Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
245246247248[249]250251252253
Bronowscy - Bzowscy
Budzisławscy h. Sulima wyszli z Budzisławia Mniejszego (dziś Górnego) w p. gnieźn.
Mikołaj z Budzisławia, syn Strzeszka, kanonik i oficjał gnieźnieński 1411 r. stryj Jana, Oganki i Bogatki, rodzeństwa z Budzisławia (G.1 k.69v). Jan, Wojciech i Bogusłąw z Budzisławia 1411 r. (G.1 k.99). Jan w r. 1434 (P.12 k.153). Wojciech w r. 1423 (G.3 k.31). Bogusław (Bogusz) z Budzisławia, dziedzic w tej wsi 1414 r. (KDW V, s.582), w r. 1424 miał prawo bliższości do Swarzędza i Kraszczyna po swym rodzonym wuju (P.7 k.156v). Dziedzic w Kruchowie, Grabowie i Ławkach około r. 1424 (G.3 k.223v), podsędek ziemski kaliski w l. 1431-40 (G.; KDW V, s.483, 533). Wieś Budzisław rezygnował w r. 1435 synowi swemu Januszowi (P.1378 k.187). Żonie swojej Małgorzacie oprawił t. r. posag 400 grz. (ib. k.84v). W r. 1437 synom swym Maciejowi, Janowi(!), Jakubowi i Stanisławowi, z niej zrodzomum, cedował sumę mależną ich matce, zabezpieczoną na Kruchowie (ib. k.127). Spośród tych synów, o Januszu (Janie) zob. niżej, Maciej Jakub i Stanisław pisali się w latach późniejszych Kruchowskimi. Był i syn Strzeszek z Budziesławia, który 1451 r. ręczył za rodzonego brata Janusza (G.6 k.179).
Janusz (Jan), syn Bogusza i Małgorzaty, na Uniwersytecie Krakowskim 1430 r. (Alb. Stud.). Dostał od ojca w r. 1435 Budzisław (P.1378 k.187). W r. 1451 wraz ze swą żoną Szczepanką pozywał Jana, syna Bartolda Płowieckiego z Nożyczyna (G.6 k.163v). Miał w r. 1452 sprawę z Wojciechem z Budzisławia (Kościelnego), zwanym "Schyendel"(?) (A. Capit. II, nr 492). Nie żył już w r. 1463, kiedy Szczepanka, wdowa po nim, miała sprawę z Andrzejem z Budzisławia (G.20 k.24). W r. 1468 oprawę swą na Budzisławiu scedowała synom swym Marcinowi i Strzeszkowi, którzy zobowiązali się wyposażyć swe siostry Beatę i Katarzynę (ib. k.164). Wdowa w r. 1469 Budzisław Mniejszy sprzedała za 600 grz. synom Marcinowi i Boguszowi (P.1385 k.12v). Oprawę na Budzisławiu scedowała w r. 1471 Marcinowi, który zapisał swej matce trzy grzywny rocznej pensji (G.20 k.227). Żyła jeszcze w r. 1479. Żyli wtedy również jej młodsi synowie, Strzeszek i Bogusz (G.9 k.117v). Z córek, Beata była 1-o v. w l. 1470-72 żoną Ozjasza Grabienickiego, 2-o v. była żoną Jana z Łabiszyna (Łabieskiego), po którym wdową była w l. 1487-93, 3-o v. w l. 1493-99 żona Wojciecha Chwałkowskiego, Katarzyna, występująca w l. 1468-71, niezamężna (G.20 k.176v, 224, 227, 2441).
Marcin, syn Janusza i Szczepanki, dziedzic w Budzisławiu Mniejszym 1449 r. (G.7 k.55), w r. 1452 mąż Barbary Siernickiej cz. Smyrzyńskiej, córki Grzegorza z Sierniczka (Siernickiego) (G.7 k.178v; 8. k.26). Zobowiązał się 1468 r. całą swą dziedzinę w Budzisławiu wyderkować za 300 grz. Stanisławowi Kruchowskiemu, co poręczył jego brat Strzeszek z Budzisławia (G.8 k.25v, 26). W r. 1469 występował wraz z bratem Strzeszkiem jako niedzielny z nim (G.20 k.29, 164; P.1385 k.12v). Stryjowi Stanisławowi Kruchowskiemu sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1469 za 300 grz. sześć łanów w Budziesławiu (P.1385 k.13v). Barbara Siernicka swoją trzecią część we wsiach Smerzyn i Oborznia w p. kcyń. oraz czwartą część w Sierniczu w p. gnieźn. rezygnowała w r. 1469 swemu mężowi (P.1385 k.32). Marcin siostrze Katarzynie zapisał w r. 1469 posag 70 grz. (G.20 k.176v). Żonie oprawił w r. 1470 jej posag 50 grz. na połowie części Smerzyna Wielkiego i Oborzni, od niej kupionych (P.1385 k.65). Barbara t. r. odziedziczone po swych rodzicach wsie, Smerzyn i Oborznia, wymieniła z Przecławem Potulickim, kasztelanem rogozińskim, na dziesiątą część wsi Sulaszyno w p. kcyń. i dopłatę 1.000 grz. (ib. k.69), a Marcin oprawę posagu 200 grz. przeniósł jej t. r. na dwie części w Budzisławiu (ib. k.74). W r. 1471 skwitowany został z klejnotów przez siostrę Katarzynę (G.20 k.241). Barbara Siernicka zawarła wr. 1473 ugodę ze swym stryjem Andrzejem (ib. k.274). Między Marcinem B. z Mniejszego Budzisławia a braćmi Swiątosławem i Andrzejem z obu Sierniczów założono 1480 r. vadium dla dochowania między nimi pokoju (G.10 k.49v). Od synów zmarłego Jana Wilamowskiego dostał 1482 r. zobowiązanie rezygnowania sobie prawa do siedmiu łanów we wsi M. Siernicze (G.11 k.106) i t. r. brał w zastaw za 7 grz. dwa łany puste we wsi Zbyrzyno w p. gnieźn. od Andrzeja Zbyrzyńskiego (G.11 k.97v). Marcin wzywał w r. 1476 brata swego Bogusława do zrezygnowania sobie części w Budzisławiu (G.21 k.24v). Od Beaty, żony Wojciecha Sokolnickiego, kupił w r. 1487 za 200 grz. część w Zbyrzynie w p. gnieźn. (P.1387 k.83v). T. r. od Mikołaja, Piotra, Stanisława, Piotra(!) i Wawrzyńca, braci rodzonych z Słowikowa, kupił za 100 grz. część w Zbyrzynie, odziedziczoną przez nich prawem bliższości po Andrzeju Zbyrzyńskim (ib. k.85v; G.13 k.43v, 44). Od siostry Beaty, wdowy po Janie z Łabiszyna, kupił t. r. oprawę daną jej przez męża ma wsi Wola w p. gnieźń., a wynoszacą 100 grz. posagu jej (P.1387 k.83). On i jego siostra Beata dostali t. r. od Katarzyny, żony Jana Słupskiego zobowiązanie rezygnowania im połowy wsi Kołodziejewa i Sedowa, spadłych po śmierci Jana Rogali z Kołodziejewa, wuja tego rodzeństwa (G.13 k.35), a ze swej strony zobowiązali się rezygnować Słupskiej trzecie części w Sedowie, Kołodziejewie, w połowie miasta Wyrzyska i wsi Osiek w p. nakiel. (ib. k.35v). Miał przysądzone sobie miasto Wyrzysk i wieś Osiek, ale wzbronił mu intromisji do tych dóbr w r. 1488 Słupski (N.146 s.39). Wraz z siostrą Beatą nabył 1489 r. wyderkafem od Wojciecha Grzybowskiego za 40 grz. cztery łany roli w Zbyrzynie (G.13 k.169). Wspólnie z siostrą Beatą Łabiską występował w r. 1490 przeciwko Słupskiemu o wygnanie ich obojga z części dziedzicznych w Wyrzysku (N.146 s.49, 62). Od Stanisława Kruchowskeigo nabył w r. 1491 za 10 grz. połowę młyna wodnego należacego do Kruchowa (P.1387 k.140). W roku nastepnym 1492 umarł, a Barbara połowę Siernicza rezygnowała wieczyście Swiętosławowi Grzymale Siernickim (ib. k.177v; G.15 k.151v). Wraz ze swym niedzielnym synem Adamem wyderkowała w r. 1500 cztery półłanki w Sierniczu za 30 zł. Janowi Napruszewskiemu (G.18 s.217). Żyła jeszcze w 1502 r. (P.859 k.298v). Nie żyła już w r. 1513 (G.25 k.406). Córki Marcina i Siernickiej, Zofia i Jadwiga, niezamężne w r. 1494 (G.23 k.10). Z nich Zofia, w l. 1504-14 1-o v. żona Zygmunta Sosnkowskeigo, 2-o v. w l. 1526-44 była za Stanisławem Oborskim, Jadwiga, w l. 1500-17 żona Michała Suszewskiego. Synowie: Aleksay i Feliks, o którym niżej, oraz Adam, wstępujący w l. 1493-1500 (G.22 l.225v; 24 k.39), zapewne już nie żyjący w r. 1502 (G.24 k.192v).
1. Aleksy, syn Marcina i Siernickiej, występował w r. 1493 (G.22 k.225v). Współdziedzic w Budzisławiu (P.862 k.5v), wspólnie z bratem Feliksem połowę wsi Siernicze sprzedali w r. 1504 za 400 zł. w. Zygmuntowi Sosnkowskiemu (ib. k.6). T. r. od brata Feliksa nabył części w Wielkom i Mniejszym Budzisławiu oraz Mniejszym Sierniczu, zaś sprzedał temu bratu część z Zbyrzynie i dopłacił 700 zł. w. (ib. k.21v; P.1390 s.17, 18), ale w r. 1506 nazwany jeszcze niedzielnym w Budzisławiu obok brata Feliksa (G.19 k.220). Części ojczyste w Zbyrzynie sprzedał sposobem wyderkafu w r. 1511 za 20 grz. Mikołajowi Mielżyńskiemu (G.25 k.188v). Żył zapewne i w r. 1519 (P.1392 k.305v).
2. Feliks (Szczęsny), syn Marcina i Siernickiej, asystował w r. 1492 przy transmisji swej matki (P.1387 k.177v). Wraz z braćmi i ciotką Beatą dostał 1494 r. od Stanisława, Wojciecha i Jana, braci z Brzoskorzystwi zobowiązanie rezygnowania im Dąbrowy w p. kcyń. (Kc.8 k.62). Wspólnie z bratem Aleksym i z siostrami kwitował 1494 r. dziedziców Brzyskorzystwi i tenutariuszów Kcyni z dwóch połów wsi Sędowa, nabytych od zmarłej już Ofki i z połowy wsi Kołodziejewa (G.23 k.10). Wraz z bratem niedzielnym Adamem zobowiązał sie 1498 r. wyderkować cztery łany osiadłe w M. Sirniczu za 40 zł. w. Janowi Napruszewskiemu zw. "Podleśny" (G.17 k.67v). Dziedzic w Budzisławiu Mniejszym 1499 r. wspólnie z bratem Aleksym (G.24 k.39, 192v). T. r. mąż Jadwigi Sobockiej, córki Stanisława i Barbary, żony teraz 2-o v. Marcina Przyjemskiego (Py.169 k.147v), oprawił jej posag 100 zł. w. na połowie części jakie mu miały przypaść z działu z braćmi Adamem i Aleksym z Budziłowie, Sierniczu M. i W. oraz Zbyrzynie w p. gnieźn., jak również na sumie lokowanej na wsi Dąbrowie (P.1389 k.60v). T. r. wraz z ciotką Beatą i bracmi dostał od Andrzeja Słupskiego zobowiązanie rezygnacji wyderkafowej części w Dąbrowie za 350 zł. (Kc.8 k.3v). Wspólnie z bratem Adamem zastawił 1500 r. połowę Dąbrowy za 100 zł. w. Michałowi Suszewskiemu i poręczył za brata Aleksandra, że zrobi to samo (G.18 s.239, 241). Cztery łany w Sierniczu M. zastawione za 40 zł. Janowi Napruszewskiemu, wykupił 1501 r. (ib. s.343). Odziedziczoną po ciotce Beacie Łabiskiej część w Dąbrowie w p. kcyń. wspólnie z bratem Aleksym sprzedali w r. 1502 za 100 zł. w. Michałowi Suszewskiemu, ich szwagrowi (G.24 k.192v). W imieniu matki Barbary miał 1502 r. sprawę z Wincentym Zdzarowskim o opanowanie dwóch i pół łanów folwarcznych w Sierniczu M. (P.859 k.298v). W r. 1504 Feliks ma przypadłych mu w dziale z bratem Aleksym dobrach, tj. na części w Mniejszym Budzisławiu, na scedowanych mu częściach Mniejszego Siernicza, i na części folwarku w Budzisławiu oprawił 100 zł. posagu żonie Jadwidze (P.1390 s.8). Bratu Aleksemu sprzedał t. r. części w Wielkim i Mniejszym Budzisławiu oraz w Mniejszym Sierniczu, a dostał wzamian za nie część w Zbyrzynie i dopłatę 700 zł. w. (ib. s.17, 18). Częścią w Zbyrzynie władał przez lat dwadzieścia (G.263 k.30v). Jadwiga żyła jeszcze w r. 1505 (G.25 k.390). Wspólnie z bratem Aleksym Feliks był dziedzicem w Budzisławiu i w r. 1510 (G.19 k.177). Był burgrabią ziemskim konińskim 1513 r. (I. Kon.1 k.408). Od Zygmunta Sosnkowskiego kupił w r. 1514 za 400 zł. połowę wsi Wielkie Siernicze, zaś połowę tej wsi dał swj siostrze, żonie tegoż Zygmunta, jako jej wydział dóbr po rodzicach (G.335a k.24v, 25). Żył jeszcze w r. 1516 (I. Kon.1 k.459), już nie żył 1517 r. (G.28 k.96v). Dąbrowę w p. kcyń. wspólnie z bratem Aleksym sprzedali Janowi Kcyńskiemu ze Słup (P.1392 k.305v). Córki Feliksa: Dorota, wspomniana w r. 1513 (G.25 k.336v), Barbara, występujaca w r. 1537 (G.31 k.164). Synowie: Jakub, Wojciech, Zawisza cz. Zacheusz.
1) Jakub, syn Feliksa i Sobockiej, w r. 1517 małoletni i obok braci swych niedzielny współdziedzic w Budzisławiu (G.28 k.96, 96v). Wspólnie z bratem Wojciechem dziedzic w Zbyrzynie 1535 r. (G.262 k.181). Piotrowi B. sprzedał sposobem wyderkafu t. r. za 30 grz. trzy łany w Mniejszym Budzisławiu (ib. k.224; 335a k.196v). Jeszcze w r. 1537 niedzielny z bratem Wojciechem w tej wsi (G.31 k.164). W r. 1537 żonie swej Agnieszcze Sukowskiej, córce Mikołaja z p. kruszwickiego, oprawił 230 zł. posagu na połowie części w Budzisławiu i Zbyrzynie, należących mu się z działu z braćmi (G.264 k.40v; 335a k.206). Oboje z żoną już nie żyli w r. 1538. Byli bezdzietni (G.31 k.315).
2) Wojciech, syn Feliksa i Sobockiej, małoletni i obok braci swych niedzielny z nimi dziedzic w Budzisławiu, skwitowany wraz z nimi w r. 1517 przez siostrę Suszewską z dóbr po ojcu i matce w Budzisławiu i Zbyrzynie (G.28 k.96). Jeszcze i w r. 1537 niedzielny z bratem Jakubem w Mniejszym Budzisławiu (G.31 k.164). W częściach Zbyrzyna władał z nim wspólnie po śmierci ojca przez lat piętnaście (G.263 k.30v). W r. 1538 po śmierci tego Jakuba i jego żony został skwitowany z 2.000 zł. posagu zmarłej bratowej przez jej brata Mikołaja Sukowskiego (G.31 k.315). Na połowie części w Mniejszym Budzisławiu i Zbyrzynie, należnych mu z działu z bratem Zawiszą, oprawił w r. 1539 posag 200 grz. żonie swej Agnieszcze Noskowskiej, córce Jana zwanego Gałka (P.1394 k.29v; G.32 k.257v). Ta Agnieszka wspólnie ze swą siostrą Anną Konarską w r. 1542 sprzedały części w Noskowie za 200 grz. Zygmuntowi Ulanowskiemu, a Wojciech żonie swej na połowie części w Mniejszym Budzisławiu i Zbyrzyniu oprawił 200 zł. posagu i 100 zł. wyprawy (G.335a k.262v). Wojciech w r. 1564 występował w imieniu własnym i brata Zachariasza jako dziedzic wspólnie z tym bratem w Budzisławiu (nie Kościelnym!) i patron ołtarza w kaplicy Sulimów w katedrze gnieźnieńskiej (G.43 k.330). Od Aleksandra Irzykowskiego kupił w r. 1570 za 4.000 zł. części Woli i Kożuszkowa w p. gnieźn. (P.1398 k.59). W r. 1574 Agnieszka występowała już jako wdowa (G.52 k.185v). Wdową była jeszcze w r. 1576 (G.54 k.104, 254). W r. 1585 była 2-o v. żoną Wojciecha Tupalskiego, sędziego ziemskiego inowrocławskiego (Py.122 k.257). Była ona dziedziczką w Zberkach w p. pyzdr. Syn Wojciecha i jej, Szymon, dziedzic w Mniejszym Budzisławiu, zmarł bezdzietnie, a spadek po nim dostał się jego bratu stryjecznemu Stanisławowi (Py.25 k.526).
Zawisza cz. Zacheusz, syn Feliksa i Sobockiej, małoletni i niedzielny w Budzisławiu Mniejszym z braćmi 1517 r. (G.28 k.96), na połowie części Budzisławia i Zbyrzyna oprawił w r. 1541 posag 265 zł. żonie swej Katarzynie Siemieńskiej, córce Jana (P.1394 k.457v). Prócz części w Budzisławiu i Zbyrzynie miał w r. 1557 wspónie z tą żoną wieś Ruczewo (dziś Rucewo) w p. kruszw. (G.36 k.211v). jeszcze w r. 1588 wspomniany bez słowa "niegdy", więc chyba żyjący (G.63 k.11). Córka jego Jadwiga w r. 1588, krótko po 20/II, wyszła za Jana Szyszkowskiego i żyła z nim jeszcze w r. 1599. Syn Stanisław.
Stanisław, syn Zachariasza i Siemieńskiej, występował w r. 1582 (G.60 k.30), dziedzic w Mniejszym Budzisławiu 1584 r. (I. Kon.21 k.115), spadkobierca części w tej wsi odziedziczonej po bracie stryjecznym Szymonie B. (Py.25 k.526), przyszłemu swemu szwagrowi Szyszkowskiemu zapisał w r. 1588 posag 1.500 zł. za swą siostrą Zofią (G.63 k.11). Był w r. 1600 mężem Petronelli Tupalskiej, wspólnie z którą wydzierżawił wtedy część wsi Dembowiec małżonkom Strzyskim (G.66 k.387). Żył jeszcze w r. 1603 (G.67 k.758), nie żył już w r. 1613 (P.990 k.755v). Owdowiała Petronella żyła jeszcze w r. 1614 (P.992 k.72). Córki ich: Ewa, w l. 1618-40 żona Wojciecha Lubomęskiego, Anna, 1-o v. w r. 1623 żona Jana Obałkowskiego, pisarza ziemskiego brzeskiego kujawskiego, 2-o v. w l. 1625-49 żona Marcjana Lisieckiego. Synowie, Adam i Wojciech. Budzisławski, dziedzic Dembowa i części Budzisławia, płacąc pobór w r. 1591, przyłożył do kwitu pieczęś z herbem Sulima (Wittyg).
(1) Adam, syn Stanisława i Tupalskiej, wraz z bratem Wojciechem zobowiązali się wspólnie w r. 1613 sprzedać za 4.000 zł. Stanisławowi i Wojciechowi braciom Lubomęskim części wsi Przedwojewice i Tupadły w wojew. inowrocławskim (P.990 k.755v). Uzyskane z działu z bratem części w Budzisławiu Adam w r. 1614 sprzedał sposobem wyderkafu za 2.000 zł. Dorocie z Przetockich Wierzbińskiej (P.1409 k.231). Połowę Dębowca zastawił w r. 1615 za 1.600 zł. Jadwidze z Kurskich Zawiszynie (I. Kon.38 k.470). Bezpotomny, nie żył już w r. 1619 (I. Kon.40 s.375; G.134 k.535v).
(2) Wojciech, syn Stanisława i Tupalskiej, występował w r. 1613 (P.990 k.755v). Spadkobierca brata Adama 1619 r. (G.134 k.535v). Dziedzic w Budzisławiu, bezpotomny, nie żył już w r. 1623 (G.76 k.240; P.152 k.446v). Zob. tablicę.
Nie wiem, czy do tej samej rodziny należeli synowie Budka, już nie żyjącego w r. 1450: ks. Jan zw. Słupek, kanonik poznański, Bartosz, Stanisław, Włodek i Krystyn (Krczon), niedzielni dziedzice w Budzisławiu 1448 r. (G.5 k.50). Ks. Jan umarł w r. 1449, miedzy 22/VIII a 1/X (A. Capit. I, nr 375, 1778). Bartoszowi, Stanisławowi, Włodkowi i Krystynowi, dziedzicom z Mniejszego Budzisławia, 1450 r. gotów był uiścić sumę Wojciech z Dobieszewic (G.6 k.112), a oni żądali od niego rezygnowania im połowy Budzisławia (ib. k.148v). T. r. bracia ci domagali się uiszczenia sumy od Jana Mchowskiego (ib. k.156). Bartłomiej, Stanisław, Władysław(!) i Krczon występowali 1452 r. jako niedzielni (G.7 k.307v). Bartosz niegdy z Budzisławia 1465 r. (G.20 k.100). Jak widzieliśmy, bracia ci w r. 1450 nazwani dziedzicami w Mniejszym Budzisławiu, kiedy jednak w r. 1448 doszło do arbitrażu miedzy Januszem, notorycznym dziedzicem z Mniejszego Budzisławia, a nimi, nazwani dziedzicami "de alia Budzisław" (G.6 k.3). Może więc to dziedzice z Budzisławia Wielkiego cz. Kościelnego.
Budzisławscy z Budzisławia Kościelnego cz. Wielkiego w p. gnieźn. Niektórzy spośród nich byli h. Szreniawa, nie wiem jednak czy wszyscy dziedzice owej wsi używali tego godła i stanowili jedną rodzinę.
Bracia rodzeni: ks. Jan, scholastyk włocławski, Wojciech i Andrzej, niedzielni dziedzice w Budzisławiu, połowę Sokolnik w p. gnieźn. sprzedali w r. 1447 Andrzejowi i Maciejowi, dziedzicom w Popowie swoim braciom stryjecznym (P.1379 k.187). Ks. Jan, kanonik włocławski, oraz pozostali dwaj bracia, niedzielni dziedzice w Budzisławiu, wymienili w r. 1464 połowę Budzisławia z Janem, dzierżawcą Powidza na siódmą część wsi Dębny w p. kon. (P.1384 k.202). Ową siódmą część Dębów sprzedali bracia w r. 1467 za 50 grz. Janowi z Russocic (P.1383 k.284v). Spośród tych braci, kanonik Jan żył jeszcze w r. 1478 (A.
@tablica
Capit, I, nr 1238). Wojciech w r. 1447 oprawił na Budzisławiu posag 200 grz. żonie swej Katarzynie (P.1379 k.187). Żył jeszcze w r. 1467 (P.1383 k.284v). Nie wiem, czy to ten sam Wojciech "Voczuda" (?) z Budzisławia, syn Piotra, miał 1448 r. termin z Janem z Gurowa (G.6 k.16v). Andrzej, trzeci spośród braci, dostał w r. 1463 zapis 15 grz. długu na Zbyrzynie od Anny, wdowy po Jakubie Chabielińskim (G.20 k.24). Żył jeszcze w r. 1467 (P.1383 k.284). Może to on był tym Andrzejem Zbyrzyńskim, który już nie żył w r. 1487, kiedy to po nim część w Zbyrzynie przypadła prawem bliższości braciom z Słowikowa? (P.1387 k.85v).
Wojciech "Schyendel" z Budzisławia pozwany przez Janusza B. w r. 1452 (A. Capit. II, nr.492). Katarzyna, wdowa po Wojciechu Schandel z Kościelnego Budzisławia, a matka Bartosza Schandel z tegoż Budzisławia, miała w r. 1478 sprawę z Wojciechem Grzybowskim (G.10 k.28v). Siostra rodzona Bartłomieja Schandel, Elżbieta, żona Jana Baranowskiego, intromitowana 1490 r. do Budzisławia (G.15 k.61). Barłomiej "Schandel", czasem "Sindel" B. wskutek ugody skwitowany 1486 r. przez Wojciecha Grzybowskiego z 5 grz. i jednego wiardunku za głowę zabitego przez siebie Macieja Grzybowskiego, brata tego Wojciecha (G.12 k.154; 13 k.20v, 51). Mąż Barbary Ossowskiej, otrzymał 1488 r. od jej braci ks. Andrzeja, plebana w Niankowie i Mikołaja, dziedziców w Ossowcu, zapis 60 grz. posagu (G.13 k.128v). Pisany z Kościelnego cz. Wielkiego Budzisławia 1491 r. (G.22 k.164v). T. r. pozywany przez Marcina B. (ib. k.171v). T. r. bory w połowie Kościelnego Budzisławia sprzedał sposobem wyderkafu za 80 zł. Marcinowi B. (P.1387 k.140). Na połowie części w tej wsi oprawił t. r. posag 60 grz. żonie swej Barbarze Ossowskiej, córce Mikołaja (ib. k.140), a 1494 r. skwitował Mikołaja z Ossowca Ossowskiego z 60 grz. posagu (G.16 k.76). Barbara t. r. część w sprzedała za 40 grz. swemu siostrzeńcowi Pawłowi Ossowskiemu (P.1387 k.140v). Córki Bartłomieja: Jadwiga, żona Andrzeja Babińskiego 1521 r., Małgorzata, w r. 1527 żona Jana Buszkowskiego, Katarzyna, w r. 1528 żona Piotra Suszewskiego.
Piotr B. "Szadel", "Sadel", zapewne sym Bartłomieja, dziedzic w Wielkim Budzisławiu 1514 r. (G.25 k.505v), występował w r. 1523 jako wuj Małgorzaty i Anny, córek Rafała Wilczyńskiego (P.1392 k.491v). Żonie swej Katarzynie, córce Mikołaja Noteskiego, na połowie części wsi Kościelny Budzisław oprawił w r. 1529 posag 160 zł. (G.335a k.126). Od Jakuba B. kupił sposobem wyderkafu w r. 1535 za 30 grz. trzy łany w Mniejszym Budziswławiu (G.262 k.224; 335a k.196v). Żył jeszcze w r. 1553, kiedy działał jako krewny Piotra Babińskiego (Py.174 k.276v). Nie żył już w r. 1557 (G.36 k.175v). Synowie, Jan i Stanisław, o których niżej, córka Petronela, żona 1-o v. w r. 1544 Macieja Rękawieckiego, 2-o v. w l. 1550-51 Macieja Kościeskiego.
1. Jan, syn Piotra, nabył w r. 1554 od Piotra Smuszewskiego sposobem wyderkafu za 756 zł. połowę wsi Kotlarowa Górka w p. kcyń. (P.1396 k.22v). Obok brata swego Stanisława, dziedzic w Budzisławiu Kościelnym 1557 r. (G.36 k.175v). Nie żył już w r. 1582 (G.60 k.172, 176). Jego córka Barbara była wówczas żoną Piotra Trzecieskiego z p. pilzneńskiego. T. r. części swe w Budzisławiu Kościelnym zobowiązała się sprzedać za 900 zł. Annie Krzywosądzkiej, wdowie po Stanisławie B. (ib. k.172).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
245246247248[249]250251252253
