Przeglądanie 611 pozycji zakresu Orzelscy - Ożegowscy.
6789[10]11121314
Orzelscy - Ożegowscy
1. Jan, syn Macieja i Bonieckiej, pisarz grodzki kościański w r. 1703 (Kośc. 309 s. 11), przysięgał na ten urząd 5 III t. r., wobec nominacji nowego starosty generalnego wielkopolskiego, Macieja Radomickiego, wojewody inowrocławskiego, (Kośc. 144 k. 15). Oskarżony był w r. 1658 przez Dorotę, wdowę po Janie Kurnatowskim, o to, iż przystawszy do Szwedów przebywał w Kościanie z szwedzkim pułkownikiem Walem i 6 III 1656 r. z kilkunastu rajtarami najechał wieś jej Wolikowo, skąd zagrabił inwentarz i konie (P. 182 B k. 65). Na połowie dóbr swych w r. 1664 oprawił posag 6.500 złp. żonie Zofii Milińskiej, córce Łukasza (P. 1425 k. 697, 1861 k. 488) i t. r. oboje spisywali zwajemne dożywocie (Ws. 208 k. 181). Wspólnie z bratem Stanisławem, jako spadkobiercy brata stryjecznego Stefana, odziedziczone po nim Szczepowice oraz części Łagiewnik i Sepna w r. 1685 sprzedali za 24.000 złp. Barbarze Grodzieckiej, wdowie po Macieju Błociszewskim (P. 1109 III k. 48). Manifestował się w r. 1703 przeciwko Mariannie Pomianowskiej, wdowie po swym bracie Stanisławie O-im, obecnie 2-o v. żonie Jana (?) Przyłęckiego (Kośc. 144 k. 33). Był dziedzicem części Sepna Wielkiego (Kośc. 312 s. 291). Nie żył już 1 I 1713 r. (LB Konojad). Wdowa umarła w r. 1716 (A. B. Kościan, W. 49). Synowie, Józef, ur. w Sepnie, ochrzcz. 20 III 1680 r. (LB Konojad), i Maciej, o którym niżej. Z córek, Jadwiga, w r. 1714 żona Franciszka Ulatowskiego, wdowa w r. 1720. Katarzyna zaślubiła 14 II 1708 r. Wojciecha Rasińskiego (Rosińskiego), oboje żyli jeszcze w r. 1720. Teresa, chrzestna 10 V 1698 r. (LB Konojad), wyszła w r. 1714 za Zygmunta Prokopa Achlera, regenta grodzkiego kościańskiego, umarła ok. r. 1737. Zofia, ur. w Sepnie, ochrzcz. 2 IX 1675 r. (ib.). Barbara (Barbara Agnieszka), ur. tamże, ochrzcz. 29 IX 1677 r. (ib.), chrzestna 8 II 1717 r. (ib.), umarła w Kościanie 8 III 1737 r. (LM Kościan) i tam pochowana u Bernardynów, obok rodziców, braci (!) i sióstr. Już obłożnie chora, spisywała 1 III 1737 r. testament, legując 1.000 zł. dzieciom brata Macieja, 500 zł. siostrzeńcowi Janowi Rasińskiemu i 500 zł. pannie Mariannie Tomaszewskiej (Kośc. 172 k. 69). Chyba też synem Jana był Franciszek Jan Chryzostom, ur. w Sepnie, ochrzcz. 4 III 1668 r. (LB Konojad, imię matki Anna, chyba błędne?).
Maciej (Maciej Wojciech), syn Jana i Milińskiej, ur. w Sepnie Wielkim, ochrzcz. 8 X 1686 r. (LB Konojad). Dziedzic części Sepna, na połowie dóbr swych w r. 1721 oprawił 8.000 złp. posagu żonie Konstancji Turobojskiej, córce Chryzostoma i Ludwiki Tomickiej (P. 1184 k. 198). Małżonkowie t. r. spisali wzajemne dożywocie (Kośc. 313 s. 98). Maciej w r. 1725 został skwitowany z peny banicji przez Katarzynę Kamińską, wdowę po Łukaszu Jedlińskim (Kośc. 314 s. 319). Działał w r. 1727 jako plenipotent chorego szwagra Achlera (Z. T. P. 45 k. 877). Zawierał w r. 1728 kompromis ze Stanisławem Turobojskim (N. 203 k. 29). Godził się w r. 1731 z małżonkami Józefem Gąsiorowskim i Elżbietą Turobojską w sprawie toczonej o wygnanie z Niemieczkowa (Z. T. P. 47 k. 320). Swoje części Wielkiego Sepna sprzedał w r. 1736 za 27.000 złp. Józefowi Kosickiemu (Kośc. 318 s. 489). Oboje z żoną pozwani w r. 1737 przez siostrzeńca Jana Rasińskiego, susceptanta grodzkiego kościańskiego, o to, iż po zgonach niemal równoczesnych małżonków Achlerów i panny Barbary O-ej siłą zagarneli pozostałe po nich rzeczy (Kośc. 172 k. 111). Umarł Maciej w r. 1738 (A. B., Poznań, W. 58). Owdowiała Konstancja w imieniu własnym i dzieci w r. 1739 kwitowała Joannę Mariannę z Kotwiczów, wdowę po Karolu Unrugu, stolniku wschowskim, siostrę zaś i spadkobierczynię Karola Zygmunta Kalkreitera, dziedzica Sierpowa w pow. kośc., z sumy 1.800 złp. (Kośc. 320 s. 299). Kwitowała w r. 1751 Ludwika Nagłowskiego, regenta grodzkiego kościańskiego, z wydania szafy pozostałej po dawnym regencie Zygmuncie Achlerze (Kośc. 325 k. 100). Umarła między r. 1760 a 1767 (Ws. 92 k. 243v; P. 1343 k. 33v). Z synów, Jan, ur. w Sepnie, ochrzcz. 29 X 1724 r. (LB Konojad), wraz z rodzeństwem uzyskał w r. 1757 od Tomasza Wierusz Kowalskiego, pisarza ziemskiego wschowskiego, sumę 3.700 zł. z tytułu spadku po ciotce Achlerowej (Kośc. 360 k. 45). Żył chyba jeszcze w r. 1767 (P. 1343 k. 33v). Franciszek Deodat, ochrzcz. 17 I 1726 r. (LB Konojad). Felicjan, o którym niżej. Stefan Marceli, ur. w Sepnie, ochrzcz. 29 VI 1735 r. (ib.). Z córek, Ludwika (Ludwika Gertruda), ur. w Sepnie, ochrzcz. 7 IX 1721 r. (ib.), niezamężna, żyła jeszcze w r. 1760 (Ws. 92 k. 243v). Marianna, ur. w Sepnie, ochrzcz. w kwietniu 1723 r. (LB Konojad), już nie żyła w r. 1757. Franciszka, ur. ok. r. 1726 (?), wyszła 1-o v. 10 II 1762 r. w Farze poznańskiej za Benedykta Kurowskiego, była 2-o v. w r. 1784 żoną Wawrzyńca Gołębowskiego.
Felicjan, Feliks (Felicjan Józef), syn Macieja i Turobojskiej, ur. w Nowymmieście, ochrzcz. 25 IV 1729 r. (LB Objezierze), kwitował w r. 1753 Tomasza Kosickiego, dziedzica części Sepna (P. 1309 k. 89), działał w r. 1760 w imieniu matki i rodzeństwa (Ws. 92 k. 243v). Był świadkiem 5 II 1765 r. (LC Lutogniew). Zaślubił 13 II 1763 r. Dorotę Papieską, z Lipowca (ib.), zmarłą 14 VI 1772 r. (A. B. Kobylin, W. 47). Mieszkał w r. 1769 w Lipowcu (LB Lutogniew). Umarł w Poznaniu na Śródce 13 IX 1802 r. (LM Św. Małgorzata, Pozn.).
2. Stanisław, syn Macieja i Bonieckiej, zobowiązał się w r. 1666 iż oprawi na połowie dóbr posag 1.100 zł. żonie Agnieszce Potarzyckiej, córce Jana i Anny z Wyszyny Grodzieckiej (Kośc. 305 k. 314). Z żoną Agnieszką Patrzycką (!) w r. 1667 spisywał wzajemne dożywocie (ib. k. 396v). Chyba to właśnie tego Stanisława widzimy w r. 1672 jako towarzysza pod chorągwią Piotra Opalińskiego, podkomorzedo poznańskiego, u boku króla (P. 199 k. 1090). Żonie w r. 1672 zapisał dług 1.000 zł. (Kośc. 305 k. 617). W imieniu i tej żony w r. 1672 zastawił Janowi Wilkowskiemu za 12.000 złp. części wsi Raszkjowo i Słonowo w p. kośc. (P. 1105 VII k. 14). Kwitował w r. 1672 siostry Bnińskie, Katarzynę zamężną Tymińską i Mariannę zamężną Goślinowską, spadkobierczynie ciotki Katarzyny, żony Stefana O-go, swego brata stryjecznego (P. 1105 VII k. 12). Spadkobierca tego Stefana, był w r. 1685 wraz z żoną kwitowany przez małżonków, Stefana Tymińskiego i Katarzyną Bnińską (Kośc. 306 k. 289v). Mieszkał w r. 1686 w Zadorach (LB Granowo). Agnieszka Patrzycka żyła jeszcze wtedy (Kośc. 306 k. 321v). Nie żył już Stanisław r. 1703, kiedy przeciwko owdowiałej jego drugiej żonie, Mariannie Pomianowskiej, teraz 2-o v. żonie Jana (?) Przyłęckiego, manifestował się Jan. O., pisarz grodzki kościański, brat zmarłego (Kośc. 144 k. 33).
II) Wojciech O. cz. Tuchorski, syn Baltazara i Wilkowskiej, pozywany wspólnie z bratem Janem w r. 1528 przez ojca w związku z oprawą ich zmarłej matki na Tuchorzy i Polskiej Przysiece (Kośc. 234 k. 148v) wspólnie też z nim w r. 1564 pozywał o zakład 1.000 grz. owdowiałą macochę Katarzynę Pawłowską (Kśc. 242 s. 398). Z przeprowadzonych w r. 1566 działów z bratem wziął Dębowąłękę (Kośc. 244 k. 22v). Na połowie swych dóbr w tej wsi w r. 1567 oprawił posag 700 zł. żonie Katarzynie Rozdrażewskiej cz. Nowomiejskiej, córce Jana, z Nowegomiasta (P. 1397 k. 613v). Jego drugą żoną była w r. 1569 Dorota Korzbokówna Łącka, córka Wincentego. Na dobrach wolnych od jej oprawy zapisał t. r. dług 700 złp. synowi z pierwszej żony, Janowi (P. 915 k. 94). Umarł 17 IV 1572 r. a nagrobek miał w Dębowejłęce (W. Schober, Röhrsdorff; Łukaszewicz II, s. 304). Wdowa od Jana O-go z Ossowejsieni w r. 1584 nabyła za 300 złp dwóch kmieci w tej wsi, wiatrak, ogród oraz dwie łąki w Dębowejłęce (Ws. 202 k. 75). Od tegoż Jana O-go nabyła wyderkafem t. r. za 2.700 złp. części w Ossowejsieni trzymane zastawem przez zmarłego Klemensa Pijanowskiego (P. 1399 k. 358v). W imieniu własnym oraz pasierba Jana i syna Jerzego O-ch t. r. kwitowała Stanisława O-go z Polskiej Przysieki (Kośc. 264 k. 375v). Oświadczyła w r. 1587 gotowość odebrania od Jana O-go (z Ossowejsieni)?) i jego matki Jadwigi z Pogorzelskich sumy 4.000 zł. (Ws. 10 k. 262v). Skwitowana w r. 1593 przez pasierba Jana O-go ze strojów i klejnotów pozostałych po jego matce (Ws. 12 k. 64). Żyła jeszcze w r. 1594 (Ws. 203 k. 64v). Synowie, z pierwszej żony Jan, z drugiej Jerzy.
1. Jan, syn Wojciecha i Rozdrażewskiej, wspólnie z bratem Jerzym dziedziczne części w Tuchorzy p. kośc., odziedziczone po stryjach Macieju i Bartłomieju O-ich, sprzedali w r. 1594 za 8.000 zł. bratu stryjecznemu Stanisławowi O-mu, synowi Jana, dziedzicowi w Boszkowie (Ws. 203 k. 64v), którzy t. r. zapisał Janowi dług 4.400 zł. (Ws. 13 k. 211). Od Mikołaja Krzyckiego w r. 1595 kupił za 7.000 złp. części w Dębowejłęce oraz lasy i łąki w Wielkim i Małym Długiem (Ws. 14 k. 88, 203 k. 89). Żoną Jana była w r. 1595 Dorota Miaskowska (Ws. 14 k. 156). Ustanowił w r. 1598 dla zrodzonych z niej dzieci (Ws. 16 k. 26). Nie żył już w r. 1599, a miasto Wschowa pozywało wtedy jego synów, Wojciecha, Krzysztofa u Piotra wraz z opiekunami ich, to jest: matką, Janem O-im z Ossowejsieni, pisarzem ziemskim wschowskim, Stanisławem O-im z Rakoniewic, Mikołajem O-im z Trzebawia, Adrianem Miaskowskim (Ws. 16 k. 394). Wdowa w r. 1605 kwitowała się z opiekunami swych synów i córki Małgorzaty z kontraktu zawartego o dobra w Dębowejłęce (Ws. 21 k. 334). Od Mikołaja Zakrzewskiego nabyła wyderkafem w r. 1605 za sumę 3.000 złp. części w mieście Sarnowa i we wsiach: Łaszczyno, Żołędnica i Sarnówka w p. kośc. (P. 1405 k. 293), zaś w r. 1606 od Piotra Jastrzębskiego, pod zakładem 4.000 złp. części wsi Brody w p. pozn. (ib. k. 642). Nie żyła już w r. 1610 (P. 984 k. 763). Synowie: Wojciech, Krzysztof i Piotr. O córce Małgorzacie oprócz wzmianki z r. 1605 nic więcej nie wiem.
1. Wojciech, syn Jana i Miaskowskiej, nieletni w r. 1605 (Ws. 21 k. 334), wraz z braćmi w r. 1610 jako współspadkobierca matki skwitowany z 200 zł. przez Jana Miaskowskiego (P. 984 k. 763). Od brata Krzysztofa w r. 1615 kupił za 3.000 złp. części w Dębowejłęce, należne mu z działów braterskich, a kupione przez ich ojca od Mikołaja Krzyckiego (Ws. 205 k. 18). Żeniąc się w r. 1615 z Zofią Rembelińską, córką Jana i Jadwigi Stęgoskiej, t. r. krótko przed ślubem na połowie części w Dębowejłęce oprawił jej 3.000 złp. posagu (Ws. 205 k. 19v). Wzajemne dożywocie spisali małżonkowie w r. 1616 (ib. k. 46v). Zofia wraz ze swymi siostrami, Ewą zamężną Baszkowską i panną Anną, w r. 1617 kupiły od Mateusza Rembelińskiego za 2.600 części Magnuszewic i pustki Pędzewo w p. kal. (R. Kal. 9 k. 67). Wojciech części w Dębowejłęce w r. 1619 sprzedał za 8.500 złp. Janowi Sielskiemu, sędzicowi ziemskiemu rożańskiemu (P. 1311 k. 370v). Od Jana i Stanisława braci Gorzeńskich wspólnie z żoną kupił t. r. wyderkafem za 2.500 zł. Krzyżanki w p. kośc. (P. 1411 k. 406v). Oboje w r. 1626 wzięli w zastaw za 2.500 zł. od Macieja Janowskiego części Goli w p. kośc. (P. 1017 k. 671). Po śmierci Macieja Janowskiego sumę 1.700 zł. stanowiącą resztę z sumy zastawnej na Goli, z której Wojciech podjął już był 800 zł. od Wawrzyńca Janowskiego, małżonkowie O-cy w r. 1636 scedowali Maciejowi Gołębiewskiemu i jego żonie Zofii Janowskiej (P. 1033 k. 369v). Byli bezdzietni.
2. Krzysztof, syn Jana i Miaskowskiej, wspomniany w latach 1599-1605 jako jeszcze nieletni (Ws. 16 k. 304, 21 k. 334), miał już "lata" w r. 1615 (P. 1409 k. 448). Części w Dębowejłęce, należne sobie z działów braterskich, sprzedał t. r. za 9.000 złp. bratu Wojciechowi (Ws. 205 k. 18). Od Andrzeja O-go, sędzica ziemskiego wschowskiego, w r. 1624 kupił za 2.000 złp. części Dębowejłęki zw. "Laterna" Ws. 206 k. 64v). Wojciechowi Przybyszewskiemu w r. 1628 sprzedał wyderkafem za 1.000 zł. części Dębowejłęki kupione od Andrzeja O-go (Ws. 206 k. 289), i t. r. wydzierżawił je od niego (Ws. 41 k. 339). Inny kontrakt o części w tej wsi zawierał t. r. z tymże Przybyszewskim pod zakładem 3.000 złp. (Ws. 41 k. 619). Andrzejowi O-mu z Ossowejsieni w r. 1633 zapisał dług 150 zł. (Kośc. 297 k. 27).
3. Piotr, syn Jana i Miaskowskiej, jeszcze jako nieletni, za zezwoleniem stryja Jana, sędziego ziemskiego wschowskiego, oraz braci, Wojciecha i Krzysztofa, części Dębowejłęki w r. 1615 sprzedał wyderkafem za 5.000 złp. Łukaszowi Cieleckiemu (P. 1409 k. 448). Żonie Annie Wierzbińskiej, córce Krzysztofa, w r. 1618 oprawił posag 2.500 złp. (P. 1411 k. 246) i t. r. skwitował braci żony, Krzysztofa i Kaspra Wierzbińskich z 2.500 złp., ona zaś skwitowała tych swych braci z dóbr rodzicielskich (P. 1000 k. 425, 483). Nie żył już w r. 1636, a wdowa t. r. od Mikołaja z Osieka Zakrzewskiego nabyła wyderkafem za 5.000 złp. części wsi Pakosław w p. kośc. (P. 1418 k. 871). Od Katarzyny z Przetoczny, wdowy po Wacławie Podolskim, w r. 1638 nabyła wyderkafem za 5.000 złp. części w Karminie w p. kośc. (P. 1419 k. 463). Od Piotra Sędzińskiego, swego zięcia, uzyskała w r. 1642 (lub nieco wcześniej) zobowiązanie oprawienia jej córce Zofii posagu 5.000 złp. (P. 1420 k. 1129v). Skwitowała w r. 1653 swych synów, Jana, Krzysztofa, Andrzeja i Piotra, z posagu 5.000 zł. i skasowała oprawę na Dębowejłęce (Ws. 56 k. 338). Żyła jeszcze w r. 1655 (Ws. 208 k. 213v), a nie żyła już w r. 1676 (P. 1094 k. 1354). Synowie: Jan, Krzysztof, Andrzej i Piotr. O tym Andrzeju znam tylko wzmiankę z r. 1652. Corka Zofia, żona 1-o v. w r. 1642 Piotra Sędzińskiego, 2-o v. w r. 1665 Stanisława Rosnowskiego.
1) Jan, syn Piotra i Wierzbińskiej, mąż Heleny z Bużenina Pstrokońskiej, córki Stanisława i Anny Mikołajewskiej, zawierał w r. 1650 kontrakt z jej owdowiałą matką (Kc. 129 k. 586), może właśnie o rękę córki? Tej żonie w r. 1651 oprawił posag 2.500 zł. (Ws. 208 k. 94). Obrał w r. 1652 stryja Andrzeja O-go, starostę wschowskiego, na opiekuna wszystkich swych dóbr dziedzicznych (Ws. 56 k. 239). Już nie żył w r. 1654, kiedy wdowa oprawę swego posagu scedowała braciom męża, Krzysztofowi i Piotrowi (Ws. 56 k. 531).
2) Krztsztof, syn Piotra i Wierzbińskiej, w r. 1653 asystował przy transakcji Barbarze O-ej, żonie Krzysztofa Grzymułtowskiego, podkomorzego kaliskiego (Ws. 208 k. 135v). Od brata Piotra w r. 1655 kupił za 12.000 zł. jego części w Dębowejłęce (ib. k. 213v), zaś w r. 1657 odprzedaźł mu je z powrotem za takąż sumę (ib. k. 250). Mąż Ewy Milińskiej, wdowy 1-o v. po Janie Kowalskim, surogatorze grodzkim wschowskim, w r. 1650 kwitował wzajemnie z żoną z inwentarza (Ws. 56 k. 804v). Synowie Jana Kowalskiego, zrodzeni z jego pierwszej żony Katarzyny O-ej, skwitowali t. r. Ewę z ruchomości domowych pozostałych po ojcu (ib. k. 815). Krzysztof t. r. oprawił żonie 7.000 złp. posagu (Ws. 208 k. 294v). Jako spadkobierca, obok brata Piotra, zmarłego brata Jana, skwitowany był w r. 1661 przez Andrzeja O-go, starostę wschowskiego (Ws. 63 k. 360v). Oboje z żoną w r. 1661 od Mikołaja Szołdrskiego, kasztelana biechowskiego, nabyli wyderkafem za 7.000 zł. Iłowiec Wielki w p. kośc. (P. 1072 IX k. 461v). Krzysztof z bratem Piotrem prawa swe spadkowe do części folwarku Laterna w Dębowejłęce w r. 1667 scedowali Piotrowi Żychlińskiemu (Ws. 67 k. 107v). Na elekcję r. 1669 Krzysztof zjechał pod chorągwią chorążego kaliskiego (P. 196 k. 478). Już nie żył w r. 1670, pozostawiając jako wdowę drugą swą żonę, Helenę Pączkowską, córkę Andrzeja i Anny Jaroszewskiej. Z Milińskiej pozostał syn Andrzej, którego opiekun, stryj Piotr O., celem spłacenia długów i wyswobodzenia jego dóbr z rąk macochy, t. r. sprzedał wyderkafem wieś Bardo w p. pyzdr. za 18.000 złp. Wojciechowi Zbijewskiemu (P. 1868 VI k. 50). Helena Pączkowska w r. 1671 była już 2-o v. żoną Franciszka Skarzyńskiego, który jej wtedy oprawił 4.500 złp. posagu (P. 1680 k. 221).
Andrzej, syn Krzysztofa i Milińskiej, jeszcze nieletni w r. 1675, kiedy jego opiekun, stryj Piotr O. mianował plenipotenta dla podjęcia od Wojciecha Zbijewskiego sumy 10.000 zł. z wyderkafu wsi Bardo (Ws. 68 k. 822). Opiekun ten Bardo t. r. wydzierżawił pod zakładem 1.500 zł. Walerianowi Zabłockiemu, a kwitował się z nim z owej dzierżawy w r. 1676 (Py. 154 s. 55). Andrzej od stryja uzyskał w r. 1678 cesję 15.000 zł. stanowiących część sumy 21.000 zł., zapisanej mu przez magistrat miasta Wschowy (Ws. 73 k. 187v). Żył jeszcze w r. 1700, asystował wtedy przy transakcji siostrze stryjecznej Ludwice zamężnej Lisieckiej (Ws. 77 III k. 110). Umarł 12 II 1715 r., pochowany w Lubiniu u Benedyktynów (LM Świerczyna).
3) Piotr, syn Piotra i Wierzbińskiej, stolnik wschowski w r. 1673 (Ws. 68 k. 711). Wspomniany w r. 1653 (Ws. 56 k. 338), swoje części w Dębowejłęce w r. 1655 sprzedał za 12.000 zł. bratu Krzysztofowi (Ws. 208 k. 213v), zaś w r. 1657 odkupił od niego te dobra za takąż sumę (ib. k. 250). Jego żoną była Elżbieta Brezianka, córka Mikołaja i Zofii Żychlińskiej. Zawierał w r. 1660 z jej matką i braćmi kontrakt pod zakładem 20.000 zł., zapewne właśnie o jej rękę (Ws. 59 k. 25v). Z tę żoną r. 1660 kwitowali się wzajemnie z inwentarza (Ws. 59 k. 446). Piotr w r. 1667 skwitowany przez Piotra Żychlińskiego, spadkobiercę ciotecznego brata. Andrzeja O-go, starosty wschowskiego, z 15.000 zł. należnych staroście (Ws. 68 k. 103v). Naznaczony w r. 1672 przez sejmik średzki rotmistrzem powiatu wałeckiego (P. 199 k. 509). Z Piotrem Żychlińskim, starostą wałwckim, w r. 1673 zawierał kontrakt z racji pretensji względem stawu w Ossowejsieni (Ws. 68 k. 711). Był w r. 1675 sędzia kapturowym wschowskim (Ws. 68 k. 822). Jako współspadkobierca rodzonego wuja Kaspra Wierzbińskiego, a też w imieniu bratanka Andrzeja i innych licznych spadkobierców tego wuja, dobra Wierzbno i Brzezno w p. pozn. w r. 1676 sprzedał za 45.000 złp. Janowi z Kolna Prusimskiemu (P. 1427 k. 734v). Żoną Piotra, stolnika wschowskiego, chyba drugą, była Anna Cielecka (P. 1109 VII k. 4). Z trzecią żoną, Barbarą Krzyżanowską wdową 1-o v. po Stanisławie Zakrzewskim, w r. 1687 spisał wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 444v). Piotr z sumy 21.000 zł., zapisanej sobie przez magistrat miasta Wschowy, w r. 1678 cedował 15.000 zł. bratankowi Andrzejowi (Ws. 73 k. 187v). Jako syndyk bernardynów wschowskich, t. r. kwitował Kazimierza Gałęskiego, podstolego wschowskiego, z 1.000 zł, t. j. z pierwszej raty z sumy 5.000 zł., zapisanej przezeń na budowę klasztoru wschowskiego (Ws. 73 k. 197v). Od Andrzeja z Mierzyna Przybysławskiego w r. 1679 kupił za 16.500 złp. jego części w Dębowejłęce (P. 1429 k. 403v), a w r. 1681 także i od jego braci, Stanisława i Franciszka, w tej samej sumie (P. 1103 VIII k. 42). Skwitowany t. r. przez Jana Urbanowskiego z kontraktu jednorocznej dzierżawy Wolikowa i Budziłowa w p. kośc. (Kośc. 306 k. 156). Barbara Krzyżanowska była wraz z mężem posesorką Wolikowa i Pląskowa (P. 1139 X k. 7v). Piotr, pojmując w r. 1682 czwartą żonę, Dorotę Zawadzką, córkę Andrzeja i Anny Drużbickiej, wdowę 1-o v. po Mikołaju Lisieckim, 2-o v. po Kazimierzu Cieleckim, kontrakt małżeński spisywał z nią w Mórce 10 XI t. r. i uzyskał od niej wtedy zapis długu 10.000 złp. (Ws. 73 k. 739v, 740v; P. 1106 III k. 48v, 1107 II k. 1). Od Franciszka Przybysławskiego oraz braci jego, Andrzeja i Stanisława, w r. 1683 kupił za 17.500 złp. części w Dębowejłęce (P. 1106 k. 53v). Byłao to oczywiście nadanie ostatecznej formy dawniejszym transakcjom z lat 1679 i 1681. Syndyk klarysek głogowskich (P. 1106 III k. 9). Zawierał w Mórce 2 I 1683 r. kontrakt z Kazimierzem z Bukowca Szlichtinkiem o rękę swej córki Anny, pod zakładem 10.000 zł. (Ws. 73 k. 752v). Skwitowany t. r. z 10.000 zł. posagu i wyprawy przez córkę Zofię zamężną Skrzetuską (ib. k. 841v), a w r. 1685 z takiej samej sumy posagowej przez córkę Annę Szlichtynkową (Ws. 76 k. 5v). Umarł 2 X 1687 r. w wieku 65 lat, pochowany u Bernardynów we Wschowie (LM Mórka; A. B. Wschowa, W. 27, tu data zgonu 20 X 1688 r.). Wdowa była współspadkobierczynią zmarłego bezpotomnie Adama Zielińskiego i swoją część dworu z połową ogrodu za murami Poznania, naprzeciwjko zamku, w r. 1689 sprzedała Andrzejowi Sromowskiemu (P. 1117 V k. 13). Posesorka części Dębowejłęki, w imieniu własnym i Franciszka, pod imieniem Piotra Benedyktyna w Lubiniu, oraz Ludwiki, syna i córki męża urodzonych z Cieleckiej, jak również w imieniu swoich z nim córek, panien Franciszki i Zofii, dziedziców w Dębowejłęce, kwitowała się w r. 1690 z Franciszkiem Doręgowskim, poprzednim posesorem części tej wsi (Ws. 76 k. 234v). Dorota z Zawadzkich umarła w r. 1696. Z Cieleckiej, jak już wiemy, syn Franciszek, pod imieniem Piotra benedyktyn w Lubiniu, który w r. 1691 poddanego z Dębowejłęki dał Andrzejowi Lisieckiemu (Ws. 76 k. 269), przyrodniemu bratu swych sióstr przyrodnich, a jednocześnie mężowi swej siostry rodzonej. Podprzeor lubiński, w r. 1720 manifestował się przeciwko siostrze przyrodniej Zofii, zamężnej Koszutskiej, o uzurpowanie praw dziedzicznych do Dębowejłęki (Kośc. 155 s. 845). Był również t. r. proboszczem jeżewskim i dostał 1.000 zł. z sumy 9.600 zł. zapisanej na Dębowejłęce, wypłaconych przez obecnego dziedzica tej wsi, Teofila Pawłowskiego, swego szwagra (Kośc. 312 s. 258). Swoje części w Dębowejłęce sprzedał (dał?) przyrodniej siostrze Zofii zamężnej Koszutskiej. Już nie żył w r. 1722 (P. 1187 k. 108). Z Cieleckiej rodziły się też trzy córki: Ludwika, Anna i Zofia. Z nich, Ludwika była w r. 1694 żoną Andrzeja z Kiszew Lisieckiego, zmarłego 25 IX 1706 r., pochowanego we Wschowie u Bernardynów. Drugim jej mężem w latach 1709-1726 był Teofil z Wierzbna Pawłowski, który umarł w Kamieńcu 9 VIII 1737., też pochowany we Wschowie u Barnardynów. Anna 2 III 1682 (1683?) r. wyszła za Kazimierza z Bukowca Szlichtynka, nie żyła już w r. 1714. Zofia poślubiła w r. 1682, krótko po 26 I, Aleksandra Skrzetuskiego, nie żyła już w r. 1714. Z Zawadzkiej rodziły się córki, Franciszka i Zofia. Z nich, Franciszka (Franciszka Zofia), ur. w Mórce, ochrzcz. 8 IV 1685 r. (LB Morka), wyszła w r. 1713 za Jakuba Gierzyńskiego, umarła między r. 1720 a 1722. Zofia (Zofia Elżbieta), ur. w Mórce, ochrzcz. 16 V 1688 r. (ib.), zaślubiła 12 VI 1714 r. Franciszka Koszutskiego, umarła w r. 1727. Nabyła Dębowąłękę, która potem przeszła na jej syna Józefa Koszutskiego (Z. T. P. 40 k. 1007; I. Kal. 199/201 k. 555).
(II) Jerzy, syn Wojciecha i Łąckiej, ur. ok. r. 1570, miał bowiem w r. 1594, wedle zapewnienia matki, lat 24 (Ws. 13 k. 217, 203 k. 64v). Dziedzic części Dębowejłęki, sumę 2.800 złp. jako pozostałośc z długu 3.400 zapisanego sobie przez brata stryjecznego Stanisława O-go z Tuchorzy, w r. 1602 cedował swym braciom stryjecznym i opiekunom, Janowi O-mu z Ossowejsieni, sędziemu ziemskiemu wschowskiemu, Stanisławowi O-mu z Rakoniewic i Mikołajowi O-mu z Trzebawia (Ws. 19 k. 65). Na połowie swej części Dębowejłęki w r. 1603 oprawił posag 700 złp. żonie Jadwidze Krzyckiej, córce Mikołaja, sędziego grodzkiego wschowskiego (Ws. 204 k. 192). Jadwiga t. r. kwitowała ojca z dóbr rodzicielskich (Ws. 19 k. 303). Jerzy od Jana O-go, sędziego ziemskiego wschowskiego, w r. 1606 nabył wyderkafem za 4.000 złp. części w Ossowejsieni (P. 1405 k. 671). Dwa łany w Dębowejłęce w r. 1617 dał Andrzejowi Golińskiemu (P. 1410 k. 353), zapewne wtedy już zięciowi. Jadwiga Krzycka żyła jeszcze w r. 1620 (P. 1004 k. 896), a być może i 6 VII 1626 r., identyczną z Jadwigą O-ą, wtedy chrzestną? (LB Kościan). Pozywał Jerzy w r. 1622 Elżbietę Kębłowską, żonę Samuela Sokołowskiego, siostrzenicę i jedyną spadkobierczynię swego zięcia Golińskiego, już zmarłego, o posag 6.000 zł. i wyprawę 1.000 zł, dane temu Golińskiemu za córką Katarzyną (Ws. 33 k. 102). Żył jeszcze w r. 1623 (Ws. 206 k. 36). Córka Katarzyna była 2-o v. w latach 1620-1623 żoną Jana Kowalskiego, a nie żyła już w r. 1644. Rodziła się chyba nie z Krzyckiej, lecz z pierwszej, nieznanej mi, żony Jerzego, bo w r. 1620, kiedy już jako żona Kowalskiego zeznawała w asyście ojca i Jadwigi z Krzyckich, ta nazwana "żoną ojca", nie "matką" (P. 1004 k. 896).
III) Maciej, syn Baltazara i Pawłowskiej, rotmistrz J. Kr. Mci w r. 1574 (Kośc. 258 k. 58v). Wspomniany w r. 1550 (Kośc. 235 k. 298), dostał od ojca w r. 1557 Tuchorze z młynem "Borujką" (P. 1396 k. 412v), ale te dobra w r. 1560 ojcu zwrócił (Ws. 200 k. 14). Wspólnie z bratem Bartłomiejem w r. 1564 od matki dostał cesję zapisu 4.000 zł. na Wilkowie Niemieckim, Smyczynie, Przysiece, Boszkowie i Tuchorzy, jaki ona uzyskała była od męża (Ws. 200 k. 43). Wraz z tym bratem intromitowany w r. 1564 do części Dębowejłęki, Boszkowa, Tuchorzy i Smyczyny pustek na mocy zapisu 4.000 zł. węg. danego przez matkę (Kośc. 242 s. 418). Wyznaczony w r. 1656 przez szwagra Andrzeja Karchowskiego na jednego z opiekunów jego dzieci (Ws. 200 k. 50). Z działów z przyrodnimi braćmi, przeprowadzonych w r. 1566, jemu i Bartłomiejowi dostała się cała Tuchorza wraz z dopłatą 2.000 złp. (Kośc. 244 k. 1v, 2, 3). Podziału Tuchorzy dokonał z bratem w r. 1574. Nie żył już w r. 1578 (Kośc. 258 k. 58v).
IV) Bartłomiej, syn Baltazara i Pawłowskiej, od ojca w r. 1557 dostał części Dębowejłęki i Boszkowa (Ws. 4 k. 231), ale ojcu w r. 1560 zwrócił (Ws. 20 k. 14). Pozwany był w r. 1564 przez swych braci przyrodnich, Jana i Wojciecha O-ch, o części Wilkowa Niemieckiego (Kośc. 242 s. 400). Z Działów z przyrodnimi braćmi robionych w r. 1566 wziął wspólnie z rodzonym bratem Maciejem całą Tuchorzę z dopłatą 2.000 złp. (Kośc. 244 k. 1v, 2, 3). Pozdału Tuchorzy z tym bratem dokonał w r. 1574 (Kośc. 258 k. 58v). Wraz z bratankiem Stanisławem, jako spadkobiercy siostry Jadwigi Zawadzkiej, skasowali w r. 1581 oprawę 700 złp. posagu daną w r. 1550 na połowie Zawady i połowie części wsi Czarnkowa w p. kośc. (Kośc. 261 k. 544). Nie żył już w r. 1594 (Ws. 203 k. 64v).
IV. Wojciech, syn Mikołaja i Tuchorskiej, wspomniany obok braci w r. 1517 (Kośc. 25 k. 25v). Z działów braterskich, robionych w r. 1518, wziął Ossowąsień i Dębowąłękę, uczyniony przez ojca jego spadkobiercą w tych dobrach (Ws. 1 k. 121, 136; Kośc. 25 k. 121). W ponowionych w r. 1522 działach wziął części w obu tych wsiach (Kośc. 233 k. 83, 345 k. 96). Bracia, Piotr i Baltazar w r. 1525 zlecili mu opiekę nad bratankami, Mikolajem i Janem, synami zmarłego Andrzeja (Kośc. 345 k. 114v). Nie żył już w r. 1530, a spadek po nim w Ossowejsieni i Dębowejłęce wzięli bracia. Poczynione przezeń legaty na cele pobożne zobowiązał się pospłacać brat Piotr (Ws. 2 k. 75). Burmistrz i rada miasta Wschowy, za wiedzą Piotra O-go, wykonawcy testamentu, w r. 1534 na wójtostwie wschowskim zapisali roczny czynsz 5 grz. od sumy wyderkafowej 100 grz., legowanej testamentem Wojciecha szpitalowi biednych Św. Jerzego na przedmieściu Wschowy (P. 1393 k. 703v). Zob. tablice 1-3.
Zapewne do Abszaców zaliczyć też można O-ch, których podaję niżej. Jan, chrzestny 7 VII 1627 r. (LB St. Gostyń). Anna, chrzestna 26 XI 1630 r. (ib.). Dorota, córka Zygmunta Włostowskiego (!), w r. 1664 żona Andrzeja Chełkowskiego z Gablina (P. 1861 k. 486v). Jan, chrzestny 27 II 1667 r. (LB Szamotuły). Stanisław z żoną Anną w r. 1676 wydzierżawili od małżonków Marcina Kurnatowskiego i Anny Trlęskiej Imielno Kościelne (P. 1094 k. 1087v). Jadwiga z Ossowejsieni, w r. 1681 żona Stefana Żebrowskiego. Anna, zmarła w r. 1686, żona Michała Uwielińskiego. Stanisław i Dorota, mieszkający w Długiej Goślinie, rodzice Jana, ochrzcz. 30 XII 1691 r. (LB Białężyn). Jan, świadek 6 II 1701 r. (LC Wilkowo Pol.). Jan, chrzestny 2 V 1706 r. (LB Oporowo). Piotr nie żył już w r. 1712, a wdowa po nim Elżbieta Cielecka, córka Jana Teodora i Anny Woźnickiej, spisywała wtedy dożywocie z drugim swym mężem, Wojciechem z Łagowca Szczanieckim (P. 283 k. 311).
Ossowscy h. Dołęga, z Ossowa w p. pozn. Dobiesława O-a w r. 1407 pozwała Włodka, Leonarda i Krzywosęda ze Sławna o sumę 30 grz. (P. 3 k. 16v). Dołęga z Ossowa w r. 1425 miał termin z Janem z Wielżyna (P. 8 k. 39v). Filip z Ossowa łan w tej wsi sprzedał w r. 1435 Janowi z Niemieczkowa (P. 1378 k. 85v). Maciej z Ossowa w r. 1443 pozywał Burnetę i jej syna Jakuba z Charcic (P. 14 k. 197), zaś w r. 1444 Pawła, syna zmarłego Wasza (?) z Witkowic, o pewne role w Uścikowie (P. 15 k. 2v). Agnieszka z Charcic, wdowa po Macieju z Ossowa, dwa łany w Ossowie w r. 1446 sprzedała za 40 grz. Wojciechowi niegdy z Nienina (P. 15 k. 194, 1379 k. 171). Katarzyna, żona Wojciecha O-go, w r. 1448 (P. 17 k. 173). Wojciechowi z Ossowa w r. 1448 zapisali sumę 48 grz. Naram z Wielżyna działając w imieniu Wańczoszki i Katarzyny, sióstr niegdy z Wargowa, oraz Katarzyny z Ossowa (P. 17 k. 193v). Mikołaj O., syn Jana h. Dołęga, instalowany 11 II 1449 r. na kanonii katedralnej gnieźnieńskiej (Korytowski).
@tablica
Przeglądanie 611 pozycji zakresu Orzelscy - Ożegowscy.
6789[10]11121314
