Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
90919293[94]95969798
Bieganowscy - Bnińscy
3) Marcin z Rudnik, syn Jana i Russockiej, dziedzic Lututowa (I.Kal.112 s.43), mąż w r. 1627 Estery ze Skotnik Plichcianki, córki Konstantego, kasztelana sochaczewskiego (ib.93 s.943). Dostał w r. 1628 od Katarzyny z Russocic, wdowy po Świętosławie Orzelskim, staroście radziejowskim, cesję praw do wsi Czarnom p. nakiel. i t. r. na sumie 5000 zł zapisanej sobie przez tę Orzelską zapisał 5000 zł swej żonie (N.176 k.3, 5). Nie żył już w r. 1636 (P.761 k.297). W r. 1637 wdowa podniosła od ks. Zygmunta Grota, rektora kolegium jezuitów kaliskich, sumę 2500 zł i tę sumę wyderkowała na mieście Lututów i wsi Wola w p. wieluń. (R.Kal.11 k.799). W r. 1646 zastawiła Lututów z przyległościami za 4000 zł Piotrowi Tomickiemu (I.Kal.112 s.255). Żyła jeszcze w r. 1647, kiedy Tomicki skwitował ją z tej sumy (ib.113 s.1124). Nie żyła w r. 1650. Zapewne córką Marcina była Katarzyna z Rudnik, w r. 1650 żona Mikołaja z Siemikowic Bratkowskiego. synem Marcina był Rafał, w r. 1650 plenipotent małżonków Bratkowskich (ib.116 s.1614), t. r. skwitował, wedle zobowiązania swej zmarłej matki Estery, kasztelaniców spicimirskich Adama i Stanisława B-ch za 3500 zł, należnych sobie po babce Jadwidze z Russockich (ib. k.1886). Zob. tablicę.
Anna z Rudnik, żona Mikolaja Skarszewskiego 1604 r. Krzysztof Mikołaj z Rudnik, w r. 1650 mąż Florentyny Mycielskiej córki Wojciecha (ZTP30 s.192). Antoni z Rudnik dostał w r. 1652 od Stanisława Smuszewskiego i jego braci sumę 2500 zł z sumy 20.000 zł jej oprawy na Kuzmanowie i Borzewiczkach w p. krak. (Kc.130 k.42v). Katarzyna z Rudnik, w r. 1654 żona Adama Tytlewskiego. Jan z Rudnik, nie żyjący już w r. 1661, ojciec Joanny, żoony 1-o v. Wojciecha Sawickiego, 2-o v. żony Zygmunta Potockiego, 3-o v. zaślubionej 1661 r. Stanisławowi z Rudnik Rudnickiemu (I.Kal.125 s.1351).
@tablica
Biskupscy h. Niesobia. Początki tej rodziny nastręczają niemało wątpliwości. Niesobiowie małopolscy, Paweł cz. Paszko Złodziej z Biskupic, kasztelan biecki 1359 r., i jego syn Paszko Złodziej z Biskupic "Młodszy", kasztelan małogoski 1427 r., potem zawichojski 1441 r., z Niesobiami z Biskupic wielkopolskimi nie mieli chyba nic wspólnego, prócz co najwyżej wspólnoty rodowo-klejnotowej. Biskupice, z których pisali się wspomniani wyżej małopolscy wielmoże, znajdują się koło Czchowa, zaś Biskupice, których dziedzicami będę się tu zajmował, znajdują się w p. kaliskim, parafii Bliżanów. Wiodący się stąd B-cy używali przydomków "Mruk", potem "Wierzbięta" i stanowili odgałęzienie Niesobiów z Bobrownik.
Wierzbięta Mruk Bobrownicki z Bobrownik dostał w r. 1497 od Wincentego Chwalibogowskiego z Biskupic wyderkaf wsi Czołnochowo w 200 grz. posagu córki jego a żony swej Małgorzaty ((I.Kal.4 k.533v). Otrzymał w r. 1498 od Piotra Zaremby (Zarembki) Biskupskiego, dziedzica w Nieniewie, zobowiązanie ewikcyjne względem połowy wsi Ruda i połowy młyna na rzece Prośnie, wyderkowanych sobie za 300 zł (I.Kal.5 k.38). Tenże Piotr w r. 1499 sprzedal Wierzbięcice za 200 grz. Biskupice w p. kal. (P.1389 k.52v). W r. 1507 Wierzbięta Mruk Biskupski był prokuratorem Katarzyny i Małgorzaty, żony swojej, dziedziczek w Łęgu (I.Kal.6 k.185v). W r. 1517, żona jego Małgorzata, "Biskupska", wieś Czołnochowo w p. kal. wymieniła z Marcinem Korzeniewskim na część wsi Korzeniewo, dopłacając 200 grz. (P.1392 k.1220, zaś w r. 1518 połowę młyna w Rudzie Buszkowskiej na rzece Przośnie sprzedał za 30 grz. Bartłomiejowi Suchorzewskiemu (I. i D.Z.Kal.2 k.48v). Wierzbięta był w r. 1523 burgrabią kaliskim (ib. k.80v). Nie żył w r. 1526, kiedy wdowa na swej części dóbr po rodzicach, tj. na całych Biskupicach i na części Korzeniewa w p. kal. sprzedała za 100 grz. czynsz wyderkowy 7 grz. ks. Hieronimowi Okuniowi, kanonikowi i altaryście w kościele Sw. Mikołaja w Kaliszu (I. i D.Z.Kal.2 k.113v, 116v). W r. 1542 działając w asyście stryja, Macieja Głogińskiego, sześciu kmieci osiadłych w Korzeniewie wyderkowała za 100 grz. Zygmuntowi Złotnickiemu (P.1394 k.515). Nie żyła w r. 1550 (I.Kal.12 I s.206). Dzieci Wierzbięty i Małgorzaty: Jadwiga, zrazu w r. 1526 żona Wojciecha Bruczkowskiego, potem w r. 1530 żona Wojciecha Biskupskiego "Kozali"(zob. B-cy h. Szreniawa), Wincenty, Jan, Mikołaj, Wojciech i Andrzej. O Janie i Mikołaju słyszymy tylko raz w r. 1532 (I.D.Z.Kal.2 k.195v). Wincenty i Wojciech, bracia niedzielni, pozwani zostali w r. 1550 przez siostrę Jadwigę o wydzielenie jej części pozostałych po śmierci matki w Biskupicach i Korzeniewie (I.Kal.12 II s.206). Wojciech przeprowadził w r. 1558 działy z bratankiem Stanisławem, biorąc całe Bobrowniki i część wsi Godziątkowy w p. ostrzeszow. (ib.23 k.1). T. r. obaj, tj. Wincenty i Wojciech, mieli termin z siostrą Jadwigą w sprawie spadku po matce Małgorzacie (ib. k.382v).
Andrzej Mruk B., syn Wierzbięty, w r. 1532 na połowie części, którą miałaby mu przypaść po śmierci matki z działów z braćmi, w Biskupicach, oprawił 300 zł posagu żonie swej Jadwidze Zadąbrowskiej (I. i D.Z.Kal.2 k.195v), nie żył w r. 1544, kiedy wdowa po nim Jadwiga dostała zapis długu 150 grz. od Stanisława Zaremby, wojewodzica kaliskiego (I.Kal.7 k.312). Dziećmi Andrzeja byli: Stanisław, o którym niżej, i Anna, wspominana w l. 1550 i 1559 (ib.12 II s.207; 24 k.382v). Bardzo prawdopodobne, iż synem Andrzeja był też Bartłomiej, wojski ostrzeszowski. Prawnuk Bartłomieja, Stefan, występował jako "brat stryjeczny" prawnuczki Stanisława, Krystyny z B-ch Drogoszewskiej. O Bartłomieju zob. niżej.
I. Stanisław Mruk, syn Andrzeja, wraz ze swą siostrą Anną pozywany był w r. 1550 przez ciotkę Jadwigę Biskupską Kozalową o wydzielenie jej części w Biskupicach i Korzeniewie odziedziczonych po zmarłej Małgorzacie B. (I.Kal.12 II s.207). Od tej ciotki Jadwigi kupił w r. 1556 za 200 zł części Biskupic i Korzeniewa spadłe po tej Małgorzacie B. (P.1396 k.408). W r. 1557 pozywany był o zabicie Szymona Zdzienickiego, Łukasza Bogusławskiego i Andrzeja Kosmowskiego (I.Kal.22 k.209v, 210, 233v). Na połowie części Biskupic i Korzeniewa p. kal. oraz Bobrownik i Godziętów p. ostrzesz., uzyskanych w dziale ze stryjem Wojciechem dostał w r. 1558 całe Biskupice i części Korzeniewa (ib.23 s.1194). Ponowił zapis oprawny żonie w r. 1558, tym rzazem w sumie 800 zł, na połowie Biskupic i części Korzeniewa (P.1396 k.672v) i t. r. Małgorzata skwitowała męża z oprawy na Biskupicach, Korzeniewie Bobrownikach i Godziętowach (I.Kal.23 s.1194). W r. 1564 dokonał działów Biskupic i Korzeniewa z ciotką Jadwigą B. Kozalową i jej synami, Krzysztofem i Łukaszem B-mi (ib.29 s.285) i t. r. całe części Korzeniewa sprzedał za 1000 zł Janowi Ciświckiemu, wojskiemu kaliskiemu (P.1397 k.378v0. W l.1572 i 1574 spisywał z żoną wzajemne dożywocie (R.Kal.4 k.56, 183). W r. 1578 skupił za 300 zł od Jana Piątkowskiego, a za 300 zł od Jakuba Piątkowskiego części wsi Luciny w p. pyzdr. (ib.5 k.35, 36). Biskupice dał w r. 1582 synowie swemu Janowi (ib. k.242), a Małgorzata Piątkowska scedowała jednocześnie temu synowi swą oprawę na tej wsi (I.Kal.48 s.353). Zaś mąż zobowiązał się t. r. oprawić jej 1000 zł posagu na połowie swych części w Lucinach w p. pyzdr. (ib. s.361). Żył jeszcze w r. 1583 (I.Kal.49 s.392). Nie żył w r. 1585 (ib.51 s.706). Syn jego Jan.
Jan (Janusz) Wierzbięta Mruk, syn Stanisława, w r. 1582 żonie Barbarze Suchorzewskiej, córce Piotra z Czermina, zobowiązał się oprawić 1500 zł posagu (ib.48 s.357), a w r. 1583 na poczet długu 1500 zł, zapisanego sobie w posagu za nią , przez jej brata Jana, odebrał 500 zł (ib.49 s.392). W r. 1584 na połowie Biskupic oprawił 1500 zł posagu (R.Kal.5 k.4180, a ona częśći wsi Górka i Zbierkowo w p. gnieźn. spadłe po Barbarze Turkównie cz. Korczbokównie Łąckiej i poswych siostrach, Zofii i Agnieszce Suchorzewskich, sprzedała t. r. za 1000 zł swym braciom, ks. Stanisławowi, kanonikowi krakowskiemu, i Piotrowi Suchorzewskim (ib. k.418v). T. r. skwitował Feliksa Zadąbrowskiego z 150 zł, zapisanych zmarłej babce Jadwidze, żonie Andrzeja B. (I.Kal.50 s.1177). Jan w r. 1586 w imieniu własnym i Jana Ciświckiego sprzedal Wojciechowi Mieszkowskiemu za 4650 zł wieś Luciny (R.Kal.5 k.529v). Od Kaspra Piątkowskiego kupił 1594 r. za 5000 zł częściw wsi W. Piątek (ib.2 k.424v0. Miał w r. 1596 dom w Kaliszu przy ulicy Grodzkiej (ib.7 k.8v). Części W. Piątku sprzedal w r. 1599 za 6600 zł Maciejowi Lipskiemu (ib. k.260. W r. 1615 zawarl kontrakt zastawu części wsi Zbiersko z Andrzejem Koszanowskim (I.Kal.81 k.414v). W r. 1620, wobec swego opodeszłego wieku i zamiaru syna wstąpienia w stan małżeński, sprzedał Biskupice za 8000 zł temu synowi Adamowi (R.Kal.9 k.297; I.Kal.86 s.5), ale t. r. dostał od tegoż syna zobowiązanie sprzedania sobie tej wsi za taką samą sumę (I.Kal.86 s.630). Barbarze Suchorzewskiej t. r. oprawił posag 2000 zł (R.Kal.9 k.347v). Nie żył w r. 1624. Córki Jana i Suchorzewskiej: Anna, zakonnica w Bydgoszczy 1620 r. (I.Kal.86 k.1) i Katarzyna, w r. 1616 żona Stanisława z Głogowy Kossowskiego. Synowie Adam i Maciej.
1. Adam Wierzbięta, syn Jana i Suchorzewskiej, dziedzic części Biskupic, oprawił w r. 1624 posag 1500 zł żonie Annie z Grabia Wilkostowskiej, córce Piotra (R.kal.10 k.261). Wraz zbratem Maciejem Biskupice i pustkę położoną nad Prosną sprzedali 1629 r. za 9000 zł Franciszkowi Tyszce (ib.11 k.170), a Adam oprawę posagu żony przeniósł w r. 1630 na posiadane sumy pieniężne (ib. k.175). Oboje małżonkowie w r. 1638 spisali kontrakt z ks. Łukaszem Wilkostowskim, archidiakonem uniejowskim, plebanem konińskim, o wieś Karchów Księży w p. szadkowskim, należącą do archidiakonii (I.Kon.48 k.510). Adam nie żył już w r. 1649. Jego córki: Marianna i Krystyna dostały wtedy od Andrzeja Przyjemskiego zapisy dłużne, każda po 1500 zł (I.Kal.115 s.259). Marianna w r. 1660 żona Pawła Białobłockiego, pisarza grodzkiego wałeckiego, Krystyna, w l. 1667-76 żona Jana Drogoszewskiego. To jej stryjecznym bratem nazwany Stefan B., syn Piotra (P.1094 k.943; R.Kal.2 k.255; 15 k.237). Syn Jan, bratanek i spadkobierca stryja Macieja w r. 1660 (Ws.59 k.27v), dostawszy od stryjenki Heleny z Mańkowskich 2-o v. Niemojewskiej zapis 2700 zł, cedował 1670 r. ów zapis w grodzie krakowskim Pawłowi Białobłockiemu, pisarzowi ziemskiemu i grodzkiemu wojew. pomorskiego (P.1111 IV k.71).
2. Maciej Wierzbięta, syn Jana i Suchorzewskiej, wedle zobowiązania danego przez brata Adama, swoją połowę Biskupic sprzedal w r. 1631 za 4500 zł Franciszkowi Tyszce (R.Kal.11 k.267v). Żonie Helenie Mańkowskiej, córce Jana i Katarzyny Krzyckiej, oprawił w r. 1638 posag 4000 zł (P.1419 k.593). Oboje dzierżawili w r. 1639 Wielowieś od Rozrażewskich (P.1040 k.698v). Helena dostała w r. 1649 mienie ruchome od swej ciotki Barbary z Zbyszewic, wdowy po Piotrze Goszczewskim (Ws.51 s.77v). Maciej żył jeszcze w r. 1657 (I.Kal.22 s.166), bezpotomny, nie żył już w r. 1660 (Ws.59 k.27v0. Helena, 2-o v. żona Łukasza Niemojewskiego, wydzierżawiła w r. 1662 Obrę i Golinę Wojciechowi Kwileckiemu (Py.153 s.71). W r. 1665 kupiła za 34.000 zł od Chryzostoma Jarochowskiego wsie Żydowo, Jelitowo Stare i Nowe oraz pustkę Kosmowo (P.1425 k.1041v). Żyła jeszcze w r. 1679 (P.1111 IV k.71). Nie żyła już 1682 r. (P.1105 IX k.111).
II. Bartłomiej Wierzbięta Mruk, jak przypuszczam, syn wymienionego wyżej Andrzeja Mruka, a brat Stanisława Mruka, dziedzic w Bobrownikach pow. ostrzesz., zapisał w r. 1576 dług 200 zł Rafałowi Brzechwie (I.Kal.44 s.99). Kupił w r. 1576 części Galewic w p. wiel. za 1000 zł (R.Kal.4 k.347). Mąż Katarzyny Burzyńskiej, wdowy 1-o v. po Wojciechu Gaszyńskim z Wierzchlasa, która została wraz synami Janem i Andrzejem Gaszyńskimi skwitowana w r. 1578 z 40 zł przez Elżbietę z Starzechowskich Belińską, podstarościnę kaliską (I.Kal.45 s.821). Wojski wieluński i dziedzic w Bobrownikach 1582 r. (ib.48 s.981), żył jeszcze 1586 r. (ib.53 s.66), nie żył już w r. 1601, kiedy synowie jego Maksymilian, Wojciech i Piotr, zawierali kontrakt z Janem Książyńskim i jego żoną Anną Karchowską (ib.67 s.1209). Ci synowie 20 VI 1604 r. przeprowadzili między sobą działy Bobrownik i nowych wsi osadzonych na gruncie Bobrownik (ib.70 k.463v). Z synów, Piotr w r. 1607 był dziedzicem części Bobrownik, pozostających w posesji brata Wojciecha (R.Kal.1 k.230v). Instalowany na kanonię gnieźnieńską katedralną 25 XI 1616 r., legitymując się ze szlachectwa podał jako herb ojczysty Niesobię. Był ponadto sekretarzem królewskim w r. 1618 (I.Kal.84 s.813) kanonikiem warmińskim i kruszwickim. Umarł w r. 1620. Niesiecki pisze o nim jako o dobroczyńcy kolegium jezuickiego w Brunsberdze (Korytkowski).
1. Maksymilian Wierzbięta, syn Bartłomieja i Bużeńskiej. Skwitowany w 1604 r. z 2000 zł przez Jana Mroczkowskiego i Katarzynę z Bliźniewskich, małżonków (I.Kal.70 k.576). Dziedzic kuźnicy Bobrowskiej cz. Woli Bobrowskiej, zapisal w r. 1614 dług 400 zł Janowi Siemieńskiemu (ZTP 27 s.1339). T. r. ulepszył oprawę posagu swej żony Anny Rawa Gawrońskiej, córki Jana kasztelana wieluńskiego, dopisując jej 1000 zł na części wsi Laski (ib. s.1354). Sędzia grodzki ostrzeszowski 1616 r. (I.Kal.82 s.1058), mąż drugiej żony Anny z Kopaszewa Bojanowskiej, córki Stanisława i Agnieszki Siedleckiej, wdowy 1-o v. po Mikołaju z Bużenina MArszewskim, która w r. 1619, jako spadkobierczyni matki, kwitowała Wojciecha Bojanowskiego (P.1002 k.421, 1086v). Synowi drugiego swego męża, Aleksandrowi B., zapisała 1621 r. dług 200 zł (P.1007 k.718v). Maksymilian w r. 1627 już bez tytułu sędziego (I.Kal.93 s.706). T. r. jego żona w iminiu własnym i córki z pierwszego męża, Marianny Marszewskiej, wyderkowała za 14.000 zł Zimnowodę w p. pyzdr. Marcinowi Sławoszewskiemu (P.1415 k.984). Maksymilian żył jeszcze 1630 (P.1023 k.1073). Sprzedał Kuźnicę Bobrowską i części w Bobrownikach Piotrowi Rossoskiemu. Nie żył już w r. 1633 (R.Kal.11 k.512v). Synowie jego: Aleksander, Wojciech i Stanisław. Dwaj ostatni znani mi tylko z zapisu w r. 1630, wymieniającego wszystkich trzech synów (P.1040 k.639).
Aleksander Wierzbięta, syn Maksymiliana i Bojanowskiej, kwitował się w r. 1635 z Piotrem Rossoskim z 600 zł, zapisanych Alekasndrowi przez ojca przy sprzedaży Kuźnicy Bobrowskiej i części Bobrownik Rossoskiemu (I.Kal.101 s.1049). T. r. dostał pewnych poddanych z Bobrownik od Piotra i Maksymiliana, braci swych stryjecznych (ib. s.19210. Żoną jego była w r. 1635 Anna Wysocka, wdowa 1-o v. po Franciszku Mroczkowskim, która t. r., podniósłszy od synów, Adama i Wojciecha Mroczkowskich, sumę 1200 zł, skasowała oprawę otrzymaną kiedyś od ich ojca (ib. s.1944). Aleksander, dziedzic w Marszałkowach 1639 r. (Py.148 s.369) w Marszałkowicach i siekierzynie 1641 r. (I.Kal.107 a s.616). Nabył te wsie od Stanisława i Jakuba, braci Rossoskich, w 1643 r., wedle ich zobowiązania, trzeci z braci, Filip Rossoski, sprzedał mu za 6666 zł swe prawa do tych wsi, w Prusach cz. Zakrzewie 1649 r. (I.Kal.115 s.875). Drugą żoną Aleksandra była w r. 1649 Zofia Jaraczewska, córka Adama, wdowa 1-o v. po Wojciechu Mroczkowskim (I.Kal.115 s.875; 116 s.1054; R.Kal.14 k.87), której w r. 1651 na połowie wsi Marszałkowy i Siekierzyn w p. ostrzeszow. oprawił posag 10.000 zł (R.Kal.14 k.200v). Żył jeszcze 1652 r. (I.Kal.118 s.166).
2. Wojciech Wierzbięta, syn Bartłomieja, pisał się też "z Kępna" (pomieszanie tradycji rodzinnych z Lisami ?), w r. 1607 na częściach Bobrownik i na częściach młyna koło Grabowca (wyjąwszy części Bobrownik dzioedziczne Piotra B., a posiadane przez Wojciecha B.) oprawił posag 3500 zł żonie swej Elżbiecie z Goliny Noskowskiej, córce Stanisława i Anny z Woźnik (R.Kal.1 k.230v). Żył jeszcze w r. 1616 (p.996 k.544; I.Kal.82 s.1058). Nie żył w r. 1618, kiedy wdowa kupiła za 10.000 zł od swej siostry Zofii żony Mikołaja Konarzewskiego jej części wsi Golina i Prusy Zakrzewko oraz części pustek Siedliska i Grochowiska (I. i D.Z.Kal.28 k.312v). Części tych dóbr, zarówno odziedziczone jak i kupione od siostry, sprzedała w r. 1619 za 23.000 zł Franciszkowi Mroczkowskiemu (R.Kal.9 k.256). Wdowa jako pani oprawna Bobrownik wraz z opiekunami swych dzieci szwagrami swymi Maksymilianem i ks. Piotrem całe swe części oprawne i dożywotnie w Bobrownikach zastawiła w 1618 r. za 8000 zł Mikołajowi Szyszkowskiemu, sędziemu ziem. wieluńskiemu (I.Kal.84 s.813). W r.1624 kwitowała się z Andrzejem Smiełowskim, z dzierżawy wsi Skrzynki (ib.90b s.2285). Skwitowała w r. 1625 Andrzeja Siewierskiego, starostę ostrzeszowskiego (ZTP 28a s.1253). Żyła jeszcze 1629 r. (Py.143 k.151v), nie żyła już w r. 1631 (R.Kal.11 k.278v). Córki Wojciecha i Noskowskiej wymienione w 1618 r.: Zofia, Barbara i Jadwiga (I.Kal.84 s.813). Z nich: Jadwiga Domicella, w r. 1635 jeszcze w świecie (R.Kal.10 s.1390), potem klaryska śremska, która w r. 1638 kwitowała braci swych Piotra i Maksymiliana z wypłaconego jej z Bobrownik posagu 2000 zł (Kośc.299 k.101v), Zofia, w l. 1631-1647 1-o v. żona Marcjana Boguckiego, 2-o v. w r. 1649 żona Piotra Słonkowskiego. Synowie: Piotr i Maksymilian. Ten ostatni w r. 1635 bratu Piotrowi, całe części Bobrownik, Skrzynek, Zarzecza, Kolebek, Mieleszewki, Dębów, należnych sobie w działach brateskich, sprzedał za 20.000 zł (R.Kal.10 k.1293). Żył jeszcze w r. 1638 (Kośc.299 k.101v; I.Kal.104b s.1673).
Piotr Wierzbięta, syn Wojciecha i Noskowskiej, pisał się z Kępna (I.Kal.104b s.1372), dziedzic Bobrownik 1638 r. (Kośc.299 k.101v), całe wsie Bobrowsniki, Kolebki, Mieleszewki (Miełoszewski) sprzedal w r. 1640 za 26.700 zł Aleksandrowi Madalińskiemu (R.Kal.12 k.169), a w r. 1648 od Jana Mączyńskiego kupił za 20.000 zł Orzeszyno (ib.13 k.218v). Jego żoną była Anna Domiechowska, córka Stefana, która miała oprawę 10.000 zł posagu na dobrach Skrzynki i Zarzecze, jednak wobec zobowiązania dotyczącego tych wsi, jakie Piotr dal Stanisławowi Zawiszy Trzebickiemu, Anna skasowała swoje tam prawa, i dostała od męża w 1650 r. nową oprawę na wsi Orzerzyn w p. sier. (I.Kal.116 s.1502; R.Kal.14 k.106v). Piotr, dziedzic Orzerzyna, żył jeszcze 1652 r. (I.Kal.118 s.1214). Oboje nie żyli już w r. 1657, kiedy opiekunowie ich dzieci, Remigian i Andrzej Domiechowscy, Kuchary Borowe i części Wardężyna wydzierżawili Marcinowi Grzymisławskiemu i Agnieszce Domiechowskiej małżonkom (ib.122 s.609). Ich córki: Katarzyna, żona 1-o v. Jacka (Hiacynta) Rogozińskiego, 2-o v. w r. 1666 Stanisława Rudnickiego, Teresa, w r. 1659 żona Piotra Kurcewskiego. Synowie: Stefan, Wojciech i Aleksander.
1) Stefan Wierzbięta, syn Piotra i Domiechowskiej, uzyskaną w działach rodzinnych, przeprowadzonych w Kucharach w r. 1666, sumę 5000 zł ze wsi Ozerzyn cedował t. r. szwagrowi Kurcewskiemu (I.Kon.58 k.416). Wraz z braćmi, siostrą Rudnicką i siostrzenicą Kurcewską, jako spadkobierca dziada Remigiana Domiechowskiego, protestował w r. 1668 przeciwko Stefanowi Domiechowskiemu (ib. k.5440. W imieniu własnym i żony Zuzanny Zaleskiej kwitowal w r. 1673 Franciszka Ciświckiego, kasztelana międzyrzeckiego (I.Kal.133 s.866). Żył jeszcze w r. 1677, kiedy dostałł zapis długu 300 zł od Zofii z Brodzyńskich Zaleskiej, sędziny grodzkiej przedeckiej (ib.138 s.1650. Nie żył już w r. 1679 (R.Kal.2 k.69v, 72). Zuzanna w r. 1682, już wdowa i po drugim mężu Andrzeju Bronikowskim, obłożnie chora z pobicia, leżała we dworze w Czyżewie (I.Kon.63 k.840v). Córki stefana: Zofia, niezamężna w l. 1679-82 (R.Kal.2 k.69v; I.Kon.63 k.840v), w r. 1690 wdowa po Chryzostomie Kraszkowskim, Marianna, niezamężna w r. 1679, dostała w r. 1690 zapis 1500 zł od stryja Aleksandra Franciszka (I.Kal.146 s.429). Syn Mikołaj.
Mikołaj Wierzbięta, syn Stefana i Zaleskiej, w r. 1682 w asyście stryja i opiekuna Wojciecha, w imieniu własnym i matki oraz sióstr, skarżył o zajazd Czyżewa małżonków Poklateckich orza matkę i syna Trąmpczyńskich (I.Kon.63 k.840v). Żył jeszcze w r. 1690 (I.Kal.146 s.429). Żoną jego była Barbara Szadokierska. Nie żyli oboje w r. 1725. Córką Mikołaja była może Jadwiga, w r. 1729 żona Jana Gomolińskiego. Syn Stanisław.
Stanisław Wierzbięta, syn Mikołaja i Szdokierskiej, występował w r. 1725 obok innych spadkobierców Aleksandra B. przeciwko małżonkom Rosnowskim (ZTP 43 k.624). jako jedyny spadkobierca ojca, swoją część z sum z dóbr Świniec scedował w r. 1727 Janowi i Wojciechowi Tacznowskiemu (i.Kon.76 k.174). Żeniąc się z Katarzyną Okoniówną, spisał kontrakt małżeński z Janem Okoniem i jego żoną w Królikowie 24 IV 1732 r. pod zakładem 500 zł (ib. k.431). Spadkobierca całych dóbr Biskupice, Bystrzyca i Kurówko (Kurówek) po ojcu i po bezpotomnych dzieciach stryja Wojciecha, zobowiązał się w r. 1749 sprzedać te dobra za 35.600 zł Franciszkowi Dobrzyckiemu, sędziemu surrogatorowi grodzkiemu kaliskiemu (I.Kal.190/95 k.13). Jedyny spadkobierca Aleksandra B., brata swego dziada, 1750 r. (I.Kon.78 s.3760, spadkobierca Marianny z B-ch Pągowskiej, stryjecznej siostry swego ojca (ib. s.690). Po wspomnianym Aleksandrze dziedzic Kurówka i po ciotce Pągowskiej pan sum na Grodźcu, zastawił częśc Kurówka w r. 1756 Franciszce z Wardęskich Cieszkowskiej, odebrawszy od Stefana Zielonackiego sumę 1000 zł jej posagu (ib.79 k.15v). Ignacemu Gałeckiemu zobowiązał się w r. 1759 sprzedać swą część Kurówka za 4300 zł (ib. k.136v). Nie żył w r. 1764, kiedy wdowa Katarzyna Okoniówna, zrzekła się na rzecz dzieci swych dożywotnich praw (ib. k.383). Z nich Tomasz na sumie 3000 zł, pozostałej po śmierci ojca na Biskupicach, zapisał w r. 1764 2000 zł Stanisławowi Skąpskiemu (ib.). Stanisław Wierzbięta cedował w r. 1786 Józefowi Taczanowskiemu, chorążemu wieluńskiemu (ib.83 k.263). W imieniu Stanisława B., jako swego syna adopcynego, Franciszek Libicki kwitował w r. 1787 kancelarię grodzką gnieźnieńską (i.Kon.83 k.382). Był to niewątpliwie teść Stanisława. Córki: Franciszka, niezamężna 1784 r. (I.Kal.224 k.130), kwitowała w r. 1790 chorążego Taczanowskiego z prowizji od sumy 1000 zł, Zofia, w r. 1790 żona Walentego Staszewskiego, Teresa, nie żyjąca w r. 1790, żona 1784 r. Fabiana Suskiego, Brygida, niezamężna w l. 1784-90 (I.Kon.84 k.277).
2. Wojciech Wierzbięta, syn Piotra i Domiechowskiej, wraz z siostrą Kurcewską 500 zł z sumy 1250 zł, zapisanej dziadowi Domiechowskiemu przez Marcjana Węgierskiego, cedował w r. 1665 Annie Więckowskiej, wdowie po tym Węgierskim (I.Kal.126 s.6820. Kwitowal się w r. 1666 z małżonkami Jaroszewskimi z dzierżawy kuchar Borowych (ib. s.393). Po dziadzie Stefanie Domiechowskim odziedziczył części Sulisławic i Gaju w p. kal., które w r. 1679 sprzedal za 1420 bratu Aleksandrowi (R.Kal.2 k.69v). Jako dziedzic Kuchar Borowych, poddanego z tej wsi dał w r. 1680 Maciejowi B. (I.Kon.63 k.179v). T. r. oprawił 10.000 zł swej żonie Konstancji Bronikowskiej, córce Jana i Katarzyny Broniewskiej (P.1102 XII k.52). Wraz z bratem Aleksandrem, dziedzice wsi Skrzynki i Zarzecze cz. Dembicze w p. ostrzesz., sprzedali te wsie w r. 1689 za 22.000 zł Bartłomiejowi Wierzbięcie Doruchowskiemu (I.Kal.146 s.31). Od córek Kazimierza Malczewskiego, Katarzyny Stefanowej Waliszewskiej i Zofii Marcjanowej Podbielskiej, spadkobierczyń Władysława Biernackiego, dziedzica Świnic, kupił w r. 1691 za 375 zł części Świnic (ib.149 s.153), zaś od Jana Malczewskiego nabył t. r. części tamże za 187 zł (ib. s.166). Żył jeszcze w r. 1709, kiedy skwitowała go z 500 zł Marianna z Buynowskich Topolska (ib.157 s.90). Józef i żona jego nie żyli już oboje w r. 1725 (I.Kon.76 k.432). Ich córki: Anna, w r. 1725 (ib. k.4320, w r. 1727 żona Stanisława Pągowskiego, Wiktoria, nieżyjąca w r. 1749, żona Porowskiego. syn Józef, dziedzic Świnic w r. 1709 (I.Kal.157 s.13), zawierał w r. 1710 kompromis z siostrą i szwagrem Trepkami (ib. s.1190. Żył jeszcze w r. 1712, kiedy dał zobowiązanie owdwiałej stryjence Aleksandrowej, nie żył zaś w r. 1717, kiedy to zobowiązanie aprobował jego stryjeczny bratanek Stanisław (i.Kon.73 k.430v).
3. Aleksander Franciszek Wierzbięta, syn Piotra i Domiechowskiej, kwitował w r. 1668 z opieki swego brata Stefana (ib.58 k.519). T. r. zastawił części Kuchar Borowych za 2000 zł Bogumile Zajączkównie, wdowie po PIotrze Golińskim (I.Kal.129 s.421). Ożenił się 1-o v. 1673 r. z Aldegundą Czapską, wdową 1-o v. po Stanisławie Poklateckim, która przed ślubem zapisała mu dług 3000 zł (I.Kon.60 s.551). Części należace do Kuchar W. i Wardężyna W., wydzielone mu skutku działu z bratem Wojciechem i siostrą Rudnicką, zastwił w r. 1676 za 300 zł Mikołajowi Porzeckiemu (ib. k.894). Był posesorem wsi Czyżewa w r. 1677 (ib. k.1119v0. Czapska żyła jeszcze w r. 1679 (ib.66 k.46). T. r. Aleksander skupił części Sulisławic i gaju (R.Kal.2 k.69v, 72). W r. 1680, żeniąc się 2-o v. z Konstancją Trzcińską, córką Wojciecha i Anny Pląskowskiekj, zawarł 10 IX w Gosławicach kontrakt z Wawrzyńcem Dokowskim, przyrodnim bratem narzeczonej, pod zakładem 20.000 zł (I.Kon.63 k.160, 229v0. Dziedzic Sulisławic, oprawił tej żonie zrazu w r. 1681 sumę posagową 2500 zł podniesioną z Jankowa (P.213 V k.13v), a potem w r. 1684 posag 6200 zł, podniesionych z Gosławic (I.Kal.142 k.277v). T. r. kupił za 13.000 zł wieś Pabianów w p. kal. od Marianny Cerekwickiej, wdowy po Wawrzyńcu Przyborowskim, podczaszym kaliskim (I.Kal.142 k.319). W r. 1687 kupił od Jana B. części Biskupic, Bystrzycy i Kurówka za 15.000 zł, i za 1700 zł dokupił jescze części w tych wsiach od Rafała B. (ib. k.502, 504). Sulisławice sprzedał t. r. za 34.000 zł Stanisławowi Linowskiemu (R.Kal.2 k.3580. W r. 1692 zapisał na Biskupicach 1000 zł Piotrowi Wierzbickiemu (Py.157 s.132). Nie żył już, kiedy wdowa w r. 1695 Biskupice, Bystrzycę i części w Kurówku zastawiła za 5000 zł Marcinowi Kałowskiemu (I.Kal.152 s.221). W r. 1717 była 2-o v. żoną Prokopa Rosnowskiego (Py.157 s.133). Jako posesorka połowy Biskupic i części Kurówka, występowała w r. 1719 (I.Kon.75 k.140). Ona i jej drugi mąż żyli jeszcze w r. 1727 (ZTP 45 k.639). Aleksander był bezdzietny. Zob. tablice 1, 2.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
90919293[94]95969798
