Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
467468469470[471]472473474475
Małachowscy - Miaskowscy
@tablica
Markowscy h. Szeliga, z Markowic w p. inowrocł. Jak się zdaje, wymienieni niżej nie stanowili jednego pnia genealogicznego, a łączył ich tylko obok nazwiska wspólny herb, niekiedy przyjęty chyba dość późno. Niektórzy z nich mogli być potomkami Grzymalitów, a zdarzały się, jak to zobaczymy niżej, że jeden z M-ch pieczętował się Jastrzębcem, zaś jego notoryczny wnuk Szeligą.
Mikołaj M., zmarły może po r. 1474, napewno przed 1483 r. (Py. 167 k. 11v; G. 11 k. 98). Z żony Anny, corki Otty z Góry, nie żyjącej już 1468 r. (P. 14 k. 148; G. 8 k. 61), miał synów: Jana, Mikołaja, Jakuba oraz córki, Annę i Barbarę, wszystkich występujących 1469 r. (G. 8 k. 61). Ci trzej bracia w r. 1475 lub przed tą datą sprzedali wyderkafem za 100 grz. pewne łany osiadłe w Dabrówce Małej i Kunowie p. gnieźn. Małgorzacie, żonie Jana Grabienickiego (Py. 167 k. 11v). Z nich:
1. Jan M., z Markowic, syn Mikołaja i Anny z Góry, wraz ze swymi niedzielnymi braćmi, Mikołajem i Jakubem, dziedzic w Markowicach, a wraz z tymi braćmi i niedzielną ich rodzoną ciotką, panną Barbarą, w Górze, całą wieś Gola p. pyzdr. i części w Kunowie p. gnieźn., dokonując działów, dali 1476 r. Marcinowi, Janowi, Wojciechowi i Mikołajowi z Góry (P. 1386 k. 42v). Jan z braćmi od tych braci z Góry, synów Teodoryka, domagał się 1477 r. uiszczenia się z pewnych sum (G. 10 k. 4, 4v) i t.r. zobowiązał się stawić swych niedzielnych braci, aby braci z Góry skwitować z 30 grz. (ib. k. 6v). Jego i braci jego wzywał 1478 r. do uiszczenia 20 grz. Jan Grabieniecki Smolka (G. 11 k. 4), od którego żony Małgorzaty nabyli za 70 grz. dobra Dąbrówkę, Kunowo i Górę. Z tej sumy wypłacanej ratami Annie, córce Jana Grabienieckiego, uiścili się dopiero w r. 1484 (ib. k. 4, 11, 98, 98v, 12 k. 28, 66v). Jan i bracia, jako współdziedzice niedzielni Piotrowic i Wielkiego Półwieska w p. kon. uczestniczyli 1492 r. w sprzedazy tych dóbr za 1.000 grz. Filipowi Pątnowskiemu (P. 1387 k. 178v). Należeli też do współspadkobierców Tomasza Ostrowąskiego i odziedziczone po nim części w Ostrowąsie i Świętej z lasem zwanym Czarny Bor w p. gnieźn. sprzedali wespół ze swymi ciotecznymi bracmi, Jenm Jarunowskim i Wojciechem Rożniatowskim, 1494 r. Janowi Wiśniewskiemu (P. 1383 k. 25).
2. Mikołaj M., syn Mikołaja i Anny z Góry, pisał się najczęściej M-im z Dabrowki, wspomniany 1468 r. (Py. 14 k. 148). Otrzymał 1469 r. zapis długu 45 grz. od swej ciotki panny Barbary, córki Otty z Góry (G. 8 k. 82v). Obok brata Jana, dziedzic w Markowicach i Dąbrówce, od swej ciotki panny Barbary z Góry nabył wyderkafem 1486 r. części w Dąbrówce Wielkiej i Małej (G. 22 k. 46v), a 1489 r. dostał od Marcina, Jana, Wojciecha i Mikołaja, Braci z Góry, zobowiązanie zrezygnowania mu wyderkafem części w Obu Dąbrówkach (ib. 18 k. 184, 22 k. 123). Około r.1510 intromitowany do Sędowej p. gnieźn., wsi Wojciecha Kcyńskiego, w przysądzonej sobie sumie (G. 261 k. 8). Żył jeszcze 1515 r., kiedy to w sporze między nim i jego synem Janem oraz ich poddanymi i zagrodnikami z Dąbrówką z jednej strony, a Andrzejem Krotoskim z drugiej, założone zostało vadium (P. 866 k. 269). Nie żył już 1516 r. (ib. k. 308v). Pierwsza jego żona, Dorota, córka Wincentego Kozarzewskiego i Doroty, otrzymała 1491 r. od swej siostry, panny Katarzyny, połowę ojczystej części w Kozarzewie Kościelnym oraz całe Małe Kozarzewo p. kon. (P. 1387 k. 159; G. 22 k. 188). Umarła między r. 1502 a 1511 (Kon. 4 k. 98v; I. R. Kon. 1 k. 391). Druga żona, Elżbieta kwitowała 1513 r. swego rodzonego brata Jakuba Komorowskiego z dóbr rodzicielskich w Komorowie p. gnieźn. (P. 865 k. 290v). Będąc już wdową, pozywała 1516 r. swych pasierbów, Jana i Jakuba, o wygnanie jej z oprawy na domu i folwarku sołeckim w Dąbrówce (p. 866 k. 308v, 426v). Od Wiktora Trąmpczyńskiego nabyła wyderkafem 1524 r. za 20 grz. części w Trąmpczynie i Osinach (I. R. Z. Kon. 6 k. 22), które z kolei 1528 r. za tyleż sprzedała wyderkafem Jakubowi Trąmpczyńskiemu (ib. k. 39v). Od Łukasza Irzykowskiego t.r. nabyła wyderkafem za 20 grz. dwa łany osiadłe w Komorowie (ib. k. 48v). Z pierwszej żony synowie: Jan, Jakub, Wojciech, córka Agnieszka, 1517 r. żona Sędziwoja Radolińskiego. Spośród synów, Wojciech wspomniany 1511 r., a potem o nim głucho. Chyba już nie żył 1516 r.
1) Jan M. (raz nazwany Kozarzewskim, raz Dabrowskim cz. M-im), syn Mikołaja i Kozarzewskiej, obok braci dziedzic w Kozarzewie 1511 r., kiedy to po śmierci matki, ojciec ich w ich imieniu załatwiał sprawę poddanego zbiegłego do Radolina (I. R. Kon. 1 k. 391). W r. 1516 współdziedziczył w Kozarzewie już tylko z bratem Jakubem (P. 866 k. 308v). Obaj z tym bratem pozywali 1516 r. córki zmarłego Wojciecha Kcyńskiego, dziedzica w Sędowie (P. 866 k. 364). Kozarzewo 1517 r. sprzedali wyderkafem szwagrowi Radolińskiemu za 100 zł stanowiących resztę sumy 300 zł posagu siostry ich Agnieszki (P. 1392 k. 108v). T.r. ci bracia M-cy winni byli płacić winę, bo nie stanęli z pozwu macochy o wygnanie jej z oprawy na Dóbrówce (P. 866 k. 426v). Około 1520 r. skwitowali Annę i Katarzynę, córki zmarłego Andrzeja Kcyńskiego, z 26 grz. na Sędowie, bowiem jej ojciec zaspokoił był ich pretensje (G. 259 k. 321v). Jan M., dziedzic w Dabrówce, skwitowany 1521 r. przez Marcina Bieganowskiego z 13 grz. czynszu wyderkafowego rocznego na Dąbrówce (G. 28 k. 37). Ten Jan "Dąbrowski cz. M." trzy osiadłe łany w Dąbrówce 1541 r. sprzedał wyderkafem za 50 zł Janowi Kołudzkiemu (G. 335a k. 239v). Jego żoną była Agnieszka Dąbrowska (to chyba od nazwiska męża), której 1532 r. bratanice mężowskie sprzedały wyderkafem cztery łany osiadłe (w Kozarzewie?) (P. 1393 k. 529v).
2) Jakub M., raz nazwany Kozarzewskim, syn Mikołaja i Kozarzewskiej, wspomniany 1511 r., współdziedzic w Kozarzewie i Dąbrówce (P. 866 k. 426v; G. 259 k. 312), dziedzic w Markowicach (Markowie) 1530 r. (I. R. Gr. Kon. 2 k. 192v), umarł t.r. (ib. k. 207). Jego żoną (drugą?) była Barbara Golińska, córka Rafała i Anny Rusieckiej, za którą w posagu dostał 1528 r. od Macieja Golińskiego, dziedzica w Golinie, zapis 100 zł (ib. k. 154v), zas 1530 r. zobowiązał się oprawić jej 200 zł, a owdowiała teściowa jemu i drugiemu swemu zięciowi, Janowi Drzewieckiemu, puściła wyderkafem swoja oprawę na Golinie (ib. k. 192). Barbara t.r., będąc już wdową, skwitowała szwagra Jana M-go z testamentu męża i z jego zapisów na obu Kozarzewach (ib. k. 207v, 209). Otrzymaną od swej matki część miasta Goliny sprzedała wyderkafem 1652 r. za 100 zł bratu Maciejowi Golińskiemu (I. R. Z. Kon. 6 k. 107v), a 1543 r. od braci Macieja i Jana dostała zobowiązanie dania jej w dożywocie siedliska z zabudowaniami, gdzie rezydowal ich brat Jakub Goliński (I. R. Gr. Kon. 3 k. 361v). Znam tylko trzy córki Jakuba M-go, Dorotę, Lukrecję i Katarzynę, zwane M-imi, potem częściej Kozarzewskimi. Mówi się o nich jako o siostrach z jednego ojca, co zdaje się dowodzić, iż Jakub zanim pojął Barbarę Golińską miał jeszcze inną, pierwszą żonę. W 1530 r. trzy te siostry w asyście stryja Jana M-go tej Barbarze w sumie 17 grz. długu sprzedały wyderkafem dwa osiadłe łany w Kozarzewie (I. R. Gr. Kon. 2 k. 207), a 1532 r., jak to już wiemy, cztery łany sprzedały wyderkafem stryjence Agnieszce. Dorota, już żona Michała Chłapowskiego, swe części w Wielkim i Małym Kozarzewie sprzedała 1539 r. za 800 zł Wojciechowi Irzykowskiemu (P. 1394 k. 246v). Lukrecja wtedy jeszcze żyła (ib.). Katarzyna Kozarzewska cz. M-a, która miała 1539 r. rok 12-y i była z pewnoscia córką barbary Golińskiej, części w Wielkim i Małym Kozarzewie sprzedała wtedy za 600 zł temuż Irzykowskiemu (G. 335a
@tablica
k. 220, 226). Była jeszcze niezamężna 1543 r. (I. R. Gr. Kon. 3 k. 360), a w r. 1548 już będąc żoną Jana Żerońskiego z pow. sieradz., skwitowała rodzonego wuja Jana Golińskiego i jego bratanków z należących do niej 200 zł, które mieli u siebie z tytułu sprawowanej nad nią opieki (ib. k. 100).
3. Jakub M., syn Mikołaja i Anny, wspomniany 1468 r. (Py. 14 k. 148) niedzielny z bracmi 1482 r. (G. 11 k. 98v). Zob. tablicę 1.
Do ewentualnego potomstwa wspomnianego wyżej jana, syna Andrzeja i Kozarzewskiej, zwanego czasem M-im, czasem Dabrowskim, należeć mógł Andrzej, którego potomkowie w ciągu trzech pokoleń pisali się tylko zrzadka M-imi, najczęściej zaś Dąbrowskimi lub Dąbrowskimi z Markowic. W czwartym pokoleniu wrócili zdecydowanie do nazwiska M-i, co może łączyło się z powrotem w ich ręce drogą kupna rodzinnych Markowic. Taki powrót po stuleciu do poniechanej formy nazwiska to wydarzenie prawdziwie rzadkie, którego przyczyn można się tylko domniemywać. Będę o tym jeszcze mówił.
Andrzej Dąbrowski nie żył już 1598 r. (Kc. 123 k. 187v). Był ojcem Macieja z Markowic Dąbrowskiego z Dąbrówki w p. gnieźn., ktory 1584 r. dawał zobowiązanie Wojciechowi Węgierskiemu (N. 161 k. 228). Otrzymał 1590 r. od Kaspra Dobieszewskiego cesję zapisu 2.000 zł i zobowiązanie sprzedania za 1.500 złp części w Dobieszewicach p. gnieźn. (G. 64 k. 31, 31v), nabył zaś od Dobieszewskiego owe części 1593 r. (G. 337 k. 11). kwitował 1598 r. Wojciecha Dembińskiego, starostę orleńskiego (Kc. 123 k. 187v). Nie żył już 1599 r. (ib. k. 480). Uruski w oparciu o wiarygodne źródło (jeszcze do tego wrócę) dawał mu za żonę Dobieszewską. Syn Jan i córka Zofia, w r. 1618 żona Wojciecha Przyłupskiego.
Jan z Markowic Dąbrowski, syn Macieja, w 1600 r. dostał od Dembińskiego, starosty orleńskiego, zobowiązanie względem wyderkafu za sumę 7.000 zł wsi Jeziorki należącej do dobr Wysockich (N. 164 k. 336v). Swe dziedziczne Dobieszewice sprzedal wyderkafem 1610 r. za 2.500 zł Łukaszowi Wilczyńskiemu (G. 337 k. 293v), a 1611 r. tę wieś sprzedał znów wyderkafem na jeden rok za 4.000 zł swej teściowej Dorocie z Czekanowskich, wdowie po Wojciechu Młotkowskim (N. 165 k. 486). Nie żył już 1617 r. (N. 222 k. 161). Ożenił się 1593 r. z Jadwigą Młotkowską, córką Wojciecha i wspomnianej Doroty. Kontrakt małżeński spisano 6 VII, a 1595 r. Jan skwitował teścia z 5.000 złp jej posagu i wyprawy (N. 162 k. 235, 236v). Malżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1602 r. (G. 337 k. 226). Jadwiga 1618 r. nabyła od matki za 8.000 zł część Kościerzyny wraz z cesją jej oprawy na tych dobrach, ale z pozostawieniem jej tej oprawy dożywotnio (N. 171 k. 201, 315v). Wydzierżawiła Kościerzynę małżonkom Żółtowskim 1619 r. (ib. k. 365), a 1621 r. sprzedała tę wieś wyderkafem za 2.000 złp zięciowi Stanisławowi Wielewickiemu (P. 1412 k. 893). Była jedyną spadkobierczynią ojca, kiedy 1624 r. Kościerzynę z częściami pustej Dąbrówki w p. nakiel. sprzedała za 30.000 złp Zygmuntowi raczyńskiemu (N. 223 k. 565). Żyła jeszcze 1628 r. (N. 176 k. 122v), nie żyła już 1645 r. (N. 226 k. 145). Synowie: Maciej, Wojciech, Remigian. Z córek, Elżbieta, w r. 1618 żona Stanisława Wielewickiego, wdowa w latach 1645-1655. Jadwiga, 1-o v. za Andrzejem z Rusinowa Wolskim, wdowa w latach 1639-1642, 2-o v. w latach 1643-1652 (1654?) za Mateuszem z Małachowa Wielewickim, wdowa w latach 1664-1674.
1. Maciej z Markowic Dąbrowski, syn Jana i Młotkowskiej, wespół z braćmi 1617 r. od Łukasza Dobieszewskiego kupił 1617 r. za 600 złp części w Dobieszewie (N. 222 k. 161). Całą wieś Dąbrówkę z folwarkiem Piaski sprzedał 1625 r. za 40.000 zl bratu Remigianowi (N. 223 k. 672v), nabywając od niego jednocześnie za 2.000(!) zl Dobieszewo (ib. k. 677). Nie żył już 1631 r., kiedy jego żona Katarzyna z Głębockich występowała jako wdowa wraz z synami Janem, Maciejem i Stanisławem (N. 66 k. 8). Żyła jeszcze 1638 r. (N. 178 k. 13), nie żyła 1672 r. (Z. T. P. 32 s. 87). Spośrod wymienionych wyżej synów Macieja, Maciej i Stanisław zostali naganieni w szlachectwie przez Stanisława Gniewkowskiego. Na sejmiku w Radziejowie 1672 r. przeprowadzili wywód szlachectwa, wedle ktorego Maciej Dąbrowski z Markowic z żony Dobieszewskiej miał syna Jana, dziedzica części Dóbrówki, męża 1593 r. Jadwigi Młotkowskiej, z ktorej córki: Dorota, Elżbieta i Jadwiga zamężna za Andrzejem Wolskim, oraz synowie, Jeremian(!), dziedzic części Piasków, i Maciej. Ten Maciej wziął w działach Markowice i z Katarzyny Głębockiej miał synów, Macieja i Stanisława, ktorzy od dziedzicznych Markowic nazwali się Markowskimi. Wywód ten, ogolnie biorąc potwierdzony jest przez znane mi, bardzo zresztą fragmentaryczne materiały. Brak mi potwierdzenia na Dobieszewską, żonę macieja, jak i na trzecią córkę Jana, Dorotę. Nie wiem też w jaki sposób i kiedy Maciej przyszedł do władania Markowicami, a to szczegół pierwszorzędnej wagi, boć przecie synowie Macieja, ci naganieni, poczęli zwać się znów Markowskimi.
1) Jan M. cz. Dąbrowski, M., syn Macieja Dąbrowskiego i Głębockiej, wspomniany obok matki i braci 1631 r. (N. 66 k. 8), aprobował 1649 r. rezygnację części Dobieszewic za 5.000 złp na rzecz Pawła Ponętowskiego, łowczego kaliskiego (P. 1424 k. 853). Proces toczony przeciwko niemu i jego braciom jak też zapis na 400 zł od ich ojca Jan Raczyński scedował 1650 r. temu Ponętowskiemu (G. 82 k. 172). Żył jeszcze 1655 r. (P. 180 k. 187).
2) Maciej, zrazu Dąbrowski z Markowic, potem M. cz. Dąbrowski, wreszcie M., syn Macieja Dąbrowskiego i Głębockiej, wspomniany obok matki i braci 1631 r. (N. 66 k. 8). Otrzymał 1653 r. zapis długu 400 złp od małżonków Łaskawskich (G. 82 k. 637). Pisał się "z Markowic M-im", kiedy 1672 r. działał w imieniu własnym i brata Stanisława (Z. T. P. 32 s. 87). Wspólnie z synem Ludwikiem zabili 16 XII 1676 r. Dobrogosta Zbierzchowskiego, kiedy jadąc do Torunia przejeżdżał w pobliżu Markowic. Proces o to zabójstwo toczył się 1676 r. (I. Kon. 60 k. 1004, 1004v). Maciej już nie żył 1692 r. (ib. 69 k. 187). Jego żoną byla 1666 r. Marianna Kiełczewska (B. 63 k. 70). Syn Ludwik.
Ludwik (Ludwik Michał) M., syn Macieja i Kiełczewskiej, wojski kruświcki 1706 r., jeden z deputowanych z sejmiku radziejowskiego 1704 r. do konfederacji sandomierskiej (Dz. Z. Kuj. IV 95), marszałek sejmiku radziejowskiego 1706 r. (ib. 135), konsyliarz konfederacji z województwa brzeskiego kujawskiego 1709 r. (ib.). Skwitowany 1695 r. przez Mariannę z Pijanowskich 1-o v. Jerzykowską, 2-o v. Kołudzką, ze sprawy o zabójstwo jej pierwszego męża, Mmarcina Jerzykowskiego, którego córce Katarzynie uiścił wtedy 1.300 złp (G. 90 k. 55). Dziedzic Dobieszewic, umarł między 28 II 1715 r. a 1725 r. (LB Pakość; Z. T. P. 44 k. 121). Ożenił się 21 II 1694 r. z Marianną Bętkowską (LC Tuczno). Ta Marianna, będąc już wdową po wojskim kruświckim, wespół z synem Stanisławem pozywała 1725 r. Andrzeja Stanisława Gniewkowskiego, wnuka po matce Pawła Ponętowskiego, podkomorzego inowrocławskiego, dziedzica dóbr Kadzin (Z. T. P. 44 k. 121).
Stanisław, syn Ludwika i Betkowskiej, występował, jak widzielismy, 1725 r. obok matki. Dobieszewice sprzedał 28 VII 1736 r. za 18.700 złp katarzynie Chrząstowskiej, wdowie po Janie Kalksztejnie Stolińskim (G. 97 k. 88). Nie żył już 1754 r. (G. 98 k. 697v). Swej żonie Ludwice z Szeliskich, córce Franciszka i Heleny z Gosławskich, o której rękę spisywał 12 VII 1726 r. w Bielawkach kontrakt pod zakładem 10.000 złp, oprawił t.r. posag 9.000 zł, obrócony na wykup od Andrzeja Zagajewskiego zastawionych mu Dobieszewic (N. 202 k. 20v, 191v). Nie żyła już 1754 r. (G. 98 k. 687v). Syn Ignacy. Córka Małgorzata, ur. w Bąkowie w lipcu 1737 r. (LB Pieranie).
Ignacy (Ignacy Walenty), syn Stanisława i Szeliskiej, podpisał manifestację wojewodztw kujawskich 1755 r., obrany 1764 r. do kaptura, podpisał konfederację tychże województw, miecznik przedecki 1766 r., deputat na Trybunał Koronny t.r., był 1773 r. jednym z kandydatów na pisarza ziemskiego brzeskiego kujawskiego i z tegoż sejmiku deputowanym do komisji dla sprawy ciężarów od wojska. Jeden z komisarzy dla odbierania rachunków poborowych 1774 r., i znów t.r. deputat na Trybunał Koronny (Dz. Z. Kuj. V). Ponieważ współcześnie żył inny jeszcze Ignacy, nie mam pewności czy wszystkie powyższe funkcje urzędowe odnoszą sie do jednego człowieka. Dziedzic Gizewa 1763 r. (LB Polanowice), nie żył już 1792 r. Jego żoną była Ludwika Zakrzewska, córka Józefa, który po owdowieniu był kanonikiem średzkim i proboszczem polanowickim, zrodzona z Jadwigi Wilczyńskiej, wdowa 1-o v. po Andrzeju Zagajewskim. Ta Ludwika kwitowała 1754 r. Józefa Czaplickiego z 450 złp należnych jej po wuju Remigianie Wilczyńskim (G. 98 k. 697v). Spadek po Czeskich(?) cedowała w r. 1778 Dionizemu Czaplickiemu (G. 105 k. 43). Jej córki z pierwszego męża, panny Róża i Rozalia Zagajewskie, sprzedały 1764 r. ojczymowi M-mu części Sławikowa w p. radziej. (G. 100 k. 33v).
3) Stanisław, zrazu Dąbrowski, potem M. cz. Dąbrowski, wreszcie z Markowic M., syn Macieja Dąbrowskiego i Głębockiej, wspomniany obok matki i braci 1631 r. (N. 66 k. 8). Posesor wsi Ostrowąs p. gnieźn. 1691 r. (Gr. Kruśw. 7 k. 158), dziedzic w Dobieszewicach, umarł tam 31 V 1694 r., bezpotomnie (LM Pakość). Jego żoną była 1670 r. Katarzyna Ponętowska, córka Pawła, podkomorzego inowrocławskiego, i Marianny Rudnickiej (Z. T. P. 31 s. 1828). Małżonkami byli zapewne już 1664 r., bowiem wtedy jej brat Andrzej i matka protestowali przeciwko niemu (ib. s. 407). Współspadkobierczyni wraz z dziećmi zmarłej swej siotry Gniewkowskiej po bracie Andrzeju Ponętowskim 1672 r. (P. 199 k. 223), zawierała z ojcem ich i z nimi 1673 r. kontrakt (Z. T. P. 32 s. 262), a 1673 r. wraz z mężem skwitowała swego szwagra Andrzeja Gniewkowskiego z 2.000 złp (G. 85 k. 103v). Umarła w Dobieszewicach 7 VI 1691 r. (LM Pakośc), a jej siostrzenica Marianna z Gniewkowskich Krzyżanowska t.r. wystapila o nieważność jej testamentu (Kc. 137 k. 24).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
467468469470[471]472473474475
