Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
26272829[30]31323334
Aberderowiczowie - Bieganowscy
Bartnicki h. Dołęga z Bartnik koło Przasnysza. Paweł Franciszek, podstoli mścisławski 1698 r. (P.256 k.185). Magdalena, żona Ignacego Madalińskiego 1773 r. Franciszek "de stirpe nobili", zmarł w Parzynowie 29 IX 1793 r., licząc ok. 25 lat (LM Parzynów).
Bartochowscy, Bartuchowscy h. Rola, wyszli z Bartochowic p. sier. Wielu spośród tej rodziny jawiło się w księgach sądowych województw poznańskiego i kaliskiego tylko epizodycznie, zachowując podstawową osiadłość w wojew. sieradzkim. Stąd w Wielkopolsce zachodniej liczne oderwane wątki genealogiczne, w jednym tylko wypadku tworzące nieco większą całość.
Bartłomiej z sier. kwitował 1501 Wacława Trzebińskiego z 60 grz. posagu, który wziął był z Bartochowa Marcin Trzebiński żeniąc się z Katarzyną, córką zmarłego Jakuba B-go (I.Kal.5 k.239). Sam był ożeniony z Jadwigą Piątkowską, córką Marcina, która 1503 r. wymieniła swą część w mieście i wsi Kwiatkowo p. kal. z Mikołajem Gardziną z Lubrańca, wojewodą kaliskim, na dwa łany we wsi Chodowo (Py.169 k.264v), a 1505 r. wezwała swego brata Jerzego do zrezygnowania jej części w Kwiatkowie, należących jej po zmarłym Dersławie Kwiatkowskim (I.Kal.6 k.71v). Bartłomiej 1507 r. wymienił z Małgorzatą Wojciechowską Mycielską Bartochowo i wieś król. Glinno, biorąc wzamian Ostrów Psienie p. kal. i 2 zagrodników w Czyrninie oraz dopłatę 20 grz. (ib.k.182v). Na połowie wsi Ostrów Psienie oprawił t. r. 100 grz. posagu tej żonie (P.1390 k.105v). Oboje t. r. nazwani dziedzicami części w Kwiatkowie (ib.k.142v). Ostrów Psienie i 2 zagrodników w Czyrninie sprzedali 1517 r. za 600 grz. Marcinowi Skrzypińskiemu (P.1392 k.129). Od Anny z Naramowskich Wilczkowskiej kupił t. r. za 300 grz. 2 młyny wodne, jeden słodowy z piłą koło bramy ku Tyńcowi pod zamkiem, drugi koło bramy Wrocławskiej z foluszem i 2 zagrodników na przedmieściu Kalisza Tyniec (ib.k.164v). Sprzedał te młyny 1521 r. za 408 grz. Urielowi i ks. Mikołajowi, prepozytowi konwentu w Jeżewie, Wilczyńskim (ib.k.394v, 401v).
Katarzyna, córka Mikołaja, "wójtowa Malonowska" dostała 1522 r. od męża Jana Cienińskiego zwanego Sokolińskim, oprawę posagu. Michał kupił 1535 r. części wsi Szczury i Sijakowo p. kal. od Mikołaja Szczurskiego (P.1393 k.738v). Olbracht żył w pierwszej połowie XVI w. Jego żona Urszula Sulisławska, córka Wojciecha, miala oprawę na Sulisławicach (Z.Kal.I.i R.3 k.90v). Łukasz, nie żyjący 1553 r., miał synow, Jakuba, wtedy też już zmarłego, i Wojciecha, oraz córkę Katarzynę, która 1553 r., jako żona Macieja Bogwiedzkiego, kwitowała brata Wojciecha z dóbr ojczystych i macierzystych w Bartochłowicach i ze spadku po bracie Jakubie (I.Kal.17 s.71).
Piotr, syn Marcina, dostał 1558 r. zapis długu 24 grz. od Stanisława Krajewskiego (Kośc.238 k.118v). Z Bartłomiejem Krzewskim wydzierżawił 1559 r. część w Mierzewie p. kośc. od Popowskich (ib.k.246v). Pierwsza jego żona, Anna Puczołowska, wdowa 1-o v. po Feliksie Gołaskim, zawarła 1560 r. ugodę o Gołaszyn z Pogorellami Gołaskimi (Kośc.239 k.231v). Zapisała ona 1561 r. sumę 30 grz. dwóm córkom z pierwszego męża i 100 grz. dzieciom z drugiego: Wojciechowi, Janowi, Piotrowi, Annie i Katarzynie B-im (P.903 k.319v).Te dzieci 1565 r. występowały przeciwko matce (Kośc.243 k.278). Umarła t. r. lub w następnym, bo 1566 r. Piotr dał zobowiązanie Mikołajowi Gołaskiemu, że stawi do akt swe dzieci zrodzone ze zmarłej Ann, tegoż Mikołaja rodzeństwo przyrodnie, by skwitowało z dóbr macierzystych (Kośc.244 k.159v). Drugą żoną Piotra była Anna Pakosławska, córka Wojciecha, która 1568 r. sprzedała za 1. 100 zł części w Pakosławiu p. kośc. Jerzemu Ponieckiemu (P.1397 k.737v). Oboje żyli 1570 r. (Kośc.346 k.74). Piotr, jako dziedzic tej części w Przespolewie która była dziedziczną zmarłego Jana Przespolewskiego zw. "Pizik" (I.Kal.48 s.722), połowę tej wsi, wolną od oprawy zmarłej już drugiej żony, zastawił 1581 r. za 400 zł trzeciej swej żonie Annie Kuszyńskiej cz. Smuszewskiej, córce Wojciecha (I.Kal.47 s.1146). Od Anny Korytowskiej, wdowy po Janie Przespolewskim Pyziku, wziął zastawem 1584 r. za 60 zł jej dobra oprawne w M. Skarzynku w p. sier. (I.Kal.50 s.1457). Sprzedał 1591 r. Przespolewo Wojciechowi Kotarbskiemu (R.Kal.6 s.374), a w r. 1594 kupił od Adama Waliszewskiego części wsi Chłewo p. kal. (ib.k.865). Umarł między r. 1596 i 1598, kiedy jego trzecia żona występowała już jako wdowa (I.Kal.62 s.694; 63 k.163). Dostała ona 1605 r. zapis długu 100 zł od brata Piotra Smuszewskiego cz. Kuszyńskiego (ib.71 s.786). Nie żyła 1630 r. Wojciech kwitował swego ojca Piotra z 100 zł 1583 r. (ib.49 s.740). Pisany z Przespolewa, w r. 1584 otrzymał zapis długu 21 zł od Jana Przespolewskiego (I.Kal.50 s.775(, a w r. 1596 dostał zapis długu 100 zł od Stanisława Mężyńskiego (ib.63 k.669). W imieniu swoim i brata Andrzeja (urodzonego chyba z Pakosławskiej?), oraz ich macocha Anna Smuszewska w imieniu swoim i syna Jana, ich brata przyrodniego, sprzedali 1598 r. części wsi Chlewo za 4. 000 zł Stanisławowi Tarnowskiemu (R.Kal.7 k.126av). Wdowa Anna żyła jeszcze w 1602 r. (I.Kal.68 s.782). Z córek Piotra z pierwszej żony Katarzyna i Anna, jako nieżamężne, dostały w 1574 r. zapis 100 zł długu od Wawrzyńca Puczołowskiego (P.923 k.210v), potem Anna była 1581 r. żoną Wojciecha Chudkowskiego, zaś Katarzyna w r. 1583 była żoną Walentego Kaczkowskiego z Pośrednich Kaczek. Była jeszcze córka Elżbieta, urodzona ze Smuszewskiej, 1630 r. żona Jana Bacha Zdzienickiego.
Wojciech, może identyczny z powyższym Wojciechem synem Piotra, w latach 1585-88 mąż Zofii Łowęckiej (Łowickiej?), córki Macieja, Wdowy 1-o v. po Wojciechu Siąskim (Siejuskim) zw. Podleśnym (I.Kon.21 k.499v; 23 k.22v; I.Kal.55 s.794). W r. 1588 oprawił posag 650 zł tej żonie (R.Kal.6 s.62). Może ten sam Wojciech dostał 1585 r. zapis 100 tal. długu od Krzysztofa Szatkowskiego (I.Kon.21 k.327). W r. 1601 żona Wojciecha (czy tego?), Agnieszka z Mikulic, dostała zapis 160 zł długu od Mikołaja Mycielskiego (I.Kal.76 s.135). Wojciech, syn Piotra, a więc napewno identyczny z wspomnianym w poprzednim ustępie, miał córkę Annę, która 1605 r. pozostawała pod opieką stryjów Jana, Piotra i Andrzeja B-ich (I.Kon.32 k.234). Może ta sama Anna dostała 1614 r. od męża Stanisława Nieradzkiego oprawę posagu. Zob.tabl.1.
@tablica
Jan z p. sier. zobowiązał się 1574 r. oprawić 2. 100 zł posagu przyszłej żonie Annie Czackiej, córce Piotra z Rogowa (I.Kal.42 s.328). Oboje żyli 1601 r. (ib.67 s.410). Piotr z p. sier. cedował 1592 r. oprawę na Skarzynku M., zastawioną sobie przez zmarłego Wojciecha Piotruszkę Skąpskiego, Jakubowi Skarżyńskiemu cz. Chwalikowskiemu (I.Kon.25 k.132). Oni obaj, Jan i Piotr, mogli być identycznymi z wymienionymi wyżej synami Piotra, imiona te jednak nazbyt częste w tej rodzinie, by można mieć co do tego pewność.
Wacław z Kuczkowa, mąż Anny Noskowskiej, córki Piotra i Małgorzaty Bielejewskiej, która 1589 r. wedle dekretu grodu poznańskiego, zyskała intromisję do Noskowa, wsi dziedzicznej Jakuba Noskowskiego (P.952 k.407). Wacław 1592 r. skwitował się nawzajem z dożywocia (I.Kal.59 s.242). T. r. części Kuczkowa p. kal., kupione od Jana Szyszkowskiego, sprzedał za 1. 100 zł Stanisławowi Drogoszewskiemu (R.Kal.6 s.618). W r. 1600 zapisał 100 zł długu bratu Pawłowi (P.970 k.517v). W r. 1608 nie żył (P.1406 k.231). Wdowa w r. 1612 całe części wsi Noskowo, Golina, Parzynczewo z pustkami Kapalicą i Wlawką dała synowi Stanisławowi (P.1408 k.127v). Żyła jeszcze 1613 r. (Kośc.290 k.296v). Prócz tego syna była jeszcze córka Ann, żona 1-o v. 1614 r. Stanisława Nieradzkiego, 2-o v. Piotra Rogozińskiego 1618r.
Stanisław, syn Wacława i Noskowskiej, części w Parzynczewie i Golinie wyderkował 1610 r. za 1. 000 zł Łukaszowi Bułakowskiemu (P.1407 k.201v). Części w Golinie sprzedał 1612 r. za 700 zł Jerzemu Piaskowskiemu i żonie jego Małgorzacie Spławskiej (P.1408 k.128). Na połowie Noskowa oprawił t. r. posag 3. 000 zł żonie Zofii Chociszewskiej, córce Wawrzyńca (ib.k.129). Zofia części swe w Bobkowicach p. kośc. sprzedała t. r. za 5. 000 zł Janowi Rzeszotarskiemu (ib.k.174). Całe swe części dóbr Noskowo, Parzynczewo z pustkami Kapalica, Wlawka, Godniewy sprzedał 1613 r. za 6. 500 zł Stanisławowi Ziemięckiemu (P.1408 k.403v). Jeden z opiekunów dzieci Mikołaja Parczewskiego 1616 r. (P.996 k.220v), nie żył już 1620 r., kiedy owdowiała Zofia mianowała plenipotentów w imieniu swego nieletniego syna Andrzeja (P.1004 k.44v). Ten Andrzej musiał widocznie umrzeć młodo, bo w r. 1642 mowa o Stanisławie jako o kimś, kto nie pozostawił żyjącego potomstwa. wdowa 1643 r. sprzedała części lasu w Chosiszewicach za 1. 540 zł Melchiorowi Konarzewskiemu (P.1421 k.222). Mężowskie części w Brelewie i Karchowie, po zrzeczeniu się ich przez siostrę Annę Rogozińską, dała 1646 r. swemu bratu przyrodniemu Maciejowi Pijanowskiemu, zarówno jak i własne ojczyste części Chociszewic (P.122 k.629, 630).
Paweł, z p. sieradz., brat powyższego Wacława, w r. 1592 dostał zapis 40 złdługu od Zacheusza Zajączka (I.Kal.59 s.1325) 1597 r. mąż Urszuli Noskowskiej, córki Piotra i Małgorzaty Bielejewskiej, rodzonej siostry Anny Wacławowej B-ej. Urszula 1599 r. sprzedała swą część w Żabikowie p. pyzdr. Janowi Kemblan Chełkowskiemu (P.1403 k.98). Nie wiem, czy to ten sam Paweł był 1584 r. mężem Zofii Starzechowskiej, córki Bartłomieja (I.Kal.50 s.1416). Paweł nie żył 1614 r., kiedy jego syn Stanisław kwitował Jana Kemblan Chełkowskiego z 93 zł na poczet sumy 378 zł zapisanej w grodzie poznańskim Pawłowi i Wacławowi B-im (P.992 k.531v). T. r. Janowski scedował mu zapis dany przez Bartłomieja Bodzewskiego (P.992 k.680). Może więc jego to synem był Stanisław występujący 1617 r. jako syn zmarłego Stanisława, a krewny Elżbiety z Bodzewskich Nochińskiej ? (P.998 k.973). Paweł i Noskowska mieli jeszcze syna Stefana, bezdzietnego, nie żyjącego już w r. 1657, i córki: Zofię, t. r. wdowę po Janie Kwaskowskim, Annę, już nie żyjącą, pannę, i Małgorzatę, też nie żyjącą, żonę Łukasza Jaroszewskiego. Te córki dziedziczyły sumy zapisane na wsiach ojcowskich Sędzicach i Zawadkach w p. sier. (I.Kal.122 s.214).
Tomasz wraz z żoną Katarzyną Cieńską zawarli 1605 r. kontrakt z Janem Borzysławskim (I.Kal.71 s.1083), w r. 1610 mieli odroczenie terminu z Janem Słomkowskim (ib.76 k.328).
W pierwszej połowie XVII w. żyli dwaj bracia, zapewne rodzeni, Uriel i Jan. Uriel nie żył już 1605 r., kiedy wdowa po nim, Barbara Urbańska, wtedy już 2-o v. żona Jana Chwalęckiego cz. Kawieckiego, brała w zastaw od Erazma Bułakowskiego Zawady p. sier. (ib.71 s.1513). Jego syn Jan zawodowo trudniący się prokuracjami trybunalskimi (Okolski pisze o nim: "iurisprudentia claruś", t.II, s.628). Dorobił się na palestrze. kupił 1620 r. od Stanisława Jasińskiego części wsi Brudzewko p. sier. za 2. 500 zł (R.Kal.9 k.358). Nabył 1623 r. od Wojciecha Sulimowskiego za 6. 000 zł wsi Wróblew i pustkę Zawidów p. sier. (ib.k.38), które to dobra przed r. 1641 sprzedał Andrzejowi z Góry Poklateckiemu (P.761 k.391). Kupił 1624 za 17. 000 zł od Jana Wszołowskiego Sulisławice i Gaj p. kal. (ib.k.173), sprzedał zaś t. r. za 10. 000 zł części Brudzewka p. sier. i role w Siennie Andrzejowi Poklateckiemu cz. Gorskiemu (ib.k.252; P.1415 k.125). Od Łukasza Mączyńskiego kupił 1625 r. za 24. 000 zł wsie Sarny, Cienia M. z folw. Niedoń oraz pustkę Dolsko (R.Kal.377) i t. r. sprzedał Sulisławice i pustkę Gaj za 20. 000 zł Stefanowi Domiechowskiemu (ib.k.378v). W r. 1627 lub przed tą datą nabył Gruszczyce i Zaborowo od Agnieszki z Pęcławic 4-o v. Poklateckiej, płacąc jej 13. 000 zł (P.1415 k.979), zaś 1633 r. części w Janowicach koło Błaszek nabył od Jana Kiączyńskiego (ZTP 28b s.2828). Od Mikołaja Kierzyńskiego dostał 1635 r. zobowiązanie sprzedaży za 4. 000 złp części wsi Wojucic dziś Wojcice z wsią Żelisław w ow. sieradzkim (I.Kal.101 s.1566). Dziedzic Wojucic 1636 r. (ib.102 s.608). Dziedzic Żelisławia, kamienicę "Zborowską" w rynku Kalisza sprzedał w r. 1639 za 900 złp Piotrowi Koźmińskiemu podsędkowie ziemskiemu kaliskiemu (I.R.D.Z.Kal.30 k.1v). Kamienicę w rynku Poznania wraz z terenem przy ulicy wiodącej do zamku, nabyte od Zygmunta Zawadzkiego, darował 1642 r. franciszkanom poznańskim (ib.29 s.1618; P.173 k.406). T. r. od Andrzeja Borzysławskiego nabył za 500 część stawu i młyna w Borzysławicach W. i M. p. sier. (P.1420 k.1090v). Dziedzicem Borzysławic nazwany 1652 r. (I.Kal.118 s.694). Dziedzic Błaszek p. sier., poddanych z tej wsi dał 1644 r. Gosławskim (ZTP 29 s. 1944). Dziedzicem Borzysławic nazwany 1652 r. (I.Kal.113 s.1917). Dziedzic w Krzczonowicach p. sier. w latach 1644 i 1652 (I.Kal.110a s. 898; 112 s.869; 118 s.1476). W r. 1651 miał Żelisław p. sier., (ZTP 30 s.642). Od Grochowickich dostał cesję dóbr Lubienia Mała, dziedzicznych Brzechwów. Dominikanom poznańskim zapewnił 1651 r. na swej wsi Błaszki czynsz 8-procentowy od wziętej od nich sumy 3160 zł (P.1063 k.273). Umarł między r. 1653 i 1658 (G.82 k.748; Wsch.56 k.785). Nie mam pewności czy to ten sam Jan był 1626 r. dziedzicem w Łosińcu (ZTP 28a s.1407), a 1628 r. kwitowała go Ewa Bronikowska z 5. 800 zł (P.1020 k.106). Jak również nie jestem pewien, czy to ten sam Jan był w r. 1641 dziedzicem Smarzewa (dziś Smardzew) w p. sier., wsi nabytej od Marcina Potockiego (I.Kal.107a s.171). Żoną Jana, syna Uriela, była 1647 r. Anna Potocka (ZTP 29 s.2674), która w r. 1657, już jako wdowa, wraz z synem Stanisławem mianowała plenipotentów (I.Kal.122 s.703) i miał z nią trzech synów: Jana, Stanisława, o którym niżej, i Franciszka, który pod imieniem Wojciecha wstąpił do dominikanów. Zanim to nastąpiło, był w r. 1633 wraz z ojcem plenipotentem Rościsława Walewskiego i jego żony (I.Kal.99b s.1919). Bakałarz św. teologii, w r. 1647 nabyte od ojca i brata Stanisława prawa do zapisu danego przez Jana Giżyckiego na sumę zastawną 3. 850 zł na wsi Niwiska Giżyckie p. kal., cedował ojcu (P.1056 k.72). Przeor w Poznaniu w latach 1650-81 (Okolski; P.1063 k.273; I.Kal.140 k.204; I.gr.Krak.270 s.1941). Okolski za córkę tegowłaśnie Jana, a siostra przeora Wojciecha i starosty babimojskiego Jana uważał Krystynę, córkę Jana, której w r. 1688 oprawił posag jej pierwszy mąż Jan Lipski, która zaś w latach 1704-13 była 2-o v. żoną Tomasza Łętkowskiego. Jak na siostrę wyżej wspomnianych żyła nieco zbyt późno. Okolski mógł się tu mylić.
1. Jan, syn Jana i Potockiej, ożenił się 1637 r. z Jadwigą Zbijewską, córkę Andrzeja, starosty babimojskiego i Anny Ossowskiej, biorąc za nią 12. 000 zł posagu (Wsch.47 k.536v, 538). Teściowa cedowała mu posesję starostwa babimojskiego, a 1639 r. zapisała obojgu dług 10. 000 zł (P.1040 k.207). Dziedzic Gruszczyc w l. 1636 i 1639 (I.Kal.102 s.908, 105 s.1550). Jan żył jeszcze 27 III 1645 r., kiedy król zezwolił Annie z Ossowskich Zbijewskiej scedować jemu i jego żonie starostwo babimojskie (M.K.190 k.96v). Wdowa wychodząc 2-o v. za Krzysztofa Żegockiego, zawarła z tym drugim mężem kontrakt pod zakładem 50. 000 zł (Kośc.301 k.869, 1105v). Przeniosła na niego swe prawa dożywocie do starostwa babimojskiego.
2. Stanisław, drugi syn Jana i Potockiej, dziedzic Żelisławia, Wojucic, Janowic, Zaborowa, Sarn i częsci Wilczkowic p. sier., ożenił się 1-o v. 1643 r. z Katarzyną Bnińską, córką Stanislawa. Przed ślubem, 11 IX t. r., ojciec Stanisława, Jan, dał zobowiązanie Stanisławowi Bnińskiemu, iż syn na połowie powyższych dóbr oprawi żonie posag 15. 000 zł (P.1048 k.714). W r. 1647 Stanisław był już mężem drugiej żony, Katarzyny Goździkowskiej, która żyła jeszcze 1666 r. (I.Kal.126 s.779). W r. 1655 dziedzic Krzczonowic (I.Kal.121 s.524). Od braci Stanisława i Stefana Jadamczewskich nabył części we wsi Błaszki, co w r. 1657 aprobował ich brat Andrzej Jadamczewski (I.Kal.122 s.102). Borzysławice i Błaszki wydzierżawił 1661 r. Chryzostomowi Wolińskiemu (ib.125 s.431). W r. 1668 kupił za 2. 000 zł od Wojciecha Siekiela Zdzienickiego części Zdzienic p. kal.(R.Kal.2 k.96v)., a odprzedał mu je 1670 r. za tęż sumę (ib.15 k.90). Dwór w Kaliszu przy ulicy Rybaki dał 1673 altaryście kolegiaty Najśw. Marii Panny w Kaliszu (I.Kal.133 s.133 s.135). Nie żył 1677 r. Synowie jego: Jan, prepozyt opactwa koronowskiego, Stefan podprzeor tamże, Franciszek i Sta nisław, występowali 1689 r. jako dziedzice dóbr: Borzysławice, Błaszki, Krzczonowice, Janowice, Zaborów i Sarny (Rel.Bydg. z r. 1689 k.419). Prócz wymienionych Stanisław miał z Goździkowskiej jeszcze syna Stanisława Władysława. W r. 1691 w jego imieniu zeznawał brat Stanisław (I.Kal.149 s.54). O tym ostatnim, wspominanym już nieco wcześniej 1690 r. (ib.146 s.443) nie umiem powiedzieć nic więcej, nie wiem bowiem z którym spośród kilku współczesnych tego imienia możnaby go zidentyfikować. Nie wiem też nic więcej o cystersie Janie. Stefan, cysters koronowski, roborował 1681 r. skrypt bratu Stanisławowi Władysławowi (ib.140 k.196v). Jan, opat przemęcki i sekretarz król., wydzierżawił 1704 r. bratu Franciszkowi wieś Przysiekę Niemiecką p. kośc. (Kośc.309 s.130; Wsch.77 V k.43v). Umarł 20 VI 1708 r. (Bledzew, 185).
1) Franciszek, syn Stanisława i Goździkowskiej, dziedzic Błaszek, Borzysławic, Krzczonowic, te dwie ostatnie wsie zastawił 1690 r. za 16. 000 zł Reginie Annie Rosnowskiej, wdowie po Stanisławie B-im i 2-o v. po Aleksandrze Łąckim, kasztelanie krzywińskim (I.Kal.146 s.325, 443; 154 s.599). Bratanicy swej Katarzynie, córce Stanisława Władysława, zapisał w r. 1704 sumę 3. 000 zł (ib.154 s.182). Może ten sam Franciszek był 1713 r. posesorem Marszewa p. kal. (ib.159 s.205). Żył jeszcze w r. 1719, kiedy nie żyła już żona jego, Zofia Korzbok Zawadzka, córka Władysława (I.Kal.160 k.531). Nie żył w r. 1725. Ich córka Joanna, dziedziczka częsci Błaszek, piotruszyc i Borzysławic, w latach 1719-29 żona Stanisława Lipskiego. Synem Franciszka i Zawadzkiej był Władysław, który 1725 r. wraz ze swym szwagrem Lipskim kupił za 5. 000 zł od Zofii z Drzewieckich Witowskiej i jej syna Macieja Gliszczyńskiego część Pieruszyc p. kal. (I.Kal.161 s.181). Skarbnik sieradzki od 1734 r., był łowczym sieradzkim 1735 r. (Boniecki), a kasztelanię wieluńską dostał 14 V 1760 r. Kandydat do kasztelanii sieradzkiej 1776 r., umarł przed 4 VII 1780 r. (tak Błeszczyński, Uruski kładzie datę śmierci na 1779 r.). Miał być dziedzicem Bronczyna. Jego syn Wojciech, łowczy wieluński 1772 r., podstoli 1777 r., podczaszy 1780 r., dostał 1792 r. order św. Stanisława (Boniecki). W r. 1791 25 VIII trzymał do chrztu córkę Ignacego Szembeka, cześnika ostrzeszowskiego, i Kunegundy Walewskiej (LB Siemianice). Wedle Uruskiego ów Wojciech miał mieć za żonę Augustę Walewską i być ojcem Kazimierza i Stanisława, dziedziców dóbr Skomlin p. wiel., wylegitymowanych ze szlachectwa w Król. Polskim 1838 r.
2) Stanisław Władysław, syn Stanisława i Goździkowskiej, dziedzic Żelisławia 1677 r. (I.Kal.138 s.1339). Swe dziedziczne Błaszki i Borzysławice wydzierżawił 1680 r. na trzy lata Franciszkowi Kilanowi Cieszanowskiemu za 750 zł (ib.140 s.50). T. r. na Żelisławiu i części Błaszek zobowiązał się oprawić 4. 600 zł żonie Ewie Krystynie Walknowskiej, córce Mikołaja i Petronelli Strzałkowskiej, którą zaślubił 18 II 1675 r. (LC Starygród; I. Kal.140 k.125v, 126). W r. 1682 oprawił jej jeszcze 1. 000 zł (ib.k.526v). W r. 1685 prócz Błaszek i Żelisławia wymieniony ponadto jako dziedzic Krzczonowic (ib.143 s.163). W r. 1687 oprawił swej żonie, Annie Błociszewskiej, córce Macieja i Barbary Grodzickiej, wdowie 1-o v. po Janie Kowalskim, sumę 9. 000 zł z określonego na 15. 000 zł jej posagu (Kośc.306 k.459v). W r. następnym oprawił jej całą sumę posagową na połowie Błaszek i Żelisławia (I.Kal.146 k.146; R.Kal.2 k.506). Żył jeszcze 1695 r. (I.Kal.152 s.155). W r. 1696 owdowiała Anna z Błociszewskich działała w imieniu własnym i swych nieletnich dzieci: Andrzeja, Józefa i Konstancji (ib.152 s.179). W r. 1698 wraz ze swą siostrą Rosenową nabyła od matki za 16. 000 zł Sulejewo p. kośc. (P.1134 III k.98), a swoją część w tejże wsi odsprzedała 1717 r. za 6. 000 zł tejże siostrze (P.1154 k.30). Umarła 2 I 1731 r. i pochowana w Osiecznej (LM Górka Duchowna). Stanisław miał z Walknowskiej córkę Katarzynę, wspomnianą 1700 r. (I.Kal.154 s.182) i syna Kazimierza. Z Błociszewskiej byli synowie: Andrzej (?), Józef, Aleksander i córka Konstancja, w latach 1711-24 żona Krzysztofa Starzeńskiego (P.1196 II k.127v;1270 k.24; 1292 k.144; Kośc.314 s.215; 329 k.27). W zapisie z r. 1696, przytoczonym wyżej, wymieniony jako jeden z synów Anny z Błociszewskich, Andrzej, o którym potem nic zgoła nie słyszymy, pominięty zaś Aleksander, w latach późniejszych wymieniany stale jako jej syn. Czy to nie pomyłka co do imion i czy Andrzej wogóle istniał? Kazimierz był zapewne identyczny z Kazimierzem nie żyjącym w r. 1731, ożenionym 1720 r. z Konstancją Mycielską, córką Władysława, sędziego ziemskiego sieradzkiego, wdową w r. 1731, nie żyjącą już 1752 r. (Kośc.317 s.243; ZTP 40 s.790) i którego córka Ewa była 1741 r. żoną, a 1702 r. wdową po Andrzeju Kotarbskim, zaś syn Józef, wspomniany w latach 1722-56 (ZTP 41 k.21; I.Kal.196/98 k.65, Rel.Kal.117 s.989) Może identyczny z nim Józef, dziedzic połowy Kaweczyna i Dzierbotki p. sier., po którym wdowa, Kunegunda Grabska, córka Wawrzyńca, skarbnika łęczyckiego, i Teresy Łętkowskiej, występowała w latach 1764-69 (ib.204/5 k.133v; 209/13 k.68v).
Aleksander, syn Stanisława Władysława i Błociszewskiej, jako nabywca praw od swej babki, Barbary z Grodzickich Błociszewskiej, skwitował 1717 r. Radomickiego, kasztelana poznańskiego, z 1. 000 zł z sumy 7. 000 zł zapisanej babce (P.1151 k.182). Zobowiązał się 1723 r. oprawić 2. 000 zł żonie Zofii Poklateckiej, córce Konstantego i Anny Swinarskiej (P.1191 k.287). W latach 1724-26 był posesorem Niegolewa (ZTP 45 k.395). Nie żył 1747 r. Jego synowie z Poklateckiej: Ignacy, Stanisław i Maciej, o których niżej, Tomasz Franciszek, ur. w Niegolewie, ochrzczony 18 XII 1726 r. (LB Buk). Córki: Helena w latach 1747-76 żona Andrzeja Watty Kosickiego, Anna, niezamężna w latach 1748-84 (P.1352 k.202; 1361 k.416v), Justyna, ur. w Niegolewie, ochrzczona 6 VI 1724 r. (LB Buk), niezamężna, żyła jeszcze 1784 r. (P.1361 k.416v). Ignacy występował 1748 r. w imieniu własnym i rodzeństwa (P.1292 k.141v). Bezdzietny, nie żył 1784 r. (P.1361 k.416v). Stanisław, pułkownik wojsk kor. 1748 r., bezdzietny, nie żył 1769 r. (Wsch.94 k.201v). Ks. Maciej, jezuita, audytor kolegium krakowskiego 1748 r. (P.1292 k.141v), w r. 1784 jako plenipotent siostrzeńca Kosickiego, kwitował Błociszewskiego z zapisu danego 1748 r. bratu ks. Macieja, Ignacemu (P.1361 k.416v). Umarł 1789 r. i pochowany 8 X u Reformatorów w Poznaniu.
Jan, zapewne brat rodzony wspomnianego już Uriela, dziedzic Sędzic, Mikołajewic, Tomisławic p. sier., żyjący 1620 r. (P.1004 k.221), może identyczny z Janem z Sędzic, który występował już w r. 1577, procesując o dług Marcina Pierskiego (P.929 k.163). Nie żyjący już 1633 r., miał syna Jana, piszącego się z Sędzic. Jan ojciec i Jan syn byli 1602 r. współopiekunami dzieci Mikołaja Noskowskiego i Anny z Borzysławskich (I.Kal.68 s.1506). Jan 1611 r. spisał dóżywocie z żoną Katarzyną Borkówną, wdową 1-o v. po Janie Dziembowskim (P.1407 k.412v). Nabył 1617 r. za 1. 000 zł części Kosieczyny od Konrada Troszki (P.1410 k.485v). Otrzymał od króla 3 VII 1619 r. konsens na wykup sołectwa we wsi Podmokle w starostwie babimojskim (M.K.163 k.212v). Prawo do posiadania owego sołectwa 8 III 1621 r. król rozciągnął i na żonę Jana B-go (ib.165 k.224; Kośc.128 k.137, 137v). Chyba ten sam Jan występował 1619 r. jako dziedzic Kręska w p. kośc. (ib.127 k.769v). Katarzyna zezwoliła 1623 r. mężowi na zastawienie Sędzic za 9. 500 zł Andrzejowi Wierzbowskiemu (Kośc.292 k.153v). W r. 1624 Jan był sekretarzem król. (P.152 k.1205v). Żeniąc się 1627 r. powtórnie z Zofią Zbijewską, córką Andrzeja, starosty babimojskiego, oprawił jej na połowie Sędzic posag 12. 000 zł (Wsch.206 k.223). Rodzoną siostrą tej Zofii była Jadwiga, żona Jana B-go, stryjecznego bratanka tego Jana. Stąd gmatwanina genealogiczna, z ktorej nie wybrnął Boniecki (a i ja nie jestem tak bardzo pewien swego). Jan mianował 1626 i 1628 r. plenipotentem swego stryjecznego brata Jana B-go z Brudzewka (Kośc.294 k.15v; Wsch.41 k.69v). Dworzanin król. 1628 r. (P.1020 k.499). Części w Kosiczynie, kupione od Konrada Troszki, sprzedał 1629 r. za 1. 000 zł jego żonie Barbarze Nejmanowej (P.1416 k.623v). Od Anny z Ujazdu Miękiskiej nabył 1633 r. za 10. 000 zł Tuchorzę, Maciejewo i młyn Borujkę (P.1417 k.883). W r. 1636 od brata stryj. Jana nabył zapis 1. 200 zł (I.Kal.102 s.908). Chyba ten sam Jan (nazwany synem zmarłego Jana) nie żył już w r. 1639, kiedy występowała wdowa po nim (a więc chyba trzecia jego żona) Zofia Potocka, która była 1-o v. za Piotrem Tarnowskim, a teraz 3-o v. za Janem Dobrzyckim (I.Kal.105 s.1297; R.Kal.13 k.17v). Żyła jeszcze 1647 r. (I.Kal.113 s.202). W 1647 r. występowali synowie Jana i Zbijewskiej, Jan i Wojciech (Kośc.301 k.1105v), dziedzice Sędzic i Tomisławic. W r. 1650 jako dziedzice tych dóbr występowali czterej synowie Jana: Jan, Wojciech, Piotr i Andrzej (I.Kal.143 s.279; I.gr.Krak.270 s.1941). Z nich Jan, dziedzic Tomisławic, żył 1677 r. (I.Kal.138 s.880). Wojciech w r. 1649 kwitował stryja Jana, syna Uriela, z 400 zł, jako z połowy sumy 800 zł, zapisanej z Wojciechem, synem zmarłego Jana, który 1651 r. oprawił posag 2. 000 zł żonie Katarzynie Paplińskiej i spisał z nią dożywocie (P.1063 k.91v; 1860 k.29v). Może za tego samego Wojciecha ze wsi Lubienia Mała płacił w r. 1652 w obozie beresteckim 18 zł podwójnego podymnego z 9 dymów Stanisława Kołomeckiego (Rel.Kal.31a k.262V, 264v). Piotr w r. 1651 zapisał dług 150 zł stryjowi Janowi, synowi Uriela (ZTP 30 s.763a). Dziedzic Sędzic, zastawił tę wieś za 6. 000 zł małzonkom Rzepeckim, a w r. 1661 powiększył zapis zastawny o 1. 000 zł (I.Kal.125 s.794).
Andrzej, najmłodszy syn Jana, w r. 1654 dostał zapis 1. 400 zł od Szołdrskiego, cześnika kaliskiego (I.Kal.120 s.1454). Chyba identyczny z Andrzejem, który t. r. oprawił posag 6. 000 zł żonie Krystynie Gułtowskiej, córce Jana, wdowie po Hieronimie Zakrzewskim (P.1067 k.321; Kośc.306 k.158). Wyszła ona 3-o v. za Stefana Busińskiego, 4-o v. za Dobrogosta Belędzkiego, sędziego ziemskiego poznańskiego, i jako wdowa po czterech mężach żyła jeszcze 1703 r. (I.Kal.154 s.57). Andrzej nie żył 1659 r., kiedy występowała jego wdowa (P.1071 k.39v), a w r. 1682 jego syn Franciszek i córka Zofia, niezamężna, kwitowali Andrzeja Szołdrskiego (Kośc.306 k.165v). Niewątpliwie ten sam Franciszek, ożeniwszy się z Katarzyną Bielicką, wdową po Adamie Sieroszewskim, wydzierżawił wraz z nią 1685 r. Sieroszewice na 3 lata od małżonków Doruchowskich (P.143 s.162). Katarzyna żyła jeszcze 1690 r. (P.146 s.371). Oboje nie żyli 1704 r., kiedy ich syn Jakub, sprzedawszy Mikołajewice Tomaszowi Łętowskiemu, skwitował go wraz ze swą siostrą Barbarą (I.Kal.178/80 s.142; 157 s.148, 190). W r. 1727 Jakub dostał zapis 8. 000 zł od Floriana Malczewskiego (I.Kon.76 k.216v). W r. 1729 brat i siostra zrzekli się spadku po matce na rzecz przyrodniego brata Wojciecha Sieroszewskiego (I.Kal.167 s.302). Była jeszcze druga córka Franciszka i Bielickiej, Teodora, żona 1-o v. Jana Koszkowskiego, 2-o v. w latach 1729-42 Jana Żabickiego. zob.tabl.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
26272829[30]31323334
