Przeglądanie 687 pozycji zakresu Pabianowscy - Pawłowscy.
21222324[25]26272829
Pabianowscy - Pawłowscy
Paryszowie. Ks. Mikołaj, pleban w Czempiniu i dziedzic w Łubowie, brat rodzony zmarłego Piotra P-a z Łubowa, wraz z nieletnią córką tego Piotra a swoją bratanicą, Katarzyną, w r. 1511 sprzedali wyderkaf części Sokolnik w pow. pozn. za 150 grz. Annie Spławskiej, wdowie po tym Piotrze (P. 786 s. 265). ks. Mikołaj, jako opiekun tej bratanicy, t.r. skwitował braci Spławskich z 3.000 zł weg., za którą to sumę zmarły brat z tytułu posagu za żona a ich siostrą, mając oprawe na Kobylepolu w pow. pozn., im teraz owe dobra dał wyderkafem (P. 865 k. 7). Występował t.r. ks. Mikołaj jako stryj sióstr Slupskich (P. 786 s. 253).
Parzęczewscy, zob. Parzynczewscy
Parznicka, Parzenicka Barbara, żona Krzysztofa Ślezanowskiego, oboje juz nie żyli w r. 1749 (P. 1295 k. 91; 1314 k. 34). Istnieli P-cy h. Łodzia, wiodący się z Parznic w wojew. sandomierskim.
Parzniewscy h. Paparona, z Parzniewic w pow. sieradzkim. Katarzyna P-a, wdowa po Janie Gorzatkowskim (?), 2-o v. żona Jana Ciemieńskiego z wojew. sieradz., prawa oprawne uzyskane od pierwszego męża, jak też na wsi Ciemino od obecnego cedowała w r. 1553 "wiedziona miłością" Janowi Mycielskiemu z Kawieczyna (Ks. 17 k. 222).
Adam, sługa królewny szwedzkiej Anny (Marszałek jej dworu), dostał w dożywocie 17 X 1598 r. wsie Rataje i Zegrze koło Poznania (M. K. 142 k. 213, 213v). Król zezwolił 22 VIII 1600 r., aby Wawrzyniec Gembicki, sekretarz królewski, ustąpił mu pobory zbożowe z dóbr komandorii poznańskiej (ib. 145 k. 229v, 230). Był burgrabią zamku krakowskiego, kiedy w r. 1606 pozywał Arnolda, Baltazara i Jerzego Golczów, braci i spadkobierców Henryka Golcza, o dany przez tego ich brata zapis (W. 24 k. 143). Był administratorem Golubia i Brodnicy, królewszczyzn trzymanych przez królewnę Annę i stąd pisał się starostą golubskim i brodnickim Umarł w r. 1614 (Czaplewski, s. 65, 87). Syn Krzysztof. Córka Jadwiga, żona 1-o v. Henryka Golcza, wdowa w r. 1606, 2-o v. w latach 1607-1609 za Janem Piotrowskim z pow. sochaczew., już nie żyła w r. 1612.
Krzysztof, syn Adama, przejął po ojcu w r. 1614 czynności administratora ("starosty") Brodnicy i Golubia, podstarości(!) golubski i brodnicki w latach 1625-1628. Król zezwolił, by "ekonom brodnicki i golubski" 14 IV 1615 r. wydzierżawił miastu Poznaniowi Zegrze i rataje (M. K. 156 k. 441, 441v). Uzyskał 13 IX 1617 r. daninę zw. sepem należną królowi od klasztoru Owińskiego (ib. 161 k. 154, 155). Działał w r. 1618 jako rodzony wuj panny Anny Piotrowskiej (N. 171 k. 81). kwitował w r. 1621 Jana Młodziejewskiego z 500 zł z dzierżaw6y wsi Rataje i Zegrze (P. 1007 k. 321). Nie żył już w r. 1635 (R. Kal. 11 k. 650). Nazwany
@tablica
starostą bydgoskim(!) (R. kal. 12 k. 175). Syn Adam. Z córek, Anna, żona Władysława Konstantego Wituskiego, podkomorzego gostynińskiego, nie żyła już w r. 1665. Zofia, w latach 1635 żona Stanisława Kobierzyckiego, podczaszego kaliskiego, z czasem kasztelana gdańskiego, wreszcie wojewody pomorskiego, zmarła po r. 1665. Marianna, w r. 1640 żona Władysława Kobierzyckiego, już nie żyła w r. 1669. Katarzyna (Katarzyna Petronella), w r. 1636 żona Piotra Żerońskiego, kuchmistrza koronnego, starosty bydgoskiego, nie żyła już w r. 1640.
Adam, syn Krzysztofa, kasztelan rypiński, posesor wsi królewskich Zegrze i Rataje, skwitowany w r. 1636 przez Ambrożego Dobieńskiego (P. 1033 k. 207v). Nie żył juz w r. 1665 (I. kal. 126 s. 194). Jego córka Barbara była wówczas żona Wojciecha Łuszczewskiego (ib.). Zob. tablicę.
z Parznowa, Parsnowa (dziś Parzynowa) w pow. ostrzeszowskim. Iwan (Iwon) na wsi Kotwaszyce w pow. kal. w r. 1435 oprawił posag 70 grz. żonie Annie (P. 1378 k. 82). Domagał się w r. 1437 od Dobka cz. Puchały z Węgier uiszczenia sumy 50 grz. (Gr. kal. 2 k. 8v). Pozwany w r. 1445 przez Helenę, wdowe po Miklaszu z Węgier, i przez Marcina Rogaskiego z Węgier (I. Kal. 3 k. 125). Żzona Iwana, Anna, z mocy swego listu wiennego, miała w r. 1446 sprawę z tąż heleną (I. kal. 4 k. 1).
Parzynczewscy, Parzenscewscy, Parzęczewscy, Parzniczewscy, z Parzynczewa (dzis Parzęczewa) w pow. kościańskim. Ziemek i Michał z Parzenczewa pozwani w r. 1440 przez Katarzynę niegdy Kordzbokowa (Kośc. 17 s. 228). Wincenty z Parzenczewa, pozwany w r. 1442 przez Katarzynę żonę Zygmunta z Żelęcina (ib. s. 247). Ziemek, Michał i Wincenty z Parzęczewa (zapewne bracia?) pozwani w r. 1443 przez Katarzynę z Żelęcina (ib. s. 355). Wincenty Ziemek z Parzynczewa w r. 1443 pozwany przez Annę, żonę szczedrzyka z Lubiatowa (ib. s. 372). Michał i Wincenty Ziemkowie z Parzenczewa pozywali 1444 r. Mikołaja Żegrowskiego (ib. s. 428). Tomasz P., Tomisław, pozwany w r. 1443 przez Wincentego Ziemka z P. (ib. s. 358) i t.r. oraz w r. 1449 przez wspomnianą wyżej Annę, żonę szczedrzyka z Lubiatowa (ib. s. 372, 472), zas w r. 1444 przez Henryka Skapa Borzysławskiego (ib. s. 485). Sam pozywał w r. 1447 Witrzycha Brzeskorzewskiego (Brzeskorzystewskiego?) (ib. s. 775) a w r. 1447 był pozwany przez Elżbietę, żonę Adama Budziszewskiego (ib. 18 s. 57). Wraz ze swym niedzielnymi synami, Mikołajem i Janem, dziedzice w Parzenczewie, w r. 1448 pozywali Teodoryka z Rzeszotarzewa (ib. s. 188). Stbem Tomasza był również Stanisław (ib. s. 333). Tomasz umarł w r. 1448, a synowie jego, Jan, Mikołaj i Stanisław (ib. s. 333). Tomasz umarł w r. 1448, a synowie jego, Jan, Mikołaj i Stanisław byli tego roku pozywani przez Elzbietę, żonę Adama Budziszewskiego, pisarza ziemskiego poznańskiego (ib. s. 342). Jan, Mikołaj i Stanisław, bracia niedzielni, pozywali w r. 1449 Wincentego Ziemka z W. Łęki (ib. s. 401), zas Mikołaj i Stanisław t.r. byli pozywani przez Małgorzatę, żonę Macieja Czeszewskiego (ib. k. 412a). Wszyscy ci trzej niedzielni bracia w r. 1450 pozywali Dominika Wilkowskiego (Kośc. 19 k. 100v), Jana Grabnowskiego (ib. k. 29v) i Annę Łukowską (ib. k. 35v). Stanisław P. zaś pozywał w r. 1453 Mikołaja Godziębę z Poszczukowa, dzisiejszego Puszczykowa (ib. k. 213v).
Mikołaj z Parzynczewa, burgrabia kościański w r. 1443 (P. 1379 k. 57). katarzyna, żona Stanisława niegdy z Parzynczewa, pozywała Jana Tumigrałę, który nie stanął i w r. 1469 miał płacić osiem skojców winy (Kośc. 20 s. 291). Powtórzyło się to w r. 1470 (ib. s. 469), a pozywała znów Tumigrałę w r. 1471 (ib. s. 604). Jej mąz Stanisław niegdy Parzenczewski w r. 1470 towarzyszył jako wuj przy transakcjach Mikołaja niegdy Ostrowskiego (P. 1385 k. 64v, 69v). Nazwany w r. 1471 Stanisławem niegdy P-im z M. Sławna (P. 20 k. 111v). Żona jego Katarzyna po smierci Jana Tumigrały Pakosławskiego toczyła w r. 1472 dalej proces z jego nieletnim synem Sędziwojem (Kośc. 20 s. 664). Stanisław niegdy Parzniczewski, dziedzic w M. Sławnie, uzyskał w r. 1476 intromisję w sumie 60 grz. do dóbr ks. Piotra, plebana w Pakosławiu, dziedzica w M. Sławnie (P. 21 k. 38). Nie żył już w r. 1491, kiedy jego syn ks. Jan Sławieński, kanonik kolegiaty NMPanny na Gorce Poznańskiej oraz dziedzic w M. Sławnie, połowe swą w tej wsi, którą zmarły ojciec trzymał wyderkafem od ks. Piotra, również wyderkafem sprzedał Dobrogostpwi i Łukaszowi, synom Mikołaja z M. Sławna (P. 1387 k. 146).
Zofia P-a, żona Jana Turka, dziedziczka w Lubiechowie, pozwana była w r. 1509 przez Stanisława Wąbiewskiego z Wąbiewa (Kośc. 23 k. 91v, 92).
Parzynczewscy, Parzęnczewscy, Parzniczewscy, z Parzynczewa, Parzęnczewa (dziś Parzęczewa) w pow. pyzdr. Boguszka, córka Jakusza z Parzenczewa, swoją bliższość do wsi Łobes i Parzenczewo w r. 1444, lub przed tą datą odstąpiła Wawrzyńcowi ze Stramic (Py. 10 k. 171v). Jan niegdy Parzynczewski, dziedzic w Bodzeporowicach w pow. gnieźn., na połowie części tamże w r. 1445 oprawił 30 grz. posagu swej żonie Małgorzacie (P. 1379 k. 123). Nazwany w r. 1448 Janem z Bodzeporowic alias z Parzniczewa, a także Janem z Parzniczewa niegdy z Bodzeporowic (G. 6 k. 22v). Oboje małżonkowie mieli w r. 1449 termin z Katarzyną, żoną Wawrzyńca z Bodzeporowic, zaś żona Jana, Małgorzata termin z tym samym chyba Wawrzyńcem z Bodzeporowic, nazwanym wtedy "Podgolonym" (ib. k. 71v). Jan niegdy z Parzynczewa miał w r. 1459 termin z Wojciechem z Wolanowic (G. 7 k. 186). Marcin z Parzenczewa w r. 1484 pozywał braci ze Zdzętowów (Py. 12 k. 239v). Marcin z Parzenczewa, może ten sam, wraz ze swą siostrą rodzoną Anna w r. 1469 pozywał Grzegorza z Noskowa (P. 14 k. 168v). Marcin i Mikołaj, bracia rodzeni z Parzenczewa, pozywali tego Grzegorza, który w r. 1471 miał im płacić 3 grz. winy (Py. 15 k. 99v). Czeszka (Czesława?), wdowa po Marcinie z Parzynczewa, pozywała w r. 1461 dziersława i Marcina, braci z Łobza, o uiszczenie 6 grz. (Py. 14 k. 10v) i znów w r. 1466 (ib. k. 87). Sprawa między nimi ciągnęła się jeszcze w r. 1482 (Kon. 2 k. 185v). Mikołaj Parzniczewski nie żył, juz w r. 1472, po którym wdowa była wtedy Anna. Jego syn Jan i córka Barbara, niedzielni, zawierali wtedy ugode z Janem i Mikołajem, dziedzicami w Kamieńcu i Wścieklicach (P. 20 k. 131v). Marcin i Anna, rodzeństwo, dziedzice z Parzenczewa, pozywali w latach 1475-1476 Wojciecha Noskowskiego (Py. 167 k. 12v, 26v). Jadwiga z Parzenczewa, wdowa w r. 1485 po Janie Baraju z Paprotni, mieczniku kaliskim (I. Kal. 3 k. 207). Jan P., mąz katarzyny, która w r. 1487 pozywała Mikołaja "Lewka" z Nadarzyc (Py. 19 k. 52v; 20 k. 28v). Elżbieta, Beata, Katarzyna i Agnieszka, dziedziczki z Parzniczewa, procesowały w r. 1492 Jana Glogińskiego o wtargnięcie w ich ojcowiznę (Py. 168 k. 152). Elżbieta, Beata i Agnieszka, pozostające od trzydziestu lat w posiadaniu części w owej wsi, pozywane były przez Jana Głogińskiego i w r. 1493 zostali wyznaczeni komisarze królewscy dla rozsądzenia tej sprawy (Py. 15 k. 296). Elzbieta, Beata i Agnieszka, dziedziczki w Parzniczewie, stawiała w r. 1494 Głogińskiemu świadków (Py. 169 k. 23). Elżbieta, chyba jedna z wyżej wspomnianych, wdowa po Mikołaju Sulisławskim, dziedzicu w Parzynczewie, pozywała w r. 1495 tego Głogińskiego (ib. k. 48). Wojciech P. pozwany był przez Katarzynę P-ą, której jego syn Jan zadał był dwie rany, a nie stanął. teraz w r. 1510 ojciec płacić miał za syna winę (P. 24 k. 4).
Jan Parzynczewski w r. 1513 winien był swemu ojcu Maciejowi Raszewskiemu sumę 10 grz. (P. 865 k. 360). Dorota, żona tego Jana, oraz Jan czewlej, pozwani przez braci niedzielnych jarosławskich o wtgnanie ich z sołectwa we wsi Psarskie w pow. kośc., nie stanęłi i w r. 1516 mieli płacic winę (P. 866 k. 347). Ta Dorota wraz ze swa rodzoną siostrą Małgorzatą, Marcinem Czewlejem i Mikołajem zw. "Habdanek" byli t.r. dzierżawcami wsi Psarskie (ib. k. 354). Dorota Psarska, wdowa po Janie Parzynczewskim, była w latach 1520-1521 v. żoną Wojciecha Zaworowskiego (Kośc. 26 k. 34v, 174v).
Katarzyna Parzniczewska, w asyście stryja Wawrzyńca Kolnickiego i wuja Jana Kołudzkiego, częśc rodzicielską w Parzniczewie dała w r. 1516 Maciejowi Raszewskiemu (zob. wyżej) w zamian za pół łanma pustego we wsi Raszewy p. pyzdr., dopłacając mu 20 grz., zaś Raszewski na połowie części Parzniczewa oprawił 10 grz. posagu żonie swej Annie Kolnickiej, corce Wawrzyńca (P. 1392 k. 75). Maciej Raszewski cz. P. nie zył już w r. 1529, kiedy owdowiała Anna P-a kwitowała z 10 grz. Wojciecha Łobeskiego "Główkę" (P. 25 k. 430). Pisała się wtedy owa Anna także i P-ą cz. Kolnicką (P. 1393 k. 307v). Synowie Macieja: Łukasz, Stanisław, Sylwester, Jan, o których niżej. Z córek Macieja i Anny, helena P-a była w r. 1529 zoną Jana Kromolickiego cz. Raszewskiego (Py. 23 k. 79). Była wdową w r. 1534. Inna córka Macieja, Zofia P-a, działając w asyście Macieja Łobeskiego stryja i Wojciecha Łobeskiego wuja, połowe łana pustego, trzy przedziałki oraz całą swą część we wsiach Parzynczewo i Raszewo w r. 1523 sprzedała za 60 grz. Annie P-ej, żonie Macieja P-go, chyba swej matce (P. 23 k. 41v), a skwitowała ją t.r. z dóbr ojczystych i macierzystych w Parzynczewie (ib. k. 13). Z synów, Łukasz P. na połowie swych części uzyskanych z działów braterskich w Parzynczewie i Raszewie oprawił w r. 1532 posag 25 grz. żonie swej Annie Niemojewskiej, córce Benedykta (P. 1393 k. 520). Od brata Sylwestra cz. lasoty w r. 1541 kupił za 200 grz. jego częśc w Parzynczewie sprzedał w r. 1539 za 30 grz. bratu Sylwestrowi (P. 23 k. 144). Częśc tejże wsi w r. 1544 sprzedał Annie Kromolickiej, wdowie po Marcinie P-im (ib. k. 169v). Bratowej, Annie Chwałkowskiej, w r. 1546 zapisał 30 grz. długu (P. 172 k. 233). Pozwany w r. 1554 przez Annę Kromolicką, wdowę po Marcinie P-im, o części w Parzynczewie pozostałe po bracie Sylwestrze (P. 895 k. 304). kwitował w r. 1569 ze 140 grz., za które część wsi Łobez zastawił był zmarłemu Piotrowi Gorskiemu, podczaszemu kaliskiemu, synów jego Stanisława, Jana i Andrzeja Gorskich (Py. 107 k. 284v). Sylwester cz. Lasota części w Parzynczewie sprzedał za 300 grz. Annie Kromolickiej wdowie po Marcinie P-im (P. 1395 k. 112v), a wraz z bratem Janem pusty łan "Kapuściński" w Raszewach w r. 1544 sprzedali za 100 zł Ambrożemu Raszewskiemu (P. 1395 k. 146). Sylwester od Piotra Konarskiego w r. 1545 kupił wyderkafem za 140 grz. części wsi Łobez (Py. 23 k. 183v). Nie żył już w r. 1546, kiedy występowała wdowa po nim Anna Chwałkowska (Py. 172 k. 233). Jan P. pozywał w r. 1553 Annę Kromolicką, wdowe po Marcinie P-im, o wydzielenie części w Parzynczewie, należnej mu po bracie Sylwestrze (P. 894 k. 1103).
Marcin Parzynczewski, mąż Anny Kromolickiej, córki Michała, nabył od teścia w r. 1522 za 160 grz. części Kromolic w pow. pyzdr. i na połowie tych dóbr żonie oprawił 40 grz. posagu (P. 1392 k. 472). Dziedzic w Parzynczewie, w r. 1524 kwitował Mikołaja Szczycieńskiego i jego matkę Annę Kołudzką z głowy swego kmiecia z Kromolic (Py. 25 k. 76). Ojcowską część Kromolic sprzedał w r. 1533 za 200 grz. Stanisławowi Myszkowskiemu, kasztelanowi międzyrzeckiemu (P. 1393 k. 585v). Nie zył juz w r. 1544, kiedy owdowiała Anna Kromolicka jak i te, które nań spadły po bracie Janie P-im (P. 1395 k. 112v). części w tych dobrach kupiła tez t.r. za 100 grz. od Stanisława P-go (Py. 23 k. 169v). Skwitowała w r. 1545 jana Daleszyńskiego z 43 i pół grz. (P. 884 k. 316). Pozwany w r. 1553 przez Jana P-go o to, iż mu nie chce wydzielić części w Parzynczewie należnej po zmarłym bracie Sylwestrze (P. 894 k. 1103). Pozywała w r. 1554 Stanisława P-go, brata tego Sylwestra (P. 895 k. 304). Wiedziona "miłością matczyną" darowała w r. 1558 swe części Parzynczewa synom: Janowi, Maciejowi i Marcinowi P-im (Py. 131 k. 68v). Byli jeszcze dwaj inni synowie Marcina, Wojciech i Kasper, wtedy przebywający poza powiatem pyzdrskim. Maciej i Jan w imieniu owych nieobecnych braci użytkowanie swoich dóbr dali wtedy dożywotnio matce pod zakładem 100 grz. (ib.). Spośród tych synów, o Wojciechu będzie niżej. Kasper bratu Wojciechowi w r. 1579 zapisał dług 100 zł (Py. 116 k. 267), zaś w r. 1587 przez brata Wojciecha ustanowiony był jednym z opiekunów jego dzieci (Kośc. 267 k. 65v).
Wojciech, syn Marcina i Kromolickiej, uzyskał w r. 1570 od małżonków, Jana Goreckiego i Doroty Grabowskiej, zapis 110 zł (I. Kal. 36 s. 804). Od Piotra Noskowskiego w r. 1574 kupił za 2.000 zł połowę jego ojcowizny w Parzynczewie i w pustce Włóka Mała oraz dwóch kmieci osiadłych na połowie łana we wsi Golina w pow. pyzdr. (P. 1398 k. 413v). Mąz w r. 1579 Doroty Karsowskiej, córki Wawrzyńca (I. R. Kon. 28 k. 74). zapisy uzyskane od zmarłego teścia Karsowskiego, na 60 zł, i od szwagra Jana Karsowskiego, na 100 zł, wraz z przezyskami na Stanisławie Karsowskim, synu tego Jana, scedował w r. 1584 Piotrowi Radeckiemu (I. Kal. 50 s. 775). Ustanowił w r. 1587 opiekunów dla swych dóbr i zrodzonych z Karsowskiej dzieci, między innymi tę żonę i brata Kaspra P-go (Kośc. 267 k. 65v). Był "faktorem" dóbr Włoszakowickich, kiedy w r. 1589 swym rodzonym z Karsowskiej córkom, Zofii, Katarzynie, Annie i Jadwidze, zapisał każdej po 400 zł posagu (Ws. 11 k. 6). Nie zył juz w r. 1590, kiedy owdowiała Dorota zawierała kontrakt z Piotrem Bielawskim (P. 953 k. 39). zapisał jej w r. 1600 dług 180 zł ów Piotr (P. 970 k. 555). Od córki Zofii i jej męża Skrzetuskiego Dorota uzyskała w r. 1593 zapis 150 zł długu (P. 959 k. 469). T.r. wraz z siostrą, zamęzną Radecką, częśc po ojcu w dobrach Karsy i Krągola w pow. kon. sprzedała za 300 zł Andrzejowi Skrzetuskiemu (P. 1401 k. 50v). zapisał jej w r. 1600 dług 180 zł Piotr Bielawski (P. 970 k. 555). Kwitowała t.r. z 250 zł długu Jerzego Łaskawskiego (ib. k. 755). Syn Jan. Spośrod wspomnianych wyżej córek, Zofia w r. 1591, krótko po 3 I, wyszła za Andrzeja Skrzetuskiego, oboje żyli jeszcze w r. 1602. Katarzyna była w r. 1596 zoną Jakuba Biegańskiego. Anna, jeszcze niezamężna w r. 1600 (P. 970 k. 555), w latach 1610-1624 żona Piotra Mańkowskiego. Jadwiga, tez niezamęzna w r. 1600 (ib.), w r. 1615 żona Macieja Nagórskiego.
Jan, syn Wojciecha i Karsowskiej, w r. 1602 za sumę 3.000 zł długu szwagrowi Andrzejowi Skrzetuskiemu zastawił części w Parzynczewie i w pustce Ławki (P. 131 k. 41v). Mąz Agnieszki Chwałkowskiej, kwitował w r. 1605 jej ojca jana Chwałkowskiego cz. Malewskiego z 500 zł jako raty posagu (P. 976 k. 23). Pozwany w r. 1606 przez Annę Tądowską wdowę po Stanisławie Karsowskim, o najście na jej mieszkanie (I. Kon. 32 k. 558). Mąż 2-o v. Anny Pabianowskiej, córki Stanisława, w r. 1611 współspadkobierczyni bezpotomnego stryja Jerzego (I. Kal. 77a s. 17)., skwitowany w r. 1612 przez te żonę (ib. 78 s. 1189), oprawił jej t.r. na połowie Parzynczewa, wolnej od oprawy pierwszej żony, posag 1.000 zł (R. kal. 8 k. 190v). Oboje małżonkowie części wsi Golina w pow. pyzdr., trzymane wyderkafem od małżonków Jerzego Pieskowskiego i Małgorzaty Spławskiej, wydzierżawili im na jeden rok w r. 1612 (P. 988 k. 681) i t.r. Jan część Goliny sprzedał tym Pieskowskim za 850 zł (1403 k. 306). Żonie swej w r. 1615 oprawił posag 1.000 zł na połowie dóbr (P. 1409 k. 466v). Mając sobie przez Stanisława Lisieckiego scedowany zastaw częsci wsi Węgry, kwitowali oboje w r. 1616 Zofię z Ruchocina, wdowę po Janie Wegierskim, sędzim ziemskim wieluńskim, i jej syna Dobrogosta, dziedziców owej wsi, z 2.000 zł sumy zastawnej (I. kal. 82 s. 47). Przy pomocy Wojciecha Sławińskiego Jan P., zabił Macieja Koneckiego(?), o co skarżyli go w r. 1626 wdowa i syn zabitego (P. 143 k. 80v). Żył chyba jeszcze w r. 1644 (Py. 150 s. 271), nie żył już w r. 1649 (I. kal. 102 s. 248; 115 s. 571). Z Chwałkowskiej synowie Piotr i Maciej, bezpotomny, nie żyjący już w r. 1633 (P. 1417 k. 791v). Pozostali synowie, Ludwik, Wawrzyniec, Łukasz, Wojciech i Andrzej pochodzili zapewne z małżeństwa z Pabianowską. O Ludwiku wiem tylko tyle, że od Teresy Drogoszewskiej, wdowy po Adamie Szadokierskim, uzyskał w r. 1654 cesję sumy 2.000 zł, zapisanej jej przez męża (Kon. 56 k. 1). Andrzej, bezpotomny, nie żył już w r. 1647 (I. Kal. s. 125).
1. Piotr, syn Jana i Chwałkowskiej, spadkobierca matki i brata Macieja, części po nich w Chwałkowie w pow. pyzdr. sprzedał w r. 1633 za 4.000 zł współspadkobierczyni tych dóbr Zofii Chwałkowskiej (siostrze matki), wdowie po Janie Czackim (P. 1417 k. 791v). Mąż Jadwigi Grochowskiej, cedował jej w r. 1636 sumę 200 zł (I. Kal. 102 s. 1556).
Przeglądanie 687 pozycji zakresu Pabianowscy - Pawłowscy.
21222324[25]26272829
