Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
403404405406[407]408409410411
Łobescy - Łyszkowscy
(b) Wojciech, syn Bolesława i Grabianowskiej, ur. w Poznaniu 1925.8/VIII. r., mgr inżynier mechanik. Jego pierwszą żoną była Wanda Doria Dernałowicz, drugą Barbara Kuźnicka.
b. Franciszek Ksawery, syn Bartłomieja i Judzkiej, ur. ok. r. 1790, posesor sołectwa w Skarboszewie 1825 r., zmarł 1858.7/II. r. (LM Św. Marcin, Pozn,; Testamenty). Żoną jego była Kunegunda Skoroszewską, córka Aleksandra i Heleny, zmarła 1836.2/II. r. w wieku 36 lat, pochowana w Skarboszewie (LM Skarboszewo). Syn ich Piotr Paweł żył tylko jeden dzień, pochowany tamże 1825.6/VII. r. (ib.).
(2) Adam (Adam Joachim), syn Wojciecha i Ludwiki Łukomskiej, ochrzcz. 1719.20/I. r. (LB Graboszewo), dziedzic Drzązgowa i Sokolnik, które to dobra przypadły mu w r. 1745 z działów przeprowadzonych z bratem, wycenione na 45.000 zł. (P. 1281 k. 114). Umarł między r. 1766 a 1769 (Kc. 147 k. 117; Ws. 94 k. 237v). Pierwszą jego żoną, zaślubioną 1745.27/XI. r., była Marianna Chwałkowska (LC Kcynia), urodzona z Heleny Grabowskiej, której to Mariannie t. r. zapisał sposobem długu 10.000 złp (N. 210 k. 117), zmarła po 1755.10/II. r. (LC Samoklęski). Drugą żoną była Wirydianna Łakińska, córka Zygmunta i Katarzyny Zabłockiej, której w r. 1757 zapisał sumę 12.000 złp. (G. 99 k. 14), a z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1759 (P. 1327 k. 121v). Będąc już wdową, w r. 1769 Drzązgowo i Sokolniki wydzierżawiła na trzylata pod zakładem 12.000 zł. szwagrowi męża, Wiktorowi Cieślińskiemu (Ws. 94 k. 237v). Poszła potem 2-o v. w Poznaniu 1770.18/VII. r. za Stanisława Swinarskiego, dziedzica Wysławic (LC Św. Maria Magdal., Pozn.). Umarła między r. 1779 a 1784 (P. 1356 k. 272v, 1361 k. 207). Z pierwszego małżeństwa syn Ksawery, o którym niżej, i inny syn Grzegorz Józef, ur. w Samoklęskach Wielkich, ochrzcz. 1753.12/III. r. (LB Samoklęski). Córka Barbara, w r. 1766 jeszcze niezamężna (Kc. 147 k. 117) potem przed 1771.31/V. r. zaślubiona Karolowi Jarnowskiemu, była 2-o v. a latach 1780-1792 żoną Piotra Rakowskiego, burgrabiego gostyńskiego. Z drugiego małżeństwa syn i trzy córki, wszyscy czworo pozostający w r. 1782 pod opieką stryjecznego stryja Antoniego Ł-go (P. 1359 k. 485v). Więc: Wojciech, Katarzyna, wydana w Farze poznańskiej 1782.22/XI. (1781?) r. za Jana Żerońskiego, Faustyna, niezamężna, mieszkająca w Wysławicach w r. 1771 (LB Bagrowo), w r. 1792 żona Jana Rakowskiego, Antonina, jeszcze niezamężna w r. 1792 (P. 1369 k. 122).
a. Ksawery (Franciszek Ksawery) Szeliga Ł., syn Adama i Chwałkowskiej, wraz z siostrą Barbarą, w asyście ojca, zawierał w r. 1766 ugodę z Franciszkiem Mieczkowskiem, kasztelanem konarskim-kujawskin, i jego żoną, Zofią z Chwałkowskich (Kc. 147 k. 117). Odziedziczoną obok innych spadkobierców po śmierci Andrzeja Chwałkowskiego, skarbnika wschowskiego, swego rodzonego wuja, trzecią część Wielkich i Małych Samoklęsk oraz młyna Tur kontraktem z 1769.17/XI. r. zobowiązał się sprzedać za 55.000 złp. Walentemu Gozimirskiemu, skarbnikowi wschowskiemu, współspadkobiercy Chwałkowskiego (N. 212 k. 289, 289v). Temu Gozimirskiemu wespół z siostrą swą Barbarą, teraz już zamężną Jarnowską, cedowali swe prawa spadkowe po wuju Chwałkowskim (P. 1349 k. 123v). Ksawery w r. 1775 skwitował Gozimirskiego z 7.500 złp. po tym wuju (P. 1352 k. 181). Od Józefa Łukaszewicza w r. 1776 kupił za 3.500 złp. dworek w Poznaniu koło kościoła Wszystkich Świętych (P. 1353 k. 272v). Spadkobierca Barbary z Urbanowskich Czeskiej i jej syna Jacka Czeskiego, sumy po nich w r. 1779 scedował Stanisławowi Czeskiemu (Py. 160 k. 184). Będąc obok brata Wojciecha dziedzicem Drzązgowa i Sokolnik, zapisał się w r. 1785 na sąd polubowny z tym bratem względem podziału majątku rodzicielskiego (P. 1362 k. 490) Swoją połowę Drzązgowa i Sokolnik sprzedał 1786.10/III. r. Gozimirskiemu, skarbnikowi wschowskiemu, za 80.000 złp. (G. 113 k. 21) i t. r., nabywszy 23/VI od brata połowę jego w tych dobrach, sprzedał 18/VII. Gozimirskiemu za 36.000 zł. także i to (ib. k. 111). Jednak formalnie tę połowę nabył od Wojciecha Ł-go dopiero 1789.10/VI. r., po uzyskaniu przez tego brata pełnoletności, i powtórzył wtedy rezygnację na rzecz Gozimirskiego, wtedy już kasztelana elbląskiego (P. 1366 k. 455v). Jednak już w r. 1791 odkupił od kasztelana z powrotem Drzązgowo, Sokolniki i Wymysłowo(?) za 290.000 złp. (G. 115 k. 2v). T. r. nazwany dziedzicem Drzązgowa, Wysławic i Sokolnik, skwitowany z sum przez siostrę Katarzynę, zamężną Żerońską (P. 1368 k. 67, 475). Żył jeszcze w r. 1792 (P. 1369 k. 122). Chyba już nie żył 1802.18/II. r., kiedy dziedzicem Drzązgowa nazwany brat jego Wojciech (LB Gułtowy). Żoną Ksawerego była w r. 1786 Kunegunda Sokolnicka, córka Nepomucena i Teresy z Trąmpczyńskich, za którą wziął wtedy w posagu 35.000 złp., w wyprawie zaś 100 zł. węg. (P. 1363 k. 251). Wzajemne dożywocie z nią spisywał w r. 1790 (G. 115 k. 125v). Umarła ona w Poznaniu 1795.23/II. r., mając lat 45, pochowana u Dominikanów (LM Św. Maria Magdal., Pozn.).
b. Wojciech Szeliga Ł., syn Adama i Łakińskiej, pozostawał w r. 1782 pod opieką Antoniego Ł-go, stryjecznego brata ojca (P. 1359 k. 485v). Skwitował w r. 1785 ojczyma Swinarskiego, dziedzica Wysławic (P. 1362 k. 511v). Swoją połowę Drzązgowa i Sokolnik, wedle zobowiązania z r. 1786, doszedłszy lat sprzedał 1789.10/VI. r. za 36.000 złp. bratu Ksaweremu (G. 113 k. 111; P. 1363 k. 545v, 1366 k. 455v). Od Konstantego Bojanowskiego kupił 1789.14/II. r. trzecią część dóbr Chylino, Tarnowa, Głogowo w pow. kon., płacąc 40.000 złp. (P. 1366 k. 500, 1375 k. 486). T. r. 30/VI. dobra owe odprzedał Bojanowskiemu za taką sumę (P. 1375 k. 507). Po bezdzietnym bracie Ksawerym dziedzic Drzązgowa w r. 1802 (LB Gułtowy), a jak się zdaje, t. r. miał i Wysławice (LB Gułtowy). Chyba identyczny z nim Wojciech Ł., dziedzic Rusocina, chrzestny 1813.22/VI. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Wojciech, nazwany dziedzicem Drzązgowa 1823.28/III. r., (LB Gułtowy), ale chyba już wcześniej dobra te sprzedał, bo w swym testamencie z r. 1839 mówi o poważnych pretensjach finansowych, z tytułu tej sprzedaży, do masy konkursowej po zmarłym w r. 1798 ks. Kazimierzu Nestorze Sapieże. Żył jeszcze 1839.29/III. r. i nie posiadał żadnej substancji prócz owych pretensji (Testamenty). Jego pierwszą żoną była Barbara Mikorska, która dla odbycia połogu zjechała do Poznania i tu zmarła 1791.23/IX., licząc lat 16, pochowana u Bernardynów (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Drugą żoną, poślubiona przez 1802.18/II. r. była Julianna (Julia) Tymińska (LB Gułtowy, tu błednie nazwana Anną; LB Grodziszczko z 1804.8/III. r.). Testament swój składała w sądzie powiatowym w Środzie w r. 1823 (Dz. P. z r. 1879). Z pierwszej żony córka Franciszka (Franciszka Rozalia Anna), ur. w Poznaniu 1794.2/IX. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn; LB Gułtowy, tu błędna data ur. 2/XII), "panna z Wysławic" 1802 r. (LB Gułtowy), wyszła 1819.3/II. r. za Michała Walknowskiego, dziedzica miasta Ślesina i w Królestwie Polskim Petrykoz (Lc Gułtowy).
III. Jan, syn Dziersława, wspomniany w r. 1464, chyba jeszcze wtedy nieletni (Kon. 2 k. 44). Wspólnie z bratem Piotrem niedzielni dziedzice w Łukomiu i Łomowie, zeznali w r. 1474 dzieciom swej zmarłej siostry przyrodniej (nie wiem, czy po wspólnym ojcu, czy po wspólnej matce?) Beaty, żony mieszczanina Marcina Starzyka z Nowegomiasta, 15 grz. posagu (I. R. Kon. 1 k. 24, 89). Wujowi rodzonemu(!), Mikołajowi z Trąmpczyna, zastawili w r. 1475 w sumie 15 grz. długu dwa łany w Łomowie (ib. k. 63). Jan bratu Piotrowi za 11 grz. zastawił wyderkafem w r. 1480 łan pusty "Wilkowski" w Łukomiu (ib. k. 114v). Łan w Łomowie t. r zastawił w 7 grz długu Andrzejowi i Jakubowi z Trąmpczyna, synom zmarłego Mikołaja (ib. k. 116v). Mikołajowi i Stanisławowi, braciom z Szetlewa, w r. 1490 zastawił dwóch kmieci w Łomowie w sumie 10 grz. długu (ib. k. 202v) i ponowił ów zastaw w r. 1495 (ib. k. 246). Wespół ze swym niedzielnym bratem Piotrem miał w r. 1508 zatargi o kopce graniczne z opatem lędzkim. Z tym bratem pozostawał niedzielnym aż do śmierci. Umarł w r. 1508 lub 1509 (I. R. D. Z. Kon. 5 k. 57, 75). Pierwszą jego żoną była Helena, za którą w r. 1491 jej rodzony brat, Jan Gunicki Ziemięta, zapisał mu w posagu 10 grz. długu (Py. 16 k. 107v). Drugą żoną była w r. 1506 Anna Tarnowską (I. Kal. 6 k. 105v), której ks. Jan Tarnowski, kanonik gnieźnieński i proboszcz pyzdrski brat jej, w r. 1521 dał w dożywocie jedną grzywnę czynszu rocznego z dóch półłanków we wsi zw. Szyba, płaconą przez przedmieszczanina pyzdrskiego (Py. 23 k. 40). Była Anna już wdową w r. 1527, kiedy od swego siostrzeńca, Macieja Lubieńskiego, nabyła wyderkafem za 16 złp. łąki w Tarnowie w p. pyzdr. (Py. 23 k. 70v). Żyła jeszcze w r. 1539 i
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
@tablica
skwitował wtedy Mikołaja Kębłowskiego z prawa bliższości do Mniejszego Budziłowa w p. pyzdr., wsi nabytej przezeń a pochodzacej ze spadku po Teofilu Tarnowskim i Macieju Lubieńskim (G. 32 k. 59v). Córką Jana była Anna, dziedzicząca po ojcu w Łukomiu, którą w r. 1509 przypozywał Henryk, opat lędzki, w sprawie o granice, którą toczył z jej ojcem i stryjem Piotrem (I. R. D. Z. Kon. 5 k. 75). Proces z opatem trwał jeszcze w r. 1514 (ib. k. 163). T. r. pozywał ją o gwałty Marcin z Szetlewa (ib. k. 302). Będąc już żoną Jana Gambarzewskiego części w Łukomiu i Łomowie w r. 1524 dała temu mężowi w dożywocie (Py. 23 k. 49), zaś w r. 1529 sprzedała je za 170 grz. Florianowi i Zachariaszowi, braciom Ł-m (P. 1393 k. 317). Zmarła przed r. 1538.
IV. Piotr, syn Dziersława, wspomniany w r. 1464, chyba wtedy jeszcze nieletni (Kon. 2 k. 44), niedzielny z bratem Janem, współdziedzic części w Łukomiu i Łomowie 1474 r. (I. R. Kon. 1 k. 24). Od Adama z Modli brał w r. 1481 w zastaw za 5 grz. pół łana w Zastróżu (ib. k. 122) i ponownie pół łana tamże za tyle samo w r. 1487 (ib. k. 169v), a znów w r. 1489 (ib. k. 196). Jan był niedzielny z Piotrem aż do jego śmierci, tak też w r. 1509 był niedzielny z jego córką a swoją bratanicą Anną (I. R. D. Z. Kon. 5 k. 75). Żył jeszcze w r. 1513 (ib. k. 113v), a może i w r. 1537 (Py. 171 k. 418v). Żoną jego była Helena Modlska, za którą od jej brata Jakuba z Modli w r. 1476 dostał w posagu zapis 20 grz. i tyleż od innego jej brata, Wawrzyńca (I. R. Kon. 1 k. 75). Na połowie swych części w Łukomiu i Łomowie, należnych z działów z braćmi, oprawił jej w r. 1477 posag 60 grz. (P. 1386 k. 67). Skwitował w r. 1480 z tego posagu braci jej, Jakuba , Adama i Wawrzyńca (ib. k. 113v). Zob. tablicę 1-6.
Łukoscy, Łukowscy z Łukoszyna w ziemi płockiej. Druga, nieprawidłowo uformowana postać nazwiska, z czasem całkowicie wyparła pierwszą, stąd wielu Łukoskich znalazło się zapewne wśród Łukowskich różnych. W Łukoszynie Niesiecki znał tylko Dołęgów, lecz w rzeczywistości siedząca tam drobna szlachta była z pewnością różnoherbowa.
Paweł z Łukoszyna Borków, mąż Ewy, córki "sław." Marcina Abramczyka, mieszczanina nakielskiego, która w r. 1583 aprobowała rezygnację tych dóbr dokonaną przez męża na rzecz brata Macieja Ł-go (N. 160 k. 447v). Niewątpliwie ten sam Paweł Ł. był w r. 1593 woźnym sądowym w Nakle (P. 121 k. 271). Znamy pieczęć z XVI wieku jednego z dziedziców w Łukoszynie Borkach z herbem Szeliga (Wittyg).
Michał, ojciec Jana zmarłego dzieckiem 1742.5/IV. r. w Grzybowie Barszczyźnie (LM Grzybowo), zapewne identyczny z Michałem z Łukoszyna Łukowskim(!), który w r. 1747 kwitował się z sum z małżonkami Mierzejewskimi (G. 98 k. 161v). Michał Ł., komisarz burgrabski województw poznańskiego i kaliskiego w r. 1747 (I. Kon. 78 s. 101). Temu komisarzowi, z Łukoszyna Łukowskiemu, cedował w r. 1748 sumy na Dankowie tradycjonalny posesor tej wsi, Piotr Malczewski (G. 98 k. 218). Żył jeszcze Michał 1752.6/XI. r. Jego synowie, Walenty i Józef, obaj już nie żyjący w r. 1786, kiedy to w charakterze spadkobiercy bezpotomnego stryja Józefa występował syn Walentego, Jakub (G. 213 k. 30).
Andrzej Feliks Sobieraj na Łukosinie(!) Ł., dziecic części Żerniczek i Kociał, dobra te zastawił w r. 1783 na trzy lata Stanisławowi Gałczyńskiemu (I. Kon. 82 k. 385).
Roman Dołęga Ł., syn Franciszka i Aleksandry z Mękarskich, ur. w r. 1814 w Lubaszu, ranny w powstaniu 1831 r., dostał się do niewoli. Służył potem w wojsku pruskim jako podoficer, ale po 1848 został zdegradowany i przez 18 miesięcy więziony. Był potem nauczycielem, zrazu we Wroniawach koło Wolsztyna, potem aż do emerytury w Radomierzu koło Przemętu. Umarł 1892.27/IV. r. w Gostyniu (Dz. P.).
Łukowscy h. Leliwa z Łukowa w pow. pozn., gałąź Granowskich z Granowa i Spławia, z których to wsi, zwłaszcza z Granowa, pisali się.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
403404405406[407]408409410411
