Przeglądanie 611 pozycji zakresu Orzelscy - Ożegowscy.
4567[8]9101112
Orzelscy - Ożegowscy
"Szl." Sebastian zaślubił 16 II 1760 r. Mariannę Błońską (LC Grabów). Stanisław, syn ich, chrzestny w Mielęcinie 24 IX 1766 r. (LB Parzynów). Inny ich syn, Adam Jan, ur. w Torzyńcu 2 I 1762 r. (LB Wyszanów). Józef, ekonom w Żydowie w latach 1822-1826, zmarł 11 X 1867 r. w 85-ym roku życia. Żona jego, Faustyna z Grzeszkiewiczów umarła w Wągrówcu 6 I 1870 r. mając lat 83 (Dz. P.). Synowie: Jan Łukasz, ur. w Żydowie, ochrzcz. 14 X 1822 r., Józef Stanisław, zmarły 24 I 1826 r., córka Julianna Helena, ur, tamże 20 V 1826 r. (LB, LM Żydowo). Ale rodziców przeżyli synowie urodzeni później, Telesfor i ks. Napoleon (Dz. P.).
Osowiccy, Ossowiccy, Osowidzcy, nie byli szlachtą. "Ur." Łukasz, pisarz prowentowy w Dobrojewie, chrzestny 22 VIII 1813 r. (LB Ostroróg). Może ten sam "Dominus" Łukasz, dziedzic Gostyczyny, chrzestny 11 IV 1836 r. (LB Gostyczyna). "Szl." Marcin osowidzki, posesor Bogusławek w p. gostyń., 40-letni, zaślubił 5 XI 1822 r. "szl." Wiktorię Woyniewiczównę, ze Śremu, pannę 20-letnią (LC Śrem). Córka tego "ur." Marcina O-go i "szl." Wiktorii, Marianna Józefa, ur. w Śremie 6 IX 1823 r. (LB Śrem).
Teodor Ossowidzki, Osowicki, rodzący się z Anny z Rybackich, 2-o v. Kukawskiej, ur. ok. r. 1814, zaślubił 25 XI 1839 r. pannę Emilię Kukawską, 21-letnią, z plebanii w Siemowie, córkę Leona i Franciszki z Szulczewskich. O Teodorze zapis ślubu notuje, iż jest z Lubinia (LC Siemowo). Był w latach 1840-1853 ekonomem plebanii w Lubiniu. Kupił w r. 1682 od bar. Winterfelda z Murowanej Gośliny za 41.500 tal. Wójtostwo, położone tuż pod Sremem, 800 m. m. (Dz. P., wiad. z 6 VI 1862 r.). Umarł 18 I 1891 r. w 78 roku życia (Dz. P.). Emilia z Kukawskich żyła jeszcze 12 V 1890 r. (LB Śrem). Synowie: Ignacy Walenty, ur. w Lubiniu 31 I 1840 r., umarł tamże 17 X 1850 r., Antoni, o którym niżej, Teofil, ur. ok. r. 1845, zmarły na Wójtostwie koło Śremu 7 V 1873 r., Wincenty Anastazy, ur. tamże 23 I 1846 r., zmarły 8 III t. r., Jan i Maksymilian, o których niżej. Córka Aniela Dominika, ur. w Lubiniu 1 VIII 1847., zmarła tamże 18 III 1853 r. (LB, LM Lubiń).
1. Antoni (Antoni Jakub), syn Teodora i Kukawskiej, ur. w Lubiniu 26 III 1842 r. (LB Lubiń), dr. med. w Poznaniu, zaślubił w Gryżynie w r. 1872 Helenę Lossów, córkę Aleksandra, dziedzica Gryżyny (Dz. P., wiad. z 29 X). Syn Apolinary, studiował we Wrocławiu, chrzestny 11 II 1903 r. (LB Śrem), zaślubił Wandę Taczanowską, córkę ordynata Antoniego i Haliny z Karśnickich. Umarł w Wawszawie w czasie wojny, żona jego umarła w kilka lat po jej zakończeniu. Byli bezdzietni.
Antoni Osowicki oprócz syna Apolinarego miał córkę Emilię 1-o v. Liszkowską (żonę Wincentego) właściciela Miedzianowa k. Skalmierzyc pow. Ostrów Wlkp.) 2-o v. Parczewską (żonę Tadeusza właściciela Belna k. Świecia na Pomorzu).
2. Jan (Jan Chryzostom), syn Teodora i Kukawskiej, ur. w Lubiniu 21 I 1851 r., dzierżawił od Władysława Zamoyskiego cząstkę Pierzchna z dóbr Kórnickich. Zaślubił 7 IX 1884 r. Wandę Irenę Wize, z Rogoźna, pannę 21-letnią (LC Rogoźno; Dz. P.). Zmarła ona w Pierzchnie 14 IV 1915 r., pochowana w Kórniku. Mąż ją przeżył (Dz. P.). Syn Kazimierz zmarł w Pierzchnie 12 III 1904 r., mając lat 16 (LM Kórnik). Z córek Halina umarła 26 XI 1887 r., mając 12 miesięcy, pochowana w Kórniku (Dz. P.). Zofia (Zofia Felicja), ur. w Pierzchnie 28 V 1890 r., zaślubiła 27 I 1919 r. za Romana Aleksandra Pasławskiego, z Zamościa. Maria Teodora Osowicka ur. 1. 04. 1892 wyszła 30. 09. 1916 za Wiktora Cybulskiego syna Adama i Władysławy Szubert (ślub w kościele w Kórniku). Zmarła 9. 10. 1973 r.
@tablica
3. Maksymilian (Maksymilian Piotr), syn Teodora i Kukawskiej, ur. w Lubiniu 18 X 1853 r. Właściciel Wójtostwa koło Śremu, zaślubił 29 VI 1886 r. Marię Oświecimską, córkę Alfonsa z Oświecimia (LC Wyszanów; Dz. P.). Ich córka Aniela, ur. na Wójtostwie 7 V 1890 r. (LB Śrem). Maria z Oświecimskich O-a chrzestna 6 VI 1893 r. (LB Wyszanów). Maksymilian i Maria z Oświecimskich mieli dzieci: Anielę, która wyszła za Jana Jachimowicza; Teodora ożenionego z Marią Kutzner 1-o v. Dosmanowską. Syn Kazimierz ur. w 1915 r. poległ jako podpor. och. 17-go P. Ułanów w 1939 r. Zob. tablicę.
Emilia Osowicka wyszła przed 26 II 1856 za Jana Nepomucena Wyganowskiego, dziedzica Gniazdowa (LB Skalmierzyce).
Ossolińscy h. Topór. Jerzy z Tęczyna O., wojewoda sandomierski, starosta bydgoski, w r. 1639 mąż Izabelli Daniłowiczówny, córki Mikołaja, podskarbiego wielkiego koronnego, i Heleny Uchańskiej, współspadkobierczyni Andrzeja Krotoskiego, kasztelana kaliskiego (P. 164 k. 687v). Jan uzyskał od króla 20 XII 1642 r. komandora zakonu rycerzy jerozolimskich w Poznaniu (M. K. 185 k. 473). Kwitował się w r. 1671 z Elżbietą Kokalewską, wdową po Marcinie Popowskim (Py. 154 s. 47). Zapisał w r. 1576 dług 1.000 złp. małżonkom Pniewskim Przeuskim (P. 1094 k. 2v). Umarł 19 IV 1681 (?) r. (LM Św. Jan, Pozn.). Krzysztof Baldwin, w r. 1645 mąż Teresy Tarłówny, córki Jana Karola, starosty zwolińskiego, i Marianny Ligęzianki (N. 226 k. 13). Ten Krzysztof Baldwin, starosta stobnicki, dziedzic Ślesina 1646 r. (N. 226 k.222). Franciszek, starosta bydgoski, nie żył już w r. 1652 (Z. T. P. 30 s. 941). Anna, chrzestna 8 XI 1688 r. i 3. IV 1692 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Klara, nie żyjąca już w r. 1697, żona Rafała Wężyka, miecznika dobrzyńskiego. Katarzyna, żona Stanisława Przerębskiego, podczaszego mielnickiego, nie żyli oboje w r. 1751. Józef, chorąży drochicki, mąż Zofii Wierzbowskiej, córki Władysława, wojewody brzeskiego-kujawskiego, i Gryzeldy Żalińskiej, która to Zofia nie żyła już w r. 1785 (I. Kal. 225 k. 250).
Ossowieccy, Osowieccy. Michał O. i Marianna Romanówna, oboje już nie żyjący w r. 1765 (Kc. 147 k. 42v), rodzice Marcina, o którym niżej, Rozalii, ur. w Wiewiorczynie, ochrzcz. 29 VII 1721 r. (LB Rogowo), i Katarzyny, niezamężnej, żyjącej jeszcze w r. 1765 (Kc. 147 k. 42v)
Marcin, syn Michała i Romanówny, ur. w Wiewiórczynie, ochrzcz. 19 X 1722 r. (ib.), w latach 1755-1767 mieszkał w Iwnie koło Kcyni. Żoną jego była Małgorzata Kozłowska, córka Antoniego i Barbary Kamockiej. Od jej owdowiałej matki Marcin w r. 1763 uzyskał cesję pewnych sum (Kc. 146 k. 95v). Kwitował w r. 1778 Mikołaja Potockiego, dziedzica Chomiąży i Nowejwsi, z 1.000 złp. (G. 105 k. 69v). Małgorzata umarła w Grabowie koło Kcyni 14 I 1799 r., licząc ok. 60 lat (LM Kcynia). Synowie ich: Michał Franciszek, ur. w Iwnie, ochrzcz. 31 VIII 1755 r., niewątpliwie zmarły dzieckiem, Franciszek Ksawery, ur. tamże, ochrzcz. 30 XI 1762 r., Jan Antoni, ur. tamże 14 V 1767 r., drugi Michał Franciszek, ur. tamże 25 IX 1769 r. Córki, Barbara, ur. tamże, ochrzcz. 10 I 1757 r., Salomea Magdalena, ur. tamże, ochrzcz. 4 XI 1759 r. (LB Kcynia). Zob. tablicę.
@tablica
W gub. wołyńskiej legitymowali się ze szlachectwa Ossowiecy herbu Prus III.
Ossowiński Wojciech nie żył już w r. 1784. Jego żoną była Agnieszka Chodubska, która była 2-o v. za Benedytkem Prackim, wtedy również nie żyjącym (I. Kal. 224 k. 148v), a nie żyła już w r. 1786 (ib. 226 k. 258). Byli O-cy h. Prus III w ziemi liwskiej i na Podlasiu. Czy Wojciech do nich należał, nie wiem.
Ossowscy h. Własnego, Abszac, z Ossowejsieni w pow. wschowskim. Hincza z Ossowejsieni h. Austaczew alias Łosia Głowa, w latach 1416-1425 posaidał również wraz z braćmi Dębowąłękę (Kozier., Obce ryc., s. 8). Może bratem jego był Krystyn z Ossowejsieni w r. 1443? (P. 1379 k. 65v). Zapewne synem Hinczy był Hincza, Hindrzych, Henryk, dziedzic w Ossowejsieni, który od swej żony Katarzyny z Jarocina dostał w r. 1471 jej część trzecią dziedzicznych dóbr w mieście Jarocinie, w przedmieściu Nowemiasto w p. pyzdr, jak też we wsi Tarszcze w p. kal. (P. 1385 k. 115v). Zapisała mu w r. 1472 dług 2.000 grz. (Py. 14 k. 243). Katarzyna z Jarocina, wdowa po Henryku, Hinczy z Ossowejsieni, wymieniała w r. 1473 pewne dobra z Wojciechem z Miłosławia Górskim (I. Kal. 12 II s. 340).
Mikołaj Ossowosieński, Ossowski, chyba syn powyższego Hinczy, mianowany 23 V 1517 r. podsędkiem ziemskim wschowskim (MRPSum. IV 11223). Skwitowany w r. 1496 ze 100 kop. posagu i tyluż wiana przez Dorotę Chraplewską, żonę zmarłego Mikołaja, syna Marcina Chwalęty, który dał tej synowej oprawę swej części w Ossowejsieni (Ws. 1 k. 49). Żył ów Marcin zw. Chwalętą, dziedzic w Ossowejsieni, w r. 1444 (Ws. 4 k. 141). W Ossowejsieni miała także swoją część Anna Ossowosieńska (może siostra lub ciotka Mikołaja?), w r. 1493 wdowa po "sław." Macieju Ezechielu (Ekiel, Hekel, Heccel), wójcie wschowskim (Kośc. 228 k. 106; P. 23 k. 174, 192v). Mikołaj w r. 1497 (lub przed tą datą) kupił od niej tę część za 150 grz. (Ws. 1 k. 18, 28). Na swej części Ossowejsieni w r. 1501 oprawił posag 200 zł. węg. żonie Katarzynie z Tuchorzy, Tuchorskiej (ib. k. 26). Jednocześnie od Katarzyny, żony Jana Krzyckiego, także współdziedziczącej w Ossowejsieni, nabył wyderkafem za 40 zł. węg. dwóch kmieci z rolami i łąkami (ib. k. 18, 27). Katarzyna z Tuchorzy czwarte części Żelęcina i Lechowa w p. kośc., odziedziczone po rodzonym bracie Macieju Tuchorskim, sprzedała w r. 1506 za 200 grz. Piotrowi Gnińskiemu (P. 1390 k. 99, 99v), którą to czwartą część w r. 1508 nabyła od niego za 60 grz. wyderkafem (P. 786 s. 13). Po tym Tuchorskim, pokojowcu króla węgierskiego, odziedziczyła również zapis na 300 zł., jaki miał od Jana Turzo. Zapis ów w r. 1507 dała synom swym, Andrzejowi i Piotrowi O-im (Ws. 1 k. 60). Janowi Nostitzowi (Nostwiczowi), dziedzicowi w Herczywałdzie (Hertwigswaldau, Hertwigswald) w r. 1507 dała Smarzewo i Opalewo w ziemi świebodzińskiej i dopłaciła 600 grz., biorąc w zamian całe wsie Rakoniewice i Gościeszyno p. kośc. (P. 1390 k. 119v). Mikołaj O. od Piotra Sirpowskiego w r. 1508 kupił za 300 grz. część w Dębowejłęce (Ws. 1 k. 63). Od Anny Siekowskiej w r. 1509 nabył wyderkafem za 60 grz. Szczepankowo w p. wschow. (ib. k. 68), a t. r. skwitował z tej sumy męża jej, Jana Riwalskiego (?) (ib. k. 70). Skwitowany w r. 1510 przez Piotra, Jana, archidiakona poznańskiego, i Macieja, starostę wschowskiego, braci z Góry patronów i kolatrów ołtarza Najśw. Marii Panny i jedynastu tysięcy męczenników w kościele parafialnym we Wschowie, z sumy 100 grz. zapisanej niegdyś przez Sierpowskiego na Dębowejłęce (ib.). Katarzyna w r. 1511 kupiła za 330 grz. od Andrzeja Śmigielskiego Przysiekę Polską w p. kośc. (P. 786 s. 286). Jako dziedziczka w Rakoniewicach pozywała w r. 1511 Andrzeja Rąckiego, dziedzica w Rącku (Ręcku) w p. kośc. (ib. k. 242). Część ojczystą w Tuchorzy p. kośc. w r. 1512 sprzedała wyderkafem za 500 grz. synowej Piotrowej (Kośc. 345 k. 22). Od Andrzeja Jaktorowskiego kupiła w r. 1513 za 1.400 grz. część Wilkowa Polskiego w p. kość. (P. 786 s. 430). Już nie żyła w r. 1517 (Kośc. 25 k. 25v). Mikołaj, dziedzic w Ossowejsieni i Dębowejłęce, części tamże z folwarkiem dał w r. 1523 synowi Wojciechowi, zachowując sobie jednak dożywocie (Ws. 1 k. 154). Kwitował t. r. z 40 zł. węg. Mikołaja Krzyckiego, dziedzica czwartej części tych wsi (Ws. 1 k. 158). Wiemy jednak, że synowie Mikołaja i Katarzyny: Andrzej, Piotr, Baltazar i Wojciech już w r. 1518 dokonali podziału dóbr rodzicielskich, co następowało zazwyczaj po śmierci ojca. Ale Mikołaj żył jeszcze w r. 1520 (P. 1392 k. 328v) i, jak to już wiemy, w r. 1523. W tym pokwitowaniu z r. 1523 występował bez tytułu podsędka wschowskiego, może więc urząd ów złożył?
I. Andrzej, syn Mikołaja i Tuchorskiej, występował w r. 1517 obok braci jako współspadkobierca matki, dziedziczki w Wilkowie (Kośc. 25 k. 25v), zaś w r. 1518 z działów braterskich wziął Rakoniewice i Kościeszyno w p. kośc. (Ws. 1 k. 121). Potem, sankcjonując niejako ten stan rzeczy, dokonał w r. 1522 wymiany z braćmi, Piotrem, Baltazarem i Wojciechem. Ustąpili mu oni swych części w tych wsiach w zamian za części w Wilkowie Polskim, Tuchorzy i Przysiece Polskiej (Kośc. 233 k. 81v, 83, 84, 345 k. 94, 96, 97). Nie żył już w r. 1525 (Kośc. 345 k. 114v). Z żony Doroty Górskiej, siostry rodzonej Piotra, kasztelana nakielskiego i starosty wschowskiego, i Macieja, z Miłosławia Górskich, nie żyjącej już w r. 1574 (Kośc. 235 k. 2), miał synów, Mikołaja i Jana, których opiekę jako nieletnich stryjowie, Piotr i Baltazar, powierzyli swemu bratu a ich stryjowi Wojciechowi O-mu (Kośc. 345 k. 114v).
I) Mikołaj, syn Andrzeja i Górskiej, podsędek ziemski poznański w r. 1575 (Kośc. 225 k. 177). Pozostawił zrazu pod opieką stryja Wojciecha, po którego śmierci ojcowiznę Mikołaja i Jana, t. j. Rakoniewice i Gościeszyno w r. 1530 wzięli w opiekę stryjowie, Piotr i Baltazar (Ws. 2 k. 76). Mikołaj w r. 1538 dokonał wymiany ze stryjem Piotrem dając mu swe połowy Rakoniewic i Gościeszyna z dopłatą 400 zł. w zamian za części Ossowejsieni i Dębowejłęki spadłe na Piotra po zmarłym bracie Wojciechu (P. 1394 k. 220v, 221). Od tego stryja Piotra w r. 1539 kupił za 1.000 grz. połowy Rakoniewic i Gościeszyna (Kośc. 345 k. 182v). Od stryjenki Anny Kotowieckiej, żony Piotra O-go, kupił w r. 1538 za 500 zł. wieś Kotusz oraz jej oprawę na Wilkowie Polskim, a uczynił to wspólnie z panną Anną Kopanicką, córką Jana Żychlińskiego cz. Kopanickiego i Zofii Strykowskiej, snać już wtedy będąc jej narzeczonym (P. 1391 k. 100). Przeprowadził w r. 1539 z bratem Janem podział dóbr po ojcu i po stryju Wojciechu, biorąc Rakoniewice (Ws. 3 k. 4). Skwitował w r. 1543 stryja Piotra i jego żonę z 30 grz. z danej im dożywotnio dzierżawy Polskiego Wilkowa, Kotusza oraz części Ossowejsieni i Dębowejłęki (Kośc. 234 k. 545v). Żona Mikołaja w r. 1547 wydzierżawiła swemu bratu Stanisławowi Żychlińskiemu połowę wsi macierzystej Kargowy w p. kośc. (P. 886 k. 218v). Obaj z bratem Janem w r. 1547 kwitowali Macieja z Miełosławia Górskiego, starostę wschowskiego, bratanka ich matki, z sumy 400 grz. zapisanej jej przez braci (Kośc. 235 k. 2). Od Jana Daszewskiego, dziedzica w Daszewicach i Krzyżewnikach w p. pozn. w r. 1548 Mikołaj wyderkafem za 440 grz. nabył połowę Krzyżewnik z połową wolnego wyrębu w Taczałach w p. pozn. (P. 1395 k. 408), zaś w r. 1549 został przez tegoż Daszewskiego z 30 grz. z tej dzierżawy skwitowany (P. 888 k. 324). Żonie w r. 1548 oprawił 750 zł. posagu na całym Wilkowie Polskim (ib. k. 436). Wówczas to stryj Piotr "z miłości stryjowskiej" dał mu sumy pieniężne, klejnoty, ruchomości domowe i broń, znajdujące się w Polskim Wilkowie (ib. k. 428v). Oboje z żoną byli t. r. kwitowani przez stryjenkę Piotrową, Annę z Kotusza Szczytnicką (ciotkę Anny z Żychlińskich Mikołajowej O-ej), z 5.000 zł. należne za sprzedane jej dobra Kotusz (Kośc. 29 k. 455v). Mikołaj zawierał w r. 1549 ugodę z bratem Janem i ze stryjem Baltazarem (Kośc. 235 k. 108). Bratu Janowi, wedle tej ugody, dał w r. 1550 część w Ossowejsieni, nabytą od stryja Piotra, oraz cztery "ogrody" roli w Dębowejłęce (P. 1395 k. 569v). Winien był to zrobić w dwanaście tygodni po śmierci stryja Piotra, ale nie czekał tej śmierci i z "miłości braterskiej dał mu już teraz (P. 890 k. 477). Anna z Żychlińskich w r. 1549 połowę miasta Kargowa wydzierżawiła brztu Stanisławowi (Kośc. 235 k. 160v). Mikołaj dziedzic w Wilkowie, dał w r. 1550 stryjowi Baltazarowi sumę 400 zł. zapisaną sobie przez stryja Piotra na folwarku "Najdakowskim" przed miastem Kościanem oraz sześć zagród roli w Dębowejłęce (P. 1395 k. 567v). Jednocześnie bratu Janowi dał nabytą od stryja Piotra część w Ossowejsieni oraz zagrodę roli w Dębowejłęce (ib. k. 569v). Żonie w r. 1553 oprawił 1.500 zł. posagu połowie Wilkowa Polskiego i Rakoniewic oraz na połowie Kotusza (P. 1396 k. 133v). Wespół z bratem miał w r. 1555 dom w Rynku poznańskim (P. 896 k. 798). Był wraz z żoną pozywany t. r. przez małżonków, Wawrzyńca Sokolnickiego i Annę z Punina (P. 896 k. 295). Od Anny Bieganowskiej, żony Jana Popowskiego, w r. 1556 kupił za 2.000 grz. połowę wsi Śniaty w p. kośc. (P. 1396 k. 347), drugą zaś połowę tej wsi w r. 1558 za 2.400 zł. kupił od jej siostry Heleny, żony Jerzego Przyborowskiego (P. 899 k. 581, 1396 k. 639v). Wraz z bratem Janem i z Maciejem Górskim, starostą wschowskim, jako spadkobiercy Samuela Gołanickiego, w r. 1566 pozywali Magdalenę Czarnkowską, wdowę po Wawrzyńcu Gołanieckim, o wydzielenie połowy wsi Bocz w p. kośc. (Kośc. 245 k. 190). Mikołaj od Trojana, Jana i Melchiora braci Polickich w r. 1569 kupił za 12.000 zł. wieś Piotrowo z pustką Świekotki w p. pozn. (P. 1398 k. 13). Skwitowany w r. 1575 z 200 złp. przez Hieronima Czarnkowskiego (Kośc. 255 k. 177), umarł t. r. (Ws. 8 k. 40; Kośc. 255 k. 259v). Owdowiała Anna Żychlińska "z miłości macierzyńskiej" w r. 1579 dała synom swym, Stanisławowi, Mikołajowi, Andrzejowi i Piotrowi połowę Kotusza w p. kośc., ruchomości w Wilkowie Polskim oraz oprawę na tym Wilkowie, nabyte za sumę 5.000 złp. przez nią i zmarłego męża od Anny Kotowieckiej, wdowy po stryju męża, Piotrze O-im, pisarzu ziemskim poznańskim, zachowując dla siebie dożywocie połowy Otusza (Ws. 202 k. 29). T. r. synów tych skwitowała (Ws. 9 k. 169). Skasowała w r. 1582 swą oprawę na Rakoniewicach (ib. k. 355), zaś w r. 1592 skasowała dożywocie na Piotrowie, Daszewicach oraz pustkach Dupicach Wojkowie, Wścieklicach, a to w myśl zobowiązania danego przez jej synów Janowi Tarnowskiemu (P. 958 k. 144). Zapewne w r. 1596 już nie żyła (P. 966 k. 82). Oprócz wspomnianych wyżej czterech synów były i córki. Z nich, Barbara wyszła w r. 1579 za Jana Przybyszewskiego, pisarza ziemskiego wschowskiego, wdowa w r. 1599, zaślubiła 2-o v. w r. 1606 Stanisława Kąkolewskiego. Żyli jeszcze oboje w r. 1616. Anna wyszła w r. 1596 za Jana Bukowieckiego z Chociczy, wdowa w latach 1605-1628, nie żyła już w r. 1649.
(I) Stanisław, pisany z Rakoniewic, syn Mikołaja i Żychlińskiej wraz z braćmi w r. 1575 skwitowany przez Jana Piotrowskiego (Ws. 8 k. 40), zaś z 1.500 złp. przez Jakuba Korzboka Łąckiego (Kośc. 255 k. 259v). Jemu i jego braciom Jan Przybyszewski w r. 1579 dał zobowiązanie, iż siostrze ich Barbarze, żonie swej przyszłej, oprawi posag na częściach Przybyszewa i na wsi Ogrody, oni zaś zobowiązali się wypłacić mu w ciągu dwóch lat sumę 2.000 zł. (Ws. 9 k. 165). Skwitowani w r. 1580 przez tego szwagra z wyprawy siostry, wartości 500 zł. (P. 934 k. 341). Z przeprowadzonych w r. 1582 działów braterskich dostały mu się Rakoniewice (Ws. 202 k. 46). Na połowie tych dóbr oraz Pogrodowic w p. kośc. w r. 1583 oprawił posag 5.000 złp. żonie Barbarze Gułtowskiej córce Łukasza (P. 1399 k. 5). Od Adama Gnińskiego w r. 1591 kupił za 3.000 złp. części Gnina w p. kośc. (P. 955 k. 832, 1400 k. 688v). Żonie w r. 1596 oprawił 5.000 zł. na Rakoniewicach, ale wyłączył sześciu kmieci, całe Pogardowice i dział w Gninie, należące do Rakoniewic (P. 1402 k. 183v). Od Stanisława Niałeckiego cz. Pożarowskiego nabył wyderkafem za 2.000 złp. część Niałka w p. kośc., a w r. 1599 Niałecki dopisał mu jeszcze do tej sumy 500 złp. (Kośc. 347 k. 174). Od Jana Iłowieckiego i żony jego Anny z Jaromierza oraz ich synów, Stanisława i Wojciecha w r. 1601 nabył wyderkafem na rok za 4.000 złp. części we wsiach Karna i Reklin w p. kośc. (P. 1404 k. 62). Wspólnie z bratem Mikołajem z Trzebawia w r. 1602 uzyskali od brata stryjeczno-stryjecznego Jerzego O-go, syna Wojciecha, dziedzica części Dębowejłęki cesję 2.800 złp. stanowiących pozostałość z sumy 3.400 złp. długu zapisanej im przez brata stryjecznego Stanisława O-go z Tuchorzy. Byli opiekunami tego Jerzego (Ws. 19 k. 65). Od wspomnianych wyżej małżonków Iłowieckich i syna ich Stanisława Stanisław w r. 1604 nabył wyderkafem za 5.000 zł. Karnę i Reklin (Ws. 21 k. 204). Żył jeszcze w r. 1610 (P. 984 k. 297), nie żył już 15 X 1612 r. (Ws. 28 k. 343). Synowie, Wacław i Jakub. Z córek, Anna w r. 1606 wyszła za Bartłomieja Pawłowskiego, była wdową w latach 1635-1641. Katarzyna zaślubiła w r. 1618, krótko po 16 VII Andrzeja Bruczkowskiego, umarła między r. 1626 a 1635. Dorota wyszła w r. 1622 za Wojciecha Cieleckiego, żyła jeszcze w r. 1653.
Przeglądanie 611 pozycji zakresu Orzelscy - Ożegowscy.
4567[8]9101112
