Przeglądanie 754 pozycji zakresu Nabielscy - Nieniewscy.
27282930[31]32333435
Nabielscy - Nieniewscy
@tablica
w Chełmie będące obecnie pod dożywociem matki ich, Heleny Chełmskiej (P. 1392 k. 385). Jak wiemy, żył jeszcze w r. 1550.
3. Jerzy N. cz. Chełmski, syn Stanisława i Chełmskiej, wspomniany w r. 1547, żył jeszcze 1550 r.
4. Wojciech N. cz. Chełmski, syn Stanisława i Chełmskiej, jak już o tym była mowa, dostał od ojca w r. 1546 wieczystą rezygnację Niemierzewa, ale w r. 1547 "chcąc uniknąć nieprzyjaźni swych braci rodzonych i przenosząc miłość braterską nad dobra dziedziczne" rezygnacji tej nie przyjął (P. 886 k. 182v). Żył jeszcze w r. 1550, nie żył już w r. 1567, kiedy wdowa po nim, Zofia Przetocka uzyskała od szwagra, Melchiora N-go zapis 74 złp. długu (P. 911 k. 470v, 471). Syn Jan.
Jan N. cz. Chełmski, czasem Chełmski cz. N., syn Wojciecha i zapewne Przetockiej, kwitował w r. 1577 ze 100 grz. długu ks. Jana Powodowskiego, proboszcza poznańskiego (P. 929 k. 942). Obok stryja Melchiora w r. 1579 skwitowany ze spraw przez Macieja i Marcina braci Śrzemskich (P. 933 k. 525v). Żeniąc się w r. 1582 z Małgorzatą Zakrzewską cz. Belęcką, córką Jana, krótko przed ślubem, 26/VI., dał zobowiązanie jej braciom, że ją w ciągu 24 tygodni stawi do grodu dla ich skwitowania (P. 939 k. 18). Nie żył już w r. 1594, pozostawiając wdowę Małgorzatę Zakrzewską i nieletnie dzieci (P. 962 k. 767). Zob. tablicę.
Jan N. nie żył już w r. 1587, kiedy żona jego Jadwiga Tarzecka, córka Wojciecha, uzyskała od swego ojca cesję zapisu na 200 złp. danego przez zmarłego Jana Sośnickiego i skwitowała ze 100 złp. brata Jerzego Tarzeckiego, zaś dla swych dzieci, Jana i Doroty N-ch ustanowiła opiekunów, wśród nich zaś tego brata (I. Kal. 54 s. 374, 375).
Melchior Chełmski cz. N., może wnuk Melchiora, o którym było wyżej, w r. 1628 zapisywał dług 200 zł. Annie z Hersztopu, żonie Wojciecha Drzewieckiego (Wsch. 41 k. 453). Jednocześnie oblatywał swój testament, datowany w Popowie 18/IX. t. r. Polecał pochować swe ciało w Sierakowie w kościele Bernardynów. Dzieci nie miał a spadkobiercami ustanowił swych braci, Stanisława i Andrzeja Chełmskich (Ws. 41 k. 453v). Zob. Chełmscy.
Niemierzowie, Niemierowie różni. Jan, mąż Jadwigi, która będąc obok siostry dziedziczką w Giewartowie p. gnieźn., wraz z nią część rodzicielską w tych dobrach sprzedała w r. 1494 Tomaszowi Lubomyślskiemu (P. 1383 k. 33v). Katarzyna Niemierzyna uzyskała w r. 1503 od Mikołaja z Lubienia zapis dożywotniego rocznego czynszu 14 grz. na wsi Kargowa (P. 1389 k. 282v).
Maciej Niemierza z pow. piotrkowskiego, syn zmarłego Stanisława, mąż Zuzanny Jeżewskiej, uzyskał w r. 1604 od Stanisława Rudnickiego, podsędka ziemskiego kaliskiego, zapis 200 zł. długu (I. Kal. 70 k. 753), zaś od Bartłomieja Kobierzyckiego 50 zł. (ib. k. 1030v). Jan, jako brat cioteczny z linii ojcowskiej, był w r. 1618 opiekunem córek zmarłego Jana Piotrowskiego (N. 62 k. 112). Zygmunt w r. 1641 od Doroty z Lipnickich Kędzierzyńskiej, współspadkobierczyni stryja Andrzeja Lipnickiego, i od jej siostry panny Elżbiety Lipnickiej uzyskał cesję tego spadku (P. 1043 k. 87v). Sam był mężem Anny Lipnickiej. Oboje małżonkowie nie żyli już w r. 1649. Ich córka Krystyna w latach 1649-1665 była niezamężna (P. 1073 k. 759v, 1076 k. 906, 1424 k. 687; Ws. 59 k. 739v), zaś w latach 1672-1696 była żoną Stanisława Kolnickiego.
Ks. Maciej Niemier(!), altarysta bniński, ur. w r. 1697, umarł w Bninie 1775.25/III. r. (LM Bnin). "Szl." Franciszek Niemier, uczeń szkół jezuickich w Poznaniu zmarł 1743.12/X. r. (LM Św. Mikołaj, Pozn.).
Rozalia Niemierzyna z dworu kórnickiego, chrzestna 1746.22/III. r. (LB Bnin). Jan Niemierza, Niemira, mąż Rozalii Racięckiej, córki Wojciecha i Barbary Gdowskiej (pewnie identyczną z powyższą Rozalią), kupił w r. 1747 wspólnie z nią za 600 złp. od Antoniego Racięckiego część dworu w Poznaniu za bramą zamkową (P. 1288 k. 48). Był Jan posesorem Żabikowa w r. 1748, kiedy to urodził mu się syn Józef Piotr Paweł Michał Leon, ochrzcz. 30/VI. t. r. (LB Koszuty). Umarł Jan w Poniecu 1759.8/IX. r. Jego żona Rozalia zmarła nieco wcześniej, 19.I. t. r. (LM Poniec).
Antoni Niemiera zaślubił w r. 1749 Justynę Skarszewską, wdowę po dwóch mężąch, Świętosławie Tomickim i Józefie Puklińskim. Uzyskał od niej przed ślubem zapis 4.000 złp. na sumie zabezpieczonej t. r. kontraktem zastawnym u Mikołaja Malczewskiego, sędziego ziemskiego poznańskiego, dziedzica Dębicza, Babina i innych dóbr (P. 11294 k. 114). Synom swej żony, Stefanowi Tomickiemu i Leonowi Puklińskiemu, w r. 1750 zapisał sumę 4.000 złp. podpisując się "ręką trzymaną" (P. 1298 k. 35). Żył jeszcze w r. 1753 (P. 1309 k. 124v). W latach 1771-1778 Justyna występowała jako wdowa (Ws. 95 k. 113v; P. 1355 k. 418).
Niemierzyccy h. Jezierza, z Niemierzyc w pow. kośc. Stefan, Stanisław i Mikołaj, bracia rodzeni, "niegdy z Niemierzyc", w imieniu których Przedpełk Łącki kwitował w r. 1440 ich stryja Bogusława Baranowskiego z posagu po zmarłej Dorocie, żonie Bogusława a siostrze Przedpełka (Kośc. 17 s. 204). Bracia ci uzyskali t. r. zapis 68 i pół grzywien od Mikołaja niegdy Ciesielskiego (ib. s. 209). Z nich, Stanisław "niegdy N." pozywał w r. 1444 braci Kokorzyńskich (ib. s. 437), i był sam t. r. pozwany przez Pakosza Wolikowskiego i jego syna Hynka (ib. s. 534). Miał w r. 1450 sprawę z Dorotą, żoną Jana z Gaju(?), byłego wójta kościańskiego (Kośc. 19 k. 33). Mikołaj N. zawierał w r. 1440 transakcję z Mikołajem, synem zmarłego Wojciecha Radwankowskiego, któremu przydano lat (P. 14 k. 81v). Miał w r. 1444 termin ze strony Halszki i Zuzanny sióstr Wolikowskich (Kośc. 17 s. 418, 549). Już nie żył w r. 1448, kiedy Barbara N-a, wdowa po nim, pozywała Mikołaja Gościchowskiego (Kośc. 16 k. 135v, 144, 144v). W sprawie o zabójstwo tego Mikoła a N-go Barbara pozywała Jana Tłuczymosta z Wolikowa, który t. r. stawiał świadków (ib. k. 149v). Pozywał Barbarę w r. 1450 Wojciech Gnuszyński, "stryj przyrodni" jej synów (Kośc. 19 k. 57). Ci synowie to: Wojciech (wspomniany raz tylko w r. 1450), Jan i Piotr. Spotykamy siostry niezamężne, Katarzynę, Dorotę, Małgorzatę, córki nieżyjącego w r. 1459 Mikołaja N-go, sołtysa w Kuszlinie, które t. r. pozywały Wincentego Niegolewskiego (Kośc. 19 k. 217). Nie mam pewności, czy to ten sam Mikołaj, a córki to siostry Wojciecha, Jana i Piotra? Spośród synów Mikołaja i Barbary, Jan i Piotr, niedzielni dziedzice w Niemierzycach, w latach 1448 i 1453 pozywali Jarosława ze Strzępina (Kośc. 18 s. 340, 19 k. 191). Pozywali w r. 1452 Grzymka Niegolewskiego (P. 18 k. 12, 50), zaś w r. 1459 braci Tomasza, Jana, Jakuba, Piotra i Mikołaja ze Strzępina (Kośc. 19 k. 227). Jan i Piotr w r. 1463 sprzedali za 90 grz. Gotardowi z Wojnowic 7 grz. rocznego czynszu wyderkafowego na Niemierzycach (P. 1384 k. 105). O Piotrze wiem jeszcze tyle, że w r. 1485 był już księdzem (Kośc. 228 k. 1v), w r. 1495 plebanem w Opalienicy i altarystą w kościele parafialnym w Osiecznie (Ws. 1 k. 1v). Obok brata Jana był w r. 1499 opiekunem Barłomieja Kubackiego (Kośc. 231 k. 50), żył jeszcze w r. 1500 (P. 859 k. 70). Jan pozywany w r. 1464 ze swych sum przez Annę, wdowę po Mikołaju Jaskóleckim (Kośc. 19 k. 324). Na połowie Niemierzyc w r. 1467 oprawił żonie Małgorzacie 72 kopy groszy posagu (P. 1383 k. 239v), zaś w r. 1477 oprawił jej 70 grz. posagu na dwóch częściach połowy Niemierzyc (P. 1386 k. 77). Druga jego żona, Katarzyna trzy łany osiadłe i trzy puste w Kroczynie p. kośc., nabyte wyderkafem za 60 grz. od Pachoty (Pawła) z Kolnic, sprzedała wyderkafem w r. 1480 za taką sumę Andrzejowi Świączyńskiemu(?) (P. 1386 k. 120, 132v). Jan od Anny, żony Andrzeja niegdy Strzępińskiego, i od jej syna Bartosza kupił t. r. za 100 grz. trzy i pół łany puste w Strzępinie p. kośc. (P. 1386 k. 201v). Jednocześnie od Mikołaja Dokowskiego nabył wyderkafem za 30 grz. jeden łan osiadły i jeden pusty w Raszkowie(?) p. kośc. (ib. k. 202) i zaraz na części Strzępina oraz na połowie połowy Niemierzyc zapisał 200 grz wiana żonie Katarzynie (ib. k. 202v). Jeszcze w r. 1487 niedzielny z bratem Piotrem (Kośc. 228 k. 47). Żonie na połowie swych części w Niemierzycach w r. 1491 oprawił 50 grz. posagu (P. 1387 k. 155). Od Mikołaja Klunowskiego w r. 1493 nabył yderkafem za 100 zł. węg. dwa i pół łanów osiadłych w Krzonie (P. 1383 k. 6), a w r. 1499 od tegoż Kluczewskiego, też wyderkafem, kupił za 140 zł. węg. trzy osiadłe łany w tejże wsi w p. kośc. (P. 1389 k. 30). Skwitował t. r. owego Kluczewskiego ze 100 zł. węg. (Kośc. 231 k. 49). Wspólnie z synem Wojciechem byli w r. 1508 spłaceni przez Stanisława Ujejskiego z wyderkafu połowy Krzonu (Kośc. 24 k. 34). Od Jana Karsznickiego w r. 1509 nabył wyderkafem za 100 grz. sołectwo i trzy łany kmiece w Morownicy p. kośc. (P. 786 k. 132). Od Katarzyny Grzebienickiej, żony Macieja Sądzińskiego, kupił w r. 1510 za 30 grz. dwa i pół łana w Strzępinie (P. 1391 k. 11v). Nie żył już w r. 1513, kiedy owdowiała Katarzyna pozywała Wojciecha i Stanisława, synów zmarłego, o wypędzenie jej z oprawy w Niemierzycach (P. 865 k. 268v). Synowie, Wojciech i Stanisław. Córka Barbara, w r. 1492 żona Jakuba Sepińskiego, 2-o v. za Jakubem Powodowskim, po którym wdowa w r. 1529. Zapewne córką Jana była też Helena N-a, w latach 1503-1537 żona Andrzeja Rąckiego (Ręckiego), wdowa w latach 1537-1554.
I. Wojciech, zwany "Dzicza"(?), syn Jana, na czwartych częściach Niemierzyc i Strzępina w r. 1508 oprawił żonie Dorocie Otorowskiej, córce Wojciecha, posag 70 grz. (P. 786 s. 68, nazwany tu omyłkowo Janem). Godził się w r. 1508 za pośrednictwem arbitrów z wdową i synami zabitego przez siebie w obronie własnej Mikołaja Strzępińskiego o jego głowę. Potwierdzenie owej ugody miało miejsce w r. 1510 (P. 863 k. 340v). Od brata Stanisława w r. 1512 kupił za 40 grz. połowę dworu w Niemierzycach (Kośc. 233 k. 26). Od Macieja Sokołowskiego nabył wyderkafem w r. 1514 za 15 grz. łan osiadły w Uścięcicach pow. kośc. (Kośc. 345 k. 50). Wraz z tym bratem Stanisławem plac "Ciesielski" w Strzępinie w r. 1517 dali w zamian za plac "Jaszkowski" Janowi Strzępińskiemu (Kośc. 345 k. 61v). W dokonanym t. r. dziale braterskim Wojciech wziął połowę Niemierzyc i połowę części w Strzępinie (Kośc. 233 k. 57v, 345 k. 64v). Na połowie swych części w tych obu wsiach w r. 1518 oprawił drugiej swej żonie, Apolonii Więckowskiej, córce Stanisława, 60 grz. posagu (P. 1392 k. 233v). Od brata Stanisława w r. 1524 nabył wyderkafem za 10 grz. łan pustej roli zw. "Łozisko" wraz z łąką "W Borach" w Niemierzycach (Kośc. 345 k. 112v). Na połowie części Niemierzyc i Strzępina oprawił w r. 1525 żonie Apolonii 70 grz posagu (P. 1391 k. 66). Od brata Stanisława w r. 1526 nabył wyderkafem za 20 grz. łan pusty w Niemierzycach (P. 1393 k. 137v), a w r. 1530 od tego brata, rózniwż wyderkafem, za 14 grz. łan "Łaszkowski" w tejże wsi (ib. k. 363v). Ustanowił w r. 1531 opiekunów dla dóbr w Niemierzycach i Strzępinie, to jest dla tamtejszych części swoich dzieci, jak również dla tych dzieci: Jana urodzonego z pierwszej żony Doroty, Jakuba, Macieja, Mikołaja, Zofii, Anny, Apolonii i Heleny, pochodzących z drugiego małżeństwa (Kośc. 345 k. 148v). Nie żył już w r. 1538 (P. 1394 k. 210v). Wdowa wspólnie z synami, Jakubam, Maciejem i Mikołajem pozywała w r. 1546 Stanisława Ujejskiego (Kośc. 29 s. 249). Jan t. r. już nie żył, a odziedziczony przezeń posag matki 89 grz., oprawiony na części Niemierzyc, przypadł z kolei jego rodzonemu wujowi Stanisławowi Otorowskiemu, który Jakuba, Macieja i Mikołaja N-ch pozywał o tę sumę (Kośc. 29 s. 143). Apolonia Więckowska żyła jeszcze w r. 1547 (P. 886 k. 152v). Z córek Wojciecha i Apolonii, Zofia była w r. 1538 żoną Piotra Borzysławskiego, wdowa w r. 1575. Anna, w r. 1546 żona Jana Niałeckiego cz. Pożarowskiego, wdowa w r. 1583. O Apolonii prócz wzmianki z r. 1531 niec więcej nie wiem. Helena była najpierw w r. 1551 żoną Wojciecha Kozłowskiego, a 2-o v. w latach 1557-1566 Stanisława Kamieńskiego, wdowa w latach 1574-1605, nie żyła już w r. 1613. Była jeszcze jedna córka, Jadwiga, pominięta w r. 1531 przy wyznaczaniu opieki, więc zapewne urodzona dopiero później. Była w latach 1556-1570 żoną Macieja Więckowskiego, wdowa w latach 1575-1588.
I) Jakub, syn Wojciecha i Więckowskiej, nieletni w r. 1531, wraz z braćmi Jakubem i Mikołajem pozywany w r. 1546 o połowę Niemierzyc przez stryjeczną siostrę Barbarę N-ą (Kośc. 29 s. 144). Intromitowany w r. 1548 do oprawy w części Strzępina Anny Piekarskiej, wdowy po Wojciechu Strzępińskim (Kośc. 235 k. 99), a swojej przyszłej żony. Pobrali się t. r. i Anna, córka Jana Piekarskiego, oprawę uzyskaną od pierwszego męża na połowie części Strzępina dała Jakubowi, on zaś na połowie swych części w Niemierzycach i Strzępinie, które miałyby mu przypaść w działach z braćmi, oprawił jej 220 grz. posagu (P. 1395 k. 429, 429v). Jakub w r. 1549 ugodził się z Maciejem Strzępińskim, ojcem pierwszego męża Anny, który to Maciej t. r. sprzedał mu wyderkafem za 200 grz. dwa puste łany w Strzępinie (P. 888 k. 102, 1395 k. 482v) i ona skasowała wtedy oprawę na częściach Strzępina (P. 888 k. 220v). Jakub od brata Macieja uzyskał w r. 1550 zobowiązanie sprzedaży za 12 grz. dworu z ogrodem w Niemierzycach (Kośc. 235 k. 270). Z bratem Mikołajem, jako spadkobiercy zmarłego brata Macieja, skwitowali w r. 1551 ze 100 grz. Marcina Kwileckiego (P. 891 k. 274v). Od Macieja Strzępińskiego nabył w r. 1555 wyderkafem za 118 grz. łan pusty "Przyczyniński" w Strzępinie (P. 1396 k. 310). Z bratem Jakubem przeprowadził w r. 1562 podział dóbr, a mianowicie części w Strzępinie, Przecznej(?) Topoli(?) oraz łąk w Niemierzycach (P. 904 k. 425). Umarł między r. 1570 a 1572 (P. 1398 k. 52; Kośc. 252 k. 352). Synowie: Dionizy i Wojciech, o których niżej, Andrzej, który w r. 1572 zapisał dług 25 grz. Stanisławowi Ujejskiemu (Kośc. 252 k. 352), i Erazm, wspomniany w r. 1574 (P. 1398 k. 427).
(I) Dionizy cz. Dziwisz, syn Jakuba i Piekarskiej, zapisywał w r. 1572 dług 170 złp. Wolfgangowi Bukowieckiemu i Annie z Wituchowa, wdowie po Jabie Bukowieckim (Kośc. 252 k. 411). Od Marcina Rożnowskiego z Mrowina, opiekuna dzieci zmarłego Macieja Rożnowskiego, dziedzica Wielkiego Kunowa w p. pozn., nabył wyderkafem w r. 1574 na sześć lat za 600 złp. części tej wsi należące do jego pupilów (P. 1398 k. 406). Żonie swej Zofii Rożnowskiej, córce zmarłego Marcina z Kunowa, oprawił w r. 1575 posag 200 złp. (P. 1398 k. 583v). Poranił t. r. Mikołaja Budzińskiego, sługę Trojana Jaraczewskiego (P. 926 k. 290v). Od Jana i Macieja braci Rożnowskich, działających także w imieniu brata Stanisława w r. 1582 uzyskał zobowiazanie sprzedania za 2.400 zł. części w Kunowie p. pozn. (P. 939 k. 590v). Stanisław Rożnowski dopełnił tego zobowiązania w r. 1590 sprzedając Dionizemu swoją część za 400 złp. (P. 1400 k. 494). Ten, skwitowany w r. 1585 przez Małgorzatę Borzysławską, wdowę po Mikołaju Spławskim, z 40 zł. długu z puszczonej mu przez nią dzierżawy części Kunowa (P. 944 k. 604), a w r. 1587 oboje wzajemnie kwitowali się z tej dzierżawy (P. 948 k. 195v). Drugą żoną Dionizego była zaślubiona w r. 1589 Dorota Niemieczkowska, córka Bartłomieja, który t. r., jeszcze przed ślubem zapisał w posagu za nią 400 zł., zaś Dionizy zobowiązał się oprawić ową sumę na połowie Kunowa (P. 951 k. 42v, 43). Po ślubie, t. r. skwitował teścia z tej sumy (P. 952 k. 333v) żonie zaś zapisał oprawę (P. 1400 k. 395). Kunowo, a raczej części w tej wsi nabyte od Rożnowskich, sprzedał w r. 1591 za 3.000 zł. Piotrowi Chraplewskiemu (P. 1400 k. 674v), wobec czego Dorota skasowała t. r. swą dotychczasową oprawę na tej wsi (P. 956 k. 123v), mąż zaś na połowie swych dóbr oprawił jej posag 500 zł. (P. 1400 k. 719). Żyła jeszcze w r. 1593 (P. 959 k. 1222v). Trzeciej swej żonie, Annie Boszkowskiej, córce Wojciecha, dał w r. 1597 oprawę 500 złp. posagu na połowie dóbr (P. 1402 k. 230). Nie żył już w r. 1600 a owdowiałej Annie brat jej Jan Boszkowski zapisał wtedy dług 300 zł. (P. 970 k. 595). Kwitowała się też wtedy z Janem Rożnowskim, pisarzem ziemskim poznańskim, z racji dzierżawy Rożnowa i pustki Radłowo (ib. k. 916). T. r. wyszła Anna 2-o v. za Macieja Chomęckiego z Konarzewa, który 20/IX. krótko przed ślubem, zobowiązał się oprawić jej 700 złp. posagu (P. 970 k. 1021) i t. r. dopełnił tego zobowiązania (P. 1404 k. 2v). Synowie, Jan i Marcin, urodzeni z Rożnowskiej, Samuel i Wojciech z Niemieczkowskiej.
1. Jan, syn Dionizego i Rożnowskiej, wspomniany w r. 1600 (P. 970 k. 942), kwitował w r. 1603 Jana Rożnowskiego, pisarza ziemskiego poznańskiego, z 15 zł. na poczet sumy 1.100 zł. należnej mu obok braci Marcina, Samuela i Wojciecha (P. 973 k. 328). Wraz z braćmi pozywał w r. 1608 Macieja i Jakuba braci Ujejskich (P. 143 k. 130). Żył jeszcze w r. 1624 (P. 152 k. 630).
2. Marcin, syn Dionizego i Rożnowskiej, w imieniu swoim i swych braci w r. 1600 cedował Annie Boszkowskiej, wdowie po ojcu, swoją i ich część z zapisu 300 złp. danego przez Jana Boszkowskiego (P. 970 k. 942). Żonie swej, Annie Słupeckiej zapisał w r. 1606 dług 400 złp. (I. Kon. 32 k. 631). Drugą jego żoną, zaślubioną 1624.7/VII. r., była Urszula Bobrownicka, córka Marcina ze Szczepankowa i Zofii (LC Szamotuły) Oprawił jej w r. 1625 posag 400 złp. (P. 1415 k. 181). Już nie żył w r. 1626, kiedy owdowiała Urszula skasowała swoją oprawę na rzecz brata męża, Wojciecha, który ją z tej oprawy zaspokoił (P. 1017 k. 189). Wyszła 2-o v. w maju 1627 r. za Krzysztofa Dumańskiego (LC Szamotuły). Synowie Marcina to Dobrogost i Andrzej, córki Katarzyna i Małgorzata. Synowie ci i Katarzyna w r. 1630 uczestniczyli w spadku po stryju Samuelu (P. 1023 k. 162v). Katarzyna była potem, w latach 1654-1659 żoną Jana Żarczyńskiego. Spośród nich tylko Andrzej żył jeszcze w r. 1665, kiedy to jako spadkobierca Dobrogosta i Małgorzaty cedował ks. Janowi Trąmpczyńskiemu sumę 350 zł., to jest połowę sumy 700 zł., którą Jan Radzicki zapisał był jemu, bratu Dobrogostowi i obu siostrom (P. 1076 k. 1318). Może ten sam Andrzej był w r. 1671 mężem Anny Czewujewskiej, córki Świętosława? (Kc. 131 k. 282, 282v). Oboje ci małżonkowie żyli 1680.25/VI. r. (LB Modliszewko).
3. Samuel, syn Dionizego i Niemieczkowskiej, wspomniany w r. 1600 (P. 970 k. 942). Skwitowany wraz z bratem Wojciechem w r. 1613 przez Katarzynę Sułocką, siostrę i spadkobierczynię Jana Sułockiego, z zapisu, który Dionizy i Wojciech bracia N-cy dali byli zmarłemu Andrzejowi Sułockiemu, bratu Katarzyny (Kośc. 290 k. 372). Samuel, zamieszkały w Stajkowie, zaślubił 1619.16/VI. r. Barbarę Gołębowską, córkę Stanisława i Małgorzaty (LC Szamotuły). Oboje w r. 1621 spisywali wzajemne dożywocie (P. 1412 k. 810v). Barbara w r. 1622 części w Pląskowie p. gnieźn. sprzedała wyderkafem za 1.400 złp. Tomaszowi, Janowi i Wojciechowi braciom Wielewickim (P. 1413 k. 353v). Samuel żył jeszcze w r. 1624 (P. 152 k. 630). Bezdzietny, nie żył już w r. 1630 (P. 1023 k. 162v).
4. Wojciech, syn Dionizego i Niemieczkowskiej, wspomniany w r. 1600 (P. 970 k. 942), ustanawiał plenipotentów w r. 1618 (P. 1000 k. 1144). Jego żoną była w r. 1628 Anna Podleska, córka Stanisława i Katarzyny Szlachcińskiej (Ws. 206 k. 271). Był Wojciech t. r. dzierżawcą sołectwa w Popowie (LB Szamotuły), zaś w r. 1629 wydzierżawił wieś Wierzyce w p. gnieźn. od Doroty z Charzewa, wdowy po Łukaszu Płaczkowskim (G. 79 k. 92). Jako współspadkobierca brata Samuela, w imieniu własnym i innych jego spadkobierców, Dobrogosta, Andrzeja i Katarzyny, kwitował w r. 1630 z 200 złp. małżonków Skrzetuskich (P. 1023 k. 162v). Z drugą swą żoną, Helenę Pakosławską, córką Jana, dziedzica Cykówka, spisywał w r. 1633 wzajemne dożywocie (P. 1417 k. 778). Nie żył już w r. 1637 (Kośc. 297 k. 312v), a w r. 1639 Helena kwitowała swego brata Wojciecha Pakosławskiego z 1.500 złp. (Kośc. 299 k. 241v, 242). Nie żyła już w r. 1643 (ib. 301 k. 605). Z pierwszej żony był syn Mikołaj, ochrzcz. 1628.14/XI. r. (LB Szamotuły), zapewne zmarły wcześnie. Z drugiej córki, Anna i Zofia, wspomniane w r. 1643 (Kośc. 301 k. 605; G. 85 k. 302v). Z nich Anna była 1-0 v. żoną Adama Skarczewskiego, 2-o v. w latach 1675-1691 Kazimierza Floriana Winiarskiego. Zofia wyszła w Brodach 1661.13/II. r. za Stefana Lubońskiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1691.
Przeglądanie 754 pozycji zakresu Nabielscy - Nieniewscy.
27282930[31]32333435
