Budka, Dorota i Małgorzata, swoje dziedziczne części w Mikołajewicach w r. 1436 sprzedały za 20 grz. Tomkowi z Mikołajewic (P. 1378 k. 65). Tomak Mikołajewski w imieniu Katarzyny, wdowy po Janie Grabskim, kasztelanie spisimirskim, wzywał w r. 1450 panią Granowską do uiszczenia 6 grz. (G. 6 k. 155). T. r. Tomasz z Mikołajewic na połowie dóbr swych w tej wsi oprawił 20 grz. posagu żonie swej Katarzynie (P. 1381 k. 57v). Nie wiem, czy ten sam Tomasz M. był ojcem Barbary, której w r. 1491 Maciej M. z Bębenkowych Mikołajewic (zob. wyżej) oprawił 8 grz. posagu (P. 1387 k. 158).
Maciej i Jan, bracia rodzeni, niedzielni z Mikołajewic mieli w r. 1449 termin przeciwko małżonkom, Mikołajowi i Katarzynie Drachowskim (G. 7 k. 56).
Bracia rodzeni, niedzielni, Swiętosław i Adam z Mikołajewic, mieli w r. 1449 termin z Jakubem z Mikołajewic (G. 7 k. 11). W zabójstwie Swiętosława uczestniczył Jan, syn Dobiesława z Mikołajewic, który w r. 1468 wobec Katarzyny, wdowy po zabitym, uczynił zobowiązanie za jego głowę (G. 20 k. 164, 188v). Była już 2-o v. żoną Wojciecha z Czeluścina, kiedy w r. 1471 inny uczestnik tego zabójstwa, Mikołaj, syn Dobiesława z Mikołajewic, zaspakajał ją z główszczyzny (G. 8 k. 57). Drugiegi z braci, Adama skwitował w r. 1460 Stanisław Szczytnicki z długu brata Świętosława (G. 20 k. 200). Adam Jadamowicz, nie wiem czy identyczny z powyższym Adamam, dziedzic w Wielkich Mikołajewicach, nie żył już w r. 1486, kiedy jego syn Wincenty i córka Barbara mieli termin z Andrzejem, synem Mikołaja Czyrni z Mikołajewic (G. 22 k. 75). Ten Wincenty, trzynastoletni, w asystencji swego rodzonego stryja (imienia stryja brak) a wraz z siostrą Barbarą w r. 1495 dokonali wymiany pewnych siedlisk w Mikołajewicach z Piotrem, synem Szymona z tychże Mikołajewic Wielkich (G. 16 k. 87v).
Śmichna, wdowa po Stanisławie, i jej niedzielny syn Wojciech z Mikołajewic mieli w r. 1451 sprawę z Jakubem z Mikołajewidc (G. 6 k. 191v). Andrzej z Mikołajewic ze swą siostrą Katarzyną w r. 1463 (G. 20 k. 56).
Marcin, syn Dziersława z Mikołajewic, nie żyjącego już w r. 1470, zwany niekiedy Dzierżkowiczem, miał w r. 1465 termin ze strony Jakuba Wężyka z Mikołajewic (G. 20 k. 97), zaś w r. 1496 pozywał sam Piotra z Drachowa (ib. k. 183). W r. 1470 kupił od osiadłego w Gnieźnie Wojciecha z Mikołajewic jego część ojczystą w tej wsi (P. 1385 k. 66v). Miał w r. 1471 termin ze strony ks. Marcina Niechanowskiego, dra dekretów (G. 20 k. 233). Żona jego, Dorota z Rzemachowa, wespół z siostrą Małgorzatą, żoną Michała z Woli, części po rodzicach w Rzemiachowie w p. pyzdr. w r. 1470 sprzedały za 10 grz. Janowi Borkowi z Niwki (P. 1385 k. 66 v). Dorota swoją część wsi Gostom w p. gnieźn. sprzedała jednocześnie za 30 grz. Tomaszowi niegdy z Rzemachowa, dziedzicowi w Gostomiu (ib. k. 66). Marcin na połowie swych części w Mikołajewicach oprawił jej wtedy 20 grz. posagu (ib. k. 66).
Jan, syn Stanisława z Mikołajewic, miał w r. 1465 termin przeciwko Jakubowi Wężykowi z Mikołajewic (G. 20 k. 97). Stanisław, syn zmarłego Wojciecha z Mikołajewic, w r. 1466 intromitowany do wsi Rogalino, oprawnych Krystyny, wdowy po Bernardzie Rogalińskim (G. 20 k. 110v) Ten Stanisław wespół z bratem rodzonym Wojciechem, w asyście stryja i wuja, to jest Bartosza i Zbyluta z Mikołajewic, t. r. kwitował jej syna Jana Rogalińskiego z głowy ich ojca (ib. k. 126v). Anna, córka zmarłych Michała i Jadwigi zwanych Fola (Phol?), dziedziców z Mikołajewic, współspadkobierczyni ojca, w r. 1469 skwitowała z jego głowy Michała Wężyka z Mikołajewic, który uiścił się z czterech grzywien (G. 8 k. 5v, 20 k. 181v). Jan, syn zmarłego Filipa z Mikołajewic, godził się w r. 1470 za pośrednictwem arbitrów z Franciszkiem, synem Filipa z Grzybowa Rabieżyc (G. 8 k. 89v). Grzegorz z Górnych Mikołajewic należał w r. 1471 do poręczycieli Piotra z Marzenina w sprawie o zabójstwo (G. 20 k. 230). Na jego rzecz Anna, żona Macieja Koszko z Grzybowa Rabieżyc zobowiązała się w r. 1478 zrzec swego spadku po matce Jadwidze i po wujach w Golczewie Małym w sumie 12 grz. (G. 10 k. 25).
Do części w Mikołajewicach Mikołaja M-go i jego żony Anny wr. 1481 intronmitowana Helena M-a, żona Jana Skąpskiego Szeligi, mocą zapisu wyderkafowego (G. 21 k. 95). Już w r. 1479 wzywała Mikołaja do uiszczenia się z 11 grz. (G. 10 k. 66) W r. 1486 ten Mikołaj zapisał 3 grz. długu Helenie, wtedy już wdowie (G. 22 k. 29v). Jan z Mikołajewic trzy bruzdy "alias włócze", będące jego ojcowizną w Mikołajewicach, położone koło ogrodu brata jego Mikołaja, w r. 1482 sprzedał wyderkafem za 3 grz. temuż bratu (G. 11 k. 80), zaś w r. 1483 sprzedał mu swe dobra po rodzicach tam położone, biorąc za nie 4 grz. (G. 12 k. 26v). Piotr z Mikołajewic ze swą żoną Jadwigą z Wypęczyna mieli w r. 1483 sprawę z Janem Kuczem z Dobrej, jak również z jego żoną a siostrą Jadwigi, Elżbietą z Wypęczyna. Szło o podział ojcowizny tych sióstr w Małym Malczewie cz. Wypęczynie. Przyznano tym małżonkom posiadanie połowy młyna w Małym Malczewie (G. 12 k. 38v, 39). Wedle dekretu z r. 1484, zapadłego już po śmierci Jadwigi, Piotr winien był zwrócić jej siostrze wszystkie pozostałe po niej szaty (G. 12 k. 63).
Katarzyna M-a, żona Jana z Płaczek, w r. 1489 sprzedała za 30 grz. swoją część po rodzicach, bliższość po stryju oraz inne bliższości w Mikołajewicach Stanisławowi Podrzeckiemu (G. 13 k. 105), a transakcja ta została powtórzona, ale już za sumę 20 grz., w r. 1491 (P. 1387 k. 158). Mikołaj M. w r. 1489 ręczył za Annę, wdowę po Kiełczu z Małachowa Złych Mięsic, i za jej synów, że będą żyć w pokoju z Janem z Małachowa (G. 13 k. 171). Urszula, córka zmarłego Marcina M-go, wzywała w r. 1497 Jana Wygrozowskiego Knapa do uiszczenia czterech i pół grzywien (G. 17 k. 27v). Marek M., mąż Katarzyny (Wygrozowskiej), nie żył już w r. 1499, kiedy jego córka Urszula, działając w asyście stryja Przesprawa Malczewskiego i wuja Stanisława Małachowskiego, skwitowała wuja Jana Wygrozowskiego z posagu, który matka jej, wdowa po Marku M-im, wniosła była na Mikołajewice (G. 24 k. 42v). Mikołaj M., w r. 1500 występował jako wuj Małgorzaty Cucharskiej, zakonnicy w Gnieźnie (P. 1389 k. 97v). Katarzyna M-a, żona Wojciecha M-go zwanego Wielun(?), wina była w r. 1505 stawić swą siostrę Jadwigę, żonę Grzegorza, mieszczanina w Kiszkowie, aby ta zrezygnowała cała swą część w Mikołajewicach Stanisławowi Gurowskiemu (G. 25 k. 378v).
Mikołaj M. kwitował w r. 1510 Macieja Korzkiewskiego z 6 grz. z bliższości po Annie Drachowskiej (G. 19 k. 177). Ów Mikołaj, będąc już księdzem, około r. 1514 całą część po tej ciotce w Drachowie Romiejewie sprzedał za 30 grz. Marcinowi Korzkiewskiemu (G. 335a k. 21). Wawrzyniec z Mikołajewic nie żył już około r. 1510, kiedy wdowa po nim Małgorzata skwitowała ze swych dóbr rodzicielskich swego brata Stanisława Małachowskiego z Małachowa Wierzbięcic (G. 261 k. 104v). Bartłomiej M. na połowie swych dóbr w Małachowicach p. pyzdr.(!) w r. 1517 oprawił posag 20 grz. żonie Katarzynie Pigłowskiej, córce Jana (Py. 23 k. 25). Urszula M-a, wdowa po Macieju Gałczyńskim Korczaku, swoją część w Górnych Małachowicach sprzedała w r. 1518 za 15 grz. Andrzejowi Małachowsmkiemu Koziełowi, zachowując sobie jedną trzecią owej części (G. 335a k. 47v). Marcin M., już nie żyjący około r. 1518, wziął był 10 grz. posagu za żoną Klarą Skąpską, córką Jana Skąpskiego Szeligi. Odziedziczył to po matce Jakub M., ale około r. 1518 i on już nie żył a był bezpotomny (G. 259 k. 97v).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
544545546547[548]549550551552
