Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
399400401402[403]404405406407
Łobescy - Łyszkowscy
Łukomscy h. Drya z Łukomia w pow. koniń. Daję tu tylko tych, co do których mam pewność, że byli Dryami, a więc powiązanych genealogicznie ze Stanisławem Ł-im, kanonikiem poznańskim potem krakowskim, który legitymując się ze szlachectwa przy instalacji na kanonię poznańską podał Dryę jako swój herb. Świadomie nie uwzględniam tu całego zastępu Ł-ch poczytywanych za Dryów przez autorów herbarzy.
Piotr, nazwany w r. 1463 ojcem Macieja, Michała i Wawrzyńca, uczestniczących w ugodzie granicznej z klasztorem z Lądzie (Py. 14 k. 17). O Macieju będzie niżej. O Wawrzyńcu dalszych informacji nie posiadam. Za Michałaa z Łukomia ręczył w r. 1472 Świąszek z Komorza, zapisują z tego tytułu Katarzynie, wdowie po Andrzeju z Łukomia, sumę 8 grz. (Py. 15 k. 117v). Od Andrzeja zwanego Świnie Oko, dziedzica w Łukomiu, uzyskał w r. 1475 w sumie 12 zł. długu zastaw łana roli w Łukomiu (I. R. Kon. 1 k. 60). Nie żył już w r. 1476 (ib. k. 73v). Żoną jego była Małgorzata, żyjąca w r. 1480 (ib. k. 115v). Synowie Michała, Grzegorz i Adam, bracia niedzielni, dziedzice w Łukomiu, w r. 1476 po śmierci ojca od wspomnianego wyżej Andrzeja "Świnie Oko" uzyskali zastaw za 12 zł. jednego łana w Łomowie (ib. k. 73v). Tę sumę odebrał od Andrzeja "Świnie Oko" stryj Grzegorza, Maciej, i Andrzeja w r. 1480 skwitował (ib. k. 115).
Maciej, z synów Piotra chyba najstarszy, któremu w r. 1462 miał płacić winę Bogusz Koszutski z Wielkiego Cienina, on sam zaś nie uiścił córkom Jana Zdunowskiego należnych im po ojcu 12 grz. i t. r. miał płacić winę (Kon. 2 k. 35v, 36). Figurował w r. 1466 wśród poręczycieli za Krzona Błonickiego wobec Piotra z Szmotuł, kasztelana poznańskiego i starosty generalnego wielkopolskiego (Kon. 2 k. 98v). Przez arbitrów w r. 1467 zawierał ugodę z Barbarą, żoną Mikołaja z Myszakowa (ib. k. 107). Chyba ten sam Maciej na połowie części w Łukomiu oprawił w r. 1477 posag 50 grz. żonie Helenie (P. 1386 k. 68). Pozywał w r. 1486 siostry z Koszut, córki Jana Chudzickiego, o prawo do 12 grz. po zmarłym Boguszu Koszutskim (Kon. 3 k. 3), zaś w r. 1492 skwitował je z tej sumy (I. R. Kon. 1 k. 220v). Sam skwitowany t. r. przez Tomasza Jemielskiego z 9 grz. z tytułu wyderkafu dwóch łanów z Jemielnie (Kon. 3 k. 70v), a w r. 1494 od Macieja i Tomasza, wuja z siostrzeńcem dziedziców w tej wsi, nabył tam za 10 grz. dwa łany puste (I. R. Kon. 1 k. 240). Nie żył już w r. 1504, kiedy jego synowie: Jan, Stanisław, Zachariasz i Florian, bracia niedzielni, mieli sprawę z Jakubem Modlibowskim o granice Łukomia i Myszakowa (I. R. D. Z. Kon. 5 k. 17, 17v). Stanisław, Zachariasz i Florian w r. 1505 nabyli wyderkafem za 10 grz. od ks. Macieja Ł-go dwa puste łany w Jemielnie (G. 335a k. 5). Z nich tylko o Zachariaszu i Florianie posiadam dalsze wiadomości. Nie wiem czy nie tego samego Macieja córką była Katarzyna, w r. 1548 żona Marcina Rosnowskiego?
I. Zachariasz, syn Macieja, dziedzica części w Łukomiu i Łomowie, niedzielny z bratem Florianem 1529 r., wraz z nim od Anny Ł-ej, żony Jana Gambarzewskiego kupił za 100 grz. i 70 grz. jej części w tych wsiach (I. R. Gr. Kon. 2 k. 172; P. 1393 k. 317, 317v). Umarł między r. 1534 a 1537 (Py. 171 k. 169, 456). Żoną jego była Małgorzata Dąbrowska, córka Grzegorza, wdowa 1-o v. po Andrzeju Tomickim, której w r. 1529 oprawił 100 grz. posagu (P. 871 k. 555v, 1393 k. 317v). Będąc już wdową dokonała w r. 1541 ze szwagrem Florianem Ł-im podziału dóbr z tytułu swej oprawy, zaś 50 grz., zapisane sobie przez męża, przeznaczyła po swej śmierci synom swym, Stanisławowi i Jakubowi, oraz córce Dorocie (I. R. Gr. Kon. 3 k. 261, 261v). Była jeszcze wdową w r. 1550 (P. 890 k. 199) ale już w r. 1554 widzimy ją jako żonę 2-o v. "prac." Jakuba Rachutka zwanego też Rachutą, Kobierzyckim, Gąleńskim(!), krawca w Słupcy (Py. 174 k. 747v; P. 895 k. 615). W r. 1557 mąż jej nazwany Jakubem Suskim (Py. 176 k. 25). Przeciwko niemu, określanemu jako "maritus impotus", zwanego zaś "Łukomskim zwanym Mazur", t. r. występował instygator (ib. k. 307). Chyba to wciąż ten sam Jakub, zrazu zwany Rachutkiem, maskujący swą plebejskość coraz to innymi formami nazwisk. Oboje małżonkowie żyli jeszcze w r. 1558 (ib. k. 386). Wspomniana wyżej córka Dorota, w r. 1568 jeszcze niezamężna, była wtedy przypozywana przez siostry Dąbrowskie do sprawy, którą toczyły przeciwko Januszowi Wrzesińskiemu o zapis 100 zł., jaki uczynił na rzecz ich zmarłej ciotki, zakonnicy Anny Dąbrowskiej (Py. 107 k. 26v). Potem, w r. 1572 była żoną Łukasza Gulczewskiego.
I) Stanisław, syn Zachariasza i Dąbrowskiej, nieletni w latach 1537-1546, pozostawał pod opieką stryja Floriana, który do tej opieki nad nim oraz jego bratem Jakubem wyznaczył w r. 1546 Wojciecha Gniazdowskiego i Macieja Gunickiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 92; Py. 172 k. 289). Stanisław z bratem Jakubem, jako spadkobiercy stryja Floriana, części w Łukomiu i Łomowie, odziedziczone po nim, w dopełnieniu danego przezeń zobowiązania zmarłemu Piotrowi Służewskiemu, wojewodzie kaliskiemu, rezygnowali w r. 1551 jego synowi Janowi (P. 787 k. 17v, 1395 k. 595). Wespół z przyrodnim bratem Janem Tomickim (obaj nazwani "impossessionati et golothae"), jak również z ojczymem Jakubem zw. Rachutą pozywani byli w r. 1554 przez Macieja Mokronoskiego, nabywcę od Służewskiego części w Łukomiu i Łomowie (ib., 895 k. 608v, 896 k. 355). Z bratem Jakubem Ł-im w r. 1557 dokonał wymiany dóbr w Łukomiu (Py. 276 k. 211v). Poranił w r. 1569 w Łukomiu bratową swą Annę i krewną, pannę Annę Ł-ą, córkę Feliksa (Py. 107 k. 328). Wespół z bratem, jako spadkobiercy Anny Dąbrowskiej, ksieni klarysek gnieźnieńskich, pozywali w latach 1579-1584 Macieja Goreckiego, chorążego poznańskiego (P. 116 k. 48v; G. 274 k. 60). Przyszłemu zięciowi, Szymonowi Kaczkowskiemu z pow. sieradzkiego, na poczet posagu za córką Jadwigą w r. 1585 zapisł dług 200 zł. (Py. 122 k. 63). Łąkę w Bukowem, koło drogi z Nowejwsi do Łukomia, dał w r. 1591 swym synom: Janowi, Adrianowi, Stanisławowi i Piotrowi (R. Kal. 6 s. 452). Części w Łukomiu i Łomowie oraz w pustkach Jemielno i Bukowe w r. 1595 sprzedał za 2.000 złp. synowie Stanisławowi (R. Kal. 2 k. 482). Umarł między r. 1597 a 1612 (Py. 128 k. 176v; R. Kal. 8 k. 196). Żonie swej, Małgorzacie Oborskiej, córce Wojciecha, w r. 1557 oprawił posag 100 grz. na połowie dóbr, które miałyby mu przypaść z działów z bratem, w Łukomiu, Łomowie, Jemielnie i Bukowem (Py. 31 k. 55). Żyła jeszcze w r. 1597 (Py. 128 k. 176). Synowie: Jan, Adrian,, Stanisław i Piotr. O Adrianie prócz wzmianki z r. 1591 innych wiadomości nie posiadam, a milczy już o nim transakcja braci z r. 1598 (I. R. Kon. 28 k. 12), co pozwala przypuszczać, iż wtedy już nie żył. Z córek, Anna była w r. 1579 żoną Jakuba Skrzypińskiego, zmarłego w r. 1597, podczas gdy ona żyła jeszcze w r. 1608. Jadwiga wyszła w r. 1585 za Szymona Kaczkowskiego, była wdową w latach 1612-1614. Dorota, w latach 1588-1597 żona Jana Błaszkowskiego cz. Szetlewskiego. Katarzyna wyszła w r. 1592, krótko po 22/X., za Wojciecha Ościsłowskiego (Osisłowskiego) cz. Bieganowskiego, a była wdową w latach 1610-1614.
(I) Jan, syn Stanisława i Oborskiej, wspomniany w donacji ojca z r. 1591 (R. Kal. 6 s. 452). Wraz z braćmi dawał w r. 1597 zobowiązanie Janowi Jerzykowskiemu cz. Baranowskiemu pod zakładem 500 grz. (I. R. Kon. 28 k. 12). Części wsi Borcin w pow. chęcińskim w r. 1624 kupił od Wojciecha Czampskiego, zaś w r. 1628 od jego brata Mikołaja inne części tejże wsi. Byli oni bratankami i spadkobiercami Andrzeja Czampskiego, pierwszego męża żony Jana Ł-go (R. Kal. 11 k. 41). Nie żył już Jan w r. 1639 (Py. 148 s. 54). Jego żoną była w r. 1601 Barbara Ościsłowska cz. Bieganowska (I. R. Kon. 30 k. 75v), jak już wiemy, wdowa 1-o v. po Andrzeju Czampskim. Kwitowała ona w r. 1602 swego brata Tomasza z posagu (Py. 131 k. 284). Żyła jeszcze w r. 1628 (R. Kal. 11 k. 41). Synowie, Jan i Piotr, nie żyli już w r. 1639, a współspadkobiercami ich i ojca ich byli wtedy ich stryjeczni bracia a synowie Stanisława Ł-go (Py. 148 s. 54).
(II) Stanisław, syn Stanisława i Oborskiej, w gospodzie w Zagórowie w r. 1589 napadł i poranił Jana Ł-go, syna Feliksa (Py. 125 k. 248). Od ojca, jak widzieliśmy, w r. 1595 nabył za 2.000 złp. części w Łukomiu, Łomowie oraz w pustkach Jemielnie i Bukowem. Siostrze Annie, owdowiałej Skrzypińskiej, zapisał w r. 1597 sumę 100 zł. (Py. 128 k. 307). Części pustki Ostrowo w Łukomiu w r. 1606 dał wieczyście bratu Piotrowi (P. 1405 k. 600) Części w Łukomiu i Łomowie (wyjąwszy pustkę Ostrów) sprzedał w r. 1612 za 3.300 zł. Janowi Skrzypińskiemu, swemu bratu ciotecznemu (R. kal. 8 k. 196) jednocześnie dobra te od niego wydzierżawiając (I. Kal. 78 s. 1197). Wspólnie z tym Skrzypińskim Łukom i Łomowo w r. 1616 sprzedali za 3.300 złp. Janowi Modlibowskiemu (P. 1410 k. 156). Od Jana Cykowskiego w r. 1620 wziął zastawem za 700 zł. części wsi Kurowo Wielkie i Małe oraz Zabiele (Py. 140 k. 272). Od Wojciecha i Adriana braci Biskupskich w r. 1634 brał zastawem za 2.000 zł. części Biskupic i Bystrzycy w p. kon. (Py. 146 s. 644). Nie żył już w r. 1622 (I. Kal. 88a s. 1018). Ożenił się z Katarzyną Mieniszewską (Miniszewską), której w r. 1596 zapisał dług 100 zł. na Łukomiu, Łomowi, Jemielnie i Bukowem (ib. 63 k. 363). Katarzyna, będąc już wdową, w r. 1627 zapisała dług 300 zł. zięciowi Czartkowskiemu (Py. 143 k. 42v). Synowie: Piotr, Łukasz i Stanisław, ten ostatni wspomniany raz tylko w r. 1622, kiedy był jeszcze nieletnim (I. Kal. 88a k. 42v), a chyba już nie żył w r. 1627 (Py. 143 k. 43v). Z córek, Anna, w r. 1623 żona Stanisława Zielonackiego, umarła przed r. 1632. Zofia w r. 1627 wyszła za Stanisława Czartkowskiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1652.
1. Piotr, syn Stanisława i Mieniszewskiej, w r. 1622 wespół z braćmi prolongował Jakubowi Gralewskiemu termin uiszczenia 300 złp. winnych zmarłemu ich ojcu (I. Kal. 88a s. 1018). W imieniu własnym i brata Łukasza przyszłemu szwagrowi Czartkowskiemu w r. 1627 zapisał w posagu za siostrą Zofią dług 300 zł. (Py. 143 k. 43v). Obaj ci bracia kwitowali w r. 1634 Andrzeja Biskupskiego i jego bratanice z 2.000 zł. zapisanych ojcu Ł-ch zastawem na częściach Biskupic i Bystrzycy po ojcu Ł-ch (Py. 146 s. 644). Od Piotra Podbielskiego w r. 1643 wziął w zastaw pod zakładem 230 zl. części "Tomaszowskie" we wsi Podbiele w p. kon. (Py. 150 k. 34). Umarł między r. 1648 a 1650 (Kc. 129 k. 369; Py. 151 s. 242). Żoną jego była w r. 1632 Katarzyna Chrząstowska, wdowa 1-o v. po Krzysztofie Biskupskim (I. Kon. 46 k. 655). Części w Biskupicach wydzierżawiła małżonkom Wolińskim, którzy w czasie ucztowania i pijatyki w Mięsopusty 1634 r. wzniecili przez nieostrożność piżar, który zniszczył dwa dwory Biskupskich, zabudowania gospodarskie i chaty chłopskie w obu częściach tej wsi (Py. 146 s. 251). Będąc wdową już i po drugim mężu żyła jeszcze w r. 1657 (I. Kal. 122 s. 561).
2. Łukasz, syn Stanisława i Mieniszewskiej, nieletni w r. 1622 (I. Kal. 88a s. 1018), ogród w Kurówku w r. 1637 zastawił za 200 grz. małżonkom Gałęskim (I. Kon. 48 k. 343v). Umarł między r. 1676 a 1681 (Py. 154 s. 57, 58, 155 s. 92). Jego żoną była w r. 1634 Zofia Cykowska (Py. 146 s. 408, 410), córka Jana i Heleny z Biskupskich. Mąż jej i brat jego, Piotr Ł., skwitowali ją w r. 1637 z winy banicji z racji zapisu 700 zł., który dał był na Kurowie Wielkim i Małym oraz na pustce Zabiele ich ojcu jej ojciec (I. Kon. 48 k. 390). Całe części w tych wsiach sprzedała w r. 1640 za 2.200 zł. Janowi Wardęskiemu Goczowi (R. Kal. 12 k. 140). Będąc spadkobierczynią Zofii z Biskupskich Turskiej, sumę 300 zł. ze spadku po nij scedowała w r. 1667 Kasprowi Turskiemu cz. Tomickiemu (Kośc. 305 k. 360v). Jedyna sukcesorka Zofii z Cykowskich Bielawskiej, w r. 1671 skwitowała Mikołaja Bielawskiego z 2.300 zł. jej oprawy oraz z 1.000 zł., które jej zapisała Zofia z Radomickich Cykowska (Ws. 68 k. 59). Żyła jeszcze w r. 1676 (P. 1094 k. 613), a może i w r. 1681 (Py. 155 s. 92). Syn Adam.
Adam, syn Łukasza i Cykowskiej, asystował przy akcie prawnym zeznawanym przez matkę w r. 1671 (Ws. 68 k. 509). Zawierał w r. 1679 kompromis z braćmi Kolnickimi o posesję wsi Libabry (P. 154 s. 23). Tę wieś w pow. pyzdr. w r. 1681 zastawił za 1.600 złp. małżonkom Gadomskim (Py. 155 s. 51). Sumy na wsiach Jeziora Wielkie i Małe, Niezamyśl, Luciny, nabyte od matki, cedował w r. 1681 Hieronimowi Cykowskiemu (ib. s. 92). Nie żył już w r. 1684 (ib. w. 78). Jego żona, Agnieszka Strzałkowska, córka Piotra, w r. 1676 kwitowała z 1.500 złp. brata swego Stanisława (Py. 154 s. 57, 58). Już jako wdowie ów brat w r. 1684 zapisał jej sumę 1.300 złp., podjętą we wsi Libabry od Wojciecha Przybyszewskiego (Py. 155 s. 78).
(III) Piotr, syn Stanisława i Oborskiej, był współuczestnikiem napadu brata Stanisława w r. 1589 w Zagórowie na Jana Ł-go (Py. 125 k. 248). Od siostry Anny, zamężnej Skrzypińskiej, uzyskał w r. 1602 zapis długu 100 zł. (Py. 131 k. 33). Od brata Stanisława w r. 1606 otrzymał części pustki Ostrowo w Łukomiu (P. 1405 k. 600). Chyba żył jeszcze w r. 1638 (I. Kal. 104b k. 1660), nie żył już w r. 1639 (Py. 148 s. 54). Jego pierwszą żoną była Anna Dzięczyńska, córka Remigiana, której bracia, Jan, Remigian i Andrzej, zapisali 700 zł. posagu, zaś Piotr w r. 1602, jeszcze przed ślubem sumę tę jej oprawił (Py. 131 k. 288). Będąc już żoną Piotra Ł-go kwitowała w r. 1603 braci z 300 zł. (P. 973 k. 678). Od męża t. r. uzyskała zapis 900 złp. wiana na całym jego majątku (P. 1404 k. 911). Była bezdzietna, a jako jej spadkobierca występował w r. 1608 brat Remigian Dzięczyński (Py. 134 k. 167v). Drugiej żonie Mariannie Kralinównie, pochodzącej ze Śląska, z księstwa głogowskiego, wziąwszy za nią w posagu z rąk Wojciecha Wilkońskiego sumę 900 zł., zobowiązał się w r. 1606, jeszcze przed ślubem, sumę ową oprawić (Kośc. 286 k. 17v). Wzajemne dożywocie spisywał z nią w r. 1607 (R. Kal. 1 k. 198). Żyła jeszcze w r. 1614, kiedy oboje z mężem byli kwitowani z 600 zł. długu przez jego siostrę Katarzynę, owdowiałą Ościsłowską (Py. 137 k. 108v). Z drugiej żony synowie: Jan, Wojciech i Paweł. Wojciech i Paweł wspomniani raz tylko w r. 1639 jako współspadkobiercy obok brata Jana swych braci stryjecznych, Jana i Piotra, synów Jana (Py. 148 s. 54).
Jan, syn Piotra i Kralinówny, w r. 1638 uzyskał zapis 1.500 zł. długu od Stanisława Kolnickiego cz. Nowomiejskiego (I. Kal. 104b s. 1660). Skarżył w r. 1645 o zadanie ran Adama Jaroszewskiego Karasia i jego wspólników (I. Kon. 51 s. 453v). Od stryjecznego brata Łukasza otrzymał w r. 1647 "prac." Hieronima (Jarosza), poddanego, mieszkającego wówczas w Poklękowie, wsi Władysława Gądkowskiego, miecznika kaliskiego, a nabytego od Andrzeja Biskupskiego (Py. 150 s. 213). Od wdowy Doroty z Jaskóleckich Tymienieckiej w r. 1652 uzyskał zapis długu 600 zł. (Py. 151 s. 184). Chyba z nim identyczny Jan Ł., w r. 1657 jeden z plenipotentów Katarzyny z Chrząstowskich, wdowy po Piotrze Ł-im, stryjecznym bracie Jana, syna Piotra (I. Kal. 122 s. 561). Żoną Jana Ł-go, syna Piotra i Kralinówny, była Marianna Wolińska, rodząca się z Doroty Borzysławskiej. Z niej syn Stanisław, proboszcz w Wyskoci, instalowany 1681.11/XI. r. na kanonii katedralnej poznańskiej fundii Dalabuszki. Legitymując się przy okazji owej instalacji ze szlachectwa, jako herb swój ojczysty podał Dryę. Zmarł krótko przed 1702.11/XII. r., kiedy na kanonii został wprowadzony jego następca (Install. s. 119, 128).
II. Jakub, syn Zachariasza i Dąbrowskiej, komisarz i wiceregens starosty generalnego wielkopolskiego w r. 1579 (Py. 16 k. 263v). Nieletni, w r. 1537 pozostawał pod opieką stryja Floriana (I. R. Z. Kon. 6 k. 92; I. R. Gr. Kon. 3 k. 30, 87v; Py. 172 k. 280). Współspadkobierca tego stryja w r. 1551 (P. 787 k. 17v). Z bratem Stanisławem niedzielni w Łukomiu w r. 1554 (Py. 174 k. 747v), dokonali w r. 1557 między sobą wymiany dóbr w tej wsi (Py. 176 k. 211v), co było niewątpliwie następstwem przeprowadzonych wtedy działów. Uzyskane z tych działow całe części w Łukomiu, Łomowie, Bukowem i Jemielnie sprzedał w r. 1572 za 2.000 zł. Tomaszowi Ł-mu (R. Kal. 4 k. 5). Siostrze Dorocie zamężnej Gulczewskiej t. r. zapisał dług 50 zł. (Py. 110 k. 71) Ze swą córką, panną Urszulą, odebrali oboje w r. 1579 400 zł. długu, który jej zapisał był Tomasz Ł. (I. R. Kon. 18 k. 461v). Otrzymał od króla 1584.4/V. r. sołectwo we wsi Barcigłów starostwa konińskiego (M. K. 129 k. 465, 466). Jego żona, Anna Kurowska, córka Ambrożego, wdowa po Feliksie Ł-im (zob. niżej). swoje części po rodzicach w Kurowie Wielkim pow. kon. wydzierżawiła w r. 1563 Rosławnowi Łosowskiemu (Py. 179 k. 229). Mąż na połowie części w Łukomiu, Łomowie, Jemielnie i Bukowem oprawił jej w r. 1565 posag 300 zł. (I. R. Z. Ko. 6 k. 296). Poranił ją w r. 1569 w Łukomiu szwagier Stanisław Ł. (Py. 107 k. 327v). Swoją część w Wielkim Kurowie zastawiła na dziewięć lat Rosłanowi Rossoskiemu, który w r. 1576 cedował ów zastaw małżonkom Nieniewskim (Py. 113 k. 199v).
II. Florian (Tworzyjan), syn Macieja, burgrabia koniński 1537 r. niedzielny z braćmi w r. 1504 (I. R. Z. D. Z. Kon. 5 k. 17, 17v), wraz z bratem niedzielnym Zachariaszem od Anny Ł-ej, żony Jana Gambarzewskiego, w r. 1529 kupili za 170 grz. jej części rodzicielskie w Łukomiu i Łomowie (P. 1393 k. 317; I. R. Kon. 2 k. 172). Stryj i opiekun bratanków, Stanisława i Jakuba Ł-ch, w r. 1537 nabył za 100 kop gr. od Jakuba Ł-go, syna Mikołaja, części we wsiach Łukom, Łomowo i w pustce Bukowe, które on kupił był od Mikołaja Gorskiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 92). T. r. od tegoż Jakuba Ł-go nabył za 80 grz. jego części rodzicielskie w tych wsiach (I. T. Gr. Kon. 3 k. 10). Zobowiązał się t. r. Janowi Ł-mu, synowi Mikołaja, zrezygnować wieczyście pod zakładem 100 kop gr. części tych wsi, pochodzące ze spadku po Annie z Ł-ch Gambarzewskiej (ib. k. 37). Wespół z bratankami w r. 1538 kupił za 80 (100?) grz. od córek Marcina Tomickiego ich części w pustce Jemielno (ib. k. 87v; I. R. Z. Kon. 6 k. 94). Części w Łukomiu, Łomowie, w pusce Bukowe i ogród koło dworu Jana Ł-go, nabyty od Jakuba Ł-go, brata tego Jana, sprzedał w r. 1538 za 200 grz. temuż Janowi (I. R. Z. Kon. 6 k. 94v). Od Agnieszki Klichowskiej w r. 1539 kupił za 60 grz. jej część macierzystą w Jemielnie (Py. 23 k. 138). Z owdowiałą bratową Małgorzatą dokonał w r. 1541 podziału dóbr ojczystych, gdzie miała swą oprawę (I. R. Gr. Kon. 3 k. 261). Opiekę swych nieletnich bratanków, Stanisława i Jakuba, w r. 1546 zlecił Wojciechowi Gniazdowskiemu i Maciejowi Gunickiemu (Py. 172 k. 280). Piotrowi Służewskiemu, wojewodzie kaliskiemu, zobowiązał się w r. 1547, iż całe części ojczyste, które w Łukomiu i Łomowie przypadną mu z działów z bratankami, rezygnuje mu na wieczność (ib. k. 408), ale w r. 1548 owe części w Łukomiu, Łomowie i Bukowem sprzedał za 500 grz. swemu siostrzeńcowi Maciejowi Gunickiemu (P. 1395 k. 491v). Nie żył już w r. 1550, kiedy Jan Służewski, wojewodzic kaliski, usiłował do tych dóbr uzyskać intromisję na zasadzie zobowiązania danego jego ojcu w r. 1547 przez zmarłego Floriana Ł-go ale nie dopuścoł do tego Maciej Gunicki (Py. 172 k. 673v). Bratankowie i spadkobiercy Floriana dopełnili jednak tego stryjowskiego zobowiazania i zrezygnowali te stryjowe dobra Błużewskiemu, który z kolei w r. 1551 dsał je wieczyście Maciejowi Mokronoskiemu (P. 787 k. 17v, 1395 k. 595). Zob. tablicę.
Łukomscy h. Nałęcz wyszli chyba ze wsi Łukom w pow. koniń. Maciej mieszkaniec powiatu pyzdrskiego, urodzony z Anny Chwalibowskiej, mąż Doroty Wardęskiej, rodzącej się z Barbary Węgierskiej, miał syna Andrzeja, kanonika kujawskiego w końcu lat 90-ych XVI wieku, dziekana w Wolborzu, proboszcza w Przybyszewie koło Grójca. Ten przy instalacji na kanonię katedralną poznańską (fundi Winary) 1600.8/III. r. po-
@tablica
dał jako herb ojczysty Nałęcza. Mianowany 7/VIII. t. r. kanclerzem kapituły poznańskiej (Imstall., s. 70), był w r. 1608 kanoikiem kolegiaty sandomierskiej, w r. 1610 proboszczem w Biechowie koło Stopnicy, w r. 1615 kanonikiem katedralnym krakowskim, w r. 1618 sekretarzem królewskim, w r. 1636 archidiakonem krakowskim. Polemista religilny, umarł w Krakowie w r. 1737. Boniecki; P. S. B.).
Łukomscy h. Szeliga z Łukomia w pow. koniń. W odróżnieniu od innych rodzin biorących stąd nazwisko, niektórzy przedstawiciele tej rodziny już od końca XV wieku używali w formie imioniska nazwy herbu Szeliga.
Dziersław, dziedzic w Łukomiu, nie żył już w r. 1462, kiedy wdowa po nim Małgorzata pozywała Andrzeja i Macieja, braci między sobą rodzonych i niedzielnych, dziedziców w Łukomiu, zapewne swoich szwagrów (Kon. 4 k. 70) i t. r. pozywała Andrzeja i Jana, również między soboą niedzielnych, zapewne także swych szwagrów (ib. k. 88). Żyła jeszcze Małgorzata w r. 1470 (ib. k. 127v). Synowie Dziersława: Mikołaj, Marcin, Jan i Piotr. Z nich Jan i Piotr zwali wujem Mikołaja z Trąmpczyna (I. R. Kon. 1 k. 63), co zdawałoby się wskazywać na to, iż matką ich była Trąmpczyńska, ale Marcin, ich brat starszy, rodzonym swym wujem zwał Wojciecha Strzegowskiego (P. 1390 k. 75), co wspazywałoby na to, iż pierwszą żoną Dziersława była córka dziedzica w Strzegowie p. kal. Gdybyśmy więc przyjęli, iż Dziersław żenił się dwa razy, Strzegowska byłaby matką Mikołaja i Marcina, Trąmpczyńska Jana i Piotra. Jan i Piotr mieli siostrę przyrodnią Beatę, chyba ze wspólnej matki a nie ojca. Ta Beata była w r. 1470 żoną "opatrznego" Marcina Starzyka, mieszczanina z Nowegomiasta (Kon. 4 k. 127v, 128).
I. Mikołaj, syn Dziersława, w r. 1462(?) współdziedzic w Łukomiu i Łomowie, niedzielny z braćmi (Kon. 4 k. 70), mąż Barbary Owieczkowskiej, córki Stanisława, która w r. 1514 dzieliła się wsią Owieczki w p. gnieźn. ze swą siostrą Dorotą, żoną Jakuba Kaliskiego (G. 25 k. 448). Ta Barbara od ks. Jana Tarnowskiego, proboszcza i wójta w Pyzdrach, w r. 1515 nabyła wyderkafem za 90 grz. jego część dziedziczną wójtostwa pyzdrskiego (P. 1392 k. 60v). Wraz ze wspomnianą siostrą Kaliską części w Owieczkach sprzedała w r. 1516 za 300 grz. Michałowi Radeckiemu (G. 335a k. 35). Mikołaj, nie żył już w r. 1526, kiedy wdowa po nim Barbara, wtedy 2-o v. żona Mikołaja Lisieckiego, skwitowała drugiego męża z oprawy na częściach Liśca i Kars w p. kon., zaś wyderkafem sprzedała mu za 400 zł. oprawę swego posagu 100 kop gr. i tyleż wiana, dane jej przez pierwszego męża na połowie części w Łukomiu i Łomowie. Działała tu w asyście Marcina Ł-go Szligi, stryja (chyba szwagra?) (Py. 23 k. 64, 25 k. 205v). Już nie żyła w r. 1560 (I. R. Z. Kon. 6 k. 227). Synowie Mikołaja: Stanisław, Jan, Jakub i Marcin. Z córek, Anna, żona Marcina Wieczorka, mieszczanina z Jarocina, otrzymawszy od brata Jana 10 grz. posagu, skwitowała go w r. 1537 z dóbr rodzicielskich (P. 171 k. 418v). Ów Wieczorek, tkacz, był potem mieszkańcem Raszkowa. Anna i druga córka Mikołaja, Katarzyna, żona Józefa, rybaka ze Słupcy, w r. 1549 zobowiązały się wobec brata przyrodniego Jerzego Lisieckiego. iż mu scedują sprawę sądową o zamordowanie rodzonego ich brata Stanisława, a Lisiecki ze swej strony zapisał im jednocześnie 50 grz. długu (Py. 172 k. 581v, 582v). Obie siostry całe swe części w Łukomiu, Łomowie i w pustce Bukowe, odziedziczone po braciach Marcinie i Stanisławie, jak też po bratanku Andrzeju, wraz z procesem o zabójstwo Stanisława scedowały w r. 1553 Maciejowi Mokronoskiemu, pisarzowi skarbowemu, w zamian za jego dobrodziejstwa (P. 1396 k. 126v), ale już w r. 1557 to dziedzictwo po bracie w Łukomiu i Łomowie zobowiązały się sprzedać za 300 zł. Piotrowi Korzkiewskiemu (Py. 176 k. 145v).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
399400401402[403]404405406407
