Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
404405406407[408]409410411412
Łobescy - Łyszkowscy
Mikołaj z Granowa, w r. 1417 mąż Anny cz. Hanki z Łukowa, za którą wziął Łukowo i Ziemino, po czym sam począł się pisać z Łukowa, niekiedy Ł-im z Granowa (P. 5 k. 38v, 8 k. 206). Anna była chyba identyczna z Hanną, Hanką, córką Klary cz. Jachny, wdowy po Janie z Łukowa, w latach 1400-1405 jeszcze niezamężną (Ks. Z. Pon., nr 19m 1450). W imieniu Hanki, żony Mikołaja z Ziemina i Łukowa, Wierzbięta z Rozbitka wiódł w r. 1423 sprawę z Jarosławem z Bieganowa (P. 7 k. 55). Oboje małżonkowie w r. 1425 mieli termin ze strony ks. Mikołaja, kanonika poznańskiego, o granice między Siernikami a Uchorowem (P. 8 k. 47). Mikołaj żył chyba jeszcze w r. 1443 (Kośc. 17 s. 292), nie żył już w r. 1446 (ib. s. 707). Wdowa Anna Ł-a z Ziemina miała w r. 1447 termin z Jakubem z Gościeszyna i Kokorzyna (Kośc. 18 s. 58). Od Stanisława Pałuki miała nabyte prawa do 12 domów i połowy miasta Goślina Kościelna, a o tę Goślinę i o wieś Boduszewo toczyła w r. 1448 sprawę z Dorotą z Pniew, żoną Mikołaja Kościeleckiego, chorążego inowrocławskiego (P. 17 k. 117v, 118). Umarła między r. 1450 a 1463 (Kośc. 19 k. 35v; P. 18 k. 6v). Synowie, Jan i Mikołaj. Ten drugi, występujący w latach 1440-1463, pisany stale z Granowa lub Granowskim (Zob. Granowscy). (P. 14 k. 94, 142v, 267, 15 k. 10v, 18 k. 6v, 1379 k. 1v; Kośc. 17 s. 117, 292, 707).
Jan, syn Mikołaja z Granowa i Łukowa, z Anny Łukowskiej, sam pisany przemiennie Granowskim lub Łukowskim, względnie Ł-im ze Spławia, a od r. 1464 już niemal stale Ł-im. Wspomniany obok matki w r. 1438, kiedy to Ofka, żona Wierzbięty Smoguleckiego, procesowała ich o swe prawa do Strzeszyna (P. 14 k. 41). W latach 1440-1442 niedzielny z matką i bratem Mikołajem (ib. k. 93, 95, 142v), wraz z nimi na dwóch częściach wsi Modrzewie, na połowie Międzylesia oraz na częściach Puzdrowca w pow. kcyń. w r. 1444 zapisał wyderkafem 50 grz. Wojciechowi ze Spławia (P. 1379 k. 1v). Pisany był Ł-im ze Spławia, kiedy w r. 1447 zeznawał 10 grz. Przecławowi, byłemu dziedzicowi Kopaszyc (P. 17 k. 16). Zarówno on, jak i brat Mikołaj, obaj ze Spławia, mieli w r. 1463 termin z Dorotą z Pniew, żoną Mikołaja Kościeleckiego, o posesję części Boduszewa (P. 18 k. 6v). Połowę Parzynczewa w pow. kośc. w r. 1472 sprzedał wyderkafem za 300 zł. węg. Agnieszce, żonie Mikołaja Wąbiewskiego (P. 1385 k. 148). Nie żył już zapewne w r. 1477 (P. 1386 k. 83). Żoną jego była w r. 1450 Synocha Jarogniewska, zapewne córka Marcina Jarogniewskiego i Małgorzaty z Konina (P. 1379 k. 16v), wdowa 1-o v. po Macieju z Łekna, sędzicu kaliskim. T. r. Trojan z Łekna, były teść Synochy, dla spłacenia jej posagu, sprzedał jej wyderkafem za 1.465 grz. miasto Chodzierz ze wsią tejże nazwy wraz z połową Kowalewa i połową tamtejszego folwarku (P. 1381 k. 89, 89v) Swoje prawa zastawne na tych dobrach sprzedała ona w r. 1457 za 100 grz. Przecławowi z Potulic (P. 1382 s. 65). Była już chyba wdową również i po drugim mężu, kiedy od syna Stanisława uzyskała zabezpieczenie oprawy swego posagu. Z córek, Dorota w r. 1487 była zakonnicą (P. 21 k. 106). Synocha w r. 1493 wyszła za Stanisława Sławskiego.
Stanisław, syn Jana i Synochy, pisany stale Ł-im, matce swej w r. 1477 oprawił 500 grz. posagu na obu Granowach i na połowie Parzynczewa w p. kośc. (P. 1386 k. 83). Miał w r. 1479 terminy z Agnieszką, wdową po Mikołaju Wąbiewskim (P. 20 k. 74v, 91v). Nie żył już zapewne w r. 1485, bowiem wtedy córki jego, Katarzyna, Małgorzata, Jadwiga i Dorota, pozywane były przez Josta Ocieskiego cz. Wąbiewskiego jako niedzielne dziedziczki Łukowa i Żernik (P. 21 k. 12). Żoną jego była Małgorzata, której w r. 1478 na mieście Ziminie w p. kośc. i na Łukowie w p. pozn. oprawił 900 zł. węg. posagu i 1.000 zł. węg. wiana (P. 1386 k. 93). Ta Małgorzata była rodzoną siostrą Jana Gołanickiego z Gołanic, sędziego wschowskiego, który w r. 1493, jako rodzony wuj, był jednym z opiekunów jej córek (P. 22 k. 20). Pozostały cztery wymienione wyżej córki, dziedziczące po ojcu w Łukowie, Żernikach, Wielkim i Małym Granowie oraz w mieście Ziminie. Znajdowały się w r. 1487 pod opieką stryjów Spławskich, stryjecznych braci wojca, oraz wujów, rodzonego Jana Gołanickiego i Stanisława Siekowskiego (P. 21 k. 106). A należały do tych sióstr też i części Parzęczewa, również ze spadku po ojcu (P. 1389 k. 6). Te dobra znajdowały się w posiadaniu braci Spławskich. Pozywał ich w r. 1493 Jan Gołanicki w celu spłacenia posagu 60 grz. Synochy, siostry ojca owych panien, a żony Stanisława Sławskiego (P. 22 k. 11, 20v). Siostry z Łukowa wydzierżawiły wtedy swe dobra ojczyste wujowi Gołanickiemu, sędziemu wschowskiemu (ib. k. 81v). Wuj ten nie uiścił się z wypłaty posagu swej siostry a ich matki. Po jego śmierci pozywała synów jego najstarsza z córek Małgorzaty, Katarzyna, o sumę 2.000 zł. węg. (Kośc. 23 k. 62). Ta Katarzyna była w latach 1495-1510 żoną Stanisława Ujejskiego Hinczy. Małgorzata, w latach 1495-1519 żona Wojciecha Trąmpczyńskiego. Jadwiga, jeszcze niezamężna w r. 1495 (P. 1388 k. 112), Była w r. 1500 żoną Jakuba Rosnowskiego, nie żyła już w r. 1517, a mąż ją przeżył. Dorota, niezamężna w r. 1495 (ib.), w latach 1498-1534 żona Mikołaja Młyńskiego cz. Brodowskiego, nie żyła już w r. 1540 Zob. tablicę.
@tablica
Łukowscy h. Topór (Pałuka) z Łukowa w pow. kcyń. Tomisław z Łukowa w r. 1400 (P. 2 k. 24v), nie żył już w r. 1411 (G. 1 k. 95) Synami jego byli, Wincenty i Jan. Drugi z nich żył jeszcze w r. 1432 (P. 11 k. 115).
Wincenty Ł., z Łukowa, syn Tomisława, stolnik kaliski w latach 1452-1470 (Gąs.), wuj rodzony Sędziwoja niegdy ze Starczynowa 1432 r. (G. 4 k. 84). Folwark we wsi Wojsko w r. 1457 sprzedał wyderkafem za 50 grz. Maciejowi z Ninina (N. 143 k. 89v). Od Jana i Mikołaja, dziedziców w Laskownicy Wielkiej, w r. 1462 nabył wyderkafem cztery łany puste w Łukowie (P. 1384 k. 99), zaś od Jakuba Rungi z Dźwierszna i od jego bratanka Macieja w r. 1469 wziął w zastaw sześć łanów w Dźwiersznie (N. 144 s. 113). Od Jana Konarskiego t. r. kupił za 40 grz. dwa łany z karczmą w Zbyszewicach w p. kcyń. (P. 1385 k. 34). Żył jeszcze 1470.14/II. r., nieżył zaś 1471.14/II. r. (Gąs.; G. 20 k. 231v). Synowie jego: Andrzej, Jan, Wincenty i Michał. Być może, iż Andrzej rodził się z innej matki niż trzej pozostali. Mógłby na to wskazywać konflikt, do jakiego doszło w r. 1471 pomiędzy braćmi, Andrzejem z jednej strony, a Wincentym i Michałem z drugiej, wskutek fałszywej wiadomości o śmierci brata Jana. Wincenty i Michał uważali, iż tylko oni są spadkobiercami zarówno Jana jak i zmarłej siostry Heleny. A wiemy, iż właśnie oni dwaj byli wtedy z tym Janem niedzielni (P. 1385 k. 140v). Były to więc chyba dzieci z jednej matki, drugiej żony Wincentego. Wiemy ponadto, iż Wincenty stolnik kaliski, miał jeszcze jedną córkę, też Helenę (nazwaną raz Katarzyną), która w r. 1503 była żoną Marcina Grzymiszewskiego, a żyła jeszcze w r. 1514. Byłaby to więc zapewne córka z pierwszego małżeństwa stolnika. Ale mogło być i tak, że ta druga Helena była już w r. 1471 całkowicie spłacona i nie wchodziła w grę jako ementualna współspadkobierczyni ks. Jana. Wojciech i Jan, bracia z Krotoszyna, Helenie tej, jeszcze wtedy pannie, sprzedali wyderkafem w r. 1475 za 300 grz. całą wieś Sadłogoszcz w p. kcyń.(P. 1386 k. 38v).
1. Andrzej Ł., z Kleczewa, syn Wincentego, chorąży kaliski w latach 1476(10/IX.)-1477(13/I.) (Gąs.). Od Jana Kotki z Świerczyna, kasztelana kruszwickiego, w r. 1462 kupił za 1.000 zł. węg. Małe Słaboszewo w p. kon. (P. 1384 k. 126v). Od Macieja i Jana, braci z Myśliborza w r. 1469 uzyskał cesję prawa bliższości we wsi Przerowno w p. kon. po zmarłej Barbarze, żonie Przybysława z Ozerzyna (P. 14 k. 141), zaś w r. 1470 od Jana z Myśliborza nabył jego część w połowie Przerowna w zamian za dwa łany w Słaboszewie i dopłatę 54 grz. (P. 1385 k. 59v). Obaj ci bracia sprzedali mu też w r. 1470 za 50 grz. bliższość w Przerownie, spadłą po stryjecznym bracie Janie (ib. k. 59v, 60). Andrzej od swych braci, Wincentego i Michała, uzyskał w r. 1471 zapis 900 zł. węg. długu, co było następstwem mylnej wieści o śmierci brata, ks. Jana, i dokonanego podziału jego dóbr (G. 20 k. 231v). Dziedzic Kleczewa, od Stanisława Grota Kawnickiego w r. 1474 nabył wyderkafem za 100 grz. połowę Przerowna (P. 1386 k. 14) T. r. był również dziedzicem Sławoszewa Małego (I. R. Kon. 1 k. 74). Umarł w r. 1477, między 13/I. a 23/V. (Gąs.). Żona jego, Agnieszka Kleczewska, dziedzic(!) w Kleczewie, będąc już wdową, trzecią część swych dóbr ojczystych w połowie miasta Kleczewa oraz wsi, Wielka i Mała Jabłonka oraz Gogolina w p. kon., wraz z trzecią częścią młyna konnego, dała w r. 1481 synowie Mikołajowi, zachowyjąc dla siebie łan folwarczny w Kleczewie i wiatrak. Zapisała mu też 3.000 zł. węg. długu, z której to sumy winien był wypłacić posagi siostrom Barbarze, Małgorzacie i Katarzynie (P. 1386 k. 142). Żyła jeszcze Agnieszka w r. 1495 (P. 1388 k. 100v) Z córek, Barbara zaślubiła przed r. 1478 Piotra Skierkę z Łekna, Katarzyna poszła przed r. 1488 za Jana Giżyckiego.
Mikołaj Kleczewski, syn Andrzeja Ł-go i Kleczewskiej, skwitowany w r. 1477 przez siostrę Barbarę, żonę Piotra Skierski z Łekna, z 1.000 zł. węg. jej dóbr po rodzicach (Kon. 2 k. 179v). Od matki, jak już wiemy, w r. 1481 otrzymał jej trzecią część w połowie miasta Kleczewa oraz wsi Wielka i Mała Jabłonka i Gogolina. Skwitowany w r. 1487 przez siostrę Katarzynę zamężną Giżycką z dóbr rodzicielskich i z prawa bliższości do dóbr mających przypaść po matce, tj. z 1.000 zł. ojczystych i 900 zł. macierzystych (P. 855 k. 168). Ponieważ stryjowie, ks. Jan, Wincenty i Michał, zapłacili za niego 350 zł. węg. posagu Janowi Giżyckiemu za siostrą jego Katarzyną, zobowiązał się w r. 1489 sprzedać im syderkafem za takż sumę wieś Kotkowo w p. kon. (G. 22 k. 134). Ożenił sie w Małgorzatą Ostrorożanką Lwowską, córką Dobrogosta, kasztelana międzyrzeckiego. Jego matka Agnieszka, z którą był iedzielny, w r. 1495 dała tej swej synowie oprawę 1.200 złp. posagu na swych wsiach: Gogolina, Sławoszewo, Przyrowno, Dunajec p. kon. (P. 1388 k. 100v). Odziedziczone po stryju ks. Janie, kanoniku poznańskim, części w dobrach: Żoń, Zbyszewice, Dziewoklicz p. kcyń. sprzedał w r. 1514 za 500 grz. swym braciom stryjecznym: Anzelmowi, Janowi, Michałowi i Maciejowi (P. 1392 k. 23). Chyba już nie żył w r. 1524, kiedy jego córka Zofia, zamężna Danaborska, starościna nakielska, zwana była "Kleczewską", a więc zapewne z racji dziedziczenia Kleczewa (G. 335 a k. 89) Nie żył napewno 1530.2/II. r. (P. 871 k. 623). Jego żona Małgorzata żyła jeszcze w r. 1512. Z córek, Zofia, była w r. 1523 żoną Mikołaja Margońskiego, a już w r. 1524 2-o v. Andrzeja z Danaborza, starosty nakielskiego. Barbara, pozostająca w r. 1530 pod opieką stryja, ks. Anzelma, kanonika poznańskiego (P. 871 k. 623), wyszła t. r., krótko po 2/II. za Jana Gniewiąckiego z Bużenina. Mężowi wniosła części rodzicielskie w mieście Kleczewie i we wsiach: Jabłonka, Rostoka, Dunajec, Gogolina, Sławoszewo, Jarotki, Przyrowno w powiatach Kon. i gnieżx. (P. 1394 k. 58v). Anna, Katarzyna i Małgorzata były jeszcze pannami w r. 1530, kiedy uzyskały zapis długu 480 zł. od starszej siostry Barbary, zamężnej Gniewiąckiej (P. 871 k. 504). Z nich, Katarzyna, w r. 1533 żona Stanisława Spinka z Bądkowa, wtedy swe ojczyste dobra w mieście Kleczewie, w przedmieściu i we wsiach: Jabłonka, Rostoka, Dunajec, Gogolina, Sławoszewo, Jarotki, Przerowno w p. kon. dała Stanisławowi, Jerzemu i Marcinowi, braciom z Ostroroga Lwowskim, w zamian za połowę wsi Olszyna w p. ostrzeszow. oraz dopłatę 4.000 złp. (P. 1393 k. 600 v).
2. Jan Ł., syn Wincentego, kanonik poznański w r. 1458, t. r. altarysta ołtarza Św. Stanisława w katedrze gnieźnieńskiej, proboszcz w Dolsku kanonik katedralny gnieźnieński w r. 1482, kanclerz poznański 1483 r., archidiakon gnieźnieński w r. 1488, kantor poznański 1494 r., dziekan poznański 1500 r. (P. 859 k. 72v), administrator diecezji poznańskiej po śmierci biskupa Uriela Górki 1498 r., administrator archidiecezji gnieźnieńskiej 1504 r. po śmierci kardynała Fryderyka Jagiellończyka, wikariusz in spiritualibus tejże archidiecezji 1513 r., kiedy prymas Łaski wyjechał na sobór lateraneński (Korytkowski). W r. 1471 może w czasie jakiejś ekskursji zagranicznej ks. Jana, rozejść się musiała mylna wiadomość o jego śmierci, doszło bowiem między braćmi do zatargu o dobra po nim, tj. część wsi Łukowo, Zbyszewice, Tomiszewo, Dziewoklicz, Jaktorowo w p. kcyń., Białośliwie, Borzątkowo, Wojsko, Dębówko, Dobrzyniewo w p. nakiel. (G. 20 k. 231v). Ks. Jan działał już wspólnie z braćmi niedzielnymi, Wincentym i Michałem, w r. 1472 (P. 1385 k. 140v). Wespół z tymi braćmi w r. 1475 trzecią część Jaktorowa sprzedał za 300 grz. Janowi Smolce Jardanowskiemu z Jaktorowa (P. 1386 k. 36). Z bratem Michałem Ł-im ze Zbyszewic był niedzielny i dopiero po śmierci tego Michała wspólne ich dobra we wsiach: Zbyszewice, Dziewoklicz, Żuń, Pawłowo, Dębienko, Dobrzyniewo i Wojsko miały być w r. 1504 dzielone między niego a wdowę i córki brata (N. 146 s. 368). Bratankom swym po braciach Andrzeju i Wincentym w r. 1507 sprzedał wyderkafem za 1.000 grz. części wsi Zbyszewice, Dziewoklicz, Żuń oraz części jeziora w Żuni, nabyte wyderkafem od Mikołaja Pawłowskiego, ponadto za 1.000 zł. węg. dobra swe we wsiach Łukowo, Tomiszewo i Laskownica (P. 1390 k. 114v). Wsie Białośliwie, Wojsko, Borzątkowo w r. 1508 sprzedał wyderkafem za 500 grz. bratankom, synom Wincentego (N. 146 s. 442). Od bratanków, ks. Anzelma i Macieja, wedle rezygnacji braci ich, Michała i Jana, uzyskał w r. 1512 dożywotnią rezygnację dla siebie i swej siostry Heleny, zamężnej Grzymisławskiej, części w Zbyszewicach i Dziewokliczu (P. 786 s. 757).
3. Wincenty Ł. z Białośliwia, Białośliwski, syn Wincentego, chorąży kaliski w r. 1490 (N. 146 s. 55). Niedzielny z braćmi, ks. Janem i Michałem, w Zbyszewicach, Tomiszewie, Dziewokliczu, Jaktorowie w p. kcyń., Białośliwiu, Borzątkowie, Wojsku, Dębówku, Dobrzyniewie w p. nakiel. 1471 r. (G. 20 k. 231v). Bratu Andrzejowi z Kleszczewa on i Michał zapisali t. r. 900 zł. węg., w mniemaniu, iż brat ich ks. Jan już nie żyje (ib. k. 234). Jako poręczyciel za brata Michała Ł-go, wzywany był w r. 1477 przez Wojciecha Królikowskiego do uiszczenia 11 grz. (N. 145 s. 185). Od Jana Laskownickiego w r. 1483 kupił za 50 grz. część w Laskownicy (P. 1386 k. 182v), zaś w r. 1499 od Jana Grylewskiego kupił za 300 grz. całą Laskownicę Wielką (P. 1389 k. 24), a w r. 1505 sprzedał mu swe dobra za 450 grz. Feliks Grylewski, brat Jana (P. 1390 k. 76), co niewątpliwie byłu już tylko formalnością sankcjonującą transakcję z r. 1499. Od rodzonej siostry Katarzyny(!), zamężnej Grzymiszewskiej, w r. 1503 uzyskał zapis 200 grz. długu (P. 1389 k. 282). Umarł między r. 1505 a 1506.30/VI. (P. 1390 k. 76v; Gąs., s. 36). Pierwszą jego żoną była Jadwiga Grudzińska, z którą Wojciech Grzymisławski miał w r. 1494 sprawę o futro sobolowe (G. 23 k. 62; Kc. 8 k. 66v). Od męża uzyskała w r. 1500 oprawę 600 grz. posagu na Łukowie, Laskownicy Wielkiej i połowie Tomiszewa (P. 1389 k. 110) Będąc już wdową, nabyła wyderkafem w r. 1514 za 100 zł. węg. od Jana z Danaborza, kasztelana rogozińskiego, połowę Słupowa w p. nakiel. (G. 335a k. 31). Zapewne już nie żyła w r. 1524, nie żyła zaś napewno w r. 1528 (ib. k. 120). Synowie: Anzelm, Michał, Jan i Maciej. Z córek, Katarzyna była w r. 1495 żoną Mikołaja Smoguleckiego. Małgorzata, nie żyjaca już w r. 1516, była najpierw za Stanisławem Strykowskim, 2-ov. za Janem Kokorzyńskim, wtedy także już nie żyjącym.
1) Anzelm Ł., syn Wincentego i Grudzińskiej, kanonik poznański 1489.8/VIII. r., gnieźnieński 1506.4/X. r., kantor poznański w r. 1508 (P. 863 k. 18). Jako pełnomocnik biskupa Oleśnickiego objął zarząd diecezji poznańskiej 1538.21/III. r. (Kortytkowski). Wespół z braćmi, Michałem, Janem i Maciejem, nabyli wyderkafem w r. 1508 za 260 (200?) grz. połowę Czeszewa w p. kcyń. od Jana i Wincentego Sławianowskiego oraz od żon ich, Małgorzaty i Agnieszki, sióstr z Czeszewa (P. 786 s. 15, 863 k. 18). Ale jeszcze w r. 1518 sprawa tego wyderku nie była ostatecznie załatwiona, bowiem siostry Sławianowskie dawały wtedy zapewnienie względem uwolnienia połowy Czeszewa od zobowiazań (Kc. 8 k. 142v). Bracia od swej siostry stryjecznej, Heleny ze Zbyszewskich, zamężnej Łagiewnickiej, w r. 1509 kupili za 300 grz. części Zbyszewic, Dziewolklicza, Żuni i Pawłowa (P. 786 s. 107, 863 k. 199). Od Stanisława Grzymułtowskiego, chorążego kaliskiego, męża ich bratanicy Felicji, w r. 1511 nabyli wyderkafem za 1.700 zł. węg. zapisy oprawne posagu i wiana, jakie miał na Zbyszewicach i Dziewokliczu (P. 784 s. 271), od samej zaś Felicji kupili wieczyście za 500 grz. jej części ojczyste w Dziewokliczu, Zbyszewicach i Żuni oraz sumę wyderkafową na Pawłowie, jak również mającą jej przypaść część z posagu macierzystego (ib. s. 272). Jednocześnie nabyli od tej Felicji za 400 grz. jej części rodzicielskie w Dębówku i Dobrzyniewie oraz sumę wyderkafowa na Małej Kościerzynie (N. 213 k. 4v). Z powodu tej transakcji doszło do sporów braci Ł-ch oraz ich stryja ks. Jana Ł-go z małżonkami Grzymułtowskimi. Jednak jeszcze t. r., za pośrednictwem prymasa Jana Łaskiego i Janusza Latalskiego, kasztelana gnieźnieńskiego stanęła między stronami ugoda (P. 865 k. 25v). Bracia nabywszy w r. 1514 za 500 grz. od swego stryjecznego brata, Mikołaja Kleczewskiego, części, które mu przypadły po wspólnym ich stryju ks. Janie, kanoniku poznańskim, w Żuniu, Zbyszewicach i Dziewokliczu, pozostawili je w dożywociu ciotki, zamężnej Grzymiszewskiej (P. 1392 k. 23). Ks. Anzelm części we wsiach Białośliwie, Borzątkowo, Wojsko, Dębówko, Dobrzyniewo i Kościerzyna w p. nakiel., należące mu się z działu z braćmi, Michałem, Janem i Maciejem, w r. 1514 dał tym braciom (N. 213 k. 16v). Darował w r. 1543 całe swe części Łukowa, Laskownicy, Tomiszewa w p. kcyń. i Dobrzyniewa w p. nakiel. bratanicom, Annie, zamężnej Rozdrażewskiej, i Barbarze, pannie, córkom brata Macieja, zaś części Zbyszewic, Dziewoklicza i Żuni w p. kcyń. dał bratankom, Janowi, Marcinowi i Sebastianowi Zbyszewskim, synom brata Jana (P. 1395 k. 14v). Chyba żył jeszcze w r. 1544 (Kc. 10 k. 277v).
2) Michał Ł. z Łukowa, Ł. z Białośliwia, potem Białośliwski z Łukowa, syn Wincentego i Grudzińskiej, surogator i administrator urzędu starościńskiego nakielskiego w r. 1518 (N. 213 k. 34). Występował w r. 1507 jako poręczyciel za Jana z Danaborza, kasztelana rogozińskiego (N. 146 s. 128). Wespół z bratem części ich w Zbyszewicach i Dziewokliczu dali w dożywocie stryjowi ks. Janowi oraz ciotce Helenie, zamężnej Grzymiszewskiej (P. 786 s. 297). Obaj t. r. poręczyli temu stryjowi i ciotce za braci swych, ks. Anzelma i Macieja, iż nie będą przeszkadzali w spokojnym posiadaniu tych wsi (P. 865 k. 88v). On i bracia jego, Jan i Maciej, w r. 1514 kupili za 28 grz. od stryjecznej siostry Heleny, zamężnej Łagiewnickiej, części, które spadły na nią w Dobrzyniewie, Dębówku i Kościerzynie po siostrze Katarzynie Nowomiejskiej (N. 213 k. 18v), a za 25 grz. części w Zbyszewicach i Żuni, także po tej siostrze (P. 1392 k. 14). Michał od Jana z Danaborza, kasztelana rogozińskiego, t. r. nabył wyderkafem za 100 zł. węg. połowę Słupowa w p. nakiel. (G. 335a k. 31). Niedzielny z braćmi Janem i Michałem z Białośliwia, wraz z nimi cztery łany roli w Dębówku sprzedał wyderkafem w r. 1519 za 60 zł. Jakubowi Bilanowskiemu (N. 213 k. 39v). Umarł między r. 1521 a 1524 (P. 1392 k. 403v; N. 213 k. 67). Żoną jego była Zofia, córka Jana z Danaborza, kasztelana rogozińskiego, i Petronelli z Oporowa. Układ o to małżeństwo zawarto w r. 1513, a posag Barbary wynieść miał 700 zł. gotowizną i 500 w wyprawie, z czego 700 zł. miało wyderkafowe zabezpieczenie na Chrostowie. Michał z braćmi zobowiązał się żonie dać oprawę tego posagu na Białośliwiu, Borzątkowie i połowie Wojska (P. 865 k. 292). Barbara, już żona Michała, uzyskała w r. 1514 od męża i jego braci oprawę na sumę 1.200 zł. na dobrach, które oni wtedy otrzymali z daru brata, ks. Anzelma (N. 213 k. 16v). Będąc już wdową, w r. 1524 sprzedała wyderkafem połowę oprawy za 200 zł. Bernardowi Grocholskiemu (ib. k. 67). Od matki swej dostała w r. 1536 zapis 625 zł. węg., podobnie jak i jej siostry (P. 1394 k. 61v). Synowie Michała: Jan, Andrzej i Krzysztof, zwani Białośliwskimi, dziedziczyli po babce, Jadwidze z Grudzińskich Białośliwskiej, jak też po ojcu, wyderkaf Słupowa, na której to wsi Andrzej i Krzysztof, bracia Danaborscy, zapisali im w r. 1524 wyderkafem 200 zł., a po śmierci Krzysztofa Danaborskiego sam Andrzej, starosta nakielski, w r. 1526 dopisał jeszcze 600 zł. (G. 335a k. 120). Jan Białośliwski od stryjecznej swej siostry, Anny Ł-ej, zamężnej Rozdrażewskiej, dostał w darze w r. 1543 połowę Dobrzyniewa (P. 1395 k. 35). Drugą połowę tej wsi siostra owej Anny, Barbara, zamężna Świątkowska, w r. 1553 sprzedała za 1.000 złp. tym trzem swym stryjecznym braciom Białośliwskim, jak też i stryjecznym braciom Zbyszewskim (N. 213 k. 171). Wypada dodać, iż poprzedniego roku, 1552, ta Świątkowską skarżyła Krzysztofa i jago braci o wygnanie jej z części po rodzicach w Łukowie (Kc. 113 s. 32v). Swoją część w Dobrzyniewie, pochodzącą a tej transakcji, Andrzej Białośliwski w r. 1557 sprzedał za 300 zł. bratu Janowi (P. 1396 k. 436v), zaś Krzysztof Białośliwski swoją nabytą część w tej wsi dał w r. 1562 Janowi w zamian za część w Nieżychówku (N. 215 k. 13v). Zob Białośliwscy.
3) Jan Łukowski, Zbyszewski, syn Wincentego i Grudzińskiej, wspomniany w r. 1507 (P. 1390 k. 114v). Swoją połowę w Dobrzyniewie w r. 1522 sprzedał za 200 zł. bratu Maciejowi (N. 213 k. 56). Dziedzic w Zbyszewicach, w r. 1524 nabył wyderkafem za 30 grz. od Piotra Żuńskiego, stryja i opiekuna Jana Żuńskiego, część tego nieletniego w Żuni w p. kcyń., a jednocześnie kupił od tego Piotra za 110 zł. część w tejże wsi (P. 1393 k. 28v). Dla już zrodzonych z żony Katarzyny Oleskiej, córki Jana, dóch synów w r. 1526 ustanowił opiekunów. Jego żona jednocześnie części wsi Ślesin i Gorzyn w p. bydg., o które jej matka, a i ona sama procesowały Rynarzewskich, sprzedała za 100 grz. Andrzejowi Rynarzewskiemu (P. 1393 k. 118v). Jan od Mikołaja Potulickiego w r. 1528 kupił za 80 grz. części wsi Żuń (ib. k. 210v). Żonie t. r. dał w dożywocie całe Zbyszewice z wolnym wyrębem w Dziewokliczu (ib. k. 247v). Tę wieś Dziewoklicz w r. 1533 sprzedał wyderkafem za 300 zł. Adamowi Smoszewskiemu (G. 335a k. 169v). Od Felicji Dźwierszczyńskiej, żony Andrzeja Wilamowskiego, t. r. kupił wieś Chojna w p. kcyń. za 3.000 zł. (P. 1393 k. 598v), ale zrazu za takąż sumę odprzedał ową wieś jej mężowi (ib. k. 599v). Od Jana Rogalińskiego t. r. nabył wyderkafem za 334 zł. połowę Strzelewa w p. bydg. (N. 213 k. 29v), ale t. r. wyderkaf ów został powiększony o dalsze 450 zł. (ib. k. 39). Strzelewo w r. 1540 sprzedał wyderkafem za 1.050 zł. swej córce Katarzynie, zaś żonie swej oraz bratu, ks. Anzelmowi, zlecił opiekę nad swymi dziećmi obojej płci (P. 1394 k. 353). Nie żył już w r. 1541, kiedy owdowiała Katarzyna, dziedzic(!) w Oleśnicy, zapisała 300 zł. długu bratowej Elżbiecie Maciejowej Ł-ej (P. 871 k. 441), z czego była przez tę Elżbietę skwitowana w r. 1642 (P. 881 k. 95). Wspmniani wyżej synowie Jana: Jan, Marcin i Sebastian Zbyszewscy uzyskali w r. 1543 od stryja, ks. Anzelma Ł-go, donację części wsi Zbyszewice, Dziewoklicz i Żuń (P. 1395 k. 14v). Jan i Sebastian opiekowali się stryjeczną siostrą, panną dojrzałą Barbarą Ł-ą, którą z ich domu porwał Hieronim Rozdrażewski, o co go pozywali w r. 1552 (P. 893 k. 19). Marcin już chyba nie żył. Od tej Barbary Ł-ej, żony jeż wtedy Marcina Świątkowskiego, w r. 1553 kupili wespół ze swymi stryjecznymi braćmi Białośliwskimi (zob. wyżej) za 1.000 zł. połowę Dobrzyniewa w p. nakiel. (N. 213 k. 171), zaś w r. 1557 swoją tam część sprzedali za 400 zł. Janowi Białośliwskiemu (P. 1396 k. 411). Zob. Zbyszywscy.
4) Maciej Łukowski, syn Wincentego i Grudzińskiej, wspomniany w r. 1507 (P. 1390 k. 114v), niedzielny w Łukowie z bratem Janem 1514 r. (N. 213 k. 18v), zaś w r. 1519 z braćmi Michałem i Janem (ib. k. 39v). Od brata Jana w r. 1522 kupił za 200 zł. połowę Dobrzyniewa w p. nakiel. (ib. k. 56) i zaraz dziewięć łanów osiadłych w tej wsi sprzedał wyderkafem za 100 zł. Andrzejowi Wyrzyskiemu (ib. k. 56v). Od Małgorzaty, wdowy po Wincentym Laskownickim, teraz żony Grzegorza Kozielskiego, t. r. nabył wyderkafem za 150 grz. jej oprawę na połowie części Laskownicy Wielkiej w p. kcyń (P. 1392 k. 449v) Dziedzic w Tomiszewie w r. 1524 (G. 335a k. 89). Na Łukowie w r. 1525 sprzedał Sebastianowi Jaktorowskiemu za 90 grz. roczny czynsz wyderkafowy 9 grz. (P. 1393 k. 53). Od Andrzeja z Danaborza, starosty nakielskiego, kupił wyderkafem w r. 1529 za 970 zł. całe wsie: Dębogóra, Dobieszewo i Brzezno w p. kcyń. (ib. k. 284). Żył jeszcze w r. 1531 (N. 213 k. 2v), a może i w r. 1536 (P. 1394 k. 61v), nie żył 1539.18/VIII. r. (P. 878 k. 354v; G. 335a k. 233). Jego żoną była Elżbieta Danaborska, córka Jana, kasztelana rogozińskiego i starosty nakielskiego, której w r. 1526 wraz z swym bratem ks. Anzelmem oprawił 1.300 zł. posagu na całych wsiach Łukowo Wielkie i Laskownica oraz na sumie pienieżnej zapisanej sobie na Laskownicy sposobem wyderkafu (P. 1393 k. 112). Elżbieta, siostra bratowej, Michałowej Białośliwskiej, otrzymała w r. 1536 od swj matki, wedle donacji z r. 1531, sumę 625 zł. węg. z posagu tej matki, po równi z siostrami (P. 1394 k. 61v). Będąc już wdową, wraz z córką Petronellą a też w imieniu córek, Anny i Barbary, część w Laskownicy, którą zmarły mąż nabył wyderkafem od Małgorzaty Laskownickiej, sprzedały wyderkafem w r. 1539 za 150 grz. synom Wojciecha Grudzińskiego (G. 335a k. 233). Elżbieta, dziedziczka w Oleśnicy w r. 1541 (P. 871 k. 441v), żyła jeszcze w r. 1542 (P. 881 k. 95). Maciej i ona mieli tylko córki. Z nich, Petronella, pozostająca pod opieką stryjów, ks. Anzelma i Jana (P. 878 k. 354v), wyszła w r. 1539, krótko po 18/VIII. za Marcina Prusieckiego. Chyba ta sama Petronella żyła jeszcze w r. 1566, będąc wtedy żoną Wojciecha Słupskiego. Anna w r. 1542, krótko po 22/XII. wyszła za Hieronima Rozdrażewskiego i była wdową w latach 1557-1597. Barbara, wreszcie, którą, jak już wiemy, Hieronim Rozdrażewski (szwagier?) w r. 1552 uwiózł z domu opiekujących się nią stryjecznych braci, wyszła t. r. za Marcina Świątkowskiego, zmarłego w r. 1553. Żyła jeszcze w r. 1557. W działach przeprowadzonych w r. 1553 przez siostry Annę i Barbarę, pierwszej dostało się całe Łukowo, drugiej Laskownica i połowa Tomiszewa (N. 213 k. 172). Barbara już nie żyła w r. 1562 i w latach 1571-1574 widzimy wszystkie te dobra w rękach Anny (Kc. 117 k. 8788v; P. 1398 k. 459v).
4. Michał Łukowski, ze Zbyszewic, Zbyszewski, syn Wincentego, uczestniczył w r. 1471 w sporze z bratem Andrzejem o spadek po rzekomo zmarłym bracie, ks. Janie (G. 20 k. 231v). Obok swych braci niedzielnych, Jana i Wincentego, dziedzic w Łubowie i Zbyszewicach (ib. k. 234v, 1385 k. 140v). Od Piotra Komorskiego w r. 1476 kupił za 40 grz. dwa łany z karczmą w Zbyszewicach (P. 1386 k. 48). Bracia Jan i Wojciech z Budziejewa w r. 1485 sprzedali mu wyderkafem za 133 zł. węg. sześć łanów osiadłych i jeden łan pusty w tej wsi (P. 1387 k. 30v). Umarł między r. 1493 a 1504. Do końca życia był niedzielnym z bratem, ks. Janem, w dobrach: Zbyszewice, Dziewoklicz, Żuń, Pawłowo, Dębienko, Dobrzyniewo, części w Wojsku (P. 22 k. 67; N. 146 s. 368). Żoną jego była Małgorzata z Margonina, córka Domarata, który zobowiązał się dać za nią zięciowi w posagu 200 zł. O ten posag toczył Michał w r. 1493 sprawę z nieletnim bratankiem żony, Mikołajem z Margonina. Małgorzata ponadto pretendowała wtedy do spadku po ojcu i po matce ojca Annie, która na dobrach margonińskich miała sumę 1.800 grz. (P. 22 k. 67). Między Małgorzatą i jej córką Katarzyną, żoną Stanisława Nowomiejskiego, z jednej strony, a stryjem owej Katarzyny, ks. Janem z Łukowa z drugiej, mieli w r. 1504 dokonać podziału dóbr Maciej Grudziński, kasztelan bydgoski, i Wojciech Wysławski, podsędek kaliski (N. 146 s. 368). Swoją oprawę posagu 850 zł. węg. i tyleż wiana, zabezpieczone na trzech częściach Zbyszewic i Dziewoklicza, sprzedał wyderkafem w r. 1508 za 1.700 zł. węg. Stanisławowi Grzymułtowskiemu, mężowi innej swej córki, Felicji Zbyszewskiej (P. 863 k. 135). Żyła ta wdowa jeszcze w r. 1511 (P. 786 s. 272). Trzecia jej córka, Helena, żona Andrzeja Łagiewnickiego, swoje części w dobrach ojczystych, należne jej z przyszłych działów z siostrami, Katarzyną, teraz już wdową po Nowomiejskim, i Felicją zamężną Grzymułtowską, sprzedała w r. 1509 za 300 grz. swym stryjecznym braciom: ks. Anzelmowi, Michałowi, Janowi i Maciejowi, z Łukowa (P. 786 s. 107). To samo zrobiła ze swą częścią Felicja Grzymułtowska, teraz chorążyna kaliska, ale sprzedała tym braciom stryjecznym nie tylko części po ojcu, ale i część posagu macierzystego, która przypadłaby jej w działach (P. 786 s. 272v). Zob. tablicę.
Łukowscy różni, wśród których mogą się też znajdować Łukoscy h. Dołega z Łukoszyna w ziemi płockiej, u których forma nazwiska Łukowski wyparła pierwotną, prawidłową - Łukoski.
Wit z Łukowa w p. kośc. w r. 1400 (Kośc. 1 k. 129). Wit z Łukowa (czy ten sam?), brat Kiełcza w r. 1404 (G. 1 k. 48). Klara z Łukowa w p. kośc. wdowa po Janie w r. 1400 (P. 2 k. 27). Ta Klara, zwana też Jachną, w latach 1403-1404 (P. 2 k. 123v, 152, 178, 195v). Jej córka Anna, Hanka, w r. 1400 (P. 2 k. 5), była potem w r. 1424 żona Mikołaja z Granowa, któremu wniosła Łukowo (zob. Ł-cy h. Leliwa).
Wojciech niegdy z Łukowa dał był żonie swej Katarzynie oprawę na Łukowie (chyba w p. pozn.?), potem, po zbyciu tej wsi, jej posag 340 grz. oprawił w r. 1435 na sumie, jaką miał na mieście królewskim Pobiedziskach (P. 1378 k. 71v). Mikołaj Ł., burgrabia nakielski w r. 1468 (N. 144 s. 44). Jan od Marcina Grzymiszewskiego w r. 1482 nabył wyderkafem za 100 zł. węg. osiem łanów osiadłych w Grzymiszewie p. kon. (P. 1386 k. 167v). Jan z Łukowa Ł., mąż Katarzyny Błockiej, która w r. 1483 dała mu swoje dwie części po rodzicach we wsiach Błocko i Łąkie w p. kośc.
@tablica
w zamian za czynsz 100 kop gr. Jednocześnie mąż oprawił jej 100 grz. posagu (ib. k. 172v). Oboje żyli w r. 1495 (Kośc. 230 k. 77), a w r. 1511 ona występowała już jako wdowa (P. 865 k. 25). Maciej Ł., w r. 1486 wuj Małgorzaty, żony Jakuba Modliszewskiego. Marcin Ł. po śmierci Wincentego ze Skampego przypozywał w r. 1489 jego córkę Annę (Py. 168 k. 76v). Elżbieta, w r. 1509 żona Macieja Starołęskiego ze Starej Łęki w p. pozn.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
404405406407[408]409410411412
