Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.

[611]

Morawscy - Myśniewscy
Morawscy h. Nałęcz
b) Franciszek (Franciszek Maria Józef), syn Stanisława i Duninówny, ur. w Plancie 1927.6/XII. r., ukończył w r. 1952 studia prawnicze na Uniw. Poznańskim, ożenił się w Szczecinie 1957.23/II. r. z Felicją Chełkowską, córką Szczęsnego i Krystyny z Urbanowskich, ur. w Dzierżanowie 1928.10/XII. r., rozwiedzeni w r. 1962.

c) Stanisław (Stanisław Maria Józef), syn Stanisława i Duninówny, ur. w Plancie 1929.2/II. r., wyświęcony na kapłana w r. 1951, przeor filipinów w Radomiu.

d) Edward (Edward Maria Józef), syn Stanisława i Duninówny, ur. w Plancie 1936.19/III. r., inż. mgr Politechniki Warszawskiej, pracuje w biurze kontraktacyjnym Fabryki Samochodów Żerań. Ożenił się w Kowali 1965.11/IX. r. z Małgorzatą Herniczkówną, córką Józefa i Elżbiety z Lipińskich, ur. 1936.1/I. Syn Stanisław, ur. w Warszawie w r. 1968. Córka Katarzyna, ur. tamże 1966.29/VII. r.

e) Marian (Marian Józef), syn Stanisława i Duninówny, ur. w Plancie 1937.26/X. r., pracownik u Cegielskiego, ożenił się w Poznaniu 1965.24/IV. r. z Izabelą Chłapowską, córką Konstantego z Mościejewa i Marii z Biegańskich. Syn Tadeusz, ur. w Poznaniu 1966.6/II. r.

b. Edward (Edward Maria), syn Tadeusza i Iżyckiej, ur. w Złotym Potoku 1892.6/III. r., walczył pod Lwowem w latach 1918-1919 i na froncie południowo-wschodnim w r. 1920. Podporucznik, odkomenderowany w r. 1921 do MSZ, gdzie pracował do r. 1930, w centrali w Wydziale Niemieckim i na placówkach w Berlinie i Bukareszcie. Przeszedł w stan spoczynku jako radca MSZ. Osiadł w Karminie. Pełnił wiele funkcji społecznych, a od r. 1938 zasiadał w senacie. W ostatnich latach życia piszącemu te słowa pomagał w zbieraniu materiałów archiwalnych. Umarł w Poznaniu 1961.30/VIII. r., pochowany na cmentarzu na Winiarach. Ożenił się w Poznaniu w kościele Św. Wojciecha 1924.30/IV. r. z Zofią (Zofią Marią Antoniną) Turnianką, córką Stanisława z Objezierza i Barbary z Mańkowskich, ur. w Objezierzu 1899.1/VII. r., zmarłą w Poznaniu 1970.17/IX. r. Synowie: Kajetan, Stanisław i Roger. Córka Anna, ur. w Poznaniu 1936.1/II. r., inż. mgr Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, wyjechała w r. 1962 do Kanady i w Montrealu 1964.10/X. r. wyszła za Macieja Kurnickiego.

a) Kajetan, syn Edwarda i Turnianki, ur. w Poznaniu 1925.12/IV. r., odbył studia politechniczne w Londynie zdobywając tytuł inżyniera. Od r. 1955 mieszka w Kanadzie. Zaślubił w Londynie 1951.29/V. r. Marię Magdalenę Sawicką, córką Witolda i Janiny z Brzozowskich, ur. w Wilnie 1929.29/V. r. Synowie, Jacek, ur. w Cornwall w Kanadzie 1956.1/V. r., i Paweł, ur. tamże 1963.12/IX. r. Córki, Barbara, ur. w Londynie 1953.12/I. r., i Magdalena, ur. w Cornwall 1958.29/V. r.

b) Stanisław, syn Edwarda i Turnianki, ur. w Bukareszcie 1926.12/IX. r., zamieszkały w Poznaniu. Portier w Szpitalu Kolejowym.

c) Roger, syn Edwarda i Turnianki, ur. w Poznaniu 1929.15/IV. r. po ukończeniu studiów politechnicznych w Londynie osiadł w r. 1955 w Kanadzie, pracując tam w Kanadyjskim Towarzystwie Lotniczym. Ożenił się w Hadze 1962.27/IV. r. z Marią Małgorzatą Sariusz Bielską, córką Tomasza i Marii z Przesmyckich, ur. w Rotterdamie 1931.27/II. r. Syn Edward (Edward Roger Korneliusz), ur. w Montrealu 1965.18/XII.

c. Adam (Adam Maria), syn Tadeusza i Iżyckiej, ur. w Złotym Potoku 1897.6/VI. r., poległ w kampanii francuskiej w lipcu 1940 r., służąc jako oficer w wojsku polskim. Ożenił się w Wierbce 1922.17/IX. r. z Marią (Marią Anną) Moes, córką Aleksandra i Janiny z Miączyńskich, ur. w Wierbce 189..30/IX. Synowie: Tadeusz, Andrzej i Paweł.

a) Tadeusz, syn Adama i Marii Moes, ur. w Warszawie 1923.2/VIII. r., mgr prawa i mgr geologii Uniw. Jagiellońskiego, starszy asystent Uniw. Wrocławskiego.

b) Andrzej, syn Adama i Marii Moes, ur. w Wierbce 1925.15/X. r., mgr prawa Uniw. Jagiellońskiego, prowadził w Krakowie wytwórnię krawatów. Ożenił się w Krakowie 1952.12/I. r. z Agnieszką Dzieduszycką, córką Stanisława i Anny z Komierowskich, ur. 1931.21/I. r. Synowie: Adam, ur. w Krakowie 1952.10/XI., Paweł, ur. tamże 1955.1/II. r., Tomasz, ur. tamże 1961.25/VI. r. Córka Anna, ur. tamże 195..24/V.

c) Paweł, syn Adama i Marii Moes, ur. w Warszawie 1929.10/XI. r., mgr filozofii Uniw. Jagiellońskiego, historyk sztuki, zaślubił w Kielcach 1953.24/IV. r. Wandę Rafalską, córkę Zygmunta, inżyniera, i Felicji z Brykalskich, też historyka sztuki. Syn Krzysztof, ur. w Kielcach 1955.7/V. r.

(4) Zdzisław, syn Kajetana i Łempickiej, ur. w Jurkowie 1859.4/XI. r., radca sekcyjny w Ministerstwie do spraw Galicji w r. 1899, rzeczywisty radca stanu i sekretarz tego ministerstwa, minister do spraw Galicji w latach 1914-1916, autor studiów z dziejów renesansu włoskiego, umarł w Krakowie 1928.21/I. r. i tam pochowany (Dz. P.). Był bez żenny.

III) Stanisław, syn Pawła i Kaczkowskiej, wspólnie z bratem Jakubem w r. 1686 kwitował się z bratem Pawłem (P. 1111 V k. 3v). Od Stanisława Russockiego w r. 1694 kupił za 29.150 złp. Bobolczyno w p. pozn. (P. 1127 V k. 44v). Wieś Bednary w p. gnieźn. w r. 1695 sprzedał za sumę 12.800 złp. Antoniemu Objezierskiemu (P. 1129 II k. 108v), bratu swej żony. Bobolczyno w r. 1717 sprzedał za 30.000 złp. Janowi Bronikowskiemu i Konstancji Eleonorze z Mielęckich małżonkom (P. 1155 k. 156v). Cedował w r. 1716 pewną sumę Franciszkowi Rutkowskiemu i przy tej okazji zwał swego ojca "Dzierżykrajem Morawskim" (P. 1150 k. 38v). Sam niewątpliwie też tak się pisał, bo go w r. 1718, już zmarłego, tak mieni zięć Rutkowski (P. 1157 k. 8v). Umarł zatem w r. 1717 lub 1718. Jego żoną, zaślubioną w r. 1691, między 3/XI a 19/XI, była Teresa Objezierska, córka Rafała i Joanny z Twardowskich, wdowa 1-o v. po Mikołaju Koczorowskim, która mu wniosła 6.000 zł. posagu (Ws. 76 k. 322v; P.1145 k. 91v). Będąc już wdową, zapisała w r. 1721 synom swym, Leonowi i Janowi M-im sumę 4.000 złp. (P. 1179 k. 61). W r. 1722 była już 3-o v. żoną Tomasza Wyganowskiego (P. 1186 k. 94v). Żyła chyba jeszcze w r. 1737 (P. 1240 k. 72v), nie żyła już w r. 1747 (G. 98 k. 146). Synowie: Leon, Jan i Wojciech. Z córek, Róża Dorota, ochrzcz. 1694.31/VIII. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Joanna (Joanna Helena), której brat przyrodni Franciszek Koczorowski w r. 1703 dał klejnoty pozostałe po matce (P. 1143 I k. 32), ojciec zaś w r. 1711 zapisał jej sumę 10.000 złp. (P. 1146 I k. 74). Była ona w r. 1716 żoną Franciszka Rutkowskiego, którego zaślubiła może właśnie t. r. Żył on jeszcze w r. 1728 a w r. 1743 Joanna była 2-o v. żoną Kaspra Wyganowskiego. Oboje ci małżonkowie zmarli między r. 1748 a 1751.

(I) Leon, syn Stanisława i Objezierskiej, ur. w r. 1697, dr. obojga praw, otrzymał święcenia kapłańskie w r. 1724, był potem kolejno, wikarym i proboszczem w Osiecznie, kanonikiem kamienieckim w r. 1726 (P. 1204 k. 76), plebanem w Modrzu w latach 1728-1735 (LB Św. Maria Magdal., Pozn.; P. 1240 k. 72v). Instalowany na kanonię poznańską fundi Drożdżyce 1730.23/III. r., delegat kapituły katedralnej poznańskiej na Trybunał Koronny w r. 1736, oficjał i wikariusz generalny czerski w r. 1738 lub 1739, audytor biskupi 1738 r., instalowany t. r. na kanonię gnieźnieńską fundi Sarb, generalny prokurator kapituły gnieźnieńskiej w latach 1743-1756, a grona tej kapituły zasiadał na Trybunale Koronnym najpierw w latach 1741 i 1746 jako wiceprezydent, w latach 1752 i 1762 jako prezydent. Instalowany na kanclerstwo gnieźnieńskie 1759.25/X. r., archidiakon poznański 1760.22/IX. r., obrany archidiakonem gnieźnieńskim 1762.24/IV. r., instalowany na ten urząd 9/XII. t. r. Za rządów prymasa Podoskiego wikariusz generalny i oficjał gnieźnieński (Korytkowski; Nowacki II). Wespół z braćmi, Janem i Wojciechem w r. 1719 odkupił od Jana bronikowskiego i żony jego Konstancji Eleonory z Mielęckich za 30.000 zł. wieś Bobolczyno, sprzedaną przez ojca (P. 1169 k. 46), zaś w r. 1726 wspólnie z Wojciechem to Bobolczyno, stosowanie do zobowiązania z r. 1720, sprzedali za taką samą sumę bratu Janowi (P. 1204 k. 76). Swym stryjecznym, Rochowi i Teodorze, ks. Leon zapisaL w r. 1725 sumę 10.000 zł. (G. 94 k. 377). Będąc jednym ze spadkobierców stryja Jana, kasztelana przemęckiego, swoją i brata Wojciecha część w dobrach Wziąchowo, Małgowo i w folwarku Turczyna p. pyzdr. w r. 1721 sprzedał za 5.143 złp. Józefowi Zbijewskiemu (P. 1189 k. 10v). Od Józefa Duszyńskiego, działającego w imieniu swych dzieci, kupił 1750.10/I. r. za 6.800 złp. części dóbr Łanowo i Przywóz Patrzyczyzna w ziemi wieluńskiej (G. 98 k. 343). Od Wojciecha Krzywosędzkiego w r. 1754 kupił za 24.000 złp. Budzisław Wielki cz. Kościelny w p. gnieźn. (P. 1313 s. 242v) i t. r., 17/XII, tę wieś sprzedał bratankowi Franciszkowi (G. 98 k. 704v, 705). Wspólnie z bratem Janem spadek po zmarłym bracie Wojciechu, sędzim ziemskim wschowskim, jak również przyszły spadek po jego żonie, cedowali w r. 1775 Wojciechowi M-mu, bratankowi ze stryjecznego ich brata (G. 102 k. 15v). We wsi Dąbrówce po spaleniu się tam w r. 1774 kościoła ks. Leon wystawił nowy, drewniany. Drewniany kościół wystawił też w r. 1752 w Opatówku, swojej wsi prestymonialnej (Korytkowski; Łukaszewicz). Umarł w Gnieźnie 1780.23/V. r., pochowany w kaplicy Św. Krzyża (LM Katedra, Gniezno)

(II) Jan, syn Stanisława i Objezierskiej, deputat na Trybunał Koronny w r. 1753 (LB Zajączkowo), pisarz subdelegat grodzki poznański w r. 1754 (P. 1313 k. 194v), przysięgał na urząd pisarza grodzkiego poznańskiego 1755.12/VII. r. (P. 1314 k. 115), mianowany surogatorem grodzkim wschowskim 1758.12/VI. r. (Ws. 92 k. 145v), wojski poznański w r. 1760 (G. 99 k. 255v). Jak już wiemy, współnabywca wraz z braćmi Bobolczyna od małżonków Bronikowskich, otrzymał w r. 1720 od braci zobowiązanie sprzedania mu tej wsi, nabył zaś ją od nich ostatecznie w r. 1726. Jako jeden ze spadkobierców stryja Jana, kasztelana przemęckiego, został w r. 1721 obok innych spadkobierców skwitowany przez Zofię ze Zdzychowskich Trzcińską (P. 1179 k. 76). Były posesor Sadów w p. pozn., scedował w r. 1723 sumy Melchiorowi Nieżychowskiemu (P. 1191 k. 295v). Dziedzic Przystanek, dóbr kupionych w r. 1728 za 27.000 złp. od szwagra Franciszka Rytkowskiego (P. 1214 k. 26) w r. 1729, według układu przyjacielskiego z r. 1721, kupił za 750 zł. od Kaspra Henryka Konarskiego łąki w Lubosinie, przylegające do Przystanek (P. 1218 k. 14v). Posesor Budzisławia Mniejszego, wsi należącej dawniej di stryja Jakuba M-go, w r. 1735 (P. 1240 k. 88v, 1241 k. 1), uzyskał w r. 1736 od współspadkobierców tego stryja, więc od Kajetana, starościca gniewkowskiego, i od Rocha M-ch, cesję ich praw do pozostałych po stryju dóbr Budzisław i Zebrzyna w p. gnieźn. (I. Kon. 77 k. 50). Od sióstr Woźnickich, Katarzyny zamężnej Sczanieckiej, podczaszyny dobrzyńskiej, i Marianny zamężnej Ruszkowskiej, w r. 1763 kupił wieś Dąbrówkę (G. 100 k. 392, 393). Jako już dziedzic tej wsi, w r. 1782 kwitował się wzajemnie z Antonim Swinarskim z toczonych procesów (G. 109 k. 124v). Po bezdzietnej śmierci córki swej Bibianny, zamężnej Bojanowskiej, wyprocesował w r. 1783 od Bojanowskich zwrot 8.000 złp. jej posagu, z czego ich skwitował w r. 1784 (P. 1351 k. 103). Skwitowany w r. 1785 przez zięcia Macieja Kowalskiego z 13.000 złp., z sumy posagowej 20.000 złp., zapisanej w r. 1777 pierwszemu mężowi córki Zofii, Janowi Mańkowskiemu (P. 1362 k. 465). Dąbrówkę sprzedał 1787.3/VI. r. za 70.000 złp. mężowi swej wnuczki, Andrzejowi Gorzeńskiemu, regentowi ziemskiemu wschowskiemu, sprzedał mu również i Przystanki, t. r. kwitując go z 96.000 złp. ceny tej wsi (P. 1373 k. 10, 11). Niemniej, jeszcze w r. 1790 występował jako dziedzic Przystanek z przyległościami (P. 1350 k. 113v). Jego pierwszą żoną była N. Przybysławska, córka Kazimierza i Katarzyny z Kawieckich, z którą żył, jak się zdaje, nader krótko (P. 1283 k. 141). Drugą żoną była w r. 1722 Katarzyna Sczaniecka, córka Franciszka i Konstancji z Wilczyńskich (P. 1187 k. 8v). Dożywocie wzajemne spisywał z nią w r. 1776 (P. 1353 k. 288v). Umarła w r. 1788 (w Dąbrówce?) pochowana 10/V u Reformatorów w Szamotułach (LM Ostroróg; Nekr. Reform., Szamot.). Z pierwszej żony był syn Franciszek. Z drugiej synowie: Andrzej, Stanisław, Ignacy, który w r. 1755 od stryja Wojciecha dostał zapis 15.000 złp. (P. 1315 k. 137v), Jan, zmarły 1755.13/VI. r. pochowany w Poznaniu u Dominikanów (LM Św. Maria Maria Magdal., Pozn.) wreszcie Anastazy Leon, ochrzcz. 1728.6/IX. r. (LB ib.), zapewne zmarły dzieckiem. Z córek urodzonych z drugiej żony, Konstancja wyszła 1754.25/XI. r. w Gnieźniue za Wojciecha Miaskowskiego. Od swego stryja Wojciecha uzyskała w r. 1755 zapis 5.000 złp. (D. 1315 k. 137v). Umarła w Opatówku 1760.10/II. r., pochowana u Dominikanów w Poznaniu. Bibianna, niezamężna w r. 1745 (LB Zajączkowo), w latach 1748-1750 żona Mikołaja Bojanowskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1783. Wreszcie Zofia, ur. około r. 1738, niezamężna w r. 1755, kiedy stryj Wojciech zapisał jej 2.000 złp. (P. 1315 k. 137v), poślubiła w r. 1765 Jana Mańkowskiego z Rudek, zmarłego 1782.12/III r., już 1782.11/IV r. w Ostrorogu wyszła 2-o v. za Macieja Kowalskiego, a umarła nagle w Przystankach 1788.17/IV. r., pochowana w Szamotułach u Reformatorów.

1. Franciszek, syn Jana i Przybysławskiej, regent grodzki pyzdrski w r. 1754 (I. Kon. 78 s. 817; LB Zajączkowo), wojski poznański w r. 1763 (LB Opalenica). Plenipotent w r. 1746 swej ciotki panny Rozalii Przybysławskiej (P. 1283 k. 141). Jak już widzieliśmy, w r. 1754 od stryja ks. Leona M-go nabył Budzisław Kościelny. Umarł bezpotomnie przed r. 1766. Jego żoną była Rozalia Bnińska, córka Rafała, kasztelaana śremskiego, i Marianny z Kwileckich, nazwana w r. 1767 "wojską poznańską" (LB Pniewy). W r. 1768 była 2-o v. żoną Franciszka Krzyżanowskiego, pisarza ziemskiego poznańskiego, zaś 3-o v. w Chrzypsku 1772.9/II. r. wyszła za Józefa Moszczeńskiego, kasztelana lędzkiego (LC Czarnków), umarła zaś 1796.26/XI. r., mając 73 lata, pochowana w kościele otorowskim (LM Otorowo).

2. Andrzej, syn Jana i Sczanieckiej, skarbnik poznański w r. 1766 r. (G. 100 k. 208), wojski mniejszy poznański w r. 1773 (I. Kon. 80 k. 260v), w końcu miecznik poznański (G. 105 k. 108v). Od stryja Wojciecha, wtedy podsędka ziemskiego wschowskiego, który podawał go do chrztu i wychowywał, uzyskał w r. 1755 zapis 25.000 złp. (P. 1315 k. 137v). Dziedzicem Budzisławia Kościelnego cz. Wielkiego, odziedziczonego po zmarłym bracie Franciszku, był już w r. 1765 (G. 100 k. 147, 208, 340v, 346v). Na Budzisławiu Kościelnym w r. 1773 zabezpieczył sumę 4.500 złp. Janowi Józefowi Czaplickiemu (I. Kon. 80 k. 260v). Nie żył już w r. 1778 (G. 105 k. 10bv). Żoną jego, zaślubioną 1768.2/II. r. była Elżbieta Będorska, córka Wawrzyńca, podczaszego łomżyńskiego, i Katarzyny z Mańkowskich (LC Stary Gostyń). Jako wdowa po mieczniku poznańskim występowała w r. 1778 z nieletnimi córkami, józefą i Julianną (G. 105 k. 37, 108v). Umarła między 1780.11/VII. r. a 1782 r. (G. 109 k. 56). Z córek, Julianna (Julianna Michalina), ur. w Daleszynie 1769.19/VI. r. (LB Stary Gostyń), zaślubiła w Grylewie 1781.20/VII. r. (a więc mając lat 12!) Stanisława Ulatowskiego, kapitana wojsk koronnych, właściciela Rybowa. Na cztery dni przed ślubem, 16/VII., ochrzczono ją w kościele grylewskim z ceremonii. Umarła bezpotomnie w r. 1787 lub 1788. Józefata, jeszcze będąc panną, w r. 1787 otrzymała od dziada Jana M-go zapis 20.000 złp. (P. 1375 k. 6). T. r., przed 3/VI., wyszła za Andrzeja Gorzeńskiego, regenta ziemskiego wschowskiego, z czasem prezydenta Trybunału Poznańskiego, żyła jeszcze 1820.10/VII. r. Obie siostry były po ojcu dziedziczkami Budzisławia (Py. 164 k. 760v).

3. Stanisław, syn Jana i Sczanieckiej, kanonik kolegiaty Św. Jerzego w Gnieźnie w r. 1745 (LB Zajączkowo), koadiutor kanonii katedrialnej poznańskiej fundi Wyskoć, instalowany na tej koadiutorii 1770.12/III. r. (Install., s. 153), już kanonik katedralny 1781 r.(G. 108 k. 25, 42), był w r. 1784 jednym z wykonawców ostatniej woli stryja, ks. Leona M-go, archidiakona gnieźnieńskiego (G. 111 k. 9). W r. 1787 bratanicom swym, Juliannie i Józefie scedował swoją część z dóbr rodzicielskich jak również ze wszystkich możliwych sukcesji (P. 1364 k. 33). Chyba żył jeszcze 1788.17/IV. r., kiedy umierała jego siostra zamężna Kowalska (Nekr. Reform. Szamot.).

(III) Wojciech, syn Stanisława i Objezierskiej, sędzia kapturowy poznański w r. 1733 (P. 1238 k. 219), pisarz grodzki gnieźnieński w r. 1738 (P. 1253 k. 202v), podsędek ziemski wschowski w r. 1755 (P. 1315 k. 137v), sędzia ziemski wschowski w r. 1763 (Ws. 93 k. 136). Jeden ze spadkobierców stryja Jana, kasztelana przemęckiego, w r. 1722 potwierdził dane przez brata Leona w r. 1721 zobowiązanie Józefowi Zbijewskiemu względem sprzedaży ich części Wziąchowa i Małgowa (P. 1189 k. 10v), zaś rezygnacji formalnej dokonał w r. 1726 (P. 1208 k. 58). Cesję praw do sukcesji po kasztelanie uzyskał w r. 1723 od stryja Jakuba i t. r. od brata, ks. Leona, w r. 1726 od brata stryjecznego, Kajetana, zaś w r. 1745 od brata stryjecznego, Rocha (Ws. 96 k. 2, 2v). W charakterze współspadkobiercy kasztelana spłacił Annę z Wężyków, żonę Aleksandra Łubieńskiego, podsędka ziemskiego kaliskiego, poczym ona w r. 1726 skasowała swe prawa oprawne, jak również i inne, na dobrach Iwnie, Chorzałkach, Ruścu i Wiktorowie (P. 1206 k. 29, 32). Szczepankowo w p. pozn. sprzedał w r. 1730 za 36.600 złp. Maciejowi Wierusz Kowalskiemu (P. 1224 k. 112). Od Stefana Sulmirskiego i Barbary z Krzyżanowskich, teściow swych, 1732.26/IX. r. kupił za 36.100 złp. Dalabuszki p. kośc. (P. 1235 k. 111v; Ws. 85 k. 74). Sprzedał te dobra w r. 1738 za 48.100 złp. Antoniemu Bartoszewskiemu (P. 1253 k. 202v). Był w r. 1742 posesorem Zakrzewa w p. kośc. (P. 1267 k. 19v). Od Aleksandra Unruga, dzialającego w imieniu własnym, brata Karola i siostry Fryderyki, otrzymał 1743. 29/IV r. zobowiązanie sprzedania za 15.000 zł. Stanisławowa i Stanisławówka w p. gnieźn. (Ws. 88 k. 44v). Od swego ciotecznego brata Marcina Kawieckiego, rodzącego się z Anny M-ej i przez matkę spadkobiercy czarnkowskich, uzyskał w r. 1748 zobowiązanie do sprzedaży za 28.000 zł. części Karchowa, Belęcina i pustek Trzebca (Kośc. 324 k. 70), zaś w r. 1750 formalną rezygnację tych dóbr (P. 1298 k. 59v). Części te w r. 1753 sprzedał za 40.000 złp. Baltazarowi z Gorzyc Lossowowi (P. 1309 k. 77v). Oblatował w r. 1764 swój testament, spisany 8/IV. t. r. (Ws. 93 k. 213v). Od Baltazara Lossowa w r. 1765 kupił za 108.500 złp. Belęcin w p. kośc. (P. 1340 k. 67). Ustanowił w r. 1773 swego stryjecznego bratanka Wojciecha, syna Kajetana, spadkobiercą dóbr po swojej śmierci i po wygaśnięciu dożywocia żony (Ws. 96 k. 2). Aprobowali tę decyzję bracia jego, ks. Leon i Jan, w r. 1775 (G. 102 k. 15v). Nazwany w r. 1777 byłym dziedzicem dóbr Siernicze Małe w p. gnieźn. (G. 104 k. 92). Wspomnianemu wyżej bratankowi Wojciechowi sprzedał 1778.4/VII. r. Belęcin i Krachowo za 108.500 zł. (Ws. 97 k. 106). Posiadanie Belęcina zachował jednak w formie zastawu (Ws. 102 k. 23). Umarł w Belęcinie 1785.4/X. r. i został pochowany w Osiecznie u Reformatorów (LM Świerczyna). Wiek jego w chwili śmierci miał wynosić lat 70, ale był niewątpliwie znacznie starszy, jeśli już w r. 1722 mógł dokonywać akty prawne. Pierwszą jego żoną była Marianna Będorska, córka Walentyna i Joanny z Mikołajewskich, której 1726.3/IX. r. oprawił posag 10.000 złp. (P. 1206 k. 62). Żyła ona jeszcze 1728.6/IX. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Drugą żoną była Jadwiga Sulmierska, córka Stefana i Barbary z Krzyżanowskich, którą zaślubił zapewne około 1732.26/IX. r., wtedy bowiem brał za nią posag 16.000 złp., z ceny zapłaconej teściowi za kupione od niego dobra Dalabuszki (Ws. 85 k. 74). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisali w r. 1733 (P. 1238 k. 219). Posag jej, owe 16.000 złp., w r. 1742 po skasowaniu oprawy na Dalabuszkach zabezpieczył na połowie dóbr (P. 1267 k. 19v), a ponowił to w r. 1744 (P. 1275 k. 161). Jadwiga umarła w Belęcinie 1776.27/VIII. r., pochowana u Reformatorów w Osiecznie. Miała mieć lat 60 (LM Świerczyna). Jej spadkobiercy, Józef i Ignacy bracia Urbanowscy i ich siostra Joanna zamężna Kołdowska, rodzący się z Teresy Sulmierskiej, siostry Jadwigi, kwitowali w r. 1777 M-go z posagu swej ciotki, to jest z 16.000 zł., oraz z sumy 2.000 zł., którą w r. 1741 zapisał był żonie (Kośc. 333 k. 35).

Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.

[611]