Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
470471472473[474]475476477478
Małachowscy - Miaskowscy
k. 382), w Czeslawicach 1699 r. (B. 78 k. 23, 45, 100). Nie żył już 1711 r. (B. 82 k. 51, 55). Wespół z żoną, Konstancją Godlewską, córką Jana, jej ojczystą wieś Kijów w p. inowrocł., obciążoną zobowiązaniami, w sumie 15.000 zł puścili malzonkom Banieckim (G. 96 k. 220). Ich syn Konstanty żył jeszcze 1725 r. (Z. T. P. 43 k. 890).
2. Jakub, syn Andrzeja i Swinarskiej, występujący od r. 1694, współdziedzic w Pąchowie, Krąszkowie i Czesławicach, dziedzic Gniewkowic 1709 r. (B. 79 k. 5), Krąszkowa 1726 r. (G. 94 k. 419v), Sędowa p. gnieźn. 1733 r. (N. 205 k. 178v). O Sędowo 3 VIII 1735 r., zawiuerał kontrakt z Józefem Złotnickim pod zakładem 8.750 t. (G. 97 k. 17v). Z nielegalnego związku z Marianną Jerzykowską ("ex thoro illicito") syn nieślubny Maciej Jakub, ur. w Gniewkowicach, ochrzcz. 27 IV 1711 r. (LB Tuczno). Zob. tablicę 6.
Ignacy i Marcjanna, rodzice Piotra, Ignacego i Elżbiety, która 10 XI 1747 r. wyszła za Pawła Orłowskiego, a oboje żyli jeszcze 1792 r. Rodzeństwo to, ks. Piotr (Piotr Stefan), pleban w Grabiu, Ignacy i Elżbieta spisali 15 IX 1758 r. w Maszyńcu układ przyznający jej sumę 1.000 złp (I. Kon. 84 k. 347). Ks. Piotr żył jeszcze 18 X 1778 r. (LB Branno), a może i 1792 r. Ignacy, już nie żyjący 1792 r., był ojcem Joanny, która przed 18 X 1778 r. wyszła za Jana Nagórskiego, burgrabiegfo radziejowskiego, potem komornika ziemskiego inowrocławskiego, dziedzica Gizewa. Żyli jeszcze oboje 1792 r. (I. Kon. 84 k. 347; LB Polanowice).
Zapewne do M-ch Szeligów zaliczyć tez należy Marcinę (Martynę) zaślubioną przed 19 X 1842 r. Erazmowi Rogalińskiemu z Ostrobudek.
Markowscy z Markowic w p. pyzdr. Florian (Tworzyjan) z Markowic, M., występował w latach 1400-1408 (P. 2 k. 14v, 51, 2 k. 181v, 3 k. 23, 50v; Py. 1 k. 206). Nazwany 1400 r. stryjem Macieja (Py. 1 k. 92), zaś 1405 r. ojcem Macieja (P. 2 k. 86v; Py. 1 k. 190v). Maciej z Markowic (czy może dwóch Maciejów?) w latach 1400-1409 (Py. 1 k. 48, 138, 149v; P. 2 k. 81, 114, 129v; G. 1 k. 55; Kośc. 3 k. 91v, 107v). Małgorzata i Maciej 1411 r. (Py. 2 k. 62). Maciej, ojciec Piotra 1412 r. (Py. 2 k. 103). Józef cz. Ozep, brat Sędziwoja 1401 r. (P. 2 k. 88). On i Janusz 1418 r. (Py. 3 k. 250v). Żona Ozepa, Halszka, uzyskala 1413 r. na Wincentym z Mieczewa prawo bliższości do Olszyc (P. 2 k. 155). Janusz w latach 1403-1405 (G. 1 k. 31, 2 k. 292), może identyczny z nim Jan 1411 r. (Py. 2 k. 67v). Andrzej Januszewic, syn Janusza, nazwany 1427 r. bratem stryjeczno-rodzonym Ozepa (P. 9 k. 58v). Samson z Markowic w latach 1403-1406 (Py. 1 k. 144v, 194v). Jakub, Jakusz w latach 1404-1406 (Py. 1 k. 186, 197v; P. 2 k. 282).
Bartosz niegdy z Markowic, teraz z Poznania, miał 1443 r. termin z Lutkiem i Mikołajem z Markowic (Py. 10 k. 12v). Jan M., syn Janusza z Markowic, miał 1444 r. termin z Dorotą, żoną opatrz. Mikołaja Mieszala z Wrześni (ib. k. 166v, 190). Ta Dorota była jego rodzono-stryjeczną siostrą a spór dotyczył spadku w Markowicach po ich ciotkach, Jarosławie, Grzymce i Jadwidze. Zgoda zapośredniczona przez arbitrów stanęła 1447 r. (Py. 9 k. 145v).
Józef cz. Ozen z Markowic, może identyczny z wspomnianym wyżej, żył jeszcze, jak się zdaje, 1447 r. (Py. 9 k. 119), nie żył już 1465 r. (Py. 14 k. 53v). Był ojcem Jana, zwanego Bąbaj, Ozepowicz, który 1447 r. miał termin z Mikołajem z Pieńków (Py. 9 k. 119). Od Andrzeja i Jana, braci, dziedziców w Kamieniewicach, nabył wyderkafem 1464 r. za 20 grz. dwa osiadłe łany w tej wsi w p. pozn. (P. 1383 k. 194). Godzil się 1465 r. przez arbitrów z Janem, synem Jana z Markowic (Py. 14 k. 53v). Janowi M-mu zwanemu Spiczka, Janowi Pieńkowskiemu, Prandocie i Lutkowi z Markowic stawił 1469 r. Jakuba ze Starego Bierzglina, który poręczył zań, iż będzie z nimi żyć w pokoju (Py. 14 k. 164v). Nie żył już 1477 r. (Py. 167 k. 51v). Jego żoną była Elżbieta, której 1465 r. oprawił 100 grz. posagu na folwarku i na części wsi Markowice (P. 1383 k. 203v). Będąc już wdową, wraz z synem Andrzejem M-im, niedzielnym z nią, zapisała 1477 r. dług sześc i pół grzywien Pawłowi Olszyckiemu (Py. 167 k. 51v). Od tego syna i od innego syna, Wojciecha, dostała 1479 r. zapis po 3 grz. od każdego dożywotniego czynszu rocznego na części Markowic (P. 1386 k. 113). Był jeszcze i trzeci syn, Józef cz. Ozep. Wszyscy trzej ci synowie, bracia niedzielni, pozywali 1475 r. Jana Grodzieńskiego o uiszczenie 19 grz. (p. 20 k. 10v) i t.r. uzyskali w tej sumie intromisję do jego dóbr, Wełma i Grodna (ib. k. 36). T.r. skwitowali oni z 23 grz. z należnej im sumy 23 grz. i 28 zł węg. księdza Tomasza, dziedzica z Babina (Py. 15 k. 180v). Spośród tych braci, Jozef chyba już nie żył 1479 r., bo mowa tylko o Andrzeju i Wojciechu przy kladzeniu zakładu między nimi a Pawłem z Olszyc, jego zoną, i zięciami (Py. 16 k. 22v). Andrzej połowę lana osiadłego w Markowicach 1480 r. sprzedał wyderkafem za 12 grz. bratu Wojciechowi (P. 1386 k. 200v). Potem juz go nie spotkalem.
Wojciech, syn Jana i Elżbiety, zapisał 1485 r. dług 4 zł węg. Wojciechowi Jagodzieńskiemu, dziedzicowi w Wysławicach Wielkich (Py. 19 k. 15v). Od Jana M-go (Spiczki?) kupił 1498 r., wedle zobowiązania z r. 1497, za 20 grz. jego trzecią częśc w Markowicach (Py. 15 k. 405; P. 1389 k. 4v). Od Jana Sepieńskiego oraz Jana, Mikołaja i Macieja braci z Podlesia dostał 1502 r. zobowiązanie sprzedaży za 50 grz. części w Markowicach oraz połowy wsi Małe Pieńki p. pyzdr. (P. 859 k. 275). Od Jana i Mikołaja z Kościelnego Podlesia Sepieńskich kupił 1503 r. za 60 grz. ich części w tych wsiach (P. 1389 k. 291). Od Piotra Krzesińskiego kupił 1511 r. za 20 grz. całą pustą wieś Pieńki (P. 786 s. 254). Od Zygmunta Sosnkowskiego kupił wyderkafem 1514 r. za 13 grz. łan osiadły w Siernicach (Py. 23 k. 17v). Chyba jeszcze żył w latach 1517 i 1518 (Py. 24 k. 205v; P. 1392 k. 216). Jego żoną była Dorota, której 1479 r. na połowie części Markowic oprawił 50 grz. posagu (P. 1386 k. 113). Syn Piotr, o którym niżej. Córka Urszula, w r. 1518 żona Jerzego Chwałkowskiego, wdowa 1532 r.
Piotr, syn Wojciecha, dziedzic w Olszycach 1517 r. (Py. 24 k. 205v), od Jana Pieńkowskiego Prandoty kupił 1522 r. za 40 grz. wieś Pienki Wielkie p. pyzdr. (P. 1392 k. 432v). Od Wojciecha Górskiego i jego dzieci, Wawrzyńca, Macieja i Anny Górskich, kupił 1525 r. za 160 grz. ich części w Krzyżewnikach p. pozn. (P. 1393 k. 100). Od Macieja M-go kupił 1527 r. za 20 grz. całe jego części ojczyste w Markowicach (Py. 23 k. 66v). Nie wiem kim był względem niego ow Maciej. Występował 1527 r. jako stryj Jadwigi, zony Andrzeja Wolickiego (P. 1393 k. 152), oraz Anny, żony Jana Rogaskiego z Podlesia (ib.). T.r. od Zofii, Apolonii i Małgorzaty, córek zmarłego Stanisława Pieńkowskiego, kupił za 24 grz. ich część macierzystą w Pieńkach (ib. k. 191). Krzyżewniki sprzedał za 500 grz. Jakubowi Taczalskiemu i w związku z tą transakcją procesowany był 1529 r. przez ks. Mikołaja Gorskiego, plebana w Siedlcu (ib. k. 276v). Od Mateusza Czeczerada Chwałkowskiego nabył 1530 r. wyderkafem za 60 grz. część wsi Płowce p. pyzdr. (ib. k. 354). Skwitowany 1532 r. przez siostrę Urszulę wdowę Chwałkowską z dóbr rodzicielskich (P. 874 k. 157), sam t.r. kwitował Mateusza Chwałkowskiego z 60 grz. wyderkafu na Płowcach (ib. k. 159v). Od Feliksa Kamińskiego 1532 r. nabył wyderkafem za 150 grz. cztery łany roli w Nowcu p. kośc. (P. 1393 k. 527). Od Zofii, wdowy po Stanisławie Konarskim, i od synów jej, Piotra i Feliksa Gorskich, nabył wyderkafem 1534 r. za 900 zł całą Ciświcę p. pyzdr., która oni za tyle samo nabyli wyderkafem od Jana Jarockiego (ib. k. 705). Od Jana Chłapowskiego kupił 1535 r. za 300 grz. młyn zw. Olszewy we wsi Girzyno p. gnieźn. (ib. k. 740v). Od Mikołaja Chwałkowskiego kupił wyderkafem 1536 r. za 60 grz. część Chwałkowa p. kośc. (P. 1394 k. 34). Od Krzysztofa Pampowskiego 1542 r. nabył wyderkafem za 400 grz. Polwicę p. pyzdr. (ib. k. 551v). Juz nie żył 1544 r. (P. 1395 k. 114v). Swej żonie Praksedzie Wolickiej oprawił 1522 r. posag 250 zł na połowie Markowic oraz pustek Pienki i Olszyce (P. 1392 k. 440v). Będąc już wdową, Prakseda wspólnie z synami, Maciejem, Wojciechem i Jakubem, nabyła wyderkafem 1544 r. za 400 grz. od Andrzeja Gablińskiego połowę wsi Szrapki p. pyzdr. (P. 1395 k. 134). Trzecią część swej oprawy na Markowicach, Pieńkach i Olszycach zapewniła 1554 r. synowi Maciejowi w dziale, którego po jej śmierci winien będzie dokonać z braćmi (P. 895 k. 756v). Wspólnie z synami połowę Szrapek sprzedała wyderkafem 1558 r. za 400 grz. Janowi Kleparskiemu (P. 1396 k. 622v). Żyła jeszcze 1561 r. (P. 903 k. 531). Prócz wspomnianych synów, Macieja, Wojciecha i Jakuba, były i córki. Z nich, Agnieszka, w latach 1544-1562 żona Macieja Turskiego. Zofia, w latach 1551-1553 żona Kaspra Mieniszewskiego.
1. Maciej, syn Piotra i Wolickiej, występował, jak widzieliśmy, 1544 r. obok swej matki. W imieniu tej matki i braci kwitował 1547 r. Wojciecha Chwałkowskiego wypłacił 60 grz. wyderkafowych na części Chwałkowa (P. 886 k. 468). Od swego brata Wojcieha kupił 1555 r. za 100 zł część dworu w Markowicach (P. 1396 k. 304), zaś 1558 r. część tamże z siedliskiem za 100 grz. od brata Jakuba (ib. k. 623). Od Stanisława hr. z Górki, starosty kolskiego, kupił wyderkafem 1557 r. za 1.000 zł Polwicę w p. pyzdr. (P. 1396 k. 453), a sam z kolei 1558 r. sprzedał tę wieś wyderkafem za takąż sumę Annie z Ludomi, wdowie po Krzysztofie Pampowskim (ib. k. 622). Od matki i braci wydzierżawił 1558 r. ich części w Markowicach, Pieńkach i Olszycach (P. 899 k. 456v), matka zaś 1561 r. puściła mu swe dobra oprawne w Markowicach (P. 903 k. 531). Od Andrzeja Opalinskiego, kasztelana przemęckiego, t.r. nabył wyderkafem za 700 złp części Drzązgowa p. pyzdr. (P. 903 k. 488, 1397 k. 57). Jeden z opiekunów dzieci swej siostry Agnieszki zamęznej Turskiej 1562 r. (I. Kal. 27 s. 607). Od Ambrożego Pampowskiego jako opiekuna panny Barbary Pampowskiej kupił wyderkafem 1566 r. za 3.000 zł wsie Nietrzanowo i Grodziec p. pyzdr. (P. 1397 k. 490). Skwitował 1568 r. tę Barbarę, wtedy już żonę Jana Roszkowskiego (Py. 107 k. 193), a t.r. Ambroży Pampowski zapisał mu dług 1.000 zł z zabezpieczeniem na Chwalibogówku Małym i częściach Obłaczkowa p. pyzdr. (I. Kal. 34 s. 782). Jeszcze tego samego 1568 r. Maciej umarł (P. 1397 k. 752v). Ożenił się 1533 r. z Anną Piątkowską, córką Wojciecha, której przed ślubem dał zobowiązanie oprawienia 600 zł posagu (P. 894 k. 409v). Pozywała ona w latach 1554-1557 swe rodzeństwo i stryja Łukasza Piatkowskiego o swe wyposażenie ze wsi Debicze p. pyzdr. (Py. 174 k. 619v, 176 k. 142v; P. 895 k. 141). Uzyskawszy należną jej częśc w Dębiczu z tytułu posagu 500 zł dała ją 1558 r. mężowi, tebn zas na połowie swych części w Markowicach oraz w pustkach Pieńki i Olszyce oprawił jej 600 zł posagu (P. 1396 k. 530v). Najwidoczniej 100 zł dostała już dawniej. Swoje części wsi Dębisze 1571 r. sprzedała wyderkafem za 1.500 zł Marcinowi Malczewskiemu (P. 1398 k. 210). Żyła jeszcze 1572 r. (P. 920 k. 537v), nie żyła już 1574 r., kiedy Malczewski kwitował jej spadkobierców z danego sobie w sumie 1.500 złp zapisu zastawnego na wsi Dębicze (G. 52 k. 233). Synowie: Andrzej, Stanisław, Ambroży. Z córek, Katarzyna, w r. 1571, krótko po 5 III wyszła za Jana Konarskiego. Zofia, w latach 1592-1593 była żoną Jakuba Kębłowskiego, nie żyła już 1597 r. Urszula, zrazu za Stanisławem Pigłowskim, wdowa po nim 1602 r., 2-o v. w latach 1603-1612 żona Kaspra Rozborskiego, ponownie wdowa 1620 r.
1) Andrzej, syn Macieja i Piątkowskiej, wraz z braćmi, Stanisławem i Ambrożym, od stryja Wojciecha kupił 1568 r za 4.000 złp jego części w Markowicach oraz w pustkach Olszyce i Pieńki (P. 1397 k. 752v). Z tymi braćmi 1574 r. skwitowany z 200 grz. przez Kaspra Mieniszewskiego (P. 923 k. 299v). Współspadkobierca stryja Wojciecha 1578 r. (P. 931 k. 606v). W przeprowadzony 1580 r. działach z bratem Stanisławem, wziął Markowice oraz pustki Pieńki i Olszyce (P. 935 k. 171). Od Pawła Marszewskiego 1589 r. nabył wyderkafem za 5.000 złp miasto Chodecz i wieś Kwilenie (P. 952 k. 271). Od Adama Sędziwoja Czarnkowskiego, starosty generalnego wielkopolskiego, 1600 r. nabył wyderkafem za 8.000 złp na jeden rok wieś Zalesie p. kcyń. (P. 1403 k. 646). Markowice wraz z pustymi włościami sprzedał 1600 r. za 7.500 złp Kasprowi z Rojewa Kaczkowskiemu (P. 1403 k. 575v), bratu swej żony. T.r. od wspomnianego wyżej Czarnkowskiego nabył na trzy lata wyderkafem za 8.000 złp Raszewy p. pyzdr. i również wyderkafem na jeden rok za 8.000 złp Zalesie w p. kcyń. (ib. k. 644). Od Andrzeja Miełoszewskiego i Elżbiety z Komorskich kupił na wyderkaf 1612 r. za 2.000 złp części miasta Jarocina p. pyzdr. (P. 1408 k. 284), które to części zaraz im wydzierżawił (P. 988 k. 557v). W jego imieniu Łukasz Kębłowski protestował 1613 r. przeciwko temu Miełoszewskiemu (P. 146 k. 833). Był Andrzej opiekunem nieletnich bratanków 1620 r. (P. 1004 k. 1474). Współspadkobierca zmarłej bezpotomnie siostry Kębłowskiej, pozywał 1623 r. Kębłowskie, córki Jakuba (P. 152 k. 326). Bezpotomny, nie żył już 1624 r. (I. Kal. 90b s. 2479). Jego żoną była Barbara z Rojewa Kaczkowska, córka Jarosława, stolnika inowrocławskiego, i Katarzyny z Potulickich, poślubiona 1580 r., której krótko przed ślubem, 25 VII, zobowiązał się oprawić na połowie swych dóbr w Markowicach posag 3.000 zl (P. 935 k. 357v), czego dopełnił w 1583 r. (P. 1399 k. 56v). Wzajemne dożywocie spisali małżonkowie 1586 r. (ib. k. 788v). Była Barbara 1588 r. współspadkobierczynią zmarłej Anny z Sokołowskich Potylickiej, wojewodziny brzeskiej (Kc. 120 k. 311v). Skasowała 1600 r. oprawę na Markowicach (P. 970 k. 440v), a 1601 r. spisali oboje ponowne dożywocie (P. 1404 k. 349). Żyła jeszcze 1627 r. (Py. 143 k. 26v).
2) Stanisław, syn Macieja i Piątkowskiej, burgrabia ziemski pyzdrski 1611 r. (P. 1407 k. 521). Jak widzieliśmy, występował 1568 r. w transakcji ze stryjem (P. 1397 k. 752v). Z przeprowadzonych 1580 r. działow z bratem Andrzejem, wziął Dębicze p. pyzdr. z wolnym wyrębem w lasach Piątkowa i Stajkowa oraz dopłatę 3.000 zł (P. 935 k. 167, 171). Części w Debiczu sprzedał za 4.000 grz. Wojciechowi Lucławskiemu, który 1580 r. został do nich intromitowany (ib. k. 310). Będąc dłużnym 880 złp Wojciechowi Trąmpczyńskiemu, zastawił mu w tej sumie 1588 r. Podlesie i Żerniki p. kal. (P. 950 k. 104). Skwitowany 1593 r. przez szwagra Kębłowskiego (P. 959 k. 939v). Od Piotra Tomickiego t.r. nabył wyderkafem za 2.000 zł wsie Świba i Chowanin w p. ostrzesz. (Wieluńskim?) (P. 1400 k. 1016v). Od Marcina Włostowskiego kupił 1593 r. za 2.850 zł części w Kretkowie i Żernikach p. kal. (ib. k. 1031). Swe części w Kretkowie 1599 r. sprzedał wyderkafem za 1.000 złp na jeden rok Stanisławowi Mikołajewskiemu (P. 1403 k. 108). Od Piotra Mieniszewskiego 1600 r. kupił za 4.000 złp połowę Mieniszewa p. kal. (ib. k. 490). Ze szwagrem Kębłowskim kwitował się 1602 r. z racji pozostałych po zmarłej siostrze Zofii zamężnej Kębłowskiej klejnotów (Py. 131 k. 152v). Całe części wsi Podlesie p. pyzdr. i Żerniki p. kal. 1603 r. zobowiązał się sprzedać za 2.000 zł Stanisławowi Łaskawskiemu (ib. k. 348v), bratu swej żony. Siostrze Urszuli 1-o v. Pigłowskiej, 2-o v. Rozborskiej dał 1603 r. (lub przed tą datą) zapis 2.100 zł (P. 973 k. 56v), z ktorego skwitowany 1605 r. przez szwagra Rozborowskiego (P. 976 k. 373v). Za konsensem królewskim z 5 VIII 1604 r. dostał od Stanisława Reszkowskiego cesję sołectwa we wsi Wrąbczyno p. pyzdr. (M. K. 148 k. 327). Części wsi Kretkowo, Żerniki i Mieniszewo sprzedał wyderkafem 1606 r. za 4.700 złp Janowi Mieszkowskiemu (P. 1405 k. 689v), a 1608 r. części Kretkowa i Żernik dal Janowi Skrzypińskiemu (P. 1406 k. 366; Py. 134 k. 297v), a jednocześnie od Andrzeja Kaczkowskiego, syna Kaspra, dostał Markowice (P. 1406 k. 366v). Części wsi Podlesie i pustki Czempiń sprzedał za 4.000 zł Janowi z Górki Roszkowskiemu, kasztelanowi przemęckiemu, ktory 1609 r. uzyskał do tych dóbr intromisję (Py. 134 k. 137v), ale już 1610 r. Stanisław M. całe części w Podlesiu sprzedał za 3.500 złp Jadwidze Zielińskiej, wdowie po Janie Łaskawskim (P. 1407 k. 126v). Części Mieniszewa p. kal. sprzedał 1611 r. za 3.000 złp Wojciechowi Chwalikowskiemu (P. 1407 k. 521). Umarł w r. 1612, krótko przed 4 VI, bowiem wtedy składał przysięgę następca jego na urzędzie burgrabiego ziemskiego (P. 146 k. 256v). Jego pierwszą żoną była 1580 r. Zofia Boturzyńska, córka Piotra (G. 58 k. 444), z którą wzajemne dożywocie spisywał 1583 r. (P. 1399 k. 78v). Zofia wieś Gęczewo p. pyzdr. sprzedala t.r. za 2.600 złp Hieronimowi Rozdrażewskiemu z Nowegomiasta (ib. k. 94v). Swe prawa na Podlesiu cedowała 1584 r. Barbarze z Boturzyńskich Ciosnowskiej (P. 942 k. 56v). Wieś Raszewy w p. pyzdr., zastawiona na 3.000 złp Andrzejowi Żernickiemu, sprzedała 1589 r. za 12.000 złp Krzysztofowi z Tomic Iwieńskiemu (P. 951 k. 529v, 952 k. 203, 1400 k. 381; Py. 125 k. 143). Nim doszło do tej transakcji, mąż jej zrezygnował Raszewy, Podlesie i Żerniki oraz pustki Czempin w powiatach kal. i pyzdr. Annie z Lipia, żonie Marcina Wrząckiego (P. 952 k. 186v), nie zostało to jednak zrealizowane. Ponowne dożywocie małżonkowie spisywali 1594 r. (P. 1401 k. 263v, 269v). Zofia z Boturzyńskich umarła bezpotomnie (Py. 131 k. 166) i już 1597 r. Stanisław był mężem drugiej żony, Zofii Łaskawskiej, córki jana, której wtedy oprawił 1.300 złp posagu na dworze i folwarku w Podlesiu oraz na połowie Kretkowa i Żernik (P. 1402 k. 394v). Dla zrodzonych z niej dzieci 1602 r. ustanowił opiekunów, wśród nich brata swego Andrzeja (ib. k. 89v). Zofia skwitowała 1603 r. swych braci z majątku rodzicielskiego (ib. k. 289). Od męża dostała 1608 r. oprawę 1.200 złp posagu na połowie części Markowic (P. 1406 k. 439). Wyszła 2-o v. za Michała Gogolińskiego i 1620 r., odebrawszy od szwagra Andrzeja M-go, stryja i opiekuna swych synów, sumę 1.200 złp oprawioną jej przez pierwszego męża na Markowicach, scedowała swa oprawę temuż Andrzejowi (P. 1004 k. 581v). Nie żyła już w r. 1624 (P. 1414 k. 901). Z tej drugiej żony synowie< Jan i Andrzej. Córki: Anna, w latach 1623-1638 żona Macieja Ossowskiego z Tuchorzy, nie żyła już 1646 r., jadwiga, w r. 1633 za Janem Krzyżanowskim, umarła między r. 1636 a 1641.
(1) Jan, syn Stanisława i Łaskawskiej, wedle poświadczenia rodzonej ciotki, Jadwigi z Łaskaw Mieszkowskiej, miał w r. 1624 lat 21 (ib.), wspołdziedzic obok brata w Markowicach z przyległościami, pozostając pod opieką stryja Andrzeja, pozywał wraz z tym bratem, matkę i ojczyma z racji jej praw oprawnych (P. 1004 k. 1474). Współspadkobierca 1623 r. ciotki Zofii z M-ch Kębłowskiej (P. 152 k. 326), a 1626 r. także i stryja Andrzeja M-go (I. Kal. 90b s. 2479). Wespół z bratem skwitowany 1626 r. przez owdowiałą stryjenkę Barbarę z Kaczkowskich M-ą z 212 zł prowizji od kapitału (P. 1017 k. 179). Mężowi swej siostry, Adamowi Świejkowskiemu, 1628 r. zapisał w posagu za nią 1.000 zł, ona zaś skwitowała go z majątku rodzicielskiego (Ws. 51 k. 224). Podymnego 1629 r. płacił z Markowic od pięciu kmieci, czterech zagrodników, od gościńca, od kowala, młynarza, owczarza, rataja i od dwóch chałup najemnych - 8 zł (Py. 143 s. 23). Od Wojciecha Niwskiego, wedle układu z r. 1635, kupił 1636 r. za 9.500 złp Bieganowo p. pyzdr., dobra tak bardzo wyniszczone przez powietrze i głody, że ludzie tam całkiem powymierali, a Niwski musiał się zadłużyć (P. 165 k. 892, 1418 k. 625v). Był 1644 r. opiekunem siostrzeńców Swiejkowskich (P. 169 k. 495), a 1646 Maciej Ossowski ustanowił go jednym z opiekunów swych synów a jego siostrzeńców (Kośc. 301 k. 925). Markowice dał 1662 r. synowie Maciejowi (P. 1072 II k. 766), ale 1665 r. zastawił tę wieś na rok za 10.000 zł Andrzejowi Podleskiemu (P. 1076 k. 812v), zaś 1671 r. zbył ją Stanisławowi Śmigielskiemu (P. 1870 k. 143v). Chyba żył jeszcze 1673 r. (P. 1426 k. 598), a może i 1676 r. (P. 1427 k. 1124 v). Nie żył 1686 r. (P. 1840 k. 24v). Ożenił sie z Urszulą Maniecką, córką Macieja, podkomorzego poznańskiego, której 1642 r. na połowie Markowic oprawił posag 8.000 złp (P. 1420 k. 802). Żyła jeszcze 1680 (LB Krerewo), nie żyła już 1686 r. (P. 1840 k. 24v). Syn Maciej, na rzecz którego, jak widzieliśmy, ojciec dokonał 1662 r. donacji Markowic. Nie żył już ów Maciej 1676 r. i był bezpotomny (P. 1427 k. 1124v). Zapewne zmarł znacznie wcześniej i to tłumaczy dalsze ojcowskie transakcje dotyczące Markowic. Z córek, Kunegunda, w latach 1665-1688 żona Adama Los Golińskiego, umarła 1693 r. Swoją połowę Markowic oraz pustek Pieńki i Olszyce 1673 r. sprzedała za 9.750 zł Stanisławowi Śmigielskiemu (P. 1426 k. 598). To samo zrobiła 1676 r. ze swoją połową i za taką samą sumę inna córka Zofia, w latach 1664-1686 żona Stanisława Mateusza Wilczyńskiego (P. 1427 k. 1124v). Nie żyła już ta Zofia 1693 r. Swoją połowę w Bieganowie scedowała 1686 r. synowi Franciszkowi Wilczyńskiemu (P. 1840 k. 24v), który druga połowę tej wsi odkupił 1690 r. za 8.500 złp od swej córki Golińskiej (P. 1431 k. 713). Nie wiem kim był dla powyższych Marcjan M., "z Biaganowa", chrzestny 25 XII 1681 r. (LB Krerowo). Czyżby jeszcze jeden syn Jana?
(2) Andrzej, syn Stanisława i Łaskawskiej, współdziedzic Markowic nieletni 1620 r. pod opieką stryja Andrzeja M-go (P. 1004 k. 1474), żył jeszcze 1626 r., kiedy wespół z bratem zawierał kontrakt z siostrą Ossowską i jej mężem (P. 1017 k. 644).
3) Ambroży, syn Macieja i Piątkowskiej, obok braci współdziedzic części w Markowicach oraz w pustkach Olszyce i Pieńki, nabytych 1568 r. od stryja Wojciecha (P. 1397 k. 752v). Żył jeszcze 1574 r. (P. 923 k. 299v), ale już 1578 r., kiedy chodziło o spadek po stryju Wojciechu, głucho o nim (P. 931 k. 606v), chyba więc nie żył wtedy.
2. Wojciech, syn Piotra i Wolickiej, wspomniany obok matki 1544 r. (P. 1395 k. 134). Należącą się sobie z działów z bracmi część dworu w Markowicach wraz z całą swą częścią mienia ruchomego tamże sprzedał 1555 r. za 100 zl bratu Maciejowi (P. 1396 k. 304). Temu bratu t.r., w wyniku działów, wespół z bratem i matką zobowiązał się sprzedać za 200 zł część Markowic (P. 896 k. 286v). Kwitował 1568 r. brata Macieja (Py. 107 k. 193v). Swym bratankom po zmarłym bracie Macieju, t.j. Andrzejowi, Stanisławowi i Ambrożemu, sprzedał 1568 r. za 4.000 zł całe swe części w Markowicach oraz w pustkach Olszyce i Pienki (P. 1397 k. 752v). Od Macieja Turskiego (szwagra?) nabył wyderkafem 1571 r. za 700 zł części Wielkiego Turska p. kal. (R. Kal. 3 k. 411v; P. 1398 k. 199v). Pozywali go 1576 r. Prokop i Kazimierz bracia Skrzetuscy (Py. 113 k. 103). Bezpotomny a zapewne i bezżenny, nie żyl już 1578 r., a spadek po nim brali bratankowie, Andrzej i Stanisław (P. 931 k. 606v, 932 k. 277, 278v).
3. Jakub, syn Piotra i Wolickiej, ur. ok. 1538 r. (P. 896 k. 238v), swoją część dworu i siedliska w Markowicach sprzedał 1558 r. za 100 grz. bratu Maciejowi (P. 1396 k. 623). Chyba umarł wkrótce potem, bo po r. 1558 wiadomości o nim brak. Zob. tablicę.
@tablica
Jan z Markowic M. zw. Spiczka pozywał 1461 r. Jana, syna niedzielnego Mikołaja Prandoty z Pienków (Py. 14 k. 12). Miał w związku z tym procesem 1467 r. także sprawę z Andrzejem, synem zmarłego Jana Jajko Zdzychowskiego (ib. k. 114). Na połowie swych dóbr w Markowicach i Nadarzycach p. pyzdr. oprawił 1469 r. posag 30 grz. żonie Jadwidze (P. 1385 k. 5). Stawił 1475 r. Mikołaja zwanego Ecloga oraz Mikołaja Koniecznego z Nadarzyc jako poręczycieli wobec Andrzeja, Wojciecha i Józefa alias Ozepa z Markowic, o których było wyżej (Py. 15 k. 181). Od Pawła Olszyckiego otrzymal 1477 r. zapis 3 grz. (Py. 167 k. 51v). Pozywał 1478 r. Małgorzatę z Pieńków, męża jej Filipa, oraz syna Bartłomieja (Py. 16 k. 11v). Andrzej M. kwitował 1483 r. Agnieszkę Babińską z długu 11 zł węg. zmarłego jej syna Tomasza Babińskiego, plebana w Mokronosie (ib. k. 133v). Został 1487 r. skwitowany z majątku rodzicielskiego przez swoje córki, Małgorzatę, żonę Mikołaja z Bodzaporowic, i Katarzynę, żonę Stanisława z Grzybowa Machowicz (Kośc. 228 k. 70). Anna M-a, zwana Poturzyńska (Boturzyńska), skwitowała 1493 r. z 20 grz. majątku rodzicielskiego Marcina, Piotra, Bartłomieja i Mikołaja, synów Mikołaja zwanego Lewkiem (Py. 15 k. 333). Jan M. sprzedał 1497 r. swoją trzecią część w Markowicach za 20 grz. Wojciechowi M-mu, o którym była mowa wyżej (ib. k. 405).
Markowscy różni. Najlicznie będą tu reprezentowani M-cy Szeligi, wiodący się z Markowic w p. inowrocł., a nie dający się związać w genealogiczną całość. Stąd niemożność oddzielenia ich z całkowitą pewnością od imienników wiodących się z Markowa w tymże powiecie, z Markowic w p. pyzdr., z Markowa w p. kośc., czy wreszcie od przybyszow z innych, odleglejszych dzielnic kraju, gdzie nie brakło przedstawicieli tego nazwiska. W stuleciach XVIII i XIX trzeba pamietać i o plebejach z mniejszym lub większym powodzeniem uchodzących za szlachtę. Wśród mieszczan nazwisko to wcale nierzadkie.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
470471472473[474]475476477478
