Przeglądanie 754 pozycji zakresu Nabielscy - Nieniewscy.
26272829[30]31323334
Nabielscy - Nieniewscy
I. Jakub, syn Stanisława, w r. 1501 niedzielny z braćmi w Niemieczkowie, Ossowie i Popowie (P. 23 k. 15). Był już duchownym. T r. wraz z braćmi pozywał Andrzeja Mrowińskiego, który nie stanął (ib. k. 24). Pleban w Brodach, w r. 1503 całe swe części po rodzicach w Niemieczkowie, Ossowie i Wielżynie dał "z miłości braterskiej" swym rodzonym, Janowi i Stanisławowi (P. 1389 k. 278v). Wspólnie z braćmi kwitował w r. 1516 szwagra Wargowskiego z 50 grz. posagu i 20 grz. daru zapisanych na połowie Wargowa bezpotomnie zmarłej jego żonie a ich siostrze Barbarze (P. 866 k. 298v).
II. Jan, syn Stanisława, występował obok niedzielnych braci w r. 1501 jako współdziedzic w Niemieczkowie, Ossowie i Popowie (P. 23 k. 15). Wraz z bratem Stanisławem sprzedali w r. 1503 szwagrowi Wargowskiemu za 30 grz. roczny czynsz wyderkafowy, trzy i pół grzywny (P. 1389 k. 277) i w r. 1513 byli przez tegoż Wargowskiego skwitowani z 40 grz. czynszu rocznego zabezpieczonego na połowie Ossowa (P. 865 k. k. 385). Obaj oni za zezwoleniem królewskim dali w r. 1524 swój grunt wraz z brzegiem rzecznym kołpo Chostowa, wsi komandorii Św. Jana, komandorowi Janowi Mierzewskiemu i konwentowi, w zamian za brzeg i grunt koło Niemieczkowa (P. 1391 k. 72). Żył jeszcze w r. 1544 (P. 1395 k. 100v).
III. Stanisław, syn Stanisława, niedzielny z braćmi w r. 1501 w Niemieczkowie, Ossowie i Popowie (P. 23 k. 15), zezwolił braciom t. r. na sprzedanie 7 grz. rocznego czynszu na Ossowie mansjonarzom i kapelanowi kościoła w Ostrorogu (P. 859 k. 187). Na połowie swych części w Niemieczkowie w r. 1510 oprawił 100 grz. posagu żonie Elżbiecie, córce Jana Zieleńskiego (P. 1391 k. 10v). Drugiej swej żonie, Agnieszce Iłowieskiej, córce Andrzeja, w r. 1523 oprawił 150 grz. posagu na połowie swych części w Niemieczkowie i Ossowie (P. 1391 k. 37v). Od Jana Iłowieckiego oraz synów jego, Jana i Wojciecha, w r. 1524 nabył wyderkafem za 100 grz. połowę Wielkiego Iłowca (P. 1393 k. 50v). Od Piotra Turkowskiego w r. 1529 nabył wyderkafem za 100 grz. część w Wargowie p. pozn. zwaną "Korowska" (ib. k. 277v). Na dwóch częściach folwarku i łąk, na dworze i inwentarzach oraz na wszystkich zagrodach osiadłych i pustkach w Wielżynie, jak również na lesie wielżyńskim, na czterech łanach osiadłych, na połowie karczmy osiadłej i połowie zagrody w Wielżynie i Ostrowie, w r. 1533 oprawił posag 100 kop gr. żonie Agnieszce Iłowieckiej (P. 1391 k. 90v). Od swego zięcia, Jana Sarbskiego i od jego bratanków uzyskał w r. 1545 zobowiązanie zwrotu 150 grz. posagu zmarłej córki Doroty. Przez innego zięcia, Andrzeja Staruchowskiego ustanowiony w r. 1551 jednym z opiekunów dzieci jego a swoich wnuków (P. 1395 k. 610). Umarł między 1555.24/I. r. a r. 1558 (P. 1396 k. 248v, 540). Owdowiała Agnieszka swój oprawny dwór w Wielżynie dała synów, Bartłomiejowi i Krzysztofowi (P. 1396 k. 540). Kwitowała w r. 1561 tych synów z oprawy posagu 200 złp. na Wielżynie i Ossowie (P. 903 k. 303). Z drugiej żony synowie, Bartłomiej i Krzysztof. Z córek (chyba nie wszystkich zrodzonych z Iłowieckiej?), Dorota, w r. 1530 żona Jana Sarbskiego nie żyła już r. 1545. Katarzyna, w latach 1545-1551 żona Andrzeja Staruchowskiego, wdowa w latach 1554-1564. Elżbieta wyszła w r. 1555, krótko po 24/I., za Piotra Morawskiego, umarła między r. 1562 a 1577. Anna, w latach 1559-1564 Wojciecha Kunińskiego cz. Sędzińskiego, wdowa w latach 1586-1589. Małgorzata, jeszcze niezamężna w r. 1561, uzyskała wtedy od brata Krzysztofa zapis 500 zł. posagu (P. 903 k. 305), wyszła w r. 1563 za Tomasza Sarbskiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1564.
I) Bartłomiej, syn Stanisława i Iłowieckiej, występował w r. 1556 jako brat wujeczny Urszuli Ratajskiej, żony Wojciecha Urbanowskiego (P. 1396 k. 345). Objąwszy po ojcu gospodarstwo, w wyniku działów braterskich przeprowadzonych w r. 1561 pozostał we dworze w Niemieczkowie jak również w tamtejszym folwarku (P. 903 k. 305). Od Stanisława Wielżyńskiego w r. 1567 kupił za 3.000 zł. część Wielżyna (P. 1397 k. 616). Inną część tejże wsi kupił w r. 1576 za 600 złp. od Anny Wielżyńskiej, żony Marcina Skrzetuskiego (P. 1398 k. 665v). Części Wielżyna i trzech osiadłych kmieci w Ossowie w r. 1586 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 800 zł. Stanisławowi Staruchowskiemu (P. 1399 k. 637v). Niemierzyckiemu, przyszłemu swemu zięciowi, w r. 1589 zapisał w posagu za córką sumę 400 złp. (P. 951 k. 43v) i t. r., już po ślubie córki, był z tej sumy przez zięcia kwitowany (P. 952 k. 333v). Skwitował t. r. Wojciecha Morawskiego, pasierba swej zmarłej siostry Heleny, żony też już nieżyjącego Piotra Morawskiego, z 300 złp. jej posagu (ib. k. 332). Stanisławowi Rożnowskiemu, przyszłemu mężowi swej córki Katarzyny, zapisał w r. 1590 w posagu za nią 400 złp. (P. 954 k. 81). Połowę Wielżyna i całe części Ossowa w r. 1591 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 1.280 zł. Januszowi Kiszewskiemu (P. 1400 k. 647). Świadcząc naganionym w szlachectwie Wielżyńskim zeznawał w r. 1593, iż są tegoż herbu, co i on - Przisna (P. 959 k. 1038). Swoje części w Wielżynie i Ossowie w r. 1596 sprzedał wyderkafem na trzy lata za 980 zł. Benedyktowi Ciesielskiemu (P. 1401 k. 800). Nie żył już w r. 1599 (P. 1403 k. 59). Jego pierwszą żoną była, jak się zdaje, Samostrzelska, rodzona siostra Prokopa (P. 1412 k. 166v), drugą Barbara Nowowiejska, córka Marcina, której w r. 1559 na połowie swych części w Niemieczkowie, Ossowie i Wielżynie oprawił 800 zł. posagu (P. 1396 k. 703). Nie żyła już ona w r. 1610 (P. 144 k. 100). Syn Stanisław. Z córek, Dorota wyszła w r. 1580 za Dionizego Niemierzyckiego, żyli jeszcze oboje w r. 1593. Katarzyna zaślubiła w r. 1590 Stanisława Rożnowskiego, żyli jeszcze w r. 1593. Barbara wyszła w r. 1600, krótko po 26/VI., za Bartłomieja Małockiego, była wdową w latach 1617-1620. To były córki z pierwszej żony. Z Nowowiejskiej rodziły się Anna, Elżbieta i Zofia, występujące w r. 1608 (P. 143 k. 142v), które t. r. pozywały swą owdowiałą bratową, wdowę po Stanisławie N-im, o wyposażenie z Wielżyna i Niemieczkowa (P. 144 k. 100), zaś w r. 1609 pozywały o to samo córkę tego brata Marcjannę (P. 143 k. 773v). Zofia chyba już nie żyła w r. 1612, bowiem wtedy proces przeciwko bratowej ciągnęły już tylko Anna i Elżbieta (P. 146 k. 384). Kwitowały one w r. 1618 Macieja Nowowiejskiego, posesora części Ossowa, z 48 zł. (P. 1000 k. 328). Obie, jeszcze niezamężne, uzyskały w r. 1626 od Jana Nowowiejskiego zapisy, dla każej po 300 zł. (P. 1017 k. 229), a od Konrada Golcza, męża ich bratanicy Marianny N-ej, podniosły t. r. z części Ossowa, Wielżynka i Niemieczkowa prowizję od posagów przysądzonych im dekretem Trybunału Piotrkowskiego (P. 1017 k. 276). Z nich, Anna była potem żoną Kazimierza Krzywosądzkiego, nie żyła już w r. 1651. Elżbieta, 1-o v. w r. 1628 żona Kaspra Rożnowskiego wdowa w r. 1636, procesowała wtedy bratanicę Golczową, wtedy już w drugim małżeństwie Bilińską, o posag z Niemieczkowa (P. 161 k. 999). Jej drugim mężem był w r. 1639 Mikołaj ze Studzieńca Skrzetuski, po którym wdową była w r. 1641, nie żyła już w r. 1651.
Stanisław, syn Bartłomieja, trzech kmieci oraz role w Ossowie w r. 1599 sprzedał wyderkafem za 1.320 zł. Wacławowi Nowowiejskiemu (P. 1403 k. 59), od którego potem w r. 1600 te dobra w Ossowie wydzierżawił (P. 970 k. 376). "Uczciwego" Jakuba Pluwę(?), ślusarza z Ossowa, w r. 1600 sprzedał za 400 zł. Zygmuntowi Grudzińskiemu, kasztelanicowi nakielskiemu (P. 1403 k. 516). Przyszłemu szwagrowi Małockiemu t. r. zapisał w posagu za siostrą Barbarą 500 zł. gotowizną i 200 zł. w wyprawie (P. 970 k. 707v). Części w Ossowie (z wyjątkiem jednego chłopa) w r. 1601 sprzedał za 2.500 złp. Wacławowi Nowowiejskiemu (P. 1404 k. 147v). Poślubiwszy Annę Czarlińską, kwitował w r. 1603 jej wuja, Andrzeja z Gaju Obornickiego z 2.090 zł., a to na poczet zapisanej przez niego sumy 2.000 zł. posagu i 800 zł. wyprawy (P. 973 k. 364). Części w Wielżynie w r. 1603 sprzedał wyderkafem za 2.200 złp. na trzy lata szwagrowi Małockiemu (P. 1404 k. 1043). Niemieczkowo w r. 1604 sprzedał wyderkafem za 4.000 złp. Janowi Rogalińskiemu (P. 1405 k. 155). Nie żył już w r. 1608 (P. 1406 k. 395), a owdowiała Anna Czarlińska t. r zrzekła się opieku nad swymi dziećmi (P. 980 k. 352). Była już w r. 1609 2-o v. żoną Kaspra Berdzińskiego (P. 143 k. 871). Ten Bardziński, rodem z wojew. łęczyckiego, tu właściciel Wielżynka, w r. 1610 pozywał Andrzeja Skórę z Gaju Obornickiego o to, iż uwięził przybyłą do kościoła w Obornikach żonę jego wraz z córką zrodzoną z N-im (P. 144 k. 161). Został zamordowany we dworze swym w Wielżynku 1611.19/VIII. r., a o to zabójstwo jego brat i spadkobierca, Bartłomiej Bardziński zrazu t. r. pozywał Andrzeja Skórę z Gaju, tenutariusz Obornik, zarzucając mu działanie w zmowie z siostrzeńcem Andrzejem Czarlińskim i siostrzenicą Anną Czarlińską, żoną zamordowanego (P. 145 s. 1230-1245). Już jednak w r. 1612 pozywał jako właściwych zabójców brata i siostrę Czarlińskich (P. 146 k. 33v). Anna, posesorka części Niemieczkowa i Wielżynka, była w r. 1618 kwitowana z 36 zł. przez siostry pierwszego męża, Annę i Elżbietę N-e (P. 1000 k. 1160). W r. 1624 była już 3-o v. żoną Wawrzyńca Kamińskiego. Pozywała wtedy własną córkę (P. 152 k. 756). Nie żyła już w r. 1645 (Z. T. P. 29 s. 2334). Była mowa wyżej o "dzieciach" Stanisława i Anny, żyjących w r. 1608, ale znam z nich tylko Mriannę (Marcjannę), inne pomarły niewątpliwie wcześnie. Ta Marianna wyszła w r. 1622, krótko po 28/XI., za Konrada Golcza z czasem burgrabiego grodzkiego wałeckiego. Wdowa w r. 1633, była 2-o v. w latach 1634-1651 żoną Stanisława Bilińskiego (Bielińskiego). Była jako jedyna spadkobierczyni ojca dziedziczką części Ossowa, Wielżynka i Niemieczkowa (P. 1017 k. 276). Niemieczkowo i Wielżynko w r. 1645 sprzedała za 15.400 złp. Maciejowi Rosnowskiemu (P. 1422 k. 314).
II. Krzysztof, syn Stanisława i Iłowieckiej, wspomniany w r. 1558 (P. 1396 k. 540). Siostrze swej, pannie Małgorzacie w r. 1561 zapisał posag 500 złp., a jednocześnie z działu z bratem wziął część w Wielżynie (P. 903 k. 305). Jako komisarz starosty generalnego wielkopolskiego w r. 1575 dokonał intromisji Feliksa Żółtowskiego do dóbr pozostałych po Jerzym Otorowskim, a to przeciwko synom zmarłego Andrzeja Otorowskiego, bratankom tego Jerzego (P. 926 k. 67). Żeniąc się w r. 1577 z Anną Żernicką, krótko przed ślubem, 7/I., zobowiązał się na połowie części w Wielżynie oprawić jej 600 złp. posagu (P. 929 k. 54v). Szwagra Morawskiego t. r. skwitował z 350 złp. na poczet 700 posagu po swej zmarłej siostrze a jego żonie (P. 929 k. 109v). Zobowiązał się w r. 1578 do sprzedania za 500 zł. Mikołajowi Łąckiemu, kasztelanowi kamieńskiemu, trzech osiadłych kmieci z Ossowa (P. 931 k. 352). Folwark w Ossowie t. r. zobowiązał się sprzedać wyderkafem na trzy lata za 700 zł. Mikołajowi i Stanisławowi braciom Kołackim (ib. k. 822). Od Anny Wielżyńskiej, żony Marcina Skrzetuskiego, kupił część Wielżyna, do której w r. 1580 uzyskał intromisję (P. 935 k. 2v). Z żoną spisywał w r. 1583 wzajemne dożywocie (P. 1399 k. 92) i t. r. sprzedał jej wyderkafem za 7.000 zł. części Wielżyna i Ossowa (ib. k. 98). Części w tych wsiach w r. 1584 sprzedał za 5.000 złp. Maciejowi Boboleckiemu cz. Binińskiemu (ib. k. 393v). Od Jana, Andrzeja, Marcina, Stanisława i Mikołaja braci Mrowińskich w r. 1590 kupił wyderkafem na trzy lata za 2.500 złp. części w Mrowinie p. pozn. (P. 1400 k. 519v). Nie żył już w r. 1594 (P. 961 k. 642v). Owdowiała Anna od Macieja Włościejewskiego w r. 1597 kupił za 5.000 złp. połowę Prusinowa i część w Sławnie w p. pozn., z prawem patronatu kościoła w Lubaszu (P. 1402 k. 229v). Synowi Adamowi darowała w r. 1603 swą połowę Prusinowa i dział w Sławnie (P. 1404 k. 827v), ale uzyskał odeń zobowiązanie, iż da jej te dobra w dożywocie (P. 973 k. 203v). Dostał od niego w r. 1611 dożywotnie użytkowanie sumy 800 złp. zpiosanej mu przez Aleksandra Biegańskiego (P. 1407 k. 415). Syn, jak już wiemy, Adam. Córki, Anna i Dorota, które w r. 1603 dostały od brata zapisy, każda po 1.000 zł. jako posag i wyprawę (P. 973 k. 203). Z nich, Anna była w r. 1610 żoną Wojciecha Więckowskiego, zaś 2-o v. w latach 1618-1622 Krzysztofa Dąmbskiego, po którym wdowa w r. 1649, nie żyła już w r. 1677. Dorota, w latach 1612-1640 żona Melchiora Lubieńskiego z pow. łęczyckiego, wdowa w r. 1648, nie żyła już w r. 1650.
Adam, syn Krzysztofa i Żernickiej, za zezwoleniem matki kwitował w r. 1595 Mikołaja Mierzewskiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego, z zapisu danego przez Jana Rożnowskiego, dziedzica Mrowina (P. 964 k. 1627v). Skwitowany w r. 1598 przez matkę z 3.000 złp. (P. 968 k. 310), scedował jej t. r. zapisy oraz sumy swoje i zmarłego ojca (ib. k. 1488c). Żeniąc się w r. 1606 z Gertrudą Biegańską, córką Aleksandra i Barbary Boboleckiej, na połowie części Prusinowa i Sławna Wielkiego krótko przed ślubem oprawił jej 1.500 złp. posagu (P. 1405 k. 623). Części Prusinowa w r. 1607 sprzedał wyderkafem za 2.000 złp. Andrzejowi Otorowskiemu (P. 1406 k. 44v). Połowę Prusinowa i części Sławna wraz z prawem patronatu kościoła lubaskiego w r. 1610 sprzedał za 500 zł. Andrzejowi Staręskiemu (P. 1407 k. 244), a jednocześnie od niego nabył wyderkafem za 800 złp. pewne części w Sławnie i kmiecia w Prusinowie (ib. k. 244v). Skwitowany w r. 1612 z rodzicielskiego majątku przez siostrę Dorotę zamężną Lubińską (P. 988 k. 563v). Żonie w r. 1613 oprawił posag 1.500 złp. (P. 1408 k. 469). Skwitowała ona w r. 1615 swego ojca Aleksandra Biegańskiego, podstarościego drahimskiego, z dóbr rodzicielskich i z części sumy 3.000 zł. zapisanej przez niego zmarłej żonie Barbarze Boboleckiej (W. 78 k. 364). Od Marianny Przecławskiej, żony Sebastiana Miecznikowskiego, w r. 1627 kupił za 3.350 złp. części Witakowic w p. gnieźn. (P. 1415 k. 947v). Od Stanisława Sarbskiego kupił w r. 1629 za 4.500 złp. Skrzetuszewo w p. gnieźn. (P. 1416 k. 664). Część Witakowic t. r. sprzedał za 2.600 złp. szwagrowi Melchiorowi Lubińskiemu (ib. k. 694) Był w r. 1636 "cywilnie zmarłym" czyli banitą i wtedy żona jako pani oprawna Skrzetuszewa oraz syn Wojciech zobowiązali się sprzedać za 7.000 złp. część tej wsi Adrianowi Radlickiemu, pisarzowi grodzkiemu poznańskiemu (G. 80 k. 174). Stan banicji trwał i przez następne lata, po rok 1648 (G. 80 k. 605v, 980v; Py. 150 s. 119; P. 1423 k. 533v). Nie żył już w r. 1649, żona zaś żyła zapewne w r. 1650 (P. 1061 k. 175). Synowie: Wojciech, Jan i Aleksander.
I) Wojciech, syn Adama i Biegańskiej, ochrzcz. 1613.9/IV. r. (LB Szamotuły), występował w r. 1648 obok matki jako dziedzic Skrzetuszewa (P. 1423 k. 533v). Wspólnie z bratem Aleksandrem, jako spadkobiercy bezdzietnej ciotki Doroty Lubińskiej, 200 zł. z sumy 300 zł. spadłej na nich i na ich brata Jana, zapisanej w grodzie łęczyckim przez Jerzego Straszewskiego jako dług, cedował w r. 1650 temu bratu (P. 1061 k. 175).
II) Jan, syn Adama i Biegańskiej, uzyskał w r. 1642 od swej matki cesję długu 700 złp. zapisanego przez Mikołaja Wioteskiego (G. 80 k. 980v), zaś w r. 1659 dostał od Aleksandra Biegańskiego i żony jego Anny z Wilkońskich zapis 200 zł. długu (W. 84 k. 61). Nie żył już w r. 1677, a żoną jego była Katarzyna Belęcka, wdowa 1-o v. po Janie Pląskowskim, teraz już 3-o v. żona Krzysztofa Małachowskiego. Ta Katarzyna t. r. córce swej pannie Annie N-ej cedował zapis 500 zł. dany sobie przez Jana Majewskiego (Py. 154 s. 188, 189). Żyła jeszcze w r. 1678 (G. 86 k. 96v). Córka Anna była w latach 1678-1690 żoną Jana Zielińskiego.
III) Aleksander, syn Adama i Biegańskiej, wspomniany w r. 1648 (P. 1423 k. 533v), żonie swej Annie Grzybowskiej, córce Jakuba i Katarzyny Gwiazdowskiej, w r. 1649 oprawił posag 1.000 złp. (P. 1424 k. 715). Oboje małżonkowie Skrzetuszewo w p. gnieźn. wydzierżawili w r. 1652 na trzy lata, pod zakładem 600 złp., Róży Wodeckiej, wdowie po Jerzym Buszewskim (G. 82 k. 536v). Drugą żoną Aleksandra była Franciszka Hersztopska, córka Wojciecha i Anny Cieleckiej (P. 1106 I k. 10), z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1659 (P. 1071 k. 203). Jeździł w r. 1669 na elekcję pod Warszawę z powiatem gnieźnieńskim (P. 196 k. 434). Skrzetuszewo w r. 1676 zobowiązał się sprzedać za 2.300 złp. Tomaszowi Czarneckiemu i Teresie z Grzybowskich (P. 1094 k. 133v). Nie żył już w r. 1681, kiedy to wdowa Franciszka spadek po ojcu we wsiach Głodno i Restarzewo wraz z sumami, to jest 36.000 złp. zpisanymi przez Krzysztofa Żegockiego, wojewodę inowrocławskiego, i 6.000 złp. swoich posagowych, cedowała Stanisławowi Boboleckiemu (Kośc. 306 k. 120). Żyła jeszcze w r. 1683 (P. 1106 I k. 10). Z Hersztopskiej syn Bartłomiej. Córka Marianna (Anna), żona Stanisława Białoskórskiego, oboje nie żyli już w r. 1730.
Bartłomiej, syn Aleksandra i Hersztopskiej, w imieniu własnym i stryjecznej siostry Anny zamężnej Zielińskiej w r. 1690 sprzedał Skrzetuszewo za 2.500 złp. Janowi Chlebowskiemu i Barbarze z Zielińskich małżonkom (P. 1431 k. 408v). Roborował w r. 1691 skrypt Teresie z Zielińskich Dobranowskiej (Kośc. 307 k. 336, 356 k. 151). Mieszkał w r. 1698 w Stęszewie, gdzie ochrzczony był 5/XI. t. r. jego syn Marcin Władysław, urodzony z matki Anny Trzcińskiej (LB Stęszew). Musiał ten syn umrzeć wcześnie, skoro po Bartłomieju spadek brata siostra Białoskórka (P. 1367 k. 69). Zob. tablicę.
@tablica
Benedykt, Bieniak Furman z Niemieczkowa (czy można go zaliczać do Przosnów?) uzyskał w r. 1448 termin przeciwko Mikołajowi i ks. Janowi, plebanowi w Pępowie, dziedzicom w Jasieniu (P. 17 k. 235v). Ks. Jan (zapewne inny), w r. 1500 wuj Anny (Żabickiej?), żony Jakuba Nieświastowskiego (G. 24 k. 89v).
Niemierowie, zob. Niemierzowie.
Niemieryczowie, zob. Niemiryczowie.
Niemierzewscy, Niemirzewscy h. Sobiejucha, z Niemierzewa (Niemirzewa) w pow. pozn. Jakub, Jakusz, pozwany w r. 1404 przez Mikołaja i Tomasza braci z Bielejewa o podział wsi Zirzewo(?), Oporowo i Bilejewo (Ks. Z. Pozn. 1738). "Clenodii Sobiejucha" 1407 r. (P. 3 k. 21). Miał t. r. termin z Symką z Pomorzan i Myszek o ojcowiznę w Niemierzewie (Ks. Z. Pozn. 2863). Małgorzata z Niemierzewa w r. 1411 (P. 3 k. 155). Ta Małgorzata była w r. 1412 wdową po Jakuszu, matką Doroty (ib. k. 182v). Piotr "Sobiejucha" z Niemierzewa w r. 1435 kupił za 200 grz. od Jana z Szyszyna połowy w Niemierzewie (P. 1378 k. 71).
Stanisław z Niemierzewa uzyskał w r. 1442 termin przeciwko braciom niedzielnym z Wielżyna (P. 14 k. 148v). Stanisław N., nie wiem, czy ten sam, na Niemierzewie z folwarkiem i dworem oprawił w r. 1463 posag 100 kop. gr. żonie swej Barbarze (P. 1384 k. 1105). Chyba ten sam Stanisław N. nie żył już w r. 1479, kiedy syn jego Wojciech sprzedał wyderkafem za 150 grz. Przetoczyńskiemu (Przetockiemu) Niemierzewo (P. 1386 k. 107). Pozywał w r. 1493 Mikołaja Brodowskiego (P. 22 k. 82). Występwoał w r. 1500 jako stryj córek Mikołaja Krzesińskiego (P. 859 k. 69v), zaś wuj Katarzyny, żony Piotra Krzesińskiego (ib. k. 63). Nie żył już w r. 1510 (P. 786 s. 244). Z nieznanej mi żony pozostawił synów: Stanisława, Wojciecha i Jana. Córka Dorota była w r. 1510 żoną Jakuba Deszczyńskiego. Może też córką Wojciecha była Barbara Buszewska cz. N-a, w latach 1525-1536 wdowa po Mikołaju Bylińskim.
Stanisław i Wojciech, bracia rodzeni, niedzielni, połowę Niemierzewa w r. 1510 sprzedali wyderkafem za 70 grz. Marcinowi Kwileckiemu (P. 786 s. 245). Stanisław w imieniu własnym oraz braci, Wojciecha i Jana, żądał w r. 1511 od Macieja i Wincentego z Sierosławic zwrócenia kmieci zbiegłych z Niemierzewa. Żoną Stanisława była wtedy Helena Chełmska (P. 865 k. 117, 117v). Ta Helena, wdowa 1-o v. po Janie Śrzemskim, swe części w Chełmie p. pozn. "z miłości małżeńskiej" dała w r. 1511 mężowi, on zaś pozostawił jej dożywocie tych dóbr (P. 1391 k. 21). Stanisław i Wojciech (trzeci z braci, Jan, byłjeszcze wtedy nieletni) ręczyli w r. 1514 nieletnim synom zmarłego Marcina Kwileckiego, Hieronimowi i Marcinowi, iż uwolnią połowę Niemierzewa, którą sprzedali byli wyderkafem za 70 grz. ich ojcu (P. 866 k. 83). Stanisław na Niemierzewie i Buszewku w r. 1514 sprzedał wyderkafem za 70 grz. ks. Michałowi z Liblina, doktorowi dekretów, kustoszowi kolegiaty kórnickiej, roczny czynsz pięć i pół grzywien (P. 1392 k. 18). Od brata Jana N-go kupił w r. 1521 za 300 grz. części w Niemierzewie i Buszewie, należące się temu bratu z działów z braćmi (P. 1391 k. 53v), zaś w r. 1523 od brata Wojciecha N-go cz. Buszewskiego nabył za 600 grz. jego połowy w Niemierzewie i Buszewie, pozostawiając mu je jednak w dożywotnim posiadaniu. Nazwany wtedy N-im cz. Chełmskim (ib. k. 57, 57v). Całe Niemierzewo w r. 1527 sprzedał wyderkafem za 64 grz. Andrzejowi Kunińskiemu (P. 1393 k. 164v). Buszewko Małe w r. 1533 dał "z miłości ojcowskiej" synowi Melchiorowi (ib. k. 609v). Niemierzewo w r. 1546 zapisał synowi Wojciechowi, zastrzegając sobie dożywocie tej wsi (P. 787 k. 3v). Umarł między r. 1547 (P. 886 k. 178v) a 1549, kiedy to owdowiała Helena Chełmska zapisywała 20 grz. długu Wojciechowi Lwowskiemu, kasztelanowi santockiemu (P. 888 s. 361). Synowie, którzy przeżyli ojca, to: Melchior, Stanisław, Wojciech i Jerzy. Jan snać umarł wcześnie. Z córek, Anna była w r. 1530 żoną Wojciecha Kurnatowskiego, nie żyła już w r. 1572. Helena, w r. 1544 żona Prokopa Zberkowskiego. Panna Katarzyna, córka Stanisława N-go, pozywana była w r. 1514 przez brata Jana o wygnanie go siłą z ojczystych części w Buszewie i Niemierzewie (P. 866 k. 55). Jeśli to córka tego właśnie Stanisława, to chyba z jakiegoś wcześniejszego, nieznanego mi małżeństwa.
1. Melchior N. cz. Chełmski, syn Stanisław i Chełmskiej, wspólnie z braćmi swymi, Stanisławem i Janem, kupił od Stanisława Śrzemskiego, swego przyrodniego brata, w r. 1519 prawo bliższości do spadku, który miałby przypaść po śmierci Heleny, ich matki (P. 1391 k. 45). Od ojca, jak już wiemy, dostał w r. 1533 Buszewko Małe, jednocześnie zaś od ks. Jerzegi Buszewskiego, plebana w Oporowie, stryja i opiekuna nieletniej Anny, córki zmarłego Piotra Buszewskiego, nabył wyderkafem za 600 grz. połowy we wsiach: Buszewo, Otorowo, Słopanowo, Oporowo p. pozn. (P. 1393 k. 609v) i na Buszewku Małym oprawił 22/XII. t. r. posag 500 grz. tej Annie, przyszłej swej żonie (ib. k. 610). Wraz z braćmi, Stanisławem, Wojciechem i Jerzym (nazwani tu Chełmskimi) intromitowany do części wsi Chełm, wieczyście im rezygnowanych przez matkę (P. 866 k. 178v). Melchior i ci jego trzej bracia Chełmscy cz. N-cy w r. 1550 zostali skwitowani z 1.000 grz. przez Marcina Pakosławskiego (P. 890 k. 504). Swej owdowiałej bratowej Wojciechowij N-ej zapisał w r. 1567 dług 74 złp. (P. 911 k. 470v, 471). Wraz z bratankiem Janem N-im był w r. 1579 skwitowany ze spraw przez Macieja i Marcina braci Śrzemskich (P. 933 k. 525v).
2. Stanisław N. cz. Chełmski, syn Stanisława i Chełmskiej, od brata przyrodniego, Pawła Śrzemskiego w r. 1521 kupił za 300 zł. części
Przeglądanie 754 pozycji zakresu Nabielscy - Nieniewscy.
26272829[30]31323334
